Hopelijk kunnen jullie me wat advies geven. De afgelopen tijd ben ik erg suïcidaal geweest (sowieso ben ik volgens de psychiater chronisch suïcidaal en moet ik ermee leren leven, hoe ironisch). Op goede momenten, zoals nu, wil ik alles eraan doen om te voorkomen dat het mis gaat, ondanks dat ik geen levenszin heb. Mijn vader is overleden aan suïcide en ik weet zeker dat ik mijn vriend en familie kapot maak als ik zoiets zou doen. Alleen dat is op heldere momenten zo, wanneer ik niet helder ben (elke keer dat ik moe of overprikkeld ben of last heb van andere emoties) kan dat me niet meer schelen.
Dus ik probeer in mijn heldere momenten zoveel mogelijk te doen om hieruit te komen. Om levenswil te creëren en om te zorgen dat alles veilig is.
De volgende dingen heb ik gedaan:
- samen met een vriendin mijn huis schoon gemaakt en opgeruimd. Leuke plantjes neer gezet en knutselspullen voor het grijpen
- stagewerk alleen binnen stage-uren geregeld. Vrij is echt vrij (dit heb ik ook besproken met mijn begeleidster en die is het eens)
- Regelmatig contact met vrienden, gewoon over koetjes en kalfjes hebben, maar wel even de aanwezigheid voelen van mensen die om me geven. Soms via de app en soms in real life
- Met vrienden afgesproken dat ik geen afspraken afzeg wanneer het slecht gaat, ze staan dan toch voor de deur
- Dagplanning gemaakt voor buiten stage met ontspannende activiteiten
- Elke dag naar buiten voor een wandeling
- Gezonde voeding en medicatie juist gebruiken
- Een veilige hoek in huis gecreëerd voor als het slecht gaat
- Een knutsel/creahoek in huis om constructief met mijn vrije tijd om te gaan
- Er alles aan doen om voor mijn vrienden/omgeving geen belasting te zijn, ze weten dat ik niet lekker in mijn vel zit, alleen niet hoe erg
Mijn vraag is wat kan ik nog meer doen? De slechte momenten (ahem, elke avond) zijn niet veilig en ik moet vechten om een IBS te voorkomen (mijn psycholoog ziet me het liefste in een kliniek). Hebben jullie nog tips om levenszin te creëren? Wat helpt jou in slechte momenten? Waar word je echt blij van? En op slechte momenten, wat doen jullie om het veilig te houden?
Wat dan?quote:Op zaterdag 7 oktober 2017 17:27 schreef handkant het volgende:
Had wel een heel ander probleem overigens
Mijn reactie is: je staat er alleen voor. Er is niets wat jij zelf kunt doen behalve geen zelfmoord plegen en daar neem je al maatregelen voor. Blijkbaar is het jouw lot om je slecht te voelen en andere mensen niet dus moet je er maar mee omgaan. Pessimistisch ja, maar niet pessimistischer dan hoe jij het leven überhaupt al ziet denk ik.
Emoties zijn niet tastbaar, met het huidige systeem niet meetbaar, er is nauwelijks een goede behandeling voor naast de medicijnen die je al neemt. Omdat het door zoveel dingen in het lichaam beïnvloed kan worden, maar niemand van de reguliere gezondheidszorg neemt de moeite hier aandacht aan te besteden en je zult zelf in je eentje nooit kunnen achterhalen door welke lichamelijke oorzaken jouw gevoelens veroorzaakt worden. Emoties tasten je rationele denkvermogen aan. De kans dat je dus zelf nog met oplossingen komt wanneer je de emotie ervaart is klein.
Ik snap dat het niet fijn is om in een kliniek te zitten, maar waarom wil je dat niet? Het lijkt mij gezien deze situatie eerlijk gezegd wel het beste. Of heb je er slechte ervaringen mee.
Ik zit al heel mijn leven in de psychiatrie. Dat begon toen ik twee was (toen ben ik in een psychiatrisch kindertehuis gezet) en soms heb ik wel periodes gehad waarin het wat beter ging, alleen is de ondersteuning voor mij altijd erg waardevol geweest. Het is nooit "goed" geweestquote:
Ik vraag me bij zulke dingen altijd af, heb je deze problemen altijd al gehad? ben zelf ook ooit 1x naar een psychiater doorgestuurd maar hun toegevoegde waarde was naar mijn mening echt 0. Uiteindelijk dus zelf gefixt met het idee dat ik vroeger nooit zo was. Had wel een heel ander probleem overigens
Sinds een paar jaar loopt ze iedere dag hard bij een athletiek vereniging op een rubber baan. De endorfinen die daarbij vrijkomen hebben een beter effect dan alles daarvoor
Ik ben absoluut geen pessimist, ik heb heel erg veel om dankbaar voor te zijn (studie, sociaal leven, interesses. etc) dat is zeker niet het probleem. Het is alleen dat ik "prikkels" heel direct binnen krijg, waardoor ik snel oververmoeid raakt wat leidt tot dit soort problemen.quote:
Ik ben gelukkig niet suïcidaal, maar ik herken wel het gehinderd worden door negatieve emoties.
Mijn reactie is: je staat er alleen voor. Er is niets wat jij zelf kunt doen behalve geen zelfmoord plegen en daar neem je al maatregelen voor. Blijkbaar is het jouw lot om je slecht te voelen en andere mensen niet dus moet je er maar mee omgaan. Pessimistisch ja, maar niet pessimistischer dan hoe jij het leven überhaupt al ziet denk ik.
Emoties zijn niet tastbaar, met het huidige systeem niet meetbaar, er is nauwelijks een goede behandeling voor naast de medicijnen die je al neemt. Omdat het door zoveel dingen in het lichaam beïnvloed kan worden, maar niemand van de reguliere gezondheidszorg neemt de moeite hier aandacht aan te besteden en je zult zelf in je eentje nooit kunnen achterhalen door welke lichamelijke oorzaken jouw gevoelens veroorzaakt worden. Emoties tasten je rationele denkvermogen aan. De kans dat je dus zelf nog met oplossingen komt wanneer je de emotie ervaart is klein.
Ik snap dat het niet fijn is om in een kliniek te zitten, maar waarom wil je dat niet? Het lijkt mij gezien deze situatie eerlijk gezegd wel het beste. Of heb je er slechte ervaringen mee.
Ik ben enkele malen opgenomen geweest en dat is verschrikkelijk. Nu voel ik me weliswaar rot, maar ik werk aan een toekomst en ik weet dat het op den duur beter gaat worden. Als ik nu stop met studeren heb ik niks meer.
Maar wat zijn die prikkels dan? En waarom kun je die niet vermijden? Gaat het om alle prikkels of zo?quote:
Ik ben absoluut geen pessimist, ik heb heel erg veel om dankbaar voor te zijn (studie, sociaal leven, interesses. etc) dat is zeker niet het probleem. Het is alleen dat ik "prikkels" heel direct binnen krijg, waardoor ik snel oververmoeid raakt wat leidt tot dit soort problemen.
Ik ben enkele malen opgenomen geweest en dat is verschrikkelijk. Nu voel ik me weliswaar rot, maar ik werk aan een toekomst en ik weet dat het op den duur beter gaat worden. Als ik nu stop met studeren heb ik niks meer.
Wie heeft vastgesteld dat jij prikkels anders verwerkt? Hoe nauwkeurig is dat vastgesteld? Wie iets vaststelt kan het ook oplossen toch? Als iemand die verantwoordelijkheid om iets op te lossen niet kan dragen, moet diegene ook geen dingen gaan vaststellen, want daar heeft iemand niets aan om het probleem op te lossen. Dan moet je een oorzaak van problemen vaststellen die wel op te lossen is. Dat is mijn mening.
Alleen op het moment zelf lukt dat meestal niet.
Ik doe wel mijn vader vragen of ie langskomt zodat ik kan zeggen wat er in mij omgaat, maar dat werkt maar gedeeltelijk.
De periodes van up and downs wisselen elkaar af, maar om eerlijk te zijn.. De trucjes en lessen werken bij mij niet als ik mij zeer somber voel.
Ja, dat is het erge. Het zijn rationele trucjes en lessen die psychologen geven. Ingesteld op mensen die helder kunnen denken. Sommige ook niet, zoals :"doe niets als je je slecht voelt", "zoek afleiding". Maar ja, wie kan de hele dag in bed niets blijven doen en leuke afleiding zoeken? Dat soort tips zijn niet echt ingesteld op mensen die normaal moeten blijven functioneren.quote:
Ik probeer mij altijd voor te nemen dan te beseffen dat deze periode ook weer voorbij gaat.
Alleen op het moment zelf lukt dat meestal niet.
Ik doe wel mijn vader vragen of ie langskomt zodat ik kan zeggen wat er in mij omgaat, maar dat werkt maar gedeeltelijk.
De periodes van up and downs wisselen elkaar af, maar om eerlijk te zijn.. De trucjes en lessen werken bij mij niet als ik mij zeer somber voel.
Dat herken ik wel... Wat naar dat de trucs en dergelijke niet bij je helpenquote:
Ik probeer mij altijd voor te nemen dan te beseffen dat deze periode ook weer voorbij gaat.
Alleen op het moment zelf lukt dat meestal niet.
Ik doe wel mijn vader vragen of ie langskomt zodat ik kan zeggen wat er in mij omgaat, maar dat werkt maar gedeeltelijk.
De periodes van up and downs wisselen elkaar af, maar om eerlijk te zijn.. De trucjes en lessen werken bij mij niet als ik mij zeer somber voel.
Heel erg veel sterkte
Stel iemand zegt awww wat erg ik heb medelijden met je, dan ben ik boos omdat ik geen medelijden wil.
Maar zegt iemand, kom op stel je niet zo aan, dan ben ik boos omdat ik vind dat ze medelijden moeten hebben met me
Op die momenten baal ik van alles en iedereen incl. mijzelf.
Omdat die persoon in beide situaties een superieure positie in neemt..quote:
Het "grappige" is ook.
Stel iemand zegt awww wat erg ik heb medelijden met je, dan ben ik boos omdat ik geen medelijden wil.
Maar zegt iemand, kom op stel je niet zo aan, dan ben ik boos omdat ik vind dat ze medelijden moeten hebben met me
Op die momenten baal ik van alles en iedereen incl. mijzelf.
Je wilt niet als sneu persoon afhankelijk zijn van de troost van anderen.
Je wilt niet dat mensen waarbij zelf alles goed gaat jou gaan vertellen dat jij je aanstelt en zij geen problemen hebben omdat ze zich zelf nooit aanstellen...
Je wilt gewoon dat jouw probleem wordt opgelost en daar helpen zij jou dan niet bij.
Kunnen die mensen zelf ook niets aan doen, of je wilt iig geen slechte relatie met hen, zodat je alleen nog maar jezelf de schuld kan geven.
Dat "ik baal van alles en iedereen inclusief mijzelf" herken ik ontzettend.
Dat is ook het moment waarop mensen om mij heen gaan zuchten "Ja wat wil je nou" en gaan lachen of zelf ook boos worden.
En dan denk ik zelf ook op dat moment: ik kan niet meer denken, dit is volstrekt irrationeel, ja dat besef ik godverdomme ook zelf wel dat hoeft een ander mij niet te vertellen, maar wat is er in godsnaam mis gegaan op dat moment dat mijn gevoelens mij zo erg in de weg zitten
"Gevoelens" noem ik het al niet meer. "Demoon" komt meer in de buurt. Het effect is immers hetzelfde, je hebt een sluimerende onderdrukte woede of andere soort emotie die aan de oppervlakte komt als die getriggerd wordt dan ben je bezeten en heb je geen controle meer over je acties. Er wordt de nadruk gelegd in psychologische trainingen op je eigen verantwoordelijkheid, maar tot op zekere hoogte, want ze erkennen dat hoe meer de emoties oplopen, hoe minder controle je ervaart over je acties. Wanneer je emoties heel snel heel hoog oplopen, heb je gewoon minder tijd dan een ander om een verstandige keuze te maken voordat dit al bijna niet meer mogelijk lijkt en je in het ergste geval gewoon net een kleuter of een dier bent qua gedrag.
Ik ga nu zelf maar weer beginnen met verstandige keuzes... Ik blokkeer dit forum weer even via m'n gedownloade programma coldturkey.
[ Bericht 2% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 07-10-2017 20:05:08 ]
Ik denk zelf dat het hebben van ongedwongen contact met mensen die je kunt vertrouwen (en die eventueel als vangnet zouden kunnen fungeren..alleen het idee al is al veel waard, denk ik) al veel waard is. Tis een veilige (en misschien ook constructieve) manier om je behoefte aan sociaal contact in te vullen...zonder dat het uiteindelijk gaat tegenvallen.quote:
Hoi allemaal,
Hopelijk kunnen jullie me wat advies geven. De afgelopen tijd ben ik erg suïcidaal geweest (sowieso ben ik volgens de psychiater chronisch suïcidaal en moet ik ermee leren leven, hoe ironisch). Op goede momenten, zoals nu, wil ik alles eraan doen om te voorkomen dat het mis gaat, ondanks dat ik geen levenszin heb. Mijn vader is overleden aan suïcide en ik weet zeker dat ik mijn vriend en familie kapot maak als ik zoiets zou doen. Alleen dat is op heldere momenten zo, wanneer ik niet helder ben (elke keer dat ik moe of overprikkeld ben of last heb van andere emoties) kan dat me niet meer schelen.
Dus ik probeer in mijn heldere momenten zoveel mogelijk te doen om hieruit te komen. Om levenswil te creëren en om te zorgen dat alles veilig is.
De volgende dingen heb ik gedaan:
- samen met een vriendin mijn huis schoon gemaakt en opgeruimd. Leuke plantjes neer gezet en knutselspullen voor het grijpen
- stagewerk alleen binnen stage-uren geregeld. Vrij is echt vrij (dit heb ik ook besproken met mijn begeleidster en die is het eens)
- Regelmatig contact met vrienden, gewoon over koetjes en kalfjes hebben, maar wel even de aanwezigheid voelen van mensen die om me geven. Soms via de app en soms in real life
Ik weet niet of je er wat aan zou kunnen hebben (vergeef me als het voor jou nergens op slaat maar ik wil het toch even opgooien..al is 't alleen al als ervaringsverhaal). De avonden breng ik door door vooral achter de computer te zitten en mezelf bezig te houden met dingen die me van goede afleiding kunnen voorzien.quote:- Met vrienden afgesproken dat ik geen afspraken afzeg wanneer het slecht gaat, ze staan dan toch voor de deur
- Dagplanning gemaakt voor buiten stage met ontspannende activiteiten
- Elke dag naar buiten voor een wandeling
- Gezonde voeding en medicatie juist gebruiken
- Een veilige hoek in huis gecreëerd voor als het slecht gaat
- Een knutsel/creahoek in huis om constructief met mijn vrije tijd om te gaan
- Er alles aan doen om voor mijn vrienden/omgeving geen belasting te zijn, ze weten dat ik niet lekker in mijn vel zit, alleen niet hoe erg
Mijn vraag is wat kan ik nog meer doen? De slechte momenten (ahem, elke avond) zijn niet veilig en ik moet vechten om een IBS te voorkomen (mijn psycholoog ziet me het liefste in een kliniek). Hebben jullie nog tips om levenszin te creëren? Wat helpt jou in slechte momenten? Waar word je echt blij van? En op slechte momenten, wat doen jullie om het veilig te houden?
Dat kunnen dingen zijn zoals het lezen van interessante artikelen, forummen, maar ook gamen en nieuwe games uitproberen. Vooral RPG's kunnen me relatief makkelijk wekenlang blijven boeien, mij trekt bijvoorbeeld een soort middeleeuwse wereld met magie zoals Skyrim me erg. Alleen al het verkennen van gebergtes en het rondlopen door nieuwe (fictieve) steden en bossen kan me gemakkelijk uuurenlang geboeid houden. Hierdoor is het tegenwoordig relatief makkelijk om me door complete nachten heen te slepen (zeker na die fakkin irritante slapeloosheid van de afgelopen paar jaar waarbij ik om 1u 's nachts al op stond en me gelijk al verrot voelde
).Verder heb ik ook een paar vrienden met wie ik samen zou kunnen gamen, waarvan er 1 een geschift bioritme heeft (dus die bel ik soms ook op rare tijden, zoals 3u 's nachts..maar bij hem kan ik dat wel).
Soms is er ook weleens iemand een nachtmarathon aan het doen...dan pak ik die even om me af te leiden totdat de wereld weer wakker wordt.
Maar in het kort...dingen die me mateloos kunnen boeien..en interessante mensen..dat zijn 2 goede dingen die me door die @#$%^& nachten heen kunnen slepen.
Nogmaals, misschien doe je 1x "S" om mijn post te skippen maar ik vind het dan nog de ,moeite waard je dit stukje van mezelf te geven omdat ik jou 1 van de meest waardevolle mensen van fok vindt.
Wanneer zich bepaalde gevoelens en gedachten voordoen, zie die dan als wat ze zijn: voorbij gaande wolken in het blauwe wolkeloze ruim dat je eigenlijk bent.
Voel de gevoelens, ervaar de gedachten als dingen die komen en weer gaan. Ga er niet mee in gevecht en probeer niet in de weerstand te gaan, want juist dát veroorzaakt de vermoeiende strijd en oorlog in jezelf.
Wat je hierbij zou kunnen helpen is het gaan beoefenen van inzichtsmeditatie. Verwacht geen snelle resultaten. Maar geleidelijk, mits je volhoudt, ga je je meer bewust worden van je geest, en ga je dingen zien wat het werkelijk is. Daardoor verliest het steeds meer z'n grip op je en kun je er los van komen (je ervan bevrijden), op een duurzame manier.
Ik zou zeggen ga je er eens in verdiepen! Veel effectiever dan de symptoombestrijding die ik in je OP lees.
Dan moet je daar wel tijd voor hebben. Als je geen vrije tijd hebt en de volgende dag weer vroeg op moet of te moe bent van stage zoals ts volgens mij was kan dit dus al niet.quote:
Dat kunnen dingen zijn zoals het lezen van interessante artikelen, forummen, maar ook gamen en nieuwe games uitproberen. Vooral RPG's kunnen me relatief makkelijk wekenlang blijven boeien, mij trekt bijvoorbeeld een soort middeleeuwse wereld met magie zoals Skyrim me erg. Alleen al het verkennen van gebergtes en het rondlopen door nieuwe (fictieve) steden en bossen kan me gemakkelijk uuurenlang geboeid houden. Hierdoor is het tegenwoordig relatief makkelijk om me door complete nachten heen te slepen (zeker na die fakkin irritante slapeloosheid van de afgelopen paar jaar waarbij ik om 1u 's nachts al op stond en me gelijk al verrot voelde [ afbeelding ] ).
Dit is omdat de buitenwereld dat wel doet...quote:
Gedachten zijn gedachten. Gevoelens zijn gevoelens. Jij bént die gedachten en gevoelens NIET! Maar je identificeert je er wel voortdurend mee. Je denkt dat dat is wie je bent, en daardoor weet je niet wie je bent: of je nou die ellende in jezelf bent, of die gelukkigere gevoelens.
Als jij je niet identificeert met je negatieve gedachten en gevoelens, doet een ander dat wel voor je.
[ Bericht 24% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 07-10-2017 19:00:48 ]
Misschien heb ik 't gemist, maar waar geeft TS aan geen tijd daarvoor te hebben?quote:
[..]
Dan moet je daar wel tijd voor hebben. Als je geen vrije tijd hebt en de volgende dag weer vroeg op moet of te moe bent van stage zoals ts volgens mij was kan dit dus al niet.
Waar zegt ze dat ze elke dag vroeg op moet en dat ze stage loopt en om die reden te moe is?
Uhm...je gedachten en gevoelens vormen hoe jouw lichaam de buitenwereld ervaart. Je bent juist wel wat je denkt en wat je voelt. Alleen is het zo dat dat wat je voelt en wat je denkt, niet altijd om de redenen hoeft te zijn die je meent dat ze zijn.quote:
Gedachten zijn gedachten. Gevoelens zijn gevoelens. Jij bént die gedachten en gevoelens NIET! Maar je identificeert je er wel voortdurend mee. Je denkt dat dat is wie je bent, en daardoor weet je niet wie je bent: of je nou die ellende in jezelf bent, of die gelukkigere gevoelens.
Maar dat wat je denkt...dat is wat je bent. Zonder denken of voelen ben je toch niks anders dan een klomp vlees?
Misschien dat je doelt op dat je een soort aangeleerd denkpatroon hebt en dat als een LP blijft ronddraaien en afspelen, dan klopt dat wat je zegt wel. Misschien dat dat ook is wat je bedoelde. Maar dat is niet wat er staat.
Als je zelfmoord pleegt heb je niks meer.quote:
[..]
Ik ben absoluut geen pessimist, ik heb heel erg veel om dankbaar voor te zijn (studie, sociaal leven, interesses. etc) dat is zeker niet het probleem. Het is alleen dat ik "prikkels" heel direct binnen krijg, waardoor ik snel oververmoeid raakt wat leidt tot dit soort problemen.
Ik ben enkele malen opgenomen geweest en dat is verschrikkelijk. Nu voel ik me weliswaar rot, maar ik werk aan een toekomst en ik weet dat het op den duur beter gaat worden. Als ik nu stop met studeren heb ik niks meer.
Was in een ander topic, maar misschien is dat inmiddels al opgelostquote:
[..]
Misschien heb ik 't gemist, maar waar geeft TS aan geen tijd daarvoor te hebben?
Waar zegt ze dat ze elke dag vroeg op moet en dat ze stage loopt en om die reden te moe is?
Dit wordt al gebruikt door de TS en medicatie helpt niet bij iedereen. En als het niet helemaal helpt en ze zijn door de beschikbare medicijnen heen dan word je opgegeven. Dan rest alleen nog supplementen of nootropics of zo maar enquêtes daarvan tonen ook aan dat dit geen wondermiddelen zijn. Supplementen kunnen alleen wonderen doen bij een bepaald gebrek, moet je net geluk hebben dat je de juiste neemt en vol kunt houden. Het kan ook averechts werken.quote:
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4382138/
I rest my case
[ Bericht 24% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 07-10-2017 21:11:08 ]
Als ik jouw verhaal lees, denk ik dat jouw duisternis dieper en donkerder is. En dat het dus niet zo eenvoudig is om jezelf daar weg te krijgen.
Dit is een gevecht met jezelf, met je eigen geest. Maar tijdens een duister moment ben je niet zo goed in staat om te vechten. Misschien dat hulp van je 'heldere' zelf op zo'n moment helpt?
Zou het helpen als de 'heldere' ChildoftheStars de 'duistere' ChildoftheStars te hulp zou schieten? Zou je bijvoorbeeld een brief kunnen schrijven die je op een duister moment zou kunnen helpen? Of een boodschap voor jezelf kunnen inspreken?
Misschien denk ik veel te simpel. En als dat zo is dan wil ik bij voorbaat mijn excuses aanbieden. Maar misschien heb je er toch wat aan, dus wilde ik het in elk geval proberen
Mediteren is iets dat ik kan proberen. Daar was ik vroeger nooit goed in, alleen ik wil alles een kans geven, dus ik ga ernaar op zoek.
Gamen is niet echt iets dat me gelukkig maakt. Af en toe een half uurtje de Sims en dan is het wel genoeg geweest. Ik probeer een beetje mijn weg te vinden met creatieve dingen. Dat past beter bij me. Maar inderdaad een activiteit proberen waarin ik de wereld kan vergeten is een goede. Alleen mijn concentratie is erg slecht. Wel iets waar ik me meer op ga richten.
En medicatie slik ik. Er komt binnenkort een afspraak met de psychiater daarover. Op dit moment slik ik prozac, haldol, abilify en medicatie voor de bijwerkingen. Met drugs experimenteren is niet passend bij mij en lijkt me niet heel verstandig
Ah je reageerde tijdens mijn reagerenquote:
Als ik me slecht voel, probeer ik mijn gedachten weg te sturen van de dingen die me ongelukkig maken en me te focussen op positieve zaken. Ik probeer als het ware mijn zegeningen te tellen. Meestal helpt dit voldoende om mezelf weer uit die duisternis te krijgen.
Als ik jouw verhaal lees, denk ik dat jouw duisternis dieper en donkerder is. En dat het dus niet zo eenvoudig is om jezelf daar weg te krijgen.
Dit is een gevecht met jezelf, met je eigen geest. Maar tijdens een duister moment ben je niet zo goed in staat om te vechten. Misschien dat hulp van je 'heldere' zelf op zo'n moment helpt?
Zou het helpen als de 'heldere' ChildoftheStars de 'duistere' ChildoftheStars te hulp zou schieten? Zou je bijvoorbeeld een brief kunnen schrijven die je op een duister moment zou kunnen helpen? Of een boodschap voor jezelf kunnen inspreken?
Misschien denk ik veel te simpel. En als dat zo is dan wil ik bij voorbaat mijn excuses aanbieden. Maar misschien heb je er toch wat aan, dus wilde ik het in elk geval proberen
Dank je wel En geen sorry zeggen! Je denkt mee en daar ben ik je dankbaar voor.
Een brief of boodschap zou helemaal geen gek idee zijn. Normaal gesproken ben ik erg dankbaar voor alles wat ik heb, dus daar moet ik me in duistere momenten meer op richten. Al heb ik maar een lijst hangen die ik zie. Of op mijn prikbord bij de foto's. Zoiets.
En ja als je je ontzettend slecht voelt gaat geen trucje je helpen.
Belangrijke tip: elk gevoel is tijdelijk. Plezier/geluk is tijdelijk, pijn/depressie is tijdelijk. Na regen komt zonneschijn, clichématig maar het is wel een oerwijsheid. Met andere woorden, het gaat vanzelf weer over.
Wat ook helpt is je leven in perspectief plaatsen. Je zegeningen tellen. Het is allemaal zo slecht niet.
Fysiek actief zijn (en dan het liefst in een sociale omgeving, in je eentje joggen of naar de sportschool is goed maar actief zijn bij een sportvereniging is beter want dan krijg je het sociale contact bij de fysieke activiteit en dat geeft een dubbele boost). Ga dus bij een sportvereniging, een tennisclub bijvoorbeeld als tennis je favoriete sport is.
Sowieso is het belangrijk om een stabiele sociale basis te hebben zodat je niet eenzaam wordt en duistere gedachten krijgt.
Meditatie werkt om de werking van je brein te begrijpen zodat je kunt ervaren hoe de emoties constant in verandering zijn.
Eventueel medicatie van de psychiater. Ketamine schijnt goed te werken tegen suicidale depressie.
En het belangrijkste is: het is allemaal hersenchemie. Als je je hersenchemie positief kan beïnvloeden kun je ook je depressieve symptomen verminderen. Als je realiseert dat het niks anders is dan hersenchemie kun je op een iets andere manier naar je gevoelens kijken (ook al blijf je je kut voelen natuurlijk).
Edit: ik zie dat de meeste tips al gegeven zijn
ik laat mijn tekst toch staan[ Bericht 3% gewijzigd door Libertarisch op 07-10-2017 21:40:13 ]
Als je je gedachten en gevoelens bent, wanneer ben je dan 'jezelf'? Is dat wanneer je angstig bent? Of wanneer je boos bent en haat voelt? Of als je je goed voelt en alles met een lach beziet?quote:
[..]
Misschien heb ik 't gemist, maar waar geeft TS aan geen tijd daarvoor te hebben?
Waar zegt ze dat ze elke dag vroeg op moet en dat ze stage loopt en om die reden te moe is?
[..]
Uhm...je gedachten en gevoelens vormen hoe jouw lichaam de buitenwereld ervaart. Je bent juist wel wat je denkt en wat je voelt. Alleen is het zo dat dat wat je voelt en wat je denkt, niet altijd om de redenen hoeft te zijn die je meent dat ze zijn.
Maar dat wat je denkt...dat is wat je bent. Zonder denken of voelen ben je toch niks anders dan een klomp vlees?
Misschien dat je doelt op dat je een soort aangeleerd denkpatroon hebt en dat als een LP blijft ronddraaien en afspelen, dan klopt dat wat je zegt wel. Misschien dat dat ook is wat je bedoelde. Maar dat is niet wat er staat.
Ik denk dat ik je niet hoef te vertellen dat je het ene moment een heel ander mens kunt voelen dan een moment later. Gemoedstoestanden kleuren de perceptie en bepalen je gedachte- en reactiepatronen; je ervaart 'jezelf' vaak compleet anders in de ene gemoedstoestand dan in de andere.
Emoties, gedachten, gevoelens zijn niet wat je bent. Die veranderen namelijk voortdurend en komen en gaan. Kom en ga jij ook?
Gevoelens komen en gaan maar je hebt een bepaalde 'baseline' waar je naar terugkeert. Dat is jouw persoonlijkheid, je hersenstructuur is relatief vastgesteld en dus ga je constant terug naar je normale 'ik'. De ene mens heeft een hoger baseline geluksgevoel dan de ander. Maar natuurlijk heeft iedereen fluctuaties van emoties gedurende de dag, dat betekent niet dat je geen persoonlijkheid hebt.quote:
[..]
Als je je gedachten en gevoelens bent, wanneer ben je dan 'jezelf'? Is dat wanneer je angstig bent? Of wanneer je boos bent en haat voelt? Of als je je goed voelt en alles met een lach beziet?
Ik denk dat ik je niet hoef te vertellen dat je het ene moment een heel ander mens kunt voelen dan een moment later. Gemoedstoestanden kleuren de perceptie en bepalen je gedachte- en reactiepatronen; je ervaart 'jezelf' vaak compleet anders in de ene gemoedstoestand dan in de andere.
Emoties, gedachten, gevoelens zijn niet wat je bent. Die veranderen namelijk voortdurend en komen en gaan. Kom en ga jij ook?
Mensen hebben discipline en ze hebben emoties, dat zijn 2 tegenovergestelde dingen in 1 persoonlijkheid. Dat ik dit bericht typ komt bijvoorbeeld door mijn LUIE en ZWAKKE deel die mijn hand heeft verhinderd om heel simpel deze site te blokkeren met cold turkey. Mijn gedisciplineerde deel is gewoon weg. Met als gevolg dat men mij weer ziet als klein kind. Dus ik ben een ander mens geworden in de ogen van anderen door mijn gevoelens.
[ Bericht 18% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 07-10-2017 21:51:03 ]
Ik zal zeggen: lees er eens een goed boek over (ik heb wel aanraders). Verdiep je er eens in. Lees over hoe het de kwaliteit van mensen hun leven verbeterd heeft, wat je ermee kunt bereiken etc. Motiveer jezelf ervoor! Stel jezelf er een doel mee op de langere termijn, bijvoorbeeld bewustwording van de werking van je geest.. Het heeft echt enorme mogelijkheden. Maar het is wel iets dat zich langzaam ontwikkeld, maar daarmee ook duurzaam!quote:
Bedankt voor alle reacties
Mediteren is iets dat ik kan proberen. Daar was ik vroeger nooit goed in, alleen ik wil alles een kans geven, dus ik ga ernaar op zoek.
Je hebt wel een persoonlijkheid met een bepaalde genetisch bepaalde aanleg, bepaalde conditioneringen etc. wat je zegt: een soort baseline idd. Maar de gevoelens en gedachtes die de hele dag komen, is iets waarmee je je vooral onbewust de hele dag door blind mee identificeert. Het gaat ongemerkt de hele tijd door voor waarheid voor je, je denkt dat het een soort 'objectieve waarheid' is allemaal, zowel in jou als buiten jou (dat alle andere mensen je ook zo zien als jij jezelf ziet bijvoorbeeld; gaat allemaal grotendeels onbewust).quote:
[..]
Gevoelens komen en gaan maar je hebt een bepaalde 'baseline' waar je naar terugkeert. Dat is jouw persoonlijkheid, je hersenstructuur is relatief vastgesteld en dus ga je constant terug naar je normale 'ik'. De ene mens heeft een hoger baseline geluksgevoel dan de ander. Maar natuurlijk heeft iedereen fluctuaties van emoties gedurende de dag, dat betekent niet dat je geen persoonlijkheid hebt.
Je bent eigenlijk niets van dat. Die 'baseline' waar jij op doelt is in zijn natuurlijke toestand leeg en vrij van gevoelens en gedachten (hoewel een goed en vredig gevoel onvermijdelijk is wanneer dit echt wordt begrepen
). Maar goed, we moeten misschien ook weer niet te veel op deze toer gaan hier, daar is TS wellicht ook niet mee geholpen. Tenzij TS hierin geïnteresseerd is natuurlijk.
Of je houdt je misschien te veel bezig met die denkbeeldige 'anderen'. Zijn het niet wellicht je eigen gedachten over bepaalde 'anderen' waardoor jij denkt dat er een buitenwereld is die de hele tijd met jou bezig is? Ben je op die momenten, dat je die gevoelens en gedachten ervaart, niet gewoon heel erg je eigen binnenwereld op de buitenwereld aan het projecteren? Onderzoek dat eens... dergelijk onderzoek kan je emotioneel volwassen leren maken.quote:
Maar het probleem is dat veel mensen dat niet willen snappen. Je moet een altijd vrolijke robot zijn en anderen bepalen dat dit is wie jij bent. Niemand interesseert het überhaupt wie een persoon zelf denkt dat diegene is. Dat zal ze aan hun reet roesten, als diegene maar doet wat wenselijk is. Ik ben bijv geherprogrammeerd door een coach en door mijn ouders, wat me meer succes heeft opgeleverd, maar je blijft dus met die gevoelens zitten. Dat zijn nog steeds fouten waar je dan op af wordt gerekend.
Mensen hebben discipline en ze hebben emoties, dat zijn 2 tegenovergestelde dingen in 1 persoonlijkheid. Dat ik dit bericht typ komt bijvoorbeeld door mijn LUIE en ZWAKKE deel die mijn hand heeft verhinderd om heel simpel deze site te blokkeren met cold turkey. Mijn gedisciplineerde deel is gewoon weg. Met als gevolg dat men mij weer ziet als klein kind. Dus ik ben een ander mens geworden in de ogen van anderen door mijn gevoelens.
Als anderen mij letterlijk controleren wat ik aan het doen ben, hoe kan ik dan tot de conclusie komen dat ze niet met mij bezig zijn?quote:
Of je houdt je misschien te veel bezig met die denkbeeldige 'anderen'. Zijn het niet wellicht je eigen gedachten over bepaalde 'anderen' waardoor jij denkt dat er een buitenwereld is die de hele tijd met jou bezig is? Ben je op die momenten, dat je die gevoelens en gedachten ervaart, niet gewoon heel erg je eigen binnenwereld op de buitenwereld aan het projecteren? Onderzoek dat eens... dergelijk onderzoek kan je emotioneel volwassen leren maken.
Hoe kan ik niet met mijn ouders of werkgever bezig zijn? Is nogal onvermijdelijk.
Ik projecteer veel (alhoewel:hoe valt dat te controleren? Moet ik ook maar anderen geloven) maar niet in deze situatie
[ Bericht 4% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 07-10-2017 23:17:03 ]
Nou nee de baseline in zijn natuurlijke toestand is helemaal niet vrij van gevoelens en gedachten. Het brein produceert constant, spontaan, gevoelens en gedachten. Wat die gevoelens en gedachten precies zijn hangt van meerdere factoren af, maar je hersenstructuur speelt er een grote rol in.quote:
[..]
Je hebt wel een persoonlijkheid met een bepaalde genetisch bepaalde aanleg, bepaalde conditioneringen etc. wat je zegt: een soort baseline idd. Maar de gevoelens en gedachtes die de hele dag komen, is iets waarmee je je vooral onbewust de hele dag door blind mee identificeert. Het gaat ongemerkt de hele tijd door voor waarheid voor je, je denkt dat het een soort 'objectieve waarheid' is allemaal, zowel in jou als buiten jou (dat alle andere mensen je ook zo zien als jij jezelf ziet bijvoorbeeld; gaat allemaal grotendeels onbewust).
Je bent eigenlijk niets van dat. Die 'baseline' waar jij op doelt is in zijn natuurlijke toestand leeg en vrij van gevoelens en gedachten (hoewel een goed en vredig gevoel onvermijdelijk is wanneer dit echt wordt begrepen
Tenzij TS hierin geïnteresseerd is natuurlijk.
Het probleem is inderdaad dat mensen zich identificeren met die gedachtes en gevoelens. De truc van meditatie is om als een soort neutrale toeschouwer naar je gedachten en gevoelens te kijken. En dan kun je dus die natuurlijke staat van een constante stroom gedachtes en gevoelens onderbreken en kun je in een staat terechtkomen van een prettige leegte. Die 'lege' staat is echter meestal van zeer korte duur.
Desalniettemin zou ik TS wel aanraden om te mediteren met als specifieke doel om de rol van neutrale toeschouwer aan te nemen en een staat van heilzame leegte te bereiken.
Je maakt op mij helemaal niet de indruk dat je zwaar levensmoe bent, eerlijk gezegd.
Mijn stemming fluctueert nogal. Ik schiet van neutraal of hypomanie naar depressie en weer terug (waarschijnlijk moet mijn medicatie even bijgesteld worden en moet ik meer rust creëren). De momenten dat ik rustig ben, lukken de dingen me wel. Alleen in de duistere momenten niet en dan kom ik niet op Fok. Het zijn echt buien en niet een continu doorlopend iets. Echter zijn die buien wel heel intens en dan functioneer ik ook niet meer.quote:Op zaterdag 7 oktober 2017 23:09 schreef Lienekien het volgende:
Chronisch suïcidaal: wat wil dat eigenlijk zeggen? Hoe groot is dan het risico dat je ook echt een serieuze poging gaat doen? Of is het meer een 'gewoonte' geworden om op zekere momenten je gemoedstoestand te kwalificeren als 'ik heb er genoeg van, ik zou nu wel dood willen zijn'? Je moeder riep toch ook al zo vaak dat ze er een einde aan wilde maken?
Je maakt op mij helemaal niet de indruk dat je zwaar levensmoe bent, eerlijk gezegd.
Dit heeft overigens niks met mijn moeder te maken. Zij gebruikt het als manipulatie middel, ik houd mijn omgeving er zoveel mogelijk buiten. Ze weten dat het niet oké met me gaat, alleen de preciezere invullen houd ik voor mezelf. Zij denken gewoon dat ik heel erg moe ben.
Ik wil er niks aan afdoen dat je je op die momenten enorm rot zult voelen, maar het zijn dus momenten. Het gaat altijd weer over. Als je dat weet, dan vraag ik me af hoe serieus suïcidaal je dan bent. En nogmaals, ik doe niks af aan hoe rot je je dan voelt.quote:
[..]
Mijn stemming fluctueert nogal. Ik schiet van neutraal of hypomanie naar depressie en weer terug (waarschijnlijk moet mijn medicatie even bijgesteld worden en moet ik meer rust creëren). De momenten dat ik rustig ben, lukken de dingen me wel. Alleen in de duistere momenten niet en dan kom ik niet op Fok. Het zijn echt buien en niet een continu doorlopend iets. Echter zijn die buien wel heel intens en dan functioneer ik ook niet meer.
Dit heeft overigens niks met mijn moeder te maken. Zij gebruikt het als manipulatie middel, ik houd mijn omgeving er zoveel mogelijk buiten. Ze weten dat het niet oké met me gaat, alleen de preciezere invullen houd ik voor mezelf. Zij denken gewoon dat ik heel erg moe ben.
[ Bericht 0% gewijzigd door Lienekien op 08-10-2017 09:24:50 ]
Waarom zou je niet serieus suïcidaal kunnen zijn als die gedachtes maar van tijdelijke aard zijn? Godzijdank zijn ze niet 24/7 zo sterk.quote:
[..]
Ik wil er niks aan afdoen dat je je op die momenten enorm rot zult voelen, maar het zijn dus momenten. Het gaat altijd weer over. Als je dat weet, dan vraag ik me af hoe serieus suïcidaal je dan bent. En nog aals, ik doe niks af aan hoe rot je je dan voelt.
Ik had je dit al eens verteld volgens mij CotS maar: Als het bij mij echt heel erg word dan vertel ik mezelf altijd dat ik het nog maar 1 dag hoef te proberen, en dat als het dan echt niet gaat.. dat ik dan de volgende dag alsnog. Bij mij zijn het altijd wanhopige buien, en is het de volgende over.
Briefjes maken met alles wat je wel goed doet had ik je ook al verteld volgens mij. Foto's in je huisje verzamelen van de mensen van wie je houd en die aan je muur hangen?
Volgens mij komt het niet goed over wat ik bedoel. Ik probeer het te snappen tegen de achtergrond dat er een opname dreigt. Bij iemand die langdurig op die bodem zit en geen andere uitweg ziet, begrijp ik hoe 'nabij' die (geslaagde) poging is. Bij iemand die het heeft over zware momenten, vind ik dat lastiger. Dat je weet dat dat duistere moment binnen afzienbare weer overgaat moet toch een heel ander perspectief geven?quote:
[..]
Waarom zou je niet serieus suïcidaal kunnen zijn als die gedachtes maar van tijdelijke aard zijn? Godzijdank zijn ze niet 24/7 zo sterk.
Ik had je dit al eens verteld volgens mij CotS maar: Als het bij mij echt heel erg word dan vertel ik mezelf altijd dat ik het nog maar 1 dag hoef te proberen, en dat als het dan echt niet gaat.. dat ik dan de volgende dag alsnog. Bij mij zijn het altijd wanhopige buien, en is het de volgende over.
Briefjes maken met alles wat je wel goed doet had ik je ook al verteld volgens mij. Foto's in je huisje verzamelen van de mensen van wie je houd en die aan je muur hangen?
Lijkt me bloedvermoeiend en dat terwijl zij het misschien helemaal niet zo belastend ervaren. Sterker nog, misschien vinden het juist wel fijn om (ook) iets voor jou te kunnen doen. Misschien is dat briefjesidee wel breder te trekken. Vraag je vrienden om kleine briefjes te maken met leuke herinneringen, wat ze aan je waarderen en dingen die ze in de toekomst nog met je willen doen. Misschien handig om het dan bij kleine dingen te houden, zoals samen die ene serie te kijken ipv een iets huge als een wereldreis. Vouw al die kleine briefjes en stop dat in een leuke verpakking waar je al blij van wordt als je daarnaar kijkt. Misschien een mooie vaas waar je ze zo uit kan grijpen? Of misschien kun je zelf een doos versieren met dingen die je heel mooi vindt en je misschien ook doen denken aan de mensen die de briefjes hebben geschreven. Een vintage koffertje is misschien ook leuk, het leven is een journey ditdat.quote:
- Er alles aan doen om voor mijn vrienden/omgeving geen belasting te zijn, ze weten dat ik niet lekker in mijn vel zit, alleen niet hoe erg
Ook nog niet genoemd geloof ik zijn playlists maken, zodat je easy peasy fijne muziek voor het grijpen hebt.
En misschien ten overvloedde, maar ivm je eetsstoornis en winter is coming is het misschien ook handig om bloed te laten prikken op eventuele tekorten die misschien ook meespelen. Zou zonde zijn als daar enige winst blijft liggen, omdat de aandacht vooral voor de psyche is.
In het verlengde daarvan ligt ook proberen om toch buiten te komen in daglicht. Een stukje wandelen of fietsen. Prikkels zou je iets terug kunnen voeren door bijvoorbeeld een petje of hoedje op te doen en eventueel een zonnebril tot je op een iets rustiger stuk bent, zodat je daarna wel max het licht op kunt zuigen als het ware.
Zorg goed voor jezelf en trek ook echt op tijd aan de bel hè meis. Sterkte en succes!
Op die momenten zie ik het perspectief niet. Dan ga ik daadwerkelijk proberen wat het fijnst aanvoelt, brieven schrijven en meer van dat soort gein.quote:
[..]
Volgens mij komt het niet goed over wat ik bedoel. Ik probeer het te snappen tegen de achtergrond dat er een opname dreigt. Bij iemand die langdurig op die bodem zit en geen andere uitweg ziet, begrijp ik hoe 'nabij' die (geslaagde) poging is. Bij iemand die het heeft over zware momenten, vind ik dat lastiger. Dat je weet dat dat duistere moment binnen afzienbare weer overgaat moet toch een heel ander perspectief geven?
Laten we het zo zeggen dat mijn psych toevallig zo'n bui van me heeft meegemaakt en zich oprecht heel erg veel zorgen maakte om mijn veiligheid. Daarnaast hebben die buien de overhand. Elk moment dat ik alleen ben gebeurt het. Het experimenteren gaat steeds verder en de buien houden langer aan. Fijn dat ik het op stage en bij vrienden nog enigszins kan wegdrukken, maar gezien hoe het de vorige keer ging, vrees ik dat het wel een continu gevoel wordt.
Edit: Even wat weggehaald. Maar goed, ik heb nu het gevoel dat ik mezelf aan het verdedigen ben, terwijl ik gewoon weet dat die momenten escaleren en dat ik steeds verder ga in wat ik doe. Het is gewoon niet oké en veilig en mijn behandelaar is het daarmee eens
[ Bericht 13% gewijzigd door ChildoftheStars op 08-10-2017 09:51:24 ]
Dank je welquote:
[..]
Waarom zou je niet serieus suïcidaal kunnen zijn als die gedachtes maar van tijdelijke aard zijn? Godzijdank zijn ze niet 24/7 zo sterk.
Ik had je dit al eens verteld volgens mij CotS maar: Als het bij mij echt heel erg word dan vertel ik mezelf altijd dat ik het nog maar 1 dag hoef te proberen, en dat als het dan echt niet gaat.. dat ik dan de volgende dag alsnog. Bij mij zijn het altijd wanhopige buien, en is het de volgende over.
Briefjes maken met alles wat je wel goed doet had ik je ook al verteld volgens mij. Foto's in je huisje verzamelen van de mensen van wie je houd en die aan je muur hangen?
En het is inderdaad een godzijdank. Ik probeer er vroeg genoeg bij te zijnDat van een dag heb ik inderdaad van je over genomen. Dat is een goede. Alleen in de echt moeilijke buien lukt dat helaas niet meer. Maar goed. Tot nu toe succesvol geweest toch
Foto's is wel een goed idee. Ik geef heel erg veel om veel mensen en hun gezichten kunnen me waarschijnlijk wel bij de les houden. Ik ga aan de slag!
Dat is een fantastisch idee! Zeker omdat mijn vrienden mijn grootste motivator zijn. Ik ga eens rondmailen en aan de slag ermeequote:
[..]
Lijkt me bloedvermoeiend en dat terwijl zij het misschien helemaal niet zo belastend ervaren. Sterker nog, misschien vinden het juist wel fijn om (ook) iets voor jou te kunnen doen. Misschien is dat briefjesidee wel breder te trekken. Vraag je vrienden om kleine briefjes te maken met leuke herinneringen, wat ze aan je waarderen en dingen die ze in de toekomst nog met je willen doen. Misschien handig om het dan bij kleine dingen te houden, zoals samen die ene serie te kijken ipv een iets huge als een wereldreis. Vouw al die kleine briefjes en stop dat in een leuke verpakking waar je al blij van wordt als je daarnaar kijkt. Misschien een mooie vaas waar je ze zo uit kan grijpen? Of misschien kun je zelf een doos versieren met dingen die je heel mooi vindt en je misschien ook doen denken aan de mensen die de briefjes hebben geschreven. Een vintage koffertje is misschien ook leuk, het leven is een journey ditdat.
Dat is ook een goede. Daar ga ik eens voor zitten. Gewoon foute Glee-nummers oid. Vrolijk en ook leuk om naar te kijken (als ik een lijst op youtube maak). Dat past dan ook nog in mijn spanningsboog.quote:Ook nog niet genoemd geloof ik zijn playlists maken, zodat je easy peasy fijne muziek voor het grijpen hebt.
Bloed is laatst geprikt, maar daar was niks uit gekomen. Elke dag naar buiten is sowieso een leefregel van me. Frisse lucht doet een mens goed.quote:En misschien ten overvloedde, maar ivm je eetsstoornis en winter is coming is het misschien ook handig om bloed te laten prikken op eventuele tekorten die misschien ook meespelen. Zou zonde zijn als daar enige winst blijft liggen, omdat de aandacht vooral voor de psyche is.
In het verlengde daarvan ligt ook proberen om toch buiten te komen in daglicht. Een stukje wandelen of fietsen. Prikkels zou je iets terug kunnen voeren door bijvoorbeeld een petje of hoedje op te doen en eventueel een zonnebril tot je op een iets rustiger stuk bent, zodat je daarna wel max het licht op kunt zuigen als het ware.
Zorg goed voor jezelf en trek ook echt op tijd aan de bel hè meis. Sterkte en succes!
Komt helemaal goed
Dank je wel
Mooi, maar hou je wel de prikkels in de peiling? Een adblocker is misschien niet zo legaal, maar kan wel een stukje rust geven dat je dan vooral Glee krijgt zonder allerhande reclame's met wellicht net een onderwerp dat je nu even niet erbij kan hebben. In dat opzicht kan een ouderwetse mp3-lijst, of weet ik wat voor hippe techniek er inmiddels bestaat, misschien net dat beetje extra rust geven doordat het alleen de audio geeft.quote:
[..]
Dat is ook een goede. Daar ga ik eens voor zitten. Gewoon foute Glee-nummers oid. Vrolijk en ook leuk om naar te kijken (als ik een lijst op youtube maak). Dat past dan ook nog in mijn spanningsboog.
Bonuscrossover: Misschien kunnen vrienden je ook liedjes aanleveren inclusief bijbehorende herinneringen?
Ook te overwegen, wanneer je je echt goed voelt een bepaald liedje draaien of misschien combineren met een specifiek geluid ofzo. Als je daar zo een associatie mee op bouwt, kan het misschien extra boost leveren wanneer je dat in een mindere periode aanzet..
Dat wordt soms makkelijk geroepen, dus ik zou standaard willen aanraden om de uitslagen, inclusief de labreferentiewaarden op te vragen. Dan kun je zien wat er precies gecheckt is en wat men wel ok vindt. Zeker als vegetariër lijkt het me wenselijk 1x per jaar te prikken. Dan krijg je ook meer overzicht en inzicht. Frisse lucht èn zeker ook licht kunnen goede dingen doen voor een mens, dus blijf daar ook zoveel mogelijk van genieten!quote:[..]
Bloed is laatst geprikt, maar daar was niks uit gekomen. Elke dag naar buiten is sowieso een leefregel van me. Frisse lucht doet een mens goed.
Komt helemaal goed
Dank je wel
Ik maak me zorgen om je. Je doet zo hard je best en hebt zoveel mechanismen om de gedachten terug te dringen. Maar dan moet je ze wel kunnen toepassen en zo te lezen zijn er steeds meer momenten dat dat niet lukt.quote:
[..]
Dank je wel
Dat van een dag heb ik inderdaad van je over genomen. Dat is een goede. Alleen in de echt moeilijke buien lukt dat helaas niet meer. Maar goed. Tot nu toe succesvol geweest toch
Foto's is wel een goed idee. Ik geef heel erg veel om veel mensen en hun gezichten kunnen me waarschijnlijk wel bij de les houden. Ik ga aan de slag!
Je hoeft maar één keer in een 'bui' je plannen uit te voeren... volgens mij wil je dat niet. Jij wil leven. Maar dan houdt dat op.
Zou opname, om rust te brengen en je veilig te houden, dan toch niet beter zijn? Ja, dan zul je je stage niet halen (maar gaat dat nu wel goed?) maar heb je wel de rest van je leven om te groeien en te bloeien en een nóg mooier mens te worden.
Misschien schrik je van wat ik zeg, misschien niet. Het is een mening. Doe ermee wat je wil.
Ik vind je hoe dan ook een sterke en supertoffe vechter!
Dit lijkt mij aan te geven dat de behandeling blijkbaar totaal niet werkt.quote:
[..]
Ik zit al heel mijn leven in de psychiatrie. Dat begon toen ik twee was (toen ben ik in een psychiatrisch kindertehuis gezet) en soms heb ik wel periodes gehad waarin het wat beter ging, alleen is de ondersteuning voor mij altijd erg waardevol geweest. Het is nooit "goed" geweest
Dank je welquote:
[..]
Ik maak me zorgen om je. Je doet zo hard je best en hebt zoveel mechanismen om de gedachten terug te dringen. Maar dan moet je ze wel kunnen toepassen en zo te lezen zijn er steeds meer momenten dat dat niet lukt.
Je hoeft maar één keer in een 'bui' je plannen uit te voeren... volgens mij wil je dat niet. Jij wil leven. Maar dan houdt dat op.
Zou opname, om rust te brengen en je veilig te houden, dan toch niet beter zijn? Ja, dan zul je je stage niet halen (maar gaat dat nu wel goed?) maar heb je wel de rest van je leven om te groeien en te bloeien en een nóg mooier mens te worden.
Misschien schrik je van wat ik zeg, misschien niet. Het is een mening. Doe ermee wat je wil.
Ik vind je hoe dan ook een sterke en supertoffe vechter!
Het is inderdaad eng... zeker omdat ik experimenteer en in goede momenten zoals nu, wil ik zeker leven. Alleen de impulsieve duistere buien zijn echt gevaarlijk. Ik heb nu elke dag contact met hulpverleners, alleen dat moet natuurlijk wel net op een goed moment vallen.Als ik me nog een jaar studeren kon veroorloven zou ik dat zeker doen, alleen dat kan ik niet. Het is een beetje en now or never. Dat ontneemt mij de adem. Alleen anders kom ik zonder diploma te zitten. Maar goed... misschien red ik het. Mijn stagebegeleidster is gelukkig wel tevreden met mij.
Dank je wel dat je zo lief voor me bent
\quote:
[..]
Dit lijkt mij aan te geven dat de behandeling blijkbaar totaal niet werkt.
Er is heel veel probeert en eigenlijk zat ik in de fase van "dit zal chronisch zijn, leer ermee leven". Ik maak nog stappen vooruit. Alleen niet zoveel dat ik normaal kan functioneren.
Is het niet beter om dat hele frame van "ik ben anders en depressief etc." van je af te zetten? Of althans je te gedragen zoals ieder ander.quote:
[..]
\
Er is heel veel probeert en eigenlijk zat ik in de fase van "dit zal chronisch zijn, leer ermee leven". Ik maak nog stappen vooruit. Alleen niet zoveel dat ik normaal kan functioneren.
De combinatie is een stemmingsstoornis (ik ken ook hypomanieën en manieën), psychoses en wanen en hallucinaties en paranoïde gedrag. Eetstoornis en PTSS. Ik zet in goede momenten kun je het woord depressie niet eens aan me verkopen.quote:
[..]
Is het niet beter om dat hele frame van "ik ben anders en depressief etc." van je af te zetten? Of althans je te gedragen zoals ieder ander.
Op zich gedraag ik me zoals iedereen. Alleen mijn hoofd slaat soms op hol
Sorry voor de vraag, maar hoe kom je aan zoveel dingen die er mis zijn? En is het niet zo dat door jarenlange therapie en hulp een gedeelte daarvan gecultiveerd is?quote:
[..]
De combinatie is een stemmingsstoornis (ik ken ook hypomanieën en manieën), psychoses en wanen en hallucinaties en paranoïde gedrag. Eetstoornis en PTSS. Ik zet in goede momenten kun je het woord depressie niet eens aan me verkopen.
Op zich gedraag ik me zoals iedereen. Alleen mijn hoofd slaat soms op hol
Gewoon oprecht benieuwd of dit zou kunnen, niet dat ik je woorden in de mond wil leggen oid.
Het is een combinatie van factoren. De psychotische klachten en wat erbij hoort is gewoon een kwestie van pech. Komt veel voor in mijn familie en helaas ook bij mij. Dit geldt ook voor de stemmingsstoornis (al ben ik de enige met (hypo)manieën).quote:
[..]
Sorry voor de vraag, maar hoe kom je aan zoveel dingen die er mis zijn? En is het niet zo dat door jarenlange therapie en hulp een gedeelte daarvan gecultiveerd is?
Gewoon oprecht benieuwd of dit zou kunnen, niet dat ik je woorden in de mond wil leggen oid.
Eetstoornis is ontstaan omdat ik niet met de PTSS kon dealen. Dat kreeg ik rond mijn twaalfde en ik heb gewoon heel laat hulp gezocht. Gedragmatig gaat dat inmiddels wel aardig oké. De PTSS is ontstaan door een nogal extreme jeugd en adolescentie. Dus tja. Gewoon een beetje pech
Heftig verhaal. Ik wens je het beste. Ik ben bang dat ik niet de benodigde kennis heb om je echt advies te geven, en ik lul liever ook geen onzin...quote:
[..]
Het is een combinatie van factoren. De psychotische klachten en wat erbij hoort is gewoon een kwestie van pech. Komt veel voor in mijn familie en helaas ook bij mij. Dit geldt ook voor de stemmingsstoornis (al ben ik de enige met (hypo)manieën).
Eetstoornis is ontstaan omdat ik niet met de PTSS kon dealen. Dat kreeg ik rond mijn twaalfde en ik heb gewoon heel laat hulp gezocht. Gedragmatig gaat dat inmiddels wel aardig oké. De PTSS is ontstaan door een nogal extreme jeugd en adolescentie. Dus tja. Gewoon een beetje pech
Dat hoeft ook nietquote:
[..]
Heftig verhaal. Ik wens je het beste. Ik ben bang dat ik niet de benodigde kennis heb om je echt advies te geven, en ik lul liever ook geen onzin...
En het gaat echt wel goed met me. Bedankt voor het meedenken En de heftigheid, tja... ik weet niet beter en ondanks dat ik wat achterloop op leeftijdgenoten en mijn vrienden, krijg ik wel steeds meer alles op de rit (eigen huisje, studie die oké gaat, relatie, rijk sociaal leven). Alleen bij mij duren dingen langer
Zoek vernieuwing op, elke dag het liefst al is dat niet altijd haalbaar.
En pieker niet vantevoren over what ifs om je daarin tegen te houden.
Het leven is be-leven. Anders ben je alleen maar aan het overleven.
- Sporten is gezond en krijg je energie van en je voelt je er beter door.
Veel meer kan ik denk ik ook niet toevoegen.
quote:
Vriendin van me was heel erg lang depressief en zat ook met zelfmoord ideeen, was aan de medicatie en therapieen.
Sinds een paar jaar loopt ze iedere dag hard bij een athletiek vereniging op een rubber baan. De endorfinen die daarbij vrijkomen hebben een beter effect dan alles daarvoor
Die medicatie zorgt ook vaak voor rare gedachten schijnt?Misschien heeft ts daar ook wel last van.