quote:
Op woensdag 8 augustus 2018 19:56 schreef viceversa het volgende:[..]
Grensgevallen zijn absoluut moeilijk. Je hebt altijd met een bepaalde grens te maken, een cut-off score als het ware. Daarom is het functioneren van het individu in kwestie altijd een belangrijk criterium.
Van wat ik heb begrepen voldoet een gemiddeld, neurotypisch persoon aan 50% van de autisme kenmerken (wat niet betekent dat je dan licht autistisch bent of zo), terwijl iemand met autisme aan 80% voldoet en er daardoor vaak hindering van ondervindt in het functioneren. Je kunt het zien als een normaal verdeling waarbij een deel van de mensen zo hoog scoort op bepaalde tendensen dat het normaal functioneren in de weg zit.
Het blijft een momentopname.
Ik ben zelf twee keer op ASS getest. De eerste keer was meer een schriftelijke toets, o.a. een met veel plaatjes en aan de hand daarvan moet je inschatten wat er gebeurt.
Ik scoorde 10 punten, terwijl de cut-off 25 moest zijn. Het onderzoek bestond verder nog uit een intelligentie-test. Daar kwam geen score uit, omdat ik performaal veel lager scoorde dan verbaal. Op de verbale gebieden scoorde ik allemaal gemiddeld tot ruim bovengemiddeld. Op de performale gebieden waren sommige vaardigheden bovengemiddeld, maar op informatieverwerkingssnelheid en ruimtelijk inzicht scoorde ik onder het gemiddelde. Ik heb volgens dat onderzoek een VP-kloof. Het was geen ADHD-onderzoek, maar eigenlijk kwamen wel duidelijke signalen naar voren dat ik dat kon hebben. Ook omdat werd opgemerkt dat ik motorisch nogal onrustig was.
Ik was toen heel blij met dat onderzoek. Veel mensen dachten dat ik wel autistisch ben. Maar dit onderzoek reflecteerde veel meer zoals ik het zelf beleef. En er werd ook bijgezet dat mijn zelfkennis in orde is.
Nadat ik wel de diagnose ADHD kreeg, gingen behandelaars twijfelen of ik toch geen ASS heb en dat met mijn vermeende intelligentie compenseerde. Ik dacht "Godverdomme, daar gáán we weer!!!" Maar ik snapte het motief van de behandelaar wel dus ik stemde in om mij nog een keer te laten testen. Hij ging er hoofdzakelijk vanuit dat mijn autistische gedragskenmerken het gevolg zijn van een verstoorde emotionele ontwikkeling. Maar als het toch een grensgeval ASS is, had ik een andere behandeling nodig.
Het laatste ASS-onderzoek wat ik had ging veel meer uit van observaties die de onderzoekster opmaakte. Er gebeurde onder anderen het volgende:
Ik had een interview met iemand en dat ging over mijn jeugd. Ik merkte dat de spanning opliep en dat ik daardoor contact verloor en in mezelf gekeerd raakte. Dat doe ik om de controle over mezelf te behouden. Om eruit te komen, zei ik wat er met mij gebeurde.
Dat werd dus aangemerkt als dat mijn lichaamstaal en mimiek niet is afgesteld op mijn emoties. Ook zou mijn diagnose borderline niet kloppen, want ik was niet manipulatief. (Daaruit begreep ik dat ze borderline dus hoofdzakelijk kent van boekenwijsheid.) Ik was volgens dit onderzoek ook niet autistisch vanwege te weinig criteria. Maar ik zou wel PDD-NOS hebben als de DSM-IV nog werd aangehouden, want er werd geconcludeerd dat ik onvoldoende in staat ben sociale situaties in te schatten. Ik deed opnieuw een IQ-test, maar daar kwam een heel andere score uit. Ik had geen VP-kloof. De uiteindelijke score was 95. Maar als de lage verwerkingssnelheid niet zou worden meegerekend, zou ik 105 hebben.
Ik was nogal geschrokken hierdoor. Maar nu heb ik iets van: ze mogen labels plakken wat ze willen. Maar ik ga voortaan wat meer naar mezelf luisteren en mijn eigen gevoelens en interpretaties serieus nemen. Als die vermeende interpretatie niet goed is vanwege die vermeende PDD-NOS kan ik daar toch niks aan veranderen. Maar ik stop sowieso met twijfelen aan mezelf.
Voor anderen vind ik dit wel kwalijk. Je kan uit zo'n onderzoek wel vaststellen of er problemen zijn met het sociale contact, maar dat kan ook veroorzaakt worden door aandachtsproblemen of emotionele problemen zoals een laag zelfbeeld. Iemand met ADHD heeft normaal gesproken een korte aandachtsspanne en merkt alles op wat er om hem heen gebeurt. Maar dat kan bij een laag zelfbeeld heel anders worden. Mensen die zich heel minderwaardig voelen, kunnen zich afsluiten voor hun omgeving en ook voor hun eigen gevoelens. Dat is wat er bij mij gebeurd was. Ik raak snel in hyperfocus en ik verstar. Maar dat betekent nog niet dat er gebrek is aan sociale wederkerigheid.