Asperger, borderline en scheiden

Bericht verwijderd want had eigenlijk beter als prive bericht gekund en PabstBlueRibbon ziet mij toch niet als volwaardige lotgenoot ondanks het feit dat wij exact dezelfde ervaring hebben ach ieder zn ding hè. Never mind.

[ Bericht 4% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 02-10-2017 13:29:53 ]

Je vrouw mag haar ziektebeeld wel gebruiken als excuus om rondneuken goed te lullen, maar toegeven richting jou vanwege jouw ziektebeeld zit er niet in. Lijkt me prima om van haar te scheiden, je moet aan jezelf gaan denken.

quote:

Op maandag 2 oktober 2017 11:53 schreef JeMoeder het volgende:
Je vrouw mag haar ziektebeeld wel gebruiken als excuus om rondneuken goed te lullen, maar toegeven richting jou vanwege jouw ziektebeeld zit er niet in. Lijkt me prima om van haar te scheiden, je moet aan jezelf gaan denken.

En vooral aan zijn kinderen.... ik denk dat TS de kinderen een stabielere omgeving kan bieden dan zijn vrouw, dan in ieder geval een deel van de tijd.
Fulltime werken en kinderen is zwaar, maar de kinderen kunnen gewoon naar het KDV als dat moet, dat lijkt me in dit geval iig een stuk beter voor ze dan 90% van de tijd bij moeder.

Kan TS gelijk eens wat feedback krijgen over zijn kinderen.
Gewoon voor volledig co-ouderschap en een 50/50 verdeling gaan dus TS, en je vrouw heeft dan niets bij het KDV te zoeken, dus haar ook niet opgeven als contactpersoon.

quote:

Op maandag 2 oktober 2017 03:26 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
Bericht verwijderd want had eigenlijk beter als prive bericht gekund en PabstBlueRibbon ziet mij toch niet als volwaardige lotgenoot ondanks het feit dat wij exact dezelfde ervaring hebben ach ieder zn ding hè. Never mind.

Ik lees jouw posts wel zeker hoor. En ik zie jou wel als lotgenoot.

Als ik niet reageer, komt dat eerder omdat mijn kop te vol zit en ik gewoon de juiste woorden niet kan vinden.

Lijkt misschien raar omdat ik vaak helder (doch veel te uitgebreid) reageer. Maar dan zit ik in een soort concentratie-modus. Maar dan kan ik ook niet stoppen, dus dat vreet nogal energie.

Ik herken zeker wat je zegt. Ik weet alleen niet wat ik moet zeggen. Ik kan je geen advies geven hoe je ermee om moet gaan, want ik worstel zelf ook tevergeefs naar oplossingen.

quote:

Op maandag 2 oktober 2017 13:08 schreef Leandra het volgende:

[..]

En vooral aan zijn kinderen.... ik denk dat TS de kinderen een stabielere omgeving kan bieden dan zijn vrouw, dan in ieder geval een deel van de tijd.
Fulltime werken en kinderen is zwaar, maar de kinderen kunnen gewoon naar het KDV als dat moet, dat lijkt me in dit geval iig een stuk beter voor ze dan 90% van de tijd bij moeder.

Kan TS gelijk eens wat feedback krijgen over zijn kinderen.
Gewoon voor volledig co-ouderschap en een 50/50 verdeling gaan dus TS, en je vrouw heeft dan niets bij het KDV te zoeken, dus haar ook niet opgeven als contactpersoon.

Goed advies!

Ik ken haar niet, maar als ik het zo lees, zie ik haar er wel voor aan dat ze de kinderen manipuleert en ervoor zorgt dat ze nooit hun vader te zien krijgen.

Hoe zit het eigenlijk met haar diagnose etc. Kan je aantonen dat zij het officieel heeft? Is ze in behandeling geweest? Zijn daar verslagen van?

Wanneer nodig kan je daarop terugvallen als je strijd krijgt met haar over voogdij. Misschien is het daarom ook beter dat jij je juist niet op ASS laat testen. Zolang jij goed kan functioneren en je sociaal redelijk weet te redden, is het ook niet zo belangrijk. Het is belangrijker dat jij je eigenwaarde en zelfvertrouwen terugkrijgt

Gewoon een goede advocaat zoeken, als je niet voldoende verdiend kan dat via de rechtsbijstand.
En diagnoses zeggen niets voor een rechter, die kijken naar feiten en naar het belang van de kinderen. Maar ik zou niet gaan zitten afwachten gewoon de aanval zoeken en voor je kids opkomen.

quote:

Op maandag 2 oktober 2017 19:20 schreef Sneakie het volgende:

[..]

Mja mocht ik het officieel willen aantonen zou ik met haar therapeut moeten praten. Zij is iig wel jaren onder behandeling, heeft een Wajong en heeft een officiële diagnose. Wrange is alleen dat haar therapeut haar gelooft (althans ze heeft wel eens gezegd van zelfs mijn therapeut ziet dat je autisme hebt tijdens de huisbezoeken die er soms waren) en er waarschijnlijk weinig voor voelt om mij hierin te helpen.

Verder denk ik eerlijk gezegd dat ik momenteel te gesloopt ben om 50/50 voor mijn kinderen te zorgen bovenop het fulltime werken hoe graag ik 't ook zou willen. Ik zal mijzelf weer goed op de rails moeten krijgen wil ik er echt kunnen zijn voor mijn kinderen in een 50/50 situatie.

Dat zij dat zegt wil niet zeggen dat haar therapeut dat ook werkelijk denkt, of zelfs maar gezegd heeft, dat zou eigenlijk vrij bizar zijn als hij dat gedaan heeft, om meerdere redenen.
Ik denk dat dat verhaal niet klopt.

Waarom komt die knakker bij jullie over de vloer dan? Vind ik vrije vreemde manier, heeft ze ook een relatie met hem ofzo😂

quote:

Op maandag 2 oktober 2017 19:53 schreef Sneakie het volgende:

[..]

Het is een vrouw in haar geval. Dit is omdat ze niet de kinderen mee kan nemen naar de praktijk en daarom komt ze op thuisbezoek. Verder is de rol tussen haar en de therapeut erg vriendschappelijk van aard (ze neemt bijvoorbeeld kleren mee voor de kinderen enz).

Oké dat vind ik nog vreemder.

Dit wordt idd vrij bizar.

quote:

Op maandag 2 oktober 2017 20:13 schreef Sneakie het volgende:

[..]

Helaas verzin ik 't niet :|.

Dat kan echt niet hoor, is dat een psycholoog of een sociaal hulpverlener?

quote:

Op maandag 2 oktober 2017 20:18 schreef Sneakie het volgende:

[..]

Ze is toch echt een psycholoog hoor. De psychiater spreekt ze dan wel weer in de praktijk maar dat is maar zelden.

Dat is heel vreemd, en onethisch.

quote:

Op maandag 2 oktober 2017 20:47 schreef Sneakie het volgende:
Nu krijg ik dus te horen dat ze onze leuke dingen en routines mist en dat ze stiekem blij is om mij vrijdag te zien terwijl ze me eerst van alle kanten probeert duidelijk te maken dat het allemaal geen zin meer heeft..

Dat maakt het allemaal niet gemakkelijk om de knoop door te hakken, maar aan de andere kant zoals men al zei moet ik het niet accepteren om heen en weer geslingerd te worden. Had ik maar zo'n knopje waardoor ik mijn gevoelens voor haar kon stoppen.

Dat heet manipulatie, ik hoor het soms nog steeds van mn ex, terwijl we al 4 jaar uit elkaar zijn, wist je nog hoe leuk we had hadden.....bla bla bla

Ik krijg een beetje ander licht op de situatie.

Allereerst wil ik nog wel benadrukken dat ik haar acties niet goedpraat. Ook heb jij niks fout gedaan. Ik denk nog steeds dat een breuk in de relatie en rust voor jou en je kinderen het beste is. En je lijkt mij nog steeds een goede kerel.

Ik wil wel nuanceren dat zij een manipulatief kutwijf is die de tering moet krijgen, want ik ga er zelf iets in herkennen. Zij heeft intensieve behandeling nodig en ik vind het schandalig dat haar psycholoog haar op het verkeerde spoor zet. Het is ook zeer onprofessioneel dat ze zogenaamd aan jou kan zien dat je autistisch bent. Ze kan niet in jouw hoofd kijken en om enigszins helder te krijgen of jij een autistisch brein hebt, moet je een heel uitgebreid onderzoek ondergaan.

Borderline is wel te behandelen, mits de persoon beschikt over voldoende 'gezonde modus', maar dit kan alleen met een intensieve langdurige behandeling. Bij voorkeur in groepsverband, want dan word je geconfronteerd met het effect van jouw gedrag op anderen. Het is allemaal erg moeilijk, maar er zijn mensen met borderline die dit wel aangaan en daar aanzienlijk beter uitkomen.

Als zij zo in psychologische blaadjes zit te lezen, doet ze dat waarschijnlijk om het allemaal te kunnen begrijpen waarom ze zich zo kut voelt. Ze wil denk ik niet alle schuld op jou afschuiven maar begrijpen waarom het in de relatie met jou misgaat. Maar ze laat zich daarin teveel meeslepen in haar emoties. Ze durft de confrontatie met zichzelf niet aan en daarom claimt ze anderen.

Ik vrees wel dat geschikte behandelingen een erg lange wachtlijst hebben, maar ik denk dat dit haar enige kans is om eruit te komen.

https://www.rivierduinen.(...)rderline/behandeling

Ik denk dat die psycholoog aan huis haar nog meer in de war brengt

quote:

Op maandag 2 oktober 2017 21:44 schreef Sneakie het volgende:

[..]

Ik had het zelf niet beter kunnen verwoorden. Verder leest zij inderdaad zelf veel omdat ze niet het gevoel heeft dat ze geholpen wordt door haar therapeut, anderzijds is ze bang om het hele traject weer opnieuw af te leggen met een nieuwe therapeut (dit is namelijk gebeurd toen haar oude therapeut met pensioen ging).

Verder is zij ervan overtuigd dat ze DIS (dissociative identiteits stoornis) heeft maar dit wordt niet snel erkend in de psychologie wereld.

Het probleem is eigenlijk (volgens haar) dat een van haar alters een leven wenst met die ander persoon en een andere alter liever kiest voor de stabiliteit en de goede dingen binnen ons huwelijk. Hierdoor ontstaat er een situatie dat de alter die een ander leven wenst de boel royaal ruïneert.

Nevertheless blijft het behoorlijk complexe materie en is het niet aan mij om te bepalen welke ziekte zij nu daadwerkelijk heeft. Wat ik wel weet ik dat de huidige situatie mij op z'n minst ernstig kwetst wat de reden ook mag zijn.

Het feit dat zij voelt dat zij alters heeft alleen al zou reden moeten zijn om inderdaad een intensieve behandeling te ondergaan (hier zeg ik niet dat zij dat heeft). DIS wordt verder wel degelijk erkend hoor. Maar jij weet natuurlijk niet wát zij allemaal precies aan een hulpverlener vertelt.

Daarnaast, zoals de rest ook al aangaf, die psychologe is niet professioneel bezig.

Als ik jou was zou ik mij verder zo min mogelijk in haar problemen verdiepen (sommige mensen kicken daar ook juist op hè, die rol) en mij meer richten op mezelf. Je hebt het moeilijk zat.

quote:

Op maandag 2 oktober 2017 22:13 schreef Sneakie het volgende:

[..]

Dat klopt maar het is wel een groot gedeelte geweest dat mee heeft gespeeld in onze relatie om haar beter te kunnen begrijpen, het is niet meer dan logisch dat je je als partner je verdiept in de beleefwereld en problemen die bij de ander spelen.

Maar goed ik ben redelijk op na al die jaren en zal helaas ergens een grens moeten trekken.

Dat is inderdaad niet meer dan logisch. Maar het heeft nu niet zoveel zin meer om haar beter proberen te begrijpen, lijkt mij.

Ben je al bij je huisarts geweest? Misschien kun je vragen om een doorverwijzing en in de tussentijd ter overbrugging bij een SPV-er terecht? Zodat je wel in de tussentijd iemand hebt om dingen mee op een rijtje te krijgen.

(Excuses als je bovenstaand e ergens al eerder vermeld hebt.)