"Stop de negatieve gedachten"

Geen medische behandeling te noemen dit zeker niet.

Je kunt aan een Zen guru vragen hoe je om kunt gaan met dit "probleem" dan krijg je denk ik een beter antwoord.

Je kunt de gedachten uitdagen door ze te toetsen op verschillende manieren en daar iets positiefs voor in de plaats te zetten. Maar dat doe je idd niet zomaar, vergt veel oefening en (vaak ook) begeleiding.

Het hoeft niet perse iets slechts te zijn,
In het Stocisme wordt vaak gegeken naar de slechts mogelijke uitkomst van iets zodat men voorbereid is op het ergste, kan het altijd meevallen je weet waar de grens zit.

Ja, het stoppen van negatieve gedachten is makkelijker gezegd dan gedaan. Vooral als je voornamelijk negatieve dingen hebt meegemaakt in je leven.

Als ik negatieve gedachtes heb, dan probeer ik altijd aan de leuke momenten van mijn leven te denken, is soms moeilijk om te doen (omdat ik er niet heel veel heb ) maar het werkt vaak wel.

Je moet maar denken, het kan altijd erger.
Ik zit nu in een fase in mijn leven waarin ik niet heel gelukkig ben. Maar in vergelijking met andere leeftijdgenoten en oude vrienden/kennissen, doe ik het zo slecht nog niet. Genoeg mensen die ik ken of heb gekend, die nu dood zijn of zwaar verslaafd of nog ongelukkiger zijn dan ik ben.

quote:

Op zondag 8 oktober 2017 00:50 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
maar anderen zien het ook als fout en het heeft voor mij negatieve consequenties, dus het helpt niet als ik dan de enige ben die het "niet als fout ziet".

Ik geef je een belangrijk advies: Fuck de mening van anderen. Maak je los van de eisen en verwachtingen van deze maatschappij. Je hoeft voor helemaal niemand verantwoording af te leggen.

quote:

Op zondag 8 oktober 2017 00:50 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Maar dat doen de meeste mensen toch uit zichzelf al? Bij mij hoeft een psycholoog echt niet aan te komen met "je kunt het ook niet als een fout zien" als ik bijv boos ben over dat ik een fout gemaakt heb. Ja, dat weet ik ook wel dat dit kan, maar anderen zien het ook als fout en het heeft voor mij negatieve consequenties, dus het helpt niet als ik dan de enige ben die het "niet als fout ziet". Bijvoorbeeld. Ik begrijp ook niet wat begeleiding daar voor toegevoegde waarde bij kan hebben. Want uiteindelijk moet je het toch allemaal zelf doen. Dat is wel mijn ervaring. Jijzelf bent degene die de lijstjes moet maken met helpende gedachten.

[..]

Dat is ook goed ja

Nou ja, het gaat hier meer om niet realistische negatieve gedachten die voortvloeien uit bepaalde "schema's".
Ze leren herkennen en ermee om kunnen gaan is voor velen een waardevolle toevoeging aan het leven.

Je klacht gaat meer over dat je geen concrete handvatten toegereikt krijgt, lees ik.

Ja, "zet er positieve gedachten voor in de plaats" is niet hoe je het oplost maar meer een wenselijke eindsituatie waar je bij dit probleem terecht wilt komen. In die zin zou je het inderdaad geen oplossing mogen noemen. Maar ik lees dus dat je er wel last van hebt. Ik meen mij te herinneren dat jij helemaal klaar was met hulpverlening, klopt dat?

quote:

Op zondag 8 oktober 2017 01:07 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Misschien wel ja. Want je had het ook over schema's, schematherapie kon niet bij mij. Het zit namelijk zo: uit een test kwam wel dat ik klachten had die daarmee geholpen konden worden, maar omdat ik niet genoeg leek op de getraumatiseerde mensen die deze klachten ook hadden werd ik niet in hun categorie gestopt. En ook bij mensen waar de situatie er wel ernstig genoeg voor was, werd erop bezuinigd zodat ze een jaar moesten wachten.
Ik ben zelf niet voor 100% klaar met hulpverlening, maar de hulpverlening met mij! Iig, ik werd genegeerd. Op mijn mails werd niet gereageerd, psycholoog op vakantie en daarna nooit meer wat gehoord. Dan heb ik geen zin meer om erachter aan te gaan, ik was toch al uitbehandeld daar

Schema's kun je ook op andere manieren aanpakken.

Maar jeetje, dat klinkt heel vervelend dat je genegeerd wordt!

Als je nog klachten hebt van hetgeen waar je oorspronkelijk voor bent geweest zou ik het opnieuw elders proberen. Er zijn nog zat hulpverleners die buiten kaders kunnen en willen denken.

quote:

Op zondag 8 oktober 2017 01:07 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Misschien wel ja. Want je had het ook over schema's, schematherapie kon niet bij mij. Het zit namelijk zo: uit een test kwam wel dat ik klachten had die daarmee geholpen konden worden, maar omdat ik niet genoeg leek op de getraumatiseerde mensen die deze klachten ook hadden werd ik niet in hun categorie gestopt. En ook bij mensen waar de situatie er wel ernstig genoeg voor was, werd erop bezuinigd zodat ze een jaar moesten wachten.
Ik ben zelf niet voor 100% klaar met hulpverlening, maar de hulpverlening met mij! Iig, ik werd genegeerd. Op mijn mails werd niet gereageerd, psycholoog op vakantie en daarna nooit meer wat gehoord. Dan heb ik geen zin meer om erachter aan te gaan, ik was toch al uitbehandeld daar

Je hebt er helemaal niks aan zoals ik het lees, geen professionele psychologen waar je mee in aanraking bent zoals ik het zo lees.

Ik zou me wat verdiepen in het Zen boedhisme , ik denk dat het je erg kan helpen met je problemen.

quote:

Op zondag 8 oktober 2017 01:36 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Maar ik werd niet serieus genomen toen de schema's werden uitgelegd. Ik herkende ze allemaal wel maar dit werd gezien als een soort aanstelleritis. Daarom voel ik niet de behoefte om er bijvoorbeeld nog dat boek over te lezen. Als het alleen voor getraumatiseerde mensen is, laat dan maar.
Bedankt voor je begrip. Ik heb er inderdaad ook aan gedacht om het elders te proberen. Ik heb online mijn vraag gesteld aan een psycholoog (tegen betaling). Ik voelde me wel gehoord. Alleen dat vertrouw ik weer niet, want dat is commercieel en dan praten ze hun klanten natuurlijk naar de mond ga ik dan denken. Dat issue heb ik met de meeste prive instellingen, ik vertrouw er gewoon niet op dat ze integer zijn.
Daarnaast kost het mij geld om nog verder te gaan met therapie zonder doorverwijzing. Op dit moment kan ik dat niet echt verantwoorden naar mezelf of anderen. Alleen als ik meer vertrouwen had in mezelf en psychologen zou ik dat misschien in de toekomst nog doen. Maar ik denk het niet.

[..]

Helaas wel. Dat is nu juist het erge!
Bddankt voor de tip, heb daar helaas op dit moment geen tijd voor maar zodra ik weer echte vrije tijd heb zal ik er eens over gaan lezen

Wat een vreemde gang van zaken dan.

Iedereen heeft schema's. Ook die therapeut. Daar hoef je geen trauma voor te hebben.

Maar bah, vervelend dat het zo opgevat werd. Ik snap wel dat je er dan geen vertrouwen meer in hebt, ja. Heb je verder gevraagd om een toelichting? Of was dat die mail die niet beantwoord werd?

En ja, ik snap wel dat je je dan afvraagt op welke basis men bepaalde keuzes maakt in de behandeling. Maar laat je hierdoor niet tegenhouden geschikte hulp te zoeken. De meeste hulpverleners willen ook gewoon helpen. Ik zou de dialoog proberen aan te gaan. Met wie je dan ook op het oog hebt op dat moment.

quote:

Op zondag 8 oktober 2017 01:55 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Nou de toelichting was er niet echt. Ik vroeg waarom ik geen schematherapie kon krijgen, als ik dan toch in een group zat met borderliners en dezelfde klachten had als hen. Toen was het antwoord dus dat zij naast borderline ook ptss hadden en ik niet. Maar het komt ook omdat ik 2x een iq test had gedaan en daar een lager iq uit kwam. Dan is het label al snel ontwikkelingsstoornis en hersenschade. Misschien speelde dat ook mee. Als daar ten minste nog een behandeling voor geboden kon worden was het tot daar aan toe, maar dat kon niet. Zoals men in een ander topic zei, hoe kunnen ze vaststellen dat je hersenschade hebt zonder hersenscan? Maar dat wordt dus aangenomen omdat ik te vroeg geboren ben. Daar is ook elders geen behandeling voor. In het ziekenhuis werd ik bijv weer doorgestuurd naar de ggz. En dan denken ze nog dat ik autist ben, al bleek dat uit 4 testen niet. Maar dat lag dan aan de testen. Ik had dat kunnen accepteren, als autisme niet als ongeneeslijk was beschouwd en ik niet zelf heel veel geld moest betalen voor nog een test.
De dialoog ben ik al 3 jaar aangegaan . Het voelde gewoon iedere keer als een rechtszaak waarin ik voor mijzelf moest pleiten. Maar op gegeven moment weet je het ook niet meer.

Klinkt vermoeiend, ja

Veel mensen hebben ook baat bij niet-reguliere behandeling. Maar dan zit je vaak idd met de kosten

.

[ Bericht 99% gewijzigd door khochner op 08-10-2017 02:07:44 ]

quote:

Op zondag 8 oktober 2017 00:24 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
Ik typte in "automatische negatieve gedachten" in op google (in het engels) en ik kwam veel artikelen tegen van psychologen over "hoe ervoor te zorgen dat negatieve gedachten je leven niet meer hinderen". En de oplossing was: "stop de negatieve gedachten". Ik las ook cognitive gedragstherapie voorbeelden voor therapeuten en dit kwam op hetzelfde neer. Nou ja, met de gedachten vervangen door goede enzo. Emoties worden veroorzaakt door negatieve gedachten blabla, dus dat wordt dan ook gelijk meegenomen.
Nou vind ik dat de artikelen leuk geschreven zijn en daardoor wel meerwaarde hebben en als een sympathieke psycholoog dit tegen mij zou zeggen zou ik niet opstaan en weglopen uit fatsoen. Maar seriously?

"Stop de negatieve gedachten door ze te vervangen door goede"?
Ik las ook "depressie wordt veroorzaakt door negatieve gedachten en gevoelens".

Echt, whatever. Noem het dan gewoon "zwak karakter" en ga er geen hele therapieen aan wijden die eigenlijk dus gewoon facades zijn voor wat iedereen, inclusief jijzelf, je zou kunnen vertellen.
Hoe denken anderen hier dan over? Ik begrijp niet dat men het acceptabel vindt om het probleem nog eens benoemen en misschien een algemeen advies geven dat je ook van internet had kunnen halen (ontspanningsoefeningen enz) gekwalificeerd wordt als medische behandeling?

Het is een coping strategy en dat zou je in een later stadium alsnog aangeleerd kunnen krijgen. Omdat je het misschien van huis uit niet zo hebt meegekregen. Dat hoeft dus geen kut met zwakte te maken te hebben.

quote:

Op zondag 8 oktober 2017 00:50 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Maar dat doen de meeste mensen toch uit zichzelf al? Bij mij hoeft een psycholoog echt niet aan te komen met "je kunt het ook niet als een fout zien" als ik bijv boos ben over dat ik een fout gemaakt heb. Van andere mensen kan ik het wel hebben maar niet van iemand die geld verdient met therapie. Ja, dat weet ik ook wel dat dit kan, maar anderen zien het ook als fout en het heeft voor mij negatieve consequenties, dus het helpt niet als ik dan de enige ben die het "niet als fout ziet". Bijvoorbeeld. Ik begrijp ook niet wat begeleiding daar voor toegevoegde waarde bij kan hebben. Want uiteindelijk moet je het toch allemaal zelf doen. Dat is wel mijn ervaring. Jijzelf bent degene die de lijstjes moet maken met helpende gedachten.

Nee, dat doet niet iedereen uit zichzelf. En als je dat niet doet en er issues mee ervaart, dan lijkt het mij juist getuigen van een sterk karakter dat je daar hulp bij zoekt. Vergelijk het maar met je stalkgedrag van vroeger waarvan je eerst ook niet doorhad dat het niet normaal was..
Misschien bedoelde je therapeut je (ver)oordelingsvermogen wat te verzachten, ivm je bozige temperament zodat je jezelf en anderen misschien iets anders zou kunnen benaderen ofzo?
Natuurlijk moet je uiteindelijk alles zelf doen. De therapeut is er dan ook ter ondersteuning daarvan.

quote:

Op zondag 8 oktober 2017 01:00 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Dit werkt zeker, en het is ook goed dat je dit kunt, maar meer op het gebied van tevreden zijn met je situatie in het leven vind ik. Ik ben vaak kwaad op mezelf, en misschien zou ik mezelf inderdaad kunnen vergelijken met iemand die zwaar drugsverslaafd is, maar voor mij zijn zwaar internetverslaafd en zwaar drugsverslaafd hetzelfde , de zwakte verschilt niet. Maar misschien kan ik me inderdaad richten op wat wel goed ging. Alleen dan ben ik ook al snel verdrietig zo van: eerst deed ik alles wel goed, waarom nu ineens niet meer. Gewoon perfectionisme, maar het helpt me niet om te denken "je moet minder perfectionistisch zijn".

Dan snap ik de geprobeerde tactiek van je therapeut wel. Er gaat zoveel energie zitten in dergelijke negativiteit en die gaat dan niet naar wat je wel ermee zou kunnen. Je lekt dan feitelijk energie die je niet echt terug krijgt.
Zou je dat positiever in kunnen steken, bijvoorbeeld dmv wat je wel goed probeert te doen dan zou je misschien ook iets liever voor jezelf kunnen zijn. Iedereen maakt fouten en niemand is perfect. Het gaat er dan ook meer om dat iedereen voor zichzelf een tactiek vindt om beter met hun tekortkomingen om te leren gaan.
Jij zit nu gewoon in een mindere periode en het is ok dat je dan eerdere mate van functioneren niet kan evenaren. Je hebt best veel mee gemaakt en dat zul je een plekje moeten leren geven. Soms duurt dat gewoon langer. Zeker als je niet de juiste begeleiding krijgt, in die zin dat iemand tot je door kan dringen met iets wat je wel aan kan nemen. Ofzo

quote:

[..]

Ik ben altijd jaloers op mensen die dat kunnen. Ik kan dat echt niet. Voor jou is het misschien makkelijker door meer negatieve ervaringen met anderen. Ook is anderen misschien niet het juiste woord, want ik wil zelf ook geen fouten maken. Ten minste, de ene helft van mijzelf want iets willen en ook daarnaar handelen zijn 2 verschillende dingen bij velen denk ik

Misschien helpt door het ook iets minder rigoreus te verwoorden. Je kan het nu echt niet, waarbij je een beetje ruimte overlaat dat je het straks misschien wel wat beter zou kunnen leren.
Zit je misschien een beetje in een isolement, waardoor het nog moeilijker is om voor jou waardevolle positieve feedback van anderen te kunnen ervaren?

quote:

Op zondag 8 oktober 2017 01:07 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Misschien wel ja. Want je had het ook over schema's, schematherapie kon niet bij mij. Het zit namelijk zo: uit een test kwam wel dat ik klachten had die daarmee geholpen konden worden, maar omdat ik niet genoeg leek op de getraumatiseerde mensen die deze klachten ook hadden werd ik niet in hun categorie gestopt. En ook bij mensen waar de situatie er wel ernstig genoeg voor was, werd erop bezuinigd zodat ze een jaar moesten wachten.
Ik ben zelf niet voor 100% klaar met hulpverlening, maar de hulpverlening met mij! Iig, ik werd genegeerd. Op mijn mails werd niet gereageerd, psycholoog op vakantie en daarna nooit meer wat gehoord. Dan heb ik geen zin meer om erachter aan te gaan, ik was toch al uitbehandeld daar

Volgens mij heb ik je dit eerder gevraagd, sorry als je dit al had beantwoord. Maar wat vindt je huisarts hier van? Die is denk ik het eerste aanspreekpunt als je bij de psych geen gehoor krijgt. Sowieso is het handig als die weet dat jij niet lekker in je vel zit en wel graag begeleiding zou willen, maar die nu niet krijgt. Dan kan die kijken waarom het contact zo raar verlopen is en of je misschien beter naar een andere toko zou kunnen gaan.

quote:

Op zondag 8 oktober 2017 01:36 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Maar ik werd niet serieus genomen toen de schema's werden uitgelegd. Ik herkende ze allemaal wel maar dit werd gezien als een soort aanstelleritis. Daarom voel ik niet de behoefte om er bijvoorbeeld nog dat boek over te lezen. Als het alleen voor getraumatiseerde mensen is, laat dan maar.

Snap dat je je niet serieus genomen voelt, maar bij de ggz zitten ze nogal strikt aan een budget en regeltjes. Als je daar niet aan voldoet, dan gaat de verzekeraar geen centjes geven en mogen zij jou daar niet voor behandelen. Dat zegt denk ik dus meer over het systeem dan over jou ben ik bang..
Zonde als jij je door zoiets laat weerhouden, waarvan je wel enige klik voelde. Waarom zou je het niet proberen als je er wel een en ander in herkent? De strakke scheiding is meer een verzekeraarsdingetje, dus daar zou ik me niet door laten weerhouden. Ongeacht of je zo een traumalabeltje hebt, zolang jij jezelf niet alsnog een traumadiagnose toedicht kan het een prima tool zijn waar je wat aan kan hebben. Ik zou zeggen bestel gewoon zo een boek en ga ervoor.

quote:

Bedankt voor je begrip. Ik heb er inderdaad ook aan gedacht om het elders te proberen. Ik heb online mijn vraag gesteld aan een psycholoog (tegen betaling). Ik voelde me wel gehoord. Alleen dat vertrouw ik weer niet, want dat is commercieel en dan praten ze hun klanten natuurlijk naar de mond ga ik dan denken. Dat issue heb ik met de meeste prive instellingen, ik vertrouw er gewoon niet op dat ze integer zijn.
Daarnaast kost het mij geld om nog verder te gaan met therapie zonder doorverwijzing. Op dit moment kan ik dat niet echt verantwoorden naar mezelf of anderen. Alleen als ik meer vertrouwen had in mezelf en psychologen zou ik dat misschien in de toekomst nog doen. Maar ik denk het niet.

Begrijpelijk dat je een en ander wantrouwt en financieel ook niet alles zo maar kan doen. Wat zou jou nou wat meer vertrouwen kunnen geven in zo een therapeut denk je? Als je daar iets van een antwoord op kan formuleren, dan zou bijvoorbeeld je huisarts ook wat beter met je mee kunnen denken richting een alternatieve doorverwijzing.
En wat zou jou meer zelfvertrouwen kunnen geven denk je?

quote:

Op zondag 8 oktober 2017 01:55 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Nou de toelichting was er niet echt. Ik vroeg waarom ik geen schematherapie kon krijgen, als ik dan toch in een group zat met borderliners en dezelfde klachten had als hen. Toen was het antwoord dus dat zij naast borderline ook ptss hadden en ik niet. Maar het komt ook omdat ik 2x een iq test had gedaan en daar een lager iq uit kwam. Dan is het label al snel ontwikkelingsstoornis en hersenschade. Misschien speelde dat ook mee. Als daar ten minste nog een behandeling voor geboden kon worden was het tot daar aan toe, maar dat kon niet. Zoals men in een ander topic zei, hoe kunnen ze vaststellen dat je hersenschade hebt zonder hersenscan? Maar dat wordt dus aangenomen omdat ik te vroeg geboren ben. Daar is ook elders geen behandeling voor. In het ziekenhuis werd ik bijv weer doorgestuurd naar de ggz. En dan denken ze nog dat ik autist ben, al bleek dat uit 4 testen niet. Maar dat lag dan aan de testen. Ik had dat kunnen accepteren, als autisme niet als ongeneeslijk was beschouwd en ik niet zelf heel veel geld moest betalen voor nog een test.

Is dat ook omdat je denkt dat als iets ongeneeslijk is je er toch niets aan kan doen?
Wat je nog zou kunnen doen is kijken of er in je omgeving misschien enige specialisatie te vinden is op het gebied van ontwikkelingsstoornissen. Misschien zit daar iemand tussen die je een en ander wat beter zou kunnen uitleggen, zodat het begrijpelijker wordt waarom men aan zoiets dacht en wat er voor mogelijkheden mee zouden kunnen zijn. Niet alleen qua eventuele testen, maar ook tips&tricks om er beter mee om te leren gaan. De ene ontwikkelingsstoornis lijkt me ook verschillen van de ander en ik vraag me ook af of iedere hersenschade daadwerkelijk wel met zo een scan vast gesteld wordt, maar ik ben niet bepaald een expert. Er is volgens mij wel fokker met zo een diagnose. Zal ik die anders eens vragen hoe die aan de diagnose kwam?

quote:

De dialoog ben ik al 3 jaar aangegaan . Het voelde gewoon iedere keer als een rechtszaak waarin ik voor mijzelf moest pleiten. Maar op gegeven moment weet je het ook niet meer. Ik word al moe als ik eraan denk nog een keer mijn verhaal te moeten doen dat toch weer geheel anders uitgelegd en genoteerd wordt. Want ik wist bijv ook niet dat ze autisme vermoedden, alleen toen ik het las in een rapport dat ik alleen na aandringen zelf in mocht kijken.

Begrijpelijk, dat is ook kut. Misschien is het een idee dat jij voor jezelf de boel nog eens chronologisch opschrijft. Voor het overzicht, misschien ook een stukje verwerking en als tool zodat je dit bijvoorbeeld aan je huisarts en eventueel anderen zou kunnen overhandigen ipv weer allemaal uit te moeten leggen. Misschien werkt dat een stuk efficienter dan dat je zoveel mogelijk info in een consult probeert te proppen en wellicht krijgt je ha zo meer inzicht in hoe het op jou over is gekomen enzo.
Tevens is het qua wetgeving geregeld dat je als patient/client inzicht kan krijgen, maar niet per se in alles. Soms heb je daar ook een officieel document voor nodig, waarbij je je handtekening moet zetten enzo. Ik snap dat het allemaal shady over kan komen op je, maar weet ook dat doorgaans je huisarts verslagen ontvangen zou moeten hebben en dus ook een beetje op de hoogte zou moeten zijn van wat de ggz onderzocht en eventueel aangetoond zou moeten hebben.

quote:

Op zondag 8 oktober 2017 02:15 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Ik ga wel eens naar spirituele evenementen ja. Dat heeft geen onmiddelijk effect op mijn functioneren maar is wel leerzaam.

Blijkbaar is de ggz gewoon waardeloos klaar. Ik heb ook ervaring met zelfstandige psychologen en die waren iets beter. Maar de instrumenten zoals cognitieve gedragstherapie zijn overal hetzelfde.

Het uitgangspunt van cognitieve gedragstherapie verandert niet nee, dat is gewoon afgebakend. Echter is het gewoon een middel en niet een doel op zich en kun je best per behandelaar enig verschil merken hoe zoiets ingezet wordt. Ook omdat een behandelaar ook maar een mens is, die een en ander anders zal verwoorden enzo.
Als ik het zo lees, dan ben je door je teleurstellingen denk ik extra gevoelig hoe mensen dingen tegen je zeggen. Dat is geen verwijt en dus ook geenszins bedoelt. Het kan handig zijn om dit van jezelf te weten, zodat je daar rekening mee kan houden. Door bijvoorbeeld eerst te bellen naar zo een behandelaar en te kijken hoe dat gaat en ook uit te leggen.
Het kan denk ik geen kwaad om een beetje op te letten dat je mensen niet rigoreus afserveert op dingen die misschien gewoon gewoon of niet lekker verwoord zijn of je niet meteen nuttig lijken. Dat is moeilijk, zeker als jij je zo veroordeeld voelt. Zo een gevoel hoeft echter niet de enige waarheid te zijn, dus snij anderen en daarmee ook jezelf niet meteen af.

Voel je iets heftigs opborrelen, dan zou je bijvoorbeeld even kunnen vragen om een kleine time out. Zodat je even de tijd hebt om erover na te denken en het misschien iets te laten zakken. Ook zou je uit kunnen leggen hoe jij je voelt als iemand iets zo op die wijze zegt. En het kan soms ook handig zijn om gewoon door te vragen. Misschien had je je wat minder kut gevoeld als de ggz je meer uitleg had gegeven hoe bepaalde dingen daar geregeld zijn. Omdat ik dat denk, probeer ik dat hierboven dus maar te doen. Hoop dat je er iets aan hebt..

RET en cognitieve therapie richten zich op gedachten. Het is een patroon die je moet doorbreken en de behandeling richt zich daarop, omdat het mensen in hun eentje vaak niet lukt.

quote:

Op zondag 8 oktober 2017 00:50 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
Maar dat doen de meeste mensen toch uit zichzelf al? Bij mij hoeft een psycholoog echt niet aan te komen met "je kunt het ook niet als een fout zien" als ik bijv boos ben over dat ik een fout gemaakt heb. Van andere mensen kan ik het wel hebben maar niet van iemand die geld verdient met therapie. Ja, dat weet ik ook wel dat dit kan, maar anderen zien het ook als fout en het heeft voor mij negatieve consequenties, dus het helpt niet als ik dan de enige ben die het "niet als fout ziet".

Buiten het heldere verhaal van SM, waar eigenlijk weinig aan toe te voegen is..

Een fout maken betekent niet dat je fout bent. Jij trekt je de fout persoonlijk aan en wordt boos op jezelf.

De automatische gedachten zouden dan kunnen zijn;
- Ik maak een fout
- Wat ben ik ook een trut dat ik die fout maak (aangeleerd trauma)
- Zie je nou, ik ben niets waard en doe alles fout (Aangeleerd trauma)
- Anderen vinden ook dat ik fouten maak en dus dat ik niets waard ben (aannames en projectie)
- Ik ben waardeloos en kan het net zo goed opgeven (zelfdestructief gedrag door aangeleerd trauma)

Andere gang zou zijn;
- Ik maak een fout
- Waarom maakte ik die fout
- Wat zijn de gevolgen
- Hoe los ik de gevolgen op en zorg ik ervoor dat het niet weer gebeurt
- Wat goed dat ik mijn fout weet te herstellen, het is dus niet zo erg om fouten te maken
- Jeetje, wat een mooi weer, even een blokje om.

Het is niet zo dat die mensen gestudeerd hebben en daarmee een magische knop hebben. Het is helaas echt zo dat je je eigen gedachtes uit moet pluizen, ze moet corrigeren naar gedachtes die jezelf niet schaden en van daar leren om gelijk weer door te pakken. Wat best lang duurt.

Overigens is perfectionisme iets anders dan geen fouten mogen maken van jezelf. Jij straft jezelf voor een fout en aangezien jij 100% van de tijd je eigen handelen kan controleren, gaat er geen fout ongestraft voorbij. Vandaar de opmerking, je kan het ook niet als fout zien. Het verandert niets aan de werkelijkheid, als je jezelf niet straft voor de fout. Hou van jezelf.

[ Bericht 2% gewijzigd door _I op 08-10-2017 09:48:41 ]

quote:

Op zondag 8 oktober 2017 00:50 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Maar dat doen de meeste mensen toch uit zichzelf al? Bij mij hoeft een psycholoog echt niet aan te komen met "je kunt het ook niet als een fout zien" als ik bijv boos ben over dat ik een fout gemaakt heb. Van andere mensen kan ik het wel hebben maar niet van iemand die geld verdient met therapie. Ja, dat weet ik ook wel dat dit kan, maar anderen zien het ook als fout en het heeft voor mij negatieve consequenties, dus het helpt niet als ik dan de enige ben die het "niet als fout ziet". Bijvoorbeeld. Ik begrijp ook niet wat begeleiding daar voor toegevoegde waarde bij kan hebben. Want uiteindelijk moet je het toch allemaal zelf doen. Dat is wel mijn ervaring. Jijzelf bent degene die de lijstjes moet maken met helpende gedachten.

[..]

Dat is ook goed ja

Nee dat doen de meeste mensen niet uit zichzelf. Automatische gedachten zijn heel moeilijk ombuigen. Ineffectieve gedachten herkennen idem. Je ziet het bijv bij paniekstoornissen veel.

En ja, je moet het nog steeds zelf doen. Maar dat is met alle therapie. Een psycholoog helpt jou jezelf helpen.

Maar cognitieve therapie helpt niet bij iedereen en je klinkt me bij uitstek als het soort persoon dat zich ertegen verzet omdat het 'zo logisch is'

Misschien kan dit je helpen met de negatieve gedachten.
Vind Alan Watts altijd erg inspirerend.