R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Beste Fok!,
De situatie is als volgt:
Op dit moment ben ik nog met mijn vrouw samen. Wij zijn bijna 12,5 jaar samen waarvan bijna 2 jaar getrouwd. Tevens hebben wij bijna 2 jaar geleden een tweeling gekregen (jongen en meisje). Gedurende deze twee jaar bleek mijn zoontje steeds meer tekenen te vertonen van ASS (typische red flags). Door dit gegeven zijn mijn vrouw en ik steeds meer gaan lezen over ASS en ontdekte zij dat ik aardig wat tekenen vertoon van Asperger.
Uiteraard heb ik zelf ook het nodige aan mijzelf gemerkt (andere blik op de wereld / buitenbeentje, motorisch onhandig, moeite met sociale contacten, sterk analytisch vermogen) maar heb ik dit niet direct gelinkt aan Asperger.
Ondanks de hobbels die ik tijdens mijn dagelijkse leven ben tegengekomen ben ik altijd blijven vechten en heb ik blijkbaar altijd geprobeerd om zo normaal mogelijk over te komen voor de buitenwereld. Dit resulteerde in een afgeronde hbo-opleiding en op het moment een baan waar ik goed mijn ei in kwijt kan (software developer).
Allemaal mooi en aardig zou je zeggen totdat mijn vrouw drie weken geleden aankondigde dat ze niet meer met mij kan leven vanwege mijn Asperger 'trekjes' en misschien van mij wil scheiden omdat ze helemaal op is. Dit kwam voor mij als een harde klap zeker gezien het feit dat ze een aantal weken geleden nog volmondig zei dat ze zo gelukkig was met ons gezinnetje.
Ik hoor nu verwijten vallen richting mijn ziektebeeld, en zelfs zaken waarvan ik denk dat ik echt oprecht mijn best doe maar zij niet voelt en ziet. Uiteraard zal dit ook andersom zijn (wederkerigheid, intimiteit) maar ik probeer mij hier wel ten volste voor in te zetten.
Helaas mag dit niet baten en krijg ik erg het gevoel dat ik niets goed kan doen in haar ogen, hoeveel is ook mijn best doe.
Verder is er in die 12,5 jaar erg veel gebeurd en is mijn vrouw ook al jaren onder behandeling voor Borderline. Ook is ze een aantal jaren geleden vreemdgegaan maar gezien haar ziektebeeld heb ik haar vergeven (vergeten kan ik helaas nooit). Zelf weet ik dat ik mij rond die periode erg van haar heb gedistantieerd, ook gezien het feit dat zij nog een half jaar heeft doorgesudderd met wel of niet bij mij te blijven.
Hierna hebben wij een grote sprong gemaakt in onze relatie, zo ver dat we uiteindelijk hebben besloten om te gaan trouwen en kinderen te krijgen. Totdat drie weken geleden dus de volgende klap in mijn richting kwam. Sinds die tijd praten wij dagelijks uren en uren en lijken we tegen het eind van de avond weer een stapje in de juiste richting gezet te hebben. De dag erna lijkt het vanuit haar kant alsof we weer bij 0 staan. Dit gaat helaas al 3 weken zo en ik weet zelf niet hoelang ik dit nog kan volhouden.
Sorry voor mijn lange verhaal maar ik ben naarstig op zoek naar mensen die wellicht hetzelfde hebben meegemaakt of raad hebben in deze situatie.
De situatie is als volgt:
Op dit moment ben ik nog met mijn vrouw samen. Wij zijn bijna 12,5 jaar samen waarvan bijna 2 jaar getrouwd. Tevens hebben wij bijna 2 jaar geleden een tweeling gekregen (jongen en meisje). Gedurende deze twee jaar bleek mijn zoontje steeds meer tekenen te vertonen van ASS (typische red flags). Door dit gegeven zijn mijn vrouw en ik steeds meer gaan lezen over ASS en ontdekte zij dat ik aardig wat tekenen vertoon van Asperger.
Uiteraard heb ik zelf ook het nodige aan mijzelf gemerkt (andere blik op de wereld / buitenbeentje, motorisch onhandig, moeite met sociale contacten, sterk analytisch vermogen) maar heb ik dit niet direct gelinkt aan Asperger.
Ondanks de hobbels die ik tijdens mijn dagelijkse leven ben tegengekomen ben ik altijd blijven vechten en heb ik blijkbaar altijd geprobeerd om zo normaal mogelijk over te komen voor de buitenwereld. Dit resulteerde in een afgeronde hbo-opleiding en op het moment een baan waar ik goed mijn ei in kwijt kan (software developer).
Allemaal mooi en aardig zou je zeggen totdat mijn vrouw drie weken geleden aankondigde dat ze niet meer met mij kan leven vanwege mijn Asperger 'trekjes' en misschien van mij wil scheiden omdat ze helemaal op is. Dit kwam voor mij als een harde klap zeker gezien het feit dat ze een aantal weken geleden nog volmondig zei dat ze zo gelukkig was met ons gezinnetje.
Ik hoor nu verwijten vallen richting mijn ziektebeeld, en zelfs zaken waarvan ik denk dat ik echt oprecht mijn best doe maar zij niet voelt en ziet. Uiteraard zal dit ook andersom zijn (wederkerigheid, intimiteit) maar ik probeer mij hier wel ten volste voor in te zetten.
Helaas mag dit niet baten en krijg ik erg het gevoel dat ik niets goed kan doen in haar ogen, hoeveel is ook mijn best doe.
Verder is er in die 12,5 jaar erg veel gebeurd en is mijn vrouw ook al jaren onder behandeling voor Borderline. Ook is ze een aantal jaren geleden vreemdgegaan maar gezien haar ziektebeeld heb ik haar vergeven (vergeten kan ik helaas nooit). Zelf weet ik dat ik mij rond die periode erg van haar heb gedistantieerd, ook gezien het feit dat zij nog een half jaar heeft doorgesudderd met wel of niet bij mij te blijven.
Hierna hebben wij een grote sprong gemaakt in onze relatie, zo ver dat we uiteindelijk hebben besloten om te gaan trouwen en kinderen te krijgen. Totdat drie weken geleden dus de volgende klap in mijn richting kwam. Sinds die tijd praten wij dagelijks uren en uren en lijken we tegen het eind van de avond weer een stapje in de juiste richting gezet te hebben. De dag erna lijkt het vanuit haar kant alsof we weer bij 0 staan. Dit gaat helaas al 3 weken zo en ik weet zelf niet hoelang ik dit nog kan volhouden.
Sorry voor mijn lange verhaal maar ik ben naarstig op zoek naar mensen die wellicht hetzelfde hebben meegemaakt of raad hebben in deze situatie.
.. The truth is already writen, so lies are obvious to read
Je vrouw gebruikt je ASS als een excuus. En daarnaast lijkt het alsof ze dolgraag wilde dat je net als haar iets deed mankeren. En ze weet dus dat je tamme zak bent, vrouw vreemdgaat is het gewoon al afgelopen dat weet je toch?
Gestopt bij het lezen bij 'borderline'. En tevens dat ze vreemdgegaan was. Gast open je ogen, het probleem ligt niet bij jou, dat ligt bij haar. Dat je kinderen met haar hebt is jammer (voor hen), aangezien deze relatie naar mijn inziens geen stabiele relatie kan bieden voor hen.
Is relatiebemiddeling een optie?
Koop rozen voor je vrouw. Trakteer haar op een etentje. Koop af en toe iets leuks voor haar. Laat haar merken dat je heel veel van haar houdt.
Koop rozen voor je vrouw. Trakteer haar op een etentje. Koop af en toe iets leuks voor haar. Laat haar merken dat je heel veel van haar houdt.
Vent werkelijk?quote:Op maandag 18 september 2017 22:48 schreef polderturk het volgende:
Is relatiebemiddeling een optie?
Koop rozen voor je vrouw. Trakteer haar op een etentje. Koop af en toe iets leuks voor haar. Laat haar merken dat je heel veel van haar houdt.
Wat een ontzettend dom lulantwoord zeg!quote:
Je vrouw gebruikt je ASS als een excuus. En daarnaast lijkt het alsof ze dolgraag wilde dat je net als haar iets deed mankeren. En ze weet dus dat je tamme zak bent, vrouw vreemdgaat is het gewoon al afgelopen dat weet je toch?
Ik snap die vrouw ook wel. Iemand met Asperger kan heel erg kil en ongeinteresseerd overkomen. Dat is nou precies het gevoelige punt van iemand met borderline.
Er bestaan gezinscoaches voor dit soort situaties
Je snapt dus wel dat die vrouw vreemdgaat? Wie lult er nou dom jongen? Als iemand vreemdgaat is dat voor de tegenpartij nooit meer te vergeten, Asperger of niet, lamzak.quote:Op maandag 18 september 2017 22:53 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
[..]
Wat een ontzettend dom lulantwoord zeg!
Ik snap die vrouw ook wel. Iemand met Asperger kan heel erg kil en ongeinteresseerd overkomen. Dat is nou precies het gevoelige punt van iemand met borderline.
Er bestaan gezinscoaches voor dit soort situaties
12,5 jaar samen toch.quote:
[..]
Wat een ontzettend dom lulantwoord zeg!
Ik snap die vrouw ook wel. Iemand met Asperger kan heel erg kil en ongeinteresseerd overkomen. Dat is nou precies het gevoelige punt van iemand met borderline.
Er bestaan gezinscoaches voor dit soort situaties
Hell To The Liars
Normaal gesproken inderdaad wel, maar ze heeft uiteindelijk duidelijk haar spijt betuigd en verder leek het ook echt alsof ze op dat moment niet zichzelf was (totaal ander persoon) mede hierdoor (en het feit dat ik ook niet perfect ben) heb ik besloten ermee door te gaan.quote:
Je vrouw gebruikt je ASS als een excuus. En daarnaast lijkt het alsof ze dolgraag wilde dat je net als haar iets deed mankeren. En ze weet dus dat je tamme zak bent, vrouw vreemdgaat is het gewoon al afgelopen dat weet je toch?
.. The truth is already writen, so lies are obvious to read
Soms is loslaten beter dan ermee slepen.quote:
[..]
Normaal gesproken inderdaad wel, maar ze heeft uiteindelijk duidelijk haar spijt betuigd en verder leek het ook echt alsof ze op dat moment niet zichzelf was (totaal ander persoon) mede hierdoor (en het feit dat ik ook niet perfect ben) heb ik besloten ermee door te gaan.
Ik snap jouw punt. Ik weet ook van mijzelf dat ik verre van de ideale partner ben op sommige gebieden (voel dingen soms niet goed aan, heb soms tijd voor mijzelf nodig om mijn accu op te laden) en door haar borderline kan het gebeuren dat ik mij soms te ver afsluit wanneer ik gekwetst word. Dit is verre van een ideale situatie maar in de loop van de jaren dacht ik dat wij elkaar leken te begrijpen en er voor elkaar te zijn zowel mooie als moeilijke tijden.quote:
[..]
Wat een ontzettend dom lulantwoord zeg!
Ik snap die vrouw ook wel. Iemand met Asperger kan heel erg kil en ongeinteresseerd overkomen. Dat is nou precies het gevoelige punt van iemand met borderline.
Er bestaan gezinscoaches voor dit soort situaties
.. The truth is already writen, so lies are obvious to read
Doe even normaal.quote:
Is relatiebemiddeling een optie?
Koop rozen voor je vrouw. Trakteer haar op een etentje. Koop af en toe iets leuks voor haar. Laat haar merken dat je heel veel van haar houdt.
Ik snap het niet zo goed. Na 12,5 jaar zijn dit geen nieuwe eigenschappen. Waarom is het juist nu een probleem geworden? Of speelt het al langer?
Als dat zo is, lijkt me dat de diagnose juist aanknopingspunten zou kunnen bieden om oplossingen te vinden samen. Het zou mooi zijn om het in ieder geval samen die kans te geven.
Of is ze bang dat het zinloos is, dat het nooit zal veranderen, want jij hebt nu eenmaal ASS? (Als je dat echt blijkt te hebben).
En haar borderline, is dat voor haar nu hanteerbaar? Is dit misschien eern extreme uiting op deze verandering?
Zomaar wat gedachten, want ik vind het moeilijk om deze situatie goed in te schatten.
Als dat zo is, lijkt me dat de diagnose juist aanknopingspunten zou kunnen bieden om oplossingen te vinden samen. Het zou mooi zijn om het in ieder geval samen die kans te geven.
Of is ze bang dat het zinloos is, dat het nooit zal veranderen, want jij hebt nu eenmaal ASS? (Als je dat echt blijkt te hebben).
En haar borderline, is dat voor haar nu hanteerbaar? Is dit misschien eern extreme uiting op deze verandering?
Zomaar wat gedachten, want ik vind het moeilijk om deze situatie goed in te schatten.
Ik snap iemand die vreemdgaat nooit.quote:
[..]
Wat een ontzettend dom lulantwoord zeg!
Ik snap die vrouw ook wel. Iemand met Asperger kan heel erg kil en ongeinteresseerd overkomen. Dat is nou precies het gevoelige punt van iemand met borderline.
Er bestaan gezinscoaches voor dit soort situaties
Sowieso, als je alleen al kijkt naar de algemene eigenschappen van de aandoeningen lijkt het ook niet alsof het een ideale match is. Iemand met asperger is juist meer opzoek naar stabiliteit en structuur, terwijl iemand met borderline over het algemeen meer opleeft bij impulsieve acties en hoge pieken en diepe dalen kent.
Het zijn inderdaad zaken die eigenlijk al altijd hebben gespeeld, alleen is het van mijn kant (distantiëren) wel erger geworden sinds het moment dat ze vreemd is gegaan. Dit heb ik mettertijd redelijk verwerkt waardoor ik ook weer opener ben geworden.quote:
Ik snap het niet zo goed. Na 12,5 jaar zijn dit geen nieuwe eigenschappen. Waarom is het juist nu een probleem geworden? Of speelt het al langer?
Als dat zo is, lijkt me dat de diagnose juist aanknopingspunten zou kunnen bieden om oplossingen te vinden samen. Het zou mooi zijn om het in ieder geval samen die kans te geven.
Of is ze bang dat het zinloos is, dat het nooit zal veranderen, want jij hebt nu eenmaal ASS? (Als je dat echt blijkt te hebben).
En haar borderline, is dat voor haar nu hanteerbaar? Is dit misschien eern extreme uiting op deze verandering?
Zomaar wat gedachten, want ik vind het moeilijk om deze situatie goed in te schatten.
Zoals ik aangaf was (of iig leek) er een maand geleden geen vuiltje aan de lucht te zijn en was ze dolgelukkig met ons gezinnetje en mij totdat ze dus drie weken geleden aangaf helemaal op te zijn en er niet in gelooft dat ik zodanig kan veranderen zodat ik haar genoeg te bieden heb (wat een bekend fenomeen is bij een Asperger).
Ikzelf weet dat ik stinkend mijn best doe om haar affectie, liefde en een luisterend oor te bieden, maar blijkbaar voelt dit niet echt voor haar, waardoor zij dit niet zo voelt.
Zelf heb ik het vermoeden dat door de huidige druk in de gezinssituatie (twee puberende peuters) haar te veel wordt en dat dit voor haar een crisis veroorzaakt. Helaas werk ik zelf fulltime waardoor ik alleen in het weekend / na het werk haar kan ondersteunen voor zover dit mogelijk is voor mij.
Zij geeft wel aan nog van mij te houden maar aan de andere kant stoot ze mij actief af wanneer ik zaken wil uitpraten of affectie wil tonen. Het doet werkelijk pijn aan mijn hart, zeker gezien er kinderen in het spel zijn.
[ Bericht 3% gewijzigd door Sneakie op 18-09-2017 23:27:54 ]
.. The truth is already writen, so lies are obvious to read
Volledig mee eens, maar toch hadden wij ons er samen doorheen gevochten en leek er nu wat rust in ons leven te komen (huisje, boompje, beestje).quote:
Sowieso, als je alleen al kijkt naar de algemene eigenschappen van de aandoeningen lijkt het ook niet alsof het een ideale match is. Iemand met asperger is juist meer opzoek naar stabiliteit en structuur, terwijl iemand met borderline over het algemeen meer opleeft bij impulsieve acties en hoge pieken en diepe dalen kent.
.. The truth is already writen, so lies are obvious to read
Ja normaal zou ik zeggen, vlucht weg! Maar door die lange relatie en ook door de kinderen zou je nog kunnen proberen om wellicht samen in therapie te gaan. Mocht zij dit ook niet willen of het niet werken dan is de enige andere optie om zo door te modderen of uit elkaar te gaan.quote:
[..]
Volledig mee eens, maar toch hadden wij ons er samen doorheen gevochten en leek er nu wat rust in ons leven te komen (huisje, boompje, beestje).
Ik weet niet hoe oud jullie kinderen zijn, maar op jonge leeftijd hoeft een break-up totaal geen probleem te zijn voor de kinderen hoor, mits er een goede omgangsregeling is. Ikzelf heb hier ervaring mee en heb hier echt 0,0 last van gehad (ik was 1,5 toen mijn ouders uit elkaar gingen). Ik denk dat door blijven modderen met de ruzies e.d. erger zijn voor een kind dan een 'nette' scheiding als het ware.
Mocht je ervoor kiezen om in therapie te gaan en zei wil dat ook wens ik je veel succes. Mocht het stuklopen om wat voor reden dan ook raad ik je aan om zo beheerst mogelijk te blijven en duidelijke afspraken over de kinderen te maken. Probeer er ook geen knipperlicht relatie van te maken, dat is voor de kinderen ook zeer onduidelijk.
Succes!
Bedankt!quote:
[..]
Ja normaal zou ik zeggen, vlucht weg! Maar door die lange relatie en ook door de kinderen zou je nog kunnen proberen om wellicht samen in therapie te gaan. Mocht zij dit ook niet willen of het niet werken dan is de enige andere optie om zo door te modderen of uit elkaar te gaan.
Ik weet niet hoe oud jullie kinderen zijn, maar op jonge leeftijd hoeft een break-up totaal geen probleem te zijn voor de kinderen hoor, mits er een goede omgangsregeling is. Ikzelf heb hier ervaring mee en heb hier echt 0,0 last van gehad (ik was 1,5 toen mijn ouders uit elkaar gingen). Ik denk dat door blijven modderen met de ruzies e.d. erger zijn voor een kind dan een 'nette' scheiding als het ware.
Mocht je ervoor kiezen om in therapie te gaan en zei wil dat ook wens ik je veel succes. Mocht het stuklopen om wat voor reden dan ook raad ik je aan om zo beheerst mogelijk te blijven en duidelijke afspraken over de kinderen te maken. Probeer er ook geen knipperlicht relatie van te maken, dat is voor de kinderen ook zeer onduidelijk.
Succes!
Gezien ons verleden wil ik het zelf ook niet zo snel opgeven, maar dan moet het wel nog zin hebben. Dat gedeelte lijkt steeds meer weg te ebben.
Onze eerste stap is dat ik twee weken uit huis ga op haar verzoek zodat zij voor haarzelf duidelijk kan krijgen of ze er nog mee door wil gaan of niet.
.. The truth is already writen, so lies are obvious to read
De vraag is of dat echt zo is geweest. Er moeten signalen zijn geweest. (Misschien voor jou moeilijker op te merken door je Asperger dat wel.) Denk eens terug...quote:Zoals ik aangaf was (of iig leek) er een maand geleden geen vuiltje aan de lucht te zijn en was ze dolgelukkig met ons gezinnetje [...]
Let er ook wel op dat je zelf nog voldoende gehoord wordt. Ik lees hier vooral wat zij wil dat er gebeurd en dat jij je aanpast. Kijk in zekere mate is daar niks mis mee, maar cijfer jezelf niet te veel weg. Jij hebt ook je wensen en behoeften. Dat het soms door omstandigheden wat meer afwachtend is kan gebeuren, maar let op dat het geen gewoonte wordt.quote:
[..]
Bedankt!
Gezien ons verleden wil ik het zelf ook niet zo snel opgeven, maar dan moet het wel nog zin hebben. Dat gedeelte lijkt steeds meer weg te ebben.
Onze eerste stap is dat ik twee weken uit huis ga op haar verzoek zodat zij voor haarzelf duidelijk kan krijgen of ze er nog mee door wil gaan of niet.
Uiteraard waren er wel eens wat momentjes maar niet anders dan de afgelopen 12,5 jaar. Signalen opvangen doe ik inderdaad niet altijd even goed, maar als mijn vrouw mij een aantal weken vol overtuiging vertelt hoe gelukkig ze wel niet is zou ik niet zeggen dat er signalen zijn dat er zaken mis zijn.quote:
[..]
De vraag is of dat echt zo is geweest. Er moeten signalen zijn geweest. (Misschien voor jou moeilijker op te merken door je Asperger dat wel.) Denk eens terug...
Wat mij nu verder nog te binnen schiet is dat ze wel ergens heeft aangegeven dat de persoon waarmee ze toen is vreemdgegaan is tegengekomen bij haar therapiepraktijk (blijkbaar hebben zij dezelfde behandelaar) en dat dit een trigger voor waar was / zij weer ging nadenken over mij en mijn trekjes.
[ Bericht 11% gewijzigd door Sneakie op 18-09-2017 23:55:54 ]
.. The truth is already writen, so lies are obvious to read
Met iemand samen leven met borderline kan heel moeilijk zijn, samenleven met iemand met Asperger ook. Maar als je alle labels en hokjes even weglaat. Wil zij gewoon niet met je verder, en het is heel knap van je dat je haar dat vreemdgaan vergeven hebt maar dat houdt niet in dat zij dan ook over dingen heen moet stappen.
En als je partner dagelijks uren met je praat en je bent er gevoelig voor kan je je gedeeltelijk laten 'omlullen' en na een nachtje slapen kan je er dan gewoon indd weer over denken als voor het gesprek.
Om een relatie goed te hebben en te houden moet je beide willen.
Sterkte
En als je partner dagelijks uren met je praat en je bent er gevoelig voor kan je je gedeeltelijk laten 'omlullen' en na een nachtje slapen kan je er dan gewoon indd weer over denken als voor het gesprek.
Om een relatie goed te hebben en te houden moet je beide willen.
Sterkte
Zo snel mogelijk hulp van een derde inroepen. Jullie zijn elkaar nu aan het diagnosticeren en zij lijkt hierbij wel te veel te willen focussen op de minpunten. Lijkt me een zeer ongezonde basis voor gesprekken, zeker als je aangeeft dat je elke dag weer op nul moet beginnen.
Er zou iemand bij moeten zitten die de verwijten en het ziektebeeld eruit kan filteren en het gesprek kan sturen naar gevoelens en verlangens. Zeker met het oog op jullie kinderen en het feit dat jullie al 12,5 jaar bij elkaar zijn. Niet gek dat kinderen de dynamiek verstoren, al helemaal niet met alle psychische belemmeringen.
Succes!
Er zou iemand bij moeten zitten die de verwijten en het ziektebeeld eruit kan filteren en het gesprek kan sturen naar gevoelens en verlangens. Zeker met het oog op jullie kinderen en het feit dat jullie al 12,5 jaar bij elkaar zijn. Niet gek dat kinderen de dynamiek verstoren, al helemaal niet met alle psychische belemmeringen.
Succes!
Daar zat ik dus vandaag toevallig net aan te denken...quote:
[..]
Wat een ontzettend dom lulantwoord zeg!
Ik snap die vrouw ook wel. Iemand met Asperger kan heel erg kil en ongeinteresseerd overkomen. Dat is nou precies het gevoelige punt van iemand met borderline.
Er bestaan gezinscoaches voor dit soort situaties
"Autisme" creert "borderline"... Misschien ook andersom...maar ja, niemand wil toegeven fout te zitten he. Dat is het hele probleem. Daarom werkt die therapie vaak ook niet. Mensen vervallen snel weer in oud gedrag. Ook ga je aan jezelf twijfelen als je beschuldigd wordt van stoornissen, maar anderen zelf niet in therapie willen.
[ Bericht 8% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 19-09-2017 10:49:31 ]
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Ik denk dat je het meer in deze richting moet zoeken Sneakie.quote:
[..]
Wat mij nu verder nog te binnen schiet is dat ze wel ergens heeft aangegeven dat de persoon waarmee ze toen is vreemdgegaan is tegengekomen bij haar therapiepraktijk (blijkbaar hebben zij dezelfde behandelaar) en dat dit een trigger voor waar was / zij weer ging nadenken over mij en mijn trekjes.
Al vanaf het begin dat ik dit topic aan het lezen was, had ik het idee dat er iemand anders in het spel was.
Deze gedachte heb ik, omdat 3 weken geleden, zoals jij zei, jouw vrouw nog uitsprak hoe gelukkig ze was.
Een vrouw veranderd alleen maar zo rigoreus en impulsief van gedachten, wanneer ze met iemand anders in haar hoofd zit, imho.
Ik hoop voor je dat het niet zo is, maar ik vrees met grote vrezen voor je.
Onzin.quote:
[..]
Daar zat ik dus vandaag toevallig net aan te denken...
"Autisme" creert "borderline"... Misschien ook andersom...maar ja, niemand wil toegeven fout te zitten he. Dat is het hele probleem. Daarom werkt die therapie vaak ook niet. Mensen vervallen snel weer in oud gedrag. Ook ga je aan jezelf twijfelen als je beschuldigd wordt van stoornissen, maar anderen zelf niet in therapie willen.
Overigens ziet men vaak dat borderliners een relatie krijgen met iemand met asperger. Een borderline stoornis is véél erger dan asperger. Autisme / asperger is gewoon anders, verder prima voor de persoon zelf.
Borderline richt veel schade aan voor de persoon zelf, en haar omgeving. Aantrekken en weer wegduwen. Moeilijk of bijna onmogelijk om mee te leven.
Wat is dit nou weer voor omgekeerde wereld. Hoezo zou jij moeten veranderen? Omdat je dat label hebt nu? Maar daarvoor begon ze nooit over bepaalde eigenschappen / dingen die je deed? Maw, het was allemaal prima, totdat je dat label kreeg, en nu ben je opeens een persoon die haar niet meer genoeg te bieden zou hebben? Defuck?!?quote:
[..]
Het zijn inderdaad zaken die eigenlijk al altijd hebben gespeeld, alleen is het van mijn kant (distantiëren) wel erger geworden sinds het moment dat ze vreemd is gegaan. Dit heb ik mettertijd redelijk verwerkt waardoor ik ook weer opener ben geworden.
Zoals ik aangaf was (of iig leek) er een maand geleden geen vuiltje aan de lucht te zijn en was ze dolgelukkig met ons gezinnetje en mij totdat ze dus drie weken geleden aangaf helemaal op te zijn en er niet in gelooft dat ik zodanig kan veranderen zodat ik haar genoeg te bieden heb (wat een bekend fenomeen is bij een Asperger).
En dat terwijl zij de vreemdgaande borderliner is. Helemaal bizar.
"Pools are perfect for holding water"
Goede post.quote:Op dinsdag 19 september 2017 10:40 schreef Jopie78 het volgende:
Zo snel mogelijk hulp van een derde inroepen. Jullie zijn elkaar nu aan het diagnosticeren en zij lijkt hierbij wel te veel te willen focussen op de minpunten. Lijkt me een zeer ongezonde basis voor gesprekken, zeker als je aangeeft dat je elke dag weer op nul moet beginnen.
Er zou iemand bij moeten zitten die de verwijten en het ziektebeeld eruit kan filteren en het gesprek kan sturen naar gevoelens en verlangens. Zeker met het oog op jullie kinderen en het feit dat jullie al 12,5 jaar bij elkaar zijn. Niet gek dat kinderen de dynamiek verstoren, al helemaal niet met alle psychische belemmeringen.
Succes!
"Pools are perfect for holding water"
Dus zij denkt Ass tekenen bij een dreumes van 2 jaar te zien (kan dat eigenlijk wel zo jong?) en nu bedeelt ze jou een diagnose zodat ze een stok heeft om een hond mee te slaan zodat het niet alleen aan haar label ligt. Jaja.
Die tekenen die je opnoemt heeft mijn zoon ook maar die heeft geen diagnose gekregen na een officiële test hoor. Laat je niet zomaar wat aanpraten.
[ Bericht 1% gewijzigd door Elpis op 19-09-2017 16:39:54 ]
Die tekenen die je opnoemt heeft mijn zoon ook maar die heeft geen diagnose gekregen na een officiële test hoor. Laat je niet zomaar wat aanpraten.
[ Bericht 1% gewijzigd door Elpis op 19-09-2017 16:39:54 ]
I 'm not sure about an inner child, but I do have an inner idiot who surfaces every now and then.
Hebben jullie vaker zulke conflicten gehad? Gezien haar borderline is ze misschien in een periode dat je niks waard bent voor haar. Die emotie zal ergens vandaan komen, maar de vraag is of je zin hebt om dat uit te vinden als ze je zo slecht behandeld. Is ze onder behandeling?
Ja dat kan zo jong. Kindjes die niets moeten hebben van aanrakingen of contact bijv. Vertraagde ontwikkeling van spraak. Etc.quote:
Dus zij denkt Ass tekenen bij een dreumes van 2 jaar te zien (kan dat eigenlijk wel zo jong?) en nu bedeelt ze jou een diagnose zodat ze een stok heeft om een hond mee te slaan zodat het niet alleen aan haar label ligt. Jaja.
Die tekenen die je opnoemt heeft mijn zoon ook maar die heeft geen diagnose gekregen na een officiële test hoor. Laat je niet zomaar wat aanpraten.
Blabla je gaat (en overigens de fokkers hier ook) erg mee in je diagnose Asperger? Is je vrouw psycholoog/psychiater of psychotherapeut? Is de diagnose dus al officieel vastgesteld? Nee, dan lekker laten lullen en tegen in gaan. Ga dan desnoods naar een psychiater of psycholoog en doe wat testjes om definitief de diagnose te horen.quote:
[..]
Uiteraard waren er wel eens wat momentjes maar niet anders dan de afgelopen 12,5 jaar. Signalen opvangen doe ik inderdaad niet altijd even goed, maar als mijn vrouw mij een aantal weken vol overtuiging vertelt hoe gelukkig ze wel niet is zou ik niet zeggen dat er signalen zijn dat er zaken mis zijn.
Wat mij nu verder nog te binnen schiet is dat ze wel ergens heeft aangegeven dat de persoon waarmee ze toen is vreemdgegaan is tegengekomen bij haar therapiepraktijk (blijkbaar hebben zij dezelfde behandelaar) en dat dit een trigger voor waar was / zij weer ging nadenken over mij en mijn trekjes.
Iedereen heeft wel namelijk trekjes die passen bij een stoornis: de 1 heeft stemmingswisselingen, de ander hoort stemmen in zijn hoofd maar doet er niets mee. Weer een ander is vaak wat pessimistisch, zonder dat deze een depressieve persoonlijkheidsstoornis heeft.
Jouw vrouw heeft wel een vastgesteld label. Bij Borderliners moet je stevig in je schoenen staan en je grenzen trekken, anders walsen ze over je heen. Ga dus niet de discussie verder aan, voor je je eigen diagnose rond hebt. Het kan best zijn dat de psycholoog tot de conclusie komt dat je inderdaad een normaal persoon bent met introverte karakter trekken en analytisch denkvermogen, zonder een beperkte Asperger te zijn.
Succes
[b] Op zondag 14 november 2010 18:11 schreef liesje1979 het volgende:[/b]
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Duidelijk borderline, die zijn zowel naar zichzelf toe als voor de omgeving veel destructiever. Asperger is vooral lastig voor de persoon die het heeft.quote:Op dinsdag 19 september 2017 11:00 schreef Kamina het volgende:
Asperger én borderline, ik weet niet wat erger is...
Ik ben wel eens onder behandeling geweest, maar hier is autisme nooit ter sprake gekomen. Uiteindelijk heb ik de diagnose dysthyme stoornis gekregen (na een half jaar therapie).quote:
[..]
Blabla je gaat (en overigens de fokkers hier ook) erg mee in je diagnose Asperger? Is je vrouw psycholoog/psychiater of psychotherapeut? Is de diagnose dus al officieel vastgesteld? Nee, dan lekker laten lullen en tegen in gaan. Ga dan desnoods naar een psychiater of psycholoog en doe wat testjes om definitief de diagnose te horen.
Iedereen heeft wel namelijk trekjes die passen bij een stoornis: de 1 heeft stemmingswisselingen, de ander hoort stemmen in zijn hoofd maar doet er niets mee. Weer een ander is vaak wat pessimistisch, zonder dat deze een depressieve persoonlijkheidsstoornis heeft.
Jouw vrouw heeft wel een vastgesteld label. Bij Borderliners moet je stevig in je schoenen staan en je grenzen trekken, anders walsen ze over je heen. Ga dus niet de discussie verder aan, voor je je eigen diagnose rond hebt. Het kan best zijn dat de psycholoog tot de conclusie komt dat je inderdaad een normaal persoon bent met introverte karakter trekken en analytisch denkvermogen, zonder een beperkte Asperger te zijn.
Succes
.. The truth is already writen, so lies are obvious to read
Dus een psychiater heeft geen autisme bij je vastgesteld, maar je vrouw met borderline wel. Goh, lastig te zeggen wiens oordeel serieuzer is te nemen.
Voegt hoogtepunten toe aan jullie druilerige bestaan.
Dus geen Asperger.quote:
[..]
Ik ben wel eens onder behandeling geweest, maar hier is autisme nooit ter sprake gekomen. Uiteindelijk heb ik de diagnose dysthyme stoornis gekregen (na een half jaar therapie).
Man the fuck op en trek je grenzen bij je borderline vrouw, anders loopt ze weg. Tenzij je genoeg hebt van haar, laat haar dan vooral gaan.
[b] Op zondag 14 november 2010 18:11 schreef liesje1979 het volgende:[/b]
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Voordat iedereen jou hier met diverse stellige adviezen gaat bestoken. Wat wil jij zelf?
We kunnen je vanalles adviseren, maar we kennen zowel jou niet als je vrouw niet. De ene persoon met Asperger is de andere niet en hetzelfde geldt voor borderline. Het zijn beide zeer brede begrippen.
Als jij wat wilt met jou vermeende autisme en ook dat bij jullie zoontje, zou ik mij eerst laten testen. Een ASS-onderzoek is zeer uitgebreid, omdat kenmerken evengoed naar iets anders kunnen refereren. Misschien heb je het wel helemaal niet. Als ik het juist heb, wordt tegenwoordig wel de gradatie van ASS vastgesteld. Als jij het in lichte mate blijkt te hebben, hoeft het jou helemaal niet zoveel te beperken. Ik ken meerdere mensen met ASS die in sociaal opzicht heel erg groeiden toen het beter met ze ging.
Je zoontje is nog erg jong. Ik zou mij nog niet teveel bezighouden met of hij autistisch is ja of nee. Wat wél heel belangrijk is, is dat hij in een stabiele omgeving opgroeit.
Ik heb tegenover mij ook een gezin met jonge kinderen wonen. De moeder is nou niet bepaald een stabiele vrouw. Als ze ruzie heeft met haar man, schreeuwt ze de hele buurt bij elkaar waar de kinderen bij zijn. De kinderen waarvan de jongste 2 jaar is hebben inmiddels ook gedragsproblemen. Die jongste neemt het geschreeuw van zijn moeder gewoon over. In de buurt wordt dat het "gilkind" genoemd. Het is heel irritant om te horen, maar ook heel verdrietig. De eerste drie jaar zij de allerbelangrijkste jaren in iemands persoonlijke ontwikkeling. Als het dan niet goed gaat, dan krijgt iemand geheid een verstoorde emotionele ontwikkeling.
Hoe gaat dat bij jullie? Ik hoop niet dat je vrouw ook schreeuwt waar de kinderen bij zijn. Zo ja, dan moet je in het vervolg heel kordaat daar tegenin gaan. Niet waar de kinderen bij zijn natuurlijk.
Ik heb zelf ook borderline, maar ik heb met theraie wel geleerd om mijn emoties tot een bepaalde mate te hanteren. De kernproblematiek blijft, doch is borderline bij de meesten goed te behandelen. Vooral het extreme gedrag kan na behandeling een stuk minder worden. Ik heb mensen meegemaakt die eerst verschrikkelijk waren, maar naarmate de behandeling vorderde kregen ze meer overwicht op hun emoties en werden ze zodoende een stuk prettiger in de omgang.
Als jij iemand bent die emoties niet goed kan peilen, begrijp ik de frustraties van jouw vrouw heel goed. Echter, het is niet jouw verantwoordelijkheid. Zij kan ook ervoor kiezen om naar een therapeut of coach te gaan om te bespreken waar ze tegenaanloopt en hoe ze ermee om moet gaan.
Als ze zomaar opeens zegt dat ze niet meer met jouw Asperger om kan gaan ... Ik herken het wel dat zulke gedachten opeens komen oprukken. Dan zijn de emoties zo extreem dat ze gedachten heel erg inkleuren. Ze heeft dan iemand nodig die alles op een rijtje kan zetten. Als jij dat niet kan, moet ze iemand anders zoeken.
We kunnen je vanalles adviseren, maar we kennen zowel jou niet als je vrouw niet. De ene persoon met Asperger is de andere niet en hetzelfde geldt voor borderline. Het zijn beide zeer brede begrippen.
Als jij wat wilt met jou vermeende autisme en ook dat bij jullie zoontje, zou ik mij eerst laten testen. Een ASS-onderzoek is zeer uitgebreid, omdat kenmerken evengoed naar iets anders kunnen refereren. Misschien heb je het wel helemaal niet. Als ik het juist heb, wordt tegenwoordig wel de gradatie van ASS vastgesteld. Als jij het in lichte mate blijkt te hebben, hoeft het jou helemaal niet zoveel te beperken. Ik ken meerdere mensen met ASS die in sociaal opzicht heel erg groeiden toen het beter met ze ging.
Je zoontje is nog erg jong. Ik zou mij nog niet teveel bezighouden met of hij autistisch is ja of nee. Wat wél heel belangrijk is, is dat hij in een stabiele omgeving opgroeit.
Ik heb tegenover mij ook een gezin met jonge kinderen wonen. De moeder is nou niet bepaald een stabiele vrouw. Als ze ruzie heeft met haar man, schreeuwt ze de hele buurt bij elkaar waar de kinderen bij zijn. De kinderen waarvan de jongste 2 jaar is hebben inmiddels ook gedragsproblemen. Die jongste neemt het geschreeuw van zijn moeder gewoon over. In de buurt wordt dat het "gilkind" genoemd. Het is heel irritant om te horen, maar ook heel verdrietig. De eerste drie jaar zij de allerbelangrijkste jaren in iemands persoonlijke ontwikkeling. Als het dan niet goed gaat, dan krijgt iemand geheid een verstoorde emotionele ontwikkeling.
Hoe gaat dat bij jullie? Ik hoop niet dat je vrouw ook schreeuwt waar de kinderen bij zijn. Zo ja, dan moet je in het vervolg heel kordaat daar tegenin gaan. Niet waar de kinderen bij zijn natuurlijk.
Ik heb zelf ook borderline, maar ik heb met theraie wel geleerd om mijn emoties tot een bepaalde mate te hanteren. De kernproblematiek blijft, doch is borderline bij de meesten goed te behandelen. Vooral het extreme gedrag kan na behandeling een stuk minder worden. Ik heb mensen meegemaakt die eerst verschrikkelijk waren, maar naarmate de behandeling vorderde kregen ze meer overwicht op hun emoties en werden ze zodoende een stuk prettiger in de omgang.
Als jij iemand bent die emoties niet goed kan peilen, begrijp ik de frustraties van jouw vrouw heel goed. Echter, het is niet jouw verantwoordelijkheid. Zij kan ook ervoor kiezen om naar een therapeut of coach te gaan om te bespreken waar ze tegenaanloopt en hoe ze ermee om moet gaan.
Als ze zomaar opeens zegt dat ze niet meer met jouw Asperger om kan gaan ... Ik herken het wel dat zulke gedachten opeens komen oprukken. Dan zijn de emoties zo extreem dat ze gedachten heel erg inkleuren. Ze heeft dan iemand nodig die alles op een rijtje kan zetten. Als jij dat niet kan, moet ze iemand anders zoeken.
De gedachten op een rijtje zetten is iets wat ik al weken samen met haar probeer. Tenslotte staat er veel op het spel. Helaas lijkt dit juist het tegenovergestelde effecr te hebben en denkt ze dat ik haar gedachten niet serieus neem (omdat ik het zelf niet zo zwart/wit zie en ik besef dat er ook goede dingen zijn in onze relatie).quote:
Voordat iedereen jou hier met diverse stellige adviezen gaat bestoken. Wat wil jij zelf?
We kunnen je vanalles adviseren, maar we kennen zowel jou niet als je vrouw niet. De ene persoon met Asperger is de andere niet en hetzelfde geldt voor borderline. Het zijn beide zeer brede begrippen.
Als jij wat wilt met jou vermeende autisme en ook dat bij jullie zoontje, zou ik mij eerst laten testen. Een ASS-onderzoek is zeer uitgebreid, omdat kenmerken evengoed naar iets anders kunnen refereren. Misschien heb je het wel helemaal niet. Als ik het juist heb, wordt tegenwoordig wel de gradatie van ASS vastgesteld. Als jij het in lichte mate blijkt te hebben, hoeft het jou helemaal niet zoveel te beperken. Ik ken meerdere mensen met ASS die in sociaal opzicht heel erg groeiden toen het beter met ze ging.
Je zoontje is nog erg jong. Ik zou mij nog niet teveel bezighouden met of hij autistisch is ja of nee. Wat wél heel belangrijk is, is dat hij in een stabiele omgeving opgroeit.
Ik heb tegenover mij ook een gezin met jonge kinderen wonen. De moeder is nou niet bepaald een stabiele vrouw. Als ze ruzie heeft met haar man, schreeuwt ze de hele buurt bij elkaar waar de kinderen bij zijn. De kinderen waarvan de jongste 2 jaar is hebben inmiddels ook gedragsproblemen. Die jongste neemt het geschreeuw van zijn moeder gewoon over. In de buurt wordt dat het "gilkind" genoemd. Het is heel irritant om te horen, maar ook heel verdrietig. De eerste drie jaar zij de allerbelangrijkste jaren in iemands persoonlijke ontwikkeling. Als het dan niet goed gaat, dan krijgt iemand geheid een verstoorde emotionele ontwikkeling.
Hoe gaat dat bij jullie? Ik hoop niet dat je vrouw ook schreeuwt waar de kinderen bij zijn. Zo ja, dan moet je in het vervolg heel kordaat daar tegenin gaan. Niet waar de kinderen bij zijn natuurlijk.
Ik heb zelf ook borderline, maar ik heb met theraie wel geleerd om mijn emoties tot een bepaalde mate te hanteren. De kernproblematiek blijft, doch is borderline bij de meesten goed te behandelen. Vooral het extreme gedrag kan na behandeling een stuk minder worden. Ik heb mensen meegemaakt die eerst verschrikkelijk waren, maar naarmate de behandeling vorderde kregen ze meer overwicht op hun emoties en werden ze zodoende een stuk prettiger in de omgang.
Als jij iemand bent die emoties niet goed kan peilen, begrijp ik de frustraties van jouw vrouw heel goed. Echter, het is niet jouw verantwoordelijkheid. Zij kan ook ervoor kiezen om naar een therapeut of coach te gaan om te bespreken waar ze tegenaanloopt en hoe ze ermee om moet gaan.
Als ze zomaar opeens zegt dat ze niet meer met jouw Asperger om kan gaan ... Ik herken het wel dat zulke gedachten opeens komen oprukken. Dan zijn de emoties zo extreem dat ze gedachten heel erg inkleuren. Ze heeft dan iemand nodig die alles op een rijtje kan zetten. Als jij dat niet kan, moet ze iemand anders zoeken.
.. The truth is already writen, so lies are obvious to read
Jaren terug. Het voelt een beetje alsof dat er nu wordt bij gepakt om even aan te tonen dat zijn vrouw ook echt problemen heeft en dat hij zo goed is geweest om die te vergeven. Heel goed van TS dat hij dat vreemdgaan heeft vergeven, maar dan moet het later ook niet tegen haar gaan gebruiken. Het is jaren later, dus dat is ook verre van eerlijk. We hadden ook zonder dat vreemdgaan wel aangenomen dat ze borderline heeft en dat de waarheid ergens in het midden zal liggen.quote:
[..]
Je snapt dus wel dat die vrouw vreemdgaat?
Hij vertelt er niet bij wanneer hij is getest. Dat kan jaren geleden zijn. Kan dus best ontwikkeld zijn. En hoe vaak worden diagnoses over het hoofd gezien? Niet zo zwart-wit dus. Als ik TS zou was zou ik een second opinion vragen als het belangrijk is voor hem om zich daar op te focussen.quote:
[..]
Dus geen Asperger.
Man the fuck op en trek je grenzen bij je borderline vrouw, anders loopt ze weg. Tenzij je genoeg hebt van haar, laat haar dan vooral gaan.
Hij kan zich ook focussen op zijn huwelijk, in plaats van op labels. Vind ik dan. Het is duidelijk dat ze beide problemen hebben waardoor goede communicatie er niet in zit. Dan is hulp vragen dus echt de juiste oplossing.
Verder weten we niks over die vrouw, behalve dat ze twijfels heeft en borderline heeft. Zoals het wel vaker gebeurd op FOK vliegt iedereen meteen die vrouw aan, want vrouwen met borderline manipuleren alleen maar, etc. Dikke onzin natuurlijk. Ken er genoeg die prima een relatie aan kunnen. Bepaalde problemen...borderline krijgt net wat te vaak de schuld imo.
TS, is dit echt de allereerste keer dat ze aangeeft moeite te hebben met wat eigenschappen van jou? Zoiets komt niet uit de lucht vallen en juist voor iemand met jouw ''klachten'' kan het lastiger zijn om die te herkennen. Al kan zij het ook slecht hebben gecommuniceerd hebben natuurlijk door haar Borderline. Daarom is hulp gewoon verstandig. Die kan wellicht de boodschap die jullie elkaar willen vertellen vertalen naar woorden die wel goed worden opgevangen/worden begrepen.
Sterkte!
Nintendo Switch: SW-1156-9327-1516 | Xbox Series X: Alwayshappyz | Photographer: D750, 24mm, 50mm, 85mm | TV Shows: Gilmore Girls, Grey's Anatomy, His Dark Materials, Veronica Mars, Fringe, The Good Wife, The Crown & More.
Wel een kutstreek. Jij 'accepteert' haar borderline, en nu doet ze moeilijk over jouw Asperger.
Geen idee wat je moet doen. Misschien denkt ze wel met terugwerkende kracht dat het vreemd gaan gevoed werd door o.a. je Asperger?
Hoe dan ook, als mensen bepaalde behoeftes hebben die niet vervuld worden, en die blijft men zichzelf ontzeggen, dan zijn er veel mensen die heel onredelijk worden op den duur.
Ook als je uit elkaar gaat kun je beide nog steeds 100% ouder voor je kinderen zijn. Als je er slechter van wordt om bij elkaar te blijven dan kan je rol als ouder er ook nog eens onder gaan lijden.
Ik wens je veel wijsheid toe.
Geen idee wat je moet doen. Misschien denkt ze wel met terugwerkende kracht dat het vreemd gaan gevoed werd door o.a. je Asperger?
Hoe dan ook, als mensen bepaalde behoeftes hebben die niet vervuld worden, en die blijft men zichzelf ontzeggen, dan zijn er veel mensen die heel onredelijk worden op den duur.
Ook als je uit elkaar gaat kun je beide nog steeds 100% ouder voor je kinderen zijn. Als je er slechter van wordt om bij elkaar te blijven dan kan je rol als ouder er ook nog eens onder gaan lijden.
Ik wens je veel wijsheid toe.
Een volwassene kan geen autisme ontwikkelen. Iemand met autisme vertoont reeds als jong kind de symptomen. Wanneer je pas op latere leeftijd 'autisme-achtige' symptomen vertoont, dan kan het van alles zijn, maar geen autisme.quote:
Hij vertelt er niet bij wanneer hij is getest. Dat kan jaren geleden zijn. Kan dus best ontwikkeld zijn.
TS moet alleen een second-opinion aanvragen wanneer hij hier zelf reden toe ziet, niet omdat zijn manipulatieve echtgenote hem (en hun kind!) met autisme 'diagnosticeert' (en vervolgens deze 'diagnose' gebruikt om zijn leven zuur te maken).quote:En hoe vaak worden diagnoses over het hoofd gezien? Niet zo zwart-wit dus. Als ik TS zou was zou ik een second opinion vragen als het belangrijk is voor hem om zich daar op te focussen.
Voegt hoogtepunten toe aan jullie druilerige bestaan.
Ik lees dat aardig wat zaken, van beide kanten de schuld worden gegeven aan "een ziektebeeld".
[ Bericht 1% gewijzigd door Melancholia_war op 21-09-2017 03:05:40 ]
[ Bericht 1% gewijzigd door Melancholia_war op 21-09-2017 03:05:40 ]
Iemand met borderline heeft zich in zijn/haar jeugd ontzettend alleen, onbegrepen en minderwaardig gevoeld. Daardoor heeft hij/zij als volwassene continu de drang om bevestiging te zoeken dat mensen van hem/haar houden. Als je die bevestiging geeft, is het weer goed, maar dat gevoel ebt na een poosje alweer weg en daar is die drang weer.quote:
denkt ze dat ik haar gedachten niet serieus neem (omdat ik het zelf niet zo zwart/wit zie en ik besef dat er ook goede dingen zijn in onze relatie).
De paradox is dat wanneer jij laat blijken dat jij van haar houdt, zij de drang krijgt om dat te saboteren.
Ingewikkeld hè? Voor degene met borderline ook. Hij/zij is continu aan het worstelen met zijn/haar gevoelens. Continu aan het piekeren "is dit gevoel normaal of is het weer te extreem" of "ik voel dit; heeft dat met deze situatie te maken of is het een trigger naar vroeger?" Dat levert ontzettend veel stress op en zodoende kan zo'n iemand emotioneel helemaal omslaan.
Hoe zwaar het ook voor haar is. Ze kan en mag niet de verantwoordelijkheid op jou afschuiven. Ze mag wel vragen of jij haar wilt helpen en steunen en dat zal je ook wel doen in zoverre het kan. Maar ze mag het niet bij je afdwingen.
Als ik het zo lees, is ze erg instabiel. Ik zou echt snel een relatietherapeut of coach voor jullie beiden opzoeken. Dat moeten jullie samen doen. Jij moet het niet voor haar doen.
Ik denk dat ze de laatste tijd zo in haar emoties verzuipt dat ze niet goed doorheeft wat het effect van haar gedrag op jou is. Blijf rustig, maak geen ruzie en reageer niet aanvallend. Maar zeg dat het ook heel erg zwaar is voor jou en dat jij het erg moeilijk vindt dat ze jou verwijten maakt terwijl je haar probeert te helpen. Het is frustrerend voor haar dat je haar niet kan begrijpen, maar ze kan jou dat niet verwijten.
Als iemand met borderline frustraties op jou afreageert, werkt het vaak averechts om net zo fel of emotioneel terug te reageren. De kunst is om rustig te blijven en niet mee te gaan in die strijd, maar wees wel eerlijk in wat het effect van het gedrag op jou is. Als jij rustig blijft, wordt zij meestal ook op den duur rustiger en dan kunnen jullie redelijker met elkaar in gesprek gaan.
Hij heeft geen Asperger, zijn Borderliner denkt dat alleen uit een boekjequote:
Wel een kutstreek. Jij 'accepteert' haar borderline, en nu doet ze moeilijk over jouw Asperger.
Geen idee wat je moet doen. Misschien denkt ze wel met terugwerkende kracht dat het vreemd gaan gevoed werd door o.a. je Asperger?
Hoe dan ook, als mensen bepaalde behoeftes hebben die niet vervuld worden, en die blijft men zichzelf ontzeggen, dan zijn er veel mensen die heel onredelijk worden op den duur.
Ook als je uit elkaar gaat kun je beide nog steeds 100% ouder voor je kinderen zijn. Als je er slechter van wordt om bij elkaar te blijven dan kan je rol als ouder er ook nog eens onder gaan lijden.
Ik wens je veel wijsheid toe.
[b] Op zondag 14 november 2010 18:11 schreef liesje1979 het volgende:[/b]
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Precies wat ik zeg dus. Hij moet het enkel doen als hij daar zelf behoefte aan heeft.quote:[..]
TS moet alleen een second-opinion aanvragen wanneer hij hier zelf reden toe ziet, niet omdat zijn manipulatieve echtgenote hem (en hun kind!) met autisme 'diagnosticeert' (en vervolgens deze 'diagnose' gebruikt om zijn leven zuur te maken).
Verder staat er nergens dat die vrouw ook hun kind een diagnose heeft gegeven. Er staat dat ze allebei steeds meer signalen zagen en daar samen een conclusie uit trokken. Niet alles is de schuld van degene met borderline.
En nogmaals: ja, mensen met borderline zullen niet altijd even makkelijk zijn in een relatie, maar het is een beetje zwart/wit om maar altijd te roepen dat ze manipuleren, zonder erbij stil te staan dat hun problemen soms ook gewoon terecht zijn en niets met borderline te maken hebben. Hoe vaak ik het hier wel niet voorbij zie komen dat veel problemen in een relatie maar meteen de schuld zijn van de partner met borderline.
Geloof best dat die partner niet makkelijk is, maar er wordt bijna door niemand benoemd dat het ook best kan dat TS signalen van zijn vrouw gemist heeft. Vaak komen problemen niet zomaar uit de lucht vallen. TS probeert de schuld bij zijn vrouw te leggen (benoemd ook even het vreemdgaan van jaren terug om extra symphatie te krijgen - zo komt het over in ieder geval, waarom anders benoemen, het was toch vergeven?), maar de waarheid zal toch echt in het midden liggen.
Ze zijn echt gebaat bij goede hulpverlening. Zou als ik hun was me inderdaad eerder daar op focussen dan op het diagnosticeren van elkaar.
Nintendo Switch: SW-1156-9327-1516 | Xbox Series X: Alwayshappyz | Photographer: D750, 24mm, 50mm, 85mm | TV Shows: Gilmore Girls, Grey's Anatomy, His Dark Materials, Veronica Mars, Fringe, The Good Wife, The Crown & More.
Wel eens bedacht dat sommige dingen gewoon persoonlijke trekken zijn, waarom moet alles maar een stempel hebben, veeg eens alle stempels weg en kijk naar elkaar en ga dan bedenken of je elkaar nog wel leuk vind.
Als je je ergert aan bepaalde dingen is dat niet meteen een 'ziekte' bij jezelf of bij een ander, dat is gewoon iemands persoonlijkheid.
Daarbij jullie hebben beiden een mond gekregen, praat met elkaar, praat over hoe het gaat, praat over wat er mis gaat en praat over of jullie elkaar nog wel leuk vinden.
Als je je ergert aan bepaalde dingen is dat niet meteen een 'ziekte' bij jezelf of bij een ander, dat is gewoon iemands persoonlijkheid.
Daarbij jullie hebben beiden een mond gekregen, praat met elkaar, praat over hoe het gaat, praat over wat er mis gaat en praat over of jullie elkaar nog wel leuk vinden.
|
|
