Al met al heb ik 1 keer een relatie gehad waarin ik niet dagelijks hoefte te vechten om aan een vorm van controle te ontkomen. Alle andere relaties waren met partners die controlerend en wantrouwend waren. Vandaag de dag loop ik daar bij voorbaat hard schreeuwend voor weg. Tegenwoordig zijn het dus mannen die ik zelf heel leuk vond omdat ze zo makkelijk waren in de omgang. Nooit woorden, gewoon lekker makkelijk. Fijne seks, lekker jezelf zijn, zij zijn er ook allebei volledig in meegegaan, doorgaans nemen zij in het begin meer initiatief. En dan na 3 maanden of een half jaar, als ik keihard gevallen ben voor diegene, wordt de stekker eruit getrokken want het gevoel zit niet diep genoeg.
Ik kijk naar mezelf:
Waar ik me onlangs bewust van werd: het grijze gebied tussen 'jij bent een scharrel, ik wil niks serieus' en 'ik wil zekerheid aangaande de toekomst' is voor mij echt mijlen buiten mijn comfortzone. Dat is goed om te weten, ik heb geen idee wat in deze 'normaal' is. Maar ik hou dus eerst een maand de boot af met de boodschap dat ik geen serieuze relatie wil. Dan gaat de knop bij mij om omdat mijn vertrouwen groeit want mensen doen hun best om je te overtuigen enzo. Op dat punt sla ik door naar de andere kant en dan wil ik ineens zekerheid en toekomstgaranties. Dus met mijn laatste vriend heb ik in de laatste maand besproken dat ik bij hem in de buurt zou gaan wonen en op termijn samenwonen bijvoorbeeld. Hij ging daar ook in mee trouwens en hij was sowieso degene die in de eerste 2 maanden meer het initiatief nam (ik werd meegetroond op zeilvakantie, ouders en zijn kinderen ontmoet en alles). Ik vlieg dus van bindingsangst naar verlatingsangst.
Dus ergens zit ik met een probleem waarin ik onveilig hecht. Vergeleken met 10 jaar geleden is het echt al veel beter maar hoe doorbreek je dit definitief? Ik wil best een leuke langdurige relatie met de juiste persoon. Voor mij is een leuke gezonde relatie er 1 waarin je in de basis al heel goed bij elkaar past waardoor het allemaal makkelijk verloopt. Beste maatjes, dampend hete seks is wat ik wil. Zoveel eisen stel ik niet maar ik krijg het maar niet voor elkaar doordat ik steeds de verkeerde mannen hiervoor uitkies. Tegenwoordig zijn het altijd mensen die zelf geloven dat ze een langdurige relatie willen maar uiteindelijk dus niet met mij
. Help. Ik word zo moe van iedere keer weer deze teleurstelling. Ik weet dat het probleem bij mij ligt maar ik snap mezelf in deze niet, hoe kom je tot de kern van je probleem zodat je de scherpe randjes van die onzekerheden af kunt halen?Misschien is het een poging waard om weer terug te gaan naar de basis door eerst je onafhankelijke zelf weer te vinden, en daarna te kijken of een dergelijke vriendschap een goede AANvulling kan zijn zonder dat het risico groot is iemand als INvulling van een leegte te gebruiken?
Dat laatste is niet bevorderlijk voor je hechting op de lange termijn. Verblind door je behoefte van het moment ga je onbewust een grens over die gewoon niet goed voor je is. Want als je jezelf al niet kan vertrouwen om mensen niet te gebruiken -laat de rationalisering van win/win voor allebei op dat moment of andere beredenering en die dat gedrag goedkeuren maar achterwege- dan zul je een ander ook nooit genoeg kunnen vertrouwen om te hechten!
Gewoon tolereren dat je even kut voelt. Wachten tot emoties wat zijn gaan liggen. Als het buiten stormt ga je ook niet buiten spelen meestal. Zo is het met je emoties ook.
Hier verder:
R&P / Van bindingsangst naar verlatingsangst - hoe doorbreek je dit? deel 2
. Helaas. Inzichten dankzij het vorige topic:
Ik ken mijn eigen grenzen helemaal niet
Ik gebruik relaties om bevestiging te krijgen
Als er geen relatie is, dan misbruik ik tinder om bevestiging en aandacht te krijgen
Ik analyseer tot in den treure maar het heeft allemaal geen zin, ik raak er alleen maar door in de war.
Ontwikkelingen aangaande mijn ex:
Na wat vage signalen, besloten om het op de 'veilige' toer te gooien, tot ongenoegen van menig fokker. Ik spreek zaterdag met hem af omdat hij gewoon een leuke dag wil hebben en dan volgende week over 'de toekomst' wil praten. Maar een enkeling hier heeft fijntjes aangestreept dat hij eigenlijk niet geïnteresseerd is in een toekomst als stel.
Kortom, verwarring alom.
Geloof het of niet. Ik voel me echt niet ongelukkig bijvoorbeeld als ik alleen maar aan het chatten ben op tinder en niet afspreek met anderen. Maar goed, dat getinder houdt ook binnenkort een keer op. Vandaag ben ik meer bezig met fok, dat is trouwens óók een dingetje.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 12:05 schreef Mojo.jojo het volgende:
Leegtes (door verdriet) invullen is niet hetzelfde als geluk TS. Geluk is de ervaring van een volheid.
Misschien is het een poging waard om weer terug te gaan naar de basis door eerst je onafhankelijke zelf weer te vinden, en daarna te kijken of een dergelijke vriendschap een goede AANvulling kan zijn zonder dat het risico groot is iemand als INvulling van een leegte te gebruiken?
Dat laatste is niet bevorderlijk voor je hechting op de lange termijn. Verblind door je behoefte van het moment ga je onbewust een grens over die gewoon niet goed voor je is. Want als je jezelf al niet kan vertrouwen om mensen niet te gebruiken -laat de rationalisering van win/win voor allebei op dat moment of andere beredenering en die dat gedrag goedkeuren maar achterwege- dan zul je een ander ook nooit genoeg kunnen vertrouwen om te hechten!
Gewoon tolereren dat je even kut voelt. Wachten tot emoties wat zijn gaan liggen. Als het buiten stormt ga je ook niet buiten spelen meestal. Zo is het met je emoties ook.
Invulling van een leegte.. in de roos. Dat is ook wel een deel van die vriendschap nastreven.
En ik wil helemaal niet tolereren dat ik me kut voel. Hoe lang moet je daar in blijven hangen dan? Ik wil vooruit, ik wil dit gezeik gewoon niet meer.
Vind je het reëel om je nooit kut te voelen? Ik snap dat je vooruit wil, maar dan komen juist je valkuilen. Eigenlijk hoef je voor het verwerken juist helemaal niets te doen. Het slijt wel. Je laat het vanzelf wel los als je er niet meer mee bezig bent. De waarde die je er aan hecht wordt kleiner en je zelfstandige zelf wordt weer belangrijker. Dan komt vanzelf weer een moment dat je niet meer ingevuld wordt door de aanwezigheid van iemand maar gewoon ziet als een aanvulling. Clichés zijn meestal waar: tijd heelt alle wonden!quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 12:41 schreef Seven. het volgende:
Geloof het of niet. Ik voel me echt niet ongelukkig bijvoorbeeld als ik alleen maar aan het chatten ben op tinder en niet afspreek met anderen. Maar goed, dat getinder houdt ook binnenkort een keer op. Vandaag ben ik meer bezig met fok, dat is trouwens óók een dingetje.
Invulling van een leegte.. in de roos. Dat is ook wel een deel van die vriendschap nastreven.
En ik wil helemaal niet tolereren dat ik me kut voel. Hoe lang moet je daar in blijven hangen dan? Ik wil vooruit, ik wil dit gezeik gewoon niet meer.
Gewoon links laten liggen en doorgaan met leven.
quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 12:13 schreef Seven. het volgende:
[..]
Ik snap niet zo goed wat je bedoelt met wat er NU gebeurt, om heel eerlijk te zijn. Ik heb geen flauw benul wat er NU gebeurt. Ik weet alleen dat ik met een kopje thee aan tafel zit en tot in den treure probeer te rechtvaardigen waarom ik inzet op de vriendschap.
En die onveilige hechting.. tja, ik vind dat best wel relevant want het is het enige aspect in mijn leven waar ik niet gelukkig mee ben, het heeft ook nogal een impact.
quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 13:05 schreef Mojo.jojo het volgende:
[..]
Vind je het reëel om je nooit kut te voelen? Ik snap dat je vooruit wil, maar dan komen juist je valkuilen. Eigenlijk hoef je voor het verwerken juist helemaal niets te doen. Het slijt wel. Je laat het vanzelf wel los als je er niet meer mee bezig bent. De waarde die je er aan hecht wordt kleiner en je zelfstandige zelf wordt weer belangrijker. Dan komt vanzelf weer een moment dat je niet meer ingevuld wordt door de aanwezigheid van iemand maar gewoon ziet als een aanvulling. Clichés zijn meestal waar: tijd heelt alle wonden!
Gewoon links laten liggen en doorgaan met leven.
Nou, ik heb nieuws voor je: ik wel! Het wordt nu enkel dóórneuzelen. Dat je dat niet in de gaten hebt. Dit is verder voor je dagboek.quote:
OK, hier verder. Ik ben er sowieso nog láng niet klaar mee
Tja.. Ook dat is een patroon dat ik wel wil doorbreken maar ik weet niet hoe. En ik snap niet waarom je nog reageert dan, je had dit al gezegd in deel 1.quote:
[..]
Nou, ik heb nieuws voor je: ik wel! Het wordt nu enkel dóórneuzelen. Dat je dat niet in de gaten hebt. Dit is verder voor je dagboek.
Je weet nu toch hoe je verder moet? Je hebt zelf conclusies getrokken. Wat wil je nu nog? Posten om de aandacht?quote:
[..]
Tja.. Ook dat is een patroon dat ik wel wil doorbreken maar ik weet niet hoe. En ik snap niet waarom je nog reageert dan, je had dit al gezegd in deel 1.
Ik weet dus NIET hoe ik verder moet. Ik heb een stukje bewustzijn gecreëerd rondom mijn eigen gedrag dankzij deel 1 en voornamelijk mijn zusje. En dat bewustzijn kan ik wel in de praktijk brengen, bewuster bezig zijn met hoe ik me gedraag bijvoorbeeld. Maar dat mag dan weer niet met mijn ex. Vriendschap met mijn ex kan ook niet. En een nieuw vriendje mag dus ook niet. En oh nee, ik mag ook niet op tinder. Dus mooi dat ik die conclusies heb. Dan kan ik nu mooi in een klooster gaan wonen en me netjes afsluiten van de buitenwereld. En ik mag mijn onzekerheden niet op fok bespreken want dan ben ik een aandachtshoer. Dus eigenlijk kan ik mezelf net zo goed terugtrekken uit het openbare leven want stel je voor dat ik hier te lang bij stil sta. Maar aan het e.e.a. voorbij gaan mag ook niet trouwens, want daar leer je niks van. En als ik in de praktijk niks kan met dit nieuwe bewustzijn, dan blijf ik me afvragen of ik nu wel in staat ben om een normale relatie aan te gaan. Dus hoe de fuck moet ik weten wat ik hiermee moet?quote:
[..]
Je weet nu toch hoe je verder moet? Je hebt zelf conclusies getrokken. Wat wil je nu nog? Posten om de aandacht?
Er zit wel wat evolutie in. Maar afrekenen met dit fenomeen is me niet gelukt nee.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 15:32 schreef JeSuisDroppie het volgende:
Hey Seven, ik ken je nou al denk 7 jaar via dit forum, en het valt me op dat elk jaar deze situatie wel een keer voorbij komt. Heb je het idee dat je zelf wel groeit in je ontwikkeling?
Dat is nieuw en oh zo fundamenteel.
Val dit keer niet terug op die mensen/dingen. Heb het nu eens over wat je voelt als die dingen er niet zijn.
Ah, dat idee heb ik heel lang geleden ook gehad, een kind met een homostel maken en opvoeden. Maar als ik zo vrij mag zijn, als je biologisch gezien de tijd nog hebt, zorg eerst dat je 'geheeld' bent. Je gaat jezelf sowieso tegenkomen met je kind, je kind wordt je spiegel, je kind triggert van alles. Als jij nog kampt met dingen uit het verleden draag je dat allemaal over op je kind omdat je reageert vanuit je patronen uit jouw eigen jeugd. Neem de tijd om je daarvan los te maken en je kunt die cirkel doorbreken. Fijn voor jou, maar al helemaal voor je kind.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 16:27 schreef Seven. het volgende:
Er zijn wel dingen die ik alleen, en alleen voor mezelf doe. Ik ga een huis kopen en als dat op de rit staat, ga ik op zoek naar een leuke homo(stel) om moeder te worden (als de natuur mij goed gezind is). Daar heb ik ook al eens een topic over geopend een jaar geleden. Die wens bestaat nog steeds en daar heb ik ook al concrete stappen in gezet. Volgende week een afspraak met een stel die eigenlijk dezelfde wensen hebben en ze wonen een half uurtje hier vandaan. Deze week trouwens in deze wirwar even naar de achtergrond verdwenen maar dit komt wel weer bovendrijven. Daar ben ik buiten dit gedoe ook veel mee bezig.
Mooi advies, dankje. Ik ga dat zeker proberen. Het duurt sowieso nog wel een jaartje voor ik ga proberen dus er is nog tijd. Ik heb de bezem al enorm door mijn leven gehaald dus dit moet ook wel lukken.quote:
[..]
Ah, dat idee heb ik heel lang geleden ook gehad, een kind met een homostel maken en opvoeden. Maar als ik zo vrij mag zijn, als je biologisch gezien de tijd nog hebt, zorg eerst dat je 'geheeld' bent. Je gaat jezelf sowieso tegenkomen met je kind, je kind wordt je spiegel, je kind triggert van alles. Als jij nog kampt met dingen uit het verleden draag je dat allemaal over op je kind omdat je reageert vanuit je patronen uit jouw eigen jeugd. Neem de tijd om je daarvan los te maken en je kunt die cirkel doorbreken. Fijn voor jou, maar al helemaal voor je kind.
Misschien wel interessant om dit proces uit te leggen. Ik ben bij hem binnen komen rollen omdat hij fysiotherapie doet en ik heb last van een sportblessure. Mijn vader komt al jaren bij hem over de vloer. Mijn zusje en haar partner zweren bij hem. Zijn schoonzoon is mijn broers beste vriend. Maar ik kende hem tot 4 weken geleden niet, hij kwam op de koffie na zijn herstel van een hartoperatie. Ik zag mijn kans schoon om een afspraak met hem te maken.
Sessie 1: gewoon een uitleg over wat het is. We keuvelen wat over koetjes en kalfjes en het gaat nog half over fysiotherapie en sportbelasting, hij laat wat oefeningen zien en hij is in het gesprek aan het aftasten of ik opensta voor haptotherapie. Mijn broer zei al dat hij dit veel interessanter vindt dan fysio
. Ik dacht, fuck it. Ik heb niks te verliezen. Hij legt uit dat hij door middel van aanraking uit gaat vogelen waar mijn blokkades zitten. Ik dacht echt zo van 'jezus, wat een zweverige shit'. Ga maar liggen op je buik. Hij drukt in mijn zij en vraagt hoe dat voelt. Doet me weinig, geen weerstand. Andere zij. Verrek, wel een beetje weerstand. Dan vanaf de linkervoet gaan er 2 handen omhoog over je been. Maar gek genoeg begint die daarna ineens wel te tintelen. En ineens kom je tot de ontdekking dat je rechterbeen eigenlijk helemaal niet meedoet. Dus weer die handen. En dan doet je rechterbeen ook ineens mee! Maar ik had wel zoiets van wtf. Eindconclusie: problemen in mijn onderrug. Problemen in mijn kuiten. Problemen in mijn nek. Blokkades die er samen voor zorgen dat ik last heb van mijn hakken. Sessie 2: meer introductie. Mijn therapeut Willem doet een paar dingetjes, legt zijn hand op mijn rug en vervolgens moet ik gaan voelen hoe dik zijn hand is, zijn pols gaan voelen, dan verder naar zijn elleboog. Ik vind dit nog steeds een hoop zweverig gelul. Het gesprek gaat wat dieper, ik vertel hem over mijn werk en dat ik tegen dingen aanloop. Dat ik ooit CBT gedaan heb en dat dat verandering teweeg bracht. Dat het nu tijd is voor de volgende stap in mijn persoonlijke ontwikkeling, dat ik er aan alle kanten klaar voor ben. Willem laat zich ontvallen dat ik een open persoon ben, dat hij niet de indruk heeft dat ik een last op mijn schouders heb. Maar dat er wel een deel van mij is dat ik niet laat zien. Klopt als een bus trouwens. Ik laat de ratio zien aan de wereld, zelden echt mijn gevoel. Willem voelt dit feilloos aan. Hoe doet die kerel dat toch?!
Sessie 3: ik ben door een diep dal gegaan sinds de vorige sessie. De relatie met de man waarvan ik dacht 'dit is 'm' is over. Ik loop tegen mijn grenzen aan en ik zit bovendien opgesloten in mijn hoofd. Eindeloze analyses, eindeloze angstgedachten maar ook eindeloos veel inzichten waar ik niet verder mee kan. Ik besluit om Willem deelgenoot te maken van de gebeurtenissen. Willem waarschuwt alvast dat dit nog maar het begin is, dat het vanaf de volgende sessies zwaar gaat worden. Ik heb geen idee waarom en ik vermoed nog steeds dat ik het nog een paar sessies de kans zal geven. Ik ga liggen op mijn rug, geen aanraking deze keer. Willem vraagt me om mijn ogen dicht te doen en om de ruimte om mij heen te voelen. Eerst het bed. Voelen hoe je wegzinkt. De dikte van de matras, de lengte, de breedte. En dan door de matras heen, proberen de vloer te voelen. Ik kom niet verder dan de wielen (hoe ik weet dat dit bed wielen heeft, is mij dan weer een raadsel). Willem zegt dat ik het wel van en vervolgens stel ik me voor dat mijn lijf vloeibaar is, dat ik als een olievlek uitbreid de ruimte in. Ik voel de vloer (ik kan me die niet voor de geest halen maar ik voel glanzend linoleum). Ik voel de muur aan mijn voeteneind. Ik ga de hoek om, naar de muur links. En dan vraagt Willem om de muur achter mijn hoofd te voelen, het raam, het bureau.. Er gebeurt iets heel raars. Binnenin mijn hoofd begint het een seconde of 10 enorm te tintelen. En vervolgens vraag Willem me of ik dat gevoel uit kan breiden naar de rechtermuur en uiteindelijk het plafond. Het moment dat hij me vraagt of ik dan nu mijn gevoel uit wil breiden naar hem, voel ik al dat er iets gaat gebeuren. Hij zegt dat hij zich nu in de ruimte gaat bewegen en zodra hij tussen het hoofdeinde en het raam erachter beweegt, begint alle inhoud van mijn hoofd te tintelen en een pirouette te doen. Dus niet dat mijn hoofdhuid tintelt, echt alles dat erin zit tintelt als een gek. Ik schrik. Ik heb nog nooit zoiets gevoeld. Willem loopt nog even rond, het gevoel trekt heel snel weg zodra hij zich verder van het hoofdeind beweegt. Het gevoel wordt minder maar breidt zich uit naar beneden en al snel tintelt alles in zijn richting! Hij gaat weer zitten en vraagt mij om mijn ogen open te doen. Hij wil wat uitleggen, zijn open armen zwaaien deels over mijn voet en dat tintelt. Ik voel die man. En ik voel dat hij mij voelt. En belangrijk, ik voel me veilig bij hem.
Als mensen hier interesse in hebben, dan wil ik best een topic openen over mijn traject opdat anderen zich een voorstelling kunnen maken bij haptotherapie.
SPOILEREn mijn ex appt dat hij me echt niet kwijt wil. Dat hij veel tijd heeft gehad om na te denken. Hij is bang om weer op zijn bek te gaan met een falende relatie. Dat hij vind dat we het zo leuk hebben en dat zijn gevoel veel dieper zit dan zijn verstand wilde. Zijn woorden: 'Afstand is veilig maar het maakt me niet gelukkig en dat wil ik wel zijn'.
Ik heb gezegd dat ik het fijn vond om dit te horen. Dat ik alleen maar verder kan als het veilig voelt voor mij. Dat ik nog een lange weg te gaan heb om mijn eigen grenzen te leren kennen. Maar ook aangegeven dat ik hem niet kwijt wil.
We zullen zien hoe dit loopt. Ik wil dit gaan voelen in plaats van beredeneren. Ik hoop dat ik dan eindelijk van mijn tegenstrijdigheden afkom.
[ Bericht 1% gewijzigd door Samzz op 24-08-2017 12:30:45 ]
goh.....verlatingsangst?quote:
En mijn ex appt dat hij me echt niet kwijt wil. Dat hij veel tijd heeft gehad om na te denken. Hij is bang om weer op zijn bek te gaan met een falende relatie.
Mogelijk wel, ja. Ik ga zo douchen en dan richting Drenthe. Spannend, leuk, dubbel, eng. Ik blijf daar niet slapen.quote:
verwachtingen laag houden en dan wordt het vast heel gezellig. Enjoy!quote:
[..]
Mogelijk wel, ja. Ik ga zo douchen en dan richting Drenthe. Spannend, leuk, dubbel, eng. Ik blijf daar niet slapen.
). Ik ben heel benieuwd hoe het vandaag gegaan is! Niet om je valse hoop te geven, maar ik lees in zijn berichten wel dat hij een relatie niet helemaal uitsluit. Dan moet je uiteraard wel stoppen met drama schoppen uit onzekerheid. 
Nou ja dat is niet normaal o.a. Dus nu heb je een idee ervan wat normaal is.quote:
ik heb geen idee wat in deze 'normaal' is. Maar ik hou dus eerst een maand de boot af met de boodschap dat ik geen serieuze relatie wil.
Nee, hij sluit het helemaal niet uit. Sterker nog, hij wil een toekomst met mij.quote:
Topic gisteravond ontdekt en inmiddels bijgelezen (op wat lappen tekst van Scary_Mary na, dat ging mijn pet te boven
Ik zat vol spanning toen ik onderweg was daar naartoe. Ik voelde mijn maag, steeds diep inademen en zuchten, ongeduldig rijden en dat soort dingen. Hij stond op mij te wachten toen ik aan kwam rijden. Hij was een beetje op zijn hoede, ik dacht eerst 'wat doet hij nou raar en afstandelijk joh, krijg niet eens een knuffel'. Maar wel kus op mijn mond gehad dus ik dacht 'fuck it, kom hier jij
' en toen hebben we elkaar eerst een minuut vastgehouden. Daarna naar het veld gegaan, zijn meiden zaten monopoly te doen. Binnen een half uur gingen ze zwemmen. Toen ze weg waren zei ik dat ik me eigenlijk had voorgenomen om te luisteren en het praten vooral aan hem over te laten. Dus hij heeft gepraat. En niet echt zijn emotionele kant laten zien, maar goed.. hij is geen man van emoties tonen. Hij gaat die uit de weg door grapjes te maken en te relativeren, maar hij analyseert wel en hij heeft me meegenomen in zijn gedachtegang. Daarin zei hij niets dat ik niet kon rijmen of wat ik niet verwacht had, gewoon eigenlijk zoals ik hem had ingeschat in de laatste paar maanden. Hij is echt bang om weer op zijn bek te gaan (en ook hij heeft een serie aan relaties zien mislukken). Hij wil zich ook gewoon veilig voelen bij mij. Hij vindt dat we het ontzettend leuk hebben samen, het was hem opgevallen dat we elkaar in korte tijd best intensief hebben leren kennen en eigenlijk niet 1 keer gedonder hebben gehad (tot dit angstpatroon de overhand nam). Dat we een leuk stel zijn, dat we echt goed bij elkaar passen (die bevestiging vond ik heel prettig trouwens, echt een kras op mijn zelfvertrouwen toen ik nog dacht dat ik de enige was die dat zo voelde, en verkeerd inschatte). Hij zat inderdaad al 'iets van een week' op tinder voor hij het uitmaakte en hij zegt het nu gedelete te hebben. Ik ga dat niet checken, dan kan ik er net zo goed mee stoppen. Maar dat was dus de week waarin ik afstand nam omdat het teveel van mijn kant kwam. Dat is geen excuus van mijn kant trouwens, het verklaart de timing en meer niet. En zo heb ik het uitgelegd: 'dus jij zegt dat je gevoel voor mij niet gaat groeien. En je zegt dat je niet meer moeite zult doen. Ik besef ondertussen dat ik 2-3 keer per week naar jou toe ga, dat we alleen dingen doen op jouw initiatief en dat mijn initiatieven stilletjes afgeschoten worden. Dat eigenlijk 75% van de relatie van mijn kant komt. En dan ben schrik je ook nog als iemand afstand neemt van je? En dan ga je dus op fucking tinder?!' Dus hij zo van . Ik heb gezegd dat ik het heel verontrustend vindt dat hij op tinder gaat als de angst regeert... Hij probeerde nog wel te zeggen van 'ja, maar ik vond ze allemaal niet interessant'. Whatever dude, je hebt gewoon een grote fout gemaakt daarin. Ik heb in ieder geval mijn account bij tinder gedelete nu. Hij hoopt op een mooie toekomst samen, dat we samen oud worden. Er is een hoop gezegd gedurende de dag, we zijn rondje gaan lopen samen, gewoon hand in hand buiten het zicht van de meiden, armen om elkaar heen. Veel gezoend, geknuffeld, hand in hand gedurende de dag, elke kans die we kregen eigenlijk. Tussen de bedrijven door goedmaakseks gehad, lang leve het animatieteam (en in het kader van hapto, dit was erg interessant omdat normaal mijn orgasmen eigenlijk heel erg in mijn hoofd zitten, deze keer was mijn lijf er veel meer bij betrokken, en ik voelde hem veel beter of zo.. alles ging over op volledige ontspanning naderhand). Ik heb aan het eind van de dag rustig duidelijk gemaakt dat we dit soort gedoe niet nog een keer overleven. Dat ik met hapto een traject inga waarvan ik de uitkomst niet kan voorspellen, maar dat er wel een kans is dat met het herstellen van mijn gevoelsleven mogelijk slachtoffers zullen vallen. En dat mijn traject niet in het teken van de relatie mag komen te staan. De avond afgesloten met samen vallende sterren kijken 
en hij zegt volmondig 'ik hou van je'. Zijn meiden zijn niet gek, die zien ook wel wat er gebeurt dus de jongste wilde om half 10 door ons allebei naar bed gebracht worden. Verder sowieso ontzettend veel gelachen met de deernes, leuke gesprekken, leuke spelletjes en gek doen. Hopelijk nog veel meer van dit.
Oh, als iemand nog een idee zoekt voor een romantische date.. we zitten NU middenin een jaarlijkse sterrenregen! Nog een week of 2, vannacht is het hoogtepunt tot een uurtje of 3-4. Daarna wordt het steeds minder. Wij hebben er 4 gezien in 10 minuten en dat was gewoon toen we rondliepen. Ga lekker op een luchtbed liggen na middernacht met een fles wijn.
De kans dat ik weer gekwetst word, zit er in ja. Net als bij ieder ander mens. Ik kan wel tegen stootje.quote:
En jij ook met hem! Wat fijn!quote:
Nee, hij sluit het helemaal niet uit. Sterker nog, hij wil een toekomst met mij.
Dit klinkt allemaal heel fijn!quote:Hij is echt bang om weer op zijn bek te gaan (en ook hij heeft een serie aan relaties zien mislukken). Hij wil zich ook gewoon veilig voelen bij mij. Hij vindt dat we het ontzettend leuk hebben samen, het was hem opgevallen dat we elkaar in korte tijd best intensief hebben leren kennen en eigenlijk niet 1 keer gedonder hebben gehad (tot dit angstpatroon de overhand nam). Dat we een leuk stel zijn, dat we echt goed bij elkaar passen (die bevestiging vond ik heel prettig trouwens, echt een kras op mijn zelfvertrouwen toen ik nog dacht dat ik de enige was die dat zo voelde, en verkeerd inschatte).
[...]
Hij hoopt op een mooie toekomst samen, dat we samen oud worden. Er is een hoop gezegd gedurende de dag, we zijn rondje gaan lopen samen, gewoon hand in hand buiten het zicht van de meiden, armen om elkaar heen. Veel gezoend, geknuffeld, hand in hand gedurende de dag, elke kans die we kregen eigenlijk. Tussen de bedrijven door goedmaakseks gehad, lang leve het animatieteam (en in het kader van hapto, dit was erg interessant omdat normaal mijn orgasmen eigenlijk heel erg in mijn hoofd zitten, deze keer was mijn lijf er veel meer bij betrokken, en ik voelde hem veel beter of zo.. alles ging over op volledige ontspanning naderhand).
[...]
De avond afgesloten met samen vallende sterren kijken
Ik hoop dat de onzekerheid jullie niet meer zal dwarsbomen. Want dat is het gewoon, dat gemiep over het feit dat jij vaker naar hem toe gaat, dat zijn initiatieven vaker uitgevoerd worden, dat jij meer moeite in de relatie zou steken, dat de relatie meer van jouw kant zou komen. Puur onzekerheid. Je kan zijn liefde en betrokkenheid niet aflezen uit een percentage, daar zul je gewoon op moeten vertrouwen! En dat gemiep stoot alleen maar af natuurlijk. Dit klinkt totaal niet in lijn met de rest van je verhaal, alsof je toch weer een afstand aan het inbouwen bent.quote:Dat ik met hapto een traject inga waarvan ik de uitkomst niet kan voorspellen, maar dat er wel een kans is dat met het herstellen van mijn gevoelsleven mogelijk slachtoffers zullen vallen.
Ik ook blij. En opgelucht. Elkaar wegduwen is niet handig en blijven hangen in de details van 'wie deed wat waarom' leek me gewoon niet zo zinvol. Ik steek ook niet zo in elkaar dat mensen uitgebreid moeten bloeden voor hun fouten. En ik heb zelf ook fouten gemaakt. Dus angstvallig afstandelijk doen is nutteloos. Maar die hapto, hij snapt wel wat ik probeer te zeggen. Want hij heeft ook zoiets meegemaakt in zijn eigen leven. En hij heeft er wel vertrouwen in dat wij veilig genoeg zullen zijn samen.quote:
[..]
En jij ook met hem! Wat fijn!
[..]
Dit klinkt allemaal heel fijn!
[..]
Dit klinkt totaal niet in lijn met de rest van je verhaal, alsof je toch weer een afstand aan het inbouwen bent.
En gaan jullie wat veranderen aan de manier waarop jullie communiceren? Bedoel, bij de eerstvolgende keer dat er weer wat is, gaan jullie dan weer afstand nemen van elkaar (zoals de laatste keer) en is het dan ook weer 'vindt het niet meer leuk, okay doei'?
Je zei dat hij van de 'my way or the highway' is, en jij je te veel in bochten wringt voor hem. Gaat dat anders nu? Wat gaat ervoor zorgen dat jullie allebei niet weer gaan tinderen (hij al voordat het uit is)? Kun jij nu wel omgaan met de mate van vrijheid die hij nodig heeft?
TL;DR: jullie hebben allebei verbeterpunten waar jullie aan moeten/kunnen/horen/mogen te werken, maar gaan jullie dat ook daadwerkelijk doen of is het eerder 'we zijn weer samen bij elkaar, het is prima zo, het gaat goed toch'?
Ik vind het fijn voor je dat jullie weer samen zijn, maar hoe gaan jullie de relatie onderhouden? Dat is namelijk mijns inziens het moeilijkste aan relaties; het onderhouden, niet het beginnen/hebben ervan.
Noem mij maar een partypooper, maar een 'ik hou van je' van iemand die na 2 ruzies alweer genoeg van je heeft, vind ik weinig waard.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 14-08-2017 11:04:14 ]
Een TL;DR die net zo lang is als het stuk erboven.quote:
Maar luister naar deze man Seven., jullie zijn er nog niet, het begint nu pas.
Goede vragen. Ik heb gewoon gezegd, veilig of niet. En wat 'veilig' dan precies is, dat moet ik zelf nog ontdekken eigenlijk. En zelf duidelijk aangeven dus. In ieder geval geen experimentjes met anderen (ook niet samen). Geen getinder. En wél het gevoel dat hij mij in zijn leven wil. Dat zijn geen dingen die zich in een aantal regeltjes laten vastleggen. Zoiets voelt goed. Of het voelt niet goed. Aan mij om goed in te schatten wat goed en niet goed voelt.quote:
Maar eh, wat gaat er nou voor zorgen dat je niet in je oude gewoonten gaat vallen?
En gaan jullie wat veranderen aan de manier waarop jullie communiceren? Bedoel, bij de eerstvolgende keer dat er weer wat is, gaan jullie dan weer afstand nemen van elkaar (zoals de laatste keer) en is het dan ook weer 'vindt het niet meer leuk, okay doei'?
Je zei dat hij van de 'my way or the highway' is, en jij je te veel in bochten wringt voor hem. Gaat dat anders nu? Wat gaat ervoor zorgen dat jullie allebei niet weer gaan tinderen (hij al voordat het uit is)? Kun jij nu wel omgaan met de mate van vrijheid die hij nodig heeft?
TL;DR: jullie hebben allebei verbeterpunten waar jullie aan moeten/kunnen/horen/mogen te werken, maar gaan jullie dat ook daadwerkelijk doen of is het eerder 'we zijn weer samen bij elkaar, het is prima zo, het gaat goed toch'?
Ik vind het fijn voor je dat jullie weer samen zijn, maar hoe gaan jullie de relatie onderhouden? Dat is namelijk mijns inziens het moeilijkste aan relaties; het onderhouden, niet het beginnen/hebben ervan.
Noem mij maar een partypooper, maar een 'ik hou van je' van iemand die na 2 ruzies alweer genoeg van je heeft, vind ik weinig waard.
Dus uiteindelijk is het voor mijzelf belangrijk dat ik aan durf te geven wanneer ik me onzeker/onveilig voel. Dat zal ongetwijfeld een keer gebeuren in de nabije toekomst, en dat zal dan gelijk de echte test zijn. En elke keer die daarop volgt ook. Wil ik dan de moeite nemen om me kwetsbaar op te stellen en aan te kaarten hoe dat voelt, of ren ik er voor weg door in een hoekje sip te gaan doen? En reageert hij begripvol of gaat hij dat als 'gedoe' bestempelen? Ik denk wel dat we nu dichterbij elkaar staan, en ik denk ook dat ik alleen maar het woord 'onveilig' en 'de grote Jason show' hoef te gebruiken als ik in dat angstpatroon schiet, dus wat dat betreft hebben we nu een mooi codewoord.
Hoe hij daar in staat... tja, ik hoop hetzelfde. Hij snapt wat ik nodig heb. Wat hij nodig heeft, is iemand die niet overspannen reageert op zijn pogingen tot wegduwen (denk ik). Maar wegduwen is onveilig dus de kans is zeer groot dat het daarop spaak zou lopen. Dus wat en of hij gaat veranderen, eigenlijk moet hij dat helemaal zelf weten. Ik vind hem sowieso leuk zoals hij is en ik zal, zolang ik nog bij mijn ouders woon, altijd vaker bij hem zijn. Dus hij hoeft niet intensiever contact te onderhouden of te bloeden. Ik moet uit zijn woorden en daden gewoon voelen dat hij mij als zijn partner wil, meer niet. Hij is een volwassen man, ik ga hem niet voorkauwen tot in de kleinste details hoe hij zich dient te gedragen om mij een veilig gevoel te geven. Als hij ervoor kiest om mijn gevoel te negeren of als gedoe te bestempelen op het moment dat ik mijn onzekerheden blootgeef, dan is het dus niet veilig.
Ik zou zeggen: wat wil je op dit moment nog meer? Wees blij met elkaar. Koester het goede.
(En ga niet weer lopen malen over van alles, met al dat geja-maar...)
Slotje.
quote:
Ik was dit topic kwijt. Ik lees goede ontwikkelingen. Jullie beider onzekerheid van de afgelopen tijd dreef jullie uit elkaar. Nu zijn jullie open geweest naar elkaar en durven jullie wel toe te geven waar je behoefte aan hebt. Vinden jullie elkaar erg lief en zien jullie een toekomst.
Ik zou zeggen: wat wil je op dit moment nog meer? Wees blij met elkaar. Koester het goede.
(En ga niet weer lopen malen over van alles, met al dat geja-maar...)
Slotje.
De hapto! Want ik merk in andere topics dat er vragen over zijn.SPOILEROp het vlak van de relatie loopt alles op rolletjes. Er wordt druk geappt, afgesproken, gesekst, leuke dagtripjes en het allerbelangrijkste, het voelt veilig. Hij komt nu vaker mijn kant op en zit dan ook een avondje met mijn ouders op de bank, ik kreeg gisteren een spontane uitnodiging voor een BBQ bij zijn ouders etc. En ik vind hem nóg leuker! Het draait niet meer allemaal om hem, er is nu veel meer ruimte voor mij. Hij gaat lekker mee in mijn huizenjacht. Op lange termijn, als we er aan toe zijn, komt hij er bij in wonen. Dus ondanks dat ik die schijnzekerheid los wilde laten, heb ik die toch gekregen. Nu ik er over nadenk, wel ook zelf zo gestuurd want ik wil geen huis kopen dat ik binnen 5 jaar uit zou gaan omdat hij er niet bij in wil. En zelfs me dit bedenken is waanzin, zijn mening over het huis dat ik nu ga kopen kan over een paar jaar wel totaal anders zijn
Ik heb mijn 4e afspraak op 1 september staan. Willem is met vakantie.
Ademhaling wordt niet over gesproken. 'Gedachten loslaten' wordt niet over gesproken. 'Je leeft in het hier en nu' wordt niet over gesproken. Als ik mijn problemen bij Willem voorleg, dan reageert hij daar eigenlijk amper op, hij heeft er zeker geen oordeel of zelfs maar advies in. Buiten dat hij de vorige keer op het eind van de sessie zei dat ik het mijn vriend niet te makkelijk moest maken, maar dat druist aan alle kanten in tegen CBT en dat voelde dan ook niet alsof een psycholoog dat tegen me zei, meer alsof een vriend van de familie me goed advies wilde geven. Ik leg wel mijn hebben en houwen bloot bij Willem en eigenlijk doet dat er voor hem helemaal niet toe, hij laat me daarin wel begaan. Ik denk dat hij ook wel beseft dat ik de analyserende CBT nog even los moet leren laten. Ik heb wel bij Willem aangegeven dat ik mijn grenzen fysiek wil leren herkennen. Eigenlijk is dat alles dat hij nodig heeft. Willem is wel een bijzondere man waarvan je zelf op je klompen wel aan kunt voelen dat hij dingen voelt en merkt aan anderen. Hij is ook zelf wel van het hier en nu en hij geniet daar zichtbaar van. Maar die mindfulness projecteert hij eigenlijk niet op de hapto.quote:
[..]
Is het vergelijkbaar met mindfullness? Dat is ook best zweverig.. ademhalingsoefeningen en focus leggen op bepaalde punten van je lichaam, mind cleanen, gedachten loslaten, "je leeft hier in het nu" - spreuken
Direct na afloop van de laatste sessie voelde ik heel veel spanning. Maar wel zo'n positieve spanning die je kunt voelen als je ergens heel veel zin in hebt (als een kind dat de volgende dag jarig is of zo). Die spanning uitte zich op mijn borst, ik voelde het een uur na de afspraak nog en het duurde wel even tot ik tot rust kwam. In de dagen erna begon ik te merken dat als ik moe was, dat ik dan ook écht hondsmoe was. Normaal loop ik met een beetje vermoeidheid makkelijk door, dat werd ineens heel wat uitdagender!
Daarnaast ben ik ook rustiger in mijn hoofd. Ik denk ook vaak bij mezelf 'het maakt niet uit waarom dat zo is'. Maar deels heeft dat denk ik ook te maken met mezelf veilig voelen binnen een relatie.
Willem is terug dus gisteren bij hem langs geweest voor de vierde sessie. We kletsen altijd een minuut of 10, hij is op vakantie geweest dus daar een tijdje over geklept. Daarna vroeg hij hoe het met mij ging, of ik concreet nog iets voelde van de vorige sessie. Ik heb hem uitgelegd dat ik nu veel beter slaap. En eigenlijk ook tot de conclusie gekomen dat ik nog nooit in mijn leven echt goed geslapen heb, als kind las ik altijd tot diep in de nacht. Als puber lag ik gewoon wakker en rond mijn 16e/17e ben ik wiet gaan roken dus dan slaap je wel. In de tijden dat ik geen wiet rookte, was er nog melatonine dus eigenlijk is dit voor mij een enorme stap in de goede richting.
Ik vraag Willem hoe hij zo bij hapto terechtgekomen is. Hij verteld dat het een langzaam proces geweest is, eind jaren '70 met fysio begonnen samen met zijn vrouw en zij was van hun tweetjes meer de 'voelende' die beter om kon gaan met emotionele patienten. Hij heeft langzamerhand meer van haar aanpak overgenomen. Zij is een paar jaar geleden overleden en in de periode dat zij ziek was, heeft hij de belangrijkste lessen van haar geleerd. Bijzonder verhaal en het stelt me op mijn gemak dat hij ook makkelijk over haar praat, hij maakt contact met mij. Ik vraag me af of hij dat bij al zijn clienten doet of dat dit weer de vriend van de familie is. Het maakt eigenlijk niet uit, ik voel me er prettig bij. Willem vraagt of ik een richting op wil met de sessies, of ik zelf iets in gedachten heb waar ik naartoe wil werken of dat ik gewoon liever op onderzoek uit wil gaan. Ik heb echt geen idee waar ik moet beginnen dus ik besluit dat we gewoon op onderzoek uitgaan en wel zien waar we de blokkades tegenkomen.
Ik ga op mijn rug liggen (trouwens, standaard in BH en onderbroek, voor degenen die zich dit afvragen). Willem gaat tegen me aan zitten ter hoogte van mijn bovenbeen en hij reikt met zijn rechterhand over mij heen. Hij legt zijn handen tussen het matras en mijn onderrug en zet met zijn vingertoppen wat druk. Hij kijkt naar de muur en maakt dus bewust geen oogcontact en hij ademt zelf een paar keer diep in en uit om contact met mij te maken. Ik probeer hetzelfde te doen maar het wil nog niet echt lukken. Hij vraagt me wat dit met me doet. Ik voel spanning op mijn onderrug, een soort van zeurende kramp alsof ik ongesteld ben. Hij voelt dat ook en hij legt uit dat de onderrug het gedeelte van je lijf is dat in de haptonomie geassocieerd wordt met je zelfvertrouwen. Lekker dan. Hij verlegt zijn handen, nu tussen het matras en mijn ribbenkast en hij maakt weer contact. Dat voel ik heel duidelijk op mijn keel en borst. Mijn borst voelt alsof ik niet volledig uit kan zetten om in te ademen en mijn keel voelt alsof iemand 'm zachtjes dichtknijpt. Willem vraagt me of ik wel vaker dat gevoel heb. Dat gevoel in mijn keel herken ik heel duidelijk, elke keer als ik jank, dan slaat het op mijn keel. Hij legt zijn linkerhand op net onder mijn keel en na een minuutje verplaatst hij die hand naar mijn maagstreek ('ik ga je even helpen') en dat neemt de druk weg. Tijdens dit gedeelte maak ik ook contact met hem, alsof ik die spanning weggeef aan hem. Willem legt uit dat het gedeelte rondom de maag (en dus ook de ribbenkast waar hij zijn handen in eerste instantie plaatste) hoort bij het 'ik' of gewoon de eigenheid van een persoon.
Tijdens de hele sessie vraagt hij om mezelf te 'voelen' ('voel maar hoe je gewicht in het matras zakt, voel maar hoe je eigenheid ook buiten je lijf in deze ruimte mag zijn'). Willem vraagt ook regelmatig om contact met hem te maken, om hem te voelen. Zowel mezelf als anderen voelen gaat me echt niet gemakkelijk af, het is bepaald geen natuurlijke reflex van mij en dus gaat dat alleen als ik er bewust mee bezig ben.
We doen nog een andere oefening. Ik blijf op mijn rug liggen. Willem gaat naast het bed staan en legt zijn linkerhand op mijn borstkas, de rechterhand op mijn buik. En vervolgens leunt hij voorover en begint hij druk te zetten, hij zet steeds meer gewicht en iedere keer als ik uitadem, drukt hij me dieper in het matras. Ik heb het gevoel dat ik door het matras heen zak, hij komt een heel eind voor ik tegengas geef. Als dat gebeurt pakken we nog even door, op de volgende uitademing drukt hij me nog dieper in het matras. Deze oefening doet niet zoveel voor me.
Willem vraagt of ik rechtop wil gaan zitten met mijn benen over de rand. We gaan 'stapelen'. Eerst zet hij druk met zijn vingertoppen op mijn heiligbeen. Ik wist niet eens dat ik die had maar ik voel hem wel. Willem zegt dat 'voel maar eens dat hij nog dieper gaat, en als je dan toch dieper gaat, voel dan ook maar eens je buikholte die daarvoor zit'. Mijn onderrug voelt weer zeurderig aan maar ik voel het wel tintelen in mijn buik. Ik snap totaal niet waarom maar ik voel me hondsmoe en de tranen springen in mijn ogen. Ik wil mijn ogen dichtdoen maar ik merk dat ik alles veel beter voel met ogen open. Dus dat doe ik dan maar. Willem gaat naar mijn onderste wervelkolom. Nog steeds die zeurderige pijn. Tweede wervelkolom, dit voelt totaal anders. Mijn voetzolen beginnen te tintelen. Ergens halverwege mijn rug voel ik niet meer mijn voeten maar gaan ineens mijn armen tintelen. Als Willem ergens in de schouderregionen aankomt, voel ik mijn bovenbenen tintelen. Hij legt zijn handen op de basis van mijn schedel en ik word duizelig. De hele tijd heb ik een tweestrijd gevoeld, ogen dicht en minder voelen of toch ogen open en ergens in de verte het gevoel hebben dat je van je stokje gaat.
De sessie zit erop. We spreken af dat om de week een goede frequentie zal zijn. Dus over twee weken ga ik weer bij hem langs.
Waar ging je zelf op swipen toen het uit was?quote:
[..]
Dat we een leuk stel zijn, dat we echt goed bij elkaar passen (die bevestiging vond ik heel prettig trouwens, echt een kras op mijn zelfvertrouwen toen ik nog dacht dat ik de enige was die dat zo voelde, en verkeerd inschatte). Hij zat inderdaad al 'iets van een week' op tinder voor hij het uitmaakte en hij zegt het nu gedelete te hebben. Ik ga dat niet checken, dan kan ik er net zo goed mee stoppen. Maar dat was dus de week waarin ik afstand nam omdat het teveel van mijn kant kwam. Dat is geen excuus van mijn kant trouwens, het verklaart de timing en meer niet. En zo heb ik het uitgelegd: 'dus jij zegt dat je gevoel voor mij niet gaat groeien. En je zegt dat je niet meer moeite zult doen. Ik besef ondertussen dat ik 2-3 keer per week naar jou toe ga, dat we alleen dingen doen op jouw initiatief en dat mijn initiatieven stilletjes afgeschoten worden. Dat eigenlijk 75% van de relatie van mijn kant komt. En dan ben schrik je ook nog als iemand afstand neemt van je? En dan ga je dus op fucking tinder?!' Dus hij zo van
Jullie zijn best wel spiegels
Oud bericht.quote:
[..]
Waar ging je zelf op swipen toen het uit was?
Jullie zijn best wel spiegels
Maakt niet uit, het is nog niet eerder gezegd...quote:
En erg intiem ookquote:
Vind je het wel prettig met een man? Het komt heftig op me over.
Ja hoor, ik voel me helemaal OK met Willem. En beetje heftig is het wel. Nu voel ik me relaxed. Maar als mijn emoties boven komen drijven, dan is het wel wat heftiger. Een emotie die ik tot zover eigenlijk nooit echt heb toegelaten is schaamte. Sinds ik begonnen ben met dit traject, schaam ik me ineens voor van alles en nogwat. Beetje onzinnig maar blijkbaar ben ik niet zo'n 'don't care' typje als ik dacht.quote:
Vind je het wel prettig met een man? Het komt heftig op me over. Hoe voe je je nu?
Ja, dat zijn we echt. Er zijn maar weinig verschillen tussen ons. We reageren wel eens anders op bepaalde zaken. En we halen tot zover de leuke kanten in elkaar naar boven. Eigenlijk kun je ook wel zeggen dat we elkaar ontzettend hard weggeduwd hebben omdat we precies hetzelfde reageerden. Alleen hij nam eerder afstand dan ik.quote:
[..]
Waar ging je zelf op swipen toen het uit was?
Jullie zijn best wel spiegels
Dat klopt. Willem komt echt tegen me aan zitten, legt zijn hand op mijn borst (niet mijn tiet natuurlijk), op mijn buik, in mijn zij, op mijn benen en bovendien ben je op zulke momenten al snel emotioneel en moe (dus niet op je hoede). Maar ik vertrouw Willem. Ik ben sowieso wel makkelijk in het vertrouwen van mensen, mensen krijgen doorgaans mijn vertrouwen vanaf het begin tot dit beschadigt wordt. Ik kan me voorstellen dat zo'n vertrouwensband makkelijker op te bouwen is als je in den basis goed van vertrouwen bent. Maar ik denk ook dat een goede haptotherapeut een expert is in cliënten op hun gemak stellen.quote:
Goed zo! Als het je niet bevalt, dan kun je er zo weer mee stoppen.quote:
Ik ga na mijn vakantie wat rondbellen en voelen (pun intended) welke me het beste lijkt.
Heel goed! Veel beter dan voor 'het incident', zoals we het nu noemen. Hij doet net zoveel moeite voor mij als ik voor hem. Er wordt gesproken over de toekomst samen. We doen nu zondags de verplichte familiebezoekjes. Zijn dochters weten van de relatie en die lijken er tot dusver helemaal OK mee. Hun moeder had wel milde bezwaren ('gaat dit niet wat snel, alwéér een vriendin'), niet leuk om te horen maar ze zou geen goede moeder zijn als ze deze zorgen niet uit zou sprekenWe brengen veel meer tijd samen door en ik heb niet één keer getwijfeld aan hem, zijn intenties met onze relatie en ik heb me sinds het incident 100% veilig en gewild gevoeld bij hem.quote:
We zijn een maand verder sinds het topic is geopend; hoe verloopt de relatie?
Ik heb een huis gekocht vorige week, 1 december krijg ik de sleutel. Dit huis staat in Apeldoorn, daar komt hij vandaan. Ik had geen echte voorkeur voor Zutphen of Apeldoorn, maar Apeldoorn ligt wel véél centraler en ik ga op termijn nog veel meer reizen voor mijn werk dus de voorkeur voor APD begon de overhand te nemen. Uiteindelijk stond in Apeldoorn het droomhuis wat mij betreft, en hij ziet het ook helemaal zitten. Hij komt er op termijn bij in (als hij er aan toe is om zijn huur op te zeggen). En het blijkt dat we in de besluitvorming rondom het huis een goed team zijn. Qua smaak liggen we op één lijn, zijn het snel met elkaar eens en ik laat hem ook mijn ideeën afschieten. Ik wil ook zijn input, het kan niet zo zijn dat hij zich straks niet thuis voelt in mijn huis. Maar dingen die ik écht wil, die komen er wel. Meestal gaat het zo dat ik met een idee kom en hij doktert het uit. Er komt een flinke verbouwing, dat zal de echte test zijn want we gaan veel van het werk zelf doen. Overleven we die test niet, dan geen man overboord. Ik red dit zonder zijn hulp ook wel maar dan duurt het gewoon veel langer. Maar daar ga ik niet vanuit.
Ik kan niet anders zeggen dan dat het bijzonder prettig en fijn is allemaal, ik ben strontgek op hem. Nog veel meer dan voor het incident zelfs, ik durf er nu helemaal voor te gaan en hij ook. En ik denk eerlijk waar dat hij ook echt strontgek is op mij.
.Mooi om te lezen dat het goed verloopt! Wens jullie veel geluk samen.quote:
Gefeliciteerd met de woning!
Je hoeft ons niet te overtuigen en het lijkt me beter als je dat bij jezelf ook niet doet
Je klinkt weer zo SO (Seven Overtuigd) dat ik me afvraag of je nu niet stiekem gewoon weer doet wat je altijd doet..?
Als er stiekem toch twijfel zit, dan is dat niet op een bewust niveau.quote:
Laat je ook ruimte voor twijfel die wel op zn plaats is Seven?
Je hoeft ons niet te overtuigen en het lijkt me beter als je dat bij jezelf ook niet doet
Je klinkt weer zo SO (Seven Overtuigd) dat ik me afvraag of je nu niet stiekem gewoon weer doet wat je altijd doet..?
Morgen weer een afspraak met Willem trouwens!
Hè knullie, wat ben je toch grappig en gevat!!!!quote:
Ben je niet gewoon een borderliner?
Die klinkt bekendquote:
Ben je niet gewoon een borderliner?
quote:
Ben je niet gewoon een borderliner?
Hoe is het afgelopen met je Griekse vlam-voor-de-rest-van-je-leven!? Uiteindelijk toch niet bezwangerd door hem!?quote:Op maandag 11 september 2017 20:55 schreef Seven. het volgende:
[..]
Heel goed! Veel beter dan voor 'het incident', zoals we het nu noemen. Hij doet net zoveel moeite voor mij als ik voor hem. Er wordt gesproken over de toekomst samen. We doen nu zondags de verplichte familiebezoekjes. Zijn dochters weten van de relatie en die lijken er tot dusver helemaal OK mee. Hun moeder had wel milde bezwaren ('gaat dit niet wat snel, alwéér een vriendin'), niet leuk om te horen maar ze zou geen goede moeder zijn als ze deze zorgen niet uit zou sprekenWe brengen veel meer tijd samen door en ik heb niet één keer getwijfeld aan hem, zijn intenties met onze relatie en ik heb me sinds het incident 100% veilig en gewild gevoeld bij hem.
Ik heb een huis gekocht vorige week, 1 december krijg ik de sleutel. Dit huis staat in Apeldoorn, daar komt hij vandaan. Ik had geen echte voorkeur voor Zutphen of Apeldoorn, maar Apeldoorn ligt wel véél centraler en ik ga op termijn nog veel meer reizen voor mijn werk dus de voorkeur voor APD begon de overhand te nemen. Uiteindelijk stond in Apeldoorn het droomhuis wat mij betreft, en hij ziet het ook helemaal zitten. Hij komt er op termijn bij in (als hij er aan toe is om zijn huur op te zeggen). En het blijkt dat we in de besluitvorming rondom het huis een goed team zijn. Qua smaak liggen we op één lijn, zijn het snel met elkaar eens en ik laat hem ook mijn ideeën afschieten. Ik wil ook zijn input, het kan niet zo zijn dat hij zich straks niet thuis voelt in mijn huis. Maar dingen die ik écht wil, die komen er wel. Meestal gaat het zo dat ik met een idee kom en hij doktert het uit. Er komt een flinke verbouwing, dat zal de echte test zijn want we gaan veel van het werk zelf doen. Overleven we die test niet, dan geen man overboord. Ik red dit zonder zijn hulp ook wel maar dan duurt het gewoon veel langer. Maar daar ga ik niet vanuit.
Ik kan niet anders zeggen dan dat het bijzonder prettig en fijn is allemaal, ik ben strontgek op hem. Nog veel meer dan voor het incident zelfs, ik durf er nu helemaal voor te gaan en hij ook. En ik denk eerlijk waar dat hij ook echt strontgek is op mij.
Edit: of iig een vent die je in Griekenland bent tegengekomen of daar woonde ofzo.
Geen garp meissie.quote:Op dinsdag 12 september 2017 23:10 schreef Seven. het volgende:
[..]
Hè knullie, wat ben je toch grappig en gevat!!!!
Hè dat verhaal klinkt bekend.quote:
[..]
Hoe is het afgelopen met je Griekse vlam-voor-de-rest-van-je-leven!? Uiteindelijk toch niet bezwangerd door hem!?
Edit: of iig een vent die je in Griekenland bent tegengekomen of daar woonde ofzo.
Toch weer jammer dat jij zo'n selectief geheugen hebt.quote:
[..]
Hoe is het afgelopen met je Griekse vlam-voor-de-rest-van-je-leven!? Uiteindelijk toch niet bezwangerd door hem!?
Edit: of iig een vent die je in Griekenland bent tegengekomen of daar woonde ofzo.
De leuke Griekse cardioloog was nooit meer dan een friend with benefits voor mij, bij vlagen wel eens gevoelens gehad maar nooit langdurig. Misschien was dat anders geweest als we niet allebei het zinkende schip Engeland verlieten waar we allebei woonden en werkten destijds. Het was heel leuk en bijzonder maar na 8 maanden was het voorbij. Hij wilde mij op komen zoeken in Nederland toen ik 2 maanden terug was maar ik was toen al verder gegaan met mijn leven hier. En van die ene keer onbeschermde seks met hem had ik zwanger kunnen raken, maar ik had nooit echt rekening gehouden met hem als betrokken co-ouder dus achteraf waarschijnlijk best zo. De kinderwens bestaat nog steeds maar eerst mijn huis op orde en daarna kijk ik wel hoe het loopt.
Ik ben normaler dan de gemiddelde fokker, het grote verschil is dat ik schijt heb aan mensen zoals jij. Dus dan hoef je ook niet bang te zijn over wat je online deelt, omdat het geen zak uitmaakt wat een keyboard warrior zoals jijzelf van mij en mijn leven vindt.quote:
Willem en ik hebben een half uur gekletst over van alles en nogwat, over prioriteiten stellen en welke ambities hij met zijn 65 jaar nog heeft in zijn vak. En hoe dat botst met zijn privé leven. We praten over gedrag waaraan angst ten grondslag ligt, hij vertrouwt me wat dingen toe over zijn werkwijze. Ik ook weer aardig wat gedeeld. Onder andere over hoe ik dingen die ik moeilijk vind op mijn werk, op de lange baan schuif. Zijn antwoord is simpelweg, doe ze dan eerst. Ik moet eerlijk toegeven dat ik dat zelfs nog nooit overwogen heb omdat ik dit nog nooit bewust aan iemand toegegeven dat ik dit doe. Verder verteld over wat ik de afgelopen 2 weken gevoeld heb en dat ik mijn hongergevoel niet meer kan negeren. Dat ik een huis gekocht heb en alle ins en outs daarvan.
Kleren uit en gaan liggen. Op mijn rug. Willem gaat weer tegen me aan zitten en maakt contact. Hij voelt vooruitgang in mijn rug, maar wel nog wat stugger dan wenselijk. Of ik even op mijn buik kan gaan liggen. Geen probleem natuurlijk! Ik draai me om en Willem begint op verschillende plekken op mijn rug te drukken. Onderaan weer spanning, beetje verder naar boven begint het als een stevige massage te voelen. Hij gaat nog even op onderzoek uit en zegt dat ik op 3 mijn linkerbeen op moet tillen. 1...2... en op 3 drukt hij hard rechts achterop mijn ribbenkast. Dat kunstje herhalen we nog 2 keer. En daarna de andere kant. Mijn rechterbeen gaat moeilijker omhoog. Tussen de regels door geeft Willem me een paar oefeningen mee voor mijn rug. Iets met een opgerolde handdoek, liggen op mijn rug met die handdoek net onder mijn schouderbladen en dan armen strekken boven mijn hoofd. Dat herhaal je halverwege je schouderbladen en dan nog een keer in de buurt van je nek. Gewoon goed strekken tot je voelt dat je soepeler wordt. En verder iets dat ik zo vaak mogelijk op een dag moet doen: terwijl ik zit, goed rechtop gaan zitten en dan mijn kin naar achteren trekken zodat je een enorme onderkin krijg. Laatste oefening die hij me meegeeft is tegen de muur, handen zo hoog mogelijk en met mijn bekken naar voren doorbuigen. Dat een paar keer per dag. Ik word er nog druk mee
. Ik word verzocht om weer op mijn rug te gaan liggen. Willem voelt de bovenkant van mijn schouders en daarna gaat hij verder omhoog richting de basis van mijn schedel. Met zijn vingertoppen oefent hij aardig wat druk uit. Ik maak ondertussen contact met de ruimte om me heen en met hem en ik voel me weer erg tintelig in mijn hoofd.
Willem zegt dat hij een mededeling voor me heeft. Dat ik echt genoeg draagkracht heb. Dat ik ontzettend krachtig ben. Dat ik maar eens moet geloven dat ik op mezelf kan vertrouwen. Dat ik allang weet wat me te doen staat. En dat hij me pas over 2 maanden weer wil zien. 'Ga maar eens zelf op ontdekking, betrap jezelf maar eens zoals je de afgelopen tijd gedaan hebt'. En hij vraagt of ik me daarin kan vinden. Jazeker, want het is fijn om te horen. Ik geloof ook oprecht dat hij gelijk heeft. En het past bij mij.. een tijd lang ergens tegenaan lopen, dan ineens een stuk bewustwording en dan heel snel met sprongen vooruit. Dus ik ga op onderzoek uit! Half november weer een afspraak met Willem.
[ Bericht 97% gewijzigd door Godshand op 14-09-2017 13:27:23 ]
[ Bericht 77% gewijzigd door Godshand op 14-09-2017 13:27:43 ]
Mijn vriend en ik zijn nog steeds samen, hij heeft zijn huur opgezegd en is bij mij ingetrokken. Zijn dochters hebben allebei een eigen slaapkamer in mijn huis. Met allebei de meiden heb ik een fijne band, enorme verrijking in mijn leven (en soms zijn er wat ergernissen maar dat is te verwachten in een samengesteld gezin). Hij is bezig met een enorme verbouwing thuis die na 8 maanden in de eindfase zit, we blijken een bijzonder goed team te zijn want ondanks de zooi en chaos hebben we volgens mij 3 keer woorden gehad.
Wat ik hier achteraf over kan zeggen: het voelt nu alsof dit hele verhaal mijn laatste groeispurt was. Ik weet natuurlijk ook dat je psychische ontwikkeling nooit stilstaat, maar ik heb mijn issues met onveilige hechting en laag zelfbeeld gevoelsmatig achter me gelaten. Het gevoelsleven klopt nu met wat ik rationeel gezien allang wist. Het voelt alsof ik mezelf niet meer in de weg zit, dat ik nu veilige relaties aan kan gaan. Bij mijn vriend voel ik me 100% veilig, ik twijfel er niet aan dat hij 100% voor mij gaat. Na al mijn gefaalde relaties, is het ook heerlijk om te weten hoe het is om gewaardeerd te worden om wie je bent. En natuurlijk ook fijn dat ik hem gewoon een fijne kerel vind om wie hij is.
De toekomst.. verbouwing afmaken, daarna gaan we kijken hoe we vorm kunnen geven aan ons eigen gezin.
Ik ben heel blij voor je. Gevoelsmatig kom ik daar steeds dichterbij. Zelf besef ik nu dat er iemand is in mijn leven waarvan ik hou. Maar op dit moment is ze bezet.quote:Op maandag 30 juli 2018 11:27 schreef Seven. het volgende:
Een update dan maar, een en ander kwam ter sprake in iemand anders zijn topic.
Mijn vriend en ik zijn nog steeds samen, hij heeft zijn huur opgezegd en is bij mij ingetrokken. Zijn dochters hebben allebei een eigen slaapkamer in mijn huis. Met allebei de meiden heb ik een fijne band, enorme verrijking in mijn leven (en soms zijn er wat ergernissen maar dat is te verwachten in een samengesteld gezin). Hij is bezig met een enorme verbouwing thuis die na 8 maanden in de eindfase zit, we blijken een bijzonder goed team te zijn want ondanks de zooi en chaos hebben we volgens mij 3 keer woorden gehad.
Wat ik hier achteraf over kan zeggen: het voelt nu alsof dit hele verhaal mijn laatste groeispurt was. Ik weet natuurlijk ook dat je psychische ontwikkeling nooit stilstaat, maar ik heb mijn issues met onveilige hechting en laag zelfbeeld gevoelsmatig achter me gelaten. Het gevoelsleven klopt nu met wat ik rationeel gezien allang wist. Het voelt alsof ik mezelf niet meer in de weg zit, dat ik nu veilige relaties aan kan gaan. Bij mijn vriend voel ik me 100% veilig, ik twijfel er niet aan dat hij 100% voor mij gaat. Na al mijn gefaalde relaties, is het ook heerlijk om te weten hoe het is om gewaardeerd te worden om wie je bent. En natuurlijk ook fijn dat ik hem gewoon een fijne kerel vind om wie hij is.
De toekomst.. verbouwing afmaken, daarna gaan we kijken hoe we vorm kunnen geven aan ons eigen gezin.
Maar is dat dan geen onveilige hechting?quote:Op maandag 30 juli 2018 11:52 schreef Keep_Walking het volgende:
[..]
Ik ben heel blij voor je. Gevoelsmatig kom ik daar steeds dichterbij. Zelf besef ik nu dat er iemand is in mijn leven waarvan ik hou. Maar op dit moment is ze bezet.
Ik hoop dat jij ook veilige relaties aan durft te gaan op termijn
(Ik kan trouwens nergens deel 1 van dit verhaal terugvinden... Jij wel?)
Zou je dan niet heel snel je aandacht gaan richten op iemand anders? Want je aandacht richten op iemand die bezet is, is niet gezond.quote:
Ik ben heel blij voor je. Gevoelsmatig kom ik daar steeds dichterbij. Zelf besef ik nu dat er iemand is in mijn leven waarvan ik hou. Maar op dit moment is ze bezet.
Nou dit is anders. Maar goed, ik ga niet te veel over vertellen nog.quote:Op maandag 30 juli 2018 12:34 schreef Seven. het volgende:
[..]
Maar is dat dan geen onveilige hechting?
Ik hoop dat jij ook veilige relaties aan durft te gaan op termijn
Dit is anders. We kennen elkaar al jaren nu. En persoon waarmee ze nu is, is niet voor altijd.quote:
[..]
Zou je dan niet heel snel je aandacht gaan richten op iemand anders? Want je aandacht richten op iemand die bezet is, is niet gezond.
Zoekfunctie nog steeds kapot? Topic titel is hetzelfde.quote:Op maandag 30 juli 2018 12:35 schreef Lienekien het volgende:
Mooi te lezen, Seven!
(Ik kan trouwens nergens deel 1 van dit verhaal terugvinden... Jij wel?)
Het is voor jou zo duidelijk. Waarom voor haar niet? Want ze is nu bij die ander hè?quote:
[..]
Dit is anders. We kennen elkaar al jaren nu. En persoon waarmee ze nu is, is niet voor altijd.
Die moet je echt even uitleggen, want op dit moment komt het over dat jij je vastklampt aan een illusie.
Het is gewoon een fantasie idd. Ik weet niet hoe ze voelt en ik ga niet tussen komen. Daarom wil ik ook niks over zeggen.quote:
[..]
Het is voor jou zo duidelijk. Waarom voor haar niet? Want ze is nu bij die ander hè?
Die moet je echt even uitleggen, want op dit moment komt het over dat jij je vastklampt aan een illusie.
Het topic lijkt wel gedelete?quote:
[..]
Zoekfunctie nog steeds kapot? Topic titel is hetzelfde.
Er is iemand die toen een deel 2 aanmaakte R&P / Van bindingsangst naar verlatingsangst - hoe doorbreek je dit? deel 2, maar in je posthistory is je eigen deel 1 nergens meer te vinden
Ook op Google als je zoekt met site: forum.fok.nl komt alleen deel 2 boven.
Echt fijn dat het nu zo goed gaat en je vriend zelfs bij je samenwoont en het ook goed gaat met de meiden
Ik had dus vooral interesse in je posts over haptonomie, maar ik vind het wel echt heel bijzonder om te lezen hoe dat ging. Ik ga nog wel meer op onderzoek uit, maar het klinkt nog wel als een goede optie. Mijn verzekering vergoedt 400 euro voor alternatieve zorg met een dagmaximum van 40 euro per behandeling. Heb jij een idee wat je voor 1 sessie kwijt was?
[ Bericht 3% gewijzigd door _Hestia_ op 30-07-2018 18:30:48 ]
Ik betaalde meen ik iets van 35 euro per sessie maar pin me er niet op vast.quote:
[..]
Het topic lijkt wel gedelete?
Er is iemand die toen een deel 2 aanmaakte R&P / Van bindingsangst naar verlatingsangst - hoe doorbreek je dit? deel 2, maar in je posthistory is je eigen deel 1 nergens meer te vinden
Ook op Google als je zoekt met site: forum.fok.nl komt alleen deel 2 boven.
Echt fijn dat het nu zo goed gaat en je vriend zelfs bij je samenwoont en het ook goed gaat met de meiden
Ik had dus vooral interesse in je posts over haptonomie, maar ik vind het wel echt heel bijzonder om te lezen hoe dat ging. Ik ga nog wel meer op onderzoek uit, maar het klinkt nog wel als een goede optie. Mijn verzekering vergoedt 400 euro voor alternatieve zorg met een dagmaximum van 40 euro per behandeling. Heb jij een idee wat je voor 1 sessie kwijt was?
Oke dankjewel. Ik kom op internet heel veel bedragen van 85 euro tegen nlquote:
[..]
Ik betaalde meen ik iets van 35 euro per sessie maar pin me er niet op vast.
Mooi om te lezen, tot volgend jaarquote:
Een update dan maar, een en ander kwam ter sprake in iemand anders zijn topic.
Mijn vriend en ik zijn nog steeds samen, hij heeft zijn huur opgezegd en is bij mij ingetrokken. Zijn dochters hebben allebei een eigen slaapkamer in mijn huis. Met allebei de meiden heb ik een fijne band, enorme verrijking in mijn leven (en soms zijn er wat ergernissen maar dat is te verwachten in een samengesteld gezin). Hij is bezig met een enorme verbouwing thuis die na 8 maanden in de eindfase zit, we blijken een bijzonder goed team te zijn want ondanks de zooi en chaos hebben we volgens mij 3 keer woorden gehad.
Wat ik hier achteraf over kan zeggen: het voelt nu alsof dit hele verhaal mijn laatste groeispurt was. Ik weet natuurlijk ook dat je psychische ontwikkeling nooit stilstaat, maar ik heb mijn issues met onveilige hechting en laag zelfbeeld gevoelsmatig achter me gelaten. Het gevoelsleven klopt nu met wat ik rationeel gezien allang wist. Het voelt alsof ik mezelf niet meer in de weg zit, dat ik nu veilige relaties aan kan gaan. Bij mijn vriend voel ik me 100% veilig, ik twijfel er niet aan dat hij 100% voor mij gaat. Na al mijn gefaalde relaties, is het ook heerlijk om te weten hoe het is om gewaardeerd te worden om wie je bent. En natuurlijk ook fijn dat ik hem gewoon een fijne kerel vind om wie hij is.
De toekomst.. verbouwing afmaken, daarna gaan we kijken hoe we vorm kunnen geven aan ons eigen gezin.