4 december 2016: Van Ella naar Tissamaharama (Tissa voor ingewijden).Goed. We waren dus voor één nacht verhuisd naar de Waterfall View Inn. Qua kwaliteit staat het op gelijke hoogte met Idyll’s Guesthouse, met dat verschil dat we hier een bed hebben dat groot genoeg is. Alleen het uitzicht is wat minder:
Zie hier de droge Little Rawana Waterfall vanaf ons terras. Kun je bij droogte dan trouwens spreken van een waterval?
De trein zorgt gelukkig voor wat beweging in dit statische beeld.
In de tuin staat een boom met aparte vruchten. Zijn het doerians of soursop? Of iets heel anders? Geen idee.
Het ontbijt van de Waterfall View Inn doet in ieder geval niet onder voor dat van Idyll's Guesthouse.
Vers fruit, heerlijke kwark, palmstroop, jam, boter, melk en thee...
... en roereieren, cocos-naans, cocos-sambal en toast.
Onderweg naar Tissa rijden we langs de niet droge Rawana Falls. Anil, de eigenaar van Idyll's Guesthouse, brengt ons naar Tissa en vindt het niet erg om even te stoppen. Halverwege de rit naar Tissa stopt Anil. Hij heeft gebeld naar ons volgende hotel (The Coconut Garden Hotel & Restaurant) en de eigenaar rijdt toevallig 10 minuten achter ons. Na een korte autowissel rijden we met hem verder.
Aangezien er deze nacht geen gasten zijn voor de suite, krijgen wij die aangeboden van de eigenaar. Tegen het tarief van de standaard kamer. Erg aardig van hem. Alleen zijn sommige bordjes in de suite wel een beetje verwarrend:
De rest van de middag zitten we aan de rand van of in dit zwembad en besluiten we een safari naar Yala National Park voor de volgende dag te boeken bij het hotel. Na enige discussie met de Duitse gasten die ook bij het zwembad liggen, gaan we voor de ochtendsafari (16.000 SLR voor twee) en niet voor een hele dag (24.000 SLR voor twee) in het park.
Tegen het eind van de middag brengt de zoon van het hotel ons naar het centrum van Tissamarahara. Daar willen we geld pinnen en kijken of we daar ergens wat kunnen eten. Het aanbod van restaurants is echter minimaal. Na een kort bezoek aan de lokale supermarkt gaan we per tuk tuk naar een ander hotel: Refresh. Het Refresh Seafood Restaurant blijkt een relatief dure plek om wat te eten, maar we nemen het er van. Met een tuk tuk gaan we weer terug naar ons hotel voor een vroege nacht. Morgen moeten we immers heel vroeg op.
5 december 2016: Op zoek naar heel veel beestjes in Yala National Park. Voor dag en dauw staan we op. Van de hoteleigenaar krijgen we een ontbijt voor onderweg mee. De lunch is ook geregeld. Op naar Yala. De Duitsers hebben een eigen auto en wij ook. Gezamenlijk racen we naar het park dat een kleine drie kwartier tot een uurtje verderop ligt. In Wilpattu National Park zagen we helaas geen olifant of luipaard. Hopelijk nu wel.
Bij zonsopgang rijden we het park in. Dan zijn we al een uurtje onderweg.
Vrijwel direct spotten we een olifant. Kostte mij ook wat moeite ...
Elegante olifant. Achter wat bomen rechts spelen meerdere olifanten in het water, maar dat is op de foto's niet te zien.
Waterbuffel op de voorgrond, Elephant Rock op de achtergrond.
Waterbuffels in modderpoel noem ik dit werk.
Herten. Van de gestippelde variant. Natuurlijke voedsel van de luipaard.
Pauw voert langdurige balts uit. Mijn verloofde is gehypnotiseerd door het geheel.
Olifant. Mannetje, want alleen.
Boom vol weversnesten.
Wilde zwijnen. Natuurlijke voedsel van de luipaard.
Vissende vogel. (Painted Stork, oftewel geverfde ooievaar, hoor ik net.)
Zoekplaat.
Daar is hij dan beter zichtbaar.
De luipaard.
Check. Check. En check. We noemen hem/haar Binkie, de reïncarnatie van onze eerder in 2016 overleden kater.
Kleine beessies benne ook leuk. Vooral kleurrijke vogeltjes. Hier een ijsvogel.
Mijn favoriet: de mangoest. Eet slangen. Verrekte handig.
Voor de lunch rijden we een stukje verder door het park. Onderweg zien we nog wat uitrustende krokodillen.
En dan staan we voor de lunch aan zee.
Op het strand staat een monument ter nagedachtenis aan de tsunami van 2004. De zuidkust van Sri Lanka is destijds ook hard getroffen met vele doden tot gevolg.
Tevreden silverback. In deze staat ongevaarlijk. Lezers van de dobbelsteenavonturen-reeks herkennen wellicht de pet die ik in Coeur d’Alene kocht bij de geweldige diner Jimmy’s Down The Street als herinnering aan het aldaar vergeten van de dobbelsteen.
.
Terug in de tuin van ons hotel liggen we de rest van de dag in het zwembad. De Duitse gasten die met een andere wagen het park in gingen die dag, hebben de luipaard niet gezien. Vriendelijk als ik ben voor onze Duitse buren, deel ik de foto’s met hen.
Op het dakterras genieten we van de zonsondergang …
met een luide pauw naast ons.
Zonsondergang dus. Met honderden watervogels en/of vliegende vossen die over vliegen. In de tuin van het hotel eten we ons diner. Het smaakt prima.
Morgen gaan we naar het strand voor wat welverdiende rustdagen.
In het volgende deel: Tangalle. Het paradijs.[ Bericht 1% gewijzigd door UIO_AMS op 21-08-2017 17:17:15 ]