[Reisverslag] Pré-huwelijksreis naar Sri Lanka (veel foto's)

Op 18 november 2016 ging ik voor een kleine maand met mijn verloofde als een soort pré-honeymoon naar Sri Lanka. Na een jaar vol tegenslag (en ook wel wat goede momenten) waren we wel toe aan wat ontspanning. Sri Lanka leek ons daarvoor perfect: Zij de kans om naar dat land te gaan waar Duran Duran ooit wat clips had opgenomen en ik de kans om naar het land van mijn favoriete theeën te gaan. Er zijn slechtere beweegredenen om voor een bepaald land te kiezen, nietwaar? Maar Sri Lanka heeft meer. Zo veel meer...

18 november 2016: Van Amsterdam naar Colombo / Negombo

Klaar voor vertrek! Op Schiphol drinken we nog een toepasselijk kopje Ceylon-thee en dan vliegen we met KLM rechtstreeks om 09.55 uur naar Sri Lanka. Midden in de nacht van vrijdag op zaterdag komen we aan en staat de chauffeur van het hotel in Negombo ons op te wachten. Goed geregeld! Een half uurtje later checken we in en ploffen we in ons bed.

19 - 20 november: Acclimatiseren in Negombo

Als we laat op de zaterdagmorgen eindelijk wakker worden in onze suite in het St. Lachlan Hotel & Suites, vinden we een kleine gekko in onze keuken. Mooi. Die vreten muggen. We ontbijten laat in het hotel. Aangezien ik nog geen cash heb, laat ik het op de kamer schrijven. Een duur ontbijt en we hebben wel veel beter gehad in Sri Lanka.

Tijd om geld en sigaretten te halen. Tot mijn schrik kom ik erachter dat mijn pinpas niet werkt. Helemaal vergeten om de werelddekking in te schakelen. Helaas ben ik niet de enige. Ook mijn verloofde is het vergeten. Online kan dat wel geregeld worden, maar daar gaat wel een dag overheen. Gelukkig hebben we wat euro’s bij ons die ik snel ga wisselen. Voor 1.000 SLR koop ik gelijk een lokale simkaart. Altijd handig om een telefoon te hebben waarmee je lokaal kan bellen.

Bij de sigarettenboer (een wijnhandel waar onder de bar ook sigaretten verkocht worden) krijg ik de volgende schok te verwerken: 1.000 SLR voor een pakje Marlboro: bijna ¤ 7. . Net zo duur als in Nederland! Ik betreur gelijk mijn beslissing om niets op de luchthaven belastingvrij in te slaan en te gokken op de lage prijzen die ik gewoon ben van Zuidoost Azië.

Vandaag staat verder niets op het programma. Morgen trouwens ook niet. Een beetje op het strand hangen en dat is het wel.

Op het strand ligt een mooie traditionele boot: Of we vandaag mee willen varen.



Dat klinkt veel te inspannend. Beleefd antwoord ik nee. De bootsman lijkt vrede te hebben met dat antwoord. Maybe tomorrow, roept hij ons nog na.

’s Avonds eten we onze eerste curry in Sri Lanka bij Tastees Banana. Een vergetelijke ervaring.

De volgende dag probeer ik weer te pinnen. Gelukkig werkt alles weer naar behoren. In een steegje dat naar het strand leidt, vind ik een aardig tentje met brood, taarten en goede koffie: Dolce Vita van een Italiaanse eigenaar. Een prima plek om te ontbijten

De rest van de dag zwemmen we wat en liggen een boekje te lezen. Op het strand ligt de mooie traditionele boot er nog steeds: Of we vandaag dan mee willen varen. Dat klinkt nog steeds veel te inspannend. Beleefd antwoord ik weer nee. De bootsman lijkt wederom vrede te hebben met dat antwoord. Maybe tomorrow, roept hij ons weer na.

Met mijn lokale simkaart bel ik ondertussen wat chauffeurs af. De man die ons van het vliegveld haalde, kan ons helaas niet naar de volgende bestemming brengen, maar zijn broertje wel. En hij doet dat voor een prijs 3.000 SLR lager dan de opgave van het hotel en 1.000 lager dan twee andere chauffeurs. Die simkaart heb ik wel terugverdiend zo.

’s Avonds eten we onze eerste pizza’s in Sri Lanka bij Dolce Vita. Een prima ervaring.

21 november 2016: Van Negombo naar Pandawas Nuwara en door naar Anuradhapura

Aangezien we de dag ervoor vrijwel de hele dag bij Dolce Vita zaten, besluiten we nu om elders te ontbijten: De T-lounge van Dilmah. Het theemerk dat ook in Nederland verkocht wordt, heeft vermoedelijk een keten van dit soort lounges. De thee is uitstekend (hoe kan het ook anders), maar de rest van het ontbijt is wat karig.



We lopen via het strand terug naar ons hotel als het visnet juist op dat moment op het strand wordt getrokken. 50m verder staat een groep collega's het andere uiteinde op strand te trekken. Op het strand ligt ook de mooie traditionele boot er nog steeds: Of we vandaag dan mee willen varen. Beleefd antwoord ik weer nee, maar over een maand zijn we weer terug in Negombo. De bootsman lijkt wederom vrede te hebben met het antwoord. Maybe next month, roept hij ons na.

Het broertje van onze eerste chauffeur blijkt ook een prima chauffeur. Doet geen gekke dingen en rijdt ons zonder problemen via de plek die we onderweg willen zien naar eindbestemming Anuradhapura. Al blijkt hij niet te weten waar die tussenstop zich zou bevinden. Pandawas Nuwara is kennelijk geen toeristentrekpleister. Hij is er althans nog nooit geweest. Na twee keer vragen komen we er uiteindelijk wel.

Bij de entree van Pandawas Nuwara staat een dagoba/stupa, de eerste van onze reis. Velen zullen nog volgen. Pandawas Nuwara is een oude koningsstad waar dus vrijwel geen toerist naar toe komt. Er zit ook een klein archeologisch museumpje bij de entree. Als ik vraag wat de entree kost, krijg ik als antwoord: Niets. Geld verdwijnt toch maar in de zakken van de mensen hogerop.
Er staat een aparte doos voor onderhoudsdonaties, maar ook dat wordt me om dezelfde reden ontraden.



Een paar 100m verder komen we uit bij een gracht. Onze chauffeur volgt de gracht tot we bij een parkeerplaats komen waar een andere auto staat.



De ruïnes van het paleis. We waren de enige bezoekers op een bejaard Japans stel na, dat net vertrok in de andere auto op de parkeerplaats toen wij arriveerden. Heb ze nog even in vloeiend Japans te woord gestaan.



De voeten van Budha.



Een plu tegen de zon voor mijn verloofde. Het was er snikheet.



Weer een paar honderd meter verder komen we bij de ruïnes van het klooster dat bij het paleis hoort.

Met de auto rijden we verder door het complex. Het blijkt enorm, met vele ruïnes maar we zijn op zoek naar een specifieke plek. Onze chauffeur komt erachter dat het achter een nieuwe tempel moet zijn. De nieuwe tempel is snel gevonden.




Aldaar wordt mijn verloofde aangevallen door een roedel bloeddorstige honden in de verder zo vreedzame nieuwe tempel. .



Achter de nieuwe tempel kun je deze vreemde ruïne vinden. Een cirkelvormige kuil met stenen ommuring met in het midden een perfecte cirkel. Volgens de overlevering ooit een gevangenis voor de mooiste prinses die geen contact met mannen mocht hebben, omdat ze dan een zoon zou baren die de andere erfgenamen zou uitmoorden om zo de troon te bemachtigen.



UIndianO_AMS zal de prinses wel redden. .

Als we het complex weer uitrijden, worden we vrolijk uitgezwaaid door de kinderen van de school naast het ruïne-complex. Kennelijk is het een soort examenweek. Een paar kilometer verder parkeren we bij een restaurantje voor een lunch. De rijst met verschillende soorten curry smaakt heerlijk, maar dan doet onze chauffeur zijn grote rondreis-plan voor een redelijk prijsje uit de doeken. Uiteraard snap ik dat hij geld wil verdienen, maar wij krijgen het altijd Spaans benauwd van een opgelegd reisschema en hij is iets te opdringerig. De komende dagen hebben we hem zeker niet nodig, dus ik zeg hem dat we zullen bellen als we meer weten over ons schema.

Tegen de avond arriveren we in Anuradhapura. Het is er dan nog warm als we aankomen bij Lievi’s Tourist Accommodation.



Bats you say?

We maken nog een kleine wandeling door het oude Anuradhapura naar de heilige Bodhi-boom, maar de hitte werkt verstikkend. Met een tuk tuk gaan we uiteindelijk weer terug naar onze accommodatie. Veel te warm om te lopen. Restaurant-opties zijn schaars, maar gelukkig serveert Lievi een prima rijst met curry. Alle Duitsers om ons heen bevelen het in ieder geval aan.

In het volgende deel: Dan maar een fietstochtje door de bakoven van Sri Lanka en Buddha's. Heel veel Buddha's. En apen. Heel veel apen. En ander wild.

22 november 2016: Een fietstocht door Anuradhapura

De kamer in Lievi’s Tourist Accommodation is prima voor de prijs die we ervoor moeten betalen, maar de nacht is toch wat kort met de treinen die rond 04.00 uur beginnen te rijden langs de accommodatie. Het standaard ontbijt is verder niet heel bijzonder, maar volstaat. Hetzelfde kan gezegd worden van de badkamer.

Bij Lievi’s huren we een paar fietsen. Dat schijnt een prima manier te zijn om de oude koningsstad Anuradhapura te bezoeken. Bij het museum moeten we kaarten kopen voor de hele stad. $ 25 pp, terwijl het voor locals 200 SLR pp kost. . Helaas is dat niet de laatste keer dat we een dergelijk onderscheid zullen tegenkomen in Sri Lanka.

Helaas ook, de fietstocht door het oude Anuradhapura moet al snel onderbroken worden met een lekke band:



Gelukkig zit 200m verder Sun Cycle Works die ons voorziet van een nieuwe binnenband en een plek in de schaduw waar mijn verloofde even tot rust kan komen. We bellen met Lievi en hij komt direct langs om de nieuwe binnenband te betalen.



Met een nieuwe binnenband oogt mijn verloofde toch een stuk gelukkiger. Mooie stupa op de achtergrond, die gaan we nader aanschouwen.



Het blijkt de grootste bakstenen stupa/dagoba ter wereld 122m en een diameter van 100m. En weer zijn we nagenoeg de enigen.



Heet onder de voeten. Wellicht vandaar dat we niet veel anderen zagen. Als we weg willen fietsen, stromen de verkopers van prullaria ons tegemoet. Natuurlijk proberen ze geld aan je te verdienen en dat is niet erg. Het is alleen jammer dat ze allemaal dezelfde troep verkopen. :’).

Een paar honderd meter verder breekt de hel los. Of althans, een onweersbui van jewelste. In een soort bushokje vinden we gelukkig wat bescherming. Na een kwartiertje is het weer droog.



Nog wat restanten van een paleis tussen de koeien. Of dit de meest optimale wijze is om een ruïne te beschermen, betwijfel ik.



De gerestaureerde 55m hoge witte dagoba wordt wel nog steeds gebruikt. Hier waren de stenen zo mogelijk nog heter. Ook hier blote voeten verplicht. Schoenen kun je gratis afgeven. Ik zeg gratis, maar een ‘vrijwillige’ bijdrage van minimaal 25 SLR per paar schoenen wordt wel verwacht. Net voor we later onder de toegangspoort doorlopen, besluit een aap dat dat het perfecte moment is om vanaf de toegangspoort zijn behoefte te laten lopen. Fijn als je op blote voeten loopt …





I see monkeys! De apen zijn wat minder geïnteresseerd in al dat cultureel verantwoorde gedoe. De witte reigers trouwens ook niet.



De man en zijn fiets. En het oudste kunstmatige meer van de wereld.



Neushoornvogel gespot. Drie zelfs in deze boom, maar één op de foto. Voor zover ik heb kunnen ontdekken.



Een kleinere, gerestaureerde dagoba op een mooie plek op de weg terug naar onze guesthouse. Niet veel later moeten we onze terugreis toch omgooien. De lokale politiemacht heeft daar haar barakken en iedereen is te been op de weg voor een parade.

Terug bij Lievi eten we weer eens rijst met curry. In de buurt van Anuradhapura is ook een natuurreservaat. Daar willen we de volgende dag heen. Bij Lievi regelen we vervoer en toegang. 16.000 SLR is de vaste prijs voor twee personen. Ik vind het best.

23 november: Bezoek aan het Wilpattu National Park

Nog steeds niet gewend aan de treinen vanaf 04.00 uur ben ik weer vroeg wakker. Helaas voor mij slaapt mijn verloofde als een blok door alles heen. Ze is mij natuurlijk gewend. .

Met één van de fietsen rij ik dan maar naar nieuw Anuradhapura aan de andere kant van het spoor. Hier is duidelijk geen actieve welstandscommissie in de stad te vinden. Dit is ook het moment, dat ik erachter kom dat 80% van de aanwezige pinautomaten in Sri Lanka - ondanks de Maestro en Mastercard-logo’s – geen buitenlandse passen accepteren. Pas bij de 5e bank heb ik geluk. Kennelijk zijn er maar drie Sri Lankaanse bankorganisaties waar je als buitenlander terecht kan. .

Tegen het middaguur vertrekken we met Lievi naar Wilpattu National Park. Na een
uurtje rijden stappen we over in een mooie safari-jeep. Anders kom je het park niet in. Er zijn nog wel meer verboden in het park:



Verboden trompet te spelen in het nationale park. Grote teleurstelling wel.



Dit is geen olifant of luipaard, maar het is een begin.



Dit is ook geen olifant of luipaard, maar een klein groen vogeltje. David Attenborough eat your heart out.



Herten in het wild.



Een pauw in zijn natuurlijke habitat.



Baby-krokodil. Maar waar is moeder?



Andersoortige hert.



Denkende mensaap. Silverback. Alfa-mannetje. Niet geheel ongevaarlijk. Al valt dat hier wel mee. Van Lievi hebben we een lunch voor onderweg (rijst met curry) meegekregen, maar ik heb hier ontzettende last van mijn maag. De hobbelige weg door het park maakt me daar niet veel gezelliger mee.



Andersoortige aap.



Krokodil. Groot formaat. Zeer gevaarlijk.



Schildpad met stermotief. Wordt ook wel sterschildpad genoemd. Verbazingwekkende benaming wel. Nog best rap trouwens.

Met zonsondergang rijden we het park weer uit. Het was een mooie dag. Geen luipaard of olifant gezien, maar zeer vermaakt ondanks de maagklachten. Wel nog gezien: een stel mangoesten, een andersoortige hertje en ontelbare vogels in alle soorten en maten. Waaronder de Asian Paradise Flycatcher.

Waar we eerder waren overgestapt in de safari-jeep staat nu het broertje van Lievi ons op te wachten om ons terug naar de guesthouse te brengen. Verrassend genoeg eten we daar ’s avonds rijst met curry. Hierbij moet ik wel aantekenen dat de curry’s regelmatig wisselen. Alle Duitsers hebben trouwens plaats gemaakt voor Nederlanders in het guesthouse. Na het diner willen we met Lievi het vervoer voor de volgende dag regelen, maar hij staat dan net onder de douche. Terug in onze kamer wordt er plots aangeklopt: Lievi in een badjas en met een vreemd zwart goedje in zijn haar dat over zijn voorhoofd drupt. Zijn broertje kan ons de volgende dag wel naar Dambulla rijden via Aukana.

In het volgende deel: Dan wel heel veel Buddha's. En een rots. En apen. Heel veel apen. Op een rots ook.

[ Bericht 0% gewijzigd door UIO_AMS op 14-08-2017 15:57:49 ]

24 november 2016: Van Anuradhapura naar Dambulla via Aukana

Na weer een korte nacht en redelijk ontbijt is het tijd voor de volgende verplaatsing. We gaan van Anuradhapura naar Dambulla via de Buddha van Aukana, maar eerst brengen we nog een laatste bezoek aan de oude stad. Bij ons eerdere bezoek hebben we geen kans gezien om de illustere Bodhi-tree te zien:



Dit is de oudste boom van Azië (voor zover bekend). Een nakomeling van de boom waaronder Buddha verlichting vond. Uiteraard moesten we wel onze schoenen uitdoen en afgeven bij de 'gratis' schoenen-bewaar-service. Tijdens het bezoek aan de boom loopt mijn verloofde een klein wondje tussen haar tenen op. Erg vervelend, maar zulk soort dingen gebeuren.

Nu we dat gezien hebben, kunnen we op weg. De grote weg tussen Dambulla en Anuradhapura is een prima weg. Dat kan helaas niet gezegd worden van de afslag naar Aukana, welke langs een enorm aangelegd meer (Kala Wewa)gaat.



De trap naar het beeld van de Buddha van Aukana.



Mijn verloofde wordt begeleid door een scheten latende, boerende en pruimtabak spuwende monnik. Goed moment om een foto te schieten.



De Buddha van Aukana stamt uit de 3e of 5e eeuw. De heren geleerden zijn daar nog niet over uit. Het is in ieder geval een omweg waard. Dan rijden we door naar Dambulla, waar we een paar kilometer buiten de stad aan een groot kunstmatig meer (Kandalama Wewa) verblijven in het resort Amaya Lake Sigiriya.



Uitzicht van het hotel in Dambulla. Het kan verkeren. Wel iets anders dan een guesthouse aan het spoor. .



Dan maar lekker zwemmen de rest van de dag. 's Avonds eten we wat in het a la carte restaurant van het resort. Eindelijk een hamburger met friet i.p.v. rijst met curry. Er is ook een buffet-restaurant, maar dat is het domein van de in grote groepen reizende Chinezen.

25 november: Naar de Dambulla Rock Caves

Na een heerlijke nacht in onze bungalow sluiten we aan bij het ontbijtbuffet. Aan keuze is er geen gebrek. We hebben geboekt voor 2 nachten, maar dit is wel een prima uitvalsbasis voor bezoeken aan andere interessante sites in de culturele driehoek van Sri Lanka. Dus bij de receptie informeer ik naar de mogelijkheid om twee nachten extra te boeken. Helaas zit het vol. . Maar daar hoeven we ons vandaag verder geen zorgen om te maken. Vandaag gaan we naar de Dambulla Rock Caves en daarna plonsen we gewoon weer in het zwembad.

Bij de receptie informeer ik naar de prijs van een taxi naar de Dambulla Rock Caves zo’n 10 km verderop. Zonder blikken of blozen is het antwoord 8.000 SLR. !!! Dat is ¤ 50. In geen 50 jaar natuurlijk. Met mijn verloofde loop ik naar de toegangspoort. De bewaker groet ons in het Engels en houdt voor ons de slagboom omhoog. Ik vraag aan hem of hier veel tuk tuks rijden om naar Dambulla te gaan. Dat is geen probleem, antwoordt hij, maar over twee minuten komt de bus. Gewoon je hand omhoog steken en hij stopt. Veel goedkoper, lacht hij.

En hij heeft gelijk. Twee minuten later stappen we in de lokale bus. Weer eens wat anders. Voor slechts 76 SLR (nog geen 50 cent) voor 2 personen gaan we naar de Rock Caves van Dambulla. .

Een gezellige busrit later staan we voor de entree:



Helemaal niet kitsch of zo. Het is wel een aardig stukje omhoog en eigenlijk alweer veel te heet. Veel apen onderweg ook:



Na een steile klim staan we dan bij de ingang van de grotten. Eerst naar de achterste grot lopen en dan de weg terug bewandelen.



Gaf iemand ons als tip. Geen idee waarom, want ze waren allemaal indrukwekkend.



De 5e (achterste) grot.



De geen idee welke grot inmiddels.



Met honderden buddha's raak je de tel wel kwijt.



Het enige beeld van iemand anders dan Buddha. Naast Buddha natuurlijk. De man links heeft kennelijk de boel betaald. Dan verdien je wel een beeld.



Eindeloze schilderingen in grot zoveel.



Grot nummer één. Met Buddha natuurlijk.



Zelfs de voeten van Buddha zijn versierd. Dit is trouwens een beeld van de stervende Buddha. Niet te vergissen met de slapende Buddha. Er zijn 5 verschillen.



Een laatste terugblik op de grotten. Dan gaan we weer terug naar beneden:



Got banana?



We nemen een tuk tuk terug naar het hotel. Slechts 800 SLR. Good price for you! Via de tuk tuk bestuurder komen we aan een chauffeur (zijn broer Pali) voor de komende dagen. Terug in het hotel vind ik online een hotel in de buurt van Sigiriya Rock voor de volgende dagen.



Als we over het meer kijken, zien we net boven de bomen Sigiriya uitsteken. Daar aan de voet komen we dus de volgende dag in een hotel te zitten. De dag daarna wellicht beklimmen?



Laatste nacht in onze fijne bungalow (voor Yvonne: met prima badkamer) in Dambulla. Maar eerst gaan we nog wat zwemmen en wat eten in het a la carte restaurant. Op een stel zonnende Engelse meiden na zijn we de enigen in het zwembad. In het restaurant zitten we weer naast de Engelse meiden. Pauleen en Kim vragen naar onze reis en ik leg ze uit dat dit onze pre-honeymoon is. Wat toevallig roept Pauleen: Dit had haar honeymoon moeten zijn, maar de bruidegom kreeg koude voeten en nu is ze met Kim op friendomoon. .

In het volgende deel: Nog meer Buddha’s, nog een steile klim en nog meer zwemmen.

quote:

Op dinsdag 15 augustus 2017 08:46 schreef SeLang het volgende:
Ik herken erg veel in dit verslag

[..]

Onduidelijke foto maar volgens mij een Malabar Pied Hornbill

[..]

Green Bee-eater

[..]

Die zijn mooi!

Dat dacht ik al dat jij veel zou herkennen. Alle foto's zijn trouwens genomen met een smartphone. Later tijdens de reis worden de vogel-foto's niet veel duidelijker.

Het was overigens de zwart-wit variant van de Asian Paradise Flycatcher.

quote:

Op maandag 14 augustus 2017 16:38 schreef Blik het volgende:
Tvp voor later om te lezen

Daar heb je tegenwoordig een knop voor. "Topic volgen."

.

quote:

Op dinsdag 15 augustus 2017 09:55 schreef heite het volgende:
Mooi uitgebreid verslag, binnenkort maar eens de tijd nemen om dit goed door te nemen.

Bedankt!

quote:

Op dinsdag 15 augustus 2017 10:20 schreef Blik het volgende:
Niet op je mobiel toch?

Onderaan naast de titel boven het reactievak staat een vinkje die je aan of uit kan zetten. Bij mij tenminste wel.

26 november 2016; In de voetsporen van Duran Duran #1: Bezoek aan Polonnaruwa

Na weer een heerlijke nacht in onze bungalow en een uitgebreid ontbijt is het tijd voor onze verplaatsing. Het uitchecken neemt behoorlijk wat tijd in beslag vanwege de busladingen Chinezen die ook op dat moment aan het uitchecken zijn. Tussen de bussen ontdek ik onze nieuwe chauffeur genaamd Pali. Als ik zijn auto zie, maak ik me toch wel enigszins zorgen. Niet over de staat, maar over het formaat. Mijn koffer past net achterin met een paar kleine tassen, maar de koffer van mijn verloofde moet op de bijrijdersstoel. Die nog verpakt is in het fabrieksplastic. Net als de achterbank. Gelukkig heeft hij een airco zodat we niet wegdrijven van ons zweet op het plastic.

Met Pali, onze chauffeur en voormalige boeddhistische monnik en voormalige mijnenveger gaan we op weg naar Polonnaruwa. Vandaag treden we dan eindelijk echt in de voetsporen van Duran Duran. Dat doen we wel via Hotel Sigiriya aan de voet van de rots, waar we de komende nachten zullen verblijven en waar we onze bagage alvast af kunnen geven.

Onderweg rijden we langs het Minneriya National Park aan de Minneriya Wewa (kunstmatig meer). Voordat we er langs rijden staat langs de weg een kleine Hindu-tempel voor de god Ganesha, de god met het "olifantenhoofd", die de beschermheilige van reizigers is. Pali stopt en brengt een klein offer, zodat wij veilig door kunnen rijden en wellicht nog een olifant zullen zien. Hij heeft ons net verteld dat hij een boeddhistische monnik is geweest, dus ik vraag hoe dat zit. Geen probleem, antwoordt hij, Ganesha is een lieve god. Een paar kilometer later stopt Pali weer. Nu bij een restaurant waar we omheen kunnen lopen. Aan de achterkant kunnen we het nationale park in wandelen en kijken we uit over het meer:



Zie daar, een olifant. In de verre verte.

Na deze korte tussenstop rijden we weer verder in de richting van Polonnaruwa. Bij een ander restaurantje langs de weg stoppen we voor de lunch. Het restaurantje ziet er niet bijster goed uit, maar de rijst met curry smaakt geweldig. Alles gemaakt met verse groenten uit hun eigen tuin. En als klap op de vuurpijl haalt Pali drie desserts voor ons: Een bakje Ambewela Yogurt voor elk. De lekkerste yoghurt die ik ooit geproefd heb! Uiteindelijk betaal ik 800 SLR voor al het eten, de drankjes en de desserts. Geen geld natuurlijk.

Wat wel weer absurd duur is, zijn de prijzen voor de entree tot Polonnaruwa. Buitenlandse gasten betalen 3.500 SLR per persoon. Lokale bezoekers gaan voor een fractie van de prijs naar binnen. Het museum is wel een aanrader om snel een overzicht te krijgen. Ook dit complex is namelijk enorm en kent vele hoogtepunten.



Toilet: (Positieve) discriminatie? De kwaliteit ervan is overigens niet dermate dat de belachelijke meerprijs voor buitenlandse bezoekers gerechtvaardigd is. Verre van zelfs.

Polonnaruwa is een heel groot complex met vele sites die je kunt bezoeken. Van de eerste site heb ik niet echt mooie foto’s. Dit is van de tweede site:



Het eerste paleis van de koning.



Het zwembad van de koning. Zit er iemand met een f$%cking cobra. Of ik hem wil zien terwijl hij met zijn fluit speelt. Nee dank je.



Maansteen. Voornamelijk bedoeld voor het vegen van je voeten.

Als we teruglopen naar de auto om van deze site naar de volgende site te rijden, worden we weer besprongen door de verkopers van allerlei prullaria. Mijn verloofde heeft altijd moeite met nee zeggen, dus ook nu volgt weer een eindeloos gejengel. :’).

Gelukkig weet ze zich uiteindelijk te verontschuldigen en bereiken we na een stukje rijden de derde site:



De oude tempel van de tand.



Daar vinden we een Buddha voor elke windrichting.



Aparte dagoba/stupa. Van de vierkante variant.

Als we van deze site willen vertrekken, komen we weer een stel verkopers van prullaria tegen. Dan heeft één van de mannen in de gaten dat we uit Nederland komen. In perfect Nederlands vraagt hij: ‘Lief klein olifantje kopen?’ Nee dank u, antwoord ik. De man achter hem verkoopt echter kokosnoten en we hebben best dorst. Dan gaat er niets boven een verse, jonge kokosnoot. Met veel behendigheid hakt de verkoper de kokosnoten voor ons open. Heerlijk!

Als de kokosnoten op zijn, rijden we naar de vierde site:



De stervende Buddha. Ook uit de clip van Duran Duran.



De gestorven Buddha aanschouwt de wereld met compassie. Ook uit de clip van Duran Duran. Wij zitten een tijdje op een rots tegenover de beelden. Het is een mooie rustgevende omgeving en de beelden zijn prachtig sereen. Dan gaan wij door naar de voor ons laatste site (er zijn er meer, maar dit waren toch wel de hoogtepunten).



Schoenen uit om de clip van Duran Duran te herleven. In de ruïnes van het paleis heb je trappen omhoog. Het paleis had 7 niveaus, welke gelijk ook de 7 stappen naar verlichting moeten voorstellen. De traptreden naar die niveaus moeten volgens de overlevering achterwaarts beklommen worden, waarbij de traptredes per niveau ook hoger worden. Het laatste niveau is dus het moeilijkst. Toch handig om een voormalige boeddhistische monnik als chauffeur en gids bij je te hebben. Zo leer je nog eens wat.



Mijn verloofde betreedt de wereld van Duran Duran. En toevallig ook het best bewaarde paleis van Sri Lanka. Met Buddha natuurlijk.



Dit is de tempel tegenover het paleis waar de mannen van Duran Duran ook liepen.

Voor de mensen die de clip van Duran Duran nog eens willen zien:


(Rio en Hungry Like The Wolf zijn ook in Sri Lanka opgenomen, maar daar zie je deze culturele hoogtepunten niet in.)

Vanaf 2.27 zie je trouwens Sigiriya Rock waar we de volgende dag heen gaan.
Vanaf 4.05 zie je de stervende en gestorven Buddha.
Vanaf 4.43 zie je het laatste paleis van de koning.

Na deze vijfde site rijden we weer terug naar ons hotel. Met Pali spreken we af dat hij ons overmorgen komt ophalen om ons naar Kandy te rijden via een paar tussenstops. Morgen beklimmen we de rots. De kamers zijn niet zo mooi als bij Amaya Lake Resort, maar ze volstaan. De rest van de dag liggen we in het zwembad en nadat tussen 19.30 en 20.00 uur de Chinese busladingen van het buffet hebben genuttigd, nemen wij plaats in het restaurant om op ons gemak de dag af te sluiten met een prima maaltijd.

27 november 2016. In de voetsporen van Duran Duran #2: Een fijne zondagochtendwandeling naar Sigiriya Rock Palace

Een droom van mijn verloofde gaat vandaag in vervulling. Als kind wilde ze al naar Sigiriya. Al zien we er wel tegenop. Het is nog vroeg op de dag, maar het is alweer snikheet.



Uitzicht van het hotel op Sigiriya Rock. We zijn vol goede moed. We zien wel of we de top bereiken. Zo’n 4.000 SLR per persoon (lokalen voor een – je raadt het al – fractie van onze prijs) later ga ik zeker voor de top. Aan het begin van de trap staat een aantal gidsen de bezoekers al op te wachten. Het is niet verplicht, maar ik vind het wel prettig om er één mee te nemen.



Het blijkt een ontzettend behulpzame gids. Ondersteuning voor mijn verloofde de hele weg naar de top van de rots en hij weet veel te vertellen.



De spiegelwand en wenteltrap naar de muurschilderingen van de meisjes in de mist. Die je niet mag fotograferen.



Wat?



Hoe het was. De leeuweningang in vroeger tijden. Mijn verloofde twijfelt nog. Het zware deel moet nu komen. Al vond ik het deel hiervoor al een pokkestuk.



De originele en de 'nieuwe' trap.



Laatste treden. 1302 treden. Makkie na wat EPO en een ondersteunende gids voor mijn verloofde. Ja, ik sta als een malloot te grijnzen. Maar we hebben het toch maar even gedaan ondanks onze fysieke problemen. In ruim een uur. Dat wel.



Uitzicht op het noorden. Dat is dus de rots vanwaar je een mooi uitzicht hebt op Sigiriya. Is ook een stuk goedkoper. .



Het zwembad van de koning en zijn 500 vrouwen.



Vanaf zijn troon keek de koning hier naar zijn 500 dansende vrouwen. Some late night club dancing, grijnst onze gids.



De watertuin beneden. Daar zijn we gestart, daar moeten we nu ook weer naar terug.



Uitzicht op het zuiden. En daar in het midden ligt ons zwembad. Waar ik zo een duik in ga nemen. Ik zeg zo, maar de weg naar beneden vond ik misschien nog wel enger. Zeker met de instelling van de Sri Lankanen m.b.t. de persoonlijke ruimte: Die bestaat niet. Een man achter mij loopt een deel van de weg naar beneden constant in mijn rug te duwen, totdat we op een punt komen waar hij er daadwerkelijk langs kan.

Met trillende benen geraken we uiteindelijk weer beneden. Vandaag zet ik geen stappen meer. Ons hotel is niet ver weg, maar toch nemen we een tuk tuk na onze gids betaald te hebben.

In het volgende deel: Op naar Kandy via een erotisch reliëf en wat tourist traps

[ Bericht 0% gewijzigd door UIO_AMS op 15-08-2017 13:12:51 ]

quote:

Op dinsdag 15 augustus 2017 11:28 schreef SeLang het volgende:
Cool!!! Die heb ik zelf nog nooit gezien. Wel vaak de bruin-zwarte.

Ik heb geprobeerd hem te fotograferen, maar hij was te ver weg om vast te leggen. We konden wel heel goed de witte staart zien toen hij een stukje parallel aan ons meevloog door het bos.

quote:

Op woensdag 16 augustus 2017 14:07 schreef MaJo het volgende:
Tof verslag en dito foto's ik ben benieuwd naar de rest!

Wij hebben voor onze huwelijksreis ook overwogen om naar Sri Lanka te gaan, staat zeker nog op de lijst om ooit te bezoeken.

Het valt me wel op dat het weer steeds wat bedrukt is met dreigende wolken. Hebben jullie veel regen gehad?

Wat mij een beetje tegen houdt aan Sri Lanka is al die curry. Daar is zeker geen ontkomen aan?

We hebben wel wat regen gehad, maar niet hele dagen lang. Een tropische bui van een kwartier tot een uur en dan de rest van de dag droog. Het was wel vaak bewolkt, maar desondanks vaak erg heet.

De Sri Lankaanse curry is wel anders dan de gemiddelde Indiase. Verder heb je genoeg andere opties, zeker in de duurdere hotels met buffet of a la carte restaurant, maar niet langs de weg.

In steden en toeristische gebieden zijn er meestal wel andere mogelijkheden met bijvoorbeeld roti en kottu. Of pizza's. En aan de kust neem je gewoon een gegrilde vis of kreeft met rijst of patat en groenten.

quote:

Op woensdag 16 augustus 2017 14:56 schreef Blik het volgende:
Genoeg andere opties hoor

Feest van herkenning van onze eerste week door Sri Lanka. Al mis ik wel de muurschilderingen, die waren nog het mooiste van Sigiriya

Streng verboden om die te fotograferen, maar waren zeker mooi.

quote:

Op woensdag 16 augustus 2017 16:16 schreef Blik het volgende:
Zonder flits mag je ze prima fotograferen volgens mij, het is bij mij de achterkant van ons fotoboek

Er stonden drie bewakers omheen en als je maar een beweging maakte richting een camera of een smartphone, kreeg je wat minder vriendelijke opmerkingen naar je hoofd.

quote:

Op woensdag 16 augustus 2017 16:36 schreef Blik het volgende:
Dan is dat veranderd, net even gekeken en ik heb 4 mooie foto's

Plaats ze gerust hier.

quote:

Op woensdag 16 augustus 2017 18:48 schreef MCH het volgende:
En voor annaratjeinjepunani moet je geen entree betalen, gewoon telkens keihard voorbij de beveiligers scheuren.

Je moet beter afhaken.

quote:

Op woensdag 16 augustus 2017 20:52 schreef MCH het volgende:
Niet zo mad makker, mooie foto's hoor

Thanks. Ik zal 'mijn verloofde' meer gaan afwisselen met 'mijn aanstaande'. .

quote:

Sri Lanka is een fotogeniek land

Dat zeker.

quote:

Op donderdag 17 augustus 2017 09:22 schreef Blik het volgende:
Bij deze, de muurschilderingen die je halverwege tegenkomt tijdens de beklimming van de rots:

[ link | afbeelding ] [ link | afbeelding ] [ link | afbeelding ] [ link | afbeelding ]

Onze gids suggereerde ook dat één van de dames van Afrikaanse afkomst was, maar dat zie ik nu na diepgaande bestudering niet terug.

quote:

Op woensdag 16 augustus 2017 18:17 schreef MaJo het volgende:
Ah dat valt dan alles mee Ook wel echt dagen gehad met een stralende lucht? Voor de foto's vind ik bewolking overigens vaak wel mooier

Zeker. Met name de latere dagen aan de kust waren zonovergoten. Al waren er toen ook wel wat wolken.

quote:

Sowieso zal de curry in India ook lekkerder zijn dan hier dus ik moet er ook gewoon eens aan gaan geloven Maar een beetje variatie is natuurlijk wel fijn!

Goed om te horen

De curries zelf zijn ook heel gevarieerd.

28 november 2016: Van Sigiriya naar Kandy

Vandaag staat weer in het teken van een verplaatsing. Na het prima ontbijt staat chauffeur Pali ons keurig op tijd op te wachten. Van Sigiriya gaan we via wat tussenstops naar Kandy, het culturele hart van Sri Lanka.



Met Pali, onze persoonlijke chauffeur, boeddhistische monnik en mijnenveger stoppen we onderweg bij Nalanda Gedige. Een oude villa in Zuid-Indiase stijl.



De villa is kennelijk ook het geografische middelpunt van Sri Lanka.



Uitzonderlijk voor Sri Lanka: een erotisch reliëf. Naast ons loopt een Amerikaanse toerist, die op onbeschofte wijze telkens voor ons beeld gaat staan als we een foto willen nemen.



Touristtrap #1. Of ik ontharingscreme wil kopen. Niet duur. Slechts ¤110 koopt jou een paar potjes. Genoeg voor je hele lichaam. Doet geen pijn. Ik sla vriendelijk af. Koop alleen een soort citronella-olie-spuit die verrassend goed werkt tegen muggen. En die een stuk gezonder is dan de deet die we tot dan toe gebruikt hebben.



Bij de Aluvihara-tempel is de boeddhistische leer door monniken minutieus vastgelegd op palmpapier. De museum curator laat zien hoe. De ‘kunst’ in de grotten en tempels bij Aluvihara is op zijn zachtst gezegd apart te noemen. Het kleine museum is daarentegen wel de tussenstop waard.



Uitzicht op Knuckles Range op de weg naar Kandy. Dit is vlak na Matale, waar we helaas niet de mooie Hindu-tempel kunnen bezoeken. Deze is net gesloten. Het is bewolkt en op de weg naar Kandy gaan we eindelijk de hoogte in. Het is gelijk een stuk frisser, wat een welkome verandering is.

In Kandy is het even zoeken naar onze accommodatie: de Kandyan View Holiday Bungalow op Richmond Hill.



Een bungalow is het niet maar het uitzicht op Kandy vanaf ons balkon hoog boven Kandy mag er wezen. Het is alleen wel een hachelijke onderneming om er te komen en om af te dalen naar Kandy zelf. Toch besluiten we om dat te doen. Pali rijdt ons behoedzaam naar beneden en wij bezoeken een dansvoorstelling:



Late nightclub dancing Kandyan style.



Firewalking. Alledaags en totaal niet toeristisch.

Na de dansvoorstelling nodigen we Pali uit om een Indiase curry te eten bij Sri Ram op Colombo Street. Volgens de boekjes is het één van de beste Indiase restaurants in Sri Lanka. Pali kiest echter toch voor de Sri Lankaanse rijst met curry die op het menu staat.

Na een hachelijke beklimming van Richmond Hill in het donker vallen we lekker in slaap in onze enorme kamer met ruim balkon. Verder prima badkamer met een handleiding om (elektrisch) warm water te krijgen.

In het volgende deel: Een nadere kennismaking met Kandy; bomen, plantjes en bloemetjes, tanden en shoppen.

[ Bericht 1% gewijzigd door UIO_AMS op 17-08-2017 15:04:23 ]

quote:

Op donderdag 17 augustus 2017 11:40 schreef SeLang het volgende:
Ik vond Kandy zelf (de stad) tegenvallen, maar het was subliem wat betreft vogeltjes. Ik zat ook in de heuvels net buiten Kandy aan de rand van het bos (Green Woods, half uurtje lopen naar het centrum). Vanaf het balkon en binnen 100m van dat guesthouse heb ik tientallen vogelsoorten gezien en s'avonds kwamen er dan honderden flying foxes overvliegen. Vanwege de natuur was het dan toch weer één van de hoogtepunten van de reis.

Was ook niet zo weg van Kandy. Vond de stad grauw en smerig overkomen. Van de vogeltjes heb ik daar niet veel meegekregen. Uiteraard wel de flying foxes gezien boven Kandy Lake.
Maar qua cultuur moet je natuurlijk wel langs Kandy als je reist door Sri Lanka.

quote:

Op donderdag 17 augustus 2017 11:42 schreef Blik het volgende:
Wij zijn na 30 minuten weggelopen bij die dansvoorstelling

Begrijpelijk. Het stonk er ook nog eens vreselijk. .

quote:

Op donderdag 17 augustus 2017 11:48 schreef komrad het volgende:
Kandy als stad is so-so, inderdaad grauw en smerig zeker voor Sri Lankaans begrippen. Het Perahera festival is wel erg bijzonder om mee te maken en de botanische tuinen waren ook zeker een bezoek waard.

Mijn nichtje was er tijdens de Perahera. ¤ 45 voor twee krakkemikkige stoeltjes langs de route. .

quote:

Op donderdag 17 augustus 2017 11:51 schreef SeLang het volgende:
Ook dat was een vogel bonanza. Daarom heb ik die botanische tuin zelfs 2 dagen achter elkaar bezocht.
Ik kreeg alleen geen korting op mijn tweede bezoek dus moest 2x die dure entry prijs betalen

Was ook een stuk goedkoper voor de lokalen. .

29 november 2016: De botanische tuin, downtown en de Tempel van de Tand in Kandy

Lekker geslapen en een zeker niet meer dan redelijk ontbijt.

Het plan van vandaag? Eerst naar het station om de treintickets naar Ella te regelen! En dan een stukje rijden in de omgeving van Kandy? Rondje om de meren langs de diverse waterdammen? Of toch maar eerst naar de botanische tuin en dan naar downtown Kandy en eindigen met een bezoek aan de Tempel van de Tand? We laten het afhangen van de mogelijke treintickets.

Met Pali, die de nacht heeft doorgebracht in het chauffeursverblijf, rijden we naar het station om treintickets te kopen. Als we treintickets hebben, zullen we hier afscheid nemen van Pali.

Hier maken we kennis met het voor mij vreemde fenomeen ‘wie het beste voordringt, wie het eerste maalt’. Onze eerste optie voor de trein naar Kandy blijkt volgeboekt. Terwijl ik dit bespreek met mijn aanstaande en aan de verkoper wil vragen wat de andere opties zijn, gooit een Sri Lankaan wat duiten op de balie en de verkoper handelt zijn bestelling af. Als ik aan de verkoper nogmaals vraag wat onze opties zijn, volgt een zelfde actie met een andere Sri Lankaan. Kennelijk moet je zelf je opties op tafel gooien en gewoon vragen om tickets voor een bepaalde trein op een bepaald tijdstip. De verkoper zoekt in ieder geval geen opties voor je uit. Dus vraag ik of er tickets zijn voor de trein een dag later. Na een korte raadpleging van zijn computer is het antwoord weer nee. Dit loopt op niets uit. Alle treinen de komende dagen blijken volgeboekt. Geïrriteerd lopen we weg van de balie.

Buiten kijkt Pali ons vragend aan, maar al snel wordt het hem duidelijk dat hier een kans bestaat voor wat extra werk. Uiteraard wil hij ons vandaag nog wel rondrijden door Kandy. En ons de volgende dag naar Ella brengen. Geen probleem! Al snel komen we tot een prijsafspraak. Dan maar geen treinrit.

Nu nog een plan voor vandaag. Aangezien we morgen al naar Ella zullen rijden, is een rondrit vandaag naar de waterdammen niet echt handig. Dus gaan we deze ochtend naar de botanische tuin, ’s middags gaan we shoppen in downtown Kandy en tegen het avonduur gaan we naar de tempel van de tand.

Zo gezegd, zo gedaan:



De Royal Botanical Garden (1.500 SLR voor de buitenlanders, Sri Lankanen betalen uiteraard veel minder) staat onder meer bekend om de orchideeën. Deze foto is genomen in het orchideeën-huis.



Naast het orchideeën-huis vind je de bloementuin. De Mahaweli Ganga rivier meandert om de tuin heen. Een rondje lopen kost je zo een paar uur. Maar dat is het wel waard. Naast flora is er ook veel fauna te vinden:



Rund met witte reigers.



De tuin is schitterend aangelegd. Palm-avenues als deze zijn op meerdere plekken te vinden.



De Javaanse ficus boom.



Mijn aanstaande test de hangbrug over de Mahaweli Ganga.



De mannen testen het badwater onder de hangbrug.



Kanonskogelboom. Aan fantasie geen gebrek bij de naamgevers.



De dubbele kokosnoten boom. Met dubbele kokosnoten.

Dan is het wel tijd om het park te verlaten. Het is weer onaangenaam warm geworden en er moet nog geshopt worden. Een vlaggetje van Sri Lanka voor een vriendin, kaarten, opschrijfboekjes, een tinnen tuk tuk. Noem het maar op.
Buiten de poort wacht Pali ons op in zijn auto. Een half uurtje later parkeren we in het centrum van Kandy bij de kerk.



Mijn aanstaande geniet van een glas ijsthee in de Olde Empire in Kandy. De grijze man achter haar is een levende inspiratiebron op modegebied.



Kandy-lake. Het hart van de stad.



Moslims zijn welkom in Kandy.



Christenen zijn welkom in Kandy.

Rond een uur of 5 gaan we het complex om de tempel van de tand binnen. Daar zitten ook nog een paar tentoonstellingen aan vast die best de moeite waard zijn. Wellicht hadden we wat minder tijd aan shoppen moeten besteden. . In één van de bijgebouwen komen we deze jongen tegen:



Olifanten zijn welkom in Kandy. Deze, de grootste drager van de stupa ooit, is als eerbetoon voor bewezen diensten na zijn dood opgezet.



Entree tot de Tempel van de Tand. Het heiligste der heiligen voor de boeddhisten in Sri Lanka.



Achter de deur ligt de trap naar de tand van Buddha in een gouden stupa. Als de trommels starten, gaan een paar monniken naar binnen en openen voor een paar minuten boven een andere deur. Wij moeten buitenom en zijn op tijd om de gouden stupa met daarin de tand van Buddha te zien. Foto's zijn daar niet toegestaan.



Deel van de Tempel van de Tand. Waar de Tand ligt, is het dak goudgekleurd. Niet te zien hier.



En als afsluiter een foeilelijke fontein. Direct buiten de deur van het complex. Als we terugkomen bij de auto, heeft Pali net een maaltijd afgehaald. Het ruikt uitstekend. Pali brengt ons naar het restaurantje en hier maak ik kennis met de Kottu. .

Na het eten gaan we moe, maar voldaan, terug naar onze accommodatie hoog op Richmond Hill.

In het volgende deel: Dag Kandy, verveelde apen, hallo Ella.

30 november 2016: Van Kandy naar Ella

Na weer een fijne nacht en redelijk ontbijt beginnen we voor de laatste keer aan de afdaling naar Kandy. Het zal onze laatste rit met Pali, onze persoonlijke boeddhistische monnik/mijnenveger/chauffeur zijn.



Een laatste blik op Kandy. Met de Tempel van de Tand en het gouden dak aan Kandy-lake.



De rest van downtown Kandy. En de kerk die naast de Tempel van de Tand staat.



Uitzicht op de Victoria-dam. Elke voormalige Engelse kolonie heeft minimaal wel één Victoria-iets.



Uitzicht onderweg met verveelde aap.



Verveelde aap bij een andere dam.



Ow wacht, hij heeft iets gevonden tegen de verveling.



Meer verveelde apen.



De hooglanden van Sri Lanka bieden om de haverklap dit soort plaatjes.



Vooral niets eten bij kraampjes langs de weg wordt altijd gezegd over de minder ontwikkelde landen. Gelukkig zijn dit kraampjes in een park. Pali bestelt voor ons allen. Kost net iets meer dan een euro. In totaal. Voor ons drieën dus.



Geen bestek en eten van een afgespoeld blad. Living on the edge!



Milion dollar view over Ella's Gap in de buurt van onze guesthouse. Het zijn onze goedkoopste overnachtingen in Sri Lanka. Bij de liefste mensen. Met het beste ontbijt ook.



Alleen een iets te klein bed. (Badkamer volstaat, Yvonne).



Dan maar cocktails drinken uit een jampot bij café Chill in Ella. Toevallig ook één van de beste restaurants in Sri Lanka volgens vele reizigers. Waar we de Engelse dames op friendomoon uit Dambulla weer tegenkomen.

Een aantal cocktails later pakken we een tuk tuk terug naar onze guesthouse. Het bergpad erheen is geen favoriet onder de tuk tuk chauffeurs, maar business is business.

1 december 2016: Een fikse wandeling naar de Nine Arches Bridge nabij Ella



Uitzicht van ons balkon op Ella's Gap in de vroege ochtend. Deze uurtjes van zonsopgang tot het ontbijt in Ella waren voor mij de mooiste uurtjes in Sri Lanka. Prachtig uitzicht en vele, verschillende, mooi gekleurde vogeltjes kwamen dan even buurten.



Een paar uur later is het eindelijk tijd voor ontbijt.



Daar is hij dan. De egg-hopper! Na bijna twee weken in Sri Lanka kan ik hem dan eindelijk proeven. Een stevig ontbijt is natuurlijk van belang voor een fikse wandeling.



De wandeling begint met een blik op Ella's Peak.



Wandelen over het spoor. Geen probleem in Sri Lanka. Kekke zonwerende plu voor mijn aanstaande.



Al wandelend bereiken we het station van Ella.



Eenmaal Ella uit komen we langs een hindoestaanse tempel. Ganesha wenst ons een goede en behouden wandeling toe.



Wandelen door de theeplantages heeft wel wat.



Dan plotseling het uitzicht op de Nine Arches Bridge. Met inderdaad 9 bogen. Ik heb ze geteld. Eens een auditor, altijd een auditor.



Stomtoevallig komt daar net de trein langs. Volgens het spoorboekje bij het uitzichtspunt is hij exact op tijd. De lengte van de trein komt ongeveer overeen met de lengte van de brug.



Na een lastige afdaling staan we zelf op de brug. Mijn aanstaande vertrouwt het toch niet helemaal. De volgende twee uur komt er overigens geen trein volgens het spoorboekje.



Terugblik op de brug, de theeplanten en het uitzichtpunt.



Van de brug in de tunnel. Op een bordje staat vermeld: Verboden doorheen te wandelen. De politieagent naast het bord zegt: Loop maar door. Aan duidelijkheid geen gebrek. .



Einde wandeling bj het station van Ella. Met een bord dat zegt: Wandelen op het spoor is gevaarlijk.

In het dorp eten we nog wat bij Café Chill, waarna een blije tuk tuk chauffeur ons over het ellendige pad naar Anil’s Guesthouse brengt.



Zonsondergang vanaf ons balkon.

2 december 2016: Van Ella naar Nuwara Elya en weer terug met de trein

We zouden eigenlijk met de trein van Kandy naar Ella gaan, maar die was volgeboekt. Aangezien het tot de mooiste treinritten ter wereld behoort, doen we vandaag het deel tussen Ella en Nuwara Eliya heen en terug.



Vanuit Idyll Guesthouse (echt een aanrader voor mensen die naar Ella gaan) wandelen wij durfallen weer langs het spoor naar het station.



De buitenkant van het station. Met Buddha natuurlijk.



Kaartje gekocht, klaar om te gaan. Retourtje tweede klasse kost 220 rupies pp. Ongeveer anderhalve euro voor 3 uur heen en 3 uur terug. Er is ook nog een derde klasse voor de helft van de prijs.



Rijden door de theeplantages.



In de deuropening kun je het nog beter zien.



Al ga je wel vlak langs het groen.



Weer een theeplantage. Deze heet Beauvais. Toevallig hebben we een keer in Frankrijk overnacht in Chateau de Beauvais.



Toch best een afgrond vanuit de deuropening gezien.



Dan maar weer naar binnen. Of een beetje buiten.



En net als je honger krijgt ... komt er iemand langs met zelfgemaakt spul. Alleen geen idee hoe het heet.



De rit door de theeplantages levert om de haverklap mooie plaatjes op. We rijden over de hoogvlakte en komen daarbij ook nog door Ambewela, waar de heerlijke yoghurt vandaan komt.



Het laatste plaatje van de treinrit naar Nanu Oya. Doel van de reis: Het Grand Hotel in Nuwara Eliya, de theehoofdstad van Sri Lanka.



Voor wat zoetigs ...



bij de thee natuurlijk. Ik drink hier Prince of Kandy thee van Dilmah. Heerlijk spul.



Terug op het station van Nuwara Eliya (Nanu Oya) blijkt de trein terug een uur vertraging te hebben. Niemand die klaagt.



Uitzicht tijdens de rit terug op een waterval.



En in het donker rijden we Ella weer binnen. Deze keer eten we niet bij Café Chill, maar bij Ristoro. Heerlijke tapas op Sri Lankaanse wijze!

In het volgende deel: Verkassen binnen Ella, nog meer theeplantages, stukje scheuren over de A4 en een mysterieuze omgeving.

quote:

Op zaterdag 19 augustus 2017 18:27 schreef Rio het volgende:
Goed en leuk verslag, thanks!
Ik lees met belangstelling mee en lig nu op bed in Hotel Suisse in Kandy jullie relaas tot me te nemen. Keep it comin'!

Leuk om te lezen. Veel plezier nog in Sri Lanka! Waar ga je nog heen?

Check trouwens ook: Topicreeks: Blogtopic - reis naar Sri Lanka
Staat boordevol tips. .

[ Bericht 17% gewijzigd door UIO_AMS op 19-08-2017 20:21:24 ]

3 december 2016: Een toer rond Ella inclusief een stukkie over de A4

De laatste ochtend bij Idyll ben ik vroeg op. Tientallen mooie en kleurrijke vogeltjes kwetteren er vrolijk op los.



Geen idee wat voor vogeltje (Kom er maar in SeLang!). Dit was misschien wel het mooiste uurtje in Sri Lanka. Zelfs mijn aanstaande wilde er wel voor uit bed komen.



Zie hier een indigo-blauw vogeltje met geel en wit borstje. Tevens gezien: specht en een purple sunbird (dank je SeLang!) op nog geen twee meter.

Vandaag gaan we toer maken rond Ella. Anil, de eigenaar van Idyll’s Guesthouse, heeft een chauffeur voor ons geregeld. Maar eerst verkassen we van Idyll's Guesthouse naar 3 deuren verder: The Waterfall View Inn. Na het verkassen rijden we met nieuwe chauffeur Sampee een rondje om Ella.



Eerste stop: een theeplantage hoog in de bergen.



Flinke wandeling (we namen na 100 meter vanaf de slagboom waar Sampee niet door mocht rijden toch maar een tuk tuk naar de top).



Sir Thomas Lipton I presume?



Yep. Dit zijn de theeplantages van Lipton en op dit plekje (het World's End voor de armen) zat hij graag. Uiteraard drinken we een kopje toepasselijke thee.



Na één laatste blik wandelen we terug ...



Nee natuurlijk niet! Mijn verloofde gooit haar charmes in de strijd en we krijgen van dit cricketteam een lift naar onze chauffeur. Geen idee met hoeveel we in dit busje zitten.



Onderweg bezoeken we nog een oude theefabriek. Nog steeds in gebruik trouwens. Binnen mogen we geen foto’s nemen. Ik weet gelijk weer waarom ik geen thee in zakjes koop en alleen voor losse thee ga. .



Wat een mooi land is dit toch.



Diyaluma Falls. Dit is één van de hoogste watervallen van Sri Lanka. Ligt aan de A4.



De route volgt dus de A4. Deze “snelweg” kan wel wat onderhoud gebruiken. Zeker als je haast hebt en nog voor sluitingstijd bij de volgende tussenstop aan wil komen. Na sluitingstijd arriveren we in Buduruwagala. Van de monniken mogen we toch naar binnen. Gewoon tegen lokaal tarief. .





Wauw. Dit is één van de meest mystieke plekken van Sri Lanka. Zeker als je in de schemering uit de bossen komt lopen naar deze open plek.



Vrouwen en kinderen in gebed. De foto is door mijn verloofde genomen. Ik hou er niet van om mensen in gebed te fotograferen.



Niet alleen Buddha, maar ook andere figuren zijn hier uitgehakt.



Hier doen ze ook aan kaarsjes branden.



En andere offeranden.

Vanuit Buduruwagala rijden we in het donker terug naar Ella. Als het dan ook nog eens begint te regenen, zijn we toch wel heel blij wanneer we heelhuids Ella bereiken. Bij Café Chill eten we eerst nog heel goed voor we een tuk tuk nemen naar de Waterfall View Inn.

In het volgende deel: Van Ella naar Tissa naar Yala National Park.

quote:

Op maandag 21 augustus 2017 14:41 schreef Lenny_Leonard het volgende:
Eindelijk Anil

Yep. .

Nog bedankt voor de tip! Het was echt de goedkoopste overnachting van ons in Sri Lanka en dan ook nog eens op één van de mooiste plekken in Sri Lanka.

quote:

Op maandag 21 augustus 2017 15:22 schreef SeLang het volgende:
Foto's zijn wel erg klein. Dit zou een Minivet kunnen zijn. Heel fel (bijna lichtgevend) oranje met zwart?

Opgezocht. Lijkt er wel op, ja. Er was trouwens ook een geel met zwarte variant.

quote:

Mogelijk Tickell's Blue Flycatcher, maar ook hier lastig te zien op de foto

Ook opgezocht. Dat is hem zeker!

Dank je!.

[ Bericht 3% gewijzigd door UIO_AMS op 21-08-2017 16:07:32 ]

quote:

Op maandag 21 augustus 2017 15:27 schreef MissBliss het volgende:
Leuk verslag UIO en aanstaande

Dank je! Jij had het natuurlijk al op FB gezien en gelezen. .

quote:

Op maandag 21 augustus 2017 16:16 schreef SeLang het volgende:
Klopt, dat is het vrouwtje van dezelfde soort! De oranje met zwart is het mannetje, geel met donkergrijs is het vrouwtje. Als je die twee samen zag is dat een verdere aanwijzing dat het waarschijnlijk Orange Minivets waren (beide).

Tot die conclusie was ik ook gekomen. De Small Minivet trouwens ook veelvuldig gezien daar.

4 december 2016: Van Ella naar Tissamaharama (Tissa voor ingewijden).

Goed. We waren dus voor één nacht verhuisd naar de Waterfall View Inn. Qua kwaliteit staat het op gelijke hoogte met Idyll’s Guesthouse, met dat verschil dat we hier een bed hebben dat groot genoeg is. Alleen het uitzicht is wat minder:



Zie hier de droge Little Rawana Waterfall vanaf ons terras. Kun je bij droogte dan trouwens spreken van een waterval?



De trein zorgt gelukkig voor wat beweging in dit statische beeld.



In de tuin staat een boom met aparte vruchten. Zijn het doerians of soursop? Of iets heel anders? Geen idee.

Het ontbijt van de Waterfall View Inn doet in ieder geval niet onder voor dat van Idyll's Guesthouse.



Vers fruit, heerlijke kwark, palmstroop, jam, boter, melk en thee...



... en roereieren, cocos-naans, cocos-sambal en toast.



Onderweg naar Tissa rijden we langs de niet droge Rawana Falls. Anil, de eigenaar van Idyll's Guesthouse, brengt ons naar Tissa en vindt het niet erg om even te stoppen. Halverwege de rit naar Tissa stopt Anil. Hij heeft gebeld naar ons volgende hotel (The Coconut Garden Hotel & Restaurant) en de eigenaar rijdt toevallig 10 minuten achter ons. Na een korte autowissel rijden we met hem verder.

Aangezien er deze nacht geen gasten zijn voor de suite, krijgen wij die aangeboden van de eigenaar. Tegen het tarief van de standaard kamer. Erg aardig van hem. Alleen zijn sommige bordjes in de suite wel een beetje verwarrend:




De rest van de middag zitten we aan de rand van of in dit zwembad en besluiten we een safari naar Yala National Park voor de volgende dag te boeken bij het hotel. Na enige discussie met de Duitse gasten die ook bij het zwembad liggen, gaan we voor de ochtendsafari (16.000 SLR voor twee) en niet voor een hele dag (24.000 SLR voor twee) in het park.

Tegen het eind van de middag brengt de zoon van het hotel ons naar het centrum van Tissamarahara. Daar willen we geld pinnen en kijken of we daar ergens wat kunnen eten. Het aanbod van restaurants is echter minimaal. Na een kort bezoek aan de lokale supermarkt gaan we per tuk tuk naar een ander hotel: Refresh. Het Refresh Seafood Restaurant blijkt een relatief dure plek om wat te eten, maar we nemen het er van. Met een tuk tuk gaan we weer terug naar ons hotel voor een vroege nacht. Morgen moeten we immers heel vroeg op.

5 december 2016: Op zoek naar heel veel beestjes in Yala National Park.

Voor dag en dauw staan we op. Van de hoteleigenaar krijgen we een ontbijt voor onderweg mee. De lunch is ook geregeld. Op naar Yala. De Duitsers hebben een eigen auto en wij ook. Gezamenlijk racen we naar het park dat een kleine drie kwartier tot een uurtje verderop ligt. In Wilpattu National Park zagen we helaas geen olifant of luipaard. Hopelijk nu wel.



Bij zonsopgang rijden we het park in. Dan zijn we al een uurtje onderweg.



Vrijwel direct spotten we een olifant. Kostte mij ook wat moeite ...



Elegante olifant. Achter wat bomen rechts spelen meerdere olifanten in het water, maar dat is op de foto's niet te zien.



Waterbuffel op de voorgrond, Elephant Rock op de achtergrond.



Waterbuffels in modderpoel noem ik dit werk.



Herten. Van de gestippelde variant. Natuurlijke voedsel van de luipaard.



Pauw voert langdurige balts uit. Mijn verloofde is gehypnotiseerd door het geheel.



Olifant. Mannetje, want alleen.



Boom vol weversnesten.



Wilde zwijnen. Natuurlijke voedsel van de luipaard.



Vissende vogel. (Painted Stork, oftewel geverfde ooievaar, hoor ik net.)



Zoekplaat.



Daar is hij dan beter zichtbaar.



De luipaard.



Check. Check. En check. We noemen hem/haar Binkie, de reïncarnatie van onze eerder in 2016 overleden kater.



Kleine beessies benne ook leuk. Vooral kleurrijke vogeltjes. Hier een ijsvogel.



Mijn favoriet: de mangoest. Eet slangen. Verrekte handig.



Voor de lunch rijden we een stukje verder door het park. Onderweg zien we nog wat uitrustende krokodillen.



En dan staan we voor de lunch aan zee.



Op het strand staat een monument ter nagedachtenis aan de tsunami van 2004. De zuidkust van Sri Lanka is destijds ook hard getroffen met vele doden tot gevolg.



Tevreden silverback. In deze staat ongevaarlijk. Lezers van de dobbelsteenavonturen-reeks herkennen wellicht de pet die ik in Coeur d’Alene kocht bij de geweldige diner Jimmy’s Down The Street als herinnering aan het aldaar vergeten van de dobbelsteen. .

Terug in de tuin van ons hotel liggen we de rest van de dag in het zwembad. De Duitse gasten die met een andere wagen het park in gingen die dag, hebben de luipaard niet gezien. Vriendelijk als ik ben voor onze Duitse buren, deel ik de foto’s met hen.



Op het dakterras genieten we van de zonsondergang …



met een luide pauw naast ons.



Zonsondergang dus. Met honderden watervogels en/of vliegende vossen die over vliegen. In de tuin van het hotel eten we ons diner. Het smaakt prima.

Morgen gaan we naar het strand voor wat welverdiende rustdagen.

In het volgende deel: Tangalle. Het paradijs.

[ Bericht 1% gewijzigd door UIO_AMS op 21-08-2017 17:17:15 ]

quote:

Op maandag 21 augustus 2017 16:42 schreef SeLang het volgende:
Painted stork en White-throated Kingfisher

Had ik al aangepast. .

Onze gids was niet heel duidelijk als hij sprak. .

6 t/m 9 december 2016. Naar Tangalle. Naar het paradijs.

Vanuit Tissa rijden we met een personenbusje naar Tangalle. De hoteleigenaar heeft voor een mooi prijsje het busje geregeld dat we delen met een jong stel uit India, waardoor we de helft van de normale kosten betalen. Een mooie besparing is ook wel eens leuk en het blijkt een gezellig stel te zijn, waarvan vooral hij veel praat. Zoals met alle reizigers hebben we het over reizen. De huidige trip, vorige reizen en reizen die nog op het wensenlijstje staan.

Na een vierbaansweg (redelijk uniek) en een normale tweebaansweg slaan we plots linksaf een zandpad op. Na een paar kilometer staan we plotseling voor de Mangrove Beach Cabanas in de buurt van Tangalla. Een waar paradijs. We hebben het wel verdiend. Niets doen. Hele dagen niets doen. Op af en toe zwemmen en snorkelen na. En een avondwandeling met een mooie dame. En met mijn verloofde natuurlijk.



Ons eerste huisje op het strand ...



... met uitzicht ...



... en ondergrondse badkamer. Mangrove Beach Cabanas voor wie daar ooit heen wil.
Speciaal voor Yvonne de nodige badkamerfoto's. Geen reisverslag kan immers zonder:







Over het algemeen zijn de badkamers hier in Sri Lanka matig, maar deze is wel heel apart. Een kelder onder ons strandhuisje met schelpen als douchekop en toiletrolhouder. Geef het een 10/10.



Strand praktisch voor mezelf.



En voor mijn aanstaande natuurlijk.

Nu kan ik wel een heel verhaal typen over ons verblijf in Tangalle, maar de foto’s van de dagelijkse beslommeringen zeggen genoeg:



Dagelijkse beslommeringen #1: zonsopgang meepikken



Dagelijkse beslommeringen #2: ontbijten met Sri Lankaanse thee op het strand ...



... en met fruit natuurlijk.



Dagelijkse beslommeringen #3: lokale wild wegjagen



Dagelijkse beslommeringen #4: licht lunchen



Dagelijkse beslommeringen #5: badhanddoek omslaan na zwemmen



Dagelijkse beslommeringen #6: zonsondergang meepikken



Dagelijkse beslommeringen #7: avondrood meepikken



Dagelijkse beslommeringen #8: kreeft (of verse vis) verorberen



Dagelijkse beslommeringen #9: kindermenu voor mijn verloofde



Dagelijkse beslommeringen #10: tijdens een avondwandeling een mooie dame ontmoeten die net haar eieren gelegd heeft



Was alles dan zo paradijselijk? Ja, zelfs de bijbehorende slang heeft hier bewijs van zijn aanwezigheid achtergelaten. Hosanna! Maar waar is die slang nu eigenlijk gebleven?

In het volgende deel: Mirissa. Terug in de hectiek.

[ Bericht 4% gewijzigd door UIO_AMS op 01-09-2017 10:43:33 ]

quote:

Op maandag 21 augustus 2017 18:09 schreef Erasmusch het volgende:
Hmm panipol...

Zeker. Met een kokos-vulling en veel palmsiroop.

10 & 11 december 2016. Van de rust in Tangalle naar de hectiek van Mirissa. We blowen er op los.

Vandaag gaan we ons paradijs verlaten. Met pijn in ons hart rijden we weg van de Mangrove Beach Cabanas. Maar we willen nog walvissen spotten en het fort van Galle bezoeken. Onderweg maken we een kleine omweg om een blowhole te bezoeken.


Daar komen we een blackface monkey tegen. Grappige beessies.


Idyllisch plaatje van vissersboot met op de achtergrond de punt van Tangalle.


Mijn aanstaande bij de blowhole.


Met een vloedgolf spuit het water hier wel twee palmbomen hoog. Dat is de lokale meetstandaard voor heel hoog. Vandaag spuit de blowhole nog geen grassprietje hoog. Dat is mijn meetstandaard voor 'da's niks'.


Aangezien het een lang weekend is, zijn de Sri Lankanen ook in grote getale aanwezig.


Onderweg komen we ook nog langs een klein eilandje voor het strand. Dat vond iemand kennelijk een mooi plekje voor een klooster. Eens.


Mirissa. Dat is wel wat anders dan de rust van Tangalle. Ik heb last van een kleine cultuurshock. Opeens zijn we tussen de bikini-toeristen beland. Hier voel ik me niet thuis. Wat niet op de foto's staat, is dat het strand 's middags overvol was. Op een rustigere plek aan het uiteinde van het strand zijn we gaan snorkelen en zagen we wel murenes en zelfs een kleine zeeslang. .


Het eten bij Zephyr Restaurant & Bar op het strand is prima, maar gelijk ook twee keer de prijs van Tangalle.

Mirissa heeft één heel groot pluspunt: Blauwe vinvissen, de grootste beessies ooit op aarde, komen hier vaak relatief dicht aan de kust. Met de verantwoorde touroperator Raja & The Whales gaan we bij eerste zonlicht op pad.


Ontbijten aan boord, iedereen (nog) vrolijk.


Als we de haven uitvaren, is de zee nog kalm. Terwijl de bemanning tekst en uitleg geeft, begint het eerste kind te kotsen. Geen foto van. .


Titanic-momentje. Wat er achter mij gebeurt, is niet voor foto's geschikt. De zee is erg ruig. Bijna volle maan betekent flinke deining. Vrijwel iedereen hangt ziek over de reling. Zelfs een enkel crewlid. De overige bemanning doet zijn uiterste best iedereen te voorzien van plastic zakjes.

Mijn verloofde en ik hebben vreemd genoeg nergens last van. Dat kan ook aan een pilletje liggen dat we voor vertrek hebben genomen. Ik voel me zelfs kiplekker en dans van voor naar achter en van links naar rechts. Waarschijnlijk tot grote irritatie van de rest.

Na een Brydus-whale, die ik niet kan vastleggen, zien we plotseling dolfijnen:

Ondanks tientallen foto's, is dit de enige redelijke van mijn hand.

Mijn aanstaande heeft meer geluk met foto’s maken:



Na een uurtje zien we ze dan. De blauwe vinvis. Tig foto's en vele walvissen later lukt het mij om twee 'goede' foto's te schieten:


There she blows!

Raja & The Whales sturen een goede fotograaf met professionele camera mee en de foto's krijgen we 's avonds al toegestuurd. Als ik dat toch eens geweten had:


Achteraf gezien had ik me de moeite kunnen besparen #1.


Achteraf gezien had ik me de moeite kunnen besparen #2.


Achteraf gezien had ik me de moeite kunnen besparen #3.


Achteraf gezien had ik me de moeite kunnen besparen #4.


Achteraf gezien had ik me de moeite kunnen besparen #5.


Achteraf gezien had ik me de moeite kunnen besparen #6.


Achteraf gezien had ik me de moeite kunnen besparen #7.


Achteraf gezien had ik me de moeite kunnen besparen #8.


Achteraf gezien had ik me de moeite kunnen besparen #9.


Achteraf gezien had ik me de moeite kunnen besparen #10.


Man happy. Na ruim 7 uur op zee, volgens sommigen aan boord 7 uur te veel, varen we de haven weer binnen.


Na zo'n dag volstaat alleen het beste restaurant van Mirissa: Dewmini Rotishop in een straatje achteraf. Nabij Tithira Guesthouse, onze guesthouse van de afgelopen en komende nacht ...


... in de tuin van een woning waar de hele familie voor belachelijk lage prijzen ...


... geweldige kottu's en roti's maken. Voor mij een alles hartigs erop en eraan kottu als hoofdgerecht (niet op deze foto) en een alles zoetigs erop en eraan als nagerecht (wel op deze foto). Man happy!

In het volgende deel: Beachlife, bruiloften, Hollands Glorie, vogeltjes, internationaal cricket en een ziekenhuis.

12 t/m 16 december 2016. Unawatuna (Blanca) en Galle.

Na de hectiek van Mirissa willen we weer wat meer rust. En we willen naar Galle. Vlakbij Galle heb je het dorpje Unawatuna en aan het einde van dat dorp vinden wij een guesthouse met een zeer aansprekende naam: Bird House. Natuurlijk boeken we daar een paar nachten.

Naast het grote strand van Unawatuna zijn er ook nog een paar afgelegen kleinere baaitjes. Daar vind ik al gauw een goede plek:



De juiste houding is belangrijk!



Torentje bouwen door de locals. Bijna!


Torentje bouwen door de locals. En hij staat!


Torentje bouwen door de locals. De afsprong!

De onderwaterwereld van Sri Lanka is trouwens mooi, maar niet zo mooi als in Indonesië. Wel veel gekleurde visjes gezien, twee murenes en zelfs een kleine zeeslang. Bij Unawatuna hebben we nog een korte snorkeltrip gedaan naar een paar rotsen voor de baai. Dat was wel leuk, maar niet overweldigend mooi.



29°c en overwegend bewolkt. Die 29°c geloof ik wel.



Galle Fort is een geliefde locatie voor trouwfoto's.


Galle Fort is dus een geliefde locatie voor trouwfoto's.


Lelijk Brits uithangbord op het fort.


Schitterend Nederlands uithangbord op het fort. Het logo van de VOC is het eerste bedrijfslogo ter wereld.


Cricket kan overal. Dus ook in het fort.


Het bastion Akersloot in het fort van Galle. Toch leuk voor iemand die uit de buurt van Akersloot komt.



De Nederlands hervormde kerk in Galle.


Dan checken we het de fortificatiewerk van de Nederlanders. En het is goed werk. Het fort zorgde ervoor dat Galle in 2004 relatief weinig geraakt werd door de tsunami. Op de foto de vuurtoren op het bastion Utrecht.



Lijnbaanstraat?



Weltevreden? Nou ik wel!



Dit is één van de vele leuke straatjes in het fort.



Nooitgedacht dat deze foto zou lukken. .



In Unawatuna verblijven we trouwens in een guesthouse/hotel genaamd de Bird house. Er is alleen weinig tuin, maar wel vele boeken en posters over Sri Lankaanse vogeltjes.


En een vogelvoederplaats waar dagelijks de restjes van een mango worden neergelegd.


De vogeltjes zitten elke dag al te wachten op de elektriciteitskabels.



In het fort van Galle spot ik trouwens nog een White Throated Kingfisher in de binnenplaats van Crepe-ology. Voor de liefhebbers van pannekoeken is crepe-ology een aanrader. .



Rexy the three legged dog van het guesthouse deelt niet onze passie voor vogeltjes.



Cricket staat bekend om de zeer langdurige wedstrijden. Wij besluiten om een wedstrijd bij te wonen in het stadion voor het fort van Galle. We gaan er eens goed voorzitten.



De interland Pakistan - Singapore is al voorbij voor we goed en wel zitten. . Pakistan is dan ook een grootmacht in de wereld van cricket. Uiteindelijk hebben we een minuut of 5 kunnen genieten met het publiek (schoolkinderen die vooral oog voor ons hadden en niet voor het einde van de wedstrijd). Na de wedstrijd slaan we in Galle nog snel wat souvenirs in. En wat boeken voor ons zelf. Ik koop nog gauw een literair roman over cricket en wat cricketcaps voor mijn neefjes. En busladingen thee!

De laatste morgen wordt mijn aanstaande wakker met een vervelend gevoel in haar lies. Op de plek waar een litteken zit van één van de vele operaties van het afgelopen jaar, voelt ze nu onderhuids een verharding. We vrezen voor een trombose, wat niet hadig is als je wil gaan vliegen. Tijd voor een laatste dag check up in het lokale ziekenhuis.



Niet verbazingwekkend worden in de wachtkamer allerlei elektrische huishoudelijke apparaten verkocht. Ook niet verbazingwekkend is de uitleg van de dokter dat de vorige buitenlandse patiënten hem een stethoscoop cadeau deden voor bewezen diensten. Een bijdrage wordt zeer op prijs gesteld. Geheel vrijblijvend natuurlijk. Gelukkig krijgt mijn verloofde een ok to fly.

Onze chauffeur rijdt ons ’s avonds in een paar uur via de tolweg/snelweg naar de luchthaven. Op het vliegveld komen we mijn oude bovenbuurman tegen. Hij is met een stel vrienden een kleine 10 dagen in Sri Lanka geweest. Hij is zelf purser geweest bij KLM en vliegt nu toevallig met hetzelfde vliegtuig mee terug. Dan blijkt hij ook nog eens achter ons te zitten. Zijn aanwezigheid zorgt voor veel rust bij mijn verloofde die normaliter toch wel een behoorlijke mate van vliegangst vertoont. Wat ook meewerkt, is dat de kapitein voor de vlucht in de vertrekruimte komt vertellen dat we met het nieuwste vliegtuig (de dreamliner) vliegen en dat hij daar ontzettend trots op is. De terugvlucht verloopt ontzettend fijn. De cabinedruk in de dreamliner is geweldig!

Terug in Nederland moet mijn verloofde overigens wel direct onder het mes. Voor exact dezelfde diagnose als die de dokter in Galle stelde. Niets mis met zijn diagnose, maar gezien het complexe medische verleden van mijn verloofde leek een ingreep in Sri Lanka geen goed idee. Zeker niet op de dag van vertrek. Verder opteren de Nederlandse chirurg en onze eigen cardioloog voor een zeer voorzichtige aanpak met enkele dagen opname en volledige narcose en niet de standaard naar binnen-snijden-wakker worden- en naar huis polyklinische ingreep.

En dat was het.

[ Bericht 0% gewijzigd door UIO_AMS op 06-10-2017 10:28:59 ]

O ja, een goed TRV-topic heeft natuurlijk ook een top-zoveel lijstje.

Mijn top 5 hoogtepunten van Sri Lanka:
1. De uurtjes in de vroege morgen bij Idyll's Guesthouse op de veranda waar alle kleine vogeltjes op bezoek kwamen.
2. De overnachtingen op het strand in Tangalle.
3. Het bezoek aan Yala National Park.
4. De walvis-trip in Mirissa.
5. Het bezoek aan Buduruwagala.

In een goede relatie zie je dit soort zaken natuurlijk (ondanks enige overlap) vaak net even anders.

De top 5 hoogtepunten van Sri Lanka volgens mijn aanstaande:
1. De beklimming van Sigiriya.
2. De treinrit Ella - Nanu Oya - Ella
3. De overnachtingen op het strand in Tangalle.
4. Het bezoek aan Polonnaruwa (en dan met name de beelden van de stervende en de gestorven Buddha)
5. De uurtjes in de vroege morgen bij Idyll's Guesthouse op de veranda waar alle kleine vogeltjes op bezoek kwamen.

quote:

Op dinsdag 22 augustus 2017 16:57 schreef SeLang het volgende:
Op het voederplankje lijkt me een Red-vented Bulbul en op de elektriciteitsleidingen een Drongo-variant.
Van dat bord met endemics heb ik er 11 gezien. Dat valt eigenlijk best tegen dus ik moet nog een keer terug

De Sri Lankan Blue Magpie hebben we ook nog een paar keer gezien. Mooie vogel ook!

quote:

Op dinsdag 22 augustus 2017 18:07 schreef TechTraveler het volgende:
Waanzinnig gaaf verslag, bedankt voor alle moeite die je erin gestopt hebt. Ik moest regelmatig gniffelen bij de caps onder je foto's👌

Dank je. Graag gedaan ook.

quote:

Op dinsdag 22 augustus 2017 21:35 schreef Blik het volgende:
Mooi verslag met vele herkenbare foto's

Dank je. Het leuke van het maken van een reisverslag is, dat je de reis weer helemaal herbeleeft.

Heel erg herkenbaar, SeLang. .

Helaas heb ik bijna nooit tijd om een verslag te maken. Nu had ik even een paar dagen de tijd.

quote:

Op zaterdag 26 augustus 2017 17:25 schreef Tokay het volgende:
Wat een leuk reisverslag UIO, mooie foto's ook. Ik was er lang geleden op rondreis.

Dank je! Het is ook gewoon een mooi land.

quote:

Erg heldhaftig dat jullie de Sigiriya rots hebben beklommen. Ik aanschouwde destijds de filevorming op die steile trapjes in de brandende zon, en besloot: deze attractie slaan we maar over!
Op al die curry's was ik niet zo dol, maar die thee daar ... héérlijk.

We zijn wel blij dat we het gedaan hebben. Al hadden we ook zo onze twijfels op weg naar boven.

De Sri Lankaanse curry's waren ook niet echt mijn ding, maar de uitgebreide ontbijttafels en inderdaad de thee. Hmmmm. .

Klein stukje toegevoegd aan post 58. Niet essentieel, behalve voor een compleet beeld. .

quote:

Op vrijdag 6 oktober 2017 10:12 schreef MissHobje het volgende:
UIO_AMS 🤗jullie verslag is een feest van herkenning van mijn tijd in 2015 in Sri Lanka.
Heerlijk om te lezen. Ben meteen in mijn foto's gedoken.😀

Leuk! En welkom terug. .

Wat was jouw top 5 qua ervaringen in Sri Lanka?

Een jaar geleden zaten we nog op het strand van Tangalle, nu in ouderwets snertweer.
Wil terug.

quote:

Op vrijdag 8 december 2017 10:39 schreef SeLang het volgende:
Je zal de vogeltjes wel missen

Die ook ja.

quote:

Op woensdag 7 maart 2018 21:04 schreef Fogel het volgende:
Toegevoegd aan TRV / Reisverslagen van FOK!kers

Bedankt!