Een beschaving meet men met hoe men omgaat met hun zieken en ouderen

quote:

Het gaat erg snel bergafwaarts met de beschaving in Nederland..

Met 15 jaar een rechtse regering gaat het hard achteruit als zij eigen verantwoordelijkheid en participatie verwachten bij mensen die bijna niets meer kunnen en bijna niets meer hebben.

Op de zorg wordt keihard bezuinigd en nu wil het kabinet dat familieleden allerlei zorgtaken op zich nemen onder het mom van participatiemaatschappij, omdat de neo-liberalen en christelijke conservatieven het perverse kapitalistisch systeem uit Amerika omarm(d)en en hierdoor ontiegelijk veel geld hebben verloren tijdens de economische crisis sinds 2008.

Volgens mij heeft bijna de gehele politiek hier gretig aan meegedaan.

Ik snap niet wat de regering en of politiek hiermee te maken heeft?
Het zijn juist toch de kinderen van de ouderen die nooit bij hen op bezoek komen? Donderstalend op zeg, om de regering hiervan de schuld te geven

quote:

Op donderdag 14 september 2017 04:42 schreef Graf..Coudenhove..Kalergi het volgende:
De burger is al kaal geplukt hoe debiel ben je om te verwachten dat die burger extra geld kan opbrengen om zijn ouders te verzorgen?

Damn. Je doet je TT eer aan.

Schuld van de VVD en haar handlangers.

Dat begint in mijn optiek met het zo snel mogelijk dumpen van je ouders in een verpleeghuis en vervolgens verbaasd zijn dat verzorgers overwerkt zijn.

Je moet er vanuit gaan dat je zelf je eigen ouders mag gaan verzorgen (en je kinderen jou). Net zoals alle andere zaken die je zelf mag gaan regelen.

Op zich prima, was het niet dat we belasting betalen alsof het 1970 was en de staat nog van alles voor ons deed.

Schaf het hele gebeuren maar af, maar dan ook de totale belastingdruk onder de 50%

Respect voor de ouderen is heden ten dage ver te zoeken, zowel vanuit de jongere generaties als vanuit de beleidsmakers gezien. Wat dat betreft staat onze beschaving tegenwoordig ver onder die van veel natuurvolkeren.

Ik vind het vooral triest dat veel mensen schijnbaar helemaal niet meer omzien naar hun ouders en schijnbaar geen tijd hebben om 1 keer per week even een stukje met ze te gaan wandelen. Quality sociale contacten zouden niet moeten komen van het verplegend personeel maar van familie en vrienden. Schijnbaar stoppen we onze ouders graag weg om er niet meer naar om te kijken. En als ze dan vereenzamen gaan we met de vinger naar iedereen wijzen behalve onszelf.

Volgens mij gaan veel mensen wel naar hun ouders, doet men wel hun best maat grote vraag is of dat voldoende is voor de ouderen.

Ik heb het idee dat het namelijk nooit voldoende is.

quote:

Op donderdag 14 september 2017 04:15 schreef Graf..Coudenhove..Kalergi het volgende:
Zelf denk ik aan mijn opa die zijn laatste dagen sleet in een zorginstelling voor demente patiënten.

Mensonterend! het personeel wil wel maar er is/was geen geld dus stonk het naar zweet, urine en oude mensen (ja oude mensen ruiken anders.. ).

Wat wel goed was is dat men de gangen namen had gegeven van oude Goudse straten zodat de inwoners nog af en toe iets herkende.

Maar om te vooruitzien naar zo'n einde van een vol leven daar kan men gewoon niet vrolijk van worden.

en er met een beetje eer uitstappen mag dan weer niet van onze nieuwe cristelijke overlords.

Ik zou mijn ouders wel thuis op willen vangen later. Al wordt dat wel lastig omdat ze gescheiden zijn.

quote:

Op donderdag 14 september 2017 09:43 schreef Fera het volgende:
Ik zou mijn ouders wel thuis op willen vangen later. Al wordt dat wel lastig omdat ze gescheiden zijn.

schutting ertussen.

Edit: misschien zijn ze dan al wat vergeetachtig en herkennen ze elkaar niet.

Vroeger had je nog bejaardenhuizen, met aanleunwoningen. Toen kon één verzorgende, met behulp van jongere bejaarden, met rolstoelen even de eendjes gaan voeren.

Nu kom je pas een verzorgingshuis in, als je niet meer zelfstandig kunt wonen.
De mensen die nog zelfstandig kunnen wonen, zijn vaak 75 tot 85 jaar. Hun kinderen zijn tussen de 50 en 65, hebben zelf kinderen en misschien al kleinkinderen en wonen soms op anderhalf uur rijden van 'moeder'. De hulp voor 2 ouderparen, komt soms neer op één echtpaar, die vaak allebei fulltime werken, nog kinderen thuis hebben, of op de kleinkinderen moeten passen.

Het is gewoon niet te doen!

Dus, alsjeblieft, die bejaardenhuizen terug, want veel ouderen zitten weg te kwijnen in hun seniorenbungalowtje.

Dat is ook mijn maatstaf, hetzelfde geldt voor de behandeling van dieren.

Wat deze generatie nodig heeft is iemand die ze een lesje leert.

Tadaa

quote:

Een beschaving meet men met hoe men omgaat met hun zieken en ouderen

Oneens.

Dieptriest dat er zoveel ouderen zijn die niet meer buitenkomen en misschien nog wel triester dat hun kinderen blijkbaar niet of nauwelijks langs willen komen. Die kinderen moeten zich kapot schamen imo.

In andere landen is het normaal dat de kinderen hun ouders uiteindelijk opvangen. In Nederland wordt er niet moeilijk over gedaan om ouders maar in een tehuis te plaatsen.

quote:

Op donderdag 14 september 2017 07:59 schreef Knudde het volgende:
Ik snap niet wat de regering en of politiek hiermee te maken heeft?
Het zijn juist toch de kinderen van de ouderen die nooit bij hen op bezoek komen? Donderstalend op zeg, om de regering hiervan de schuld te geven

De strekking van het verhaal is dat verpleegsters wel willen helpen (ouderen naar buiten brengen overdag als hun kinderen aan het werk zijn) maar niet kunnen omdat de politiek heeft besloten om te bezuinigen op de zorg waardoor er minder mankracht is om de ouderen in verzorgingshuizen te helpen.

Welk kind dat overdag werkt kan zijn vader of moeder naar buiten brengen overdag?

quote:

Op donderdag 14 september 2017 11:33 schreef Gia het volgende:
Vroeger had je nog bejaardenhuizen, met aanleunwoningen. Toen kon één verzorgende, met behulp van jongere bejaarden, met rolstoelen even de eendjes gaan voeren.

Nu kom je pas een verzorgingshuis in, als je niet meer zelfstandig kunt wonen.
De mensen die nog zelfstandig kunnen wonen, zijn vaak 75 tot 85 jaar. Hun kinderen zijn tussen de 50 en 65, hebben zelf kinderen en misschien al kleinkinderen en wonen soms op anderhalf uur rijden van 'moeder'. De hulp voor 2 ouderparen, komt soms neer op één echtpaar, die vaak allebei fulltime werken, nog kinderen thuis hebben, of op de kleinkinderen moeten passen.

Het is gewoon niet te doen!

Dus, alsjeblieft, die bejaardenhuizen terug, want veel ouderen zitten weg te kwijnen in hun seniorenbungalowtje.

Helemaal eens.
Mijn oom woonde in zo'n seniorenwoning. Na genezen te zijn van kanker, werd hij wat verward, merkte ik.
Met hem gesproken en hij gaf aan zich toch wel eenzaam te voelen. Met zijn zoon overlegd en we wilden het proces starten voor een bejaardentehuis.
Helaas, die bestaan niet meer. Het is voortaan een zorgcentrum. Wat dus inhoudt dat er een indicatie nodig is. Nou, dan gaan we daar achter aan. Huisarts vond het (nog) niet nodig. Maar CIZ werkt niet mee zonder toestemming van de huisarts.
Na aandringen mocht mijn oom toch naar een Geriater.... en ja hoor, Dementie in de 2 fase.
Wat dus inhoudt dat hij te slecht is voor een zorgcentrum.
Nu dus opgenomen in een verpleeghuis met afdeling voor demente ouderen..
Als ik daar kom, zie ik hem zielig in zo'n gesloten afdeling zitten. Te goed voor dit, maar te verward (er ontstonden thuis gevaarlijke situaties) om thuis te wonen.
Is voor zijn wandelingetje dus inderdaad afhankelijk van ons, en/of vrijwilligers. En dat terwijl hij altijd zo vitaal was. Nog overal naar toe fietste, veel ging wandelen en zijn eigen huishouding deed.
Triest dat er zo lang gewacht is en mensen eerst zo ziek moeten zijn om ergens "geplaatst" te kunnen worden

Combinatie van factoren uiteraard. In eerste instantie zou je uitgaan van de kinderen van ouderen die zorgen voor de grootouders. Echter zijn we, net als met zorg voor kinderen, met z'n allen actief gaan toewerken naar een samenleving waarin beide ouders werken. En daarvan afwijken is tegen het zere been van de laatste feministische golf. Dus zitten we met een situatie waarin een gezin (iets) meer geld heeft, maar dit dus feitelijk gaat naar opvang van ouderen en opvang kinderen. Zaken die voorheen dus geregeld zouden kunnen worden door het gezin/familie zelf. Tel daarbij op dat je vroeger meer kinderen per oudere had, waardoor deze zorg nog verdeeld kon worden. Nu zit je dus met een situatie waarin het onbetaalbaar is om adequate zorg te regelen voor ouderen terwijl we het zogenaamd met twee werkende partners beter zouden moeten hebben dan voorheen. Daarnaast zitten de jonge werkenden dichterbij of in de grote steden en is het dus ook qua afstanden naar dorpen waar ouderen achterblijven steeds schrijnender.

Vroeger was vaak één ouder thuis, maar werden de mensen ook niet zo hoogbejaard als nu.
Nu komt het voor dat een ouder 85 jaar is, en de kinderen ook allemaal 55 +.
Die kunnen naast een eigen huishouden, fulltime baan, niet ook nog eens hun ouders verzorgen.
Dat heeft niks te maken met niet willen, maar fysiek niet kunnen.
Het enige dat nog mogelijk is, is mee boodschappen doen, want dat moet je zelf tenslotte ook, en mee naar ziekenhuisafspraken. Tijd om even iets leuks te doen, winkelen of wandelen, is er niet.
Dus verder zit zo'n bejaarde alleen in zijn/haar huisje te wachten tot misschien één van de kinderen of kleinkinderen op bezoek komt.

In een bejaardenhuis, vroeger, woonden mensen bij elkaar, die elkaar van vroeger kenden, van school, of uit dezelfde wijk. Die kunnen samen wandelen, de lamme helpt de blinde, of een kaartje leggen. In de gezamelijke huiskamer gezellig samen koffie drinken. En is er hulp nodig, dan is die direct, of bijna direct, voorhanden.

VVD's schuld. Standaard.

In andere landen is het heel normaal om je ouders zelf in huis te nemen en te verzorgen. Mensen vallen steil achterover als ze horen dat hier mensen in verpleeghuizen worden weggestopt.

Maar hee, gewoon lekker 'rechts' beleid de schuld geven, zeker na 4 jaar PvdA in de regering.

Dit ligt dus meer aan de kinderen dan aan tekort aan personeel, begrijp ik? Of aan beide?

quote:

Op donderdag 14 september 2017 13:23 schreef Gia het volgende:
Vroeger was vaak één ouder thuis, maar werden de mensen ook niet zo hoogbejaard als nu.
Nu komt het voor dat een ouder 85 jaar is, en de kinderen ook allemaal 55 +.
Die kunnen naast een eigen huishouden, fulltime baan, niet ook nog eens hun ouders verzorgen.
Dat heeft niks te maken met niet willen, maar fysiek niet kunnen.
Het enige dat nog mogelijk is, is mee boodschappen doen, want dat moet je zelf tenslotte ook, en mee naar ziekenhuisafspraken. Tijd om even iets leuks te doen, winkelen of wandelen, is er niet.
Dus verder zit zo'n bejaarde alleen in zijn/haar huisje te wachten tot misschien één van de kinderen of kleinkinderen op bezoek komt.

In een bejaardenhuis, vroeger, woonden mensen bij elkaar, die elkaar van vroeger kenden, van school, of uit dezelfde wijk. Die kunnen samen wandelen, de lamme helpt de blinde, of een kaartje leggen. In de gezamelijke huiskamer gezellig samen koffie drinken. En is er hulp nodig, dan is die direct, of bijna direct, voorhanden.

Plus dat 55+'ers ook nog wel eens zelf ook alweer hulpbehoevend zijn...