Je hebt wel gelijk. Mijn moeder naar een psych krijgen heb ik al eens geprobeerd, maar geloof me, dat is dan haast een suïcidepoging van mezelf. Dat wil ze absoluut niet. En inderdaad, het is niet mijn verantwoordelijkheid.quote:Op zondag 20 augustus 2017 14:26 schreef Molo het volgende:
Je zegt het zelf al. Het is een onmogelijke opgave, je hebt er niet tot nauwelijks invloed op en je bent al helemaal niet verantwoordelijk voor andermans beslissingen en gedrag, laat staan emoties.
Kappen met jezelf deze rol toebedelen.
Nogal ziek om te denken dat jij de oorzaak bent van uit elkaar vallen van je familie terwijl je broer een psychisch ziek figuur is en je moeder suïcidaal is en jij eindelijk eens een mini tikje je eigen grenzen respecteert.
Voor die kinderen Veilig Thuis indringen als je je zorgen maakt, je moeder in de richting van haar behandelaar wijzen en meer kun je écht niet doen.
Iemand opvrolijken met een dagje weg terwijl er suïcidale gedachten spelen is ook waanzin, hou daar mee op en richt je eens op jezelf en jouw leven. Veel belangrijker en nuttiger en bovenal realistischer
Verder is er geen familie Dit is alles. Daarom vind ik het ook zo erg en eng.quote:Op zondag 20 augustus 2017 14:27 schreef jeroen25 het volgende:
Jij hebt dus alleen een probleem met je broer?
En je moeder heeft ook alleen een probleem met je broer/haar zoon?
Dat betekent toch niet dat je andere familieleden niet hoeft te zien?
Hou gewoon contact met de anderen
Daar heb je gelijk in. Het is gewoon even wennen om die rol af te lerenquote:Op zondag 20 augustus 2017 14:30 schreef zarGon het volgende:
Iedereen is verantwoordelijk voor zijn eigen daden.
Je broer kiest ervoor om je moeder te kwetsen. Je bent niet verantwoordelijk voor zijn gedrag, hij doet het, niet jij.
Kan je moeder, zoals jij, geen professioneel hulp krijgen? Bedoel, het is fijn dat je haar troost en steunt, maar zij zijn er wellicht beter geschikt voor.
Wat je voor haar kan doen is steunen tegen je broer, en haar tijd met haar broer zo fijn mogelijk maken.quote:Op zondag 20 augustus 2017 14:33 schreef ChildoftheStars het volgende:
[..]
Daar heb je gelijk in. Het is gewoon even wennen om die rol af te leren
Mijn moeder wil geen hulp. Af en toe huilt ze bij mij uit of uit ze haar boosheid/frustratie/onmacht, maar dat is het
Het is niet fair van je moeder dat zij het op jouw schouders gooit en niet zelf de verantwoordelijkheid voor haar eigen psyche pakt.quote:Op zondag 20 augustus 2017 14:31 schreef ChildoftheStars het volgende:
[..]
Je hebt wel gelijk. Mijn moeder naar een psych krijgen heb ik al eens geprobeerd, maar geloof me, dat is dan haast een suïcidepoging van mezelf. Dat wil ze absoluut niet. En inderdaad, het is niet mijn verantwoordelijkheid.
Ik ga dit sowieso met mijn psych bespreken wanneer zij over een maandje terug is van vakantie, want dit is wat veel voor mijn schouders.
Je hebt gelijk, dank je wel
Over twee weken begint de studie weer, dat is heilig voor mijn moeder, dus dan heb ik weer ademruimte. Dat dagje is al helemaal uitgestippeld, dus dat kan ik niet meer veranderen. Maar nu je het zo zegt zie ik wel in hoe belachelijk het is.
Dank je wel
Klopt, ze weet dat ze daarin altijd op me kan rekenen (in het omgaan met het ziekzijn van mijn oom).quote:Op zondag 20 augustus 2017 14:35 schreef zarGon het volgende:
[..]
Wat je voor haar kan doen is steunen tegen je broer, en haar tijd met haar broer zo fijn mogelijk maken.
maar niet noodzakelijk van jouquote:Op zondag 20 augustus 2017 14:38 schreef ChildoftheStars het volgende:
[..]
Klopt, ze weet dat ze daarin altijd op me kan rekenen (in het omgaan met het ziekzijn van mijn oom).
En verder heb ik al besproken wat ze het beste met mijn broer/haar zoon kan doen. Als ze van de week wat gekalmeerd is, ga ik concreet met haar bespreken wat ze moet doen om het contact met mijn broer te verbreken (ze is autistisch en borderliner en heeft daar echt wel hulp bij nodig).
We zijn op heel verschillende manieren grenzenloos. Ik accepteer alles en zij is iemand die alles zegt/doet wat in haar opkomt. Wanneer het slecht met me gaat heb ik daar ook een handje van, maar ik kwets dan geen mensen (ik word juist heel onderdanig).quote:Op zondag 20 augustus 2017 14:37 schreef Molo het volgende:
[..]
Het is niet fair van je moeder dat zij het op jouw schouders gooit en niet zelf de verantwoordelijkheid voor haar eigen psyche pakt.
En het is vanuit jezelf niet fair dat jij dat maar vraagt van jezelf, om alles van iedereen in je familie te dragen.
Heel kort door de bocht, je hebt haar verwezen naar een professionele behandelaar en zij wil dat niet. Dan houdt jouw taak echt op daarin en wordt het tijd dat je je grenzen gaat aangeven daarin.
Wellicht heb jij dat grenzeloze wel ook een klein tikje van haar?
Dank je wel. En de telefoon gaat lekker uit de komende weken. Lekker op mezelf zijn en leuke dingen doenquote:Probeer die twee weken tot je opleiding start ook wat ruimte voor jezelf te pakken. Het is niet voor niets vakantie
Sterkte, niet makkelijk dit
Ja, helemaal mee eensquote:Op zondag 20 augustus 2017 14:39 schreef Allures het volgende:
[..]
maar niet noodzakelijk van jou
Je bent haar kind. Niet haar bff of hulpverlener
En je bent haar kind met een shitload aan issues
Dit is op geen enkele manier jouw verantwoordelijkheid of taak. Maak het dat dan ook niet
Ik heb zojuist besloten het bij het dagje uit te laten en verder me er niet mee te bemoeien. Het is echt tijd om dit eens los te laten. Het is een telkens terugkerend patroon en ik wil het doorbreken. Dit sloopt me namelijk.quote:Op zondag 20 augustus 2017 14:39 schreef Allures het volgende:
[..]
maar niet noodzakelijk van jou
Je bent haar kind. Niet haar bff of hulpverlener
En je bent haar kind met een shitload aan issues
Dit is op geen enkele manier jouw verantwoordelijkheid of taak. Maak het dat dan ook niet
Hoe kan jij je oom niet kennen ?quote:Op zondag 20 augustus 2017 14:16 schreef ChildoftheStars het volgende:
Een tijdje terug had ik een topic gepost over het breken met mijn familie. Inmiddels heb ik met mijn broer min of meer gebroken (ik heb hem verteld dat ik hem niet meer wil zien en ook de reden waarom. Dat was heel moeilijk en pijnlijk). Het contact met mijn moeder is nu juist heel erg goed en fijn. We hebben een gesprek gehad en ik ben wat meegaander en gemakkelijker geworden en wij doen samen heel erg ons best elkaar te steunen. Zij kwetst mij een stuk minder en als het gebeurt, is het echt per ongeluk.
Alleen ik heb het idee dat door mij nu heel mijn familie uit elkaar valt. Om een lang verhaal kort te maken heeft mijn broer voor de zoveelste keer enorm mijn moeder gekwetst en is over een grens heen gegaan. Ik kwam terug van vakantie en had direct haar huilend aan de telefoon erover en ze was weer eens helemaal suïcidaal (deze week gaan we samen een leuk dagje uit om haar weer blij te maken). Zij heeft nu ook het contact met mijn broer verbroken (volgens mij weet hij dat nog niet, maar dat gaat ze hem duidelijk maken wanneer hij weer contact zoekt).
Daarnaast is haar broer (mijn oom) heel ernstig ziek, terminaal zelfs. Ik ken hem niet, maar zij is heel close met hem.
Ik maak me heel erg veel zorgen om haar en weet niet hoe ik dit moet repareren. De familie heb ik stuk gemaakt door boos op mijn broer te worden. Als ik dat niet had gedaan, was het kwetsen van hem naar mijn moeder toe nooit gebeurt (dan had ik kunnen ingrijpen).
Het lijk me een onmogelijke opgave. Haar broer kan ik niet genezen. Mijn broer kan ik niet veranderen (en daar heb ik zo min mogelijk contact mee als het kan, gezien ik telkens mezelf in een terugval laat glijden wanneer ik contact met hem heb gehad en ik heb juist mijn ES en PTSS en dergelijke op de rit heb). Mijn moeder probeer ik te steunen en te troosten, maar ik kan ook de depressie niet uit haar halen. Er is niemand die erop let dat er geen nare dingen met de kinderen van mijn broer gebeurt... met andere woorden: ik heb het overzicht niet en al helemaal geen oplossing.
Hopelijk hebben mensen hier tips en kunnen even tegen mij aan schoppen dat ik hier gewoon te weinig invloed op heb. Ik lig er echt 's nachts wakker van en kan me heel slecht concentreren. Waarschijnlijk is dit topic ook deels om van me af te schrijven, want ik zie deze dingen allemaal even niet zitten, naast mijn eigen (veel kleinere) problemen...
Alvast bedankt!
Gewoon omdat hij geen interesse heeft in de kinderen van zijn zus en ver weg woontquote:
quote:Op zondag 20 augustus 2017 14:42 schreef Molo het volgende:
[..]
Ja, helemaal mee eens
Hou ermee op, dit is niet aan jou
Inderdaad. Dit wordt even een moeilijk lesjes assertiviteit, alleen ik heb wel gezien met mijn broer hoe dat kan opluchten. Schouders eronder en nee zeggenquote:Op zondag 20 augustus 2017 14:42 schreef Tinkepink het volgende:
Cots: jij bent niet verantwoordelijk voor de daden, het gevoel en het leven van de mensen om je heen. Loslaten die handel.
Maar tegelijkertijd is hij wel erg close met je moeder (zijn zus)?quote:Op zondag 20 augustus 2017 14:44 schreef ChildoftheStars het volgende:
[..]
Gewoon omdat hij geen interesse heeft in de kinderen van zijn zus en ver weg woont
ik vind dit ook nogal apart jaquote:Op zondag 20 augustus 2017 14:46 schreef hoechst het volgende:
[..]
Maar tegelijkertijd is hij wel erg close met je moeder (zijn zus)?
Jup... Heel close betekent in onze familie regelmatig contact via mail/telefoon. Ze hebben elkaar volgens mij al zeker tien jaar niet in RL gezienquote:Op zondag 20 augustus 2017 14:46 schreef hoechst het volgende:
[..]
Maar tegelijkertijd is hij wel erg close met je moeder (zijn zus)?
ohhh oke. communicatie foutje dan.quote:Op zondag 20 augustus 2017 14:46 schreef ChildoftheStars het volgende:
[..]
Jup... Heel close betekent in onze familie regelmatig contact via mail/telefoon. Ze hebben elkaar volgens mij al zeker tien jaar niet in RL gezien
I know, mijn oom en moeder zijn beiden autistisch en vinden dit al heel watquote:Op zondag 20 augustus 2017 14:48 schreef hoechst het volgende:
[..]
ohhh oke. communicatie foutje dan.
want bij mij betekent close contact met je eigen zus dat je sowieso ook wel haar kinderen kent.
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |