Nazil, wat een ventje met zijn kinderstoel en potje
Wat we ook eten, hij wil het ook. Apart eten krijg ik dus niet vaak voor elkaar. Hij moet dus altijd maar gewoon wachten tot er hier iets op tafel staat, de bourgondiër. Vanavond zaten we saampjes aan de zoete aardappel patatjes
Aerenia, ai van dat velletje. Dat ze dat dan ook onthoud én je er telkens mee confronteert
Goed van het potje trouwens. Braaaaaaf.
Ik tel een beetje de dagen af tot mijn vriend weer thuis is
Respect voor alleenstaande ouders hoor en dan heb ik er nog eentje. Alleen wel eentje die dus ineens deze week véél stervende-zwaan-acties heeft. Gelukkig slaapt hij 's nachts en 's middags als een roosje.
Ik heb trouwens de box opgeruimd
Zei ik vorige week dat die nog werd gebruikt, ineens staat dat ding maar in de weg. Dus hop, gedemonteerd en de kamer meteen maar een restyling gegeven, bij Ikea een speelkleed gehaald en een doos voor zijn speelgoed. Opgeruimd staat netjes
en nu een biertje (die mag op een tegeltje)