Word jij weleens onterecht koppig genoemd?

quote:

Op zondag 1 oktober 2017 18:03 schreef Samzz het volgende:

[..]

Volgens mij interpreteer je Pabst zijn post verkeerd. Hij heeft het niet over autisten an sich, maar over de manier waarop er hier op dit moment gediscussieerd wordt. Tenminste, zo lees ik het.

Samzz...je vermogen om (mijn) situaties niet goed te begrijpen, lijken eindeloos. Pabst zijn hele reden om überhaupt een (naja) dialoog met me te beginnen, was om mijn gebrek aan koppigheid aan de kaak te stellen (dat ik dus wel koppig zou zijn). Het heeft helemaal niets te maken met hoe er hier (door alle gebruikers in dit topic) gediscussieerd wordt. Dat is niet de reden waarom Pabst besloot mij te quoten. En bovendien, als dat ene toch Pabst zijn issue was geweest, dan had dat in FB moeten staan en niet hier, toch?

quote:

Op zondag 1 oktober 2017 20:49 schreef PabstBlueRibbon het volgende:

[..]

Ik bedoelde al helemaal niet dat je geen aandacht aan autisme moet schenken.

Ik heb op mijn werk trouwens vaak met autisme te maken. Op mijn werk begeleiden we mensen met diverse psychische stoornissen die daardoor niet kunnen functioneren in de arbeidsmarkt. Ik word zelf trouwens ook begeleid, want ik heb ook mijn issues en een fulltime betaalde baan is voorlopig geen optie. De meesten kunnen op zich goed functioneren, maar door emotionele problemen of moeite met plannen en organiseren omdat ze ASS of ADHD hebben, lopen ze vast. Ik heb zelf ADHD, borderline en ik word binnenkort getest op autisme. Dat heb ik waarschijnlijk niet en dat is het gevolg van andere dingen. Maar zolang PsyQ daar niet zeker van is, kom ik niet in aanmerking voor schematherapie, want "dat werk niet bij autisme". (Nogal een benadering die zwartwit is trouwens)

Je status in het wereldje van autisme, betekent vrijwel niets voor me. Ik heb autisme-experts ontmoet die tenenkrommend en facepalmend slecht waren als het om het begrijpen van autisme gaat. Zelfs mensen die al meerdere jaren autistische cliënten begeleidden, maar ze zien zelf niet in hoe slecht ze zijn.
Sommige van deze mensen zijn overigens ook superirritant (in hoe koppig/blind ze zijn, zie zelden zulke botte horken).

En momentje...beweer je dat er tegen je gezegd is dat schematherapie niet zou werken voor autisten? Wat gek, want ik krijg al ruim een half jaar schematherapie en dat gaat super? Weet je echt heel zeker dat PsyQ van mening is dat schematherpaie absoluut niet werkt bij autisten, Pabst? of moet ik morgen zelf even met PsyQ bellen om ze te vragen? Want volgens mij is er gerede kans dat je de feiten een beetje bijdraait om je verhaal wat extra geloofwaardigheid te geven. Dat is de indruk die ik nu krijg.

quote:

Ik begeleid een paar mensen die wat meer beperkt zijn dan ik. Ik heb onder anderen een jongen die heel erg autistisch is en een andere jongen heeft het in een veel mildere vorm. Die jongen die het heel erg heeft, moet in de keuken lunches voorbereiden. Ik moet met veel dingen rekening houden, maar als ik dat doe en er zijn niet teveel prikkels, dan functioneert hij goed. Meestal zit hij in een hoekje op een stoel te gamen. Als er een bestelling komt, vraag ik rustig aan hem of hij dat wil doen en dat gaat goed. Wel leuk om te zien dat hij mij blijkbaar vertrouwt. Ik laat hem gewoon als hij zit te gamen, maar ik behandel hem niet alsof hij debiel is. Als hij helemaal op zijn gemak is, gaat hij vanuit zichzelf contact zoeken met anderen, probeert hij grapjes te maken en komt hij met initiatieven voor in de keuken. Maar je moet je wel aan een reeks dingen houden, anders raakt hij ontregeld. Als het buiten warmer is dan 18 graden, komt hij niet.

Vetgedrukte herken ik trouwens wel
Dat ontregeld raken hebben niet-autisten ook, vandaar dat ik liever of niet meer met ze omga (zeker niet als er diepgang in onderwerpen plaats vindt, dan hebben niet-autisten me teveel de neiging om oppervlakkig te willen blijven en mijn pogingen dieper te willen graven, af te doen met dooddoeners zoals "je moet niet zo overanalyseren" en dat soort shit. Heb geen zin in mensen met dergelijke houdingen dus doei voor ze ), of alleen maar daar waar het functioneel gezien noodzakelijk is.

quote:

In de meeste gevallen is autisme veel subtieler en merk je nauwelijks of helemaal niet dat iemand het heeft. Zou jij de volgende persoon bijvoorbeeld aanzien voor iemand met ASS?

Monique Post (31) heeft autisme, is ondernemer en kwam hierdoor zelfstandig uit de Wajong

Jazeker! Deze vrouw is echt wel autistisch idd. Tis ook geen actrice.

Dit filmpje is denk ik nog duidelijker, is zelfde vrouw

Damn...deze vrouw woonde tot haar 18e in Wales en niet in Nederland?
Is niet te horen, maar 't onderstreept wel mijn ideeën dat de hersenen van autisten jonger en flexibeler zijn. Op een filmpje van 2012 is het wel nog te horen dat ze een beetje een accent heeft.
Filmpje van 2012

quote:

Het gedrag van Magnetronkoffie herken ik trouwens wel terug in de mensen op mijn werk en ook andere mensen met autisme. Ik kan weleens door iets van mening veranderen. Als zij niet snappen waarom, dan heb je voor hen afgedaan. Dan vinden ze je onbetrouwbaar en nemen ze niks meer van je aan. En dat bedoel ik met: ik ga er geen moeite in stoppen.

Magnetronkoffie is intelligent genoeg, dus ik ga hem niet anders behandelen dan anderen.

Vetgedrukte snap ik niet. Ik herken het ook niet.
Maar als je onbetrouwbaar blijkt te zijn, tsja, dan is het enkeltje exit voor jou ja!
Heel logisch ook. En heel verstandig.

Overigens, als je onlogische beslissingen maakt en niet vatbaar bent voor logische redenaties waardoor je dom blijft, zal je ook aan respect kunnen inboeten bij een autist (zeker bij de normaal- tot hoogbegaafde exemplaren).

[ Bericht 3% gewijzigd door magnetronkoffie op 01-10-2017 22:52:43 ]

quote:

Op zondag 1 oktober 2017 20:49 schreef PabstBlueRibbon het volgende:

[..]

Ik bedoelde al helemaal niet dat je geen aandacht aan autisme moet schenken.

Ik heb op mijn werk trouwens vaak met autisme te maken. Op mijn werk begeleiden we mensen met diverse psychische stoornissen die daardoor niet kunnen functioneren in de arbeidsmarkt. Ik word zelf trouwens ook begeleid, want ik heb ook mijn issues en een fulltime betaalde baan is voorlopig geen optie. De meesten kunnen op zich goed functioneren, maar door emotionele problemen of moeite met plannen en organiseren omdat ze ASS of ADHD hebben, lopen ze vast. Ik heb zelf ADHD, borderline en ik word binnenkort getest op autisme. Dat heb ik waarschijnlijk niet en dat is het gevolg van andere dingen. Maar zolang PsyQ daar niet zeker van is, kom ik niet in aanmerking voor schematherapie, want "dat werk niet bij autisme". (Nogal een benadering die zwartwit is trouwens)

Ik begeleid een paar mensen die wat meer beperkt zijn dan ik. Ik heb onder anderen een jongen die heel erg autistisch is en een andere jongen heeft het in een veel mildere vorm. Die jongen die het heel erg heeft, moet in de keuken lunches voorbereiden. Ik moet met veel dingen rekening houden, maar als ik dat doe en er zijn niet teveel prikkels, dan functioneert hij goed. Meestal zit hij in een hoekje op een stoel te gamen. Als er een bestelling komt, vraag ik rustig aan hem of hij dat wil doen en dat gaat goed. Wel leuk om te zien dat hij mij blijkbaar vertrouwt. Ik laat hem gewoon als hij zit te gamen, maar ik behandel hem niet alsof hij debiel is. Als hij helemaal op zijn gemak is, gaat hij vanuit zichzelf contact zoeken met anderen, probeert hij grapjes te maken en komt hij met initiatieven voor in de keuken. Maar je moet je wel aan een reeks dingen houden, anders raakt hij ontregeld. Als het buiten warmer is dan 18 graden, komt hij niet.

In de meeste gevallen is autisme veel subtieler en merk je nauwelijks of helemaal niet dat iemand het heeft. Zou jij de volgende persoon bijvoorbeeld aanzien voor iemand met ASS?

Monique Post (31) heeft autisme, is ondernemer en kwam hierdoor zelfstandig uit de Wajong

Het gedrag van Magnetronkoffie herken ik trouwens wel terug in de mensen op mijn werk en ook andere mensen met autisme. Ik kan weleens door iets van mening veranderen. Als zij niet snappen waarom, dan heb je voor hen afgedaan. Dan vinden ze je onbetrouwbaar en nemen ze niks meer van je aan. En dat bedoel ik met: ik ga er geen moeite in stoppen.

Magnetronkoffie is intelligent genoeg, dus ik ga hem niet anders behandelen dan anderen.

Zou je mijn mening wegstrepen tegen de mening van Copycat? Neem bijvoorbeeld deze bijdrage van haar:

quote:

Op zondag 1 oktober 2017 22:36 schreef Copycat het volgende:

Pabst, zoiets ga je toch niet gelijkstellen aan een mening die meer toevoegt?

Copycat, om eerlijk te zijn begin ik een beetje meelij te krijgen met je. Wtf doe je hier eigenlijk?

edit:

quote:

Op zondag 1 oktober 2017 13:36 schreef Copycat het volgende:
Een tikkeltje grappige dit topic.

Haar andere bijdrage in dit topic is nauwelijks beter.

Waarom voegt jouw mening iets toe aan de discussie hier?

Ow en Pabst, -dit- soort mensen neem ik dus niet meer serieus. Ten slotte zijn ze dat ook niet.

quote:

Op zondag 1 oktober 2017 22:55 schreef magnetronkoffie het volgende:

Ow en Pabst, -dit- soort mensen neem ik dus niet meer serieus. Ten slotte zijn ze dat ook niet.

Omdat zij hun mening enkel kunnen verkondigen met een paar woorden en eventueel wat smileys in plaats van een essay van 5 kantjes?

quote:

Op zondag 1 oktober 2017 23:26 schreef HostiMeister het volgende:

[..]

Omdat zij hun mening enkel kunnen verkondigen met een paar woorden en eventueel wat smileys in plaats van een essay van 5 kantjes?

Omdat hun mening simpelweg minder inhoud heeft.

En dit is geen "essay", het is een "post".
Jouw mening is trouwens ook onbelangrijk, waarom troll je hier terwijl je een eigen slowchat hebt?

quote:

Op zondag 1 oktober 2017 23:32 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Omdat hun mening simpelweg minder inhoud heeft.

Dat is enkel een aanname. Dat moet je toch ook wel kunnen beredeneren.

quote:

Op zondag 1 oktober 2017 23:34 schreef HostiMeister het volgende:

[..]

Dat is enkel een aanname. Dat moet je toch ook wel kunnen beredeneren.

Doei Hosti.

quote:

Op zondag 1 oktober 2017 23:32 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Jouw mening is trouwens ook onbelangrijk, waarom troll je hier terwijl je een eigen slowchat hebt?

Dus ik mag niet buiten mijn SC posten?

Is koppigheid inherent aan autisme? En ontkenning van symptomen, of is dat een gevolg van koppigheid?

Koppig als in een advies aanhoren waarvan je meteen al bedenkt daar niets mee te gaan doen? In dat geval ja.

Nee ik word wel eens terecht koppig genoemd

quote:

Op maandag 2 oktober 2017 02:20 schreef PabstBlueRibbon het volgende:

[..]

Ik snap heel goed wat Copycat wil zeggen. Ik vind het jammer voor je dat je het zelf niet begrijpt.

Mijn god....

Waar zeg ik dat ik niet weet wat ze zegt?
Ik zeg iets totaal anders man!
En -dit- is dus wat mensen zoals jij zo moeilijk maakt voor mij, dat eeuwige gedraai, being oblivious to the obvious, echt ongelooflijk dit. Hou toch eens op met feiten verdraaien.

En je kunt het natuurlijk ook gewoon uitleggen, maar eerlijk gezegd denk ik dat je me een beetje in de zeik zit te nemen hier of zo en ik heb wel betere dingen te doen.

Eerlijk gezegd is m'n geduld met jou nu wel een beetje op.

quote:

Maar het komt op mij over dat je het niet wilt begrijpen

Ho.
Stop it right there!

Ik zit hier niet te liegen man. Als ik iets niet begrijp of een vraag stel, is die normaalgesproken gewoon gemeend. Je draait de boel om.
-Jij- wilt -mij- niet begrijpen.
Jij vertelt niet alles, vertelt een deel niet, omdat dit in jouw nadeel is. En je draait en gedraagt je koppig op het moment dat ik je iets uitleg wat jou blijkbaar niet aan kan staan.
Je bent niet eerlijk.
Misschien ben je gewoon te dom om een fatsoenlijke discussie met mij te kunnen voeren, man wat doe jij moeilijk zeg!

Mijn indruk is dat je gewoon baalt van mij omdat ik in een ander topic al iets had gezegd van dat ik mensen zoals jij min of meer bij de voordeur al af serveer, omdat ik deze mensen simpelweg te moeilijk/vermoeiend vind en ik geen zin heb om met 10 zulke mensen om te moeten gaan die mij vervolgens uitputten. Ik zou gek zijn om -zulke- mensen überhaupt nog een kans te geven als ik simpelweg aan zoiemand voorbij zou kunnen lopen om voor iemand anders zou kunnen kiezen die veel minder moeilijk doet en die wel kan luisteren en voor wie een dialoog meer inhoud heeft dan hoofdzakelijk vooral maar nepsociaal doen.

Waarom zit ik jou dit trouwens uit te leggen?

quote:

en zoveel moeite doet om je tegen ons "onnozele domme niet-autisten" af te zetten. Wat wil je daarmee bereiken? Vind je het leuk dat ze cynisch op jou reageert en jou niet serieus neemt?

Ehm...ja dus. In deze post illustreer je trouwens wel heel goed mijn probleem...of wat nu eigenlijk -jouw- probleem is geworden. Jij vond een uitspraak van mij niet leuk. Je komt er nu weer mee en ik gaf jou juist wel een kans, steek energie in jou, doe moeite voor jou, dit alles zie je nieteens man! Wat een eikel ben je ook. De enige reden dat ik dit alles überhaupt schrijf, is zodat -jij- het begrijpt! Ik doe dit niet voor mezelf of voor een ander buiten jou om, maar om jou duidelijkheid te verschaffen. Het lijkt je alleen niks te boeien, omdat het antwoord jou gewoon niet aanstaat. En je gedraai en gemanipuleer (je draaikonterij) hoef ik niet te ervaren.

quote:

Als je iets niet snapt, vraag dan gewoon wat ze bedoelt.

En ik vroeg jou of je de toegevoegde waarde van copycat vergelijkbaar stelde aan het mijne en die vraag negeer je gewoon. Je bent koppig in de zin dat je alles maar op jouw manier wilt. Mijn opinie staat jou niks aan (waarvan ik al had gezegd dat dit me worst was) en nog steeds wil je daarmee in debat met mij! Je bent koppig in de zin dat jij meent dat je iedereen veranderen kunt. Mij kun je hier niet veranderen Pabst! Ik heb al veel te veel ervaring opgedaan om daar nog in te stinken. Ik weet heel goed wat ik wil en wat ik niet wil.

Ik stelde de vraag (over de bijdrage van copycat) dit keer niet aan haar maar ik heb vaak genoeg dit soort trollerlollers gevraagd waarom, maar meestal krijg je dan een soort reactie die veel weg heeft van "uitlachen" en daar heb ik natuurlijk niks aan. Of ze stellen je een wedervraag, gaan draaikonten zoals hosti dat hier al deed, maar daar zie ik jou niks over zeggen maar het maakt de dialoog met jou er niet beter op. Aan wiens kant sta je hier eigenlijk?

En laat ik maar niet over die slowchatters beginnen.

quote:

Dan krijg je een heel andere reactie die voor jou duidelijker is

Ja, uitlachen. Of nog meer flamebait. Soms wat anders. Vaak nog meer flamebait.

Jij snapt al niks van wat ik je uitleg, maar suggereert dat ik koppig ben. Ik heb hele goeie redenen waarom ik doe zoals ik doe en jij kan daar blijkbaar gewoon niet mee leven en dus moet je me maar publiekelijk veroordelen. Je had dit ook per PM kunnen doen? Van mij had dit niet gehoeven.

En in plaats van het hier in te vullen, kan je natuurlijk ook gewoon antwoord geven op mijn vragen zodat ik het (blijkbaar) wel begrijp. Je lijkt er echt helemaal niks van te snappen, terwijl ik behoorlijk veel tijd spendeer in jou uitleggen van het waarom van mijn standpunt. Mijn god, wat een betonplaat ben jij zeg -_-

quote:

en bovenal een stuk vriendelijker.

Jouw vriendelijkheid is nepsociaal. Je doet alsof je vriendelijk bent en open staat voor verandering maar je staat helemaal niet open voor verandering maar verwacht wel dat anderen dit wel zijn. De hele opzet van jouw dialoog met mij hier is om mij hier wijs te maken hoe koppig ik wel niet zou zijn. Ten slotte sta jij niet open voor wat ik te zeggen heb. Ik trap daar gewoon niet meer in. Vriendelijkheid zegt niks over diens ware intenties, dat weet je zelf neem ik aan ook wel?

quote:

Dan voel je je minder aangevallen en dus veiliger.

Jij voelt je aangevallen, Pabst. Jij vind het toch geen prettig idee dat ik mensen zoals jij soort van meteen al afkeur? Maar dat ik (grotensdeels dus ook door het sociale contact met mensen zoals jij) jarenlang van burnout naar burnout ging, dat geloof je niet. Dat kan blijkbaar niet en dat negeer je en vervang je met "Oww, ja hij is gewoon koppig hoor! Ik ben toch zo vriendelijk?" nou er zijn miljoenen van dat soort vriendelijke mensen die me compleet uitputten en zoveel energie heb ik simpelweg niet.

Je bent ook wel heel veel aan het invullen hier he? Jou ga ik denk ik hierna in elk geval niks meer uitleggen, wat een verspeelde moeite...

quote:

En dan gaat de communicatie veel soepeler en merk je zelf ook dat je meer connectie krijgt met anderen.

IK HEB HELEMAAL GEEN ZIN IN -DEZE- SOORT CONNECTIE, SNAP DAT DAN!
Ik KIES ervoor om dit soort interacties te vermijden, omdat ze me veel energie kosten en me niks opleveren. Het is een hele simpele kosten-baten riedeltje en is niet persoonlijk (meestal vatten jullie dit gelijk persoonlijk op).

quote:

Probeer het gewoon een keer.

Doei, heb 't gehad met je

Ik dacht trouwens dat ik ook een quote alert van Samzz had, maar zie niks?

quote:

Op zondag 1 oktober 2017 23:43 schreef Kamina het volgende:
Is koppigheid inherent aan autisme? En ontkenning van symptomen, of is dat een gevolg van koppigheid?

Nee, want bij koppigheid luister je wel naar de argumenten van de ander, maar besluit je ze niet op te volgen. Autisten zijn gewoon doof voor wat anderen te melden hebben, das meer eigenwijsheid. (gebrek aan 'theory of mind' enzo..)

Zo vaak, maar dat is niet mijn probleem want ik ben niet koppig alleen duidelijk en resoluut

quote:

Op dinsdag 3 oktober 2017 17:38 schreef PabstBlueRibbon het volgende:

Wel mooie post dit.

Wat wordt er nou precies bedoelt met theory of mind? Is dat hetzelfde als zelfreflectie/ begrijpen hoe je in elkaar zit en bent in relatie tot anderen? Ik ken namelijk ook mensen met autisme die dat wel hebben volgens mij. Een oud-collega van mij deed een autisme-onderzoek. Op eerste gezicht kon ze prima sociaal functioneren en ook meedoen in social talk. We waren toen een clubje die goed konden samenwerken. Later hoorde ik van haar vriend dat ze meestal in gezelschap niks zegt. Dat ze bij ons veel spraakzamer is, betekende volgens hem dat ze zich heel erg op haar gemak voelde bij ons. Kwam ook vooral door de andere vrouw die al wat ouder is en een gezellige kletstante met achtergrond als verpleegster

Tegen mij zei ze dat ze moeite heeft om zich in andere mensen te verplaatsen. Ze was wel betrokken met anderen, maar kon zich heel moeilijk voorstellen wat er in een ander omgaat.

Als je zoiets van jezelf zegt, heb je toch in principe een goede theory of mind?

Inleven gaat vaak nog wel, als de situatie of de emotie bekend is. Maar bij theory of mind gaat het er meer om dat je je kan verplaatsen in een situatie of standpunt die totaal niet bekend voor komt.
Als iets voor mij zo is, dan is het voor iedereen zo. Je kan niet buiten je eigen kaders denken, beseffen dat emoties, ervaringen en verlangens per individu verschillen.

Empathie kan je vaak nog wel aanleren, theory of mind wordt een stuk lastiger. Ow, en daardoor betrek je vaak ook dingen op jezelf, die niets met jou te maken hebben. Jij bent kortaf, dan zal ik wel iets gedaan hebben.. Komt niet bij diegene op dat je ook slecht geslapen kan hebben, of ruzie thuis hebt..

Edit: Hoogintelligente autisten zijn vaak best goed in deductie en logisch redeneren, maar dit is zelden van toepassing op de beweegredenen van mensen. Daar lopen emoties dwars door de logica heen.

_{Of zien de autisten het wel juist en verkopen niet-autisten zichzelf allemaal bs uit sociaal wenselijk oogpunt.. Wie zal het zeggen.}

[ Bericht 5% gewijzigd door _I op 03-10-2017 18:12:52 ]

quote:

Op dinsdag 3 oktober 2017 18:42 schreef PabstBlueRibbon het volgende:

Thanks for the uitleg.

Nou, dan zijn er echt heel veel mensen die een niet goed ontwikkelde theory of mind hebben. Dit betreft echt niet alleen maar autisten. En als intelligente autisten ondanks slechte theory of mind wel goed zijn in deductie en logisch redeneren, hebben ze daarmee al zo'n grote voorsprong op echt heel veel lui zonder label.

Niet om op te scheppen hoor, maar ik kan wel buiten mijn kaders denken en mij realiseren dat de dingen hoe ik die zie subjectief zijn. Ik zou het trouwens niet eens willen om altijd gelijk te hebben. Ik kan wel vaak betweterig overkomen, maar dat doe ik bijvoorbeeld als mensen mij niet serieus nemen. En ook als ik graag een discussie wil hebben.

Autisten hebben ook geen onmenselijke kenmerken, ze zijn slechts uitvergroot en wat hardnekkiger.

6 x ik in deze post. Loop je laatste 20 posts eens na en kijk eens hoevaak je -ik- hebt gebruikt.
Praten we daarna verder over hoevaak je buiten je eigen kaders denkt. _{Gebbetje.. Moet kunnen.}

quote:

Op dinsdag 3 oktober 2017 20:07 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
Ja ... ik schrijf heel lange teksten Ik doe al mijn best om randinformatie zoveel mogelijk eruit te halen, maar vervolgens komen er weer tig gedachten die ik allemaal wel belangrijk vind

Als je geen zin hebt om al mijn boekwerken te lezen, ben ik niet beledigd

Heb er niet zo'n last van hoor.. (Let maar op... )
Schematherapie is gericht op het doorbreken van vaste patronen, waar een negatief zelfbeeld op gebouwd is. Bij autisme neemt men aan dat de stoornis de oorzaak is en heeft die therapie weinig zin. Neemt niet weg dat je wel kan proberen of je er mee uit de voeten kan.

Je kijkt er nu heel zwart-wit tegenaan, maar dat komt vooral omdat de zorg zo ingericht is. Je bent niet een autist, of een ad(h)d'r en je hoeft jezelf dus ook niet zo voor te stellen (wat je wel vaak doet in je posts.).
Jij bent gewoon jij, met bepaalde knelpunten. Bepaalde clusters van knelpunten horen bij een bepaalde diagnose. Ga jij aan de slag en poets je de knelpunten weg, vallen de diagnoses ook weg. Je behandelaars hebben een code nodig om je behandeling onder te categoriseren, niet meer, niet minder.

Voor iemand die bang is voor de stereotypering van anderen, projecteer je wel een heleboel. Je hebt het maar over typisch gedrag, maar ook over een stigmatiserend imago. Jij bent de interne tegenstelling in dit verhaal. Je wilt speciaal zijn, maar toch ook niet, je wilt aandacht, maar toch ook niet.

Gum alles eens uit wat je weet over jezelf en kleur de boel opnieuw in.. Wat wil je zijn? Creatief, kunstzinnig, geïnteresseerd, ondernemend, nieuwsgierig... Er zijn zoveel dingen om te kiezen, waarom continu blijven hangen op je labeltje, die alleen voor de zorg is bedacht.

En weet je.. Misschien heb je wel helemaal niets, ben je niet beschadigder dan anderen, en is het leven gewoon niet zo groots en meeslepend als je vroeger dacht. Misschien zijn we allemaal wel beschadigde wezens, die in onze eigen huizen zitten te smachten tot iemand ons ziet en erkend.

Laat het verleden je niet definiëren, kies wie je wilt zijn en leef dat leven. Zo simpel is het.

quote:

Op dinsdag 3 oktober 2017 21:47 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
*knip

Wat jij gelooft is waar...

Succes kerel!

Ga er toch nog even doorheen.. Omdat je er zoveel tijd hebt ingestoken.

quote:

Op dinsdag 3 oktober 2017 21:47 schreef PabstBlueRibbon het volgende:

Ik zie het denk ik wel genuanceerder dan het misschien overkomt. Ik weet best dat ik meer ben dan een label en dat een label je niet definieert als persoon. Ik denk dat ik er zo op teruggrijp omdat van kleins af met name het label autisme door mijn strot werd geduwd. Elk klein dingetje werd zo uitvergroot en benadrukt hoe anders ik wel niet ben dan anderen door met name mijn moeder en nog een stel andere kletstantes. In mijn puberteit was ik net zoals de meesten erg op zoek naar mijn identiteit en wilde ik grenzen verkennen. Maar ik had veel problemen met mijn seksualiteit en identiteit. Ik ervaarde mijzelf als compleet blanco. Wilde eigenlijk helemaal niet weten wie ik was; ik was bang dat het allemaal negatief is.

Met mijn verstand was niks aan de hand, met mijn lijf ook niet. Ik vond mezelf wel erg lelijk, maar besefte ook weer dat zo'n zelfbeeld vooral gecreëerd was door mijn onzekerheid.

Je zegt het genuanceerder te zien, om vervolgens weer een riedeltje op te ratelen hoe het zo gekomen is dat jij "zo" geworden bent. Wat ik je probeer duidelijk te maken is, dat dit alleen waar is, omdat je het jezelf de hele tijd "vertelt als waarheid".
Dat is feitelijk wat schematherapie ook gaat doen met je. Je gaat bijhouden welke gedachten je hebt, gaat dan onderzoeken hoe die denkpatronen zich genesteld hebben en probeert ze daarna aan te passen. Je gaat jezelf dus eigenlijk herprogrammeren.

Of je nou wel of niet de diagnose krijgt, je kan zelf ook op internet uitzoeken hoe dit werkt en alvast gaan beginnen. Hou een dagboek bij, maak van jezelf een onderzoek. Welke stemmingen heb je, welke emoties zorgen daarvoor, welke gedachten gaan daar aan vooraf. Jij bepaalt of de therapie voor jou gaat werken, niemand anders. Of je nou wel of geen autisme hebt, er zitten altijd patronen vanuit je opvoeding in je gebeiteld, dus je hebt er altijd iets aan (als je er serieus mee aan de slag gaat).

quote:

Als je een wat meer normale ontwikkeling doormaakt wat betreft je identiteit, lijkt het mij makkelijker om je niks van labels aan te trekken. Maar als die ontwikkeling verstoord raakt, heb je echt concrete dingen nodig om ook maar iets van houvast en perspectief te krijgen.

Geen idee. Heb je al eerder verteld dat mijn labels bijna hetzelfde zijn als die van jou en ben ook nog eens homo, dus mijn pad wijkt niet zoveel af van die van jou. Herken je strijd wel een beetje en weet dus ook dat de rust pas komt bij acceptatie, concrete dingen gaan daar verder niet aan bijdragen. Wat gaat helpen is het loslaten van je boosheid, stoppen met continu de film af te spelen "hoe ben ik zo geworden en wie heeft mij dat aangedaan!?". Zolang jij die sporen actief houdt in je hersenen, is dat je waarheid (en leven).

Jij kiest welke film er speelt in je hoofd. Blijft het trowback thursday, of is het tijd voor iets nieuws.. Je bent wie je bent, en dat is prima. Er hoeft niets gerepareerd te worden, je moet alleen van jezelf gaan houden voor alles wat je bent. _{Nou ja, alleen.. Duurt wel even.}

quote:

Wat betreft de tegenstelling van speciaal willen zijn en aandacht / erbij willen horen en normaal zijn. Volgens mij heeft iedereen dit. Je puberteit waarin je jezelf spiegelt aan anderen maak je niet voor niks mee. Als mensen zeggen dat ze zich helemaal niks van anderen aantrekken, ben ik het met ze oneens. Ze ervaren het misschien zo, maar als mens zijnde moet je jezelf wel kunnen spiegelen aan anderen. Ik sla er misschien teveel in door.

Ik vind mezelf trouwens ook helemaal niet meer beschadigd of zieliger dan anderen. Ik vind het wel klote dat ik er meer last van heb dan de meeste andere mensen en daardoor beperkt wordt op diverse gebieden.

Grappig, je geeft steeds verklaringen voor jezelf en als ik iets negatiefs eruit pik, is je terugkomst dat dit heel normaal is voor iedereen.
Dat probeer ik je juist duidelijk te maken, je hebt het niet zwaarder dan anderen. Je kan namelijk niets vergelijken met een ander. Jij weet niet welke gedachten die persoon heeft. Pijn, verdriet en verlies kennen we allemaal, misschien niet vanwege dezelfde reden, maar de emoties kunnen even heftig worden ervaren.
Elke keer dat je jezelf toestaat de zin te denken "waarom heb ik er meer last van dan anderen" weeg je jouw "behind the scenes" af tegen de "grand finale" van anderen. En elke keer is het een bevestiging van hoe zwaar jij het hebt. Voegt echt zo niets toe.

quote:

Voor mij heeft de diagnose ADHD wel geholpen om persoonlijke kenmerken in mezelf te (her)ontdekken en een positiever beeld te vormen van mezelf. Ik vind mezelf daardoor niet specialer of meer waard dan anderen, maar ik voel mij daardoor wel herkend en erkend wat betreft hoe ik dingen ervaar, beleef en wat ik met mijn leven kan doen. Als het mij helpt, ga ik het niet verwerpen omdat anderen vinden dat ik er verkeerd aan doe.

Mooi toch! Misschien kan de diagnose autisme hetzelfde voor je betekenen, als je er voor open staat en niet nu al honderden niet relevante gedachten voedingsbodem geeft.

quote:

Wel hoop ik alle labels en stigmatisering los te kunnen laten. Het lukt wel, maar met babystapjes. Ik heb wel hulp nodig wat betreft het doorbreken van gedragspatronen en dan ben je helaas aangewezen op PsyQ of andere soortgelijke instellingen. Ze bedoelen het allemaal goed denk ik, maar benaderen alles inderdaad te freudiaans. Ook wat betreft mijn vermeende autisme, schematherapie, etc. Ik heb dat echt vaak genoeg gezegd en kan daarin ook best duidelijk en direct zijn. Maar tegenover psychologen en psychiaters heeft dat geen zin. Zij weten het altijd beter dan de cliënten. Met trucjes die ze leren tijdens hun studie, krijgen ze ook overwicht op hun cliënten. "Goh, dat lijkt me heel vervelend voor je, zeg!" of "Wat voel je erbij?" Ik heb dan allang door dat ze een trucje toepassen en vraag mij af in hoeverre ze oprecht betrokken zijn, maar toch trap ik er weer in. Wat moet ik anders? Zonder hen heb ik niks? En door maar over gevoel te blijven hebben, worden dingen die ik zou kunnen doen niet concreet gemaakt.

Het zijn mensen die bepaalde stappen volgen. Dat jij dit ziet als trucjes, die je denkt te moeten kunnen doorzien, maakt juist dat je therapie niet werkt. Ze willen geen overwicht, dat bedenk je er allemaal bij. Het zijn mensen die gewoon hun werk proberen te doen, op een voor hun beproefde manier. Jij doet de therapie, zij begeleiden jou erin.

Wat ze willen is dat je je eigen gedachten gaan aanschouwen en gaat inzien hoe deze gedachten je emoties sturen. Jij hebt nu nog het idee dat je gestuurd wordt door je gedachten, dat het leven je overkomt, omdat je hoofd niet juist geconditioneerd is. Wat zij je willen leren is hoe je niet langer slachtoffer bent van die conditionering. Hoe jij de controle over je gedachtes en hiermee je handelen terug krijgt.

quote:

Ik denk zelf dat ik niet autistisch ben, maar ik ga akkoord met nieuw onderzoek om hopelijk daarna van het gezeik af te zijn. En wie weet ben ik het wel. Op zich maakt het mij niks uit en de koers die ik nu met mijn leven wil volgen gaat daardoor niet veranderen. Maar het is PsyQ die het er elke keer bijsleept en ook stellige uitspraken doet als "schematherapie werkt niet bij autisme". Ik ben heel bang dat ik met zo'n diagnose op dat gebied bij voorbaat wordt afgeschreven.

Zolang jij daar blijft komen met een hulpvraag, zullen zij etiketten gaan zoeken om de hulp op te kunnen declareren. De enige die jou afschrijft, ben jezelf. Wanneer ga jij inzien dat je gewoon gezond bent en alle mogelijkheden hebt om gelukkig te worden?
Zelfs al zouden anderen je gaan afschrijven, dan is dat pas een probleem op het moment dat het plaatsvindt, EN DUS NIET NU AL! Jij leeft steeds in een angstige toekomst, gebaseerd op een pijnlijk verleden, waarbij je alle ellende concentreert in het nu.
Laat wat achter je ligt achter je, maak je nog niet druk om wat nog niet voor je ligt... en er is ineens zoveel ruimte vandaag om gelukkig te zijn.. Je zou er bijna bang van worden..

quote:

Ik heb buiten dat nu gelukkig wel iets van mensen in mijn leven die mij wel oprecht willen helpen en begrijpen. Lang verhaal, maar het geeft mij wel enigszins hoop dat ik er niet alleen voor sta. Het heeft allemaal veel te lang geduurd, maar ik heb nu wel het idee dat er dingen in beweging zijn en ik een nieuwe fase inga met mijn leven

De beste manier om een vriend te hebben, is door er een te zijn.

Vergeet niet te brengen in die relaties die belangrijk voor je zijn, als je alleen komt halen (en al je zinnen rond de ik-persoon opbouwt) blijf je eenzaam achter. Probeer elke keer als je iemand spreekt je bewust te zijn van hoe de ander zich voelt, welke omstandigheden belangrijk zijn in het leven van de ander, of er veranderingen zijn die het leven van de ander beïnvloeden, of er binnenkort zaken zijn waar je rekening mee kan houden (dingen waar je aandacht aan kan besteden) en of er dingen zijn die jij kan doen die het voor de ander beter maken.

Wat mij hielp is praten in vragen. Stoppen met het woord -ik- te gebruiken in gedachten en teksten.

En geniet. Het leven is zo mooi.. En kort..