Ow, dat was niet de bedoeling.quote:Op maandag 2 oktober 2017 11:10 schreef Spirit82 het volgende:
Nou jeuzs, Joop, zit ik nu gewoon al te janken achter mijn laptop van die quote van jou...
Yes, dat weet ik, plus kosten voor onderhoud kind... Het is niet anders. Het nadeel van emancipatiequote:Op maandag 2 oktober 2017 11:26 schreef Cyanide- het volgende:
Besef je overigens wel dat je in een situatie zit waarin jij mogelijk alimentatie aan hém kan gaan betalen, als hij geen/weinig inkomen heeft en jij wel.
Maar goed, ik denk dat - zeker door er al het nodige is geprobeerd - het wel duidelijk is dat dit richting het einde loopt of dat station al even gepasseerd is.
Praat je er ook zo open met hem over? Dat jij eigenlijk geen andere uitweg meer ziet? Hoe ziet hij de relatie?
Dit lezende zou ik me zsm van hem distantiëren, dus scheiden en je eigen plek regelen.quote:Op maandag 2 oktober 2017 11:38 schreef Spirit82 het volgende:
Zijn vader is "apart". Een man die letterlijk niks zegt, of fluisterend spreekt, maar dat zelden in gezelschap. Hij heeft gewoon geen sociale skills, dat ziet zelfs een blinde. Toen wij vertelden dat we een kindje verwachtten, zette hij het geluid van de tv harder omdat hij het programma niet kon verstaan. Daardoor ligt er binnen die familie een heel groot taboe op het woord "autisme". Ik heb mijn man wel vaker gezegd dat hij een stuk empathie mist, maar volgens hem is dat onzin en ben ik modder aan het gooien. Zelfreflectie is niet zijn sterkste punt, zeg maar
Daarvoor hoef je niet te scheiden.quote:Op maandag 2 oktober 2017 11:08 schreef Jopie78 het volgende:
Loslaten is niet iemand laten vallen... Maar diegene de kans geven op eigen benen te staan..
Jouw verantwoording ligt bij jezelf en je kind. Net als die van hem, maar hij kan niet eens voor zichzelf zorgen, laat staan voor zijn kind.
Het klinkt hard, maar door het maar aan te laten etteren gaan er straks 3 mensen aan onderdoor.
Wees lief voor jezelf en sterkte!
Juist die moet je een dringend signaal geven dat dit niet is wat liefde is. Dat je zo niet met je partner omgaat.quote:Op maandag 2 oktober 2017 11:55 schreef Spirit82 het volgende:
Phoebe, ik hou van je
PS: ik heb maar 1 kind, officieel. De ander is 34 en heeft een baard.
Dat ben ik helemaal met je eens! Ik denk echter niet dat er "makkelijk" gescheiden wordt, maar dat het nu mogelijk is voor vrouwen om op eigen benen te staan zonder volledig afhankelijk te zijn van hun man. Onze ouders kónden vaak niet eens scheiden, en kunnen dat nu veelal nog steeds niet. Ik denk dat het daardoor lijkt alsof er nu vaker wordt gescheiden dan vroeger, maar dat wil niet zeggen dat dat gelukkige huwelijken zijn...quote:Op maandag 2 oktober 2017 11:57 schreef Spanky78 het volgende:
[..]
Daarvoor hoef je niet te scheiden.
Als je echt nog van elkaar houdt moet je er toch voor gaan. Ik vind dat mensen zo makkelijk de handdoek in de ring gooien.
Met jonge kinderen heb je inderdaad geen leven. Hij ook niet. Dus wat verwacht je van hem? En is dat wel realistisch?
Ik zie zo vaak dat (met name vrouwen) eigenschappen uit het karakter van iemand willen veranderen. Accepteer die trekjes en geniet van de rest.
Daarnaast adviseer ik je om meer tijd aan je relatie te besteden. Heel veel jonge ouders besteden vooral veel tijd aan hun kinderen en vergeten zichzelf EN elkaar.
Wat heb je voor hem gedaan? Hoeveel liefde heb jij nog over?
Echte liefde is loslaten' maar niet laten vallen.
Inderdaad. Relaties hebben alleen bestaansrecht (volgens mij dan) wanneer er sprake is van absolute gelijkheid tussen de partners in de relatie. Dat is in de relatie van TS duidelijk niet het geval.quote:Op maandag 2 oktober 2017 11:57 schreef DancingPhoebe het volgende:
[..]
Juist die moet je een dringend signaal geven dat dit niet is wat liefde is. Dat je zo niet met je partner omgaat.
TS heeft duidelijk aangegeven dat ze al voor lange tijd aan relatietherapie doen maar dat haar man/partner hier niets mee doet. De situatie binnen het gezin verbetert in ieder geval niet in de ogen van TS.quote:Op maandag 2 oktober 2017 11:57 schreef Spanky78 het volgende:
[..]
Daarvoor hoef je niet te scheiden.
Als je echt nog van elkaar houdt moet je er toch voor gaan. Ik vind dat mensen zo makkelijk de handdoek in de ring gooien.
Ah, een echte FOK reactie, toch nog Ik was al bang dat het helemaal verweekt was hier.quote:Op maandag 2 oktober 2017 12:06 schreef machtpen het volgende:
Jullie klinken allebei behoorlijk kansloos.
Weet je wel zeker dat als je gaat scheiden weer iemand anders gaat vinden?
Of is er al iemand anders?
Heb je jezelf weleens afgevraagd dat 'ie ook uitgekeken kan zijn op jou? Of dat 'ie misschien spijt heeft dat 'ie zo snel met je is gaan samenwonen en een kind heeft gekregen? En dat 'ie daardoor geen raad weet met de situatie?quote:Op maandag 2 oktober 2017 12:04 schreef Spirit82 het volgende:
[..]
Dat ben ik helemaal met je eens! Ik denk echter niet dat er "makkelijk" gescheiden wordt, maar dat het nu mogelijk is voor vrouwen om op eigen benen te staan zonder volledig afhankelijk te zijn van hun man. Onze ouders kónden vaak niet eens scheiden, en kunnen dat nu veelal nog steeds niet. Ik denk dat het daardoor lijkt alsof er nu vaker wordt gescheiden dan vroeger, maar dat wil niet zeggen dat dat gelukkige huwelijken zijn...
Wat verwacht ik van hem... Ik verwacht dat hij ook zijn steentje bijdraagt aan ons gezin. Dat hij een aandeel levert in het nu en in de toekomst. Dat hij zichzelf een schop onder zijn reet geeft en iets van zijn leven maakt, zijn geluk zoekt en maakt in plaats van passief te zitten niksdoen. Ik verwacht dat hij mij accepteert zoals ik ben in plaats van mij steeds te proberen te veranderen in zijn "perfecte" vrouw. Ik wil dat hij energie aan mij besteed, ook zijn best doet om het leuk tussen ons te maken, mij niet dwingt om op zijn manier en zijn tempo te leven, dat hij me vertrouwt in vriendschappen die ik heb, dat hij ziet wat ik allemaal voor hem doe en dat waardeert in plaats van voor lief neemt. Is dat zoveel gevraagd volgens jou?
Ik denk dat je uit mijn eerste post en hierboven zelf wel kunt filteren wat ik allemaal voor hem heb gedaan en al jaren doe. Ik ben leeg. Ik heb niks meer te geven.
Want zonder een ander is je leven kansloos?quote:Op maandag 2 oktober 2017 12:06 schreef machtpen het volgende:
Jullie klinken allebei behoorlijk kansloos.
Weet je wel zeker dat als je gaat scheiden weer iemand anders gaat vinden?
Of is er al iemand anders?
Dat vind ik een moeilijke vraag. Ik denk dat mijn grootste probleem is, dat hij zijn en daarmee ons leven voorbij laat glijden zonder er iets van te maken. Zonder voor zichzelf te vechten. En dat is misschien een persoonlijkheidstrekje dat je niet kunt veranderen. Ik ben een doener, hij een denker waarbij hij vast loopt in zijn eigen hoofd. Ik denk: Fuck it, ik doe het gewoon en ik zie wel wat het brengt. Hij denkt en denkt en denkt en loopt vast in risico's en passiviteit. Ik denk dat dat de basis is en het feit dat de problemen al zo lang spelen maakt dat nu alles simpelweg kut is omdat we allebei uitgeput zijn van het vechten.quote:Op maandag 2 oktober 2017 12:11 schreef Stratotanker het volgende:
Valt jullie situatie tot één probleem te reduceren? Dus stel, zodra jullie dit probleem gezamenlijk overwinnen dat jullie dan langzaam aan uit het dal omhoog kunnen klimmen op weg naar een betere toekomst? Het is het waard om daarvoor te vechten. Zoals ik het nu namelijk lees is echt alles simpelweg kut. Dat lijkt mij haast onmogelijk. Misschien is het gewoon tijd om ratio en werkelijkheid onder ogen te zien.
Dit is inderdaad neen beetje wat ik me ook afvraag.quote:Op maandag 2 oktober 2017 12:11 schreef Stratotanker het volgende:
Valt jullie situatie tot één probleem te reduceren? Dus stel, zodra jullie dit probleem gezamenlijk overwinnen dat jullie dan langzaam aan uit het dal omhoog kunnen klimmen op weg naar een betere toekomst? Het is het waard om daarvoor te vechten. Zoals ik het nu namelijk lees is echt alles simpelweg kut. Dat lijkt mij haast onmogelijk. Misschien is het gewoon tijd om ratio en werkelijkheid onder ogen te zien.
Mijn vrouw en ik zijn ook verschillend, maar dat vult elkaar aan. Maar hetzelfde risico als bij jullie ligt op de loer.quote:Op maandag 2 oktober 2017 12:19 schreef Spirit82 het volgende:
[..]
Dat vind ik een moeilijke vraag. Ik denk dat mijn grootste probleem is, dat hij zijn en daarmee ons leven voorbij laat glijden zonder er iets van te maken. Zonder voor zichzelf te vechten. En dat is misschien een persoonlijkheidstrekje dat je niet kunt veranderen. Ik ben een doener, hij een denker waarbij hij vast loopt in zijn eigen hoofd. Ik denk: Fuck it, ik doe het gewoon en ik zie wel wat het brengt. Hij denkt en denkt en denkt en loopt vast in risico's en passiviteit. Ik denk dat dat de basis is en het feit dat de problemen al zo lang spelen maakt dat nu alles simpelweg kut is omdat we allebei uitgeput zijn van het vechten.
Misschien verwacht hij dat ook wel van jou. Dat jij accepteert hoe hij is. Hij mag jou niet veranderen, maar jij wilt hem wel veranderen.quote:Op maandag 2 oktober 2017 12:04 schreef Spirit82 het volgende:
[..]
Ik verwacht dat hij mij accepteert zoals ik ben in plaats van mij steeds te proberen te veranderen in zijn "perfecte" vrouw.
Als hij op mij uitgekeken zou zijn, dan verdienen we allebei uberhaupt een andere partner. Hij ontkent overigens dat hij op mij uitgekeken is. Hij was ook degene die in no time bij mij introk, eigenlijk tegen mijn wil maar onder het mom "handig". En het kind, ja, daar hebben wij allebei spijt van. Niet van het kind zelf, daar zouden we nooit spijt van hebben want ze is fantastisch en ik zal hem altijd dankbaar blijven dat hij haar in mijn leven heeft gebracht, maar als we dit van te voren hadden geweten, hadden we nog een paar jaar gewacht. Maarja, in de toekomst kijken behoort helaas niet tot mijn gaven.quote:Op maandag 2 oktober 2017 12:08 schreef Befbekje het volgende:
[..]
Heb je jezelf weleens afgevraagd dat 'ie ook uitgekeken kan zijn op jou? Of dat 'ie misschien spijt heeft dat 'ie zo snel met je is gaan samenwonen en een kind heeft gekregen? En dat 'ie daardoor geen raad weet met de situatie?
Ik snap dat je niet alle ins and outs kent, maar dat ligt denk ik iets genuanceerder dan jij nu stelt. Hij is heel erg van de extremen, iets is zwart of wit. Hij heeft gekozen voor een gezonde leeftstijl, maar dan meteen in het extra. Ons kind mag van hem geen snoep, ook niet soms. Ik mag van hem geen chips of chocola. Hij heeft daar namelijk geen behoefte aan, dus hij snapt niet dat ik dat wel heb, dus het is niet nodig, om maar een klein voorbeed te noemen. Zo ook met alcohol drinken.quote:Op maandag 2 oktober 2017 12:27 schreef Elpis het volgende:
[..]
Misschien verwacht hij dat ook wel van jou. Dat jij accepteert hoe hij is. Hij mag jou niet veranderen, maar jij wilt hem wel veranderen.
Staat hij er open voor zich te laten testen op autisme? En mocht hij daarop positief getest worden, sta jij er open voor om daar mee te leren omgaan?
Wat me ook opvalt, en dat geef je zelf ook aan, hij wil de perfecte vrouw of in ieder geval de meest perfecte vrouw die jij kan zijn, maar jij wil vooral een perfect gezin.. Hij moet iets van zijn leven maken van jou, terwijl hij misschien meer dan tevreden zou zijn als 'ie alleen zou wonen met een baantje en een hobby en verder geen gezeik aan z'n knar.. Wist je dat dit heel erg in de mannelijke aard besloten ligt? Het gezin is een sociale constructie wat we zelf hebben gecreëerd.. Alles wat jij van hem verlangt is om de constructie van het gezin in stand te houden..quote:Op maandag 2 oktober 2017 12:28 schreef Spirit82 het volgende:
[..]
Als hij op mij uitgekeken zou zijn, dan verdienen we allebei uberhaupt een andere partner. Hij ontkent overigens dat hij op mij uitgekeken is. Hij was ook degene die in no time bij mij introk, eigenlijk tegen mijn wil maar onder het mom "handig". En het kind, ja, daar hebben wij allebei spijt van. Niet van het kind zelf, daar zouden we nooit spijt van hebben want ze is fantastisch en ik zal hem altijd dankbaar blijven dat hij haar in mijn leven heeft gebracht, maar als we dit van te voren hadden geweten, hadden we nog een paar jaar gewacht. Maarja, in de toekomst kijken behoort helaas niet tot mijn gaven.
Joh, dat is misschien jouw ideaalbeeld, maar niet de zijne. Hij mag van mij alles wat hij wil. Hij mag huisvader worden, hij mag van mij zelfstandig ondernemer worden (ik financier hem), hij mag zijn hobbies doen, ik spoor hem aan om te gaan sporten omdat hij dat leuk vindt, ik spoor hem aan om dingen met zijn vrienden te ondernemen, alles. Ik wil juist dat hij gelukkig is en sta voor alles open. Hij weet echter niet wat hij wil en loopt daardoor met alles vast. Ik wil geen perfect gezin, ik wil gewoon een gelukkige partner.quote:Op maandag 2 oktober 2017 12:37 schreef Befbekje het volgende:
[..]
Wat me ook opvalt, en dat geef je zelf ook aan, hij wil de perfecte vrouw of in ieder geval de meest perfecte vrouw die jij kan zijn, maar jij wil vooral een perfect gezin.. Hij moet iets van zijn leven maken van jou, terwijl hij misschien meer dan tevreden zou zijn als 'ie alleen zou wonen met een baantje en een hobby en verder geen gezeik aan z'n knar.. Wist je dat dit heel erg in de mannelijke aard besloten ligt? Het gezin is een sociale constructie wat we zelf hebben gecreëerd..
Liefde maakt blind, namelijk, maar als de mist is opgetrokken wordt de realiteit zichtbaar..
Zoals Theo Maassen ooit in één van zijn shows zei: Verliefdheid is als een aanbieding van de ECI, eerst krijg je vier cd's voor een tientje, te gek, maar daarna zit je eraan vast ..
Begrijpelijk. Maar deze reductie klinkt al heel wat behapbaarder dan je probleemstelling in de OP. Zonder dat er daarbij problemen zijn weggewuifd. Er zijn heel veel redenen te verzinnen waarom iemand uit het leven stort. Soms ligt dat aan het persoon, soms aan zijn omgeving of soms simpelweg aan de (tijdelijke) situatie. Jouw kind (en ook je partner) verdient het dat je hier 100% zekerheid over vergaard voordat je verregaande besluiten neemt.quote:Op maandag 2 oktober 2017 12:19 schreef Spirit82 het volgende:
[..]
Dat vind ik een moeilijke vraag. Ik denk dat mijn grootste probleem is, dat hij zijn en daarmee ons leven voorbij laat glijden zonder er iets van te maken. Zonder voor zichzelf te vechten. En dat is misschien een persoonlijkheidstrekje dat je niet kunt veranderen. Ik ben een doener, hij een denker waarbij hij vast loopt in zijn eigen hoofd. Ik denk: Fuck it, ik doe het gewoon en ik zie wel wat het brengt. Hij denkt en denkt en denkt en loopt vast in risico's en passiviteit. Ik denk dat dat de basis is en het feit dat de problemen al zo lang spelen maakt dat nu alles simpelweg kut is omdat we allebei uitgeput zijn van het vechten.
Ik zat net even in je posthistorie te gluren, maar hij lijkt mij anders een redelijk fanatiek en kordaat type : OUD / Omgooien leefstijl leidt tot problemenquote:Op maandag 2 oktober 2017 12:46 schreef Spirit82 het volgende:
[..]
Joh, dat is misschien jouw ideaalbeeld, maar niet de zijne. Hij mag van mij alles wat hij wil. Hij mag huisvader worden, hij mag van mij zelfstandig ondernemer worden (ik financier hem), hij mag zijn hobbies doen, ik spoor hem aan om te gaan sporten omdat hij dat leuk vindt, ik spoor hem aan om dingen met zijn vrienden te ondernemen, alles. Ik wil juist dat hij gelukkig is en sta voor alles open. Hij weet echter niet wat hij wil en loopt daardoor met alles vast. Ik wil geen perfect gezin, ik wil gewoon een gelukkige partner.
Ik ben heel erg benieuwd welke problemen je leest, hoe ik die buiten mezelf stel en wat de manier is om die problemen op te lossen. Oprecht! Wil je me dat eens in een PM/DM toelichten?quote:Op maandag 2 oktober 2017 12:49 schreef Stratotanker het volgende:
[..]
Begrijpelijk. Maar deze reductie klinkt al heel wat behapbaarder dan je probleemstelling in de OP. Zonder dat er daarbij problemen zijn weggewuifd. Er zijn heel veel redenen te verzinnen waarom iemand uit het leven stort. Soms ligt dat aan het persoon, soms aan zijn omgeving of soms simpelweg aan de (tijdelijke) situatie. Jouw kind (en ook je partner) verdient het dat je hier 100% zekerheid over vergaard voordat je verregaande besluiten neemt.
Weet je wat het is. Als ik de OP lees en op waarde schat dan krijg ik sterk het gevoel dat je jezelf en je gezin een vals ultimatum stelt. Ik lees enkel problemen die je (zo goed als) buiten jezelf stelt en een manier om deze problemen als sneeuw voor de zon te laten verdwijnen. Als je jullie probleem zo blijft benaderen dan zal werkelijk helemaal niemand (incluis jezelf) verbaasd zijn over het resultaat. je houdt jezelf een snack voor. Een scheiding, met een (mogelijk) overhaast en vals motief. Ik ken jouw situatie niet, maar voordat je een besluit neemt loont het misschien om eerlijk te zijn naar hem, jezelf en jullie situatie.
Enge stalker!!quote:Op maandag 2 oktober 2017 12:50 schreef Befbekje het volgende:
[..]
Ik zat net even in je posthistorie te gluren, maar hij lijkt mij anders een redelijk fanatiek en kordaat type : OUD / Omgooien leefstijl leidt tot problemen
Nope, sorryquote:Op maandag 2 oktober 2017 12:49 schreef LurkJeRot het volgende:
En heb je die autistische man van je dromen ook op Fok leren kennen? Want dat zou ik behoorlijk grappig vinden, hoe klote de situatie dan nu ook is.
Ook in dat topic komt weer naar voren dat jij je visie over de gezinsconstructie in stand wil houden.. Lekker eten = gezelligheid, maar wat je nu op je bord krijgt vind je niet te vreten.. Als hij zijn gezondheidshobby zou opgeven dan zou de gezelligheid ook weer terugkeren (veronderstel ik dat je dat denkt), maar dan mag hij zijn gezondheidshobby niet meer uitoefenen en dan is hij ongelukkig.. En dat wil je ook niet..quote:Op maandag 2 oktober 2017 12:53 schreef Spirit82 het volgende:
[..]
Nou dan weet je ook meteen dat dit hele probleem niet over 1 nacht ijs gaat en dat het nog een stukje uitgebreider is dan wat ik in mijn OP heb gezet.
Is hij dan ongelukkig met zijn passiviteit? Misschien vind hij het wel juist fijn geen kut te doen.quote:Op maandag 2 oktober 2017 12:46 schreef Spirit82 het volgende:
[..]
Joh, dat is misschien jouw ideaalbeeld, maar niet de zijne. Hij mag van mij alles wat hij wil. Hij mag huisvader worden, hij mag van mij zelfstandig ondernemer worden (ik financier hem), hij mag zijn hobbies doen, ik spoor hem aan om te gaan sporten omdat hij dat leuk vindt, ik spoor hem aan om dingen met zijn vrienden te ondernemen, alles. Ik wil juist dat hij gelukkig is en sta voor alles open. Hij weet echter niet wat hij wil en loopt daardoor met alles vast. Ik wil geen perfect gezin, ik wil gewoon een gelukkige partner.
Ehm, nee zo werkt het niet. Ik ben juist heel ver meegegaan in zijn wens omdat ik vind dat hij gezond moet kunnen eten als hij wil, elke zondagavond sta ik in de keuken om te zorgen dat er de komende week gezonde snacks en lunches zijn.. Daar staat weinig coulance van zijn kant tegenover en een grote dwang om zijn gezin daar volledig aan te conformeren. Uit eten is er niet meer bij, geen "gezellig glaasje wijn", geen popcorn tijdens een film. Maar laten we oude topics alsjeblieft laten rusten want ik wil niet elk detail van mijn leven uitschrijven hier.quote:Op maandag 2 oktober 2017 12:59 schreef Befbekje het volgende:
[..]
Ook in dat topic komt weer naar voren dat jij je visie over de gezinsconstructie in stand wil houden.. Lekker eten = gezelligheid, maar wat je nu op je bord krijgt vind je niet te vreten.. Als hij zijn gezondheidshobby zou opgeven dan zou de gezelligheid ook weer terugkeren (veronderstel ik dat je dat denkt), maar dan mag hij zijn gezondheidshobby niet meer uitoefenen en dan is hij ongelukkig.. En dat wil je niet..
Ik schenk in ieder geval een glas in en neem er wat te snacken bij want dit topic gaat volgens mij nog erg leuk worden..quote:Op maandag 2 oktober 2017 13:08 schreef Spirit82 het volgende:
[..]
Ehm, nee zo werkt het niet. Ik ben juist heel ver meegegaan in zijn wens omdat ik vind dat hij gezond moet kunnen eten als hij wil, elke zondagavond sta ik in de keuken om te zorgen dat er de komende week gezonde snacks en lunches zijn.. Daar staat weinig coulance van zijn kant tegenover en een grote dwang om zijn gezin daar volledig aan te conformeren. Uit eten is er niet meer bij, geen "gezellig glaasje wijn", geen popcorn tijdens een film. Maar laten we oude topics alsjeblieft laten rusten want ik wil niet elk detail van mijn leven uitschrijven hier.
Zou hij hierin niet getraind kunnen worden bij één of andere psycholoog of instelling? Zonder eerst voor een diagnose te gaan. Verder ben je nu een "enabler" van zijn passiviteit, jij maakt het mogelijk door het gezin financieel en praktisch draaiende te houden. Daar kun je ook mee ophouden zonder ergens anders te gaan wonen. Makkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk. Sterkte met deze kutsituatie en je dilemma.quote:Op maandag 2 oktober 2017 12:19 schreef Spirit82 het volgende:
Ik ben een doener, hij een denker waarbij hij vast loopt in zijn eigen hoofd. Ik denk: Fuck it, ik doe het gewoon en ik zie wel wat het brengt. Hij denkt en denkt en denkt en loopt vast in risico's en passiviteit.
Oh help, waarom voelt dat alsof dat he-le-maal niet positief isquote:Op maandag 2 oktober 2017 13:10 schreef Befbekje het volgende:
[..]
Ik schenk in ieder geval een glas in en neem er wat te snacken bij want dit topic gaat volgens mij nog erg leuk worden..
Goed, autist of niet, hij mist dus in ieder geval gebrek aan empathie. En al zou hij die wel hebben, dat maakt niets uit, je moet gewoon zijn adviezen opvolgen en dan is iedereen in zijn ogen blij. Uiteindelijk win je er in zijn ogen mee, want je wordt gezonder.quote:Op maandag 2 oktober 2017 12:53 schreef Spirit82 het volgende:
[..]
Enge stalker!!
Nou dan weet je ook meteen dat dit hele probleem niet over 1 nacht ijs gaat en dat het nog een stukje uitgebreider is dan wat ik in mijn OP heb gezet. En ja, fanatiek en kordaat qua wil opleggen binnen het gezin inderdaad, maar niet naar buiten. Dat hele coaching gebeuren is na 1.5 jaar ook van de tafel omdat hij er geen reet aan deed. Alleen maar info verzamelen en op zichzelf toepassen en niks doen aan acquisitie.
Met enige drie-stuiver-psychologie: Je man wil naar links, jij wil naar rechts, en de waarheid ligt in het midden.. Dus jullie zijn waarschijnlijk uit elkaar gegroeid.. Ik denk ergens halverwege het tweede topic dat dat de voorlopige conclusie zal zijn ..quote:Op maandag 2 oktober 2017 13:11 schreef Spirit82 het volgende:
[..]
Oh help, waarom voelt dat alsof dat he-le-maal niet positief is
Ja dat is ook zo! Maar hoe kan ik dat dan aanpassen zonder het gezin draaiende te houden? Ik denk overigens niet dat hij een ras-autist is met een DSM diagnose is he? Dat dat even heel duidelijk isquote:Op maandag 2 oktober 2017 13:11 schreef ViviRAWRS het volgende:
[..]
Zou hij hierin niet getraind kunnen worden bij één of andere psycholoog of instelling? Zonder eerst voor een diagnose te gaan. Verder ben je nu een "enabler" van zijn passiviteit, jij maakt het mogelijk door het gezin financieel en praktisch draaiende te houden. Daar kun je ook mee ophouden zonder ergens anders te gaan wonen. Makkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk. Sterkte met deze kutsituatie en je dilemma.
Dan moet je ook het woord autisme niet in de mond nemen.. Ik hoop ook niet dat de relatietherapeut hier over begonnen is of met jullie mee is gaan babbelen hieromtrent, dan is hij/zij zelfs strafbaar..quote:Op maandag 2 oktober 2017 13:13 schreef Spirit82 het volgende:
[..]
Ik denk overigens niet dat hij een ras-autist is met een DSM diagnose is he?
Waarom denkt iedereen dat IK degene ben die heel snel samen wilde wonen en kinderen wilde? Lekker stereotype weer, mensenquote:Op maandag 2 oktober 2017 13:13 schreef RM-rf het volgende:
Dus je was een regular in Dating site topics en direkt erna in de 'zwangere vrouwen' topics...?
Was die zwangerschap een ongelukje of was je ook wel heel erg snel in je beslissing dat deze man degenen was waarmee je een gezin wilde bouwen?
En als dat zo is, is het misschien ook zo dat je eigen keuzes en handelingen in deze niet helemaal 'vrij' van schuld zijn en misschien ook hij niet de enige is die alle schuld toegewezen kan worden dat hij zich niet goed genoeg aan jouw wensen en verwachtingen aanpast?
Van wat ik lees is hij gewoon een 'normale' man, hooguit is hij _anders_ dan jou en heeft niet exact dezelfde gevoelens...
Kenneljk loopt het niet lekker in hoe jullie samen in een relatie functioneren en welke beslissingenjullie onderling maken en samen nakomen en voor elkaar doen.
Natuurlijk kan het zijn dat jij je behoefte verloren hebt de relatie te behouden en eraan te werken, maar wees gewoon daarin dan eerlijk dat je je eigen belangen nastreeft en poog dan die zo te regelen dat anderen er zo min mogelijk last van hebben...
Ik krijg uit je post nu de indruk dat je vooral een poging doet de 'schuld' naar hem te schuiven door heel erg af te geven op wat er niet mis zou zijn aan zijn karakter, maar wat eigenlijk gewoon
Geef je nog antwoord op mijn vraag? Werkt mogelijk ook verhelderend voor jouquote:Op maandag 2 oktober 2017 13:17 schreef Spirit82 het volgende:
[..]
Waarom denkt iedereen dat IK degene ben die heel snel samen wilde wonen en kinderen wilde? Lekker stereotype weer, mensen
Voor de duidelijkheid, deze wens kwam vanuit hem, hoewel ik er natuurlijk wel in mee ben gegaan.
Stuk ongeduld Geef me even, kom er straks op terug.quote:Op maandag 2 oktober 2017 13:18 schreef Godshand het volgende:
[..]
Geef je nog antwoord op mijn vraag? Werkt mogelijk ook verhelderend voor jou
Neem je verantwoording daar dan ook voor. Alsof het je allemaal maar overkomen is.quote:Op maandag 2 oktober 2017 13:17 schreef Spirit82 het volgende:
[..]
Waarom denkt iedereen dat IK degene ben die heel snel samen wilde wonen en kinderen wilde? Lekker stereotype weer, mensen
Voor de duidelijkheid, deze wens kwam vanuit hem, hoewel ik er natuurlijk wel in mee ben gegaan.
en daar gaat het om.... het was dus ook jouw keuze...quote:Op maandag 2 oktober 2017 13:17 schreef Spirit82 het volgende:
[..]
Waarom denkt iedereen dat IK degene ben die heel snel samen wilde wonen en kinderen wilde? Lekker stereotype weer, mensen
Voor de duidelijkheid, deze wens kwam vanuit hem, hoewel ik er natuurlijk wel in mee ben gegaan.
Waar zeg ik dat in vredesnaamquote:Op maandag 2 oktober 2017 13:19 schreef Elpis het volgende:
[..]
Neem je verantwoording daar dan ook voor. Alsof het je allemaal maar overkomen is.
Hoezo denken jullie dat ik spijt heb van samenwonen of van ons kind? Waar zeg ik dat in vredesnaam Hou op trollen...quote:Op maandag 2 oktober 2017 13:20 schreef RM-rf het volgende:
[..]
en daar gaat het om.... het was dus ook jouw keuze...
Wat je nu doet is eigenlijk weer het typische gedrag waarin je poogt consequenties van jouw eigen keuze hem aan te gaan rekenen en doen alsof 'hij' er schuld aan is (en alsof jij kennelijk een soort van mak lammetje bent die alles doet waartoe hij je 'dwong')
neem gewoon ook verantwoordelijkheid voor je keuze, en blijf niet dat soort dingen afschuiven op iemand anders
Jammer dat dat niet lukt, ik neem aan dat dit alles ook in de relatietherapie is besproken? Wat kwam er vanuit zijn kant uit nadat je dit (of iets in die strekking) hebt gezegd?quote:Op maandag 2 oktober 2017 12:46 schreef Spirit82 het volgende:
[..]
Joh, dat is misschien jouw ideaalbeeld, maar niet de zijne. Hij mag van mij alles wat hij wil. Hij mag huisvader worden, hij mag van mij zelfstandig ondernemer worden (ik financier hem), hij mag zijn hobbies doen, ik spoor hem aan om te gaan sporten omdat hij dat leuk vindt, ik spoor hem aan om dingen met zijn vrienden te ondernemen, alles. Ik wil juist dat hij gelukkig is en sta voor alles open. Hij weet echter niet wat hij wil en loopt daardoor met alles vast. Ik wil geen perfect gezin, ik wil gewoon een gelukkige partner.
quote:Op maandag 2 oktober 2017 13:24 schreef Spirit82 het volgende:
[..]
Hoezo denken jullie dat ik spijt heb van samenwonen of van ons kind? Waar zeg ik dat in vredesnaam Hou op trollen...
quote:Op maandag 2 oktober 2017 12:28 schreef Spirit82 het volgende:
[..]
En het kind, ja, daar hebben wij allebei spijt van.
Ik hou me er verder buiten hoor .quote:Op maandag 2 oktober 2017 13:24 schreef Spirit82 het volgende:
[..]
Godzijdank want een discussie met jou zou ik niet overleven
DSM doet niet aan diagnosen maar aan classificering dat terzijde.quote:Op maandag 2 oktober 2017 13:13 schreef Spirit82 het volgende:
[..]
Ja dat is ook zo! Maar hoe kan ik dat dan aanpassen zonder het gezin draaiende te houden? Ik denk overigens niet dat hij een ras-autist is met een DSM diagnose is he? Dat dat even heel duidelijk is
Je leest met je neus. Ik zeg dat alleen dat als wij van het begin af aan hadden geweten dat dit de stiuatie zou zijn, dat we even iets langer gewacht zouden hebben met het krijgen van kinderen. Maar dat weet je niet van te voren he. En dat alleen omdat iemand opperde dat hij spijt zou hebben van het samenwonen en het kind en het daarom ook allemaal niet meer wist.quote:
Dat doet niets aan de spijt af..quote:Op maandag 2 oktober 2017 13:26 schreef Spirit82 het volgende:
[..]
Je leest met je neus. Ik zeg dat alleen dat als wij van het begin af aan hadden geweten dat dit de stiuatie zou zijn, dat we even iets langer gewacht zouden hebben met het krijgen van kinderen. Maar dat weet je niet van te voren he...
Das allemaal hun projectie. Gewoon doorheen prikken.quote:Op maandag 2 oktober 2017 13:17 schreef Spirit82 het volgende:
Waarom denkt iedereen dat IK degene ben die heel snel samen wilde wonen en kinderen wilde? Lekker stereotype weer, mensen
Voor de duidelijkheid, deze wens kwam vanuit hem, hoewel ik er natuurlijk wel in mee ben gegaan.
Pardon.. Dwingeland...quote:Op maandag 2 oktober 2017 13:18 schreef Godshand het volgende:
Geef je nog antwoord op mijn vraag? Werkt mogelijk ook verhelderend voor jou
Bijzonder dat je juist hier zo sterk op reageert. Het was een gezamelijke keuze. Daarmee is het ook een gezamenlijke aansprakelijkheid. Ondanks dat kan je de gevolgen van jullie keuzes niet zelfstandig absorberen en reageer je met volledige afkeur. "Beide schuldig, hij het meeste". Helaas, geen DM. Ik hou alles liever in dit topic.quote:Op maandag 2 oktober 2017 13:17 schreef Spirit82 het volgende:
[..]
Waarom denkt iedereen dat IK degene ben die heel snel samen wilde wonen en kinderen wilde? Lekker stereotype weer, mensen
Voor de duidelijkheid, deze wens kwam vanuit hem, hoewel ik er natuurlijk wel in mee ben gegaan.
Aanname. Lijkt me verstandig dat je alles in dit topic houdt, dan kunnen anderen je onzin ook nog corrigeren.quote:
Ik ben nog nooit verliefd geworden op iemand op het eerste gezicht, behalve bij hem. Het was patsboemvuurwerk. We konden uren praten. Hij was heel zorgzaam en lief. Het voelde vanaf moment 1 zo vertrouwd alsof we elkaar al jaren kenden. Hij had zijn leven goed voor elkaar, was zelfstandig, maakte dingen mee, was ondernemend en ja, uiterlijk vond (en vind) ik hem heel aantrekkelijk.quote:Op maandag 2 oktober 2017 13:12 schreef Godshand het volgende:
[..]
Goed, autist of niet, hij mist dus in ieder geval gebrek aan empathie. En al zou hij die wel hebben, dat maakt niets uit, je moet gewoon zijn adviezen opvolgen en dan is iedereen in zijn ogen blij. Uiteindelijk win je er in zijn ogen mee, want je wordt gezonder.
Nu even terug naar moment 1, wat vond je leuk aan je man toen je hem tegen kwam? Werd je nu verliefd op zijn uiterlijk en de goede seks of was het meer?
Waarin verschilt hij nu van die eerste jaren? Of heb je het door de roze bril simpel weg niet gezien?
Ze maakt in haar post toch nog even goed duidelijk bij wie de wens tot snel kinderen en samenwonen vandaan kwam? Het is irrelevant bij wie deze wens vandaan komt, de keuze wordt uiteindelijk immers gezamenlijk gemaakt. Het lijkt erop dat de aansprakelijkheid voor gezamenlijke keuzes wordt weggewuifd. Mis ik iets?quote:Op maandag 2 oktober 2017 13:37 schreef Jopie78 het volgende:
[..]
Aanname. Lijkt me verstandig dat je alles in dit topic houdt, dan kunnen anderen je onzin ook nog corrigeren.
Daar lijkt het helemaal niet op, das dus een aanname. Er wordt geantwoord op een vraag. Het kan toch dat hij het als wens had en dat zij er in mee is gegaan, daarmee wuif je toch geen verantwoordelijkheid weg.quote:Op maandag 2 oktober 2017 13:44 schreef Stratotanker het volgende:
Ze maakt in haar post toch nog even goed duidelijk bij wie de wens tot snel kinderen en samenwonen vandaan kwam? Het is irrelevant bij wie deze wens vandaan kwam, de keuze wordt uiteindelijk immers gezamenlijk gemaakt. Het lijkt erop dat de aansprakelijkheid voor gezamenlijke keuzes wordt weggewuifd. Mis ik iets?
Het was een stukje irritatie dat er meerdere malen vanuit werd gegaan dat de vrouw in een relatie "pusherig" is, in de zin van snel samenwonen en kinderen. Een man kan dat ook prima wensen.quote:Op maandag 2 oktober 2017 13:44 schreef Stratotanker het volgende:
[..]
Ze maakt in haar post toch nog even goed duidelijk bij wie de wens tot snel kinderen en samenwonen vandaan kwam? Het is irrelevant bij wie deze wens vandaan kwam, de keuze wordt uiteindelijk immers gezamenlijk gemaakt. Het lijkt erop dat de aansprakelijkheid voor gezamenlijke keuzes wordt weggewuifd. Mis ik iets?
Jammer, je initiele reactie kwam over alsof je dingen zag die ik over het hoofd zie en waar ik wat mee zou kunnen.quote:Op maandag 2 oktober 2017 13:30 schreef Stratotanker het volgende:
[..]
Helaas, geen DM. Ik hou alles liever in dit topic.
Volgens mij is Joop gewoon een vrouw hoorquote:Op maandag 2 oktober 2017 13:39 schreef Befbekje het volgende:
Zo zie je maar weer hoe snel het in het leven kan gaan, de eerste kandidaat voor het stiefvaderschap heeft zich al gemeld ..
Wekt TS bij jou de indruk dat ze iemand is die zichzelf kinderen laat aanpraten? Bij mij niet echt, maar het zou inderdaad kunnen. Toegegeven, het aanpraten van kinderen is niet iets dat ik bij mezelf voor mogeljk acht. Dus misschien projecteer ik hier inderdaad. Een aanname zou dan kunnen, maar mogelijk wel één met een kern van waarheid en waarbij het loont om over na te denken. Het gaat erom dat TS haar gedachtenpatroon op orde krijgt he, niet over goed of fout. Soms krijg je dan even een schietschijf.quote:Op maandag 2 oktober 2017 13:47 schreef Jopie78 het volgende:
[..]
Daar lijkt het helemaal niet op, das dus een aanname. Er wordt geantwoord op een vraag. Het kan toch dat hij het als wens had en dat zij er in mee is gegaan, daarmee wuif je toch geen verantwoordelijkheid weg.
Als ze nu weg zou lopen en haar kind achter zou laten, omdat het zijn keuze was, tja, dan had je gelijk..
Nee, die indruk wekt ze niet. Heb ook niet het idee dat het aangepraat is. Het kan soms zo zijn dat je niet wist dat je iets wilde, totdat een ander het wil.quote:Op maandag 2 oktober 2017 13:55 schreef Stratotanker het volgende:
Wekt TS bij jou de indruk dat ze iemand is die zichzelf kinderen laat aanpraten? Bij mij niet echt, maar het zou inderdaad kunnen. Toegegeven, het aanpraten van kinderen is niet iets dat ik bij mezelf voor mogeljk acht. Dus misschien projecteer ik hier inderdaad. Een aanname zou dan kunnen, maar mogelijk wel één met een kern van waarheid en waarbij het loont om over na te denken.
Die enorme piemel in mijn broek zegt wat anders...quote:Op maandag 2 oktober 2017 13:52 schreef Spirit82 het volgende:
[..]
Volgens mij is Joop gewoon een vrouw hoor
Hoe bedoel je precies, mijn rol? Want voor mij is dat natuurlijk heel duidelijk dus ik weet niet precies welke info je zoekt.quote:Op maandag 2 oktober 2017 13:56 schreef Spanky78 het volgende:
Maargoed. Jij vindt hem dus wel lief en lekker, maar je ziet nu dat er meer nodig is voor een goed huwelijk.
Maar wat dan? Je wilt dat hij gelukkig is, tegelijkertijd dwing je hem bijna in de manier waarop hij zijn leven moet inrichten.
Wat is jouw rol in dit geheel? Want dat blijft me onduidelijk. Het klinkt me nog steeds alsof je dingen van hem vraagt die wellicht niet realistisch zijn.
De vraag is, kan een ander je dat wel geven dan? Ben jij zelf niet op zoek naar het perfecte plaatje?
quote:Op maandag 2 oktober 2017 13:58 schreef Jopie78 het volgende:
[..]
Die enorme piemel in mijn broek zegt wat anders...
Maar vrouwen..
Ik geef je geen ongelijkquote:Op maandag 2 oktober 2017 14:03 schreef Jopie78 het volgende:
[..]
En geloof me.. Ik heb het geprobeerd.
Oké, dat kan inderdaad. Is niet mijn bedoeling overigens. Zie mijn edit in de voorgaande post over schietschijf, gedachtenpatroon en goed of fout. Ik ben hier niet om TS te bevestigen of af te kraken. Wel om haar motieven helder te krijgen.quote:Op maandag 2 oktober 2017 13:57 schreef Jopie78 het volgende:
[..]
Nee, die indruk wekt ze niet. Heb ook niet het idee dat het aangepraat is. Het kan soms zo zijn dat je niet wist dat je iets wilde, totdat een ander het wil.
Je hakt er zo in, zonder vragen te stellen.
Jaaaa, maar doe maar even in dit topic dan. Ik vind het prettiger als anderen mij ook kunnen corrigeren.quote:Op maandag 2 oktober 2017 13:52 schreef Spirit82 het volgende:
[..]
Jammer, je initiele reactie kwam over alsof je dingen zag die ik over het hoofd zie en waar ik wat mee zou kunnen.
Joh, no harm done.quote:Op maandag 2 oktober 2017 14:09 schreef Stratotanker het volgende:
Oké, dat kan inderdaad. Is niet mijn bedoeling overigens. Zie mijn edit in de voorgaande post over schietschijf, gedachtenpatroon en goed of fout. Ik ben hier niet om TS te bevestigen of af te kraken. Wel om haar motieven helder te krijgen.
Maar als jullie eerder uren met elkaar spraken over vanalles en nog wat had hij wel empathie en begrip. Gaat dit dus niet zozeer over hij heeft dat niet (bv door autisme), maar hij wil niet (meer).quote:Op maandag 2 oktober 2017 13:44 schreef Spirit82 het volgende:
[..]
Ik ben nog nooit verliefd geworden op iemand op het eerste gezicht, behalve bij hem. Het was patsboemvuurwerk. We konden uren praten. Hij was heel zorgzaam en lief. Het voelde vanaf moment 1 zo vertrouwd alsof we elkaar al jaren kenden. Hij had zijn leven goed voor elkaar, was zelfstandig, maakte dingen mee, was ondernemend en ja, uiterlijk vond (en vind) ik hem heel aantrekkelijk.
Wat verschilt er nu, alles eigenlijk. Ik denk zeker dat er door een roze bril dingen eerst niet opvielen, of dat ik dat dominante juist leuk vond.
Oké akkoord. Dat gevoel ervaarde ik zelf niet. Maar mogelijk heb ik dit in het topic over het hoofd gezien of raakt het mij niet zo. Het was in elk geval niet mijn bedoeling om daarop in te hakken.quote:Op maandag 2 oktober 2017 13:47 schreef Spirit82 het volgende:
[..]
Het was een stukje irritatie dat er meerdere malen vanuit werd gegaan dat de vrouw in een relatie "pusherig" is, in de zin van snel samenwonen en kinderen. Een man kan dat ook prima wensen.
Jij ook!quote:Op maandag 2 oktober 2017 14:13 schreef Jopie78 het volgende:
[..]
Joh, no harm done.
Maak er een mooi maandag van.
Dat laatste valt wel op bij een aantal hier ja. Beetje vinger wijzen is niet bijster constructief in dit geval, aangezien TS volgens mij wel d'r best doet/heeft gedaan de situatie te verbeteren.quote:Op maandag 2 oktober 2017 13:57 schreef Jopie78 het volgende:
[..]
Nee, die indruk wekt ze niet. Heb ook niet het idee dat het aangepraat is. Het kan soms zo zijn dat je niet wist dat je iets wilde, totdat een ander het wil.
Je hakt er zo in, zonder vragen te stellen.
Mja, je weet dat wanneer je en topic opent in fok er een blik gelijk-hebbers opengaat. Beetje doorheen proberen te lezen.quote:Op maandag 2 oktober 2017 15:04 schreef Trashcanman het volgende:
[..]
Dat laatste valt wel op bij een aantal hier ja. Beetje vinger wijzen is niet bijster constructief in dit geval, aangezien TS volgens mij wel d'r best doet/heeft gedaan de situatie te verbeteren.
Dat het kind achteraf gezien er eerder was dan ideaal zou zijn is nu niet echt de kern van het probleem.
En heeft ook geen enkele zin om daarover door te blijven gaan inderdaad. Het kind is er eenmaal.quote:Op maandag 2 oktober 2017 15:04 schreef Trashcanman het volgende:
[..]
Dat laatste valt wel op bij een aantal hier ja. Beetje vinger wijzen is niet bijster constructief in dit geval, aangezien TS volgens mij wel d'r best doet/heeft gedaan de situatie te verbeteren.
Dat het kind achteraf gezien er eerder was dan ideaal zou zijn is nu niet echt de kern van het probleem.
En supergewenst en geliefd!! Laat dat voorop staan. De continue ruzies en het feit dat zij er meer van mee krijgt dan ons lief is, is ook een reden dat ik zou willen scheiden en rust wil creëren. Plus het feit dat ik nu niet de moeder kan zijn die ik wil zijn, door pure uitputting. Ik voel me daar enorm schuldig over.quote:Op maandag 2 oktober 2017 15:07 schreef viceversa het volgende:
[..]
En heeft ook geen enkele zin om daarover door te blijven gaan inderdaad. Het kind is er eenmaal.
Heb je niet iemand die tijdelijk je dochtertje vakantie kan geven? Zodat jij even op krachten kan komen en vervolgens eens serieus met je hubbie om tafel gaat zitten? Of ga zelf even een paar dagen er tussen uit!?quote:Op maandag 2 oktober 2017 15:11 schreef Spirit82 het volgende:
En supergewenst en geliefd!! Laat dat voorop staan. De continue ruzies en het feit dat zij er meer van mee krijgt dan ons lief is, is ook een reden dat ik zou willen scheiden en rust wil creëren. Plus het feit dat ik nu niet de moeder kan zijn die ik wil zijn, door pure uitputting. Ik voel me daar enorm schuldig over.
Ik ben wel benieuwd naar wat je man eigenlijk bij relatie therapie allemaal zei. Kwam daar nog wat constructiefs uit?quote:Op maandag 2 oktober 2017 15:11 schreef Spirit82 het volgende:
[..]
En supergewenst en geliefd!! Laat dat voorop staan. De continue ruzies en het feit dat zij er meer van mee krijgt dan ons lief is, is ook een reden dat ik zou willen scheiden en rust wil creëren. Plus het feit dat ik nu niet de moeder kan zijn die ik wil zijn, door pure uitputting. Ik voel me daar enorm schuldig over.
Daar heb je gelijk in, dank je wel.quote:Op maandag 2 oktober 2017 15:18 schreef Cause_Mayhem het volgende:
Het is niet iets dat je bewust doet, dus je er schuldig over voelen heeft weinig zin. Maakt het alleen maar erger. Dat terwijl ik in je woorden lees dat je gewoon een liefdevolle moeder bent die haar stinkende best doet.
Natuurlijk moet je kijken naar wat het beste is voor je kind en voor jezelf. Maar dat schuldgevoel naar je kind toe helpt je niet verder. Zover ik kan lezen doe je alles zo goed als je maar kan. Het is geen makkelijke situatie, wat het beste is is niet klip en klaar. Je denkt na, je weegt af, je denkt aan het belang van je kind. Je hebt dus niets om je schuldig over te voelen naar je kind toe.
Makkelijker gezegd dan gedaan, maar laat dat schuldgevoel los. Het is een extra bagage waar je niets mee kan nu even.
quote:Op maandag 2 oktober 2017 15:16 schreef DancingPhoebe het volgende:
Wil jij eigenlijk nog wel verder Spirit? Stel hij gaat niet veranderen, het enige wat jij kunt doen is meer werken aan acceptatie van de situatie en van hem en de rollen die hij op deze manier in jouw leven heeft.
Wil je dan wel verder?
Ook wanneer er 9.000 van je eigen verkeerde beslissingen en keuzes van jezelf aan deze situatie ten grondslag liggen, heb je het recht om hier met nee op te antwoorden en je leven in te richten naar die nee.
Ja, "men" scheidt maar makkelijker en makkelijker tegenwoordig, maar dat is in veel gevallen vooral een luxe en zeker geen gemakzucht. Een keuze of een reeks keuzes uit een periode van je leven hoeft je niet meer de rest van je leven te ketenen aan een situatie waar je niet tevreden mee bent.
Los van zijn intenties, los van de jouwe, los van wat hij was in het verleden, los van wat jij was in het verleden, is de situatie zoals deze nu is, iets waar je je nog langer dan absoluut noodzakelijk aan wil committeren?
Ik ga volgende week 5 dagen alleen weg op stedentrip! Iets wat ik nog nooit heb gedaan, maar wel al lang graag wil. Dan ga ik er ook zeker nog over nadenken. En hij hopelijk ook.quote:Op maandag 2 oktober 2017 15:16 schreef Jopie78 het volgende:
[..]
Heb je niet iemand die tijdelijk je dochtertje vakantie kan geven? Zodat jij even op krachten kan komen en vervolgens eens serieus met je hubbie om tafel gaat zitten? Of ga zelf even een paar dagen er tussen uit!?
Zou sowieso geen definitieve besluiten nemen vanuit een positie van slaapgebrek, overspoelende (onnuttige) emoties en strijd.
Dankj jequote:Op maandag 2 oktober 2017 15:16 schreef DancingPhoebe het volgende:
Wil jij eigenlijk nog wel verder Spirit? Stel hij gaat niet veranderen, het enige wat jij kunt doen is meer werken aan acceptatie van de situatie en van hem en de rollen die hij op deze manier in jouw leven heeft.
Wil je dan wel verder?
Ook wanneer er 9.000 van je eigen verkeerde beslissingen en keuzes van jezelf aan deze situatie ten grondslag liggen, heb je het recht om hier met nee op te antwoorden en je leven in te richten naar die nee.
Ja, "men" scheidt maar makkelijker en makkelijker tegenwoordig, maar dat is in veel gevallen vooral een luxe en zeker geen gemakzucht. Een keuze of een reeks keuzes uit een periode van je leven hoeft je niet meer de rest van je leven te ketenen aan een situatie waar je niet tevreden mee bent.
Los van zijn intenties, los van de jouwe, los van wat hij was in het verleden, los van wat jij was in het verleden, is de situatie zoals deze nu is, iets waar je je nog langer dan absoluut noodzakelijk aan wil committeren?
Ga lekker 5 dagen genieten en denk er helemaal niet aan. Laat je onderbewuste het werk doen. Het antwoord komt vanzelf, als je stopt met forceren.quote:Op maandag 2 oktober 2017 15:24 schreef Spirit82 het volgende:
Ik ga volgende week 5 dagen alleen weg op stedentrip! Iets wat ik nog nooit heb gedaan, maar wel al lang graag wil. Dan ga ik er ook zeker nog over nadenken. En hij hopelijk ook.
Thanks!!quote:Op maandag 2 oktober 2017 15:31 schreef Jopie78 het volgende:
[..]
Ga lekker 5 dagen genieten en denk er helemaal niet aan. Laat je onderbewuste het werk doen. Het antwoord komt vanzelf, als je stopt met forceren.
Stop met denken en ga weer voelen. Vertrouw op jezelf..
En een fijne vakantie!
Je kunt het met z'n tweeën heel erg graag goed willen doen en daar keihard voor werken en NOG falen. En "goed" is dan een fijn leven creëren, waarin je je allebei goed voelt, waarin je soms water bij de wijn moet doen en waar je soms tot 10 moet tellen, maar waarin je over het algemeen gelukkig bent en waarin je partner je adoreert ondanks dat zij/hij je af en toe achter het behang kan plakken en waarin je accepteert dat je partner nu eenmaal trekjes heeft die jou storen, maar waar je omheen leeft en vice versa.quote:Op maandag 2 oktober 2017 15:28 schreef Spirit82 het volgende:
[..]
Dankj je
Dat is juist het moeilijke. Ik wil wel verder, maar kan op deze manier simpelweg niet. Ik wil niet alles moeten accepteren waar ik ongelukkig van word, daar ben ik te eigenwijs voor, dat zit niet in mijn persoonlijkheid. Ik ben niet iemand die in een slechte situatie blijft zitten, maar die er wat aan doet. En als A niet lukt, dan blijft B over. Ik voel me bijna gedwongen om te scheiden omdat niks anders werkt, hoe graag ik ook wil dat het werkt. Willen is niet genoeg, maar ik kan daar in mijn eentje niet voor zorgen.
Als je oprecht denkt dat jij daar gelukkig van wordt wel :pquote:Op maandag 2 oktober 2017 15:41 schreef Spirit82 het volgende:
Phoebe, dus eigenlijk is jouw conclusie dat ik een jongere man moet zoeken die ik nog kan kneden?
Je leeftijd delen door 2 en dan plus 2 was het toch? Dat is nog net meerderjarig. Mooi!quote:Op maandag 2 oktober 2017 15:43 schreef DancingPhoebe het volgende:
[..]
Als je oprecht denkt dat jij daar gelukkig van wordt wel :p
Is dat de oplossing? Kan je niet tijdelijk bij vrienden logeren om op adem te komen ofzo? Of één weekend per maand bij je ouders. Of een andere constructie verzinnen waarbij je stelselmatig op adempauze kan komen?quote:Op maandag 2 oktober 2017 11:01 schreef Spirit82 het volgende:
Mijn plan nu is, omdat ik er onderdoor ga, om te scheiden (geregistreerd partnerschap) en dan voor mezelf een huis of appartement in de buurt te kopen zodat ik een plek voor mezelf heb. Rust kan maken. Me kan ontspannen en bijkomen.
quote:Op maandag 2 oktober 2017 12:04 schreef Spirit82 het volgende:
Wat verwacht ik van hem... Ik verwacht dat hij ook zijn steentje bijdraagt aan ons gezin. Dat hij een aandeel levert in het nu en in de toekomst. Dat hij zichzelf een schop onder zijn reet geeft en iets van zijn leven maakt, zijn geluk zoekt en maakt in plaats van passief te zitten niksdoen. Ik verwacht dat hij mij accepteert zoals ik ben in plaats van mij steeds te proberen te veranderen in zijn "perfecte" vrouw. Ik wil dat hij energie aan mij besteed, ook zijn best doet om het leuk tussen ons te maken, mij niet dwingt om op zijn manier en zijn tempo te leven, dat hij me vertrouwt in vriendschappen die ik heb, dat hij ziet wat ik allemaal voor hem doe en dat waardeert in plaats van voor lief neemt. Is dat zoveel gevraagd volgens jou?
Omdat jij misschien er druk op legt om iets van zijn leven te maken. Je geeft hem alle kansen, maar hij verlamt waardoor hij ze niet pakt (bijv. faalangst?), en daardoor ben je teleurgesteld in hem. Kijk maar:quote:Op maandag 2 oktober 2017 12:19 schreef Spirit82 het volgende:
Ik denk dat mijn grootste probleem is, dat hij zijn en daarmee ons leven voorbij laat glijden zonder er iets van te maken.
quote:Op maandag 2 oktober 2017 11:01 schreef Spirit82 het volgende:
ik weet echt niet wat ik nog meer kan doen om dit te verbeteren en onze relatie gezond te krijgen.
quote:
quote:Op maandag 2 oktober 2017 11:01 schreef Spirit82 het volgende:
Ik loop te trekken aan een dood paard en mijn energie is op. Ik kan dit niet meer.
Hier ook: je doet alsof je echt de ideale vrouw voor hem bent en alsof je alle randvoorwaarden hebt gecreëerd waarmee hij aan de slag moet kunnen. En vervolgens doet/lukt het hem niet, en ben je in hem teleurgesteld. Dat voelt hij en dat verlamt hem. Bovendien: waarom moet hij die kansen eigenlijk pakken? Het is zijn leven. Als hij dat niet wilt, dan is dat zijn keuze. En dan komen we weer bij Jopies quote terecht:quote:Op maandag 2 oktober 2017 12:46 schreef Spirit82 het volgende:
Joh, dat is misschien jouw ideaalbeeld, maar niet de zijne. Hij mag van mij alles wat hij wil. Hij mag huisvader worden, hij mag van mij zelfstandig ondernemer worden (ik financier hem), hij mag zijn hobbies doen, ik spoor hem aan om te gaan sporten omdat hij dat leuk vindt, ik spoor hem aan om dingen met zijn vrienden te ondernemen, alles. Ik wil juist dat hij gelukkig is en sta voor alles open. Hij weet echter niet wat hij wil en loopt daardoor met alles vast. Ik wil geen perfect gezin, ik wil gewoon een gelukkige partner.
Laat het los om je idealen op hem te projecteren. Ga je niet uit de naad werken om zijn verantwoordelijkheid op jou te nemen. Houd het bij jezelf en kijk hoe je het voor jou, binnen jouw mogelijkheden, werkbaar kan maken en nodig hem ertoe uit om dat te doen binnen zijn mogelijkheden. Wellicht met adempauze, dat is helemaal niet zo gek.quote:Op maandag 2 oktober 2017 11:08 schreef Jopie78 het volgende:
Loslaten is niet iemand laten vallen... Maar diegene de kans geven op eigen benen te staan..
Jouw verantwoording ligt bij jezelf en je kind.
Gelukkig! Dit lijkt me een belangrijk uitgangspunt!quote:Op maandag 2 oktober 2017 11:01 schreef Spirit82 het volgende:
Maar tegelijkertijd hou ik nog zo vreselijk veel van hem, vind ik hem nog zo aantrekkelijk en WIL ik gewoon dat dit goed komt, ik weet alleen niet hoe.
En die ALSen liggen niet binnen jouw invloedssfeer... Als hij er net zo'n moeite mee had als jij, dan was het al wel anders geweest.quote:Op maandag 2 oktober 2017 15:46 schreef Spirit82 het volgende:
[..]
Je leeftijd delen door 2 en dan plus 2 was het toch? Dat is nog net meerderjarig. Mooi!
Maar je hebt natuurlijk gelijk. En ja rationeel, maar dat vind ik juist fijn! Ik ben heel rationeel en daar zoek ik ook graag naar. Want vrouwen en emoties dat vliegt toch van hot naar her en verschilt per dag, nee, per uur. Ik vind het mooi hoe je zegt dat je moet kijken of je gelukkiger samen bent dan alleen, ondanks alle shit. En op dit moment is dat niet zo. Het probleem is alleen dat ik me niet kan onttrekken aan het idee dat het in de toekomst wel weer goed kan komen... ALS... Maarja, ik leef nu al 2 jaar van ALS naar ALS en het verandert niet.
Tijdelijk bij anderen hebben we geprobeerd. Dat geeft op dat moment zelf zeker rust en we missen elkaar dan ook echt. Maar zodra we weer bij elkaar zijn, gaat het weer razendsnel bergafwaarts.quote:Op maandag 2 oktober 2017 15:48 schreef Postbus100 het volgende:
[..]
Is dat de oplossing? Kan je niet tijdelijk bij vrienden logeren om op adem te komen ofzo? Of één weekend per maand bij je ouders. Of een andere constructie verzinnen waarbij je stelselmatig op adempauze kan komen?
[..]
[..]
Omdat jij misschien er druk op legt om iets van zijn leven te maken. Je geeft hem alle kansen, maar hij verlamt waardoor hij ze niet pakt (bijv. faalangst?), en daardoor ben je teleurgesteld in hem. Kijk maar:
[..]
[..]
[..]
[..]
Hier ook: je doet alsof je echt de ideale vrouw voor hem bent en alsof je alle randvoorwaarden hebt gecreëerd waarmee hij aan de slag moet kunnen. En vervolgens doet/lukt het hem niet, en ben je in hem teleurgesteld. Dat voelt hij en dat verlamt hem. Bovendien: waarom moet hij die kansen eigenlijk pakken? Het is zijn leven. Als hij dat niet wilt, dan is dat zijn keuze. En dan komen we weer bij Jopies quote terecht:
[..]
Laat het los om je idealen op hem te projecteren. Ga je niet uit de naad werken om zijn verantwoordelijkheid op jou te nemen. Houd het bij jezelf en kijk hoe je het voor jou, binnen jouw mogelijkheden, werkbaar kan maken en nodig hem ertoe uit om dat te doen binnen zijn mogelijkheden. Wellicht met adempauze, dat is helemaal niet zo gek.
[..]
Gelukkig! Dit lijkt me een belangrijk uitgangspunt!
Verder lastig hoor, om midden in zo'n situatie de zaken nog een beetje objectief/redelijk te kunnen zien. Sterkte!
Edit: ik lees net dat je een paar dagen er tussenuit gaat. Wat fijn! Hopelijk kan je daarmee wat afstand krijgen van de situatie.
Graag gedaan.quote:Op maandag 2 oktober 2017 16:02 schreef Spirit82 het volgende:
Bedankt dat je de moeite hebt genomen om mijn woorden onder elkaar te zetten, trouwens.
Het bij jezelf houden? Wat je nu doet met vakantie ("Iets wat ik nog nooit heb gedaan, maar wel al lang graag wil.") is daar een uitstekend voorbeeld van!quote:
Jaaaa, jij bent inderdaad niet de eerste die dit zegt, dus ik wijt het aan een gebrek in mijn OP Ik heb de neiging om nu in de verdediging te schieten en 100 dingen op te noemen die ik heb gedaan of geprobeerd, want die zijn er, makkelijk. En natuurlijk is het niet 100% zijn fout. Ik heb genoeg fouten gemaakt, maak ik nog. Zelfreflectie is iets wat ik soms juist te erg doe. Ik zoek de fout altijd als eerst bij mezelf. Dat doe ik al jaren en al jaren ben ik aan het proberen om die "fouten" bij mezelf te veranderen. Wat kan ik doen om het beter te maken? Ik heb inmiddels zoveel aan mezelf veranderd (ook een fout!) dat ik mezelf amper nog terug ken en waardoor ik doodongelukkig ben geworden. Dus kies ik nu voor mezelf, wat alles nog erger maakt want niet alleen gaat het kut, ik ben ook nog in een "egoist" veranderd. Misschien dat ik nu daarom zo de nadruk op hem leg, omdat ik het gevoel heb dat ik alles heb gegeven en geprobeerd dat er is, dat ik niks meer te geven/veranderen heb en dat het nu aan hem is.quote:Op maandag 2 oktober 2017 16:08 schreef AlwaysHappy het volgende:
Om te beginnen: wat een kut situatie. Voor jullie allebei. En jullie kind. Niet makkelijk, en het lijkt me erg frustrerend om me zo te voelen en een partner te hebben waar je niet meer goed mee kan communiceren.
Ik ben iemand die altijd roept dat mensen te snel uit elkaar gaan. Te snel de handdoek in de ring gooien. Zo denk ik nog steeds. Maar in jullie geval...het lijkt er niet op alsof je bij de eerste tegenvaller meteen opgeeft. Jullie allebei niet overigens, want er zijn altijd twee kanten.
En dat is een beetje wat me het meeste opvalt aan je posts. Ik mis een stukje zelfreflectie. Er is van alles mis met je man (je noemt m een autist - zonder officiele diagnose, hij wil je veranderen, hij denkt anders, hij doet nergens moeite voor, etc), maar ik lees nergens wat JIJ beter kan doen/fout hebt gedaan de afgelopen jaren. Een slechte communicatie komt altijd van twee kanten imo, een huwelijk heeft twee kanten. Het leest (ik ken je hele verhaal niet uiteraard, dus puur uitgaande van wat ik lees) alsof je hem overal de schuld van geeft en je jezelf enkel schouderklopjes geeft.
Je vind het niet fijn als hij jou probeert te veranderen, maar tegelijkertijd eis je het eigenlijk wel van hem.
Er is helemaal niks mis met opgeven/een relatie opgeven, omdat je het niet meer aan kan. Het is moeilijk, kut, maar er is niets mis mee. Maar de schuld/oorzaak enkel bij hem neerleggen...dat is ook niet helemaal eerlijk. Zelfreflectie heb je in toekomstige relaties ook nodig uiteindelijk. Het is je niet allemaal ''overkomen''. Je hebt er zelf ook voor gekozen. Net als dat je er nu voor kan kiezen om weg te gaan, of om als koppel beter te communiceren/het nog een keer te proberen. Dat moet iets zijn wat jullie allebei willen. Je moet allebei opofferingen kunnen maken. Het mag niet van maar één kant komen. Hij kan jou tegemoet komen door te proberen wat assertiever te worden/dingen te beslissen/ondernemen, en jij kan bij hem aangeven dat ook jij fout zat bij bepaalde dingen. Je kan aangeven wat de dingen zijn die jij graag aan jezelf wil veranderen/waar je aan gaat werken.
Sorry als dit leest als een ''het is enkel jouw schuld'', maar ik probeer duidelijk te maken dat het soms makkelijk is om je eigen fouten/je eigen mogelijke verbeterpunten even te vergeten. Als een relatie niet werkt heeft dat eigenlijk altijd te maken met beide partners. Jarenlange slechte communicatie, elkaar teveel willen veranderen om maar bij elkaar te blijven, etc.
Ik wens jullie oprecht heel veel succes samen/los van elkaar. Ik kan je echt aanraden om goed met hem te praten en ook te vragen hoe hij over jou denkt. Of hij vind dat jij dingen beter kan doen. Niet vragen op een agressieve manier (zodat hij misschien niet durft), maar geef aan dat je er echt open voor staat en wil knokken voor jullie relatie. Maar dat je ook verwacht dat hij er meer moeite in steekt. Maar als je merkt dat ervoor knokken momenteel echt teveel voor je is...ook daar hoef je je niet voor te schamen. Maar neem dan dat stukje zelfreflectie mee naar eventuele toekomstige relaties.
Succes!
Ik ben het met je eens hoor, maar dat is natuurlijk ook een kenmerk van de situatie: ze zitten er beiden zo diep in dat er geen uitweg meer lijkt. Als ik in zo'n situatie zit, kan ik ook niet meer helder en rationeel en evenwichtig nadenken. Nee, dan focus ik ook alleen nog maar op het negatieve van de ander. Neemt niet weg dat het niet genoemd mag worden. Maar wil alleen maar aanduiden dat dit een logisch gevolg van de situatie is.quote:Op maandag 2 oktober 2017 16:08 schreef AlwaysHappy het volgende:
En dat is een beetje wat me het meeste opvalt aan je posts. Ik mis een stukje zelfreflectie. Er is van alles mis met je man (je noemt m een autist - zonder officiele diagnose, hij wil je veranderen, hij denkt anders, hij doet nergens moeite voor, etc), maar ik lees nergens wat JIJ beter kan doen/fout hebt gedaan de afgelopen jaren.
Maar is scheiden dan niet juist "het bij mezelf houden"?quote:Op maandag 2 oktober 2017 16:19 schreef Postbus100 het volgende:
[..]
Graag gedaan.
[..]
Het bij jezelf houden? Wat je nu doet met vakantie ("Iets wat ik nog nooit heb gedaan, maar wel al lang graag wil.") is daar een uitstekend voorbeeld van!
Dit is overigens iets wat je niet (ook) zelf en alleen voor elkaar hoeft te boksen he? Je mag hulp vragen, het moeilijk hebben, struikelen, leren en opstaan. Misschien met een coach/therapeut? (en dan puur op jezelf gericht: hoe jij de dingen bij jezelf houdt).
Waarom boeit het of je er een labeltje "autisme" aan kunt hangen of niet? Waarom kun je het niet gewoon zien als karaktertrekken? Welk labeltje je eraan hangt verandert toch niets aan de situatie?quote:Op maandag 2 oktober 2017 12:27 schreef Elpis het volgende:
Staat hij er open voor zich te laten testen op autisme? En mocht hij daarop positief getest worden, sta jij er open voor om daar mee te leren omgaan?
Geen idee, dat is iets wat alleen jij kan bepalen.quote:Op maandag 2 oktober 2017 16:22 schreef Spirit82 het volgende:
[..]
Maar is scheiden dan niet juist "het bij mezelf houden"?
Ik vind je feedback echt heel waardevol, het zet me aan het denken. Thanksquote:Op maandag 2 oktober 2017 16:24 schreef Postbus100 het volgende:
[..]
Geen idee, dat is iets wat alleen jij kan bepalen.
(het kan, het kan ook een vlucht zijn).
Maar dat is deels het punt Een huwelijk telt twee man en zolang het huwelijk bestaat zullen beide kanten er nou eenmaal aan moeten werken/zelfreflectie moeten tonen (tot het einde). Ik geloof je hoor, dat je jezelf al heel erg veranderd hebt, maar uiteindelijk is dat iets geweest waar je zelf voor hebt gekozen. Niemand kan je dwingen om te veranderen. Misschien ben jij, juist door die veranderingen, ook niet meer de vrouw waar hij verliefd op is geworden. De vrouw met wie hij wel goed kon communiceren, e.d. En andersom net zo.quote:Misschien dat ik nu daarom zo de nadruk op hem leg, omdat ik het gevoel heb dat ik alles heb gegeven en geprobeerd dat er is, dat ik niks meer te geven/veranderen heb en dat het nu aan hem is.
Maarrrr en dat is een algemene opmerking en niet aan jou persoonlijk, ik zou zo graag wat ervaringsverhalen horen/lezen, mensen die dit hebben meegemaakt, hoe hebben zij dit gedaan en overleefd, vooral met kleine kinderen. Ik heb het gevoel van "de beste stuurtlui staan aan wal", als je begrijpt wat ik bedoel
Klopt helemaal jaquote:Op maandag 2 oktober 2017 16:21 schreef Postbus100 het volgende:
[..]
Ik ben het met je eens hoor, maar dat is natuurlijk ook een kenmerk van de situatie: ze zitten er beiden zo diep in dat er geen uitweg meer lijkt. Als ik in zo'n situatie zit, kan ik ook niet meer helder en rationeel en evenwichtig nadenken. Nee, dan focus ik ook alleen nog maar op het negatieve van de ander. Neemt niet weg dat het niet genoemd mag worden. Maar wil alleen maar aanduiden dat dit een logisch gevolg van de situatie is.
Maar jij kunt alleen je eigen handelen beïnvloeden/aansturen. Niet dat van iemand anders.quote:Op maandag 2 oktober 2017 16:37 schreef Spirit82 het volgende:
Maar het punt is juist dat ik geen energie meer over heb om te vechten voor dit huwelijk. Het duurt nu al zo lang dat ik gewoon op ben... Hoe graag ik ook wil dat het werkt, ik heb geen energie meer over om er in te steken en toch weer mezelf bij elkaar te rapen om er nog een keer voor te gaan. Daarom wil ik ook dat hij het nu oppakt, zodat ik weer wat ademruimte krijg en mezelf bij elkaar kan rapen....Dat hij laat zien dat hij er voor wil gaan, dat het nut heeft om te blijven vechten.
quote:Op maandag 2 oktober 2017 16:37 schreef Spirit82 het volgende:
Maar het punt is juist dat ik geen energie meer over heb om te vechten voor dit huwelijk. Het duurt nu al zo lang dat ik gewoon op ben... Hoe graag ik ook wil dat het werkt, ik heb geen energie meer over om er in te steken en toch weer mezelf bij elkaar te rapen om er nog een keer voor te gaan.
Wat DancingPhoebe zegt.quote:Daarom wil ik ook dat hij het nu oppakt, zodat ik weer wat ademruimte krijg en mezelf bij elkaar kan rapen....Dat hij laat zien dat hij er voor wil gaan, dat het nut heeft om te blijven vechten.
Neem lekker een dagje vakantie van je topic en kom morgen weer terugquote:Op maandag 2 oktober 2017 16:52 schreef Spirit82 het volgende:
Hahahaha, ik heb zelf psychologie gestudeerd en dit is precies de reden dat ik geen psycholoog ben geworden MAAK ER EEN EIND AAN WANT IK KAN ER NIET MEER TEGEN
Ja en hoe kut is dat! Dan ineens wel, hufterquote:Op maandag 2 oktober 2017 16:54 schreef Cue_ het volgende:
Je enabled je man natuurlijk nu ook in alles. Hij hoeft niet te werken of wat dan ook, want jij regelt alles. Daardoor wordt de motivatie om zaken anders te regelen natuurlijk ook kleiner
Had ik met m'n ex ook. Was niet vooruit te branden met studie of werk.
Uiteindelijk uit elkaar gegaan en toen moest ie wel, en dat lukte hem erg goed.
Achja, soms gaat het zo hè. Daarbij ging t om meer redenen uit, dus dat scheeltquote:Op maandag 2 oktober 2017 16:58 schreef Spirit82 het volgende:
[..]
Ja en hoe kut is dat! Dan ineens wel, hufter
Wat al gezegd is..je kan inderdaad alleen maar je eigen gedrag beinvloeden. En het passief zijn wat je zo irritant vind aan hem...dan doe je het nu zelf ook. Dan is je relatie sowieso gedoemd imo. En dat bedoel ik niet verkeerd. Ga eens met hem aan tafel, zeg hem dat het echt niet allemaal aan hem ligt (en geef aan wat je eventueel aan jezelf wil/kan veranderen), maar geef aan dat er echt iets moet gebeuren van zijn kant. Ga samen na wat het laatste moment was dat jullie communicatie nog super was/blij waren samen en bekijk hoe/of jullie terug kunnen naar die fase. En wat daarvoor nodig is.quote:Op maandag 2 oktober 2017 16:37 schreef Spirit82 het volgende:
Maar het punt is juist dat ik geen energie meer over heb om te vechten voor dit huwelijk. Het duurt nu al zo lang dat ik gewoon op ben... Hoe graag ik ook wil dat het werkt, ik heb geen energie meer over om er in te steken en toch weer mezelf bij elkaar te rapen om er nog een keer voor te gaan. Daarom wil ik ook dat hij het nu oppakt, zodat ik weer wat ademruimte krijg en mezelf bij elkaar kan rapen....Dat hij laat zien dat hij er voor wil gaan, dat het nut heeft om te blijven vechten.
Dat jij de by proxy even uitzet en je geluk even wat minder via hem te ondersteunen probeert te vinden. Vraag jezelf af wat jij voor jezelf kan cq zou moeten doen. Wat brengt meer geluk, je dichter bij jezelf en geeft je meer energie denk je? Ik zou aan de hand van je relaas hier in ieder geval denken aan het beter respecteren van jouw grenzen, zowel door hem als zeker niet in de laatste plaats jijzelf. Dan hoef je hem wat minder kwalijk te nemen dat je zoveel shit doet en pikt met zo weinig positieve winst.quote:Op maandag 2 oktober 2017 16:02 schreef Spirit82 het volgende:
En je hebt gelijk, dat heb ik hem ook meer dan eens gezegd, ik heb het gevoel dat ik alles voor hem doe, alles, om hem te helpen en gelukkig te maken en ja, als het hem dan niet lukt ben ik ook teleurgesteld! En ja dat heeft zijn effect, daar heb je helemaal gelijk in. Maar wat is het alternatief?
Ik heb wellicht n heel stomme vraag, maar helpt dat?quote:Op maandag 2 oktober 2017 13:20 schreef RM-rf het volgende:
[..]
en daar gaat het om.... het was dus ook jouw keuze...
Wat je nu doet is eigenlijk weer het typische gedrag waarin je poogt consequenties van jouw eigen keuze hem aan te gaan rekenen en doen alsof 'hij' er schuld aan is (en alsof jij kennelijk een soort van mak lammetje bent die alles doet waartoe hij je 'dwong')
neem gewoon ook verantwoordelijkheid voor je keuze, en blijf niet dat soort dingen afschuiven op iemand anders
Dat is heel goed advies, maar dat hebben we allemaal al gedaan. En het verrotte is, dat elke keer als we het gesprek aan gaan, het goed begint, maar dat het (uitzonderingen daar gelaten) eigenlijk altijd uitloopt op ruzie. En juist die ruzies ben ik zo ontzettend zat. Hoe vaak zijn we al tot de conclusie gekomen dat er dingen moeten veranderen. We hebben gisteravond exact bovenstaande gedaan, want ik vond het goed advies! Wat is er veranderd sinds we elkaar hebben leren kennen? En de conclusie is eigenlijk: alles. En daarbij dat we zelf de energie niet meer hebben om weer die leuke mensen voor elkaar te worden. En dat hij het ook kut vindt dat hij zo passief is en geen uitweg weet. Misschien is hij inderdaad depressief, zoals werd geoppperd. Hij is nu sinds kort in contact met een psycholoog dus dat zal daar dan ongetwijfeld uit komen. Maar ik denk gewoon niet dat ik het zo lang vol kan houden, tot hij zijn leven weer op de rit heeft. En ja het is vingerwijzen wat ik doe, ik weet het. Ik ga er sowieso tijdens mijn week weg goed over nadenken. Ook over mijn Eigen geluk creéren binnen de relatie, of dat mogelijk is.quote:Op maandag 2 oktober 2017 17:09 schreef AlwaysHappy het volgende:
[..]
Wat al gezegd is..je kan inderdaad alleen maar je eigen gedrag beinvloeden. En het passief zijn wat je zo irritant vind aan hem...dan doe je het nu zelf ook. Dan is je relatie sowieso gedoemd imo. En dat bedoel ik niet verkeerd. Ga eens met hem aan tafel, zeg hem dat het echt niet allemaal aan hem ligt (en geef aan wat je eventueel aan jezelf wil/kan veranderen), maar geef aan dat er echt iets moet gebeuren van zijn kant. Ga samen na wat het laatste moment was dat jullie communicatie nog super was/blij waren samen en bekijk hoe/of jullie terug kunnen naar die fase. En wat daarvoor nodig is.
Nope, op sommige punten is hij heel gedreven, zoals het samenwonen en een gezonde leefstijl. Hij gaat dan ook meteen van 0 naar 100 en er is geen tussenweg (wat ook niet grappig is). Op andere punten blijft hij op 0 hangen omdat hij niet duidelijk voor zich ziet hoe hij in 1x naar 100 kan racen (hoewel het voor normale mensen geen 100 hoeft te zijn, soms is 20 of 50 ook prima).quote:Op dinsdag 3 oktober 2017 08:32 schreef oganesson het volgende:
Je zou nog kunnen overwegen bij hem aan te kaarten dat als er niets veranderd dat je bij hem weg gaat. Maar als ik dit zo lees is het daar al te laat voor. Dat had je een half jaar - een jaar geleden moeten doen toen je nog wat energie had. Hij heeft niet met 1 dag een baan (denk ik) en jouw ergernis is al zo groot dat ik betwijfel of hij nog wel iets goeds kan doen.
Mocht je het uit maken, zorg dan wel dat je bij een volgende relatie niet weer zo hard van stapel loopt. Doe het rustig aan!
Je zegt dat hij de gene was die daar de drijfveer van was, maar als ik dan lees hoe passief hij volgens jou is en hoe tegenovergesteld aan jou, dan vermoed ik dat je hier toch ook wel een behoorlijk aandeel in had hoor.
Is dat de nieuwe modetrend op Fok? Sinds er in de zomer een topic was over 'ultimatum', zie ik dit steeds vaker geopperd worden (zal wel aan mijn bias liggen).quote:Op dinsdag 3 oktober 2017 08:32 schreef oganesson het volgende:
Je zou nog kunnen overwegen bij hem aan te kaarten dat als er niets veranderd dat je bij hem weg gaat
Laat dat soort dingen lekker door de psycholoog oplossen. Goed dat hij daar heen gaat!quote:Op dinsdag 3 oktober 2017 08:55 schreef Spirit82 het volgende:
[..]
Nope, op sommige punten is hij heel gedreven, zoals het samenwonen en een gezonde leefstijl. Hij gaat dan ook meteen van 0 naar 100 en er is geen tussenweg (wat ook niet grappig is). Op andere punten blijft hij op 0 hangen omdat hij niet duidelijk voor zich ziet hoe hij in 1x naar 100 kan racen (hoewel het voor normale mensen geen 100 hoeft te zijn, soms is 20 of 50 ook prima).
Je leest met je neus, vriendquote:Op dinsdag 3 oktober 2017 09:15 schreef Spanky78 het volgende:
Maargoed, de man die nooit naar een psycholoog zOu gaan in de vorige pagina... Die is daar nu.
Volgens mij doet hij wel zijn best maar zie jij het niet.
Daarnaast lijkt het of je bevestiging zoekt van hetgeen je wilt horen. Je moet scheiden.
Ik vermoed dat dat je voorlopig niet gaat helpen je prettiger te voelen. Ben je zelf niet depressief?
Het is handig omdat je dan meer gericht hulp kunt zoeken. Echte autisten hebben enkele kenmerken waarvoor een soort handleiding is voor de mensen om hen heen en ik denk dat TS zo'n handleiding kan gebruiken. Dan weet je ook beter wat er nog te repareren is en wat er niet kan veranderen.quote:Op maandag 2 oktober 2017 16:23 schreef SeLang het volgende:
[..]
Waarom boeit het of je er een labeltje "autisme" aan kunt hangen of niet? Waarom kun je het niet gewoon zien als karaktertrekken? Welk labeltje je eraan hangt verandert toch niets aan de situatie?
ik heb het nooit over 'schuld bij jezelf zoeken' gehad.quote:Op maandag 2 oktober 2017 20:24 schreef JaniesBrownie het volgende:
[..]
Ik heb wellicht n heel stomme vraag, maar helpt dat?
De ‘schuld’ bij jezelf zoeken bedoel ik dan?
Het maakt toch niet zoveel uit wie er ‘fout’ is of was voor dit hele verhaal? Het gaat erom of je nog samen kan en wil leven en of je er beiden nog aan wil werken imo.
Als zij aangeeft dat wel te willen en hij niet, of andersom, kun je werken wat je wil, maar in je eentje lukt het simpelweg niet.
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |