En heeft ook geen enkele zin om daarover door te blijven gaan inderdaad. Het kind is er eenmaal.quote:Op maandag 2 oktober 2017 15:04 schreef Trashcanman het volgende:
[..]
Dat laatste valt wel op bij een aantal hier ja. Beetje vinger wijzen is niet bijster constructief in dit geval, aangezien TS volgens mij wel d'r best doet/heeft gedaan de situatie te verbeteren.
Dat het kind achteraf gezien er eerder was dan ideaal zou zijn is nu niet echt de kern van het probleem.
En supergewenst en geliefd!! Laat dat voorop staan. De continue ruzies en het feit dat zij er meer van mee krijgt dan ons lief is, is ook een reden dat ik zou willen scheiden en rust wil creëren. Plus het feit dat ik nu niet de moeder kan zijn die ik wil zijn, door pure uitputting. Ik voel me daar enorm schuldig over.quote:Op maandag 2 oktober 2017 15:07 schreef viceversa het volgende:
[..]
En heeft ook geen enkele zin om daarover door te blijven gaan inderdaad. Het kind is er eenmaal.
Heb je niet iemand die tijdelijk je dochtertje vakantie kan geven? Zodat jij even op krachten kan komen en vervolgens eens serieus met je hubbie om tafel gaat zitten? Of ga zelf even een paar dagen er tussen uit!?quote:Op maandag 2 oktober 2017 15:11 schreef Spirit82 het volgende:
En supergewenst en geliefd!! Laat dat voorop staan. De continue ruzies en het feit dat zij er meer van mee krijgt dan ons lief is, is ook een reden dat ik zou willen scheiden en rust wil creëren. Plus het feit dat ik nu niet de moeder kan zijn die ik wil zijn, door pure uitputting. Ik voel me daar enorm schuldig over.
Ik ben wel benieuwd naar wat je man eigenlijk bij relatie therapie allemaal zei. Kwam daar nog wat constructiefs uit?quote:Op maandag 2 oktober 2017 15:11 schreef Spirit82 het volgende:
[..]
En supergewenst en geliefd!! Laat dat voorop staan. De continue ruzies en het feit dat zij er meer van mee krijgt dan ons lief is, is ook een reden dat ik zou willen scheiden en rust wil creëren. Plus het feit dat ik nu niet de moeder kan zijn die ik wil zijn, door pure uitputting. Ik voel me daar enorm schuldig over.
Daar heb je gelijk in, dank je wel.quote:Op maandag 2 oktober 2017 15:18 schreef Cause_Mayhem het volgende:
Het is niet iets dat je bewust doet, dus je er schuldig over voelen heeft weinig zin. Maakt het alleen maar erger. Dat terwijl ik in je woorden lees dat je gewoon een liefdevolle moeder bent die haar stinkende best doet.
Natuurlijk moet je kijken naar wat het beste is voor je kind en voor jezelf. Maar dat schuldgevoel naar je kind toe helpt je niet verder. Zover ik kan lezen doe je alles zo goed als je maar kan. Het is geen makkelijke situatie, wat het beste is is niet klip en klaar. Je denkt na, je weegt af, je denkt aan het belang van je kind. Je hebt dus niets om je schuldig over te voelen naar je kind toe.
Makkelijker gezegd dan gedaan, maar laat dat schuldgevoel los. Het is een extra bagage waar je niets mee kan nu even.
quote:Op maandag 2 oktober 2017 15:16 schreef DancingPhoebe het volgende:
Wil jij eigenlijk nog wel verder Spirit? Stel hij gaat niet veranderen, het enige wat jij kunt doen is meer werken aan acceptatie van de situatie en van hem en de rollen die hij op deze manier in jouw leven heeft.
Wil je dan wel verder?
Ook wanneer er 9.000 van je eigen verkeerde beslissingen en keuzes van jezelf aan deze situatie ten grondslag liggen, heb je het recht om hier met nee op te antwoorden en je leven in te richten naar die nee.
Ja, "men" scheidt maar makkelijker en makkelijker tegenwoordig, maar dat is in veel gevallen vooral een luxe en zeker geen gemakzucht. Een keuze of een reeks keuzes uit een periode van je leven hoeft je niet meer de rest van je leven te ketenen aan een situatie waar je niet tevreden mee bent.
Los van zijn intenties, los van de jouwe, los van wat hij was in het verleden, los van wat jij was in het verleden, is de situatie zoals deze nu is, iets waar je je nog langer dan absoluut noodzakelijk aan wil committeren?
Ik ga volgende week 5 dagen alleen weg op stedentrip! Iets wat ik nog nooit heb gedaan, maar wel al lang graag wil. Dan ga ik er ook zeker nog over nadenken. En hij hopelijk ook.quote:Op maandag 2 oktober 2017 15:16 schreef Jopie78 het volgende:
[..]
Heb je niet iemand die tijdelijk je dochtertje vakantie kan geven? Zodat jij even op krachten kan komen en vervolgens eens serieus met je hubbie om tafel gaat zitten? Of ga zelf even een paar dagen er tussen uit!?
Zou sowieso geen definitieve besluiten nemen vanuit een positie van slaapgebrek, overspoelende (onnuttige) emoties en strijd.
Dankj jequote:Op maandag 2 oktober 2017 15:16 schreef DancingPhoebe het volgende:
Wil jij eigenlijk nog wel verder Spirit? Stel hij gaat niet veranderen, het enige wat jij kunt doen is meer werken aan acceptatie van de situatie en van hem en de rollen die hij op deze manier in jouw leven heeft.
Wil je dan wel verder?
Ook wanneer er 9.000 van je eigen verkeerde beslissingen en keuzes van jezelf aan deze situatie ten grondslag liggen, heb je het recht om hier met nee op te antwoorden en je leven in te richten naar die nee.
Ja, "men" scheidt maar makkelijker en makkelijker tegenwoordig, maar dat is in veel gevallen vooral een luxe en zeker geen gemakzucht. Een keuze of een reeks keuzes uit een periode van je leven hoeft je niet meer de rest van je leven te ketenen aan een situatie waar je niet tevreden mee bent.
Los van zijn intenties, los van de jouwe, los van wat hij was in het verleden, los van wat jij was in het verleden, is de situatie zoals deze nu is, iets waar je je nog langer dan absoluut noodzakelijk aan wil committeren?
Ga lekker 5 dagen genieten en denk er helemaal niet aan. Laat je onderbewuste het werk doen. Het antwoord komt vanzelf, als je stopt met forceren.quote:Op maandag 2 oktober 2017 15:24 schreef Spirit82 het volgende:
Ik ga volgende week 5 dagen alleen weg op stedentrip! Iets wat ik nog nooit heb gedaan, maar wel al lang graag wil. Dan ga ik er ook zeker nog over nadenken. En hij hopelijk ook.
Thanks!!quote:Op maandag 2 oktober 2017 15:31 schreef Jopie78 het volgende:
[..]
Ga lekker 5 dagen genieten en denk er helemaal niet aan. Laat je onderbewuste het werk doen. Het antwoord komt vanzelf, als je stopt met forceren.
Stop met denken en ga weer voelen. Vertrouw op jezelf..
En een fijne vakantie!
Je kunt het met z'n tweeën heel erg graag goed willen doen en daar keihard voor werken en NOG falen. En "goed" is dan een fijn leven creëren, waarin je je allebei goed voelt, waarin je soms water bij de wijn moet doen en waar je soms tot 10 moet tellen, maar waarin je over het algemeen gelukkig bent en waarin je partner je adoreert ondanks dat zij/hij je af en toe achter het behang kan plakken en waarin je accepteert dat je partner nu eenmaal trekjes heeft die jou storen, maar waar je omheen leeft en vice versa.quote:Op maandag 2 oktober 2017 15:28 schreef Spirit82 het volgende:
[..]
Dankj je
Dat is juist het moeilijke. Ik wil wel verder, maar kan op deze manier simpelweg niet. Ik wil niet alles moeten accepteren waar ik ongelukkig van word, daar ben ik te eigenwijs voor, dat zit niet in mijn persoonlijkheid. Ik ben niet iemand die in een slechte situatie blijft zitten, maar die er wat aan doet. En als A niet lukt, dan blijft B over. Ik voel me bijna gedwongen om te scheiden omdat niks anders werkt, hoe graag ik ook wil dat het werkt. Willen is niet genoeg, maar ik kan daar in mijn eentje niet voor zorgen.
Als je oprecht denkt dat jij daar gelukkig van wordt wel :pquote:Op maandag 2 oktober 2017 15:41 schreef Spirit82 het volgende:
Phoebe, dus eigenlijk is jouw conclusie dat ik een jongere man moet zoeken die ik nog kan kneden?
Je leeftijd delen door 2 en dan plus 2 was het toch? Dat is nog net meerderjarig. Mooi!quote:Op maandag 2 oktober 2017 15:43 schreef DancingPhoebe het volgende:
[..]
Als je oprecht denkt dat jij daar gelukkig van wordt wel :p
Is dat de oplossing? Kan je niet tijdelijk bij vrienden logeren om op adem te komen ofzo? Of één weekend per maand bij je ouders. Of een andere constructie verzinnen waarbij je stelselmatig op adempauze kan komen?quote:Op maandag 2 oktober 2017 11:01 schreef Spirit82 het volgende:
Mijn plan nu is, omdat ik er onderdoor ga, om te scheiden (geregistreerd partnerschap) en dan voor mezelf een huis of appartement in de buurt te kopen zodat ik een plek voor mezelf heb. Rust kan maken. Me kan ontspannen en bijkomen.
quote:Op maandag 2 oktober 2017 12:04 schreef Spirit82 het volgende:
Wat verwacht ik van hem... Ik verwacht dat hij ook zijn steentje bijdraagt aan ons gezin. Dat hij een aandeel levert in het nu en in de toekomst. Dat hij zichzelf een schop onder zijn reet geeft en iets van zijn leven maakt, zijn geluk zoekt en maakt in plaats van passief te zitten niksdoen. Ik verwacht dat hij mij accepteert zoals ik ben in plaats van mij steeds te proberen te veranderen in zijn "perfecte" vrouw. Ik wil dat hij energie aan mij besteed, ook zijn best doet om het leuk tussen ons te maken, mij niet dwingt om op zijn manier en zijn tempo te leven, dat hij me vertrouwt in vriendschappen die ik heb, dat hij ziet wat ik allemaal voor hem doe en dat waardeert in plaats van voor lief neemt. Is dat zoveel gevraagd volgens jou?
Omdat jij misschien er druk op legt om iets van zijn leven te maken. Je geeft hem alle kansen, maar hij verlamt waardoor hij ze niet pakt (bijv. faalangst?), en daardoor ben je teleurgesteld in hem. Kijk maar:quote:Op maandag 2 oktober 2017 12:19 schreef Spirit82 het volgende:
Ik denk dat mijn grootste probleem is, dat hij zijn en daarmee ons leven voorbij laat glijden zonder er iets van te maken.
quote:Op maandag 2 oktober 2017 11:01 schreef Spirit82 het volgende:
ik weet echt niet wat ik nog meer kan doen om dit te verbeteren en onze relatie gezond te krijgen.
quote:
quote:Op maandag 2 oktober 2017 11:01 schreef Spirit82 het volgende:
Ik loop te trekken aan een dood paard en mijn energie is op. Ik kan dit niet meer.
Hier ook: je doet alsof je echt de ideale vrouw voor hem bent en alsof je alle randvoorwaarden hebt gecreëerd waarmee hij aan de slag moet kunnen. En vervolgens doet/lukt het hem niet, en ben je in hem teleurgesteld. Dat voelt hij en dat verlamt hem. Bovendien: waarom moet hij die kansen eigenlijk pakken? Het is zijn leven. Als hij dat niet wilt, dan is dat zijn keuze. En dan komen we weer bij Jopies quote terecht:quote:Op maandag 2 oktober 2017 12:46 schreef Spirit82 het volgende:
Joh, dat is misschien jouw ideaalbeeld, maar niet de zijne. Hij mag van mij alles wat hij wil. Hij mag huisvader worden, hij mag van mij zelfstandig ondernemer worden (ik financier hem), hij mag zijn hobbies doen, ik spoor hem aan om te gaan sporten omdat hij dat leuk vindt, ik spoor hem aan om dingen met zijn vrienden te ondernemen, alles. Ik wil juist dat hij gelukkig is en sta voor alles open. Hij weet echter niet wat hij wil en loopt daardoor met alles vast. Ik wil geen perfect gezin, ik wil gewoon een gelukkige partner.
Laat het los om je idealen op hem te projecteren. Ga je niet uit de naad werken om zijn verantwoordelijkheid op jou te nemen. Houd het bij jezelf en kijk hoe je het voor jou, binnen jouw mogelijkheden, werkbaar kan maken en nodig hem ertoe uit om dat te doen binnen zijn mogelijkheden. Wellicht met adempauze, dat is helemaal niet zo gek.quote:Op maandag 2 oktober 2017 11:08 schreef Jopie78 het volgende:
Loslaten is niet iemand laten vallen... Maar diegene de kans geven op eigen benen te staan..
Jouw verantwoording ligt bij jezelf en je kind.
Gelukkig! Dit lijkt me een belangrijk uitgangspunt!quote:Op maandag 2 oktober 2017 11:01 schreef Spirit82 het volgende:
Maar tegelijkertijd hou ik nog zo vreselijk veel van hem, vind ik hem nog zo aantrekkelijk en WIL ik gewoon dat dit goed komt, ik weet alleen niet hoe.
En die ALSen liggen niet binnen jouw invloedssfeer... Als hij er net zo'n moeite mee had als jij, dan was het al wel anders geweest.quote:Op maandag 2 oktober 2017 15:46 schreef Spirit82 het volgende:
[..]
Je leeftijd delen door 2 en dan plus 2 was het toch? Dat is nog net meerderjarig. Mooi!
Maar je hebt natuurlijk gelijk. En ja rationeel, maar dat vind ik juist fijn! Ik ben heel rationeel en daar zoek ik ook graag naar. Want vrouwen en emoties dat vliegt toch van hot naar her en verschilt per dag, nee, per uur. Ik vind het mooi hoe je zegt dat je moet kijken of je gelukkiger samen bent dan alleen, ondanks alle shit. En op dit moment is dat niet zo. Het probleem is alleen dat ik me niet kan onttrekken aan het idee dat het in de toekomst wel weer goed kan komen... ALS... Maarja, ik leef nu al 2 jaar van ALS naar ALS en het verandert niet.
Tijdelijk bij anderen hebben we geprobeerd. Dat geeft op dat moment zelf zeker rust en we missen elkaar dan ook echt. Maar zodra we weer bij elkaar zijn, gaat het weer razendsnel bergafwaarts.quote:Op maandag 2 oktober 2017 15:48 schreef Postbus100 het volgende:
[..]
Is dat de oplossing? Kan je niet tijdelijk bij vrienden logeren om op adem te komen ofzo? Of één weekend per maand bij je ouders. Of een andere constructie verzinnen waarbij je stelselmatig op adempauze kan komen?
[..]
[..]
Omdat jij misschien er druk op legt om iets van zijn leven te maken. Je geeft hem alle kansen, maar hij verlamt waardoor hij ze niet pakt (bijv. faalangst?), en daardoor ben je teleurgesteld in hem. Kijk maar:
[..]
[..]
[..]
[..]
Hier ook: je doet alsof je echt de ideale vrouw voor hem bent en alsof je alle randvoorwaarden hebt gecreëerd waarmee hij aan de slag moet kunnen. En vervolgens doet/lukt het hem niet, en ben je in hem teleurgesteld. Dat voelt hij en dat verlamt hem. Bovendien: waarom moet hij die kansen eigenlijk pakken? Het is zijn leven. Als hij dat niet wilt, dan is dat zijn keuze. En dan komen we weer bij Jopies quote terecht:
[..]
Laat het los om je idealen op hem te projecteren. Ga je niet uit de naad werken om zijn verantwoordelijkheid op jou te nemen. Houd het bij jezelf en kijk hoe je het voor jou, binnen jouw mogelijkheden, werkbaar kan maken en nodig hem ertoe uit om dat te doen binnen zijn mogelijkheden. Wellicht met adempauze, dat is helemaal niet zo gek.
[..]
Gelukkig! Dit lijkt me een belangrijk uitgangspunt!
Verder lastig hoor, om midden in zo'n situatie de zaken nog een beetje objectief/redelijk te kunnen zien. Sterkte!
Edit: ik lees net dat je een paar dagen er tussenuit gaat. Wat fijn! Hopelijk kan je daarmee wat afstand krijgen van de situatie.
Graag gedaan.quote:Op maandag 2 oktober 2017 16:02 schreef Spirit82 het volgende:
Bedankt dat je de moeite hebt genomen om mijn woorden onder elkaar te zetten, trouwens.
Het bij jezelf houden? Wat je nu doet met vakantie ("Iets wat ik nog nooit heb gedaan, maar wel al lang graag wil.") is daar een uitstekend voorbeeld van!quote:
Jaaaa, jij bent inderdaad niet de eerste die dit zegt, dus ik wijt het aan een gebrek in mijn OP Ik heb de neiging om nu in de verdediging te schieten en 100 dingen op te noemen die ik heb gedaan of geprobeerd, want die zijn er, makkelijk. En natuurlijk is het niet 100% zijn fout. Ik heb genoeg fouten gemaakt, maak ik nog. Zelfreflectie is iets wat ik soms juist te erg doe. Ik zoek de fout altijd als eerst bij mezelf. Dat doe ik al jaren en al jaren ben ik aan het proberen om die "fouten" bij mezelf te veranderen. Wat kan ik doen om het beter te maken? Ik heb inmiddels zoveel aan mezelf veranderd (ook een fout!) dat ik mezelf amper nog terug ken en waardoor ik doodongelukkig ben geworden. Dus kies ik nu voor mezelf, wat alles nog erger maakt want niet alleen gaat het kut, ik ben ook nog in een "egoist" veranderd. Misschien dat ik nu daarom zo de nadruk op hem leg, omdat ik het gevoel heb dat ik alles heb gegeven en geprobeerd dat er is, dat ik niks meer te geven/veranderen heb en dat het nu aan hem is.quote:Op maandag 2 oktober 2017 16:08 schreef AlwaysHappy het volgende:
Om te beginnen: wat een kut situatie. Voor jullie allebei. En jullie kind. Niet makkelijk, en het lijkt me erg frustrerend om me zo te voelen en een partner te hebben waar je niet meer goed mee kan communiceren.
Ik ben iemand die altijd roept dat mensen te snel uit elkaar gaan. Te snel de handdoek in de ring gooien. Zo denk ik nog steeds. Maar in jullie geval...het lijkt er niet op alsof je bij de eerste tegenvaller meteen opgeeft. Jullie allebei niet overigens, want er zijn altijd twee kanten.
En dat is een beetje wat me het meeste opvalt aan je posts. Ik mis een stukje zelfreflectie. Er is van alles mis met je man (je noemt m een autist - zonder officiele diagnose, hij wil je veranderen, hij denkt anders, hij doet nergens moeite voor, etc), maar ik lees nergens wat JIJ beter kan doen/fout hebt gedaan de afgelopen jaren. Een slechte communicatie komt altijd van twee kanten imo, een huwelijk heeft twee kanten. Het leest (ik ken je hele verhaal niet uiteraard, dus puur uitgaande van wat ik lees) alsof je hem overal de schuld van geeft en je jezelf enkel schouderklopjes geeft.
Je vind het niet fijn als hij jou probeert te veranderen, maar tegelijkertijd eis je het eigenlijk wel van hem.
Er is helemaal niks mis met opgeven/een relatie opgeven, omdat je het niet meer aan kan. Het is moeilijk, kut, maar er is niets mis mee. Maar de schuld/oorzaak enkel bij hem neerleggen...dat is ook niet helemaal eerlijk. Zelfreflectie heb je in toekomstige relaties ook nodig uiteindelijk. Het is je niet allemaal ''overkomen''. Je hebt er zelf ook voor gekozen. Net als dat je er nu voor kan kiezen om weg te gaan, of om als koppel beter te communiceren/het nog een keer te proberen. Dat moet iets zijn wat jullie allebei willen. Je moet allebei opofferingen kunnen maken. Het mag niet van maar één kant komen. Hij kan jou tegemoet komen door te proberen wat assertiever te worden/dingen te beslissen/ondernemen, en jij kan bij hem aangeven dat ook jij fout zat bij bepaalde dingen. Je kan aangeven wat de dingen zijn die jij graag aan jezelf wil veranderen/waar je aan gaat werken.
Sorry als dit leest als een ''het is enkel jouw schuld'', maar ik probeer duidelijk te maken dat het soms makkelijk is om je eigen fouten/je eigen mogelijke verbeterpunten even te vergeten. Als een relatie niet werkt heeft dat eigenlijk altijd te maken met beide partners. Jarenlange slechte communicatie, elkaar teveel willen veranderen om maar bij elkaar te blijven, etc.
Ik wens jullie oprecht heel veel succes samen/los van elkaar. Ik kan je echt aanraden om goed met hem te praten en ook te vragen hoe hij over jou denkt. Of hij vind dat jij dingen beter kan doen. Niet vragen op een agressieve manier (zodat hij misschien niet durft), maar geef aan dat je er echt open voor staat en wil knokken voor jullie relatie. Maar dat je ook verwacht dat hij er meer moeite in steekt. Maar als je merkt dat ervoor knokken momenteel echt teveel voor je is...ook daar hoef je je niet voor te schamen. Maar neem dan dat stukje zelfreflectie mee naar eventuele toekomstige relaties.
Succes!
Ik ben het met je eens hoor, maar dat is natuurlijk ook een kenmerk van de situatie: ze zitten er beiden zo diep in dat er geen uitweg meer lijkt. Als ik in zo'n situatie zit, kan ik ook niet meer helder en rationeel en evenwichtig nadenken. Nee, dan focus ik ook alleen nog maar op het negatieve van de ander. Neemt niet weg dat het niet genoemd mag worden. Maar wil alleen maar aanduiden dat dit een logisch gevolg van de situatie is.quote:Op maandag 2 oktober 2017 16:08 schreef AlwaysHappy het volgende:
En dat is een beetje wat me het meeste opvalt aan je posts. Ik mis een stukje zelfreflectie. Er is van alles mis met je man (je noemt m een autist - zonder officiele diagnose, hij wil je veranderen, hij denkt anders, hij doet nergens moeite voor, etc), maar ik lees nergens wat JIJ beter kan doen/fout hebt gedaan de afgelopen jaren.
Maar is scheiden dan niet juist "het bij mezelf houden"?quote:Op maandag 2 oktober 2017 16:19 schreef Postbus100 het volgende:
[..]
Graag gedaan.
[..]
Het bij jezelf houden? Wat je nu doet met vakantie ("Iets wat ik nog nooit heb gedaan, maar wel al lang graag wil.") is daar een uitstekend voorbeeld van!
Dit is overigens iets wat je niet (ook) zelf en alleen voor elkaar hoeft te boksen he? Je mag hulp vragen, het moeilijk hebben, struikelen, leren en opstaan. Misschien met een coach/therapeut? (en dan puur op jezelf gericht: hoe jij de dingen bij jezelf houdt).
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |