Zwangerschap en geboorte deel 1803

Och LeSage, wat een vervelende opmerking zeg. Kan me voorstellen dat je dat niet lekker zit, maar ik zou me maar voorhouden dat als ze er zo naief ingaat, ze zichzelf nog wel tegenkomt.

Hier ook de hormonenblues. Een van de katten is al 2 volle dagen niet thuis en dat zit me niet lekker. Het regent. En ik moet steeds halverwege de nacht naar de wc, waarna ik pas tegen de ochtend weer in slaap val en dus voel ik me de hele dag brak. Bah. Gelukkig vanavond een feestje dus kan ik fijn even de zinnen verzetten.

Ik heb vanavond een bruiloft en zit net nu met een opgeblazen gevoel en winderigheid. Timing.

quote:

Op donderdag 7 september 2017 22:55 schreef Songeur het volgende:
LadyS, je kan natuurlijk ook enkel commode en bedje doen? Kleertjes in de commode! Scheelt weer ruimte.

Ik zit inderdaad te denken aan zo'n grote van Ikea. Hemnes geloof ik. Maar ik vind hangende kleertjes ook zo leuk

LeSage, heeft dat meisje die vraag niet uit onwetendheid gevraagd? Of klonk het echt als een sneer? Zoiets als: "Als ze er meer tijd en moeite in hadden gestopt, was de bv wel gelukt". In dat laatste geval snap ik je .

Donna, no gênante momenten op de bruiloft?

Nou, ze zei vrijwel letterlijk zoiets: 'Zijn er dan niet veel vrouwen die doen alsof ze hun best hebben gedaan? Gewoon zodat ze kunnen zeggen dat ze het geprobeerd hebben?' Ze was sowieso met andere vragen ook nogal vooringenomen.
Nou ja, gevoelig puntje bij mij, dat realiseer ik me ook echt wel. Deze kwam gewoon even binnen.

Hoe gaat het bij jou? Weer wat rustiger met de harde buiken?

39 weken vandaag

En ik kon gisteren de nieuwe auto van schoonbroer niet testen. Hij heeft een heel leuk sportmodelletje gekocht, maar daar kan ik vast en zeker niet meer uit zonder getakeld te moeten worden

quote:

Op zaterdag 9 september 2017 06:10 schreef LadyS het volgende:

[..]

Ik zit inderdaad te denken aan zo'n grote van Ikea. Hemnes geloof ik. Maar ik vind hangende kleertjes ook zo leuk

Wij gaan ook voor zo'n grote van Hemnes met heel veel laatjes en een bedje, we hebben nog wel een klein kastje voor er bij, maar een hangkast leek mij nu nog niet zo praktisch. We gaan morgen shoppen voor de baby

Ons beginnetje

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op zaterdag 9 september 2017 07:51 schreef LeSage het volgende:
Nou, ze zei vrijwel letterlijk zoiets: 'Zijn er dan niet veel vrouwen die doen alsof ze hun best hebben gedaan? Gewoon zodat ze kunnen zeggen dat ze het geprobeerd hebben?' Ze was sowieso met andere vragen ook nogal vooringenomen.
Nou ja, gevoelig puntje bij mij, dat realiseer ik me ook echt wel. Deze kwam gewoon even binnen.

Hoe gaat het bij jou? Weer wat rustiger met de harde buiken?

Het is voor iemand makkelijk oordelen als je het zelf nog niet meegemaakt hebt, ik denk altijd maar zo; ze komen er zelf nog wel achter.

Ik heb mezelf wel voorgenomen dat ik er wel mijn best voor ga doen het te laten slagen, maar dat ik niet ten koste van mezelf en de kleine ga worstelen als het niet lukt en dat dat ook niet erg is, want dat is het ook niet

Ik heb zo'n hekel aan de moeder en bv mafia, het is zo makkelijk oordelen en doen alsof je zelf perfect bent

quote:

Op zaterdag 9 september 2017 08:58 schreef rena het volgende:

[..]

Het is voor iemand makkelijk oordelen als je het zelf nog niet meegemaakt hebt, ik denk altijd maar zo; ze komen er zelf nog wel achter.

Ik heb mezelf wel voorgenomen dat ik er wel mijn best voor ga doen het te laten slagen, maar dat ik niet ten koste van mezelf en de kleine ga worstelen als het niet lukt en dat dat ook niet erg is, want dat is het ook niet

Ik heb zo'n hekel aan de moeder en bv mafia, het is zo makkelijk oordelen en doen alsof je zelf perfect bent

Waarom ga je er zelf dan aan mee doen door het de bvmaffia te noemen, ja mensen zijn fanatiek maar dat gaat twee kanten op. Hoevaak ik wel niet met de kv"maffia" te maken heb als borstvoedingsmoeder is absurd. Stop dan ook met het woord als je er zon hekel aan hebt

Welke voeding je geeft heeft een ander sowieso niets mee te maken.
Je bent geen betere moeder als je BV geeft en geen slechtere als FV geeft. BV lukt soms niet en soms wil je gewoon niet. Dat is helemaal niet erg.
Dat mag toch? Het kindje groeit, either way.
En ik ga er vanuit dat elke moeder gewoon een gezonde baby wilt.
Ik verbaas mij nog steeds waar mensen zich soms mee bemoeien en hun oordeel ergens over vellen.

quote:

Op zaterdag 9 september 2017 06:10 schreef LadyS het volgende:
"Als ze er meer tijd en moeite in hadden gestopt, was de bv wel gelukt".

Ik denk dat dit in een heel aantal gevallen best kan kloppen, maar het omgekeerde is in ieder geval niet waar: dat het met voldoende tijd en moeite (en voorbereiding en kennis en goede begeleiding en steun van de omgeving) uiteindelijk altijd lukt. Zelfs als je werkelijk alles goed doet kan het tóch misgaan, dat heb ik zelf helaas ook moeten ondervinden.

quote:

Op zaterdag 9 september 2017 09:19 schreef Budabuddumbam het volgende:

[..]

Waarom ga je er zelf dan aan mee doen door het de bvmaffia te noemen, ja mensen zijn fanatiek maar dat gaat twee kanten op. Hoevaak ik wel niet met de kv"maffia" te maken heb als borstvoedingsmoeder is absurd. Stop dan ook met het woord als je er zon hekel aan hebt

Begrijp me niet verkeerd, misschien heb ik het verkeerd verwoord, het had ook elk ander woord dan BV kunnen zijn, ik heb een hekel aan alles waarin mensen tot het extreme hun mening doorduwen om andere mensen een rotgevoel te bezorgen over zichzelf en dat kan religieus fanatisme zijn maar ook over zoiets als het moederschap wat ik erg veel zie gebeuren op internet en ook in het echte leven. Als ik nu al zie, als aanstaande nieuwe moeder, waar je mee te maken krijgt aan veroordelen en ongevraagde meningen terwijl het juist een periode zou moeten zijn waarin je elkaar kunt steunen en helpen waar het kan. Ik geloof echt in leven en laten leven.

Ik wil zelf trouwens ook BV gaan geven als het me lukt, dus hierin is BV echt een voorbeeldwoord, sorry.

Ik wilde helemaal geen discussie openen, ik bedoelde het juist positief en niet negatief 😳 BV, KV, iedereen moet doen waar zij zich goed bij voelen

Ik had mezelf ook voorgenomen om borstvoeding te geven zo lang het goed gaat. Heb super begeleiding gehad van de kraamhulp en het was ook meteen goed op gang. Kraamhulp waarschuwde me al dat ik gevoelig was voor ontstekingen omdat ik de eerste al na 3 dagen te pakken had. Dus na 4 borstontstekingen in 3 weken tijd was ik er wel klaar mee. Misschien had ik meer kunnen doen maar vond niet dat het ten kosten van mezelf moest gaan. Was voor V. ook niet leuk zon gestresste mama als hij honger had

Mensen vinden altijd wel wat om over te zeuren. Eerst bv/fv. Daarna volgt de doorslaapvraag (gevolgd door een kamp 'nou de mijne sliep al met 3 weken door!!!! *trots*' of juist een 'nou, ik voed al tig jaar en heb nog steeds x nachtvoedingen *trots*', beide snap ik niet...). Later wil iedereen weten of ze al tijgeren/kruipen/zitten en vanaf wanneer om vervolgens te vergelijken met hun (vaak uiteraard veel snellere) kinderen.
En sinds N bijna een jaar was kwam de vraag: 'loopt ze al? Nee???? Nou, de mijne......'

Vanaf nu doen we het gewoon nooit meer goed. Dus moeten we vooral doen waar we zelf achter staan en wat we het beste vinden voor onze kindjes!

Ik denk dat minstens een kwart van mijn werk (voor de winkel en als draagconsulent) bestaat uit ouders geruststellen en in hun kracht zetten. Je doet het goed, je kindje is prachtig, je bent een goede moeder/vader. Je mag je kindje de hele dag vasthouden als jij dat nodig vindt (maar vergeet niet om zelf te eten/drinken/slapen/plassen) en het is ook okee om ruimte voor jezelf te nemen. Jij bent de moeder/vader, jij mag beslissen, vertrouw op je eigen oordeel. Zorg voor jezelf, zorg voor je kindje, je mag 'fouten' maken, je mag radicaal van keuze switchen enzovoorts.

Ik merk dat dat inderdaad veel komt doordat ouders (met name van pasgeboren babys) zo open staan voor alles en dat de omgeving (ook professionals) meent dat zij van alles te zeggen hebben over het kindje. Dat is niet zo. Een moeder is, hoewel regelmatig overweldigd en totaal ondersteboven, heel goed in staat om zelf haar weg te vinden en om indien nodig uit eigen intiatief om hulp of advies te vragen. Dat lijken mensen toch vaak te vergeten.

Einde frustratiepuntje Ik krijg het verder niet bijgetikt. Ik lees mee en leef mee, maar elke keer als ik aan een post begin zijn we alweer een half topic verder en weet ik niet meer wat te typen. Maar ik zie jullie wel

Ik denk dat zo'n opmerking over bv meer uit onwetendheid gemaakt wordt, en niet met een verwijt erin verstopt.
Ik wist eerst ook totaal niet wat er allemaal bij kwam kijken als je bv wil geven, en dacht ook dat het vooral een kwestie van doorzetten was.
Nu weet ik dat het niet vanzelfsprekend is dat het lukt als je maar graag genoeg wilt, maar dat er een hele hoop factoren mee kunnen spelen.

En ik blijf er ook bij dat er ook mensen zijn waarbij het met wat doorzettingsvermogen wel gelukt zou zijn, maar het is ieders eigen keuze, en wat iemand anders ervan vindt is niet belangrijk.

Ik geloof ook vast dat het bij mij met heel veel doorzettingsvermogen misschien wel was gelukt. Maar juist dat doorzettingsvermogen is iets wat ik moeilijk vind om over te oordelen.
In hoeverre is het het waard om tegen iedere voeding als een berg op te zien? Iedere keer huilen? Voelt dat je gevoel tegenover je kind een knauw krijgt door het voeden?
En dan vind ik het moeilijk als iemand het heeft over 'iets meer je best doen'. Het gaat naast het lichamelijke aspect wbt voeden ook over je psychische gesteldheid.
En dat geldt wat mij betreft over alles wat komt kijken bij kinderen opvoeden. Oordelen is zo makkelijk, maar uiteindelijk doen we allemaal ons best om gelukkig en gezonde kindjes op de wereld te zetten.

Ik probeerde ook geen discussie aan te zwengelen over wat wel/niet goed is bij voeding, ik vond het eigenlijk vooral confronterend dat ik blijkbaar mijn vorige ervaring niet helemaal verwerkt had

quote:

Op zaterdag 9 september 2017 10:31 schreef Little_Miss_Naughty het volgende:
Ik denk dat zo'n opmerking over bv meer uit onwetendheid gemaakt wordt, en niet met een verwijt erin verstopt.
Ik wist eerst ook totaal niet wat er allemaal bij kwam kijken als je bv wil geven, en dacht ook dat het vooral een kwestie van doorzetten was.
Nu weet ik dat het niet vanzelfsprekend is dat het lukt als je maar graag genoeg wilt, maar dat er een hele hoop factoren mee kunnen spelen.

En ik blijf er ook bij dat er ook mensen zijn waarbij het met wat doorzettingsvermogen wel gelukt zou zijn, maar het is ieders eigen keuze, en wat iemand anders ervan vindt is niet belangrijk.

Ik snap je stuk heel goed. Ik vond het vooral ongepast om zo'n opmerking te plaatsen bij onbekenden, tijdens een voorlichting, waarbij 2 mensen in het voorstelrondje net hebben verteld dat het de eerste keer niet gelukt is en ze hopen dat het deze keer wel gaat lukken. Slik zo'n opmerking dan even in en vertel die op de terugweg tegen je vriend ofzo

Ik vind het ook wel vreemd om zulke opmerking te maken als je zelf nog nooit hebt kunnen ervaren hoe het is om borstvoeding te geven. & ik kan me goed voorstellen dat je je daar rot door kunt voelen LeSage. Het is vaak toch al zo'n gevoelig iets (bij mij tenminste wel). Misschien heeft dat meisje in haar omgeving ook nog weinig verhalen gehoord over hoe de borstvoeding kan verlopen? Ik wilde bij de eerste keer ook heel graag borstvoeding geven en dat is wel gelukt & op zich ben ik blij dat ik het heb kunnen doen al was het maar voor een paar maanden. Maar ik vraag me ook wel af hoe ik die tijd had ervaren als ik het niet had gedaan. Bij mij had het veel invloed op mijn stemming in negatieve zin en ik vind het jammer dat ik misschien mede daardoor niet zo vrolijk terugdenk aan die eerste tijd. Natuurlijk weet je niet zeker waardoor je stemming bepaald is omdat er op dat moment zoveel andere aspecten spelen (slapeloze nachten, wennen aan een ander leven en een grote verantwoordelijkheid). Ik merkte wel dat mijn stemming een stuk beter werd toen ik met de BV stopte. Bij de tweede eigenlijk weer precies dezelfde ervaring. Ook BV gegeven en mijn stemming was in die periode ook niet zo goed. Nu ik gestopt ben voel ik me zoveel beter. Deze keer vond ik het wel makkelijker om de keus te maken om te stoppen (ivm mijn eerste ervaring), maar ik merk wel dat oordelen vanuit de buitenwereld me de eerste keer een extra beladen gevoel gaven om te stoppen. Nu durfde ik meer uit te gaan van mijn eigen gevoel, omdat ik al eens ervaren had dat het stoppen ook veel positiefs had opgeleverd.

Maar eigenlijk hoor ik hier helemaal niet dus .

Waarom zou je stemming minder goed geweest zijn bij BV? De enige die voeding kan geven?

quote:

Op zaterdag 9 september 2017 12:34 schreef LeSage het volgende:

[..]

Ik snap je stuk heel goed. Ik vond het vooral ongepast om zo'n opmerking te plaatsen bij onbekenden, tijdens een voorlichting, waarbij 2 mensen in het voorstelrondje net hebben verteld dat het de eerste keer niet gelukt is en ze hopen dat het deze keer wel gaat lukken. Slik zo'n opmerking dan even in en vertel die op de terugweg tegen je vriend ofzo

Veel mensen zijn totaal niet meelevend en vooral met zichzelf bezig.

quote:

Op zaterdag 9 september 2017 12:52 schreef vencodark het volgende:
Waarom zou je stemming minder goed geweest zijn bij BV? De enige die voeding kan geven?

Ja dat speelde denk ik mee. & ik voel me zelf echt niet prettig bij voeden in het openbaar/bij anderen dan mijn partner/baby/dreumes. Dus daardoor voelde ik me gestresst bij kraamvisites en kon ik niet op pad gaan of hooguit een half uurtje en dat gaf me soms een heel beklemmend gevoel. & ook veel gevoelens van eenzaamheid. Maar ik denk dat het ook meespeelt dat ik tegenstrijdige gevoelens had. Ik vond het wel superbelangrijk om bv te geven en had ook het gevoel dat dat het beste was. Ik kon ook niet goed accepteren van mezelf dat ik die gedachten/gevoelens had omdat ik het egoïstisch vond van mezelf tov de baby.

En toch, en het is misschien vloeken in de kerk, denk ik dat die opmerking van dat meisje in heel veel gevallen wél opgaat en dat kleurt zo'n opmerking behoorlijk. Ik heb bv gegeven, zwarte sneeuw gezien en toch doorgezet. Omdat ík dat belangrijk vond. Zonder een oordeel te hebben over een ander. Ik ben trots op wat me daarin gelukt is en ik zal nóóit een oordeel uitspreken naar andere mensen hun situatie, maar soms voel ik hem wel (mede door die zwarte sneeuw dus.) Dat laat ik niet merken, want wat ik vind is niet belangrijk, maar hoe vaak mensen uit mijn omgeving niet zeggen dat ze héél graag willen en er alles voor over hebben er ergens in de eerste periode mee stoppen na een rondje clusteren 'omdat de melk op was' of dat soort flauwekul zonder ook maar een seconde een LK overwogen te hebben of gewoon op basis van een gebrek aan kennis die knoop doorhakken. Dan wil je níet heel graag en dan heb je er ook niet veel voor over.

Is dat erg? Nee, absoluut niet. Het is eenieders eigen keuze, maar het maakt wel dat dit soort onwetende dames dat soort opmerkingen durven maken, denk ik. Als dát de voorbeelden zijn uit je omgeving, dan snap ik het wel. Ze had nog steeds haar woorden in moeten slikken, maar door de dynamiek van wij/zij en alle maffia's die we daarin onderscheiden, durven mensen ook gewoon misschien niet te zeggen dat het voor hén gewoon genoeg was en dat ze daarom wilden stoppen. Omdat dat er mag zijn, omdat het hun lijf is en hun kindje. Zet daar de strijd van andere vrouwen die wél heel graag willen en met alle hulp van dien er niet in slagen tegenover en je hebt per definitie een pijnlijke lading te pakken als mensen dit soort opmerkingen maken.

That having said: laat iedere vrouw voeden hoe ze wil, met borst of fles en laten we lekker alleen oordelen over onze eigen wensen, successen en momenten waarop het niet lukte. De rest is namelijk helemaal niet belangrijk.

[ Bericht 1% gewijzigd door Kimpossible op 09-09-2017 13:23:14 ]

Ik denk dat heel veel oordelen ook vooral interpretaties zijn. Het voorbeeld van dat meisje op de cursus kan gewoon een oprechte vraag zijn.
Ik zeg al niet meer hardop dat ik borstvoeding geef, dat de andere twee ook lang borstvoeding hebben gehad, dat ik drie keer thuis ben bevallen, dat mijn baby vlot ontwikkelt, tenzij er specifiek naar gevraagd wordt. Ik veroordeel anderen niet als het bij hen anders gaat, maar ik merk wel altijd dat de ander gauw in de verdediging schiet.

Ik heb best een sloot problemen gehad met de borstvoeding. Spoed KS, kraamvrouwenkoorts met opnieuw ziekenhuisopname, kind wat niet wilde aanhappen dus eerste maanden fulltime gekolfd, veel pijn, veel borstontstekingen, spruw, een kind wat niet goed groeide, een blindedarmoperatie en ten slotte nog een dieet wat vrij was van koemelk, soja, ei en pinda vanwege allergieën bij mijn baby. Toch voed ik nu ruim 2 jaar.

Dat ik toch ben doorgegaan heeft denk ik het meest te maken met het feit dat het deed mij echt goed deed als het lukte, ik voelde me trots, het vijzelde mijn zelfbeeld op en (mede daarom) wilde ik het perse volhouden. Dat was zeg maar de basis voor mijn doorzettingsvermogen. Ik kan me indenken dat wanneer je die andere kant dus niet meemaakt dat je je dan afvraagt waar je het dan nog voor doet. Als het je dus neerslachtig en depressief maakt of als je buitenhuis voeden heel vervelend vindt in plaats van een probleemloze ervaring. KV is een prima alternatief waar niet zoveel nadelen aan kleven dus logisch dat je daar dan voor kiest.

Daarnaast liggen ieders grenzen ergens anders en dat kan lastig invoelbaar zijn voor een ander. Daar gaat doorgaans een heel leven aan doorgemaakte ervaringen aan vooraf. Dat kan er bijvoorbeeld ook toe leiden dat iemand al meteen voor KV kiest, wat natuurlijk ook prima is en waar een ander niets over te zeggen heeft.

Wat ik wel lastig vind is dat het soms voelt alsof ik niet 'mag' zeggen dat ik trots ben op het feit dat het mij gelukt is om lang borstvoeding te geven. Dat ik blij ben dat ik doorgezet heb omdat ik me anders echt bijzonder kut zou hebben gevoeld. Want het feit dat ik dat zo voel wordt door sommige anderen, wat Wup al zegt, opgevat als een aanval op hun doen of laten.