Oorlog met schoonouders

Ik moet eerlijk bekennen dat ik niet alles gelezen heb, maar wel ongeveer driekwart.
Het grootste probleem is volgens mij niet tussen TS en haar schoonmoder, maar eerder krijg ik de indruk dat tussen TS en haar man niet alles erg lekker gaat.
De ruzie met die schoonmoeder als een soort van 'proxy-oorlog' uitgevochten wordt (misschien deels om te verhullen dat die twee echtgenoten eens goed en open met elkaar moet spreken en ook het vertrouwen in elkaar moeten terugvinden, als hun relatie niet verder kapot moet gaan)

Met die schoonmoeder moet je niet gaan 'vechten' en conflicten zoeken (los ervan dat je kennelijk ook veel slechts over haar meld, krijg ik ook de indruk dat ze ook hulpbereid is en ook door jou regelmatig als steun gebruikt, wat je ook nu kunt gebruiken),

maar vecht wel voor je relatie en het vertrouwen van je man...
Ik vrees een beetje dat als je een oorlog gaat maken met die schoonmoeder je dat enkel verliest en je relatie ermee kapotgaat

quote:

Op maandag 21 augustus 2017 15:48 schreef Hiddendoe het volgende:

[..]

Ik denk dat TS wel wat anders aan haar hoofd had, ze heeft een postnatale depressie, ze heeft een baby waar ze voor moet zorgen, ja logisch dat shchoonmoeder druppelsgewijs de boel komt verzieken.
Als je zelf goed en lekker in je vel zit, is het veel makkelijker om alert te reageren op dit soort acties.

En wat is de oplossing dan?

quote:

Op maandag 21 augustus 2017 16:01 schreef 8777 het volgende:

[..]

En wat is de oplossing dan?

quote:

Op maandag 21 augustus 2017 16:01 schreef 8777 het volgende:

[..]

En wat is de oplossing dan?

Wat ik al eerder schreef: direct kappen met die handel, alle contact verbreken.
Vooral omdat schoonvader met messen loopt te dreigen.

quote:

Op maandag 21 augustus 2017 15:56 schreef RM-rf het volgende:
Ik moet eerlijk bekennen dat ik niet alles gelezen heb, maar wel ongeveer driekwart.
Het grootste probleem is volgens mij niet tussen TS en haar schoonmoder, maar eerder krijg ik de indruk dat tussen TS en haar man niet alles erg lekker gaat.
De ruzie met die schoonmoeder als een soort van 'proxy-oorlog' uitgevochten wordt (misschien deels om te verhullen dat die twee echtgenoten eens goed en open met elkaar moet spreken en ook het vertrouwen in elkaar moeten terugvinden, als hun relatie niet verder kapot moet gaan)

Met die schoonmoeder moet je niet gaan 'vechten' en conflicten zoeken (los ervan dat je kennelijk ook veel slechts over haar meld, krijg ik ook de indruk dat ze ook hulpbereid is en ook door jou regelmatig als steun gebruikt, wat je ook nu kunt gebruiken),

maar vecht wel voor je relatie en het vertrouwen van je man...
Ik vrees een beetje dat als je een oorlog gaat maken met die schoonmoeder je dat enkel verliest en je relatie ermee kapotgaat

Dat dacht ik op de vorige pagina al. Haar man en zijn vader hebben een vennootschap, hij kan dus niet zomaar weg, schoonmoeder komt ergens aan haar munitie om schoondochter extra in de gaten te houden.

quote:

Op maandag 21 augustus 2017 16:02 schreef Hiddendoe het volgende:

[..]


[..]

Wat ik al eerder schreef: direct kappen met die handel, alle contact verbreken.
Vooral omdat schoonvader met messen loopt te dreigen.

Vader en zoon zitten aan een vennootschap, er moet natuurlijk wel ergens geld vandaan komen dus contact verbreken is misschien niet zo handig.
Schoonmoeder kan uiterst vervelend zijn maar mensen met een diepe depressie zijn doorgaans ook niet echt leuk.

quote:

Op maandag 21 augustus 2017 14:50 schreef 8777 het volgende:

[..]

Weet je, je gebruikt zoveel woorden dat het lastig is om de kern van het verhaal te vinden. Ik begrijp dat je schoonmoeder een trut eerste klas is en dat jij te lang over je heen hebt laten lopen? Misschien is zo'n cursus waarbij je leert om voor jezelf op te komen iets voor jou want dit ligt natuurlijk niet alleen aan je schoonmoeder

Dat is makkelijk opgeschreven, maar sommige mensen lijken altijd overal mee weg te komen. Vooral in familie-situaties is 't behoorlijk lastig wanneer je op je strepen gaat staan (juist omdat je conflict wil voorkomen). Als je meteen na 't eerste incident 'fel' reageert kun je ook verwijten krijgen dat je te emotioneel bent. Maar als je het laat gaan en er eerst niks over zegt en in een later stadium wel kunnen ze de kaart 'We-wisten-niet-dat-het-een-probleem-was-want-je-hebt-dat-nooit-gezegd' spelen

quote:

Op maandag 21 augustus 2017 12:10 schreef xNewMommyx het volgende:

[..]

Ik hoef mn 'gelijk' niet te hebben hoor. Gewoon andere meningen hierover zien. Als je het aan schoonmoeder vraagt wordt er helemaal een verknipte versie van het verhaal gegeven, zoals altijd het geval is, ook over de ruzies met de andere kinderen. Iedereen is fout behalve zij. En als je het dan van hun kant hoort, dan klopt er veel meer van omdat er dan het volledige verhaal wordt verteld en niet alleen de delen waarin zij er beter uitkomt.

Als jij je spaarzame energie graag wil verspillen aan het verdedigen van je standpunt, dan is het niet zo raar dat anderen dit als gelijk willen krijgen opvatten denk ik. Die verdediging, al dan niet terecht, ziet er toch iets anders uit dan wanneer je hier meer focus zou leggen op advies en wat nou anders cq beter had gekund.

quote:

Zij verantwoord haar acties dus ook met 'bezorgdheid'. Nogmaals, bezorgdheid, hoeft niet iemand anders zorg te worden, dat kun je ook subtieler doen. Kijk, als mijn man ineens 20 kg was afgevallen en er uitgemergeld uitzag en mn kind verwaarloosd lijkt en je de ribbetjes kan tellen en mn huis hier helemaal overhoop ligt, DAN mag je van mij in díe mate bezorgd zijn en er anderen mee lastig vallen. Maar dat is allemaal niet het geval. Sterker nog, we gaan verder ook gewoon uit en om met vrienden en met mijn familie en mevrouw schoonmoeder is de énige die te klagen heeft. De rest merkt er zelfs amper wat van. Of als ze er over praten houden ze het tenminste bij zichzelf en vallen ze mijn gezin er niet mee lastig.

Misschien is dat juist een onderdeel van het probleem. Er niet over praten, zoveel mogelijk mooi weer spelen. Hoe geef je dan ruimte aan, zowel voor anderen als jezelf? Hoe tackle je problemen? In dit geval lijken alle partijen niet erg constructief ermee bezig geweest. Hoe merkt een schoonma dan grenzen zonder degelijke feedback? Hoe kunnen anderen zorgen met jou bespreken als jij zo je best doet om die er vooral zo min mogelijk te laten zijn? Hoe gaat jullie kind met conflicten om leren gaan, zolang jullie het als een hoge druk ketel laten opvoeren tot de bom barst?

quote:

Er is bij hun op het werk ook een tijd een héle slechte periode geweest dat er constant heftige ruzie was en dat er menig groot en gevaarlijk gereedschap door de lucht heeft gevlogen. Er zou maar eens iemand zoiets tegen zn hoofd hebben gekregen of het was einde verhaal. In die tijd kwam mijn man genoeg overstuur thuis en kon hij er 'snachts niet van slapen. Het is misschien háár zoon maar het is mijn man en ik heb evenveel recht om bezorgd te zijn over hem. Was ik ook. Maar in tegenstelling tot mn schoonmoeder, heb ik toen wél respect gehad voor de situatie en hem niet uitgebuit en tegen ze gebruikt. Of constant naar hun gebeld om te klagen dat mijn man door hun overstuur is. Dus ja, denk dat het niet teveel is om hetzelfde terug te verwachten?

Jij vindt het respect, maar voor haar was het misschien een heel ander gevoel. Desinteresse bijvoorbeeld? Misschien vooral over hoe je man thuis deed en niet wat het verder voor hen als familie betekende?
Door dingen uit te spreken kun je elkaars definities beter leren kennen. Meer op elkaars golflengte af leren stemmen, zodat je boodschap van respect ook beter zo ontvangen kan worden door de ander en vice versa. Kan tevens bonuspunten opleveren door de moeite die je voor elkaar doet en interesse die je in elkaar toont.

quote:

Op maandag 21 augustus 2017 13:59 schreef xNewMommyx het volgende:

[..]

Pff kijk, misschien zou ik hier óók niet zoveel energie in moeten steken om elke keer op dit soort berichten te antwoorden. Want geloof me, het kost energie. Maar als het me niet zó hoog zat, zou ik het ook niet doen. Ik voel me na al die jaren behoorlijk in mn gat gebeten door héél dit gedoe en ik vind dat een situatie die al moeilijk genoeg is en waar niemand iets aan kan doen, héél erg wordt uitgebuit en nog moeilijker wordt gemaakt. Dat kan niemand gebruiken.

Je kan wel degelijk dingen in het hier en nu doen. Maar dan moet je wel duidelijker zijn in wat je nou eigenlijk wil. Zoals je hier doet komt het vooral op mij over dat je je ei kwijt moet (terecht en denk ik long overdue), maar ook dat wel heel graag je schoonmoeder als kwade genius van dit alles wil weg zetten. En dat is denk ik wel iets te ver en niet constructief. Ook als het wel helemaal terecht zou zijn, heb je er uiteindelijk niet zo veel aan om wat mensen om the interwebz medestander te maken van dat ze echt door en door evil is. Blijf geen negatieve energie lekken en kijk naar de dingen die je er wel mee kan en zou (moeten) willen.

Positief is dat jij nu energie hebt om wel over je shit te praten, ook al is het "maar" online. Vanuit diverse hoeken meningen genereren zou je iets begripvoller kunnen maken jegens je schoonmoeder. Meer leren kijken naar jullie overeenkomsten. Omdat het ook maar een mens, die misschien ook wel met de nodige shit zit en dingen onhandig aanpakt. Zij heeft dan geen labeltje als een depressie zoals jij, maar dat hoeft niet te betekenen dat zij helemaal geen goede intenties had en/of ook maar gewoon om aandacht en erkenning snakt ofzo. Dat laatste is voor jou kennelijk iets waar je enorm je best voor doet om bepaalde dingen weg te stoppen, maar ondertussen wil je wel erkenning voor je diagnose en je harde werk. Misschien zocht zij op deze kromme manier ook wel een bepaalde erkenning voor wat zij meent op te merken. Dingen bespreekbaar willen maken om erger te voorkomen. En misschien ook wel onbewust dat zich als moeder en oma nog een beetje relevant zou kunnen voelen ofzo. Het familiebedrijf kon ze niet redden, maar hier kon ze wel invloed laten merken. Want ja, waarom stond jouw man daar eigenlijk zo lang voor open denk je?

quote:

Kijk, als iemand vind dat ik 'foute smileys' stuur of niet snel genoeg antwoord op een bericht of kortaf ben, kan ze óók gewoon aan mij vragen waarom of wat het te betekenen heeft. Ik ben misschien depressief maar niet achterlijk. Mijn man heeft trouwens al mn berichten nagekeken en hij vond er niks vreemds in staan. Bovendien vraagt ze of zegt ze wel vaker dingen persoonlijk aan/tegen mij die me kwetsen, als kip zonder kop zonder rekening te houden met mijn gevoelens. Dit heeft ze ook bij mijn schoonzus gedaan trouwens. Daar wordt ook gewoon niks van gezegd, dat is haar karakter en dat wéét ik dus slik ik het in en gaan we weer verder. Dus als ze dat kan, kan ze ook me persoonlijk over mn berichten vragen, dat wordt meer gewaardeerd dan achter mn rug om. Het gaat ook niet alléén om smileys en korte berichten, het is óók zo dat ze bij mn man klaagt dat ik 'nooit tijd voor haar zou hebben' en haar 'altijd zou afwimpelen met een excuus', terwijl ze hier elke week zit en ik me van geen kwaad bewust ben want ze is altijd welkom geweest als ik tijd heb en mn dochter niet toevallig een dutje doet als ze voor haar wil komen. Mijn éigen moeder zit hier niet iedere week hoor..Als je zoiets vindt, kan je dat ook gewoon met de persoon zelf bespreken ipv met de partner zodat die daar 'boos' om kan worden terwijl er niks aan de hand is. Als je 5 min van tevoren stuurt of je ergens langs mag komen kán het bovendien ook wel eens gewoon zo zijn dat iemand een andere planning heeft en die niet gaat omgooien om haar te plezieren.

Misschien wel om dezelfde reden waarom jij het niet besproken hebt?
Daarnaast is het natuurlijk een beetje kul dat je je van geen kwaad bewust was, want je slikt het al tijden bewust in. Kun je je eigen motivatie om dat te doen wel ok vinden, maar ondertussen hebben jullie beide dus niet actief bijgedragen aan een directere aanpak. Althans beide, jullie allemaal zo te lezen..

quote:

Dit wordt ook alweer lang genoeg maar nogmaals, het zit me hoog en anders zou ik dit niet doen. Het is ook niet zo dat het één keer is gebeurd hè dat ik haar 'klachten' of 'zorgen' of hoe je het ook wil noemen, over me heen krijg hè. Geloof me, ik ben écht niet iemand die om de haverklap ruzie gaat zoeken met mensen omdat ik me op mn teentjes getrapt voel door één klein dingetje dat er gebeurd is. Zo ben ik niet. Ik slik juist héél veel en zeg er pas veel te laat iets van als het écht veel te ver gaat. Zoals nu dus. Het is ook élke keer niet goed. Als ik wat stiller ben, krijgt mijn man te horen dat zij het weer opmerkt en dat het slecht gaat en dat we er iets aan moeten doen (terwijl we dit doen). Als ik wat spraakzamer ben, is er niks aan de hand en heb ik me aangesteld want alles is goed, krijgt mn man dan te horen. Het is nooit goed en op een gegeven moment weet je dan niet hoe je je nog moet gedragen zodat je het niet terug te horen krijgt. Je kunt óók gewoon één keer je mond houden en niet steeds iets te zeggen te hebben om de goeie vrede te bewaren.

Goede vrede Please..
Misschien bleef ze deze shit maar herhalen, omdat ze zich niet gehoord voelde. Dat ze net als jij iedere keer dat gevoel van dat het niet goed is en niet goed zit en dan weinig tot geen reactie krijgt of opvangt. Dan kan jouw inslikken als een steeds grotere afstand ervaren worden en dat versterkt mogelijk nou juist weer zo een gevoel wel aan de bel moeten trekken.

quote:

Maar al die dingen, zijn haar elke keer vergeven en heb ik ingeslikt juist óm maar geen ruzie te krijgen met haar. Maar als je dan naar mn man gaat bellen om hem te 'waarschuwen' voor mij en je te gaan bemoeien dat er waarschijnlijk spanningen zullen zijn thuis, terwijl die dag mn man thuis is gekomen en we gewoon een 'gezellige avond' hebben gehad. Sorry maar dat was de druppel en dan komt alles boven. En dan vind ik dat ik het nog beschaafd aan haar heb gevraagd om ermee te stoppen. En aan haar persoonlijk en niet aan haar man ofzo.

We hebben een andere definitie van vergeven denk ik..
Wel top dat je het persoonlijk opnam met haar, maar pro-tip: als je communicatie via appjes al moeilijk gaat (waarvan akte), zou je dat beter irl kunnen bespreken. Elkaar aankijken nadat je online de regels voor het geven van constructieve feedback doorgelezen hebt enzo.

quote:

Dus ja, ik doe dit echt niet om mn gelijk te halen.. ik doe dit gewoon om mn verhaal eens kwijt te kunnen. Dat betekend niet dat ik het er niet moeilijk mee heb dat door sommigen dat gedrag wordt gerechtvaardigd, eerlijk is eerlijk en dat moet ik toegeven. Bezorgd zijn begrijp ik echt wel. Ik ben ook iemand die zich veel zorgen maakt om mensen waar ik van hou. Ik heb wél respect voor de situaties en de betrokken mensen. En bezorgdheid is voor mij eens checken hoe het gaat. Niet daarbij altijd je eigen bevindingen en oordelen en conclusies te moeten geven. Als het gewoon maar checken was hoe het ging, was er ook niks aan de hand geweest...

Geinig wel, want je oordeelt hier best wel over je schoonma. Nou hebben we hier gelukkig een breder reactieveld, die zich bevindingen ook gewoon toe-eigenen en niet klakkeloos die van de schrijver aannemen. Maar dat schurende is nou precies het leerzame als je daar trek in hebt. Het is verder ook niet om te doen alsof je bepaalde emoties niet zou mogen hebben, maar wel om je een spiegel voor te houden dat ook jij ten prooi valt aan een van de grootste valkuilen: perceptie. Jij kan wel vinden dat jij wèl respect hebt, maar wat voor kut heb je daar aan als de ander dat helemaal niet zo ervaart? In dat opzicht zegt het denk ik al genoeg dat je dit hier allemaal post en dat je niet klaar bent met dit alles.

Blijf vooral ventileren, want door te uiten kun je er beter mee om leren gaan. Maar probeer ook wat meer ruimte te vinden in en om jouw waarheid, want iedereen heeft er zo eentje en dè waarheid ligt doorgaans echt wat meer in het midden als die er al zou zijn.

Mocht je nog geen therapie volgen, dan zou dat misschien wel een goede stap zijn. Zodat je beter kan leren communiceren, ook met je partner (want hij heeft zoals ik meen Lienekien al opmerkte toch wel een opmerkelijke rol in dit geheel). Dat je conflicten beter kan leren hanteren, omdat dat ook liefde is. En ook zodat je zeker weet dat je kind straks ook weet èn voelt dat het ook ok is als ze niet altijd vrolijk zou zijn enzo.

quote:

Op maandag 21 augustus 2017 15:13 schreef xNewMommyx het volgende:

[..]

Tja maar het probleem is nu toch uiteindelijk dát ik niet méér over me heen heb laten lopen en er wat van gezegd heb? Dat ik juist voor mezelf opgekomen ben. Dat kunnen ze toch niet hebben? En daardoor is het toch geëscaleerd en gescholden en bedreigd van hun kant uit? Het is niet dat ik ze verrot heb gescholden ofzo hè om mezelf duidelijk over te brengen, heb gewoon beschaafd gezegd nu er mee te kappen. Dat kan ik met een schoon geweten zeggen. En tóen kreeg ik een hoop ellende over me heen.

Iets te kort door de bocht, de manier waarop is toch ook wel enigszins relevant. Jarenlang weinig laten merken, tenzij het jou hoog genoeg zit om wel tegen d'r aan te kwekken daarover en dan ineens BOEM. Kun je wel beschaafd denken te verpakken dat ze terecht een toontje lager zouden moeten doen, maar dan ga je voorbij aan hun beleving en misschien ook wel enigszins terechte gekwetstheid. Omdat je jarenlang alles zogenaamd slikt met jouw goede bedoelingen en hun goede bedoelingen niet wil of niet wil inzien. Ofzo en dat kan ook heel ellendig voelen voor hen.

quote:

Dus ja, wat wil je nu zeggen? Moet ik nu wel voor mezelf opkomen? Of maar alles blijven slikken volgens jou? Je moet het ook wel weten hè 😉 Zomaar vanuit het niets, zonder wat te zeggen het contact verbreken omdat ik er genoeg van heb is ook een beetje vreemd en geen porem lijkt mij. Dat zou me ook bij hoog en laag worden verweten... Nu weten ze tenminste waarom het contact verbroken is. Ze weten het maar al te goed, maar ze rechtvaardigen het en zien niet dat ze fout zijn geweest of willen dat niet toegeven. En dat vind ik niet kunnen. Ik kan er niks aan doen dat ik een depressie krijg en heb er geen behoefte aan dat het me wordt verweten en zéker niet achter mn rug maar op zo'n manier dat ik het toch te horen krijg.

Keyword hier lijkt me leren doseren. Het is niet zo zwart/wit, er zit een heleboel grijs tussen. Als je zolang zo weinig aangeeft, dan zou het best kunnen dat het voor hen als onaangenaam verrassend overkomt dat het contact nu verbroken wordt. Dat je een depressie krijgt is één ding, maar je bent geen willoos slachtoffer. Net als zij heb ook jij bepaalde bewuste en onbewuste keuzes gemaakt. Daarmee zet je zelf ook een toon in hoe men met je om dient te gaan.

Dat laatste zinnetje kan ook overkomen alsof het prima is zolang jij er maar niet in betrokken wordt. Als je dat echt zo meent, dan is de rol van je man hierin misschien ook iets begrijpelijker..

quote:

Op maandag 21 augustus 2017 16:17 schreef Loohcs het volgende:

[..]

Dat is makkelijk opgeschreven, maar sommige mensen lijken altijd overal mee weg te komen. Vooral in familie-situaties is 't behoorlijk lastig wanneer je op je strepen gaat staan (juist omdat je conflict wil voorkomen). Als je meteen na 't eerste incident 'fel' reageert kun je ook verwijten krijgen dat je te emotioneel bent. Maar als je het laat gaan en er eerst niks over zegt en in een later stadium wel kunnen ze de kaart 'We-wisten-niet-dat-het-een-probleem-was-want-je-hebt-dat-nooit-gezegd' spelen

Ja waar twee vechten hebben twee schuld.

quote:

Op maandag 21 augustus 2017 17:22 schreef xNewMommyx het volgende:

[..]

Hmm beetje lang om te quoten maar doe het toch maar. Maar kijk, dit vind ik nu niet zo'n slechte reactie overall.. Want er wordt tenminste naar verschillende aspecten gekeken. Maar, je zegt er is een breder reactiescala ofzo en niet iedereen neemt klakkeloos alles aan wat de schrijfster zegt.. Maar het is óók geen goeie zaak om maar je eigen aannames te gaan doen. Je kunt me geloven of niet maar ik heb het verhaal vanuit mijn standpunt verteld hoe het voor mij is gegaan. Feit is, dat ze het bij anderen óók gedaan heeft en dat daar óók geen contact meer mee is dus zo vreemd is mijn reactie op dit alles dénk ik niet.

Bedankt dat je mijn reactie zo beoordeeld

quote:

Een ontzettend foute aanname van jou, is bijvoorbeeld dat ze mijn respect in die situatie toentertijd als desinteresse heeft geïnterpreteerd. Dit kan jij toch helemaal niet weten? Heb toen wel respectvolle interesse getoond hoor en iedereen trouwens maar we kregen telkens een snauw dat we ons er buiten moesten houden. Prima. Graag o niet hoor.

Nee, vandaar gebruik ik ook bewoording als misschien en denk ik etc. Een wezenlijk verschil van jouw stellige bewoording over hoe zij een en ander dan wel ervaren zou moeten hebben. Alsof jij het natuurlijk wel kan weten en ook mag bepalen wat de ander dan wel als respectvol zou moeten ervaren enzo. (En ja, als iemand zegt dat je er niet mee moet bemoeien, dan heb je dat ook maar te respecteren. Neemt niet weg dat je daar ook wat anders over kunt zijn gekomen dan bedoelt)

quote:

Er zal vast ook wel niet overal een slechte bedoeling achter zitten maar je kúnt gewoon ook echt te ver gaan.

Nog eens ik denk dat er geen 'goede' reactie hierop zou zijn geweest. Hoe dan ook hadden we toch in hetzelfde schuitje gezeten. Maar de manier waarop ermee wordt omgegaan is gewoon héél erg fout naar mijn mening.

Kijk, dit klinkt een stuk meer gebalanceerd dan dat je schoonloeder een psychotisch plan de campagne heeft om haar zonen weer onder haar dak te krijgen nadat de eerste kinders uitgepoept zijn. Het is ook helemaal prima om een mening over jouw grenzen te hebben en daar ook naar te handelen. Dat kan echter op verschillende manieren en de manier waarop je het nu probeert te doen is denk ik het (her)overwegen waard. Misschien moet alle opgekropte emotie eruit, wat heel begrijpelijk is. Boosheid kan kracht geven en dat kan fantastisch zijn, indien je dat goed omzet in iets constructiefs. Haar de absolute rol hoofdrol geven, terwijl je jezelf wegcijfert (thema misschien?) ontneemt je kracht en dat is zonde. Dan lek je die energie voor weinig rendement en dat zou zonde zijn..

Ik denk dat je begrip wil die je van je partner mist
Als wij hier allemaal heel begripvol gaan posten 'jeetje wat een drama, wat word je te kort gedaan' vult dat dan je behoefte?

En begrip is natuurlijk awesome maar aangezien begrip van vreemden waarschijnlijk niet echt zoden aan de dijk gaat zetten hebben mensen eerder de de behoefte om je advies te geven om de situatie te veranderen
Anders zit je nog jaren in het zelfde met het enige wat je er uit haalt is dat een stuk of 20 wildvreemden op basis van een eenzijdig verhaal ooit zeiden dat het kut was

Daarnaast denk ik dat mensen liever concreet helpen dan over een situatie die ze niet mee hebben gemaakt, aan iemand die ze niet kennen te gaan schrijven hoe kut het voor haar is
Wat super leeg is als je er toch niks van weet

quote:

Op maandag 21 augustus 2017 19:07 schreef xNewMommyx het volgende:

[..]

Kijk, ik heb zeker wel iets aan je reacties hè, absoluut. Klopt echt helemaal dat ik óók niet kan bepalen hoe iets voor haar aan zou moeten voelen. Dus ja, er is ook veel hiervan perceptie. Daar kan ik je echt helemaal gelijk in geven. Dat wil niet zeggen dat ik niet gekwetst ben door haar gedrag. En ook niet dat ik er niets op mag zeggen. Waar ik je ook gelijk in kan geven is dat ik het inderdaad te respecteren heb dat zij toentertijd heeft gezegd dat we ons niet moeten bemoeien. Heb ik, voor mijn gevoel ook gerespecteerd en me er niet meer in gemengd en alles zijn beloop te laten. Terwijl mijn man er ook bij betrokken was, waar ik óók bezorgd over was.

Waar komt je gevoel dan vandaan dat je niet gekwetst zou mogen zijn of niet zou mogen reageren (zeggen)? Ligt dat aan iets wat ik wel of niet geschreven heb?

quote:

Als ik nog eens eerlijk mag zijn, vind ik wel dat je mij ook beschuldigd van alles eenzijdig te vertellen.. Maar ik vertel wel alles eerlijk vanuit mijn standpunt. Zowel wat zij heeft gezegd en gedaan om mij te kwetsen als wat ik als reactie heb gedaan.

Fijn als je eerlijk bent ja, maak van je hart geen moordkuil.

quote:

Ik heb nergens mezelf opgehemeld of mezelf als de grote goeierik in het verhaal geportretteerd. Ik heb zelfs een aantal keren beaamd dat ik misschien of zelfs waarschijnlijk te laat mijn grenzen aan gegeven heb. Maar dat is zo en kan ik niet meer terugdraaien. Maar, ik kan alleen voor mij spreken maar dat zit ook in mijn karakter, dat ik teveel dingen laat ophopen voor er iets van te zeggen.

Dat ben ik niet helemaal met je eens en ik denk dat ik het waarom dat zo overkomt wel aardig onderbouwd heb. Kan prima los staan van dat je het niet zo bedoelt. Misschien of zelfs waarschijnlijk vind ik echt een beetje te mild, terwijl je ook aangeeft dat in je karakter zit en dus eigenlijk ook geen nieuws is. Dan is het van jou en komt het niet door jouw schoonmoeder, want je slikte dat niet puur voor haar.
Jullie kunnen niks terug draaien nee. Je kan er hoogstens van leren..

quote:

Ik vind dat je héél veel begrip toont naar mijn schoonmoeders beweegredenen toe, maar niet naar die van mij. Ik heb er al die tijd, al die maanden, begrip voor proberen te tonen dat ze bezorgd is. Ik probeer begrip te tonen voor haar definitie van bezorgdheid. Maar als dat haar manier is, ligt mijn definitie toch héél anders dan die van haar. En ja, ik vind gewoon dat er ook nog normen van fatsoen zijn en dat zij die overschreden heeft. Misschien in mijn perceptie ja.. Maar is die dan zo vreemd?!

Ik heb best begrip voor je emoties, maar minder voor je handelen. Ik spreek dat begrip alleen hier minder uit, wat niet betekent dat het er niet is.

Wat Allures ook zegt. Hoe zit het eigenlijk met vriendinnen? Bespreek je dit ook met hen?

quote:

Op maandag 21 augustus 2017 20:52 schreef xNewMommyx het volgende:

[..]

Voor vriendinnen ben ik meestal meer een luisterend oor voor hun 'problemen' dan dat ik mijn problemen uit mijn privé leven met hen deel. Ik vind gewoon dat ik dat niet op ze hoef te droppen en als ik dat wel doe voel ik me ook bezwaard omdat ik het wel doe. Ligt ook puur aan mijn persoonlijkheid. Je hebt mensen die graag alles over hun privé leven uit de doeken doen en zich daar niet bezwaard door voelen en daar is niks mis mee. Maar ik ben gewoon niet zo en ik zou het ook niet kunnen, zou me er niet goed bij voelen.

Waarom zou je je daar niet goed bij voelen?
Lijkt me best moeilijk als je het aan één kant wel kwijt wil. Heb je naast het internet nog andere dingen waar je het wel een beetje in kwijt kan?
En als je vriendinnen er niet zo voor jou kunnen zijn in de vorm van een luisterend oor, hoe steunen ze jou dan?

quote:

Ja ik wéét dat ik dat hier ook heel uitgebreid doe maar ik vind dit nog redelijk anoniem en voor mij nu even de enige manier om te polsen of dit volgens andere mensen een 'normale' situatie is hoe alles verlopen is. Zoals gezegd hebben we een afspraak bij een psych gemaakt en gaan mijn schoonouders dit eventueel ook doen. Kwestie van dat een professional dan het verhaal van beide kanten krijgt te horen en ons beiden kan helpen. Dat wil niet zeggen dat dat alles koek en ei maakt. Daarvoor is teveel gezegd en gebeurd. Het enige dat het ooit weer koek en ei-ish kan maken is tijd om te slijten. En dat kan even gaan duren. Maar ik denk dat erover praten met een psych beide partijen wél kan helpen om inzicht te krijgen.

Waarom wil je dat weten als jij (en je man en je schoonzusje, 6 man etc) er al over uit bent dat dit niet normaal is gegaan?
Is het bij bekenden erover praten misschien een soort schaamte dat er iets niet goed ging? Vindt je het moeilijk om om hulp te vragen? Vindt je jouw problemen minder belangrijk misschien of ben je bang dat het doorgeluld wordt ofzo?

Wat denk je dat tijd je gaat geven, dat je nu niet hebt? En waarom zou dat voldoende zijn om weer enig herstel te kunnen geven?

quote:

En inderdaad ik wíl er ook uit leren om dit in de toekomst te vermijden. Dus wil graag horen wat er dan precies niet goed is geweest aan mijn handelen. Want ja, wie weet ben ik ook wel te blind om dat in te zien.. Zoals ik al zei, ik ben daar echt niet te beroerd voor om, als iemand wat zegt waarvan ik denk: tja, daar kan ik 'm eigenlijk alleen maar gelijk in geven. Om dat dan ook toe te geven. Maar het is gewoon ook zo, dat als iemand dan zich volledig achter de andere partij schaart, ik het daar gewoon niet mee eens kan zijn. Ik zeg niet dat ik 100% correct geweest ben, anders zou ik dit waarschijnlijk ook niet posten als ik het zo hoog van mezelf op had. Maar ik heb het niet zo hoog van mezelf op en wil graag weten wat ik 'fout' heb gedaan. Ik kan het alleen niet eens zijn met zaken waar ik het niet mee eens ben, that's it.

Dat klinkt toch ietsje anders dan gewoon benieuwd zijn naar meningen. Je hoeft niemand ook volledig gelijk te geven. Soms kan een andere invalshoek je misschien zelfs steviger bij je eigen standpunt laten staan.
Ik weet niet of je nu bedoelt dat ik mij volledig achter haar zou hebben geschaard..

Bespreek je wel dingen met je man of probeer je voor hem ook vooral een luisterend oor te zijn?

Ik heb ook een klote schoonvader en schoonzus gewoon ervoor zorgen dat je ze zo min mogelijk ziet.

quote:

Op maandag 21 augustus 2017 02:14 schreef xNewMommyx het volgende:
Ja.. lang verhaal hè, en het is nog niet over.

Dit was wel balen overigens.

quote:

Op maandag 21 augustus 2017 17:00 schreef xNewMommyx het volgende:

[..]

En dat is dus precies mijn punt.. Hoe het ook gelopen was en wat er ook gebeurd was, ik had hierop niet goed kúnnen reageren. Deze reactie slaat dus echt de spijker op zn kop.

En even gericht aan 8777, in deze reactie staat nergens dat Loohcs mijn schoonmoeder een kutwijf vind en dat ik helemaal gelijk heb. Daar ben ik nogmaals niet op uit en ja ik wil gerust andere meningen horen maar het is óók mn goedrecht om er weer wat tegenin te brengen als er voor mij wat tegenin te brengen is. Als jij dat 'boos doen' vind dan verwijt je mij wel dat ik me dit alles zo aan trek, maar je bent dan zelf ook wel snel geraakt vind ik eerlijk gezegd. Ik doe niet boos hoor maar als jij je aangevallen voelt, mijn excuses. Ik ben daar namelijk niet te beroerd voor. Maar je moet wel duidelijk zijn in je mening.

En nee, misschien zijn 'wij mensen met een depressie' wel niet 'de leukste mensen' maar we kunnen er ook niks aan doen, even goed dat je er niks aan kan doen dat je een andere ziekte krijgt. Je kunt er misschien ook gewoon een beetje respect voor hebben en het geeft niemand het recht om het je te verwijten en er misbruik van te maken.

Maar er zou inderdaad geen 'goeie' manier zijn. Als ik het allemaal had laten gebeuren, zou ik er alléén de dupe van zijn geworden en er elke keer onder hebben geleden. Daar zou ik niks mee opschieten want het helpt niet mee om te genezen van de depressie. Ik heb er dus, ja misschien te laat, iets van gezegd, toen ze TE ver is gegaan. Maar als ik het eerder had gedaan, was het volgens mij gewoon eerder oorlog en dan zouden we niks verder staan. En dan had me, inderdaad, verweten kunnen worden dat ik niet zo snel op mn teentjes getrapt moet zijn.

De manier waar er mee om wordt gegaan dat ik iets heb gezegd, slaat echter alles en daar zou op een veel volwassenere manier mee om gegaan kunnen zijn ipv je manieren gaan rechtvaardigen zonder enig begrip te tonen en me de huid vol te schelden met zn tweetjes. Ze had me ook kunnen bellen of appen wat er aan de hand was en dan hadden we erover kunnen praten en had ik het haar haarfijn uitgelegd. En of we er dan uit waren gekomen weet ik niet.. Maar denk dat toch een veel 'volwassenere' oplossing geweest zou zijn. En dat valt van iemand die meer dan het dubbele van mijn leeftijd is toch wel te verwachten, dat je het dan zo kan oplossen. Ze hoeft ook niet alles voorgekauwd te hebben lijkt mij.

En even ter zijde, tussen mijn man en mij gaat het, behalve dat hij zich heeft laten opstoken, prima. Maar dat heeft hij ingezien en hij neemt het zn ouders ook niet in dank af dat ze zo begriploos zijn en dat volgens hen iedereen (inmiddels 6 personen) fout zijn en zij niet. En hij neemt het ze zeker niet in dank af wat er allemaal gezegd is.

Ik kan wel wat hebben hoor. Maar ik blijf van mening dat een assertiviteit cursus waarschijnlijk niet slecht voor je zou zijn.

quote:

Op dinsdag 22 augustus 2017 06:12 schreef 8777 het volgende:

[..]

Ik kan wel wat hebben hoor. Maar ik blijf van mening dat een assertiviteit cursus waarschijnlijk niet slecht voor je zou zijn.

Ik denk dat genezing van depressie dat al grotendeels oplost. Alleen kan dat nog wel even duren onder deze omstandigheden.

quote:

Op maandag 21 augustus 2017 02:39 schreef xNewMommyx het volgende:
Kan er misschien ook even iemand serieus reageren? Ik weet dat het een lang verhaal is maar wie het niet wil lezen kan ook gewoon weg gaan en wat anders gaan lezen.. 😊 daar heb ik meer aan dan aan nutteloze commentaren.

Kind meenemen en wegwezen. Die vent heeft een bord voor zn kop m.b.t. zijn moeder, dat ga je niet veranderen. En neem een goede advocaat in de arm

edit: ah nvm je post niet afgelezen omdat ie zo lang was

quote:

Op maandag 21 augustus 2017 05:33 schreef Lienekien het volgende:
Ik vind het van je man vrij min dat hij er zo lang in mee is gegaan. Dat vind ik eigenlijk erger dan je stokende schoonmoeder. Verder vind ik dat je er veel te passief in bent gebleven en had je man (gezien jouw depressie en omdat het zijn moeder is) direct in het begin al voor je moeten gaan staan en zijn moeder duidelijk moeten maken dat dat geklets tegen hem achter jouw rug om niet werd geaccepteerd. En ik denk dat je man een andere baan moet gaan zoeken, want dit is natuurlijk niet meer houdbaar.

+10