Nog even een leuke uiteenzetting van mij:
Ik baseer deze uiteenzetting op de lijsten van 2002 (de eerste échte lijst, die gedaan werd met een keuzelijst op basis van de vrije keuzes in 2000), 2011 (de lijst die qua inhoud wat mij betreft het meest eer doet aan de muziekgeschiedenis) en 2016 (de meest recente lijst)
Ik baseer me voornamelijk op de 'meest voorkomende nieuwkomers' en de 'artiesten die verdwijnen'.
In 2002 hadden bijvoorbeeld de vorige artiesten noteringen:
Cliff Richard 10 (4,1)
Madonna 9 (7,5)
Spencer Davis Group 4 (0,0)
Gino Vannelli 3 (1,0)
Kool and the Gang 3 (0,0)
maar bijvoorbeeld ook Engelbert Humperdinck, De Vogeltjesdans en Dave Dee, Dozy, Beaky, Mick & Tich stonden toen in de lijst.
Natuurlijk zijn Cliff en Madonna (en ik vind zelf ook Kool and the Gang) artiesten met zo'n impact dat ze met meerdere liedjes in de lijst horen. Dat Cliff er alleen met die schijtlollige Gekdom shit instaat vind ik echt ontzettend treurig. Maar puur op kwaliteit gekeken zijn dit ook geen groten. En De Vogeltjesdans
Tsja.
Wel was er veel minder Nederlandstalig - Marco Borsato en Blof bijvoorbeeld. Blof had 3 noteringen in 2002, 18 in 2011 (logisch, in 2002 hadden ze een veel minder groot oeuvre), naar overigens maar 17 in 2016. De onderkant van dit soort muziek ligt er namelijk wel een stuk sneller uit. Marco Borsato (met het meest relevante deel van zijn oeuvre, slechts 3 van zijn hogere noteringen zijn van na 2002) stond op 7 in 2002, ging naar 16 in 2011 en terug naar 14 in 2016.
Wat mij ook heel erg opvalt is dat, buiten het hoge aantal noteringen van de Beatles en de Stones, er maar weinig groepen zijn met een écht hoog aantal noteringen. Wat veel meer ruimte gaf voor eenlingen. Ik denk dat het ook het aantal middelmatige liedjes van dezelfde bands (vaak van 3 of minder jaar geleden) de lijst minder spannend maakt.
Dit was slecht nieuws deel 1. Nu goed nieuws deel 1: relevante 'oudere' artiesten die in 2011 danwel 2016 erbij zijn gekomen:
Metallica (oke, had 1 notering in 2002, maar 4 in 2011, en is toch wel een relevant onderdeel van de muziekgeschiedenis)
Nirvana (had in 2011 voor het eerst een 2e liedje zelfs)
RHCP (van 0 naar 4)
Radiohead (ook van 0 naar 4)
In 2016 hadden deze bands zelfs allemaal minimaal 5 noteringen.
In 2016 kwamen daar bijvoorbeeld nog bij:
The Smashing Pumpkins
Iron Maiden
Underworld
Rammstein
Blur
Pixies
Laten we wel zijn, stelselmatig genegeerd in de vroege jaren, maar wel eenzijdig, minder 'spannend'. Geijkte liedjes, zeggen we dan, die 'we' vaak zat horen. En zeg zelf, hoe vaak hoor je de Spencer Davis Group nu. Maar, laten we eerlijk zijn, deze bands horen wel in een top 2000 van de popmuziek, meer dan de fucking Vogeltjesdans.
Maar nu de keerzijde. Ik zei al dat er heel veel Nederlandstalig in is gekomen. Maar ook Coldplay, Adele, Anouk, Racoon, Kensington, Ed Sheeran, The Script en Bruno Mars hebben meer dan 5 noteringen. En laten we wel zijn, met vaak een oeuvre van minder dan 10 jaar oud. Dat al deze artiesten (behalve Kensington, vind ik, dat is nu voor mijn gevoel nog altijd iedereen wel een beetje vergeten over 10 jaar en heeft dan nog 3 liedjes in de lijst, net zoals een Kane) een degelijke impact op de muziek hebben op dit moment geloof ik best. Maar ze staan er vaak in met recente liedjes die niet echt gerijpt zijn. (Bovendien staan ze te hoog, maar over de volgorde kan ik me zoals gezegd niet meer druk maken) En die er over 3, 4 jaar weer uit zijn. Soms gebeurt dat zelfs met liedjes met klassiekerpotentieel (Moves Like Jagger van Maroon 5, Grace Kelly van Mika), dus uiteindelijk wordt de waan van de dag daar ernstig duidelijk.
En dat zijn artiesten die je 'altijd al' hoort. Het spannende en leuke aan de top 2000 is dat je muziek hoort die je niet altijd op de radio hoort. Zeg nou zelf, hoe vaak hoor je I Hope I Never of Itsy Bitsy Teenie Weenie Yellow Polka Dot Bikini nu nog op de radio. Dat is deel van de charme geweest, en die glans gaat er stukje bij beetje wel vanaf. Natuurlijk, die laatste hoort absoluut niet in een lijstje van de beste 2000 liedjes ooit, maar ik hoor 'm in de Top 2000 toch net effe iets beter aan. Terwijl het met de artiesten van deze eeuw omgekeerd is. Rumour Has It van Adele is een prima liedje, maar tijdens de top 2000 heb ik zo'n gevoel van 'ja leuk liedje, maar ik had liever I Hope I Never, die hoor je nooit'.
En nou, dat somt voor mij het top 2000 gevoel een beetje op. In eerste instantie is wat er gebeurde terecht. Er stond teveel meuk in uit de oudere jaren die eigenlijk echt niet kon, maar waar mensen een type sentiment mee hadden, en dit is vervangen door voornamelijk echte klassiekers, zij het Uncertain Smile of Forbidden Colours, zij het Clocks of The Scientist. Maar ergens is dit doorgeslagen, misschien ook omdat de verandering te lang heeft geduurd en iets te traag is geweest in de vroege jaren. Maar daardoor is de échte spanning in de lijst, de liedjes waarvan je denkt 'huh die was er ook nog', wel een stukje kleiner. En juist dat is een van de leukste dingen. Als ik de beste liedjes aller tijden wil horen kan ik ook spotify opzetten en daar The Pains of Being Pure at Heart aanzetten.
Ik geloof ook niet dat het een lijst van de 2000 beste liedjes is, maar een lijst van de 2000 meest invloedrijke en populaire liedjes is. En daar horen Coldplay, Adele, Ed Sheeran, etc. wel bij, uiteraard. (Maar ook met samen ruim 30 liedjes? Dat vind ik niet en is ook wel de schuld van dat platen er zo snel in mogen)