R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Ik ben toch wel benieuwd, hoe andere dat nou doen, en misschien hebben jullie nog wel tips voor mij.
Ik zit zelf thuis op dit moment, en ben in behandeling voor PTSS. De opstart hiervan heeft lang geduurd, waardoor het erg lang "overleven" was maar door therapie en medicatie zit er wel echt een stijgende lijn in. Daarom ben ik ook stapjes aan het maken om vrijwilligerswerk te doen bij de kringloop.
Mijn grootste valkuil, is echter dat ik altijd bezig wil zijn. Vroeger ging dat prima maar nu kan mijn hoofd dat echt niet meer aan, zeker niet icm mijn fibromyalgie.
Nu heb ik vandaag weer zo'n thuis dag gehad. Ben best wel lekker bezig geweest. Heb een was gedraaid, het huis stofgezogen. Mijn trapkast uitgeruimd en een kliko aan onkruid uit mijn tuin gehaald. Heb een rondje gewandeld en wat plantjes verplant.
Het is dus niet dat ik niks gedaan heb, maar toch zit ik nu met een vervelend gevoel op de bank, dat ik nog iets moet doen. Terwijl ik eigenlijk gewoon even rustig van mn avond zou moeten gaan genieten.
Herkent iemand dit, en hoe ga je ermee om? Ik voel me soms zo gefrustreerd dat ik figuurlijk mijn hoofd wel tegen de muur zou willen meppen.
Ik zit zelf thuis op dit moment, en ben in behandeling voor PTSS. De opstart hiervan heeft lang geduurd, waardoor het erg lang "overleven" was maar door therapie en medicatie zit er wel echt een stijgende lijn in. Daarom ben ik ook stapjes aan het maken om vrijwilligerswerk te doen bij de kringloop.
Mijn grootste valkuil, is echter dat ik altijd bezig wil zijn. Vroeger ging dat prima maar nu kan mijn hoofd dat echt niet meer aan, zeker niet icm mijn fibromyalgie.
Nu heb ik vandaag weer zo'n thuis dag gehad. Ben best wel lekker bezig geweest. Heb een was gedraaid, het huis stofgezogen. Mijn trapkast uitgeruimd en een kliko aan onkruid uit mijn tuin gehaald. Heb een rondje gewandeld en wat plantjes verplant.
Het is dus niet dat ik niks gedaan heb, maar toch zit ik nu met een vervelend gevoel op de bank, dat ik nog iets moet doen. Terwijl ik eigenlijk gewoon even rustig van mn avond zou moeten gaan genieten.
Herkent iemand dit, en hoe ga je ermee om? Ik voel me soms zo gefrustreerd dat ik figuurlijk mijn hoofd wel tegen de muur zou willen meppen.
Ik kan ook alleen voldoening uit mijn werk halen. Als ik werkeloos zou raken, zou dat ook echt een probleem zijn.
Misschien helpt het als je een dagplanning maakt met je karweitjes, en kan je er voldoening uithalen dat je je 'target' gehaald hebt?
Misschien helpt het als je een dagplanning maakt met je karweitjes, en kan je er voldoening uithalen dat je je 'target' gehaald hebt?
Dat doe ik heel veel en daardoor gaat het dus ook wel beter, maar het is zo zelden dat ik gewoon met een voldaan gevoel op de bank neerplof s avonds en gewoon mag/kan genieten van het niks doen.quote:Op dinsdag 29 augustus 2017 19:20 schreef Hamzoef het volgende:
Ik kan ook alleen voldoening uit mijn werk halen. Als ik werkeloos zou raken, zou dat ook echt een probleem zijn.
Misschien helpt het als je een dagplanning maakt met je karweitjes, en kan je er voldoening uithalen dat je je 'target' gehaald hebt?
Maar je hoeft niet perse iets maar dat verwacht je van jezelf 
.
Miss dat een hobby/passie en dat dagelijks implementeren ook bijdraagt aan meer voldoening. Of meer sociale activiteiten met vrienden.
Of miss heeft het ook gewoon te maken met relativeren waarom zo hard zijn voor jezelf?
. Miss dat een hobby/passie en dat dagelijks implementeren ook bijdraagt aan meer voldoening. Of meer sociale activiteiten met vrienden.
Of miss heeft het ook gewoon te maken met relativeren waarom zo hard zijn voor jezelf?
'' I am under no obligation to make sense to you.''
Sociale activiteiten werk ik ook aan! Ik heb er sinds kort ook een hele leuke nieuwe vriendin bij, en geef zelfs een housewarming.quote:
Maar je hoeft niet perse iets maar dat verwacht je van jezelf
Miss dat een hobby/passie en dat dagelijks implementeren ook bijdraagt aan meer voldoening. Of meer sociale activiteiten met vrienden.
Ik heb heel lang heel fanatiek gekorfbald, daarnaast ook training gegeven, de jeugdcommissie gedaan, gecoached en wedstrijden gefloten. Maar fysiek kon ik het niveau wat ik altijd kon niet meer aan door mijn fibromyalgie en die frustratie kwam me zo hoog te zitten dat ik uiteindelijk besloten heb te stoppen. Ik heb er sindsdien alleen niks vervangends voor terug kunnen vinden wat me een zelfde soort voldoening/leeg hoofd kan geven.
Oh en waarom zo hard zijn voor jezelf..
Hoe eerder het beter gaat hoe eerder ik naar echt werk kan gaan werken en eindelijk weer wat echte vrijheid terug win. Al klinkt dat misschien raar.
Hoe eerder het beter gaat hoe eerder ik naar echt werk kan gaan werken en eindelijk weer wat echte vrijheid terug win. Al klinkt dat misschien raar.
Ja dat is wel logisch. Je wil je gewoon weer goed voelen, maarja soms heb je dat gewoon niet dat voel je gewoon wat minder.quote:
Oh en waarom zo hard zijn voor jezelf..
Hoe eerder het beter gaat hoe eerder ik naar echt werk kan gaan werken en eindelijk weer wat echte vrijheid terug win. Al klinkt dat misschien raar.
Ups and downs.. Maarja het wel logisch dat zou dan weer een persoonlijke overwinning zijn.
'' I am under no obligation to make sense to you.''
Ow... dit is zo herkenbaar... Ik denk niet dat je het in de activiteiten moet zoeken, maar in de mindset. Sommigen zijn hard bezig met studeren of werken en jij bent hard bezig met herstellen. Herstellen is harder werken dan werken (vind ik). De rust die je nu in je leven hebt, is nodig om van de PTSS te komen. Probeer wat milder voor jezelf te zijn. Het is heel knap dat je goed actief bent. Het is heel knap dat je werkt aan jezelf. Het is heel knap dat je hulp vraagt, krijgt en gebruikt. Wees trots op jezelf. Je doet het goed. Degene die een naar gevoel zou moeten hebben is degene die jou PTSS heeft bezorgd. Niet jij.
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Dat zei mijn therapeut ook. Dat ik wat ik doe niet moet downplayen omdat het voor mijn gevoel "normale dingen" zijn die iedereen zou moeten doen. Zodra het daarover gaat begin ik me zo awkward te voelen. Of als iemand me daar complimenten over geeft.quote:
Ow... dit is zo herkenbaar... Ik denk niet dat je het in de activiteiten moet zoeken, maar in de mindset. Sommigen zijn hard bezig met studeren of werken en jij bent hard bezig met herstellen. Herstellen is harder werken dan werken (vind ik). De rust die je nu in je leven hebt, is nodig om van de PTSS te komen. Probeer wat milder voor jezelf te zijn. Het is heel knap dat je goed actief bent. Het is heel knap dat je werkt aan jezelf. Het is heel knap dat je hulp vraagt, krijgt en gebruikt. Wees trots op jezelf. Je doet het goed. Degene die een naar gevoel zou moeten hebben is degene die jou PTSS heeft bezorgd. Niet jij.
Maar dat heeft vooral ook wel met mijn familie te maken denk ik, voor mijn gevoel maakt het niet uit hoe hard ik ren, ik voldoe toch niet aan hun maatstaven. En rationeel heb ik wel echt besloten van, ik hoef die bevestiging niet meer van mijn ouders. Dat ik goed bezig ben. Maar emotioneel loopt dat nog niet helemaal gelijk.
Ja, maar dan op een andere manier.quote:
Het begeleid wonen traject waar ik in zit heeft me in dit appartement geplaatst nadat ik op locatie geterroriseerd werd met een buurjongen die wel erg veel van zijn hardstyle 'muziek' hield, waardoor ik niet op mijn eigen bed kon slapen.
Het was of hier wonen, of verder geterroriseerd worden. De keuze was snel gemaakt. Echter, dit appartement woont voor geen meter. Het is te klein, teveel deuren en geen tuin.
Nou, niet eigenlijk. Ik tuur wat door de ramen, doe mijn boodschappen, het huishouden en zo nu en dan komt er iemand van de begeleiding langs om een gesprek met me te houden / probeert te helpen met voorgaand genoemd.quote:en hoe ga je ermee om?
Ik poog contact met mijn familie te onderhouden, heb zelf geen vrienden.
Daarnaast ook PTSS vanuit pestverleden (noemen ze dan complex PTSS) en een aantal andere klachten, waaronder een gameverslaving (voorheen 12-14 uur per dag, nu gereduceerd tot 8-10)
Om mezelf van de computer weg te laten houden heb ik dagbesteding gezocht, welke ik nu bijna dagelijks bezoek.
Om deels van de klachten van PTSS af te komen heb ik me aangemeld voor EMDR.
Mijn verslaving maskeert deze gedachtegang. In 2015 onder begeleiding van verslavingszorg gepoogd een half jaar zonder computer te leven, zonder succes. Ik werd gek, letterlijk.quote:Ik voel me soms zo gefrustreerd dat ik figuurlijk mijn hoofd wel tegen de muur zou willen meppen.
Ik houd me altijd vast aan deze vier woorden: faith, morale, logic, insight.quote:Ik ben toch wel benieuwd, hoe andere dat nou doen,
- geloof in mezelf, anderen, een godheid
- moraal door geloven in mezelf, geloven in anderen, beseffen dat de wereld groter is dan mezelf en hoe ik me daarin kan voortbewegen zonder iemand kwaad te doen/ maken of verdriet te doen
- logica door de morele gedachtegang te kunnen benadrukken in principes, beweegredenen
- inzicht door ervaringen vanuit het verleden (niet die vanuit mijn PTSS, dat zijn irreële gedachten)
Blijf in ieder geval jezelf, niemand heeft wat aan een kopie van iemand anders.quote:en misschien hebben jullie nog wel tips voor mij.
Acht jezelf in staat eens in de zoveel tijd alles bij elkaar te schreeuwen op een strand of bos (bos heeft mooie echo).
Gun jezelf de tijd om verbetering toe te staan in je leven. Hoe lang dat is, hangt geheel af van je eigen kunnen.
De tijd die je gegeven is, is van jou en niemand anders.
[ Bericht 0% gewijzigd door Metalfrost op 29-08-2017 20:21:35 ]
Google is your friend, abuse your friends
Ik ben zelf lang opgenomen geweest. Toen ik voor het eerst uit de sep kwam en in een normaal bed mocht slapen, kreeg ik complimenten omdat het goed ging. Toen vond ik dat compleet belachelijk: iedereen kan immers in een normaal bed slapen. Iemand vertelde me dat het niet klopte, ik kon het niet en door te knokken daarna wel.quote:Op dinsdag 29 augustus 2017 19:46 schreef Fripsel het volgende:
[..]
Dat zei mijn therapeut ook. Dat ik wat ik doe niet moet downplayen omdat het voor mijn gevoel "normale dingen" zijn die iedereen zou moeten doen. Zodra het daarover gaat begin ik me zo awkward te voelen. Of als iemand me daar complimenten over geeft.
In die situatie zit jij nu ook. Op dit moment kun je niet werken/studeren, maar je kan wel werken aan jezelf en vrijwilligerswerk doen. Je zet stappen om trots op te zijn. Eerst kon je deze dingen niet (jezelf onder ogen komen) en nu wel. Heb compassie met jezelf. En natuurlijk voelt het awkward (en misschien ken je net als ik het gevoel dat iedereen om je heen vooruit gaat en jij blijft op een plek stil staan), alleen zo zijn helaas de dingen in je leven gelopen. Het is vreselijk oneerlijk. Eerst heeft iemand extreem je grenzen overschreden en daar moet jij vervolgens voor boeten. Dan hoef jij niet extra oneerlijk naar jezelf te zijn. Jij verdient al het goede en alle complimenten. Ik ben iig (voor wat het waard is) heel trots op je!
Je bent een volwassen vrouw. Jammer dat zij niet tevreden zijn, het gaat erom wat jij doet. Niet wat zij vinden. Jezelf blijven herinneren hoe het zit en dan volgen de emoties vanzelf!quote:Maar dat heeft vooral ook wel met mijn familie te maken denk ik, voor mijn gevoel maakt het niet uit hoe hard ik ren, ik voldoe toch niet aan hun maatstaven. En rationeel heb ik wel echt besloten van, ik hoef die bevestiging niet meer van mijn ouders. Dat ik goed bezig ben. Maar emotioneel loopt dat nog niet helemaal gelijk.
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Dat wat jij met je gamen doet, deed ik als puber ook juist heel erg met het sporten. Daarom heeft het zo'n leegte achtergelaten denk ik. Heb er iets meer over gelezen en het schijnt typisch ptss vlucht gedrag te zijn, vooral bij kinderen.quote:
[..]
Ja, maar dan op een andere manier.
Het begeleid wonen traject waar ik in zit heeft me in dit appartement geplaatst nadat ik op locatie geterroriseerd werd met een buurjongen die wel erg veel van zijn hardstyle 'muziek' hield, waardoor ik niet op mijn eigen bed kon slapen.
Het was of hier wonen, of verder geterroriseerd worden. De keuze was snel gemaakt. Echter, dit appartement woont voor geen meter. Het is te klein, teveel deuren en geen tuin.
[..]
Nou, niet eigenlijk. Ik tuur wat door de ramen, doe mijn boodschappen, het huishouden en zo nu en dan komt er iemand van de begeleiding langs om een gesprek met me te houden / probeert te helpen met voorgaand genoemd.
Ik poog contact met mijn familie te onderhouden, heb zelf geen vrienden.
Daarnaast ook PTSS vanuit pestverleden (noemen ze dan complex PTSS) en een aantal andere klachten, waaronder een gameverslaving (voorheen 12-14 uur per dag, nu gereduceerd tot 8-10)
Om mezelf van de computer weg te laten houden heb ik dagbesteding gezocht, welke ik nu bijna dagelijks bezoek.
Om deels van de klachten van PTSS af te komen heb ik me aangemeld voor EMDR.
[..]
Mijn verslaving maskeert deze gedachtegang. In 2015 onder begeleiding van verslavingszorg gepoogd een half jaar zonder computer te leven, zonder succes. Ik werd gek, letterlijk.
[..]
Ik houd me altijd vast aan deze vier woorden: faith, morale, logic, insight.
- geloof in mezelf, anderen, een godheid
- moraal door geloven in mezelf, geloven in anderen, beseffen dat de wereld groter is dan mezelf en hoe ik me daarin kan voortbewegen zonder iemand kwaad of verdriet te doen
- logica door de morele gedachtegang te kunnen benadrukken in principes, beweegredenen
- inzicht door ervaringen vanuit het verleden (niet die vanuit mijn PTSS, dat zijn irreële gedachten)
[..]
Blijf in ieder geval jezelf, niemand heeft wat aan een kopie van iemand anders.
Acht jezelf in staat eens in de zoveel tijd alles bij elkaar te schreeuwen op een strand of bos (bos heeft mooie echo).
Gun jezelf de tijd om verbetering toe te staan in je leven. Hoe lang dat is, hangt geheel af van je eigen kunnen.
De tijd die je gegeven is, is van jou en niemand anders.
Dat schreeuwen in het bos klinkt ergens wel heel lekker maar ik denk niet dat ik me zo kan laten gaan.
Ik snap je punt wel. Afgelopen jaar zat ik het grootste deel met kerst alleen, deed me er heel groot en stoer onder, wat is kerst nou! Vlak daarna was ik jarig, maar mijn verjaardag begon ik met een paniekaanval op de eerste hulp. En ook toen weer, boeiend wat is een verjaardag nou.quote:
[..]
Ik ben zelf lang opgenomen geweest. Toen ik voor het eerst uit de sep kwam en in een normaal bed mocht slapen, kreeg ik complimenten omdat het goed ging. Toen vond ik dat compleet belachelijk: iedereen kan immers in een normaal bed slapen. Iemand vertelde me dat het niet klopte, ik kon het niet en door te knokken daarna wel.
In die situatie zit jij nu ook. Op dit moment kun je niet werken/studeren, maar je kan wel werken aan jezelf en vrijwilligerswerk doen. Je zet stappen om trots op te zijn. Eerst kon je deze dingen niet (jezelf onder ogen komen) en nu wel. Heb compassie met jezelf. En natuurlijk voelt het awkward (en misschien ken je net als ik het gevoel dat iedereen om je heen vooruit gaat en jij blijft op een plek stil staan), alleen zo zijn helaas de dingen in je leven gelopen. Het is vreselijk oneerlijk. Eerst heeft iemand extreem je grenzen overschreden en daar moet jij vervolgens voor boeten. Dan hoef jij niet extra oneerlijk naar jezelf te zijn. Jij verdient al het goede en alle complimenten. Ik ben iig (voor wat het waard is) heel trots op je!
[..]
Je bent een volwassen vrouw. Jammer dat zij niet tevreden zijn, het gaat erom wat jij doet. Niet wat zij vinden. Jezelf blijven herinneren hoe het zit en dan volgen de emoties vanzelf!
Heb toen tuurlijk ook wel gebaald, maar pas nu komt het echt binnen van eigenlijk was dat toch wel erg sneu allemaal bij elkaar.
Had toen best wat meer mogen zien hoe groot ik mezelf hield.
Het doet me pijn om dit te lezen... Gelukkig heb je dat inzicht nu wel *knuffel* Het komt echt wel goed met jou. Alleen het heeft tijd nodig, en behandeling en heel erg veel zelfcompassie. Ik gun het je zo. Als je een luisterend oor nodig hebt, zit ik voor je klaarquote:
[..]
Ik snap je punt wel. Afgelopen jaar zat ik het grootste deel met kerst alleen, deed me er heel groot en stoer onder, wat is kerst nou! Vlak daarna was ik jarig, maar mijn verjaardag begon ik met een paniekaanval op de eerste hulp. En ook toen weer, boeiend wat is een verjaardag nou.
Heb toen tuurlijk ook wel gebaald, maar pas nu komt het echt binnen van eigenlijk was dat toch wel erg sneu allemaal bij elkaar.
Zet hem op meid
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Dat gamen is ook vluchtgedrag, ik kan vaak niet omgaan met deze realiteit. Mijn realiteit vroeger was om dagelijks gepest te worden. Nu word ik niet meer gepest, kijken mensen anders naar me. Het gamen, met name schietspelletjes, brengt mij weer deels 'terug'. Het geeft me herkenning en begrip.quote:
[..]
Dat wat jij met je gamen doet, deed ik als puber ook juist heel erg met het sporten.
Daarom heeft het zo'n leegte achtergelaten denk ik. Heb er iets meer over gelezen en het schijnt typisch ptss vlucht gedrag te zijn, vooral bij kinderen.
Ik moet eerlijk bekennen het schreeuwen tot nog toe ook maar twee keer te hebben gedaan, en ik het aan jou aanbeveel omdat ik het op internet heb gelezen dat het werkt, niet vanwege het idee dat het bij mij ook zou werken. Het werkte wellicht; twee minuten van euforie, daarna volgde de schaamte van twee weken.quote:Dat schreeuwen in het bos klinkt ergens wel heel lekker maar ik denk niet dat ik me zo kan laten gaan.
Google is your friend, abuse your friends
Ik heb ook een tijd heel fanatiek gesport, ben ook veel afgevallen.quote:Op dinsdag 29 augustus 2017 21:01 schreef Faeroer het volgende:
Ik pak dan gewoon de 135's op de incline en pomp flink wat setjes eruit en dan naar huis voor kip
Maar dan kom ik toch toch weer bij mijn fibromyalgie, als ik nu fanatiek sport, gaat dat weer ten kostte van mijn dagelijkse ritme omdat ik dan weer meer pijnaanvallen krijg.
Heb ondertussen echt een haat liefde verhouding met sporten want was echt een junk.
Een goede pomp is de beste pijnstiller die je kan hebben, anders gewoon wat tramadol bijpakken haha ja tog?quote:
[..]
Ik heb ook een tijd heel fanatiek gesport, ben ook veel afgevallen.
Maar dan kom ik toch toch weer bij mijn fibromyalgie, als ik nu fanatiek sport, gaat dat weer ten kostte van mijn dagelijkse ritme omdat ik dan weer meer pijnaanvallen krijg.
Heb ondertussen echt een haat liefde verhouding met sporten want was echt een junk.
Het is nou niet alsof artsen staan te strooien met pijnmedicatie.quote:
[..]
Een goede pomp is de beste pijnstiller die je kan hebben, anders gewoon wat tramadol bijpakken haha ja tog?
Waarom zou je alleen maar fanatiek willen sporten? Naast inspanning hoort ontspanning. Er is niets heerlijker dan een paar uur in een zwembad rond te drijven.quote:
[..]
Ik heb ook een tijd heel fanatiek gesport, ben ook veel afgevallen.
Maar dan kom ik toch toch weer bij mijn fibromyalgie, als ik nu fanatiek sport, gaat dat weer ten kostte van mijn dagelijkse ritme omdat ik dan weer meer pijnaanvallen krijg.
Heb ondertussen echt een haat liefde verhouding met sporten want was echt een junk.
Ik moest opzoeken wat dat fibromyalgie is. Wat jij teveel hebt aan neurotransmitters dat heb ik met enige regelmaat tekort. Het lijkt me erg vermoeiend om fysiek gezien 'met de rem erop' te moeten leven. En als je daarin slaagt, dan heb je een onbevredigend gevoel omdat het niveau van een aantal van die neurotransmitters lager is dan je gewend bent.
Dat gezegd hebbende, zeg ik iets geks als dat onbevredigende gevoel in jouw situatie dus eigenlijk een indicatie is dat je heel goed bent bezig geweest 'de rem erop te houden'? Misschien dat zo'n associatie het gevoel wat dragelijker kan maken? Beschouw dat gevoel als een compliment voor je zelfbeheersing? Dat is dan weer iets om trots op te zijn
Oprecht heel erg bedankt voor dit inzicht, want daar heb je denk ik wel een heel goed punt. Goed betekent op dit moment inderdaad eigenlijk de rem erop ook al wil ik dat niet.quote:
[..]
Waarom zou je alleen maar fanatiek willen sporten? Naast inspanning hoort ontspanning. Er is niets heerlijker dan een paar uur in een zwembad rond te drijven.
Ik moest opzoeken wat dat fibromyalgie is. Wat jij teveel hebt aan neurotransmitters dat heb ik met enige regelmaat tekort. Het lijkt me erg vermoeiend om fysiek gezien 'met de rem erop' te moeten leven. En als je daarin slaagt, dan heb je een onbevredigend gevoel omdat het niveau van een aantal van die neurotransmitters lager is dan je gewend bent.
Dat gezegd hebbende, zeg ik iets geks als dat onbevredigende gevoel in jouw situatie dus eigenlijk een indicatie is dat je heel goed bent bezig geweest 'de rem erop te houden'? Misschien dat zo'n associatie het gevoel wat dragelijker kan maken? Beschouw dat gevoel als een compliment voor je zelfbeheersing? Dat is dan weer iets om trots op te zijn
Je bent gewoon goed bezig.quote:
[..]
Oprecht heel erg bedankt voor dit inzicht, want daar heb je denk ik wel een heel goed punt. Goed betekent op dit moment inderdaad eigenlijk de rem erop ook al wil ik dat niet.
*Trots op Fripsel*
P.S. serieus, in een onbevredigende situatie is er niets zo belangrijk dan stil te staan (sorry voor de woordkeuze
) bij de dingen die wel goed gaan! Motiveer jezelf om tegen elke onbevredigende gedachte minimaal anderhalve positieve gedachte te zetten. Sterkte. You can do it![ Bericht 20% gewijzigd door Mojo.jojo op 29-08-2017 21:41:36 ]
Ik moet nog een positieve brief schrijven vanuit de goede Fripsel voor de Fripsel als het goed gaat.quote:Op dinsdag 29 augustus 2017 21:36 schreef Mojo.jojo het volgende:
[..]
Je bent gewoon goed bezig.
*Trots op Fripsel*
P.S. serieus, in een onbevredigende situatie is er niets zo belangrijk dan stil te staan (sorry voor de woordkeuze
Maar van het idee alleen al vlieg ik helemaal op slot. Zou toch eens moeten beginnen.
Klinkt alsof je getrouwd bent met jezelfquote:
[..]
Ik moet nog een positieve brief schrijven vanuit de goede Fripsel voor de Fripsel als het goed gaat.
Maar van het idee alleen al vlieg ik helemaal op slot. Zou toch eens moeten beginnen.
Maar serieus; er zijn 7 dingen die elk kind met enige regelmaat dient te horen of op een andere manier te merken:
- ik hou van je
- ik ben trots op je
- het spijt me
- ik vergeef je
- ik luister
- dit is jouw verantwoordelijkheid
- je kunt het
Jammer genoeg maakt dit je afhankelijk van anderen, wat als volwassene weer heel vervelend kan zijn. Maar ook als volwassene is het fijn dit af en toe te horen.
Dus dit naar behoefte jezelf vertellen kan geen kwaad. Het zijn maar een paar woorden. Maar het gevoel dat je ervan krijgt vergeet je niet! Je kunt het
|
|
