Ik moet zeggen dat ik afwijzing nooit heel erg moeilijk te verteren heb gevonden. Het doet pijn, maar het besef dat de chemie niet wederzijds is, zorgt bij mij voor een snelle rationalisering van de situatie. Aangezien ik het ook niet zo ver laat komen dat ik eerst helemaal weg van iemand wordt voor ik een poging waag, komt het ook nooit heel erg hard aan. Weekje pijn en gedaan.
De pijn na een verbroken relatie, dat is voor mij totaal andere koek. Zeker als je zelf nog gevoelens hebt. Het uitmaken omdat je niets meer voelt en/of niet meer verder wilt zal zeker pijn doen, maar tegelijk ook aanvoelen als een opluchting en zul je wellicht snel van herstellen, zeker als het de goede keuze bleek. Ik heb dat al 2x meegemaakt, en steeds had ik nog gevoelens. Ik kan je zeggen, dat verteren was véél harder dan elke afwijzing die ik al meegemaakt heb. De eerste keer heeft het toch 2 maanden geduurd voor ik er overheen was, de tweede keer was ik in een maand wel klaar. Dat had overigens ook te maken met het feit dat ik iemand anders op het oog kreeg en de omgang met deze persoon (voor er een relatie van kwam, daar was ik terughoudend in), heeft me ook erg geholpen alles op een rijtje te zetten.
Even m'n persoonlijke ervaring