R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Hoi allemaal,
(het is allemaal een beetje warrig, sorry)
Op dit moment moet ik echt even van me afschrijven en ik hoop op wat tips. Op dit moment hang ik enorm tegen een paniekaanval aan en ik weet niet waar ik het kwijt moet. Iedereen in mijn omgeving heeft hoge verwachtingen en hoop. Denken dat alles goed gaat, maar dat is zeker niet het geval.
Na een jaar van opname en daarna een jaar van "rehabilitatie/geïntegratie" (wat eigenlijk betekende heel rustig extra colleges volgen) ben ik nu, na de zomervakantie, begonnen met een fulltime stage. Begeleidster is tevreden, school is tevreden, iedereen denkt dat het goed gaat (wat op stage zeker het geval is), alleen elke avond ben ik compleet gesloopt, huilerig en paniekerig. Ik trek het gewoon niet. Het is te zwaar.
Dit jaar wil ik afstuderen, dus dit moet ik twintig weken zien vol te houden, waarna ik twee weken vrij ben en dan weer twintig weken op een andere plek. Het beroep is fantastisch, stage is heel erg leuk, alleen het is te zwaar.
Volgens mijn vriend is het doemdenken. Volgens mijn vrienden is het een kwestie van wennen. En iedereen denkt dat ik met twee/drie weken wel gewend ben. Dus ik wacht af tot oktober totdat ik aan de bel trek (als het nodig is). Alleen bij mijn vorige poging tot stage lopen eindigde ik binnen twee weken in de kliniek.
Daarvoor heb ik een andere opleiding gedaan, waarmee ik moest stoppen omdat ik een burn-out kreeg (twee keer geprobeerd om toen een fulltime stage te lopen en ik trok het niet). Ik weet niet of het nu faalangst is of de eerste tekenen van weer mislopen.
Dinsdag is mijn psych terug van vakantie en dan ga ik dit zeker bespreken. Alleen ik weet niet wat ik met mijn leven moet / wat mijn leven me waard is, als ik dit weer niet ga redden. Ik ben zo bang. Met andere woorden dikke paniek (het liefst zeg ik morgen/maandag af en bespreek ik het eerst met mijn psych).
Morgen weer twaalf uur aan de bak en dan zie ik wel weer verder. Alleen ik moet gewoon huilen bij de gedachte
(het is allemaal een beetje warrig, sorry)
Op dit moment moet ik echt even van me afschrijven en ik hoop op wat tips. Op dit moment hang ik enorm tegen een paniekaanval aan en ik weet niet waar ik het kwijt moet. Iedereen in mijn omgeving heeft hoge verwachtingen en hoop. Denken dat alles goed gaat, maar dat is zeker niet het geval.
Na een jaar van opname en daarna een jaar van "rehabilitatie/geïntegratie" (wat eigenlijk betekende heel rustig extra colleges volgen) ben ik nu, na de zomervakantie, begonnen met een fulltime stage. Begeleidster is tevreden, school is tevreden, iedereen denkt dat het goed gaat (wat op stage zeker het geval is), alleen elke avond ben ik compleet gesloopt, huilerig en paniekerig. Ik trek het gewoon niet. Het is te zwaar.
Dit jaar wil ik afstuderen, dus dit moet ik twintig weken zien vol te houden, waarna ik twee weken vrij ben en dan weer twintig weken op een andere plek. Het beroep is fantastisch, stage is heel erg leuk, alleen het is te zwaar.
Volgens mijn vriend is het doemdenken. Volgens mijn vrienden is het een kwestie van wennen. En iedereen denkt dat ik met twee/drie weken wel gewend ben. Dus ik wacht af tot oktober totdat ik aan de bel trek (als het nodig is). Alleen bij mijn vorige poging tot stage lopen eindigde ik binnen twee weken in de kliniek.
Daarvoor heb ik een andere opleiding gedaan, waarmee ik moest stoppen omdat ik een burn-out kreeg (twee keer geprobeerd om toen een fulltime stage te lopen en ik trok het niet). Ik weet niet of het nu faalangst is of de eerste tekenen van weer mislopen.
Dinsdag is mijn psych terug van vakantie en dan ga ik dit zeker bespreken. Alleen ik weet niet wat ik met mijn leven moet / wat mijn leven me waard is, als ik dit weer niet ga redden. Ik ben zo bang. Met andere woorden dikke paniek (het liefst zeg ik morgen/maandag af en bespreek ik het eerst met mijn psych).
Morgen weer twaalf uur aan de bak en dan zie ik wel weer verder. Alleen ik moet gewoon huilen bij de gedachte
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Blijf sowieso op je ademhaling letten meis. 
En hoe moeilijk het ook is, probeer het per dag te bekijken, dan loopt je hoofd minder over.
Probeer je te bedenken hoeveel vorderingen je hebt gemaakt die je absoluut niet aan had zien komen, misschien dat je daar wat zelfvertrouwen uit kan putten.
En als dan na x dagen blijft dat het teveel is, is dat nog steeds niet terug naar het begin he! Probeer niet te lang door te gaan, en je zorgen te bespreken. Als je een beetje waakzaam bent zijn er misschien wel aanpassingen te doen waardoor het wel dragelijker wordt. Het is niet alles of niks.
Je bent super bezig!
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 10-09-2017 22:28:28 ]
En hoe moeilijk het ook is, probeer het per dag te bekijken, dan loopt je hoofd minder over. Probeer je te bedenken hoeveel vorderingen je hebt gemaakt die je absoluut niet aan had zien komen, misschien dat je daar wat zelfvertrouwen uit kan putten.
En als dan na x dagen blijft dat het teveel is, is dat nog steeds niet terug naar het begin he! Probeer niet te lang door te gaan, en je zorgen te bespreken. Als je een beetje waakzaam bent zijn er misschien wel aanpassingen te doen waardoor het wel dragelijker wordt. Het is niet alles of niks.
Je bent super bezig!
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 10-09-2017 22:28:28 ]
Je begeleidster is tevreden toch 
Geef het een beetje aan haar en ik weet niet hoe veel uur je op een dag werkt of wat je taken zijn..
Je hoeft niet 120% te geven he..
Weet nog dat ik na 10 maanden thuis zitten tegen de arbo zei, ik zie mij nooit meer 40 uur werken.
En zij zei, tenzij je kanker of ongeneeselijk ziek bent kan je wel weer 40 uur werken..
Alleen rustig opbouwen en je lichaam/ hoofd laten wennen
Maak je niet gek, komt goed
Geef het een beetje aan haar en ik weet niet hoe veel uur je op een dag werkt of wat je taken zijn..
Je hoeft niet 120% te geven he..
Weet nog dat ik na 10 maanden thuis zitten tegen de arbo zei, ik zie mij nooit meer 40 uur werken.
En zij zei, tenzij je kanker of ongeneeselijk ziek bent kan je wel weer 40 uur werken..
Alleen rustig opbouwen en je lichaam/ hoofd laten wennen
Maak je niet gek, komt goed
Hell To The Liars
Ik heb het idee dat je het jezelf erg moeilijk maakt. Dat je te veel van jezelf eist en daardoor na een werkdag helemaal gesloopt bent. Dat kan zorgen voor emoties.
ROBODEMONS..................|:(
Eerlijk zijn. Geen mooi weer spelen. Dan zet je alleen maar iedereen op het verkeerde been.
En wat je nu doet lijkt me ook behoorlijk zwaar, zeker gezien wat je het afgelopen jaar hebt meegemaakt.
En wat Fripsel zegt, het is niet alles of niks. En dat het nu even niet gaat wil echt niet zeggen dat je meteen terugvalt.
En wat je nu doet lijkt me ook behoorlijk zwaar, zeker gezien wat je het afgelopen jaar hebt meegemaakt.
En wat Fripsel zegt, het is niet alles of niks. En dat het nu even niet gaat wil echt niet zeggen dat je meteen terugvalt.
Ik ga het je hier ook nog even zeggen: lieverd je kan een stage best aan, maar 50 uur per week, met soms dagen van 12 uur is in jouw situatie gewoon gekkenwerk.. Als je het rustig zou opbouwen, dus beginnen met bijv. max. 30 uur per week en max. 8 uur per dag. En dan als je daar een beetje aangewend bent, een paar uur per week erbij, etc. Dan zou je misschien uiteindelijk wel die 50 uur p/w met dagen van soms 12 uur, kunnen redden..
Ik weet dat er ook praktische dingen meespelen waardoor het voor jou belangrijk is om het dit jaar te halen, maar die dingen zijn absoluut op te lossen..
En het allerbelangrijkste ben eerlijk naar je omgeving en je stage dat je het zwaar vind. Geef aan dat je het nog wel even wil aankijken om te zien of het niet gewoon een kwestie van wennen is.. Maar laat hun wel weten wat je voelt..
Ik weet dat er ook praktische dingen meespelen waardoor het voor jou belangrijk is om het dit jaar te halen, maar die dingen zijn absoluut op te lossen..
En het allerbelangrijkste ben eerlijk naar je omgeving en je stage dat je het zwaar vind. Geef aan dat je het nog wel even wil aankijken om te zien of het niet gewoon een kwestie van wennen is.. Maar laat hun wel weten wat je voelt..
12 uur? Na een jaar opgenomen te zijn geweest, en een jaar herstel, terwijl je nu voor het eerst weer begint met werken, is dat gewoon te veel op één dag. Maximaal 8 uur per dag. Maximaal 5 dagen in de week (beter 3 of 4 zou ik eigenlijk zeggen, maar goed, dat is misschien niet makkelijk te regelen nu nog). Leg je situatie uit aan die begeleider en zeg dat dat je max is, stel dit ook als harde grens voor jezelf!quote:Op zondag 10 september 2017 22:19 schreef ChildoftheStars het volgende:
Morgen weer twaalf uur aan de bak
(later kun je misschien weer meer, maar dat zie je dan wel)
En daar moet je je ook niet voor schamen, je weet nu toch wat er gebeurt als je jezelf zo opblaast? Dan is het toch beter voor iedereen dat je dat voorkomt? Zowel voor die werkgever (die juist tevreden over je is en anders weer een nieuwe stagair moet opleiden), als je familie en vrienden, de samenleving (die er voor moet dokken als je weer out gaat), je vriend en niet te vergeten jezelf! Het is echt beter voor iedereen als jij wat grenzen stelt.
'maar misschien als ik hard mijn best doe kan ik het wel', ja natuurlijk, maar dat weet je niet, en dat er een flinke kans bestaat dat het fout gaat voel je zelf al aan, dat is duidelijk, en dat risico moet je gewoon niet willen nemen, niet nog een keer.
En verder: zorgen dat je behalve je stage verder niks hoeft te doen, avonden vrij houden, gewoon tv hangen of een boek lezen, vriend laten koken (of iets kant-en-klaar), vroeg naar bed (alleen iets anders doen als je daar op die avond zelf nog zin in hebt, niet van tevoren plannen)
Weekenden ook lekker vrij houden, geen dingen van tevoren plannen, als je wat doet dan beetje wandelen of fietsen in de omgeving, wat dingen bezoeken, beetje buiten zijn. 20% activiteiten 80% rust.
Bedankt voor de lieve reacties Inmiddels ben ik weer wat rustiger...
Of ik me aanstel of niet, weet ik niet. Het is gewoon zoals ik het ervaar.
Voor mezelf heb ik een lijst gemaakt met signalen om op te letten en ik heb de decaan gemaild. Morgen/vandaag bespreek ik het met mijn begeleider.
De eerste signalen van te veel zijn er, dus ik probeer even wat ervoor te verzinnen.
De paniek is gelukkig weg en ik ben aan het zoeken naar oplossingen. Daarin ga ik ook begeleiding vragen vanuit school en met mijn psych.
80% rust in mijn vrije tijd is ook erg verstandig. Dat heb ik tot nu toe nog niet kunnen doen. Alles was erg hectisch afgelopen week en ik "moest" sociaal zijn. Morgen ga ik afspraken verschuiven.
En als laatste: Ik heb mijn beste vriend even gebeld. Doe begreep me gelukkig heel erg goed. Morgen bespreek ik het met mijn vriend
Allemaal heel erg bedankt
Inmiddels ben ik weer wat rustiger...Of ik me aanstel of niet, weet ik niet. Het is gewoon zoals ik het ervaar.
Voor mezelf heb ik een lijst gemaakt met signalen om op te letten en ik heb de decaan gemaild. Morgen/vandaag bespreek ik het met mijn begeleider.
De eerste signalen van te veel zijn er, dus ik probeer even wat ervoor te verzinnen.
De paniek is gelukkig weg en ik ben aan het zoeken naar oplossingen. Daarin ga ik ook begeleiding vragen vanuit school en met mijn psych.
80% rust in mijn vrije tijd is ook erg verstandig. Dat heb ik tot nu toe nog niet kunnen doen. Alles was erg hectisch afgelopen week en ik "moest" sociaal zijn. Morgen ga ik afspraken verschuiven.
En als laatste: Ik heb mijn beste vriend even gebeld. Doe begreep me gelukkig heel erg goed. Morgen bespreek ik het met mijn vriend
Allemaal heel erg bedankt
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Het is misschien raar, maar ik heb vast knutselspullen klaar gelegd voor wanneer ik thuis kom en een serie in de download. Dan blijf ik na stage niet zo in het werk hangen, maar ontspan ook echt. Hoop ik...
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Natuurlijk stel je je niet aan. Je komt van ver en je kunt enorm trots zijn op wat je wilt bereikeb en al bereikt hebt.
Goed dat je erkent dat het te snel te veel wordt, ik herinner me nog een kort gesprekje in de SC. Bespreek dit echt goed met je begeleider, jij hebt er niks aan wanneer je een terugval hebt, maar je stage en je begeleider zeker ook niet. Goed dat je aan de bel trekt!
Goed dat je erkent dat het te snel te veel wordt, ik herinner me nog een kort gesprekje in de SC. Bespreek dit echt goed met je begeleider, jij hebt er niks aan wanneer je een terugval hebt, maar je stage en je begeleider zeker ook niet. Goed dat je aan de bel trekt!
“What do I wear in bed? Why, Chanel No. 5, of course”
Dank je wel
Blijkbaar is mijn grens lager dan verwacht, dat is jammer. Alleen ik ben blij dat ze tevreden zijn. Je hebt gelijk, mijn begeleidster wil (en gunt het me) dat het nu goed gaat en wil daar ook veel aan doen om me te helpen. Dus tijd om mijn mond open te trekken
Blijkbaar is mijn grens lager dan verwacht, dat is jammer. Alleen ik ben blij dat ze tevreden zijn. Je hebt gelijk, mijn begeleidster wil (en gunt het me) dat het nu goed gaat en wil daar ook veel aan doen om me te helpen. Dus tijd om mijn mond open te trekken
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Meestal slaap ik 's nachts wel lang genoeg. Alleen ik was echt klaar en klaar wakker en dus al opquote:Op maandag 11 september 2017 07:18 schreef amaranta het volgende:
Probeer snachts ook te slapen. Laat je telefoon/tablet desnoods beneden liggen.
Komend weekend ga ik op hetzelfde moment naar bed en eruit als door de week, dan slaap ik waarschijnlijk ook beter
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Neem je angstgevoelens en doemdenken niet zo serieus. Vertrouw op die mensen die wel mentaal in orde zijn en je waarderen om je prestaties. Mensen kunnen nog wel eens veel te kritisch zijn op zichzelf, iets waar jij duidelijk mee stoeit.
1 + 1 = blauw
Overigens, bespreken met familie, vriend, vrienden, op een serieuze, volledige wijze. Misschien kunnen ze je op bepaalde fronten ontlasten (huishouden, etc.) of op andere wijze ondersteunen. Daarnaast, met je psycholoog bespreken wat je dwars zit en triggert.
Kijk hoe ver je al bent nu en leef van dag tot dag.quote:
Hoi allemaal,
(het is allemaal een beetje warrig, sorry)
Op dit moment moet ik echt even van me afschrijven en ik hoop op wat tips. Op dit moment hang ik enorm tegen een paniekaanval aan en ik weet niet waar ik het kwijt moet. Iedereen in mijn omgeving heeft hoge verwachtingen en hoop. Denken dat alles goed gaat, maar dat is zeker niet het geval.
Na een jaar van opname en daarna een jaar van "rehabilitatie/geïntegratie" (wat eigenlijk betekende heel rustig extra colleges volgen) ben ik nu, na de zomervakantie, begonnen met een fulltime stage. Begeleidster is tevreden, school is tevreden, iedereen denkt dat het goed gaat (wat op stage zeker het geval is), alleen elke avond ben ik compleet gesloopt, huilerig en paniekerig. Ik trek het gewoon niet. Het is te zwaar.
Dit jaar wil ik afstuderen, dus dit moet ik twintig weken zien vol te houden, waarna ik twee weken vrij ben en dan weer twintig weken op een andere plek. Het beroep is fantastisch, stage is heel erg leuk, alleen het is te zwaar.
Volgens mijn vriend is het doemdenken. Volgens mijn vrienden is het een kwestie van wennen. En iedereen denkt dat ik met twee/drie weken wel gewend ben. Dus ik wacht af tot oktober totdat ik aan de bel trek (als het nodig is). Alleen bij mijn vorige poging tot stage lopen eindigde ik binnen twee weken in de kliniek.
Daarvoor heb ik een andere opleiding gedaan, waarmee ik moest stoppen omdat ik een burn-out kreeg (twee keer geprobeerd om toen een fulltime stage te lopen en ik trok het niet). Ik weet niet of het nu faalangst is of de eerste tekenen van weer mislopen.
Dinsdag is mijn psych terug van vakantie en dan ga ik dit zeker bespreken. Alleen ik weet niet wat ik met mijn leven moet / wat mijn leven me waard is, als ik dit weer niet ga redden. Ik ben zo bang. Met andere woorden dikke paniek (het liefst zeg ik morgen/maandag af en bespreek ik het eerst met mijn psych).
Morgen weer twaalf uur aan de bak en dan zie ik wel weer verder. Alleen ik moet gewoon huilen bij de gedachte
Maak het niet moeilijker in je hoofd dan het is, kijk het nog even aan en bespreek het met je psych en begeleider.
Succes
Klinkt erg zwaar. Kan je voor nu niet die 20 weken fulltime over meer weken uitsmeren door het parttime te doen en dan langzaam op te bouwen naar fulltime? 12 uur per dag is ook wel echt veel, ook voor iemand zonder jouw problemen.
12 uur per dag is echt te veel. Je moet het gewoon in 8 doen.
Dat scheelt enorm en dan kun je het vast wel aan.
Bespreek het even met je begeleider. En kijk ook even in je stagecontract. Meestal staan daar gewoon het aantal uren stage in. Meer is niet nodig. Meeste begeleiders zullen dit begrijpen.
Een beetje extra om het goed te doen is natuurlijk prima. Maar 12 uur per dag slaat nergens op. Tevens moet je op het werk zelf genoeg pauzeren. Even buiten wandelen tussen de middag, kopje koffie of thee drinken en even kletsen over het weekend...
[ Bericht 4% gewijzigd door Spanky78 op 11-09-2017 17:22:04 ]
Dat scheelt enorm en dan kun je het vast wel aan.
Bespreek het even met je begeleider. En kijk ook even in je stagecontract. Meestal staan daar gewoon het aantal uren stage in. Meer is niet nodig. Meeste begeleiders zullen dit begrijpen.
Een beetje extra om het goed te doen is natuurlijk prima. Maar 12 uur per dag slaat nergens op. Tevens moet je op het werk zelf genoeg pauzeren. Even buiten wandelen tussen de middag, kopje koffie of thee drinken en even kletsen over het weekend...
[ Bericht 4% gewijzigd door Spanky78 op 11-09-2017 17:22:04 ]
Whatever...
Maak dagen van 8 uur (excl. reistijd, dat wel) en geen 12 uur.
En leer jezelf aan je minder druk te maken om dingen die er niet echt aan toe doen. Mensen met nijging tot overspanningheid en burnout trekken zich veel te veel aan en/óf komen niet voor zichzelf op.
Haal de mentale druk van de ketel en dan is 40 uur meestal prima te doen. 32 of 24 uur is imo ook teveel als je je geestelijk kapot maakt. Het is 'maar' werk/stage, niemand gaat dood door iets meer 'schijt' te hebben aan je werkgever. Uiteraard moet je geen laksheid gaan uitstralen, maar dat lijkt me duidelijk.
Er vanuit gaande dat je een stageovereenkomst hebt voor ca 40 uur p/w, eis van je werkgever deze uren na te komen. Ben overigens wel benieuwd wat voor stage je loopt. Én zorg ervoor dat je de stageuren zo goed mogelijk weet te combineren met je privéleven.
Ik heb een tijd fulltime stage gelopen en daarnaast 4 a 5 avonden gewerkt. Daar ben je na een half jaar ook wel klaar mee, zeg maar. Echter omdat stage geen druk opleverde en ik in een fijne routine zat, waren die 20 weken zo voorbij en de stagevergoeding + salaris bijbaantje leverde leuk geld op voor een student als ik.
[ Bericht 8% gewijzigd door Justinn op 11-09-2017 11:55:57 ]
En leer jezelf aan je minder druk te maken om dingen die er niet echt aan toe doen. Mensen met nijging tot overspanningheid en burnout trekken zich veel te veel aan en/óf komen niet voor zichzelf op.
Haal de mentale druk van de ketel en dan is 40 uur meestal prima te doen. 32 of 24 uur is imo ook teveel als je je geestelijk kapot maakt. Het is 'maar' werk/stage, niemand gaat dood door iets meer 'schijt' te hebben aan je werkgever. Uiteraard moet je geen laksheid gaan uitstralen, maar dat lijkt me duidelijk.
Er vanuit gaande dat je een stageovereenkomst hebt voor ca 40 uur p/w, eis van je werkgever deze uren na te komen. Ben overigens wel benieuwd wat voor stage je loopt. Én zorg ervoor dat je de stageuren zo goed mogelijk weet te combineren met je privéleven.
Ik heb een tijd fulltime stage gelopen en daarnaast 4 a 5 avonden gewerkt. Daar ben je na een half jaar ook wel klaar mee, zeg maar. Echter omdat stage geen druk opleverde en ik in een fijne routine zat, waren die 20 weken zo voorbij en de stagevergoeding + salaris bijbaantje leverde leuk geld op voor een student als ik.
[ Bericht 8% gewijzigd door Justinn op 11-09-2017 11:55:57 ]
voor een stage!? Dat kan echt niet.
Ik vind je grens niet zo laag. 12 uur per dag werken is voor een 'normaal' mens al niet te doen.quote:
Dank je wel
Blijkbaar is mijn grens lager dan verwacht, dat is jammer. Alleen ik ben blij dat ze tevreden zijn. Je hebt gelijk, mijn begeleidster wil (en gunt het me) dat het nu goed gaat en wil daar ook veel aan doen om me te helpen. Dus tijd om mijn mond open te trekken
Bijna niemand kan structureel 60 uur per week werken hoor.
Lukt een tijdje, maar dan zijn we/ ze er wel klaar mee
Lukt een tijdje, maar dan zijn we/ ze er wel klaar mee
Hell To The Liars
Dat van die 12 uur had ik niet eens gezien. Dat is wel écht teveel. Zoiets komt zowel jou als je stage niet ten goede.
1 + 1 = blauw
Wat goed dat je aan het luisteren bent naar je lijf en je hoofd! Gezien je voorgeschiedenis (die nu nog steeds meespeelt) en het aantal stage uren lijkt het me erg zwaar.
Maar COTS, wat ik in je OP niet teruglees is de twijfels die je omgeving had over je stage. Ik herinner me dat je het daar een poosje geleden over had. Zoals je het nu schrijft is iedereen hoopvol en positief en lijken ze je problemen zelfs een beetje te bagatelliseren. Dat is voor mij in tegenspraak met hoe het er een poosje geleden voor stond.
Ik bedoel het niet als kritiek, maar zou het zo kunnen zijn dat je, in je streven naar 'slagen', de signalen van je omgeving op dit moment een beetje verkeerd interpreteert?
Of is jouw situatie sinds een paar maanden zo veranderd dat men zo'n zware stage niet meer als onhaalbaar ziet?
Maar COTS, wat ik in je OP niet teruglees is de twijfels die je omgeving had over je stage. Ik herinner me dat je het daar een poosje geleden over had. Zoals je het nu schrijft is iedereen hoopvol en positief en lijken ze je problemen zelfs een beetje te bagatelliseren. Dat is voor mij in tegenspraak met hoe het er een poosje geleden voor stond.
Ik bedoel het niet als kritiek, maar zou het zo kunnen zijn dat je, in je streven naar 'slagen', de signalen van je omgeving op dit moment een beetje verkeerd interpreteert?
Of is jouw situatie sinds een paar maanden zo veranderd dat men zo'n zware stage niet meer als onhaalbaar ziet?
Op donderdag 21 juli 2011 23:08 schreef Loveless85 het volgende:
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
Dan heb je safe = condoom
Double dutch = condoom en pil
quadruple Cat = pil, MAP, condoom, castratie, prikpil, spiraaltje, zaaddodende pasta en voor het jodelen de bergen uit
|
|
