Jaarbudget Filipijnse mensenrechtencommissie vastgesteld: 16 euro

De Eerste Opiumoorlog was het begin van een eeuw lang bloedvergieten en andere ellende in China. Het land stond letterlijk op haar grondvesten te schudden. Kort na de Eerste Opiumoorlog kwam ook de Taipingopstand bij: de burgeroorlog in Zuid-China tussen 1850 - 1864 met tientallen miljoenen doden omdat veel Chinezen geen vertrouwen meer hadden in de Qing-dynastie. Daardoor kon Hong Xiuquan veel vogelingen verzamelen en voordat de Manchu-elite het wist had hij een leger van meer dan een miljoen mensen om zich heen. De keizerlijke legers werden behoorlijk gedecimeerd door deze rebellie. De Taipingrebellie kreeg de Qing bijna op haar knieën. Niettemin, China in 1900 was nog steeds niet tot het niveau van 1850 hersteld door de weergaloze Tapingopstand. De imperialistische machten roken bloed en kwamen op het zwakke China af om te roven en moorden. De Opiumoorlogen en Taipingopstand waren letterlijk het begin van het einde voor de Qing-dynastie. Tevens het eind van de 2000 jaar Chinese keizerrijk die begon met Qin Shi Huangdi in 220v. Chr toen hij de Warring States met het nodige bloedvergieten omvormde tot een staat. Na de Xinhai-revolutie in 1911 waar de Qing-dynastie definitief omver werd geworpen was China een tijdlang verdeeld in gebieden die beheerst werden door krijgsheren, criminelen, Japanners, Russen, Britten en nog meer imperialistische machten. Dat was ook de tijd dat verschillende fracties in China verschenen: republicanisme, democratie en communisme. Het leidde uiteindelijk tot de Chinese Burgeroorlog (1927 - 1950, onderbreking tussen 1937 - 1945 want Sino-Japanse oorlog) tussen de Kuomingtang geleid door Chang Kai Shek en communisten geleidt door de Grote Roerganger Mao Zedong (die tevens een behoorlijke militaire strateeg was, zijn economische inzichten waren van minder niveau, maar dat ging pas veel later een rol spelen). De Qing was een dynastie die werd geleid door de Manchus. Die wilden niks van hervormingen weten omdat ze bang waren hun macht te verliezen. Er waren maar een paar miljoen Manchus tegenover 400 miljoen Han-Chinezen. Vandaar dat ze niks van hervormingen wilden weten en meer bezig waren met zichzelf dan met het land. Mao Zedong en Sun Yat Sen zagen Hong Xiuguan die de extreem bloederige Taipingopstand leidde tegen de Qing als voorbeelden voor hun revoluties.

https://nl.wikipedia.org/wiki/Taipingopstand

De Chinese historie is juist behoorlijk bloederig verlopen. Als ik het goed heb zakte de Chinese bevolking van 120 miljoen naar 60 miljoen tijdens de Mongoolse invasie zo'n 800 jaar geleden. Ook veel hongersnoden door de historie heen omdat de bevolking razendsnel groeide en als een misoogst was dan was het bam ''enorme hongersnoden''. En dat is nog maar het topje van de IJsberg. Ik kan hele epistels over schrijven.

https://en.wikipedia.org/wiki/List_of_wars_by_death_toll

Het is goed om de Filipijnen gewoon lekker te laten wat het is. Te veel bemoeizieke figuren in het Westen. Mensen vergeten te snel dat het generaties duurt voor een volk om haar volle potentie te bereiken. De Filipijnen zijn gewoon een chaotisch derdewereldland. Niks gaat dat veranderen behalve interne ontwikkeling. Als daar bloedvergieten voor nodig is so be it als andere landen maar geen last van hebben dan niet mee bemoeien. Zie het als hun pad naar ontwikkeling.