Hoe voel je je nu? #926

lekker wel, maar mis mn huidige thuis wel als ik hier in mn geboorteplaats ben

Heel eerlijk? Ongelooflijk kut.

Mijn lichaam is zodanig in de war dat ik er moodswings van krijg.

Iets beter. Soms vraag ik me af of mijn extra kilo's veroorzaakt worden door een onverwerkt verleden. Net hele diepe herinneringen opgerakeld en besproken met mijn moeder en ik voel me iets beter.

Heel kut, sorry voor diegenen die hoopten hier korte berichten te lezen. Ik moet het even van me afschrijven. Hopelijk ben ik hier niemand mee tot last.

Sinds een twee tot drietal jaar heb ik last gekregen van piekeren. Er zijn periodes dat het goed gaat en periodes tot het minder goed gaat, zoals nu. Dit wordt alleen maar erger als ik alleen ben.

Ik zie nu de echte zinloosheid van het leven in. We gaan toch allemaal dood, wat we ook doen. Ook hoe alles opgebouwd is, is toch allemaal zever gezien we niet verschillen van een dier. Het enige wat we hebben is betekenis voor elkaar. Ik beteken niets voor iemand. Ik ben zonder dat ik het vraag op de wereld terechtgekomen en nu zit ik hier.

Ik ben toch maar die zatlap die niet normaal en serieus kan doen. Ik ben toch maar die gestoorde die altijd wat aan de hand heeft en niet normaal kan doen. Ik ben toch maar die jong die geen vriendin kan vinden. Ik ben toch maar die jong die geen baan kan vinden, want er zijn er zoveel beteren en er is niet de tijd om alles 1000x uit te leggen. Ik ben toch maar die persoon die stottert en al helemaal in vreemde talen als het eens moet voor een baan. Ik ben toch maar die jongen binnen de familie met linkerhanden aan wie nooit wat wordt gevraagd. Ik ben toch maar traag van begrip en alles moeten ze me 1000x uitleggen.

Sinds twee kortes overlijdens op elkaar en zeker na dat van een vriend, heb ik gezien wat iemand kan betekenen. Dat was een niet-religieuze dienst en deze stond bol van de dankbetuigingen en wat hij betekende voor iemand. Ik denk constant aan hoe er op mij gereageerd zou worden. Ik zie mezelf op een doodsprentje, mezelf op de grafsteen en mezelf op een foto. De enigen die ervan kapot zouden zijn, zijn m'n zusje en m'n moeder. Het is net alsof ik dood wil om toch maar te kunnen zien wat ze voor mij zouden doen. Achja, twee dagen en iedereen gaat door met het zinloze leven.

Sowieso denk ik sind een bepaalde tijd veel aan de dood. Als ik opsta en ga slapen, is er iets van: ''het kan altijd de laatste zijn''. Eerst was ik er bang van, nu accepteer ik het.

Soit, bedankt om hier deze veel te lange klaagpost neer te kunnen schrijven van iemand die toch wordt gecatalogiseerd als aandachtshoer.

quote:

Op maandag 23 oktober 2017 14:28 schreef Googke het volgende:
Heel kut, sorry voor diegenen die hoopten hier korte berichten te lezen. Ik moet het even van me afschrijven. Hopelijk ben ik hier niemand mee tot last.

Sinds een twee tot drietal jaar heb ik last gekregen van piekeren. Er zijn periodes dat het goed gaat en periodes tot het minder goed gaat, zoals nu. Dit wordt alleen maar erger als ik alleen ben.

Ik zie nu de echte zinloosheid van het leven in. We gaan toch allemaal dood, wat we ook doen. Ook hoe alles opgebouwd is, is toch allemaal zever gezien we niet verschillen van een dier. Het enige wat we hebben is betekenis voor elkaar. Ik beteken niets voor iemand. Ik ben zonder dat ik het vraag op de wereld terechtgekomen en nu zit ik hier.

Ik ben toch maar die zatlap die niet normaal en serieus kan doen. Ik ben toch maar die gestoorde die altijd wat aan de hand heeft en niet normaal kan doen. Ik ben toch maar die jong die geen vriendin kan vinden. Ik ben toch maar die jong die geen baan kan vinden, want er zijn er zoveel beteren en er is niet de tijd om alles 1000x uit te leggen. Ik ben toch maar die persoon die stottert en al helemaal in vreemde talen als het eens moet voor een baan. Ik ben toch maar die jongen binnen de familie met linkerhanden aan wie nooit wat wordt gevraagd. Ik ben toch maar traag van begrip en alles moeten ze me 1000x uitleggen.

Sinds twee kortes overlijdens op elkaar en zeker na dat van een vriend, heb ik gezien wat iemand kan betekenen. Dat was een niet-religieuze dienst en deze stond bol van de dankbetuigingen en wat hij betekende voor iemand. Ik denk constant aan hoe er op mij gereageerd zou worden. Ik zie mezelf op een doodsprentje, mezelf op de grafsteen en mezelf op een foto. De enigen die ervan kapot zouden zijn, zijn m'n zusje en m'n moeder. Het is net alsof ik dood wil om toch maar te kunnen zien wat ze voor mij zouden doen. Achja, twee dagen en iedereen gaat door met het zinloze leven.

Sowieso denk ik sind een bepaalde tijd veel aan de dood. Als ik opsta en ga slapen, is er iets van: ''het kan altijd de laatste zijn''. Eerst was ik er bang van, nu accepteer ik het.

Soit, bedankt om hier deze veel te lange klaagpost neer te kunnen schrijven van iemand die toch wordt gecatalogiseerd als aandachtshoer.

Sterkte. Heb je iemand om mee te praten over je gevoel?
Dat we allemaal doodgaan is waar, maar dat wil niet zeggen dat je er tot die tijd niet een leuke tijd van kan maken, ondanks tegenslagen. Gelukkig heb je nog even.

quote:

Op maandag 23 oktober 2017 23:54 schreef Hexx. het volgende:
Klaarwakker!

Hallo

Nerveus. Ook vanwege morgen.

quote:

Op zondag 22 oktober 2017 21:33 schreef Mishu het volgende:
Iets beter. Soms vraag ik me af of mijn extra kilo's veroorzaakt worden door een onverwerkt verleden. Net hele diepe herinneringen opgerakeld en besproken met mijn moeder en ik voel me iets beter.

denk eerder door teveel eten

Ongeduldig. Was het maar al 1 november.. Ik tel de dagen af.

Moe

Misselijk door de slaappillen.

mwah, wel bij dat ik zometeen weer naar de psychiater mag

Ik voelde me vanaf gisteravond afschuwelijk eenzaam, tot huilen op de fiets naar werk aan toe, maar heb zonet een eetafspraak geregeld en wat contacten gezocht, en nu voel ik me weer krachtig en trots op mezelf.

quote:

Op dinsdag 24 oktober 2017 13:44 schreef Andromache het volgende:
Ik voelde me vanaf gisteravond afschuwelijk eenzaam, tot huilen op de fiets naar werk aan toe, maar heb zonet een eetafspraak geregeld en wat contacten gezocht, en nu voel ik me weer krachtig en trots op mezelf.

Goed zo

Is sporten niet wat voor jou?