FOK!forum / Wetenschap & Technologie / Zijn de Dinosauriėrs aan een meteorietinslag overleden? #2
ExperimentalFrentalMentaldinsdag 22 augustus 2017 @ 08:51
image5.jpg

Zijn de Dinosauriėrs aan een meteorietinslag overleden?

Vorige Topic
W&T / Zijn de Dinosauriėrs wel aan meteorietinslag overleden?

Laatste artikel uit het vorige topic

quote:
0s.gif Op dinsdag 24 februari 2015 @ 09:03 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:

23-02-2015

Stierven dino’s door donkere materie?

centrum-melkweg.jpg.

Een nieuwe en spectaculaire theorie over het verdwijnen van de dinosauriėrs: het zou komen door de mysterieuze donkere materie. De theorie is afkomstig van de Amerikaanse geoloog Michael Rampino van de New York University. Rampino is niet de eerst die het is opgevallen dat iedere 26 miljoen jaar een grote uitstervingsgolf de aarde treft. De beroemdste is die van de dino’s, aan het einde van de Krijt-periode.

Ons zonnestelsel draait rond het centrum van de Melkweg (foto). Op die (golvende) tocht zou de aarde eens in de 26 miljoen jaar door een gebied komen met veel donkere materie, speculeert Rampino. Die donkere materie zou op verschillende manieren rampen kunnen veroorzaken, denkt hij.
Zo zou onze tocht door het heelal kunnen zorgen dat kometen en asteroļden uit de Oort-wolk aan de rand van ons zonnestelsel los komen en richting de zon vliegen. Daarbij knallen ze soms op aarde, wat door opdwarrelend stof een desastreus effect heeft op grotere dieren. Ook kan de donkere materie het binnenste van de aarde te heet maken, waardoor meerdere grote vulkanen tegelijk uitbarsten.

Donkere materie kun je niet zien, het bestaan ervan is puur hypothetisch. Dat het bestaat, is waar te nemen aan het gedrag van licht en andere straling, die door de zwaartekracht van donkere materie worden beļnvloed.

De theorie van Rampino, ook wel de Shiva-hypothese genoemd, naar de Hindoeļstische God van vernietiging, is gepubliceerd in het vakblad Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. Veel andere wetenschappers zijn kritisch over deze verklaring voor het uitsterve

(faqt.nl)
ExperimentalFrentalMentaldinsdag 22 augustus 2017 @ 08:52
21-08-2017

Aarde twee jaar in duisternis gehuld na dino-inslag

8d9617352641bd0b06c56c6257d62cf1.jpg
Artist’s impression van een komeetinslag op aarde. (Nicolle Rager-Fuller, NSF)

De kolossale kosmische inslag die 66 miljoen jaar geleden op aarde plaatsvond, heeft de planeet twee jaar lang in vrijwel volledige duisternis gehuld. Dat leidde op termijn tot het uitsterven van ongeveer driekwart van alle biologische soorten op aarde, inclusief vrijwel alle dinosauriėrs.

Dat de dino's het loodje legden als gevolg van de inslag van een ca. 10 kilometer grote komeet of planetoļde wordt door vrijwel niemand meer betwijfeld. Maar de precieze gevolgen van de inslag zijn moeilijk te achterhalen. Onderzoekers van het National Center for Atmospheric Research en van de University of Boulder in Colorado hebben nu nieuwe modelberekeningen uitgevoerd met behulp van krachtige supercomputers. Hun conclusie: roet in de dampkring blokkeerde twee jaar lang vrijwel al het zonlicht, met als gevolg dat de fotosynthese op aarde tot stilstand kwam.

Bij de inslag werden grote hoeveelheden verdampt materiaal in de dampkring geworpen, en braken overal op aarde enorme branden uit als gevolg van een regen van oververhitte druppels gecondenseerd gesteente. De nieuwe modelberekeningen laten zien hoeveel roet er bij die branden ontstond, en hoe de roetdeeltjes zich in de aardatmosfeer verspreid moeten hebben. Ook de beschermende ozonlaag van de aarde werd aangetast, waardoor gedurende lange tijd schadelijke UV-straling van de zon doordrong tot op het aardoppervlak.

De nieuwe resultaten zijn vandaag gepubliceerd in Publications of the Nationals Academy of Sciences. (GS)

(allesoversterrenkunde)
RedFever007dinsdag 22 augustus 2017 @ 14:41
Eerlijk gezegd denk ik dat ze opgeslokt zijn door aliens en meegenomen naar een andere planeet
theguyverwoensdag 23 augustus 2017 @ 20:51
Leuk topic, had er laatst al een mooie docu over gezien.
Er zijn verschillende mogelijkheden voor het uitsterven van de Dino.
Wat ik denk of vermoed, is dat het WEL komt door een komeet.
Maar dat de dino, niet in een keer, allemaal de pijp uit ging, want dan zouden we veel meer botresten moeten vinden.
Maar dat het meer een combi was van een meteoor inslag en daardoor te weinig voedsel en ziekte waardoor het aantal erg hard achteruit liep en dat ze zo in een paar honderd jaar misschien duizend uitstierven
dumbledonderdag 24 augustus 2017 @ 09:52
quote:
0s.gif Op woensdag 23 augustus 2017 20:51 schreef theguyver het volgende:
Leuk topic, had er laatst al een mooie docu over gezien.
Er zijn verschillende mogelijkheden voor het uitsterven van de Dino.
Wat ik denk of vermoed, is dat het WEL komt door een komeet.
Maar dat de dino, niet in een keer, allemaal de pijp uit ging, want dan zouden we veel meer botresten moeten vinden.
Maar dat het meer een combi was van een meteoor inslag en daardoor te weinig voedsel en ziekte waardoor het aantal erg hard achteruit liep en dat ze zo in een paar honderd jaar misschien duizend uitstierven
Ja tuurlijk dat is heel aannemelijk. Maar een paar 100 of een 1000 jaar is toch redelijk in ene keer als je bedenkt dat de dinos op dat moment al zo'n +-180000000 jaar rondliepen.
theguyverdonderdag 24 augustus 2017 @ 09:54
quote:
1s.gif Op donderdag 24 augustus 2017 09:52 schreef dumble het volgende:

[..]

Ja tuurlijk dat is heel aannemelijk. Maar een paar 100 of een 1000 jaar is toch redelijk in ene keer als je bedenkt dat de dinos op dat moment al zo'n +-180000000 jaar rondliepen.
Ja klopt, Ik denk dat de inslag ook heel erg veel invloed had.
ExperimentalFrentalMentalvrijdag 10 november 2017 @ 09:06
09-11-2017

Dino’s echte pechvogels: uitgestorven omdat meteoriet net dįįr op aarde neerstortte

763?appId=2dc96dd3f167e919913d808324cbfeb2&quality=0.8
Artistieke weergaven van de Chicxulubkrater.
 © Detlev van Ravenswaay - Artistieke weergaven van de Chicxulubkrater.

Wat was de kans op uitsterven voor de dinosaurussen zo’n 66 miljoen jaar geleden? Japanse onderzoekers berekenden dat amper dertien procent van de aardoppervlakte voldoende rijk is aan koolwaterstof voor zo’n massavernietiging. De meteoriet die het einde van de dino’s inluidde, stortte net op zo’n voor hen rampzalige plek neer. Brute pech dus.

De prehistorische beesten zouden 65-66 miljoen jaar geleden mogelijk niet uitgestorven zijn, was de meteoriet van, naar schatting, negen km diameter ingeslagen op zowat eender welke andere plaats op onze planeet. Op 87 procent van de aardoppervlakte zou de inslag misschien niet de massale uitroeiing van dino’s tot gevolg hebben gehad, volgens Kunio Kaiho en Naga Oshima van de Tohoku Universiteit in Japan.

Het kolossale stenen gevaarte stortte te pletter op het Mexicaanse schiereiland Yucatįn, dat dus - helaas voor de dino’s - tot de dertien andere procent van de aarde behoorde. Een enorme klap moet het geweest zijn: de inslagkrater bij Chicxulub was maar liefst 180 km breed en 20 km diep. De concentratie van koolwaterstoffen in de rotsen was er zo hoog dat de in de lucht vrijgekomen roet- en sulfaatdeeltjes wereldwijd afkoeling en droogte veroorzaakten. Er kwamen tsunami’s en aardbevingen van, over heel de planeet. De zon werd verduisterd door het stof, de temperatuur op aarde zakte met tien graden Celsius. Niet alleen de dino’s - die volgens sommige paleontologen al langer in verval waren - kenden zo een abrupt einde: 75 procent van alle zee- en landdieren stierf uit.


763?appId=2dc96dd3f167e919913d808324cbfeb2&quality=0.8
Artistieke impressie van de Sinosauropteryx, een kleine, gevederde dinosaurus.
 © AFP - Artistieke impressie van de Sinosauropteryx, een kleine, gevederde dinosaurus.

De onderzoekers zochten uit hoeveel roet en sulfaat een virtuele meteorietinslag de stratosfeer zou inblazen naargelang de hoeveelheid koolwaterstof en sulfaat in de grond. Dan berekenden ze vanaf wanneer de afkoeling van onze planeet zo groot zou zijn dat ze een massavernietiging kan veroorzaken. Volgens Kaiho en Oshima bereikt een meteorietinslag dat punt als er tussen de 230 miljoen en 2.300 miljoen ton roet in de bovenste atmosfeer geblazen wordt. En dat scenario blijkt slechts mogelijk voor dertien procent van de aardoppervlakte.

Uit een internationaal onderzoek in 2014 bleek dat de dinosaurussen mogelijk hadden kunnen overleven. Namelijk als de gigantische steen op een “geschikter tijdstip” was ingeslagen, wanneer de dinosoorten gevarieerder en dus meer bestand zouden geweest zijn.

763?appId=2dc96dd3f167e919913d808324cbfeb2&quality=0.8
Een dinomodel in het Sudwala Caves Dinosaur park bij Machadodorp in Zuid-Afrika.
 © EPA - Een dinomodel in het Sudwala Caves Dinosaur park bij Machadodorp in Zuid-Afrika.

En nu argumenteren wetenschappers bovendien dat niet alleen het tijdstip van cruciaal belang kan geweest zijn, maar ook de plaats van de inslag. Volgens paleontoloog Kaiho zou er “geen afkoeling, of een lichtere afkoeling, geweest zijn” als de meteoriet was neergestort op rotsen met minder organisch materiaal. Hij vat het lot van de dino’s daarom zo samen: “Ze hadden pech”. Voor de mens betekende het dan weer wel dat zoogdieren door de ondergang van de dinosaurussen betere ontwikkelingskansen kregen

(HLN)
matspontiusvrijdag 10 november 2017 @ 09:39
Interessante vraag. Meteoriet inslag klinkt heel aannemelijk. Andere mogelijkheden: virale infecties, buitenaards bezoek?
ExperimentalFrentalMentalvrijdag 1 juni 2018 @ 14:23
30-05-2018

Leven op ‘ground zero’ herstelde zich opvallend snel na meteorietinslag die dino’s uitroeide

763?appId=2dc96dd3f167e919913d808324cbfeb2&quality=0.8
 © thinkstock

Wetenschap & Planeet Het leven herstelde zich relatief snel op de plaats waar 66 miljoen jaar geleden de meteorietinslag plaatsvond die de dinosaurussen fataal werd. Dat blijkt uit boringen tot 1.300 meter diep in de Chicxulubkrater voor de kust van het Mexicaanse schiereiland Yucatan. Het onderzoek gebeurde door een internationaal team van wetenschappers, onder wie professor Philippe Claeys van de VUB.

De meteoriet van zo’n 10 tot 20 kilometer doorsnede veroorzaakte een krater van meer dan 200 kilometer diameter. Stof, roet en steengruis kwam terecht in de atmosfeer, waardoor de plantengroei stokte en ongeveer 75 procent van alle diersoorten van de aardbodem verdween.

Bij de botsing kwam naar schatting 100 biljoen ton TNT energie vrij, zeven miljard keer meer dan bij de atoombom op Hiroshima. En toch dook al na twee tot drie jaar weer leven op in de buurt, schrijven de wetenschappers in vaktijdschrift Nature. Na 30.000 jaar had de natuur er zich helemaal hersteld, weliswaar met andere soorten dan voor de inslag.

Naar geologische en zelfs biologische normen kwam dat herstel erg snel. “Wellicht had dat onder meer te maken met de vorm van de krater”, denkt co-auteur Philippe Claeys, die aan het hoofd staat van de Analytical, Environmental &Geo-Chemistry-onderzoeksgroep (AMGC) van de VUB.

763?appId=2dc96dd3f167e919913d808324cbfeb2&quality=0.8.
 © Detlev van Ravenswaay - Zo moet de Chicxulubkrater er hebben uitgezien vrij kort na de inslag.

Enorme krater

“De inslag veroorzaakte een krater met een diameter van meer dan 200 kilometer, met centraal een puinkegel die hoger was dan de kraterwanden. Op die centrale afgevlakte kegel konden de sedimenten heel traag en regelmatig afgezet worden door de omringende zee, wat leidde tot een prachtig en zeer interessant geologisch profiel. Het is in dat profiel dat we nu microfossielen hebben aangetroffen die aangeven dat het leven zich kort na de inslag alweer in de krater aan het vestigen was. Ook in die tijd was de biodiversiteit in de Golf van Mexico, waar de Chicxulubkrater zich bevindt, al erg groot, zoals nu eigenlijk. Alleen het zeeniveau was er veel hoger dan vandaag.”

Het snelle herstel is een verrassing. De hypothese is dat het meestal veel langer duurt eer de biodiversiteit hersteld is, in de diepe oceaan zelfs tot 500.000 jaar. Bij de meteorietinslag werden naar schatting 90 procent van de dieren met een kalkskelet in de omgeving van het inslagpunt gedood, op korte termijn door de impact zelf en op langere termijn omdat de pH van het oppervlaktewater van de oceanen substantieel veranderde door zure regen, als resultaat van de grote uitstoot van zwavel in de atmosfeer.

763?appId=2dc96dd3f167e919913d808324cbfeb2&quality=0.8

 © thinkstock

Andere soorten

Toch zijn het precies de micro-organismen met kalkskelet die als eerste de krater herkoloniseerden. “We zien een omslag van de soorten: de soorten van voor de inslag komen niet of nauwelijks terug en zijn vervangen door andere soorten, die we van andere plekken op de planeet kennen. Waarschijnlijk is het snelle herstel te wijten aan verschillende gunstige factoren”, denkt Claeys. “Het ondiepe zeewater na de inslag laat er veel licht toe en de vorm van de krater zorgt voor veel beschutting. De geologische structuur, met een rustige sedimentatie, laat bovendien toe om veel micro-organismen in de boorkernen terug te vinden.”

(HLN)