R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Ik post dit gewoon even onder mijn eigen naam omdat ik te lui ben om een kloon aan te maken.
Vroeger had ik een redelijk normaal gezin. Mijn oudere broer was wel altijd een etter en kreeg vaak zijn zin. Heeft ook wel eens andere kinderen gepest op school. Ik heb 2 broers die een beetje asociaal, bot en egoïstisch zijn, maar in de kern goed. Het zijn gewoon jongens.
Mijn vader hield mijn broers altijd in toom. Ze kregen regelmatig de zin 'Doe eens niet zo asociaal.' en 'En nu ophouden!' van mijn vader over zich heen.
Mijn moeder is psychisch kwetsbaar en daardoor vrij angstig naar de kinderen toe en over eigenlijk alles. Hierdoor probeert ze zich altijd met ons leven te bemoeien om de controle te behouden. Ook zij is in de kern een goed mens. Mijn vader hield tevens mijn moeder in toom.
Mijn vader is helaas ziek geworden en afgelopen jaar opgenomen in een verpleeghuis. Eigenlijk sinds mijn vader ziek werd (mentaal) en dus ook sociaal zwakker pakten mijn broers 'hun macht' binnen de familie. Ze gingen enkel voor zichzelf leven en wilden bijvoorbeeld mijn moeder en ik niet meer helpen met dingen. Ook doen ze af en toe schofterig/onaangepast naar andere mensen toe op internet bijvoorbeeld.
Mijn moeder blijft vasthouden aan hoe het vroeger was, waarin mijn vader iedereen als het ware 'dwong' om sociaal en familieachtig naar elkaar te zijn. Zij gaat er bijvoorbeeld vanuit dat mijn broers een cadeautje voor mij kopen op mijn verjaardag en dat vertikken ze dus sinds mijn vader terminaal ziek is.
Hierdoor wringt het voortdurend, en is mijn moeder zeer regelmatig verdrietig omdat 'dit niet is hoe ze hen heeft opgevoed' en ze wilt heel graag een gelukkig gezinsleven. Ook naar buiten toe. Ze probeert zo veel als ze kan mijn broers op hun gedrag aan te spreken maar ze nemen haar niet echt serieus (ik ook soms niet).
Ondertussen blijven we allebei een beetje hangen aan de 'illusie' van vroeger dat het koek en ei was. Uit gewoonte blijven wij wel gewoon sociaal en attent naar hen toe.
Hoe zouden jullie adviseren om hier mee om te gaan?
We zitten nu in een cirkel van broers doen iets bots en onattents -> moeder spreekt ze er op aan -> wij (broers) zien het anders -> moeder verdrietig -> wij doen weer aardig en liefdevol -> dit wordt niet teruggegeven. Mijn moeder weigert ook om ze op te geven.
Vroeger had ik een redelijk normaal gezin. Mijn oudere broer was wel altijd een etter en kreeg vaak zijn zin. Heeft ook wel eens andere kinderen gepest op school. Ik heb 2 broers die een beetje asociaal, bot en egoïstisch zijn, maar in de kern goed. Het zijn gewoon jongens.
Mijn vader hield mijn broers altijd in toom. Ze kregen regelmatig de zin 'Doe eens niet zo asociaal.' en 'En nu ophouden!' van mijn vader over zich heen.
Mijn moeder is psychisch kwetsbaar en daardoor vrij angstig naar de kinderen toe en over eigenlijk alles. Hierdoor probeert ze zich altijd met ons leven te bemoeien om de controle te behouden. Ook zij is in de kern een goed mens. Mijn vader hield tevens mijn moeder in toom.
Mijn vader is helaas ziek geworden en afgelopen jaar opgenomen in een verpleeghuis. Eigenlijk sinds mijn vader ziek werd (mentaal) en dus ook sociaal zwakker pakten mijn broers 'hun macht' binnen de familie. Ze gingen enkel voor zichzelf leven en wilden bijvoorbeeld mijn moeder en ik niet meer helpen met dingen. Ook doen ze af en toe schofterig/onaangepast naar andere mensen toe op internet bijvoorbeeld.
Mijn moeder blijft vasthouden aan hoe het vroeger was, waarin mijn vader iedereen als het ware 'dwong' om sociaal en familieachtig naar elkaar te zijn. Zij gaat er bijvoorbeeld vanuit dat mijn broers een cadeautje voor mij kopen op mijn verjaardag en dat vertikken ze dus sinds mijn vader terminaal ziek is.
Hierdoor wringt het voortdurend, en is mijn moeder zeer regelmatig verdrietig omdat 'dit niet is hoe ze hen heeft opgevoed' en ze wilt heel graag een gelukkig gezinsleven. Ook naar buiten toe. Ze probeert zo veel als ze kan mijn broers op hun gedrag aan te spreken maar ze nemen haar niet echt serieus (ik ook soms niet).
Ondertussen blijven we allebei een beetje hangen aan de 'illusie' van vroeger dat het koek en ei was. Uit gewoonte blijven wij wel gewoon sociaal en attent naar hen toe.
Hoe zouden jullie adviseren om hier mee om te gaan?
We zitten nu in een cirkel van broers doen iets bots en onattents -> moeder spreekt ze er op aan -> wij (broers) zien het anders -> moeder verdrietig -> wij doen weer aardig en liefdevol -> dit wordt niet teruggegeven. Mijn moeder weigert ook om ze op te geven.
30 en circa 40.quote:
Mijn vader regeerde met 'harde hand' zegmaar. Asociaal gedrag werd niet geaccepteerd. Iedereen krijgt veel geld en steun van mijn ouders.
Mijn vader stond altijd voor zijn kinderen klaar.
als ze dan geld steun en een harde hand nodig hebben om een kadootje voor hun zus te kopenquote:Op dinsdag 22 augustus 2017 14:04 schreef Mishu het volgende:
[..]
30 en circa 40.
Mijn vader regeerde met 'harde hand' zegmaar. Asociaal gedrag werd niet geaccepteerd. Iedereen krijgt veel geld en steun van mijn ouders.
Mijn vader stond altijd voor zijn kinderen klaar.
laat ze dan lekker. Simpel volk.
Als ze zich als een eikel gedragen, dan zeg je ze dat ze zich als een eikel gedragen.
Als zij geen behoefte hebben aan familiebanden, dan moet je dat respecteren en ze lekker laten gaan. Je kan er natuurlijk zoveel energie instoppen als je wil, maar als je er niets voor terug krijgt, dan zou ik het lekker laten.
Als zij geen behoefte hebben aan familiebanden, dan moet je dat respecteren en ze lekker laten gaan. Je kan er natuurlijk zoveel energie instoppen als je wil, maar als je er niets voor terug krijgt, dan zou ik het lekker laten.
Bestiality sure is a fun thing to do. But I have to say this as a warning to you:
With almost all animals you can have a ball, but the hedgehog can never be buggered at all.
With almost all animals you can have a ball, but the hedgehog can never be buggered at all.
Nouja, ze willen wel Sinterklaas vieren met hun kinderen bijvoorbeeld. En dat wij dan cadeautjes voor hun kinderen kopen.quote:Op dinsdag 22 augustus 2017 14:08 schreef Jordy-B het volgende:
Als ze zich als een eikel gedragen, dan zeg je ze dat ze zich als een eikel gedragen.
Als zij geen behoefte hebben aan familiebanden, dan moet je dat respecteren en ze lekker laten gaan. Je kan er natuurlijk zoveel energie instoppen als je wil, maar als je er niets voor terug krijgt, dan zou ik het lekker laten.
Maar zij zien ons als last omdat wij bijvoorbeeld geen rijbewijs hebben en minder sterk zijn en dus nutteloos bij verhuizingen enzo.
Ondertussen koken wij wel voor iedereen
Ik vraag me steeds meer af of ze überhaupt wel ooit sociaal zijn geweest of dat het allemaal nep was
Ligt een beetje aan het type persoon. Er zijn zat mensen die alleen sociaal doen, als ze daar zelf beter van worden.quote:
[..]
Nouja, ze willen wel Sinterklaas vieren met hun kinderen bijvoorbeeld. En dat wij dan cadeautjes voor hun kinderen kopen.
Maar zij zien ons als last omdat wij bijvoorbeeld geen rijbewijs hebben en minder sterk zijn en dus nutteloos bij verhuizingen enzo.
Ondertussen koken wij wel voor iedereen
Ik vraag me steeds meer af of ze überhaupt wel ooit sociaal zijn geweest of dat het allemaal nep was
Voor wat hoort wat. Je moet zelf beslissen of je vindt dat je bedonderd wordt.
Een rijbewijs is een dure aangelegenheid, maar geeft je wel een enorme vrijheid. Voor je moeder is het tamelijk kansloos, maar als ik jou was zou ik daar toch eens naar informeren.
Bestiality sure is a fun thing to do. But I have to say this as a warning to you:
With almost all animals you can have a ball, but the hedgehog can never be buggered at all.
With almost all animals you can have a ball, but the hedgehog can never be buggered at all.
Daar zou ik per direct mee stoppen.quote:
[..]
Nouja, ze willen wel Sinterklaas vieren met hun kinderen bijvoorbeeld. En dat wij dan cadeautjes voor hun kinderen kopen.
Maar zij zien ons als last omdat wij bijvoorbeeld geen rijbewijs hebben en minder sterk zijn en dus nutteloos bij verhuizingen enzo.
Ondertussen koken wij wel voor iedereen
Ik vraag me steeds meer af of ze überhaupt wel ooit sociaal zijn geweest of dat het allemaal nep was
Maar wat vind je hier zelf van?quote:
Ondertussen blijven we allebei een beetje hangen aan de 'illusie' van vroeger dat het koek en ei was. Uit gewoonte blijven wij wel gewoon sociaal en attent naar hen toe.
Als jij dat okay vindt, dan is dat toch prima?
Geinspireerd door historische gebeurtenissen en karakters. Dit werk van fictie was ontworpen, ontwikkeld en geproduceerd door een multicultureel team van verschillende religies en geloven.
Je lijkt zelf al het antwoord te geven. Sinds vader weg doen je broers gewoon waar ze zin in hebben en eigenlijk wordt ze nauwelijks een strobreed in de weg gelegd.
Dus stoppen met koken/het hun naar hun zin maken als je daar zelf eigenlijk geen zin in hebt.
Dus stoppen met koken/het hun naar hun zin maken als je daar zelf eigenlijk geen zin in hebt.
Ik ga die ook halen hoor, maar eerst mijn vader naar het verpleeghuis en mijn master halen (gelukt). Ik kom er welquote:
[..]
Ligt een beetje aan het type persoon. Er zijn zat mensen die alleen sociaal doen, als ze daar zelf beter van worden.
Voor wat hoort wat. Je moet zelf beslissen of je vindt dat je bedonderd wordt.
Een rijbewijs is een dure aangelegenheid, maar geeft je wel een enorme vrijheid. Voor je moeder is het tamelijk kansloos, maar als ik jou was zou ik daar toch eens naar informeren.
Mijn moeder weigert inmiddels passief-agressief om op hun kinderen te passen
dat zal ze leren Het is gewoon jammer, vroeger was het heel gezellig
iedereen profiteerde daarvan. Wij hebben inmiddels een familievriend die meer voor ons doet dan onze eigen familie...
|
|
