"Stop de negatieve gedachten"

quote:

Op zondag 8 oktober 2017 09:18 schreef Scary_Mary het volgende:

Het is een coping strategy en dat zou je in een later stadium alsnog aangeleerd kunnen krijgen. Omdat je het misschien van huis uit niet zo hebt meegekregen. Dat hoeft dus geen kut met zwakte te maken te hebben.

Goh, dit is wel een lange reactie. Daar heb je wel veel moeite voor gedaan. Bedankt, het heeft me wel geholpen. Aan de ene kant had ik deze coping strategy van huis uit wel moeten hebben meegekregen. Mijn ouders zijn totaal niet streng. Maar er is wel een mentaliteit van altijd doorgaan met alles en nooit bij falen stilstaan. Maar dat kan ik verder ook niet veranderen en het alternatief, bij de pakken neerzitten wat ik vroeger vaak deed is ook niets.

quote:

Nee, dat doet niet iedereen uit zichzelf. En als je dat niet doet en er issues mee ervaart, dan lijkt het mij juist getuigen van een sterk karakter dat je daar hulp bij zoekt. Vergelijk het maar met je stalkgedrag van vroeger waarvan je eerst ook niet doorhad dat het niet normaal was..
Misschien bedoelde je therapeut je (ver)oordelingsvermogen wat te verzachten, ivm je bozige temperament zodat je jezelf en anderen misschien iets anders zou kunnen benaderen ofzo?
Natuurlijk moet je uiteindelijk alles zelf doen. De therapeut is er dan ook ter ondersteuning daarvan.

Maar voor het stalkgedrag heb ik nooit hulp gekregen. Goed dat je dat had onthouden. Ik zag achteraf gewoon zelf in dat ik fout zat. Ik denk dat de therapeut inderdaad mij minder hard en veroordelend naar mezelf wou maken. Maar zelf vind ik dat ik het op de juiste momenten ben. Als ik dan mijzelf niet zou veroordelen zou ik het niet geloven of me slecht voelen dat ik mijn slechte gedrag goedpraat. Ik ben ook niet iedere dag boos op mezelf, alleen als ik echt iets verkeerd doe. De boosheid op zich is wel terecht (vind ik) maar alleen de intensiteit ervan hindert me.

quote:

Dan snap ik de geprobeerde tactiek van je therapeut wel. Er gaat zoveel energie zitten in dergelijke negativiteit en die gaat dan niet naar wat je wel ermee zou kunnen. Je lekt dan feitelijk energie die je niet echt terug krijgt.
Zou je dat positiever in kunnen steken, bijvoorbeeld dmv wat je wel goed probeert te doen dan zou je misschien ook iets liever voor jezelf kunnen zijn. Iedereen maakt fouten en niemand is perfect. Het gaat er dan ook meer om dat iedereen voor zichzelf een tactiek vindt om beter met hun tekortkomingen om te leren gaan.
Jij zit nu gewoon in een mindere periode en het is ok dat je dan eerdere mate van functioneren niet kan evenaren. Je hebt best veel mee gemaakt en dat zul je een plekje moeten leren geven. Soms duurt dat gewoon langer. Zeker als je niet de juiste begeleiding krijgt, in die zin dat iemand tot je door kan dringen met iets wat je wel aan kan nemen. Ofzo

Dat mindere functioneren klopt wel want ik functioneer of goed of totaal niet. Als ik inderdaad de energie die ik stak in boos zijn op mezelf gewoon op m'n werk of iets anders zou richten zou ik veel meer kunnen doen. Dat zeg ik ook altijd tegen mezelf alleen dat helpt dan niet, ik heb echt een paar dagen nodig voordat de emotie weg is en ik weer neutraal of positief kan denken. Ik heb in vergelijking met anderen niet veel meegemaakt hoor, dat lijkt zo omdat ik vooral klaag op dit forum over wat niet goed ging. Vaak had ik dat ook aan mezelf te danken. Maar hoe klein ook, het is wel zo dat ik nog regelmatig afgeleid ben door gedachten aan de ggz ervaringen bijv. Maar ik heb een bericht gelezen van iemand met ongeveer exact dezelfde ervaring hier. Toen reageerde iemand "de ggz is gewoon slecht, wat dacht je dan, zet het uit je hoofd". Toen ging er bij mij wel een knop om en realiseerde ik me, waar steek ik m'n energie eigenlijk in, dit is al zo lang bekend en al die jaren is er niets veranderd, waarom zou mijn geklaag nu wel iets veranderen. Dus ik ben er nu wel anders tegenaan gaan kijken.

quote:

Misschien helpt door het ook iets minder rigoreus te verwoorden. Je kan het nu echt niet, waarbij je een beetje ruimte overlaat dat je het straks misschien wel wat beter zou kunnen leren.
Zit je misschien een beetje in een isolement, waardoor het nog moeilijker is om voor jou waardevolle positieve feedback van anderen te kunnen ervaren?

Dat klopt, ik heb ook ergens wel spijt van mijn negativiteit, het had wel nog iets minder gekund. Ik zit wel een beetje in een isolement vanwege een zelf gediagnosticeerde (maar dus ook niet als klinisch ernstig genoeg beschouwde, alleen heel vroeger op mn 18e toen ik er kort therapie voor had) sociale fobie en een druk leven , maar ik heb wel een paar goede vrienden. Dus echt in een groot isolement zit ik gelukkig niet.

quote:

Volgens mij heb ik je dit eerder gevraagd, sorry als je dit al had beantwoord. Maar wat vindt je huisarts hier van? Die is denk ik het eerste aanspreekpunt als je bij de psych geen gehoor krijgt. Sowieso is het handig als die weet dat jij niet lekker in je vel zit en wel graag begeleiding zou willen, maar die nu niet krijgt. Dan kan die kijken waarom het contact zo raar verlopen is en of je misschien beter naar een andere toko zou kunnen gaan.

Misschien krijg ik nog begeleiding via de gemeente, dus ik moet dat even afwachten. Anders is het misschien wel een goed idee om nog een keer naar de huisarts te gaan ja. Ik schaam me om te gaan want ik vind zelf eigenlijk niet dat ik een psychologische stoornis heb en mensen om me heen vinden dat ook niet. Dat ik ooit het ggz traject in was gegaan kwam omdat ik doorgestuurd was vanwege problemen op school maar toen had ik ook nog een angststoornis. Maar ja, ik ervaar zelf wel last van mijn woede aanvallen. En het kan geen kwaad om ook nog eens bloed te laten prikken of zo. Bedankt voor de tip.

quote:

Snap dat je je niet serieus genomen voelt, maar bij de ggz zitten ze nogal strikt aan een budget en regeltjes. Als je daar niet aan voldoet, dan gaat de verzekeraar geen centjes geven en mogen zij jou daar niet voor behandelen. Dat zegt denk ik dus meer over het systeem dan over jou ben ik bang..
Zonde als jij je door zoiets laat weerhouden, waarvan je wel enige klik voelde. Waarom zou je het niet proberen als je er wel een en ander in herkent? De strakke scheiding is meer een verzekeraarsdingetje, dus daar zou ik me niet door laten weerhouden. Ongeacht of je zo een traumalabeltje hebt, zolang jij jezelf niet alsnog een traumadiagnose toedicht kan het een prima tool zijn waar je wat aan kan hebben. Ik zou zeggen bestel gewoon zo een boek en ga ervoor.

Nou kijk, het is meer dat ik zo min mogelijk nog met de ggz en hun denkbeelden te maken wil hebben, dus ook al zou dat boek op een veel bredere doelgroep van toepassing zijn, dan denk ik toch steeds aan de ggz en dat zij vonden dat het niet geschikt was voor mij als ik het lees. Vandaar dat ik er voorlopig geen zin in heb. Maar ik denk inderdaad dat als het voor iedereen interessant kan zijn, ik het in de toekomst wel een keer moet lezen.

quote:

Begrijpelijk dat je een en ander wantrouwt en financieel ook niet alles zo maar kan doen. Wat zou jou nou wat meer vertrouwen kunnen geven in zo een therapeut denk je? Als je daar iets van een antwoord op kan formuleren, dan zou bijvoorbeeld je huisarts ook wat beter met je mee kunnen denken richting een alternatieve doorverwijzing.
En wat zou jou meer zelfvertrouwen kunnen geven denk je?

M'n eerste reactie was niks, maar bij nader inzien: een hersenscan zou mij meer vertrouwen geven. Dat is eigenlijk ook geen antwoord want dat kan gewoon niet, maar ik werd een keer uitgenodigd voor een onderzoek (vanwege in verleden gebruikte medicijnen) waarbij ik een hersenscan mee kon krijgen. Ze opgebeld, ik moest met medicijnen stoppen, dat deed ik, teruggebeld, ik zou nog meer informatie krijgen, nooit meer wat gehoord. Achteraf heb ik spijt dat het zo is gelopen. Ik neem het ze heel erg kwalijk, maar ik had er zelf vooral ook meer achteraan moeten gaan misschien. Zo'n onderzoek is eenmalig en daarna nooit meer. Maar ja, het heeft ook geen zin om daar nog over na te denken.

Wat mij het vertrouwen in psychologen terug zou geven is als ze geïnteresseerd waren in het ontdekken wat de klachten van hun cliënten veroorzaakt en daarbij zoveel mogelijk factoren meenemen en vooral informatie geven. Wat mij bijvoorbeeld ergerde was dat ik vragenlijsten met honderden vragen had ingevuld en zo'n rapport was dan een paar a4'tjes of nog korter met veel herhaling, beschrijvingen hun eerste indruk van mij, verhaaltje over wat ik had gezegd in andere bewoording en citaten van wat ik had gezegd. Het is leuk als aandenken maar het deprimeerde mij ook. Vooral als er niets mee wordt gedaan in de behandeling, zelfs niet als ik het nadrukkelijk vroeg.

Zelfvertrouwen bij psychologen is niet meer nodig voor mij omdat ik er voorlopig niet meer uit mezelf heen zou gaan. Maar er zijn standaarden waar je in psychologenpraktijken aan moet voldoen zodat ze je serieus nemen. Als zij vinden dat ik aan criteria van een stoornis voldoe bijv. Zo niet, dan heb ik geen zelfvertrouwen bij een psycholoog.

quote:

Is dat ook omdat je denkt dat als iets ongeneeslijk is je er toch niets aan kan doen?
Wat je nog zou kunnen doen is kijken of er in je omgeving misschien enige specialisatie te vinden is op het gebied van ontwikkelingsstoornissen. Misschien zit daar iemand tussen die je een en ander wat beter zou kunnen uitleggen, zodat het begrijpelijker wordt waarom men aan zoiets dacht en wat er voor mogelijkheden mee zouden kunnen zijn. Niet alleen qua eventuele testen, maar ook tips&tricks om er beter mee om te leren gaan. De ene ontwikkelingsstoornis lijkt me ook verschillen van de ander en ik vraag me ook af of iedere hersenschade daadwerkelijk wel met zo een scan vast gesteld wordt, maar ik ben niet bepaald een expert. Er is volgens mij wel fokker met zo een diagnose. Zal ik die anders eens vragen hoe die aan de diagnose kwam?

Ja, klopt. Nou ja van pervasieve ontwikkelingsstoornis weet ik het wel, dat is psychologen codetaal voor autisme wanneer ze niet willen dat jij weet dat ze dit vermoeden. De hersenschade is bij mij nooit vastgesteld, ik hoorde gewoon op een dag dat ik hersenschade had volgens de ggz terwijl ze aan de andere kant zeiden dat er niets abnormaals (volgens hen, ik was er een dag zwaar depressief door geworden) uit het neuropsychologische onderzoek was gekomen.Aan MEE heb ik nog wel zitten denken, ik had ook geïnformeerd naar cursussen, maar dat is meer in de trant van algemene cursussen hoe moet ik het huishouden doen en hoe moet ik met geld omgaan, dan dat er individuele hulp wordt gegeven. Ik verwacht niet dat zij het budget hebben om er dieper op in te gaan. Maar ik ga binnenkort toch maar even langs bij het buurthuis.

quote:

Begrijpelijk, dat is ook kut. Misschien is het een idee dat jij voor jezelf de boel nog eens chronologisch opschrijft. Voor het overzicht, misschien ook een stukje verwerking en als tool zodat je dit bijvoorbeeld aan je huisarts en eventueel anderen zou kunnen overhandigen ipv weer allemaal uit te moeten leggen. Misschien werkt dat een stuk efficienter dan dat je zoveel mogelijk info in een consult probeert te proppen en wellicht krijgt je ha zo meer inzicht in hoe het op jou over is gekomen enzo.
Tevens is het qua wetgeving geregeld dat je als patient/client inzicht kan krijgen, maar niet per se in alles. Soms heb je daar ook een officieel document voor nodig, waarbij je je handtekening moet zetten enzo. Ik snap dat het allemaal shady over kan komen op je, maar weet ook dat doorgaans je huisarts verslagen ontvangen zou moeten hebben en dus ook een beetje op de hoogte zou moeten zijn van wat de ggz onderzocht en eventueel aangetoond zou moeten hebben.

Ik heb het door deze post ook al weer wat beter opgeschreven, dus dat scheelt. Ik heb ook al eerder mijn verhaal op een rijtje gezet. Maar toch blijf ik er steeds weer dingen aan toevoegen. Het leidt ook nergens toe, ik ben maar 1 van de velen, een anecdote. Door mij zal er echt niets veranderen. Dat maakt het voor mij ook zinloos, maar toch kon ik niet stoppen er wekelijks aan te denken. Misschien dat dit binnenkort toch minder zal worden.
Die wetgeving ken ik ja, heb ik beroep op gedaan, werd ook ingewilligd.. toen kwam ik inderdaad achter de beperking die jij zegt... Mijn dossier was honderden bladzijdes, was veel te veel om te kopiëren, dus als ik er iets uit wilde lezen moest ik precies zeggen wat. Maar weet ik veel wat er allemaal in is opgeschreven? Ik had eigenlijk moeten zeggen gesprek 1 t/ m 100 of zo, maar daar dacht ik toen niet aan.

quote:

Het uitgangspunt van cognitieve gedragstherapie verandert niet nee, dat is gewoon afgebakend. Echter is het gewoon een middel en niet een doel op zich en kun je best per behandelaar enig verschil merken hoe zoiets ingezet wordt. Ook omdat een behandelaar ook maar een mens is, die een en ander anders zal verwoorden enzo.
Als ik het zo lees, dan ben je door je teleurstellingen denk ik extra gevoelig hoe mensen dingen tegen je zeggen. Dat is geen verwijt en dus ook geenszins bedoelt. Het kan handig zijn om dit van jezelf te weten, zodat je daar rekening mee kan houden. Door bijvoorbeeld eerst te bellen naar zo een behandelaar en te kijken hoe dat gaat en ook uit te leggen.
Het kan denk ik geen kwaad om een beetje op te letten dat je mensen niet rigoreus afserveert op dingen die misschien gewoon gewoon of niet lekker verwoord zijn of je niet meteen nuttig lijken. Dat is moeilijk, zeker als jij je zo veroordeeld voelt. Zo een gevoel hoeft echter niet de enige waarheid te zijn, dus snij anderen en daarmee ook jezelf niet meteen af.

Voel je iets heftigs opborrelen, dan zou je bijvoorbeeld even kunnen vragen om een kleine time out. Zodat je even de tijd hebt om erover na te denken en het misschien iets te laten zakken. Ook zou je uit kunnen leggen hoe jij je voelt als iemand iets zo op die wijze zegt. En het kan soms ook handig zijn om gewoon door te vragen. Misschien had je je wat minder kut gevoeld als de ggz je meer uitleg had gegeven hoe bepaalde dingen daar geregeld zijn. Omdat ik dat denk, probeer ik dat hierboven dus maar te doen. Hoop dat je er iets aan hebt..

Dat is wel een goede, mocht ik ooit nog een andere psycholoog zoeken ga ik eerst het verhaal over de ggz vertellen en kijken hoe ze daarop reageren. Begrijpen ze het wel hoe de werkwijze is geweest, dan weet ik direct dat deze mij ook niet verder zal gaan helpen. Dat is wel slim. Al kunnen ze natuurlijk ook goed liegen. Ik zal het iig proberen om wat meer open minded te zijn.
Ja als mijn boosheid gezakt is denk ik er heel anders over. Dan heeft m'n ex psycholoog bijv helemaal niets fout gedaan en ligt alles aan mij. Maar het lukt me soms wel om het neutraler te zien.

quote:

Op zondag 8 oktober 2017 09:43 schreef viceversa het volgende:
RET en cognitieve therapie richten zich op gedachten. Het is een patroon die je moet doorbreken en de behandeling richt zich daarop, omdat het mensen in hun eentje vaak niet lukt.

quote:

Op zondag 8 oktober 2017 09:51 schreef viceversa het volgende:


Nee dat doen de meeste mensen niet uit zichzelf. Automatische gedachten zijn heel moeilijk ombuigen. Ineffectieve gedachten herkennen idem. Je ziet het bijv bij paniekstoornissen veel.

En ja, je moet het nog steeds zelf doen. Maar dat is met alle therapie. Een psycholoog helpt jou jezelf helpen.

Maar cognitieve therapie helpt niet bij iedereen en je klinkt me bij uitstek als het soort persoon dat zich ertegen verzet omdat het 'zo logisch is'

Maar als ik eenmaal in die negatieve gedachten zit kom ik er zelf dus niet uit, ook niet met hulp... En ook zonder hulp kom ik er zelf wel uit , op de momenten dat het wel goed gaat dan...
Dat gevoel heb ik nu, ik heb het idee dat psychotherapie iets onmogelijks is. Mensen helpen zichzelf te helpen is gewoon tegenstrijdig. Of het is het één
(de psycholoog helpt wel degelijk mee, de persoon kon het zonder de psycholoog immers niet, je zou het dan in percentages uit kunnen drukken, 50% van het herstel deed de psycholoog, 50% de persoon zelf)
of het is het ander (placebo effect, dat net zo goed van iets anders had kunnen komen)?
Het gaat dan meer om het gevoel gesteund en begrepen te worden voor mij en dat is niet iets wat een opleiding mensen leert (denk ik dan). Mensen die de opleiding psychologie hebben gedaan kunnen wel zo'n eigenschap hebben, maar ook mensen zonder deze opleiding.
En ja misschien heb je wel gelijk en doen de te logische dingen voor mij gelijk af terwijl ik er niet lang genoeg bij stil heb gestaan. Ik ga het nog weer een keer proberen.

quote:

Op zondag 8 oktober 2017 12:36 schreef khochner het volgende:

Alan Watts - How To Stop Negative Thoughts

Misschien kan dit je helpen met de negatieve gedachten.
Vind Alan Watts altijd erg inspirerend.

Bedankt voor het filmpje, ga het binnenkort even kijken

quote:

Op zondag 8 oktober 2017 09:43 schreef Jopie78 het volgende:

Buiten het heldere verhaal van SM, waar eigenlijk weinig aan toe te voegen is..

Een fout maken betekent niet dat je fout bent. Jij trekt je de fout persoonlijk aan en wordt boos op jezelf.

De automatische gedachten zouden dan kunnen zijn;
- Ik maak een fout
- Wat ben ik ook een trut dat ik die fout maak (aangeleerd trauma)
- Zie je nou, ik ben niets waard en doe alles fout (Aangeleerd trauma)
- Anderen vinden ook dat ik fouten maak en dus dat ik niets waard ben (aannames en projectie)
- Ik ben waardeloos en kan het net zo goed opgeven (zelfdestructief gedrag door aangeleerd trauma)

Andere gang zou zijn;
- Ik maak een fout
- Waarom maakte ik die fout
- Wat zijn de gevolgen
- Hoe los ik de gevolgen op en zorg ik ervoor dat het niet weer gebeurt
- Wat goed dat ik mijn fout weet te herstellen, het is dus niet zo erg om fouten te maken
- Jeetje, wat een mooi weer, even een blokje om.

Het is niet zo dat die mensen gestudeerd hebben en daarmee een magische knop hebben. Het is helaas echt zo dat je je eigen gedachtes uit moet pluizen, ze moet corrigeren naar gedachtes die jezelf niet schaden en van daar leren om gelijk weer door te pakken. Wat best lang duurt.

Overigens is perfectionisme iets anders dan geen fouten mogen maken van jezelf. Jij straft jezelf voor een fout en aangezien jij 100% van de tijd je eigen handelen kan controleren, gaat er geen fout ongestraft voorbij. Vandaar de opmerking, je kan het ook niet als fout zien. Het verandert niets aan de werkelijkheid, als je jezelf niet straft voor de fout. Hou van jezelf.

Bedankt voor het voorbeeld. Dat tweede voorbeeld zo denk ik normaal gesproken ook.. Dit maakt het frustrerend. Op de 1 of andere manier lukt dit niet altijd. Maar dat frustreert mij dus: dat mensen een opleiding hebben gevolgd maar zij alsnog machteloos zijn bij cliënten wanneer het mis gaat met ze, omdat die het uiteindelijk zelf moeten doen. Voorbeeld: een andere client had bijna een zeer ernstige misdaad begaan, psycholoog in tranen, want de rationele methoden om ermee om te gaan werkten op dat moment niet meer. Natuurlijk is iedereen verantwoordelijk voor zijn of haar eigen leven, maar de psychologische marketing is nu juist de illusie dat dit niet zo is.

quote:

Op zondag 8 oktober 2017 13:21 schreef Dakterras het volgende:
Hangt er vanaf welke negatieve gedachten het zijn. Is het over een specifieke negatieve ervaring uit het verleden, dan kan EMDR heel goed helpen. Of als je een specifieke (irrationele) angst heb.

Hahaha, ik denk niet dat EMDR voor een psychologisch behandeltraject tot de mogelijkheden behoort maar wie weet

quote:

Op zondag 8 oktober 2017 14:37 schreef Atmosphere72 het volgende:
Negatieve gedachtes hoor je helemaal niet te stoppen die maken nou eenmaal gewoon deel uit van onze eindeloze gedachtestroming, heel normaal dat die er zijn

Is ook zo, maar ik voel dan een gespannenheid in mijn lichaam die alleen maar erger wordt waardoor ik me nergens anders meer op kan concentreren

quote:

Op zondag 8 oktober 2017 17:47 schreef Quotidien het volgende:
Daar hebben ze mij ook mee aan het werk gezet by de psycholoog. Het zorgt er eigenlijk meer voor dat je de hele dag bezig bent jezelf te overtuigen dat je gedachtes fout zijn.

Het is dus niet bevorderlijk voor je zelfvertrouwen bij jou? Of bedoelde je het niet op die manier

[ Bericht 1% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 09-10-2017 02:08:22 ]

quote:

Op maandag 9 oktober 2017 03:04 schreef domynsy het volgende:
Weet je als je van jezelf vind dat je negatieve gedachtes er zijn en je zelf geen controle kan hebben om ze te beinvloeden. Dan is het enige waar je last van hebt dat je niet goed genoeg slaapt. Geen diepe slaap dus. Waardoor je niet goed in de rem slaap komt en je dingen uit je dag niet kunt verwerken waardoor je steeds somberder wordt. Oplossing hiervoor kan wellicht emdr zijn. Iets wat ik nooit heb geprobeerd. Maar als je zelf eraan wilt werken zou ik je dieet ofzo aanpassen. Gezond eten. Want in gezond eten zitten stoffen die je stemming drastisch kunnen beinvloeden en er zijn zelfs bepaalde dingen die geestelijke uitputting verzachten en je in dagen na gebruik je je beter gaat laten voelen.
Bezig zijn met hoe je je gedachtes kunt omzetten in positieve in zinloos. Je moet het geen energie geven want hoe meer je dat doet hoe onnatuurlijker dat aanvoelt. Je moet gewoon van jezelf weten dat je stemming door verschillende dingen beinvloed wordt en als jij dus weet dat dat mogelijk is bij jezelf, dan ben je een heel stuk verder. Dit is dus wanneer je bij jezelf kan constateren dat het weer gebeurd en wat je daar eventueel aan kan veranderen, dus met eten.

Bedankt voor je reactie en ik was het hier eerst ook helemaal mee eens en nog steeds voor een deel maar hier ben ik zelf ook een tijd erg mee bezig en soms is het gewoon tegenstrijdig. Want laatst had ik iets minder nachtrust gehad dan normaal, en toen waren de negatieve gedachten die ik ervoor had de dag erna ineens verdwenen, terwijl ik de paar dagen ervoor juist langer had geslapen. Misschien klopt het wel van de rem slaap want ik droomde toen wel wat ik normaal nooit heb. Maar hoe dag dan kwam weet ik niet, waarschijnlijk door het kruid valeriaan. Maar ik hield me een tijd geleden goed aan bepaald slaappatroon van 7 uur slaap per nacht en ook toen sloeg het enthousiasme op gegeven moment om en dacht ik ineens negatief. De ene keer ben ik enorm brak na een nacht zonder slaap, de andere keer krijg ik er energie van. Dit kan ook een week zijn, bijv de ene keer heb ik een week slaaptekort en voel ik me prima, de andere keer niet. Ik dacht dus eerst ook dat het was: de juiste balans vinden tussen tijdgebrek door slaap en verminderd functioneren door slaaptekort. Maar zo'n logisch patroon lijkt er toch niet in te zitten.

Ik let ook op mijn voeding. Maar daarmee is het eigenlijk hetzelfde. Telkens wanneer ik een verband denk te hebben ontdekt, blijkt het toch weer niet zo. Bijvoorbeeld met proteine. Ik nam dat een tijdje iedere dag want ik dacht: wauw, nu weet ik het! Hier ga ik sneller van denken ik kan zelfs vooruitlplannen en het reduceert mijn vermoeidheid (zoals jij zegt). Maar op gegeven moment kreeg ik ineens weer onrust toen ik het nam, en alsnog negatieve gedachten. En soms helpt het wel en andere keren weer niet. Net zoals met zuivel, ik las dat mensen daar depressief van werden vanwege de stof choline en toen dacht ik dat is het dat kan ik gewoon niet hebben. Maar te weinig is ook weer niet goed en zelfs toen ik heel veel zuivel at was het niet zo dat ik er depressiever van werd. Of suiker. Ik dacht eerst, alle suiker is slecht ik moet het verbannen. Daarom at ik zoveel mogelijk groente en fruit en andere door voedingscentrum aanbevolen dingen en geen witbrood enz. Eerst voelde ik me wel beter, maar dat was eerder vanwege de achterliggende gedachte denk ik want daarna ging ik weer wat minder gezond eten en merkte ik weinig verschil in stemming. Het zelfde geldt voor koffie, al let ik er voortaan goed op dat ik het niet 's avonds of laat in de middag drink, want dat beinvloedde mijn slaapkwaliteit echt negatief.
Ook word ik er op gegeven moment gestoord van want ALLES kan je dan wel beinvloeden. Hoe weet je welke factoren je gedachten wel beïnvloeden en wat niet? En tot op welke hoogte? Ik durfde op gegeven moment niets meer te nemen of doen dat mij kon beinvloeden, maar dat is gewoon alles alleen je weet dus niet wat en dat is het lastige
Ik ga binnenkort in ieder geval mijn uren nachtrust, voedingsschema, (gebrek aan) beweging en productiviteit maar een keer nauwkeurig bijhouden in een excel bestand, misschien komt daar toch nog een resultaat uit waar ik iets mee kan. Daar zag ik altijd tegenop omdat het tijd kost, maar volgens mij valt dat ook wel mee

[ Bericht 5% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 09-10-2017 12:18:09 ]

quote:

Op maandag 9 oktober 2017 17:26 schreef Drieklank het volgende:
Pas op met informatie die je via Google vindt. Een huisarts, psycholoog of psychiater van vlees en bloed denkt en doet misschien heel anders dan het internet je doet geloven.

Ik vind Alan Watts en dergelijke guru's ook inspirerend. Maar ik kan me voorstellen dat je geen zin hebt om uren lang te luisteren naar iemand die je niet kent of misschien helemaal niet boeiend vindt. Daarom bij deze een samenvatting van zijn gedachtegoed over de kwestie.

Wat gebeurt er als je probeert niet aan een roze olifant te denken? Dan ga je juist wel aan de roze olifant denken, omdat je daar op gefixeerd raakt. Als je de spreekwoordelijke duivel te slim af wil zijn, dan moet je dat de duivel niet laten weten, want wie denk je dat de duivel is? (Dat ben je zelf met een knipoog).

Dus ga je proberen om niet te proberen om aan een roze olifant te denken, maar ook dat werkt averechts. Hoe los je dit probleem dan wel op? Een goede boogschutter richt niet eerst zijn boog voor hij de pijl los laat. Hij richt en schiet tegelijk, de actie en het besluit vallen samen op hetzelfde moment. Hij denkt er bijvoorbeeld niet over na om te stoppen met alcohol; hij drinkt niet meer zonder ooit besloten te hebben dat hij niet meer gaat drinken.

Sommige mensen moeten heel veel oefenen om deze manier van leven onder de knie te krijgen en soms lukt het na heel veel oefenen nog steeds niet. Zoals sommige kinderen het niet lukt om te zwemmen of te fietsen. Dan raken ze zo gefrustreerd dat ze het opgeven. En dan lukt het opeens.

Jordan Peterson, klinisch psycholoog, docent aan de universiteit van Toronto en populaire spreker in Amerika, zegt dat hij depressie vaak ziet als een gevolg van een rot leven. Dus richt hij zijn behandeling niet op het verminderen van de depressie, maar op het verbeteren van de leefomstandigheden. Als je structuur hebt in je leven, zinvol werk, diepe relaties en dergelijken, dan verschuift je aandacht namelijk. Je denkt dan niet meer zo na over negatieve dingen want je bent te druk bezig om de dingen te doen die wel zinvol zijn.

Zo, muur van tekst, maar hopelijk inspirerend.

Bedankt voor de samenvatting van het filmpje. Ik ben het er wel mee eens. Dat heeft deze persoon goed verwoord. En de werkwijze van de psycholoog die jij noemt vind ik ook goed. Want zo wordt de client niet afhankelijk van therapie. Er wordt 1 keer geholpen met het verbeteren van de levensomstandigheden en dan kan iemand verder. Zal wel minder geld opleveren, maar dan heeft hij ook geen wachtlijsten dus het geld zal hij er alsnog wel uithalen

quote:

Op dinsdag 10 oktober 2017 12:46 schreef magnetronkoffie het volgende:

Ik vind 't een rare gedachtengang. Die negatieve gedachten worden door iets veroorzaakt, beter pak je de oorzaak aan. Die negatieve gedachten staan zelden op zichzelf.

Dat klopt denk ik wel ja, want ik voel me inmiddels weer fantastisch en begrijp al niets meer van het geklaag in dit topic. . De oorzaak was denk ik dat bepaalde dingen van mijn werk te moeilijk waren. Maar dat weet ik niet zeker.Toch ben ik wel blij met de reacties

quote:

Op dinsdag 10 oktober 2017 12:56 schreef Salvad0R het volgende:
Ligt eraan. Soms bestaat depressiviteit in combinatie met andere "stoornissen", zoals PTSD enzo... vaak krijg je dan een complex ziektebeeld, waarbij de genezing verstopt zit onder verschillende lagen, zoals bij een ui.

Dat weet ik niet. Het huidige systeem is daar niet echt op ingesteld.