quote:
Oeps, ik had helemaal niks meer van me laten horen...
6-8 oktober 2017.
We zouden in eerste instantie (maar) 4 dagen gaan, helaas gooide Austrian Airlines roet in het eten en verkortte het reisje tot 3 dagen
Maar goed, de 3 dagen hebben we toch maar zo nuttig mogelijk besteed.
Na een tussenstop in Wenen landden we op Minsk Airport, waar we vlak buiten het vliegveld meteen een aantal mooie Sovjet-toestellen zagen.
Na aankomst in het centrum liepen we naar ons appartement/AirBnB-achtig geval. De verhuurder sprak welgeteld 0 woorden Engels, dus de uitleg van hoe de deur op slot moest of hoe het internet werkte ging nogal met handen en voeten. Verder wel een netjes appartement.
Aangezien het al in de middag was liepen we nog een rondje door de stad. Veel grote statige gebouwen, Lada's en een heel schone stad. Er lag werkelijk geen één kaugommetje of papiertje op straat!
Na een goed diner met veel vlees en bier (
) haalden we een fles lokale doorzichtige specialiteit en maakten deze in ons appartement soldaat, begeleid door lokale Wit-Russische muziekjes.
De volgende ochtend gingen we redelijk vroeg op pad (geen kater van de wodka gelukkig!) om naar de Stalin Line te gaan, een openluchtmuseum ongeveer 30 kilometer van Minsk.
Op het terrein van het museum staan talloze oude (Wit-)Russische tanks, helikopters, raketten en straaljagers. Hier ging ons hart wel sneller van kloppen!
Je kon op het terrein (tegen betaling) ook zelf rondrijden in tanks.Ook was het mogelijk om met diverse geweren te schieten, waaronder Kalashnikovs. We zagen een groepje Russische en Duitse soldaten lopen, met originele emblemen uit de Tweede Wereldoorlog.
Op het moment dat we wel genoeg hadden gezien en weer weg wilden gaan hoorden we ineens een harde knal. Het bleek er ineens allemaal tanks aan het schieten waren. De soldaten die we tegen waren gekomen deden een re-enactment, ze speelden oorlogje met ouderwetse tanks en geweren. Inclusief enorme steekvlammen!
Onze dag kon hierdoor al niet stuk, hij was nog lang niet ten einde. We bestelden met handen en voeten een taxi en vertrokken weer naar Minsk, om van daar uit de trein naar Borisov te pakken, waar het Nederlands Elftal 's avonds de WK-kwalificatie wedstrijd tegen Wit-Rusland speelde. De KNVB had bussen geregeld voor de fans die de wedstrijd wilden bezoeken, maar wij kozen ervoor om zelf de trein te pakken en nog een rondje door Borisov te lopen.
Na een ritje van ongeveer een uur in een bloedhete trein kwamen we aan in Borisov. Hier was verder niet veel te beleven, maar we konden er in ieder geval goed avondeten.
Na het avondeten liepen we naar het stadion, waar allerlei fans uitgedost waren in het Oranje. De Wit-Russische fans vonden het fantastisch en wilden allemaal met ons op de foto.
Over de wedstrijd zal ik niet al teveel zeggen, kwalitatief was het allemaal niet best. De Wit-Russische fans waren daarentegen wel enthousiast wanneer Wit-Rusland een spaarzame mogelijkheid kreeg.
Na de wedstrijd zijn we wel met de KNVB-bus weer terug naar Minsk gegaan.
De volgende dag hebben we nog een rondje door Minsk gelopen en hebben we onze laatste Roebels opgemaakt voordat we weer terug vlogen.
Al met al een kort tripje, maar wel erg leuk!