FOK!forum / Relaties & Psychologie / Ik onveilig gehecht? Hoezo, wanneer?
Andromachevrijdag 11 augustus 2017 @ 02:11
Ik ga maar eens zelf met de billen bloot n.a.v. het actuele topic over verlatingsangst. Het leek me netter jegens TO om haar topic haar topic te laten. :*

Goed. Zoals veel mediumoudgedienden wel weten, is mijn liefdes- en gevoelsleven een lichte kernramp, al jarenlang. Ik heb veel moeite met mijn single bestaan, heb veel last van eenzaamheid, en in de liefde wil het niet vlotten, ik heb nog steeds geen warm huisje-boompje-beestje en dat doet verdriet. Dat laatste heb ik zelf vast een paar keer gesaboteerd doordat ik me verlatingsangstig heb opgesteld, en hoogstwaarschijnlijk nog steeds doe, alhoewel ik het wel veel beter herken tegenwoordig, weet wat het is en wat ik kan doen om mezelf te troosten. In de basis gaat het erom dat ik bij elke man van tevoren denk dat hij toch wel weer weggaat, want dat hebben ze de afgelopen jaren allemaal gedaan. En het wordt ook steeds meer een echte waarheid en niet alleen maar in mijn hoofd/gevoel/reflexen. Want zie me hier nu eens zitten, bijna 35, ik zit al jaren alleen op de bank! De self-fulfilling prophecy zit inmiddels in gewapend beton!

Als je last hebt van verlatingsangst of bindingsangst, dan zeggen de experts dat je onveilig gehecht bent. Maar dan vraag ik me af, hoezo, wanneer dan? Was mijn jeugd en liefdesleven nu echt zo kut? Waar heb ik dit opgedaan?

SPOILER
Geboren. Mijn moeder en vader werkten allebei halve dagen en op een gegeven moment ging mijn vader fulltime werken en werd mijn moeder huismoeder. Op 4-jarige leeftijd kwam mijn broertje. Ik woonde in een vrij kinderloze wijk, er was alleen een ouder meisje van 12 jaar. Mijn vader was vaak laat thuis.

We verhuisden 250 km verderop. Eenmaal op de nieuwe school had iedereen halverwege groep 1 al vriendjes en wilde niemand met mij spelen, wat deed dat mij pijn. Thuisspeelafspraakjes kwamen er wel en dat was leuk. De nieuwe wijk had ook weinig kinderen. Ik was 6 en ik kreeg een zusje. Mijn broertje en zusje hadden wel veel kinderen van hun leeftijd om hen heen en zij trokken ook erg naar elkaar toe. Ik ben altijd dat buitenbeentje gebleven. Ik werd door kinderen uit hogere klassen gepest. In mijn eigen klas was ik gewoon de wat rare hyperslimme. De juf nam me totaal niet serieus, en mijn moeder loste het op door te adviseren dat ik maar moest zeggen 'schelden doet niet zeer' tegen mijn pesters. Stond ik daar regelmatig met tranen in mijn ogen 'schelden doet niet zeer' te zeggen en werd ik alleen maar harder uitgelachen. Ik snapte de sociale codes ook niet. Ik zat in groep twee en drie heel veel thuis omdat ik erg kwakkelde met mijn luchtwegen, dat helpt niet mee voor binding en hechting. Ik zit dan ook tegen hoogbegaafd aan. In een brief van de huisarts schijnt te hebben gestaan over mij als zesjarige, terwijl ik een mollige baby was: 'Ik zag een bleek, mager kind.' Ik heb ook nog heel lang in bed geplast.

Ik was rond 8 jaar (dus, als tegenreactie) een behoorlijk opstandig kind. Mijn moeder kon me niet altijd aan, ik weet nog goed dat mijn vader, inmiddels meer thuis, dan ineens van het schaatsen op tv opsprong en me een klap kwam geven. Toen ik tien was, heeft hij me een keer een blauwe duim geslagen en een keer zo hard op mijn oor na een heel brutale opmerking van mij dat ik mijn evenwicht verloor en op de plavuizen vloer viel. Dat deed vooral emotioneel pijn. Hij heeft er wel veel sorry voor gezegd, maar goed, hij heeft een onberekenbare kant, mijn moeder vermoedt ADHD bij hem. Mijn moeder was heel veel aan het zorgen voor ons, aan niets is het ons fysiek te kort gekomen. Maar emotioneel was er weinig steun, want er was altijd wel een wasje dat opgevouwen moest worden, of iets gedweild.

Ik wil wel even benadrukken dat ik heel lieve ouders heb, niemand doet het perfect. Mijn moeder is de allerliefste van de hele wereld, ze zorgt zo goed voor ons, nog steeds. Mijn vader is zo geappig, slim, weet veel, is steeds meer voor.ons gaan doen, naar heinde en verre rijden, kon allemaal niet op. We weten alle drie wat goed en slecht is, we zijn zelfstandig, adrem, hebben veel vrienden, goed werk, we zijn goed terechtgekomen en ik ben hen voor alle goede dingen heel dankbaar. Wat hebben we toch ook talloze fijne spelletjesmiddagen met mijn vader gehad, moeder zette hapjes klaar, kon niet op. Dagenlange bezoekjes aan onze thuisprovincie, in de stad waar ze zijn opgegroeid, bij beppe langs, winkelen in de stad, verhalen over hun oude buurt, daarna nog bij mijn tante langs in de boerderij, eventueel met de hele bups logeren in beppes souterrain, overal bedden, supergezellig, en 's avonds heel laat terug, wat waren dat toch geweldige en warme familiedagen, zonder uitzondering. Ik mis dat in het hier en nu enorm.

Maar goed. Toen ging ik naar de middelbare school, maar ik was nog steeds wat zonderling. Ik werd niet meer gepest. Ik kreeg een vriendinnengroep die.het ook niet helemaal was, want dat waren ook buitenbeentjes, en ik wilde juist uit, een vriendje, ja met die gedachten begon ik rond mijn 12e. Waarom eigenlijk? Was dit de eerste verlatingsangst? Ik heb in die tijd nooit echt gehoord waar ik bij wilde horen. Maar hee, je bent een puber. Jongens zagen me niet staan. Waar ontmoette ik die ook? School? Ik wilde gewoon dst iemand me zei dat ik ertoe deed. Ik was gewoon niet die hippe, een beetje een gangzwerver was ik wel. Ik had wel veel oppervlakkige leuke sociale contacten, dat ging leuk,mensen zeiden dat ik opvallend veel hoi-doeicontacten had, dus dat deed ik goed. Ik deed veel buitenschoolse activiteiten, en genoot van mijn kunsten bij ballet. Ik werd ook zekerder van mezelf door theater op school. Ik leerde meer van me af te bijten bij de gebruikelijke opmerkingen jegens een zonderlinge. Dat was echt geen pesten, maar gewoon pubergedoe op een school in de Randstad.

Toen werd voor ath/gym5 de hele klassenindeling overhoop gehaald en kwam ik met twee klootzakken van de havo in de klas die me feilloos eruit pikten, want ook al werd ik geduld, ik bleef kwetsbaar. Te meer omdat het toen thuis helemaal mis was. Er bleken heel veel schulden te zijn, dit heeft tien jaar voortgesleept trouwens tot mij ouders ein-de-lijk scheidden. Ik kwam daar bij toeval achter, maar mijn broertje en zusje mochten niks weten. Op de vlucht verhuizen, weer 150 km weer een andere kant op, toevallig waar mijn andere beppe inmiddels woonde, waar ze nu nog steeds wonen. Ik was 16, 17, en moest de laatste twee klassen overbruggen. Ik deed het goed op school, maar daarna heb ik nauwelijks iets gedaan, ja 1 keer nog een tien gehaald op een repetitie perfectum Grieks. Hoe ik mijn diploma gehaald heb? Geen idee. Het was gewoon intens klote thuis..opeens was ik uit mijn veilige omgeving gehaald, gelukkig wel naar een regio waar ik het al kende vanwege beppe en andere tante, maar elke keer weer was er thuis die.angst? Staat er weer een schuldeiser voor de deur? Wat heeft mijn vader nu weer voor rare fratsen uitgehaald om.aan geld te komen? Hij heeft ooit uit wanhoop, ik zag hem jankend, de auto voor krap 2000 verkocht terwijl die nog 10.000 waard was (guldens). Het was totaal onberekenbaar thuis. Ik ben dan ook blijven zitten van 5 naar 5. Sociaal ging het op die Oost-Nederlandse school met meer dorpskinderen trouwens supergoed, wat was dat een fijne klas en leuke sfeer onder de kinderen. Het heeft verdomme nog bijna tien jaar moeten duren, totdat ze eindelijk uit elkaar gingen. Mijn rots in de branding, mijn moeder, deed niets maar dan ook niets om ons te beschermen, wat heb ik haar dat kwalijk genomen. Wat maakten ze elkaar het leven ook zuur. Mijn broertje ging even met crimineeltjes om, godzijdank is dat snel gestopt, toen zat hij vervolgens altijd bij de ouders van zijn vriendinnetjes. Ik geef hem groot gelijk.

Goed, dan ben je negentien en ga je gelukkig studeren. Maar er was weinig aandacht voor mij, ze waren druk met zichzelf. Ik zat vooral depressief thuis, ik was begonnen aan een moeilijke studie omdat dat mijn favoriete schoolvak was, en ik moest gewoon ook het huis uit. Mijn droom, een tussenjaar naar Australië ofzo op.een highschool, daar was geen geld voor. Ik moest wel weg, maar ik wilde niet, ik wilde aandacht voor mijn verdriet, maar ik moest overal stilhouden wat de echte reden van onze verhuizing was, de tere vriendschappen van vroeger was ik eigenlijk kwijt, en onderhield ik eerlijk gezegd ook niet omdat ik met mezelf.onder de arm liep. Er kwam dus niets van die studie omdat ik me zo vreselijk veel zorgen maakte om thuis. Maar stoppen en werken durfde ik niet, want ik hoorde nu eindelijk bij de andere studenten,weer afscheid nemen kon ik niet, bovendien hield ik angstvallig vast aan mijn goed betalende weekendbaantje bij mijn ouders in het dorp. Was dit verlatingsangst? Ik ben de oudste, dat ik opeens kwam is de reden dat dit gezin überhaupt heeft kunnen ontstaan, ik gaf mezelf de schuld van wat er allemaal gebeurde. Ik was zo depressief, na de introductieweek sloot ik me eigenlijk nergens bij aan want ik vond het doodeng eigenlijk, alles wat er op me af kwam. Ik ben twee jaar eenzaam geweest. En toen kwam gelukkig de studentenvereniging die ik eindelijk opzocht op mijn 21e en.kreeg ik ook ein-de-lijk een vriendje (ik was niet verliefd maar vond hem wel superleuk en dan deed ik eindelijk mee).

Goed. Genoeg. De experts zeggen dat als het ontstaan is, het in deze periode moet zijn geweest. Dus de laatste 14 jaar doe ik in vleugelvlucht: het ging uit, ik ging rondsletten, zocht verkeerde aandacht, wilde.liefde maar bleef in ONS hangen, enorm gekwetst, veel drank, veel tot laat, nieuw vriendje ruim een jaar, was heel leuk, ik vond dat hij veel zeurde.en maakte het.impulsief uit (bindingsangst?), op halve kracht of minder studeren, deed maar wat, ernstige faalangst, stufi op, werken dus naast studie, tussen 2007 en 2013 veel gescharreld en gefeest maar ondertussen doodongelukkig, het werd nooit wat maar ik wilde zo graag, op de een of andere manier toch door al het leuks aan mij en die geweldige studentenvereniging een groep.van zo'n 15 vrienden gekregen die nog steeds bestaat, in 2011 heb ik een jaar schematherapie gevolgd vanwege een ontwijkende persoonlijkheidsstoornis/dysthymie, dat heeft geholpen want opeens had ik een diploma en niet lang daarna ook een goede baan. Ik had levenslust, ging verhuizen,ontmoette hier op Fok iemand waarvan ik dacht dat hij de liefde van mijn leven was, eindelijk iemand met wie het zo goed paste, al die tranen, al dat verdriet, en toen kwam hij, wat hebben wij het geweldig gehad samen en wat voelde ik me fijn bij zijn familie. Maar zijn gevoel ging weg, hij wilde toch geen kinderen, we gingen niet samenwonen, en toen heb ik 2 jaar gehuild en gewanhoopt en doorlopend gedacht dat ik dood wilde, ondertussen nog wel een huis gekocht en opgeknapt (yay).

En nu zijn we 2017 en ben ik weer aan het daten waar ik weer potentieel mis zie gaan wat ik altijd mis doe. Ik kan het inperken, MAAR EIGENLIJK MOET HIJ NUUUUUUU HIER ZIJN. En nee natuurlijk app ik dat niet, maar 'ik ben niet zo'n apper' en 'ik ben een verstokt vrijgezel' en 'ik ben erg op mezelf' doet mij alweer vermoeden dat hij wel weer eens bindingsangstig zou kunnen zijn. Altijd hetzelfde liedje.

Qua sociale eenzaamheid die tijdens ex speelde omdat ik al mijn vrije tijd in hem stak, WANT NU MOET HET GOED GAAN, dat heb ik inmiddels aangepakt door NMLK, sportclub, spellenclub en dansles in mijn nieuwe woonplaats. Echt diep gaan de contacten nog niet, maar dan nog betwijfel ik of dat echt het leven delen zoals in een relatie kan vervangen.
Waar is het nou dan misgegaan met mij? Heb ik nou zo'n kutjeugd gehad? Nee toch? Wat dan? Waarom vertoon ik gedrag van een onveilig gehechte? Ligt het aan vroeger of aan te veel tegen mijn zin gescharrel? Ben ik verpest? Hoe ga ik iets vinden met een veilig gehechte? Hoe ga ik mezelf veilig voelen zonder relatie terwijl ik ook zo graag mijn leven wil delen, seks en knuffels wil, een warm gezin wil net als vroeger tot ca. 15 en vooral het grote familieverband dat zo warm was?

[ Bericht 1% gewijzigd door Andromache op 11-08-2017 02:20:52 ]
Andyyvrijdag 11 augustus 2017 @ 02:23
Hechtingsstijl zit er al in als je baby bent. Verdere jeugd heeft er niks mee te maken
Andromachevrijdag 11 augustus 2017 @ 02:25
Ik sliep door alles heen en was niet extreem afhankelijk, integendeel zelfs, ik was een ontdekkertje en loste veel creatief op.
Andyyvrijdag 11 augustus 2017 @ 02:34
quote:
0s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 02:25 schreef Andromache het volgende:
Ik sliep door alles heen en was niet extreem afhankelijk, integendeel zelfs, ik was een ontdekkertje en loste veel creatief op.
Moest je huilen als je ouders je (even) verlieten? Kon je snel getroost worden toen ze terugkwamen?
Was je ontroostbaar als ze weg waren en weer terug kwamen? Of deed het je allemaal niks, als in geen reactie?
(Als baby zijnde)
Lastig te beantwoorden waarschijnlijk
#ANONIEMvrijdag 11 augustus 2017 @ 06:16
Hechting? Wat bedoelt men daarmee?
Martin_marvellousvrijdag 11 augustus 2017 @ 06:22
quote:
Ik ben de oudste, dat ik opeens kwam is de reden dat dit gezin überhaupt heeft kunnen ontstaan, ik gaf mezelf de schuld van wat er allemaal gebeurde.
Dit is jouw enige 'probleem'.

Er zijn twee dingen die je kunt doen om je situatie aan te pakken.
1. Stop jezelf als probleemgeval te zien. Ik begrijp dat je je soms zo voelt en dat je zo bent gaan denken over jezelf, maar het is onjuist.
2. Ga niet op zoek naar de antwoorden op je vragen.
Klinkt misschien gek, maar het is slecht voor je.

Als je wilt kan ik je helpen andere vragen te stellen, en bovenstaande punten voor je toelichten. Geef het even aan als je dat wilt.
jahavrijdag 11 augustus 2017 @ 07:19
quote:
Maar goed. Toen ging ik naar de middelbare school, maar ik was nog steeds wat zonderling. Ik werd niet meer gepest. Ik kreeg een vriendinnengroep die.het ook niet helemaal was, want dat waren ook buitenbeentjes, en ik wilde juist uit, een vriendje, ja met die gedachten begon ik rond mijn 12e. Waarom eigenlijk?
Gevoelige en intelligente personen liggen vaak wat moeilijk in de groep, maar hebben wel vriendschap en erkenning nodig. Vandaar dat ze een vriendje of vriendinnetje willen. Klinkt fijn als je 12 bent omdat je dan een romantisch beeld hebt van een relatie (dat vaak totaal niet stookt met de realiteit, maar daar ben je dan nog niet achter)

quote:
Ik had levenslust, ging verhuizen,ontmoette hier op Fok iemand waarvan ik dacht dat hij de liefde van mijn leven was, eindelijk iemand met wie het zo goed paste, al die tranen, al dat verdriet, en toen kwam hij, wat hebben wij het geweldig gehad samen en wat voelde ik me fijn bij zijn familie. Maar zijn gevoel ging weg, hij wilde toch geen kinderen, we gingen niet samenwonen, en toen heb ik 2 jaar gehuild en gewanhoopt en doorlopend gedacht dat ik dood wilde, ondertussen nog wel een huis gekocht en opgeknapt (yay).
Wat je hier volgens mij fout doet is je geluk zoeken bij de gratie van de aanwezigheid van iemand anders, terwijl je voor jezelf gelukkig moet zijn. Als je dat was geweest had je het waarschijnlijk ook zelf uitgemaakt: "Oh je hebt geen gevoelens voor me en je wil geen kinderen met me? Wat doe je dan nog bij me?"
RM-rfvrijdag 11 augustus 2017 @ 07:21
quote:
1s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 02:11 schreef Andromache het volgende:
Ik ga maar eens zelf met de billen bloot (...)

Waar is het nou dan misgegaan met mij? Heb ik nou zo'n kutjeugd gehad? Nee toch? Wat dan?

(...) een warm gezin wil net als vroeger tot ca. 15 en vooral het grote familieverband dat zo warm was?
Ik vermoed dat je zelf zeer intelligent bent en ook eerder therapeuten bezocht hebben die je vermoedelijk al eerder op bepaalde zaken hebben kunnen wijzen.


Van wat je beschrijft over je jeugd heb ik helemaal niet de indruk dat die zo hecht en gelukkig was, eerder behoorlijk instabiel en ook onder een nogal onvoorspelbare dreiging;
Vooral wegens die lastig in te schatten vader die ook zijn eigen problemen had.

Je moeder is daarin juist wel een baken van stabiliteit en in je eigen woorden: "Rots in de Branding" geweest en mogelijk dat je nu ook vooral uit loyaliteit en dankbaarheid tegenover haar over die jeugd enkel goeds wil spreken.

Ik kan me best voorstellen dat vanuit zo'n situatie je bepaalde negatieve dingen meekrijgt;
Je geeft zelf ook aan dat je eigenlijk vanaf je 19e al voor zaken therapie hebt ontvangen;
Wat vermoedelijk verklaart waarom je die jeugd ook uiteindelijk zelf best grondig kunt analyseren, maar ook bepaalde zelfverdeigingsmechanismen daarin inbouwt tegen een 'negatief oordeel.

Jammer is dat alle analyse en het zoeken naar verklaringen verder niet die problemen wegneemt.
Seven.vrijdag 11 augustus 2017 @ 07:23
Feest van herkenning. Ik was ook een buitenbeentje, ik werd ook gepest maar ik heb nog steeds wel moeite bijvoorbeeld met vriendschappen die dichtbij komen. Ik zit te denken over je ontwijkende gedragsstoornis en of ik daar iets uit kan halen. Mijn vader was niet onberekenbaar maar niet zo aanwezig. Ik begon ook vroeg met vriendjes. Ik heb ook rond geslet.

Hoewel het rationeel misschien een liefdevol gezin was, je ouders hebben je (onbewust) wel ernstig tekort gedaan. :* . Geen grapje, mijn jeugd was vele malen stabieler dan de jouwe en ik worstel met hetzelfde probleem. Je had als kind geen controle over je eigen omstandigheden en als puber ben je met seks/vriendjes wel die controle uit gaan oefenen. Ik vind het bepaald geen verrassing dat jij in je latere leeftijd onveilige patronen bent gaan ontwikkelen.
Seven.vrijdag 11 augustus 2017 @ 07:25
quote:
1s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 07:21 schreef RM-rf het volgende:

[..]

Ik vermoed dat je zelf zeer intelligent bent en ook eerder therapeuten bezocht hebben die je vermoedelijk al eerder op bepaalde zaken hebben kunnen wijzen.

Van wat je beschrijft over je jeugd heb ik helemaal niet de indruk dat die zo hecht en gelukkig was, eerder behoorlijk instabiel en ook onder een nogal onvoorspelbare dreiging;
Vooral wegens die lastig in te schatten vader die ook zijn eigen problemen had.

Je moeder is daarin juist wel een baken van stabiliteit en in je eigen woorden: "Rots in de Branding" geweest en mogelijk dat je nu ook vooral uit loyaliteit en dankbaarheid tegenover haar over die jeugd enkel goeds wil spreken.

Ik kan me best voorstellen dat vanuit zo'n situatie je bepaalde negatieve dingen meekrijgt;
Je geeft zelf ook aan dat je eigenlijk vanaf je 19e al voor zaken therapie hebt ontvangen;
Wat vermoedelijk verklaart waarom je die jeugd ook uiteindelijk zelf best grondig kunt analyseren, maar ook bepaalde zelfverdeigingsmechanismen daarin inbouwt tegen een 'negatief oordeel.

Jammer is dat alle analyse en het zoeken naar verklaringen verder niet die problemen wegneemt.
Ik vind moeders in deze ook niet zo'n rots in de branding. Toen de scheiding erdoor kwam en TS haar nodig had, was zij niet in staat om Andro's problemen erbij te verwerken. En door te blijven, hield zij de instabiele omgeving in stand.
Seven.vrijdag 11 augustus 2017 @ 07:26
quote:
0s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 02:25 schreef Andromache het volgende:
Ik sliep door alles heen en was niet extreem afhankelijk, integendeel zelfs, ik was een ontdekkertje en loste veel creatief op.
Ik ook!
Martin_marvellousvrijdag 11 augustus 2017 @ 07:27
quote:
1s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 07:21 schreef RM-rf het volgende:
Jammer is dat alle analyse en het zoeken naar verklaringen verder niet die problemen wegneemt.
:')
Seven.vrijdag 11 augustus 2017 @ 07:28
quote:
6s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 02:34 schreef Andyy het volgende:

[..]

Moest je huilen als je ouders je (even) verlieten? Kon je snel getroost worden toen ze terugkwamen?
Was je ontroostbaar als ze weg waren en weer terug kwamen? Of deed het je allemaal niks, als in geen reactie?
(Als baby zijnde)
Lastig te beantwoorden waarschijnlijk
Ikzelf niet. Mijn moeder zegt wel eens 'we konden jou rustig tot half 10 in bed laten liggen'. Ik had schijnbaar een huiluurtje maar verder huilde ik als baby'tje nooit. Wat ik wel deed, zodra ik het kon, echt heel jong nog, mijn hoofd wegdraaien als iemand me een kusje wilde geven. Ikzelf ben er van overtuigd dat mijn probleem al begon in mijn baby-tijd. Misschien heeft TS wat aan mijn inzicht.
Seven.vrijdag 11 augustus 2017 @ 07:29
quote:
Tot op zekere hoogte ben ik het hier mee eens. Groetjes van iemand die net als TS, niet in staat is om dit onveilige hechtingspatroon te doorbreken.
Martin_marvellousvrijdag 11 augustus 2017 @ 07:36
quote:
7s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 07:29 schreef Seven. het volgende:

[..]

Tot op zekere hoogte ben ik het hier mee eens. Groetjes van iemand die net als TS, niet in staat is om dit onveilige hechtingspatroon te doorbreken.
Ok.

[ Bericht 15% gewijzigd door Martin_marvellous op 11-08-2017 08:05:26 ]
-Strawberry-vrijdag 11 augustus 2017 @ 08:03
quote:
2s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 07:28 schreef Seven. het volgende:

[..]

Ikzelf niet. Mijn moeder zegt wel eens 'we konden jou rustig tot half 10 in bed laten liggen'. Ik had schijnbaar een huiluurtje maar verder huilde ik als baby'tje nooit. Wat ik wel deed, zodra ik het kon, echt heel jong nog, mijn hoofd wegdraaien als iemand me een kusje wilde geven. Ikzelf ben er van overtuigd dat mijn probleem al begon in mijn baby-tijd. Misschien heeft TS wat aan mijn inzicht.
Mijn broertje had dit ook. Als baby een tijd in de couveuse gelegen. Schuwde vanaf dat moment ook fysiek contact. Is wel een beetje goedgekomen, maar de tekenen van onveilige hechting zijn er nog wel. Hij heeft ook erge verlatingsangst en instabiele relaties.

[ Bericht 0% gewijzigd door -Strawberry- op 11-08-2017 08:24:09 ]
-Strawberry-vrijdag 11 augustus 2017 @ 08:04
Je zegt dat je schematherapie hebt gehad. Dat is toch ook gericht op deze patronen en dingen uit je kindertijd?
-Strawberry-vrijdag 11 augustus 2017 @ 08:07
Dit is trouwens wel een interessant stuk over hechting: http://www.nji.nl/Hechtin(...)chets-Risicofactoren

Hoe is de relatie van je moeder met haar ouders? Is zij veilig gehecht denk je?
RM-rfvrijdag 11 augustus 2017 @ 08:16
quote:
Je hoeft geen geniale Freud te zijn om uit het verhaal van TS de conclusie te trekken dat haar bindings-problemen zeker deels veroorzaakt zijn door het beeld dat de relatie van haar ouders gewekt heeft:
De instabiele vader met (financiele) problemen en de moeder die juist daartegen een 'rots was volgens TS (maar wiens 'raadgevingen ook niet altijd werkten zoals de "schelden doet geen pijn"-tip)


Punt is dat die vaststelling binnen therapie een leuke AHA-erlebnis geeft, enkel daarna dat nog lang niet betekent dat iemand opeens wél die relatie kan vasthouden of een ander partnertype uitzoekt of bepaalde gedragspatronen in een relatie zich veranderen.


Ik heb de indruk dat de TS al erg lang therapieën volgt (sinds haar 19e geeft ze aan).
Uit haar beschrijving krijg ik ook de indruk dat dat levensverhaal best uitgekauwd is.

Dat heeft op momenten ook zeker geholpen, enkel heeft het kennelijk ook nooit kunnen veranderen hoe ze in relaties staat...
Ik vermoed ook dat dat misschien ook iets is dat TS misschien ook niet verder kan verwachten, en ze dan ook moet overwegen wat een alternatief zou zijn:

Wat als ze accepteert dat een gezinsleven zoals haar ouders dat hadden misschien geen realistisch streefdoel voor haar is (wat niet betekent dat je geheel geen relatie kunt hebben, hooguit afstappen van de Idee van een gezinsleven zoals zij dat vroeger ervaren heeft en naar eigen zeggen dat als streven heeft... hoeveel therapeuten en analyses je daar ook aanzet; dat gaat ze nooit op een gelukkige wijze bereiken)
Seven.vrijdag 11 augustus 2017 @ 08:23
quote:
1s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 08:03 schreef -Strawberry- het volgende:

[..]

Mijn broertje had dit ook. Als baby een tijd in de couveuse gelegen. Schuwde vanaf dat moment ook fysiek contact. Is wel een beetje goedgevonden, maar de tekenen van onveilige hechting zijn er nog wel. Hij heeft ook erge verlatingsangst en instabiele relaties.
Hug voor je broertje. Ik ben zelf binnen 15 minuten geboren, de dokter was net te laat om mij op te vangen dus ik schoof zo het matras op. Soms denk ik wel eens dat daar het gedonder begonnen is. :D .
-Strawberry-vrijdag 11 augustus 2017 @ 08:23
quote:
1s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 08:16 schreef RM-rf het volgende:

[..]

Je hoeft geen geniale Freud te zijn om uit het verhaal van TS de conclusie te trekken dat haar bindings-problemen zeker deels veroorzaakt zijn door het beeld dat de relatie van haar ouders gewekt heeft:
De instabiele vader met (financiele) problemen en de moeder die juist daartegen een 'rots was volgens TS (maar wiens 'raadgevingen ook niet altijd werkten zoals de "schelden doet geen pijn"-tip)


Punt is dat die vaststelling binnen therapie een leuke AHA-erlebnis geeft, enkel daarna dat nog lang niet betekent dat iemand opeens wél die relatie kan vasthouden of een ander partnertype uitzoekt of bepaalde gedragspatronen in een relatie zich veranderen.


Ik heb de indruk dat de TS al erg lang therapieën volgt (sinds haar 19e geeft ze aan).
Uit haar beschrijving krijg ik ook de indruk dat dat levensverhaal best uitgekauwd is.

Dat heeft op momenten ook zeker geholpen, enkel heeft het kennelijk ook nooit kunnen veranderen hoe ze in relaties staat...
Ik vermoed ook dat dat misschien ook iets is dat TS misschien ook niet verder kan verwachten, en ze dan ook moet overwegen wat een alternatief zou zijn:

Wat als ze accepteert dat een gezinsleven zoals haar ouders dat hadden misschien geen realistisch streefdoel voor haar is (wat niet betekent dat je geheel geen relatie kunt hebben, hooguit afstappen van de Idee van een gezinsleven zoals zij dat vroeger ervaren heeft en naar eigen zeggen dat als streven heeft... hoeveel therapeuten en analyses je daar ook aanzet; dat gaat ze nooit op een gelukkige wijze bereiken)
Soms genezen persoonlijkheidsstoornissen dan ook niet en blijft het een patroon. Intensiteit kan wel veranderen. Als je eenmaal volwassen bent is het sowieso lastig om echt te veranderen. Misschien is is dat het voornaamste probleem.

Wat niet betekent dat TS niet iemand tegen kan komen die heel goed met deze nukken om kan gaan.
Cue_vrijdag 11 augustus 2017 @ 08:24
Opzich wel redelijke herkenning. Wel een stabiele jeugd gehad, niet gepest. Maar wel altijd het buitenbeentje geweest.
Ouders waren lieve mensen, maar we deden niet aan knuffelen ofzo. Dus de gezinsmomenten kwamen uit af en toe een spelletje, maar dat was vooral op latere leeftijd. En als ik naar m'n ouders ga is dat momenteel echt als "op bezoek/visite" dan gezellig naar mijn pa of ma.

Dit merk ik ook binnen vriendschappen, vind het lastig om gewoon op de bank te hangen en gewoon relaxen / tv te kijken ofzo met vrienden. Ook daar is het echt bezoek en als je uitgepraat raakt tijd om naar huis te gaan.

Mbt relaties, tja, niet heel erg aanwezig en idd ook m'n rondsletperiode gehad. Deels omdat je daardoor 'bevestiging' krijgt, aandacht etc etc. Wel klaar met het scharrelen maar merk het nog wel tijdens het uitgaan dat toch wel een soort contact moet hebben met mannen anders is het niet leuk.

Door deze periode wel heel erg ook m'n gevoelens aan de kant gezet ofzo, waardoor verliefd worden lastig is, kwetsbaar opstellen is ook lastig. Mijn planning aanpassen aan anderen is lastig. En zo nog wel wat dingen wss.

Voordeel voor mij is dat ik niet het huisje boompje beestje echt nastreef of een kinderwens heb. Waardoor ik meer het gevoel heb dat ik genoeg tijd heb om het langzaam aan te doen.

Hmm, niet echt tips ofzo in mijn relaas zie ik nu :') Sorry
Martin_marvellousvrijdag 11 augustus 2017 @ 08:28
quote:
1s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 08:16 schreef RM-rf het volgende:

[..]

Ik bedoel het precies andersom. TS is een intelligente vrouw die kans heeft gelukkig te worden zoals iedereen. Ze staat zichzelf alleen 'n beetje in de weg nu. Zeggen dat ze dit moet accepteren vind ik niet terecht, ook al duurt het al zo lang.

Er is àltijd tijd om te veranderen, ts! Élk moment is goed genoeg om je gedachtenpatronen aan te pakken, je bent van nature een compleet mens en daardoor in staat normale relaties op te bouwen. Ik geloof in je. *)


Het is nooit te laat, ook al is ze 80 dan nòg kan ze gelukkig worden! De natuur is geweldig krachtig.
zovtyvrijdag 11 augustus 2017 @ 08:29
Minder denken, meer voelen.
Seven.vrijdag 11 augustus 2017 @ 08:30
quote:
6s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 08:24 schreef Cue_ het volgende:
Opzich wel redelijke herkenning. Wel een stabiele jeugd gehad, niet gepest. Maar wel altijd het buitenbeentje geweest.
Ouders waren lieve mensen, maar we deden niet aan knuffelen ofzo. Dus de gezinsmomenten kwamen uit af en toe een spelletje, maar dat was vooral op latere leeftijd. En als ik naar m'n ouders ga is dat momenteel echt als "op bezoek/visite" dan gezellig naar mijn pa of ma.

Dit merk ik ook binnen vriendschappen, vind het lastig om gewoon op de bank te hangen en gewoon relaxen / tv te kijken ofzo met vrienden. Ook daar is het echt bezoek en als je uitgepraat raakt tijd om naar huis te gaan.

Mbt relaties, tja, niet heel erg aanwezig en idd ook m'n rondsletperiode gehad. Deels omdat je daardoor 'bevestiging' krijgt, aandacht etc etc. Wel klaar met het scharrelen maar merk het nog wel tijdens het uitgaan dat toch wel een soort contact moet hebben met mannen anders is het niet leuk.

Door deze periode wel heel erg ook m'n gevoelens aan de kant gezet ofzo, waardoor verliefd worden lastig is, kwetsbaar opstellen is ook lastig. Mijn planning aanpassen aan anderen is lastig. En zo nog wel wat dingen wss.

Voordeel voor mij is dat ik niet het huisje boompje beestje echt nastreef of een kinderwens heb. Waardoor ik meer het gevoel heb dat ik genoeg tijd heb om het langzaam aan te doen.

Hmm, niet echt tips ofzo in mijn relaas zie ik nu :') Sorry
*hug*

En jij stelt je inderdaad nooit kwetsbaar op. Ik bedacht mij gisteren nog, die Cue_ heeft toch wel een vergelijkbaar probleem natuurlijk (je post al vanaf dag 1 mee in singles topic en dat topic is bijna 10 jaar oud) maar ze praat er gewoon nooit op een kwetsbare over. Je deelt je belevenissen wel, maar je schakelt het gevoel daarbij uit. En dus is Seven. die dramakoningin want ik flikker alles op fok :') en Cue_ het lieve meisje. :P
Seven.vrijdag 11 augustus 2017 @ 08:32
quote:
12s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 08:28 schreef Martin_marvellous het volgende:

[..]

Ik bedoel het precies andersom. TS is een intelligente vrouw die kans heeft gelukkig te worden zoals iedereen. Ze staat zichzelf alleen 'n beetje in de weg nu. Zeggen dat ze dit moet accepteren vind ik niet terecht, ook al duurt het al zo lang.

Er is àltijd tijd om te veranderen, ts! Élk moment is goed genoeg om je gedachtenpatronen aan te pakken, je bent van nature een compleet mens en daardoor in staat normale relaties op te bouwen. Ik geloof in je. *)

Het is nooit te laat, ook al is ze 80 dan nòg kan ze gelukkig worden! De natuur is geweldig krachtig.
Dat ben ik dan weer met jou eens. Het kán wel dusdanig bijgestuurd worden, dat je er heel goed mee om leert te gaan. Maar dat is nu net de moeilijkheid. TS weet niet hoe ze het bij moet sturen. Alleen een stukje bewustwording brengt niet genoeg teweeg om de richting te veranderen.
Seven.vrijdag 11 augustus 2017 @ 08:32
quote:
0s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 08:29 schreef zovty het volgende:
Minder denken, meer voelen.
Weet je wel hoe moeilijk dat is? Want het is met het 'voelen' dat je dus keihard op je bek gaat.
zovtyvrijdag 11 augustus 2017 @ 08:35
quote:
2s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 08:32 schreef Seven. het volgende:

[..]

Weet je wel hoe moeilijk dat is?
Ik ben gezegend met het talent om niet zo goed te kunnen denken, dus het voelen voert bij mij toch al de boventoon.

Maar toch... ik heb de OP niet gelezen, maar zag gelijk (aan de enorme wall of text) dat TS teveel nadenkt. Dat deed ik op gevoel. En dat ging heel makkelijk.

quote:
Want het is met het 'voelen' dat je dus keihard op je bek gaat.
Met voelen of willen?
Martin_marvellousvrijdag 11 augustus 2017 @ 08:40
quote:
2s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 08:32 schreef Seven. het volgende:

[..]

Weet je wel hoe moeilijk dat is? Want het is met het 'voelen' dat je dus keihard op je bek gaat.
Je hebt helemaal gelijk, schat!

Maar het zal wel moeten gebeuren. Het is eigenlijk ook best simpel, practiseren!

:* Wees lief voor jezelf en verwacht niet dat je alles ineens doet zoals je het uiteindelijk zou willen.
Cue_vrijdag 11 augustus 2017 @ 08:41
quote:
7s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 08:30 schreef Seven. het volgende:
*hug*

En jij stelt je inderdaad nooit kwetsbaar op. Ik bedacht mij gisteren nog, die Cue_ heeft toch wel een vergelijkbaar probleem natuurlijk (je post al vanaf dag 1 mee in singles topic en dat topic is bijna 10 jaar oud) maar ze praat er gewoon nooit op een kwetsbare over. Je deelt je belevenissen wel, maar je schakelt het gevoel daarbij uit. En dus is Seven. die dramakoningin want ik flikker alles op fok :') en Cue_ het lieve meisje. :P
Ben ook alweer 10 jaar vrijgezel, dus dat kan redelijk kloppen :+

Veelal komt het ook doordat ik erover praten (qua gevoel) weinig nut vind hebben. De zaken veranderen er niet door en discussies die er eventueel door ontstaan maken het enkel groter en niet perse beter of anders. Dusja, waarom dan er uitgebreid over vertellen.

En ik voel het zelden heel intens. Vaak is iets jammer of helaas, en dan is het klaar. Of het was leuk, maar nooit super duper gezellig bv. Het is allemaal snel mat. Want teveel relativeringsvermogen (noem ik het altijd maar)
RM-rfvrijdag 11 augustus 2017 @ 08:41
quote:
12s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 08:28 schreef Martin_marvellous het volgende:

[..]

Ik bedoel het precies andersom. TS is een intelligente vrouw die kans heeft gelukkig te worden zoals iedereen. Ze staat zichzelf alleen 'n beetje in de weg nu. Zeggen dat ze dit moet accepteren vind ik niet terecht, ook al duurt het al zo lang.

Er is àltijd tijd om te veranderen, ts! Élk moment is goed genoeg om je gedachtenpatronen aan te pakken, je bent van nature een compleet mens en daardoor in staat normale relaties op te bouwen. Ik geloof in je. *)


Het is nooit te laat, ook al is ze 80 dan nòg kan ze gelukkig worden! De natuur is geweldig krachtig.
Ik heb aangegeven dat je van therapie geen andere persoon wordt en ben óók gewoon zelf van mening dat iemand boven de dertig bepaalde karaktereigenschappen of je persoonlijkheid niet _kunt_ veranderen, ook niet als je hard "Tjakka" of "I think I can!" roept.


Om die reden raad ik aan je dan te concentreren op het omgaan met bepaalde eigenschappen die je weet.
Én te proberen bepaalde patronen te doorbreken zoals het streven naar een relatie "zoals je ouders die hadden", maar juist te kijken wat nu goed bij je eigen persoonlijkheid past (dat kunnen best andere relatievormen of wijzers van samen je leven delen dan het gezinsleven van dertig jaar terug)


Overigens heb ik geen probleem ermee als jij een andere mening hebt en zal ook niet gelijk treurige ";)" gaan posten als jij je mening geeft, misschien kun jij ook dat respect opbrengen
zeervrijdag 11 augustus 2017 @ 08:57
Ik weet niet of je schrijfstijl representatief is voor hoe je zelf in elkaar zit maar wat een enorm zeurderige tekst vol met zelfmedelijden. Ik denk niet dat je echt onveilig gehecht bent in groep 2 of what ever omdat dat een proces is wat veel eerder in een leven speelt. Heb eerder het idee dat je altijd het gevoel hebt gehad geen grip te hebben op je leven, als kind omdat dat niet kan en als volwassene omdat je dat gewoon niet deed. Misschien is het nu tijd om dat wel te doen.
motorbloempjevrijdag 11 augustus 2017 @ 09:02
quote:
0s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 08:57 schreef zeer het volgende:
Ik weet niet of je schrijfstijl representatief is voor hoe je zelf in elkaar zit maar wat een enorm zeurderige tekst vol met zelfmedelijden. Ik denk niet dat je echt onveilig gehecht bent in groep 2 of what ever omdat dat een proces is wat veel eerder in een leven speelt. Heb eerder het idee dat je altijd het gevoel hebt gehad geen grip te hebben op je leven, als kind omdat dat niet kan en als volwassene omdat je dat gewoon niet deed. Misschien is het nu tijd om dat wel te doen.
daar ben ik het wel mee eens. Veel passieve excuses, weinig/geen actieve rol voor jezelf.
Seven.vrijdag 11 augustus 2017 @ 09:02
quote:
0s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 08:57 schreef zeer het volgende:
Ik weet niet of je schrijfstijl representatief is voor hoe je zelf in elkaar zit maar wat een enorm zeurderige tekst vol met zelfmedelijden. Ik denk niet dat je echt onveilig gehecht bent in groep 2 of what ever omdat dat een proces is wat veel eerder in een leven speelt. Heb eerder het idee dat je altijd het gevoel hebt gehad geen grip te hebben op je leven, als kind omdat dat niet kan en als volwassene omdat je dat gewoon niet deed. Misschien is het nu tijd om dat wel te doen.
Dat gevoel van geen controle hebben over je eigen leven, gaat hand in hand met verlatingsangst. Wat TS ook heeft.
Seven.vrijdag 11 augustus 2017 @ 09:06
quote:
1s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 09:02 schreef motorbloempje het volgende:

[..]

daar ben ik het wel mee eens. Veel passieve excuses, weinig/geen actieve rol voor jezelf.
Hier ben ik het niet mee eens. TS is allang in therapie geweest. TS heeft zelf niet voor deze jeugd gekozen en TS kan niet verweten worden dat ze in dit patroon gerold is. TS weet waarschijnlijk niet meer waar ze het moet zoeken en wat ze nog wel kan doen.

Wat dat betreft is Fok wel een kutmedium. Soms kan het heel verhelderend zijn maar mensen zoals jij zitten dan lekker op hun high horse te verkondigen dat het alleen maar passieve excuses zijn.
zeervrijdag 11 augustus 2017 @ 09:08
quote:
7s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 09:02 schreef Seven. het volgende:

[..]

Dat gevoel van geen controle hebben over je eigen leven, gaat hand in hand met verlatingsangst. Wat TS ook heeft.
Voer d'r vooral nog meer excuses. Verandering vraagt om veranderen, niet om blijven hangen in een bepaald beeld wat je van jezelf hebt om een-soort-van-in-het-rijne te komen met je verleden en hoe je nu bent.
zeervrijdag 11 augustus 2017 @ 09:10
quote:
2s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 09:06 schreef Seven. het volgende:

[..]

Hier ben ik het niet mee eens. TS is allang in therapie geweest. TS heeft zelf niet voor deze jeugd gekozen en TS kan niet verweten worden dat ze in dit patroon gerold is. TS weet waarschijnlijk niet meer waar ze het moet zoeken en wat ze nog wel kan doen.

Wat dat betreft is Fok wel een kutmedium. Soms kan het heel verhelderend zijn maar mensen zoals jij zitten dan lekker op hun high horse te verkondigen dat het alleen maar passieve excuses zijn.
>mensen zoals jij zitten dan lekker op hun high horse te verkondigen dat het alleen maar passieve excuses zijn.

>TS is allang in therapie geweest.
>TS heeft zelf niet voor deze jeugd gekozen
>TS kan niet verweten worden dat ze in dit patroon gerold is
>TS weet waarschijnlijk niet meer waar ze het moet zoeken en wat ze nog wel kan doen

Het is geen waardeoordeel verder hoor, maar wat jij doet is precies wat ik in de OP aflees en als je blijft hangen in dat petroon houdt het gewoon op. Já TS heeft echt mega ongeluk gehad met haar jeugd maar néé als TS daadwerkelijk wilt veranderen moet ze daar afstand van nemen en haar leven in het hier en nu veranderen.
RM-rfvrijdag 11 augustus 2017 @ 09:11
quote:
2s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 09:06 schreef Seven. het volgende:

[..]

Hier ben ik het niet mee eens. TS is allang in therapie geweest.
Ik heb een beetje de indruk dat die zelfbeschrijvende tekst ook een beetje het resultaat is van jarenlang praten met therapeuten over je verleden...


Langzaam ga je je dan ook aanpassen op wat de therapeuten graag horen of op inspelen.
Seven.vrijdag 11 augustus 2017 @ 09:14
TS, ik lees net dat onveilige hechting te herstellen is tot het 6e levensjaar. Daaruit maak ik op dat onveilige hechting voor die tijd ontstaat en na die tijd wordt het een patroon dat moeilijker te herstellen is omdat de kans op terugval reëeel aanwezig is.

quote:
1s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 09:11 schreef RM-rf het volgende:

[..]

Ik heb een beetje de indruk dat die zelfbeschrijvende tekst ook een beetje het resultaat is van jarenlang praten met therapeuten over je verleden...

Langzaam ga je je dan ook aanpassen op wat de therapeuten graag horen of op inspelen.
Hahaha, dat is ook wel herkenbaar.
Seven.vrijdag 11 augustus 2017 @ 09:16
quote:
0s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 09:08 schreef zeer het volgende:

[..]

Voer d'r vooral nog meer excuses. Verandering vraagt om veranderen, niet om blijven hangen in een bepaald beeld wat je van jezelf hebt om een-soort-van-in-het-rijne te komen met je verleden en hoe je nu bent.
Doe even normaal. Door te stellen dat TS slappe excuses maakt, stel je TS verantwoordelijk voor de situatie waarin ze zit. Dat is domweg niet het geval. Dat ze passief overkomt op jou, is een ander verhaal. TS komt op mij moe gestreden over. Jij ook, get off your high horse. TS heeft niets aan jouw waardeoordeel.

'Enorm zeurderige tekst vol zelfmedelijden'. Hoe is dat géén waardeoordeel?
zeervrijdag 11 augustus 2017 @ 09:20
quote:
14s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 09:16 schreef Seven. het volgende:
Doe even normaal. Door te stellen dat TS slappe excuses maakt, stel je TS verantwoordelijk voor de situatie waarin ze zit. Dat is domweg niet het geval.
TS is toch een volwassen vrouw of niet?
Martin_marvellousvrijdag 11 augustus 2017 @ 09:22
quote:
0s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 09:08 schreef zeer het volgende:

[..]

een-soort-van-in-het-rijne te komen
:')

In het reine komen.
Seven.vrijdag 11 augustus 2017 @ 09:25
quote:
10s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 09:20 schreef zeer het volgende:

[..]

TS is toch een volwassen vrouw of niet?
Victim blaming. Ik weet haast zeker dat ze dankzij jouw waardevolle inzichten straks vooruitgang zal boeken. :') . Heb jij nou echt het inlevingsvermogen van een steen? Je snapt niet dat je houding totaal averechts werkt? Of denk jij dat andere mensen tegen jou op zullen kijken of zo, 'kijk die zeer eens, hij schopt TS wel even onder d'r luie reet'. Compleet waardeloos.

Genoeg offtopic. Ik ga mijn tijd verder niet aan jou besteden en als TS slim is, negeert zij jouw posts ook.
zeervrijdag 11 augustus 2017 @ 09:26
quote:
8s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 09:25 schreef Seven. het volgende:

[..]

Victim blaming. Ik weet haast zeker dat ze dankzij jouw waardevolle inzichten straks vooruitgang zal boeken. :') . Heb jij nou echt het inlevingsvermogen van een steen? Je snapt niet dat je houding totaal averechts werkt? Of denk jij dat andere mensen tegen jou op zullen kijken of zo, 'kijk die zeer eens, hij schopt TS wel even onder d'r luie reet'. Compleet waardeloos.
Please zeg, je hebt helemaal gelijk dat TS geen fijne jeugd heeft gehad maar als zij hier en in het nu wilt veranderen zal ze moeten dealen met hoe het hier en nu is. O.b.v. de tekst in OP krijg ik het gevoel dat ze dat niet doet, maar erg de verantwoordelijkheid legt bij haar jeugd wat imho een stap verder gaat dan de reden daar zoeken, dat helpt haar gewoon niet.
Cue_vrijdag 11 augustus 2017 @ 09:28
Ik lees de tekst van de OP vooral als "zo is het gegaan, kunnen jullie hieruit halen waardoor zaken ontstaan zijn", aangezien dat de hulpvraag is in eerste instantie.

Voor de rest is het idd als ze verandering wil, zal ze dat enkel bij zichzelf moeten zoeken en daar wat mee moeten doen Ongeacht wat er in het verleden wel/niet gebeurd is.
Maakt het hoogstens moeilijker, maar dat is het leven.
Martin_marvellousvrijdag 11 augustus 2017 @ 09:30
quote:
14s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 09:16 schreef Seven. het volgende:

[..]

Doe even normaal. Door te stellen dat TS slappe excuses maakt, stel je TS verantwoordelijk voor de situatie waarin ze zit.
In zekere zin is ieder mens verantwoordelijk hoe hij/zij reageert op de levenssituatie.

quote:
TS, ik lees net dat onveilige hechting te herstellen is tot het 6e levensjaar. Daaruit maak ik op dat onveilige hechting voor die tijd ontstaat en na die tijd wordt het een patroon dat moeilijker te herstellen is omdat de kans op terugval reëeel aanwezig is.
In de natuur is kracht aanwezig, genezing is mogelijk op iedere leeftijd ongeacht de conditie.
Seven.vrijdag 11 augustus 2017 @ 09:38
quote:
1s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 09:30 schreef Martin_marvellous het volgende:

[..]

In zekere zin is ieder mens verantwoordelijk hoe hij/zij reageert op de levenssituatie.

[..]

In de natuur is kracht aanwezig, genezing is mogelijk op iedere leeftijd ongeacht de conditie.
Normaal gesproken begint dat met een stukje bewustwording. Maar wat doe je als het soulsearchen weinig verandering teweeg brengt? Hoe veranderen mensen die wel normaal kunnen voelen hun gedrag?
Martin_marvellousvrijdag 11 augustus 2017 @ 09:42
quote:
2s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 09:38 schreef Seven. het volgende:

[..]

Normaal gesproken begint dat met een stukje bewustwording. Maar wat doe je als het soulsearchen weinig verandering teweeg brengt? Hoe veranderen mensen die wel normaal kunnen voelen hun gedrag?
neem eerst mogelijke alle obstakels weg.
je lichaam & ziel weten zelf verder wel wat ze te doen staat.
#ANONIEMvrijdag 11 augustus 2017 @ 09:42
Volgens mij is TS een gevalletje manisch-depri danwel borderline, aangezien het het ene moment allemaal fantastisch is en de oplossing is gevonden, en een dag later is het leven weer onwijs kut en waarom ben je er nog en wat al niet meer.

Daarnaast trek je nogal voorbarige conclusies door te wauwelen over die hechting, en dan eigenlijk aan te geven dat het gezinsleven - op wat uitschieters na - tot je puberteit eigenlijk best ok was. Dat staat vrij haaks op elkaar.

Je hebt simpelweg professionele hulp nodig. En je zal daarin vooral moeten werken aan die complete fixatie met een relatie, kinderen en het hele 'huisje, boompje, beestje' los te laten. Want ik lees je posts amper, maar áls ik weleens wat lees gaat het vrijwel altijd daar over, en kan je niet normaal meer op een eerste date zonder direct al te denken hoe die man er uit ziet in een Volvo, met een labrador, en jouw spruitjes op z'n schoot.
#ANONIEMvrijdag 11 augustus 2017 @ 09:44
Even voor de zekerheid gezien de TS en het tijdstip van het topic :')
quote:
1s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 02:11 schreef Andromache het volgende:
Ik ga maar eens zelf met de billen bloot n.a.v. het actuele topic over verlatingsangst. Het leek me netter jegens TO om haar topic haar topic te laten. :*

Goed. Zoals veel mediumoudgedienden wel weten, is mijn liefdes- en gevoelsleven een lichte kernramp, al jarenlang. Ik heb veel moeite met mijn single bestaan, heb veel last van eenzaamheid, en in de liefde wil het niet vlotten, ik heb nog steeds geen warm huisje-boompje-beestje en dat doet verdriet. Dat laatste heb ik zelf vast een paar keer gesaboteerd doordat ik me verlatingsangstig heb opgesteld, en hoogstwaarschijnlijk nog steeds doe, alhoewel ik het wel veel beter herken tegenwoordig, weet wat het is en wat ik kan doen om mezelf te troosten. In de basis gaat het erom dat ik bij elke man van tevoren denk dat hij toch wel weer weggaat, want dat hebben ze de afgelopen jaren allemaal gedaan. En het wordt ook steeds meer een echte waarheid en niet alleen maar in mijn hoofd/gevoel/reflexen. Want zie me hier nu eens zitten, bijna 35, ik zit al jaren alleen op de bank! De self-fulfilling prophecy zit inmiddels in gewapend beton!

Als je last hebt van verlatingsangst of bindingsangst, dan zeggen de experts dat je onveilig gehecht bent. Maar dan vraag ik me af, hoezo, wanneer dan? Was mijn jeugd en liefdesleven nu echt zo kut? Waar heb ik dit opgedaan?

SPOILER
Geboren. Mijn moeder en vader werkten allebei halve dagen en op een gegeven moment ging mijn vader fulltime werken en werd mijn moeder huismoeder. Op 4-jarige leeftijd kwam mijn broertje. Ik woonde in een vrij kinderloze wijk, er was alleen een ouder meisje van 12 jaar. Mijn vader was vaak laat thuis.

We verhuisden 250 km verderop. Eenmaal op de nieuwe school had iedereen halverwege groep 1 al vriendjes en wilde niemand met mij spelen, wat deed dat mij pijn. Thuisspeelafspraakjes kwamen er wel en dat was leuk. De nieuwe wijk had ook weinig kinderen. Ik was 6 en ik kreeg een zusje. Mijn broertje en zusje hadden wel veel kinderen van hun leeftijd om hen heen en zij trokken ook erg naar elkaar toe. Ik ben altijd dat buitenbeentje gebleven. Ik werd door kinderen uit hogere klassen gepest. In mijn eigen klas was ik gewoon de wat rare hyperslimme. De juf nam me totaal niet serieus, en mijn moeder loste het op door te adviseren dat ik maar moest zeggen 'schelden doet niet zeer' tegen mijn pesters. Stond ik daar regelmatig met tranen in mijn ogen 'schelden doet niet zeer' te zeggen en werd ik alleen maar harder uitgelachen. Ik snapte de sociale codes ook niet. Ik zat in groep twee en drie heel veel thuis omdat ik erg kwakkelde met mijn luchtwegen, dat helpt niet mee voor binding en hechting. Ik zit dan ook tegen hoogbegaafd aan. In een brief van de huisarts schijnt te hebben gestaan over mij als zesjarige, terwijl ik een mollige baby was: 'Ik zag een bleek, mager kind.' Ik heb ook nog heel lang in bed geplast.

Ik was rond 8 jaar (dus, als tegenreactie) een behoorlijk opstandig kind. Mijn moeder kon me niet altijd aan, ik weet nog goed dat mijn vader, inmiddels meer thuis, dan ineens van het schaatsen op tv opsprong en me een klap kwam geven. Toen ik tien was, heeft hij me een keer een blauwe duim geslagen en een keer zo hard op mijn oor na een heel brutale opmerking van mij dat ik mijn evenwicht verloor en op de plavuizen vloer viel. Dat deed vooral emotioneel pijn. Hij heeft er wel veel sorry voor gezegd, maar goed, hij heeft een onberekenbare kant, mijn moeder vermoedt ADHD bij hem. Mijn moeder was heel veel aan het zorgen voor ons, aan niets is het ons fysiek te kort gekomen. Maar emotioneel was er weinig steun, want er was altijd wel een wasje dat opgevouwen moest worden, of iets gedweild.

Ik wil wel even benadrukken dat ik heel lieve ouders heb, niemand doet het perfect. Mijn moeder is de allerliefste van de hele wereld, ze zorgt zo goed voor ons, nog steeds. Mijn vader is zo geappig, slim, weet veel, is steeds meer voor.ons gaan doen, naar heinde en verre rijden, kon allemaal niet op. We weten alle drie wat goed en slecht is, we zijn zelfstandig, adrem, hebben veel vrienden, goed werk, we zijn goed terechtgekomen en ik ben hen voor alle goede dingen heel dankbaar. Wat hebben we toch ook talloze fijne spelletjesmiddagen met mijn vader gehad, moeder zette hapjes klaar, kon niet op. Dagenlange bezoekjes aan onze thuisprovincie, in de stad waar ze zijn opgegroeid, bij beppe langs, winkelen in de stad, verhalen over hun oude buurt, daarna nog bij mijn tante langs in de boerderij, eventueel met de hele bups logeren in beppes souterrain, overal bedden, supergezellig, en 's avonds heel laat terug, wat waren dat toch geweldige en warme familiedagen, zonder uitzondering. Ik mis dat in het hier en nu enorm.

Maar goed. Toen ging ik naar de middelbare school, maar ik was nog steeds wat zonderling. Ik werd niet meer gepest. Ik kreeg een vriendinnengroep die.het ook niet helemaal was, want dat waren ook buitenbeentjes, en ik wilde juist uit, een vriendje, ja met die gedachten begon ik rond mijn 12e. Waarom eigenlijk? Was dit de eerste verlatingsangst? Ik heb in die tijd nooit echt gehoord waar ik bij wilde horen. Maar hee, je bent een puber. Jongens zagen me niet staan. Waar ontmoette ik die ook? School? Ik wilde gewoon dst iemand me zei dat ik ertoe deed. Ik was gewoon niet die hippe, een beetje een gangzwerver was ik wel. Ik had wel veel oppervlakkige leuke sociale contacten, dat ging leuk,mensen zeiden dat ik opvallend veel hoi-doeicontacten had, dus dat deed ik goed. Ik deed veel buitenschoolse activiteiten, en genoot van mijn kunsten bij ballet. Ik werd ook zekerder van mezelf door theater op school. Ik leerde meer van me af te bijten bij de gebruikelijke opmerkingen jegens een zonderlinge. Dat was echt geen pesten, maar gewoon pubergedoe op een school in de Randstad.

Toen werd voor ath/gym5 de hele klassenindeling overhoop gehaald en kwam ik met twee klootzakken van de havo in de klas die me feilloos eruit pikten, want ook al werd ik geduld, ik bleef kwetsbaar. Te meer omdat het toen thuis helemaal mis was. Er bleken heel veel schulden te zijn, dit heeft tien jaar voortgesleept trouwens tot mij ouders ein-de-lijk scheidden. Ik kwam daar bij toeval achter, maar mijn broertje en zusje mochten niks weten. Op de vlucht verhuizen, weer 150 km weer een andere kant op, toevallig waar mijn andere beppe inmiddels woonde, waar ze nu nog steeds wonen. Ik was 16, 17, en moest de laatste twee klassen overbruggen. Ik deed het goed op school, maar daarna heb ik nauwelijks iets gedaan, ja 1 keer nog een tien gehaald op een repetitie perfectum Grieks. Hoe ik mijn diploma gehaald heb? Geen idee. Het was gewoon intens klote thuis..opeens was ik uit mijn veilige omgeving gehaald, gelukkig wel naar een regio waar ik het al kende vanwege beppe en andere tante, maar elke keer weer was er thuis die.angst? Staat er weer een schuldeiser voor de deur? Wat heeft mijn vader nu weer voor rare fratsen uitgehaald om.aan geld te komen? Hij heeft ooit uit wanhoop, ik zag hem jankend, de auto voor krap 2000 verkocht terwijl die nog 10.000 waard was (guldens). Het was totaal onberekenbaar thuis. Ik ben dan ook blijven zitten van 5 naar 5. Sociaal ging het op die Oost-Nederlandse school met meer dorpskinderen trouwens supergoed, wat was dat een fijne klas en leuke sfeer onder de kinderen. Het heeft verdomme nog bijna tien jaar moeten duren, totdat ze eindelijk uit elkaar gingen. Mijn rots in de branding, mijn moeder, deed niets maar dan ook niets om ons te beschermen, wat heb ik haar dat kwalijk genomen. Wat maakten ze elkaar het leven ook zuur. Mijn broertje ging even met crimineeltjes om, godzijdank is dat snel gestopt, toen zat hij vervolgens altijd bij de ouders van zijn vriendinnetjes. Ik geef hem groot gelijk.

Goed, dan ben je negentien en ga je gelukkig studeren. Maar er was weinig aandacht voor mij, ze waren druk met zichzelf. Ik zat vooral depressief thuis, ik was begonnen aan een moeilijke studie omdat dat mijn favoriete schoolvak was, en ik moest gewoon ook het huis uit. Mijn droom, een tussenjaar naar Australië ofzo op.een highschool, daar was geen geld voor. Ik moest wel weg, maar ik wilde niet, ik wilde aandacht voor mijn verdriet, maar ik moest overal stilhouden wat de echte reden van onze verhuizing was, de tere vriendschappen van vroeger was ik eigenlijk kwijt, en onderhield ik eerlijk gezegd ook niet omdat ik met mezelf.onder de arm liep. Er kwam dus niets van die studie omdat ik me zo vreselijk veel zorgen maakte om thuis. Maar stoppen en werken durfde ik niet, want ik hoorde nu eindelijk bij de andere studenten,weer afscheid nemen kon ik niet, bovendien hield ik angstvallig vast aan mijn goed betalende weekendbaantje bij mijn ouders in het dorp. Was dit verlatingsangst? Ik ben de oudste, dat ik opeens kwam is de reden dat dit gezin überhaupt heeft kunnen ontstaan, ik gaf mezelf de schuld van wat er allemaal gebeurde. Ik was zo depressief, na de introductieweek sloot ik me eigenlijk nergens bij aan want ik vond het doodeng eigenlijk, alles wat er op me af kwam. Ik ben twee jaar eenzaam geweest. En toen kwam gelukkig de studentenvereniging die ik eindelijk opzocht op mijn 21e en.kreeg ik ook ein-de-lijk een vriendje (ik was niet verliefd maar vond hem wel superleuk en dan deed ik eindelijk mee).

Goed. Genoeg. De experts zeggen dat als het ontstaan is, het in deze periode moet zijn geweest. Dus de laatste 14 jaar doe ik in vleugelvlucht: het ging uit, ik ging rondsletten, zocht verkeerde aandacht, wilde.liefde maar bleef in ONS hangen, enorm gekwetst, veel drank, veel tot laat, nieuw vriendje ruim een jaar, was heel leuk, ik vond dat hij veel zeurde.en maakte het.impulsief uit (bindingsangst?), op halve kracht of minder studeren, deed maar wat, ernstige faalangst, stufi op, werken dus naast studie, tussen 2007 en 2013 veel gescharreld en gefeest maar ondertussen doodongelukkig, het werd nooit wat maar ik wilde zo graag, op de een of andere manier toch door al het leuks aan mij en die geweldige studentenvereniging een groep.van zo'n 15 vrienden gekregen die nog steeds bestaat, in 2011 heb ik een jaar schematherapie gevolgd vanwege een ontwijkende persoonlijkheidsstoornis/dysthymie, dat heeft geholpen want opeens had ik een diploma en niet lang daarna ook een goede baan. Ik had levenslust, ging verhuizen,ontmoette hier op Fok iemand waarvan ik dacht dat hij de liefde van mijn leven was, eindelijk iemand met wie het zo goed paste, al die tranen, al dat verdriet, en toen kwam hij, wat hebben wij het geweldig gehad samen en wat voelde ik me fijn bij zijn familie. Maar zijn gevoel ging weg, hij wilde toch geen kinderen, we gingen niet samenwonen, en toen heb ik 2 jaar gehuild en gewanhoopt en doorlopend gedacht dat ik dood wilde, ondertussen nog wel een huis gekocht en opgeknapt (yay).

En nu zijn we 2017 en ben ik weer aan het daten waar ik weer potentieel mis zie gaan wat ik altijd mis doe. Ik kan het inperken, MAAR EIGENLIJK MOET HIJ NUUUUUUU HIER ZIJN. En nee natuurlijk app ik dat niet, maar 'ik ben niet zo'n apper' en 'ik ben een verstokt vrijgezel' en 'ik ben erg op mezelf' doet mij alweer vermoeden dat hij wel weer eens bindingsangstig zou kunnen zijn. Altijd hetzelfde liedje.

Qua sociale eenzaamheid die tijdens ex speelde omdat ik al mijn vrije tijd in hem stak, WANT NU MOET HET GOED GAAN, dat heb ik inmiddels aangepakt door NMLK, sportclub, spellenclub en dansles in mijn nieuwe woonplaats. Echt diep gaan de contacten nog niet, maar dan nog betwijfel ik of dat echt het leven delen zoals in een relatie kan vervangen.
Waar is het nou dan misgegaan met mij? Heb ik nou zo'n kutjeugd gehad? Nee toch? Wat dan? Waarom vertoon ik gedrag van een onveilig gehechte? Ligt het aan vroeger of aan te veel tegen mijn zin gescharrel? Ben ik verpest? Hoe ga ik iets vinden met een veilig gehechte? Hoe ga ik mezelf veilig voelen zonder relatie terwijl ik ook zo graag mijn leven wil delen, seks en knuffels wil, een warm gezin wil net als vroeger tot ca. 15 en vooral het grote familieverband dat zo warm was?
Martin_marvellousvrijdag 11 augustus 2017 @ 09:46
quote:
1s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 08:41 schreef RM-rf het volgende:

[..]

Ik heb aangegeven dat je van therapie geen andere persoon wordt en ben óók gewoon zelf van mening dat iemand boven de dertig bepaalde karaktereigenschappen of je persoonlijkheid niet _kunt_ veranderen, ook niet als je hard "Tjakka" of "I think I can!" roept.


Om die reden raad ik aan je dan te concentreren op het omgaan met bepaalde eigenschappen die je weet.
Én te proberen bepaalde patronen te doorbreken zoals het streven naar een relatie "zoals je ouders die hadden", maar juist te kijken wat nu goed bij je eigen persoonlijkheid past (dat kunnen best andere relatievormen of wijzers van samen je leven delen dan het gezinsleven van dertig jaar terug)


Overigens heb ik geen probleem ermee als jij een andere mening hebt en zal ook niet gelijk treurige ";)" gaan posten als jij je mening geeft, misschien kun jij ook dat respect opbrengen
ok, ik respecteer je. :')
Seven.vrijdag 11 augustus 2017 @ 09:47
quote:
2s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 09:42 schreef Martin_marvellous het volgende:

[..]

neem eerst mogelijke alle obstakels weg.
je lichaam & ziel weten zelf verder wel wat ze te doen staat.
En welke obstakels zijn dat in het geval van TS?
CoolGuyvrijdag 11 augustus 2017 @ 09:50
quote:
2s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 09:42 schreef Cyanide- het volgende:
Volgens mij is TS een gevalletje manisch-depri danwel borderline, aangezien het het ene moment allemaal fantastisch is en de oplossing is gevonden, en een dag later is het leven weer onwijs kut en waarom ben je er nog en wat al niet meer.

Daarnaast trek je nogal voorbarige conclusies door te wauwelen over die hechting, en dan eigenlijk aan te geven dat het gezinsleven - op wat uitschieters na - tot je puberteit eigenlijk best ok was. Dat staat vrij haaks op elkaar.

Je hebt simpelweg professionele hulp nodig. En je zal daarin vooral moeten werken aan die complete fixatie met een relatie, kinderen en het hele 'huisje, boompje, beestje' los te laten. Want ik lees je posts amper, maar áls ik weleens wat lees gaat het vrijwel altijd daar over, en kan je niet normaal meer op een eerste date zonder direct al te denken hoe die man er uit ziet in een Volvo, met een labrador, en jouw spruitjes op z'n schoot.
Hoppa, dit dus.
Martin_marvellousvrijdag 11 augustus 2017 @ 09:51
Ik heb het over de 'standaard' obstakels, zoals verplichtingen tov je huidige maatschappelijke positie, enzovoort.

Voor langere tijd op reis gaan of terugtrekken in 'n klooster zijn twee vrij logische mogelijkheden die deze obstakels als vanzelf elimineren. Zomaak je het proces een stuk aangenamer. ;)
Martin_marvellousvrijdag 11 augustus 2017 @ 09:52
quote:
7s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 09:47 schreef Seven. het volgende:
[..]
Seven.vrijdag 11 augustus 2017 @ 09:54
https://www.psychologiemagazine.nl/artikel/lessen-in-de-liefde/

Ondanks de bron.. ik vind dit wel een goed stuk.
-Strawberry-vrijdag 11 augustus 2017 @ 09:55
quote:
2s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 09:42 schreef Cyanide- het volgende:
Volgens mij is TS een gevalletje manisch-depri danwel borderline, aangezien het het ene moment allemaal fantastisch is en de oplossing is gevonden, en een dag later is het leven weer onwijs kut en waarom ben je er nog en wat al niet meer.

Daarnaast trek je nogal voorbarige conclusies door te wauwelen over die hechting, en dan eigenlijk aan te geven dat het gezinsleven - op wat uitschieters na - tot je puberteit eigenlijk best ok was. Dat staat vrij haaks op elkaar.

Je hebt simpelweg professionele hulp nodig. En je zal daarin vooral moeten werken aan die complete fixatie met een relatie, kinderen en het hele 'huisje, boompje, beestje' los te laten. Want ik lees je posts amper, maar áls ik weleens wat lees gaat het vrijwel altijd daar over, en kan je niet normaal meer op een eerste date zonder direct al te denken hoe die man er uit ziet in een Volvo, met een labrador, en jouw spruitjes op z'n schoot.
Misschien zit daar, bij het daten, nog wel het grootste obstakel inderdaad. Die obsessie met een gezin stichten. Alsof je nooit gelukkig kunt zijn zonder. Dat is al een oordeel over vrouwen in de dertig die single zijn, maar als je dan ook nog eens echt wanhopig bent dan merk je dat echt wel tijdens het daten. En niks zo onprettig als wanhoop.

Misschien zou therapie zich daar op moeten richten? Die kinderwens wat meer loslaten?
Teganvrijdag 11 augustus 2017 @ 09:56
Sterkte TS. Deels heel herkenbaar verhaal voor mij :*. Wat voor mij helpt is dat ik geen kinderwens heb en/of toekomstwens. Ik wil gewoon iedere dag niet verdrietig zijn. Ik zoek de kleinere geluksmomenten op. En een eventuele partner is een aanvulling geen invulling. Doet me daarom veel minder als ik nu verlaten zou worden...
#ANONIEMvrijdag 11 augustus 2017 @ 09:57
quote:
1s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 09:55 schreef -Strawberry- het volgende:

[..]

Misschien zit daar, bij het daten, nog wel het grootste obstakel inderdaad. Die obsessie met een gezin stichten. Alsof je nooit gelukkig kunt zijn zonder. Dat is al een oordeel over vrouwen in de dertig die single zijn, maar als je dan ook nog eens echt wanhopig bent dan merk je dat echt wel tijdens het daten. En niks zo onprettig als wanhoop.

Misschien zou therapie zich daar op moeten richten? Die kinderwens wat meer loslaten?
Ja, of in ieder geval dat geforceerde loslaten, zo is zo'n beetje iedere relatie al gedoemd voor hij uberhaupt gestart is. Geen enkele man vindt het fijn als er vanaf date 1 een soort immense druk op ligt want ze móet kinderen, ze móet een gezin, ze móet gelukkig in de liefde worden. Zo werkt het niet.
Martin_marvellousvrijdag 11 augustus 2017 @ 10:00
quote:
1s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 09:56 schreef Tegan het volgende:
Sterkte TS. Deels heel herkenbaar verhaal voor mij :*. Wat voor mij helpt is dat ik geen kinderwens heb en/of toekomstwens. Ik wil gewoon iedere dag niet verdrietig zijn. Ik zoek de kleinere geluksmomenten op. En een eventuele partner is een aanvulling geen invulling. Doet me daarom veel minder als ik nu verlaten zou worden...
dit is een goede instelling. ;)
zeervrijdag 11 augustus 2017 @ 10:02
quote:
1s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 09:56 schreef Tegan het volgende:
Ik wil gewoon iedere dag niet verdrietig zijn.
dit klinkt meer als overleven dan leven tbh
-Strawberry-vrijdag 11 augustus 2017 @ 10:05
quote:
2s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 09:57 schreef Cyanide- het volgende:

[..]

Ja, of in ieder geval dat geforceerde loslaten, zo is zo'n beetje iedere relatie al gedoemd voor hij uberhaupt gestart is. Geen enkele man vindt het fijn als er vanaf date 1 een soort immense druk op ligt want ze móet kinderen, ze móet een gezin, ze móet gelukkig in de liefde worden. Zo werkt het niet.
Inderdaad, zo is het. Maar goed, misschien komt die wens ook wel voort uit een soort verlatingsangst? Dat ze dan niet meer alleen is? Misschien hangt het samen.
Teganvrijdag 11 augustus 2017 @ 10:06
quote:
9s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 10:02 schreef zeer het volgende:

[..]

dit klinkt meer als overleven dan leven tbh
Zo voelt het ook wel soms. Maarja het alternatief is me altijd klote voelen en niet kunnen werken etc. Dan is dit toch wel een goed leventje :) . Ik vind het idee dat ik nog vijftig jaar voor mezelf moet zorgen en werk moet hebben erg zwaar, maar er is niemand die dat niet heeft en/of mijn druk gaat verlichten.
zeervrijdag 11 augustus 2017 @ 10:08
quote:
1s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 10:06 schreef Tegan het volgende:
Dan is dit toch wel een goed leventje :) .
gelukkig
Stoney3Kvrijdag 11 augustus 2017 @ 10:18
quote:
0s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 09:26 schreef zeer het volgende:

[..]

Please zeg, je hebt helemaal gelijk dat TS geen fijne jeugd heeft gehad maar als zij hier en in het nu wilt veranderen zal ze moeten dealen met hoe het hier en nu is. O.b.v. de tekst in OP krijg ik het gevoel dat ze dat niet doet, maar erg de verantwoordelijkheid legt bij haar jeugd wat imho een stap verder gaat dan de reden daar zoeken, dat helpt haar gewoon niet.
Je maakt hier de inschattingsfout dat mensen oneindig 'maakbaar' zijn en dus deels verantwoordelijk zijn voor de situatie waarin ze nu zitten, door hun eigen gedrag (of dat niet te veranderen). Als je in een put zit dan moet je gewoon een knopje omgooien en positief gaan denken, dan komt alles op zijn tijd goed toch?

In de praktijk werkt het zo alleen totaal niet, want om uit zo'n negatieve gedachtenspiraal te komen is enorme wilskracht nodig en een support network dat je op kan vangen als dat niet direct lukt.

Reacties zoals jij ze schrijft bewerkstelligen precies het omgekeerde: TS uitmaken voor zeurkous omdat ze haar gevoelens van zich af schrijft en haar (impliciet) voor faalhaas uit maken omdat ze het patroon niet zelf verandert helpt haar alleen maar van de regen in de drup.

Ik lees hier ook vooral een verhaal van iemand die een beetje ten einde raad aan het raken is en niet meer weet waar ze het moet zoeken, en dus vooral even een steuntje in de rug zoekt.
Andyyvrijdag 11 augustus 2017 @ 10:20
quote:
1s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 06:16 schreef Drug het volgende:
Hechting? Wat bedoelt men daarmee?
Hechtingsstijltheorie is een significante voorspeller voor het hebben van stabiele of instabiele relaties later
quote:
1s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 08:16 schreef RM-rf het volgende:

[..]

Je hoeft geen geniale Freud te zijn om uit het verhaal van TS de conclusie te trekken dat haar bindings-problemen zeker deels veroorzaakt zijn door het beeld dat de relatie van haar ouders gewekt heeft:
De instabiele vader met (financiele) problemen en de moeder die juist daartegen een 'rots was volgens TS (maar wiens 'raadgevingen ook niet altijd werkten zoals de "schelden doet geen pijn"-tip)
Freud is onzin en huis tuin en keuken psychologie ook
quote:
0s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 08:57 schreef zeer het volgende:
Ik denk niet dat je echt onveilig gehecht bent in groep 2 of what ever
Hechtingsstijl is daarvoor al bepaald,als baby zijnde al.
quote:
7s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 09:14 schreef Seven. het volgende:
TS, ik lees net dat onveilige hechting te herstellen is tot het 6e levensjaar.
Bron? Volgens mij is dat onmogelijk

[ Bericht 28% gewijzigd door Andyy op 11-08-2017 10:25:18 ]
RM-rfvrijdag 11 augustus 2017 @ 10:20
quote:
1s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 09:55 schreef -Strawberry- het volgende:

[..]

Misschien zit daar, bij het daten, nog wel het grootste obstakel inderdaad. Die obsessie met een gezin stichten. Alsof je nooit gelukkig kunt zijn zonder. Dat is al een oordeel over vrouwen in de dertig die single zijn, maar als je dan ook nog eens echt wanhopig bent dan merk je dat echt wel tijdens het daten. En niks zo onprettig als wanhoop.

Misschien zou therapie zich daar op moeten richten? Die kinderwens wat meer loslaten?
Dit denk ik ook.
Op het moment dat je van mening bent dat een relatie absoluut _moet_ slagen, geeft dat al een enorme druk.

Het kan een erg geruststellende gedachte zijn om de optie van het beeindigen van een relatie niet als slecht te zien of een 'falen'.
Soms blijken gewoon twee personen niet goed samen een relatie te kunnen hebben, dan is het ook niet erg of soms beter om op een gegeven moment te besluiten gescheiden wegen te gaan.
Ook daarna kan die relatie nog steeds waardevol zijn geweest en je kunt ervan geleerd hebben of fijne momenten genoten hebben samen, ook al blijf je niet eeuwig samen.

Hierbij speelt misschien voor TS ook mee dat ze dat voorbeeld van haar moeder heeft, die kennelijk zelf besloten had ondanks alle problemen, zelfs mishandeling en instabiel gedrag, d'r vader niet te verlaten, vermoedelijk ook 'voor het gezin' ;

Niet alle tips en keuzes van die "rots-in-de-branding"-moeder zijn echter altijd zo perfect en behulpzaam gebleken voor TS,
Net als dat haar moeders "schelden-doet-geen-pijn"-mantra, de pijn van het pesten niet wegnam is het voor TS misschien goed te realiseren dat ze een ander leven leidt dan haar moeder en ook andere keuzes zal moeten maken.

Sowieso heb ik wat twijfels bij dat idee van de TS over haar 'warme gezinsleven': "... terwijl ik ook zo graag (...) een warm gezin wil net als vroeger tot ca. 15 en vooral het grote familieverband dat zo warm was?"
In hoeverre is dat beeld over haar verleden iets dat ze deels ook misschien geconstrueerd heeft door bv. de herinneringen over het misbruik en de pesterijen later te 'vergoeilijken'?
Seven.vrijdag 11 augustus 2017 @ 10:26
quote:
1s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 10:05 schreef -Strawberry- het volgende:

[..]

Inderdaad, zo is het. Maar goed, misschien komt die wens ook wel voort uit een soort verlatingsangst? Dat ze dan niet meer alleen is? Misschien hangt het samen.
Bedoel je dat TS mogelijk een gezin als de oplossing ziet voor de verlatingsangst? Interessante gedachte.
-Strawberry-vrijdag 11 augustus 2017 @ 10:27
quote:
7s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 10:26 schreef Seven. het volgende:

[..]

Bedoel je dat TS mogelijk een gezin als de oplossing ziet voor de verlatingsangst? Interessante gedachte.
Onvoorwaardelijke liefde van een kind :)
Seven.vrijdag 11 augustus 2017 @ 10:29
quote:
1s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 10:06 schreef Tegan het volgende:

[..]

Zo voelt het ook wel soms. Maarja het alternatief is me altijd klote voelen en niet kunnen werken etc. Dan is dit toch wel een goed leventje :) . Ik vind het idee dat ik nog vijftig jaar voor mezelf moet zorgen en werk moet hebben erg zwaar, maar er is niemand die dat niet heeft en/of mijn druk gaat verlichten.
Kun jij serieus niet werken als je je echt in gaat voelen in je verlatingsangst? :@
Jeetje, dat klinkt best wel ernstig.. Ben je niet bang dat het vroeg of laat allemaal als een orkaan tot uitbarsting komt? Ik vind het idee dat ik dat niet zou kunnen juist weer eng, maar zo zie je maar weer dat iedereen daarin weer anders reageert.
#ANONIEMvrijdag 11 augustus 2017 @ 10:30
quote:
7s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 10:26 schreef Seven. het volgende:

[..]

Bedoel je dat TS mogelijk een gezin als de oplossing ziet voor de verlatingsangst? Interessante gedachte.
Uhh, dat is gewoon een feit... Daar windt ze zelf ook geen doekjes om. De Eindoplossing is in haar geval een gezinnetje, dan is alles vergeven en vergeten en zal ze Het Ultieme Geluk bereiken.
Andyyvrijdag 11 augustus 2017 @ 10:31
quote:
2s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 10:30 schreef Cyanide- het volgende:

[..]

Uhh, dat is gewoon een feit... Daar windt ze zelf ook geen doekjes om. De Eindoplossing is in haar geval een gezinnetje, dan is alles vergeven en vergeten en zal ze Het Ultieme Geluk bereiken.
:')
Lienekienvrijdag 11 augustus 2017 @ 10:34
Wat mij in de OP opvalt, is dat degene met wie je (Andro) dacht een langdurige relatie op te kunnen bouwen, toch niet op één lijn zat met je. Dat is pech hebben. Maar dat heeft toch niks te maken met hechtingsproblematiek bij jou?

Ik krijg de indruk, overigens ook als ik Sevens belevenissen lees, dat het wel vaker is dat jullie gewoon niet de juiste treffen die wil wat jij ook wil. Met de juiste partner zouden een hoop struggles misschien helemaal niet meer zo aan de orde zijn.

Blijft de vraag: hoe vind je die? Die datingwereld via tinder e.d., waarin je met groot gemak van de een naar de ander kunt, lijkt mij persoonlijk niet bevorderlijk voor het opbouwen van iets voor de lange termijn.
Seven.vrijdag 11 augustus 2017 @ 10:36
quote:
6s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 10:20 schreef Andyy het volgende:

[..]

Hechtingsstijltheorie is een significante voorspeller voor het hebben van stabiele of instabiele relaties later

[..]

Freud is onzin en huis tuin en keuken psychologie ook

[..]

Hechtingsstijl is daarvoor al bepaald,als baby zijnde al.

[..]

Bron? Volgens mij is dat onmogelijk
Een psycholoog die ergens een columnpje geschreven heeft, ik hecht er niet teveel waarde aan. Maar ik geloof persoonlijk wel dat je je hechtingsstijl kunt veranderen. En dat die ook verschillend is. Ik ben ook van verlatingsangst wel eens omgeslagen naar bindingsangst bijvoorbeeld. Dus er is wel hoop maar TS (en met haar alle anderen die hier meeposten en meelezen) hebben gewoon ontzettend veel moeite met begrijpen wát ze dan moeten veranderen. Ik weet het zelf ook nog steeds niet meer ik denk dat ik op een goed spoor zit.
Seven.vrijdag 11 augustus 2017 @ 10:37
quote:
1s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 10:27 schreef -Strawberry- het volgende:

[..]

Onvoorwaardelijke liefde van een kind :)
Ik denk namelijk dat ik alleen van mijn eigen kind onvoorwaardelijk kan houden.. :@ .
Ik ben dan weer niet bezig met de liefde die je er voor terug zou krijgen.
zeervrijdag 11 augustus 2017 @ 10:42
quote:
0s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 10:18 schreef Stoney3K het volgende:

[..]

Je maakt hier de inschattingsfout dat mensen oneindig 'maakbaar' zijn en dus deels verantwoordelijk zijn voor de situatie waarin ze nu zitten, door hun eigen gedrag (of dat niet te veranderen). Als je in een put zit dan moet je gewoon een knopje omgooien en positief gaan denken, dan komt alles op zijn tijd goed toch?

In de praktijk werkt het zo alleen totaal niet, want om uit zo'n negatieve gedachtenspiraal te komen is enorme wilskracht nodig en een support network dat je op kan vangen als dat niet direct lukt.

Reacties zoals jij ze schrijft bewerkstelligen precies het omgekeerde: TS uitmaken voor zeurkous omdat ze haar gevoelens van zich af schrijft en haar (impliciet) voor faalhaas uit maken omdat ze het patroon niet zelf verandert helpt haar alleen maar van de regen in de drup.

Ik lees hier ook vooral een verhaal van iemand die een beetje ten einde raad aan het raken is en niet meer weet waar ze het moet zoeken, en dus vooral even een steuntje in de rug zoekt.
Ik maak TS geenszins uit voor een zeurkous maar heb het idee dat ze de verantwoordelijkheid bij anderen neerlegt (papa die dr sloeg, mama die geen tijd had, kinderen die haar pestte) wat ook super logisch is als je als kind in die situatie zit maar dat nu de realiteit is dat ze een volwassen vrouw is in een totaal andere situatie en dat ze dus beter als zodanig om kan gaan met haar verleden en toekomst.
Martin_marvellousvrijdag 11 augustus 2017 @ 10:43
Hot item, dit. *)
#ANONIEMvrijdag 11 augustus 2017 @ 10:46
Ik lees in de tekst van Andro niet veel zelfmedelijden - eerder dat ze gewoon oprecht vertelt hoe ze het zelf ervoer. Snap wel dat mensen graag wat meer 'power' willen zien en een houding a la 'ik laat me niet bepalen door mijn verleden', maar zo'n houding is waarschijnlijk voor haar (nog) niet weggelegd.

Terug naar het verhaal zelf: ondanks het feit dat je wellicht liefdevolle ouders hebt gehad die veel voor je klaarstonden en veel voor je deden, zie ik net als RM-rf een behoorlijk instabiele en chaotische jeugd. Het meermaals verhuizen naar de andere kant van het land, de onberekenbaarheid van je vader en onveilige situatie op school is funest voor de emotionele stabiliteit van een kind. Het is een open deur, maar tijdens je jeugd (en al helemaal tijdens de puberteit) wordt de basis gelegd voor wie jij later zal zijn. Je kan daar enorm veel therapie tegenaan smijten (wat ook zeker kan helpen om onwenselijke gedragspatronen enigszins te corrigeren), maar deels blijft het ook een kwestie van acceptatie van wie je bent.

Ik snap heel goed dat je graag een relatie wil voor dat veilige, warme gevoel en om de eenzaamheid te bestrijden, maar dat is naar mijn smaak geen gezonde insteek op de vraag waarom je een relatie met iemand wil. Het probleem is dat het een behoorlijk instrumentele benadering is: de ander als middel om een bepaald doel te bereiken. Nee, je wil een relatie met iemand vanwege diegene zelf. Zolang je blijft hangen in die benadering zul je als een neuroot op zoek blijven naar een kerel die eindelijk dat kan geven. Terwijl je die ook via andere wegen kan voorzien in die specifieke behoeften (vriendschap, verenigingsleven, etc). En bovendien: het is geen schande om alleen te blijven.

[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 11-08-2017 10:46:33 ]
Andyyvrijdag 11 augustus 2017 @ 10:47
quote:
7s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 10:36 schreef Seven. het volgende:

[..]

Een psycholoog die ergens een columnpje geschreven heeft, ik hecht er niet teveel waarde aan. Maar ik geloof persoonlijk wel dat je je hechtingsstijl kunt veranderen.
Je gelooft het, maar kan het ook? Volgens mij niet.
grgr een psycholoog
Seven.vrijdag 11 augustus 2017 @ 10:49
quote:
6s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 10:47 schreef Andyy het volgende:

[..]

Je gelooft het, maar kan het ook? Volgens mij niet.
grgr een psycholoog
Laat ik het anders stellen. Ik weet dat het kan want ik ken ook andere hechtingsstijlen uit mijn eigen ervaring.
En ik weiger te geloven dat er geen hoop is. :(
Andyyvrijdag 11 augustus 2017 @ 10:52
quote:
2s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 10:49 schreef Seven. het volgende:

[..]

Laat ik het anders stellen. Ik weet dat het kan want ik ken ook andere hechtingsstijlen uit mijn eigen ervaring.
En ik weiger te geloven dat er geen hoop is. :(
Anekdotisch bewijs is geen bewijs. Je kan er mee leren omgaan, maar het kan niet verandert worden
DancingPhoebevrijdag 11 augustus 2017 @ 10:52
quote:
0s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 08:35 schreef zovty het volgende:

[..]

Ik ben gezegend met het talent om niet zo goed te kunnen denken,
Negerwat?
Martin_marvellousvrijdag 11 augustus 2017 @ 10:56
quote:
6s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 10:52 schreef Andyy het volgende:

[..]

Anekdotisch bewijs is geen bewijs. Je kan er mee leren omgaan, maar het kan niet verandert worden
je kunt je inzicht veranderen over hoe je naar jezelf kijkt. Simpel gezegd ga je dan beseffen dat er eigenlijk geen probleem was in eerste instantie. Jij hebt dus gelijk, maar seven heeft óók gelijk. Dit is talloze malen bewezen. ;)
#ANONIEMvrijdag 11 augustus 2017 @ 11:01
quote:
2s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 09:42 schreef Cyanide- het volgende:
Volgens mij is TS een gevalletje manisch-depri danwel borderline [...].

Daarnaast trek je nogal voorbarige conclusies [...].
Toch mooi dat mensen zoiets in één en dezelfde post durven neer te knallen.

[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 11-08-2017 11:03:21 ]
#ANONIEMvrijdag 11 augustus 2017 @ 11:04
quote:
9s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 11:01 schreef Friek_ het volgende:

[..]

Toch mooi dat mensen zoiets in één en dezelfde post durven neer te knallen.
Ik stel nimmer teleur.
Martin_marvellousvrijdag 11 augustus 2017 @ 11:06
quote:
9s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 11:01 schreef Friek_ het volgende:

[..]

Toch mooi dat mensen zoiets in één en dezelfde post durven neer te knallen.
Seven.vrijdag 11 augustus 2017 @ 11:07
quote:
9s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 11:01 schreef Friek_ het volgende:

[..]

Toch mooi dat mensen zoiets in één en dezelfde post durven neer te knallen.
^O^ _O-
Seven.vrijdag 11 augustus 2017 @ 11:15
quote:
6s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 10:52 schreef Andyy het volgende:

[..]

Anekdotisch bewijs is geen bewijs. Je kan er mee leren omgaan, maar het kan niet verandert worden
Is er dan wel een oplossing?
DancingPhoebevrijdag 11 augustus 2017 @ 11:16
Andro, om het even in extremen te trekken: wanneer een kindje Syrië moet ontvluchten, met alle ontberingen van dien, misschien wel jarenlange ellende en gruwelijkheden meemaken en zien gebeuren en god weet hoe veel tijd er overheen gaat voor er weer een rustige thuishaven is. Maar dat kindje heeft wél continu beide ouders, die veel van elkaar en dat kindje hielden, om zich heen gehad.

Had dat kindje dan een veilige jeugd?
Seven.vrijdag 11 augustus 2017 @ 11:19
quote:
0s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 11:16 schreef DancingPhoebe het volgende:
Andro, om het even in extremen te trekken: wanneer een kindje Syrië moet ontvluchten, met alle ontberingen van dien, misschien wel jarenlange ellende en gruwelijkheden meemaken en zien gebeuren en god weet hoe veel tijd er overheen gaat voor er weer een rustige thuishaven is. Maar dat kindje heeft wél continu beide ouders, die veel van elkaar en dat kindje hielden, om zich heen gehad.

Had dat kindje dan een veilige jeugd?
Oh woooooowwww, wel heel extreem. :@ :@ :@
Cue_vrijdag 11 augustus 2017 @ 11:21
quote:
0s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 11:16 schreef DancingPhoebe het volgende:
Had dat kindje dan een veilige jeugd?
Ligt er denk ik ook aan of/hoe dat kind ervaren heeft dat die ouders van hem hielden.
(muggenzifterij misschien wel, maargoed)

Bedoel, mijn ouders zullen ook wel van mij houden, maar het is niet dat ik dat bewust zie of merk zeg maar.
En zeker in extreme situaties lijkt mij dat dat wel een groot verschil maakt.
TheInnocentvrijdag 11 augustus 2017 @ 11:21
Ik krijg het idee dat je denkt dat een man je van de eenzaamheid zal redden. Heb je geen leuk leven met vrienden, leuk werk, sociale activiteiten, hobbies, warm contact met ouders en goede vriendinnen die je steun bieden? Probleem is denk ik dat je dan afhankelijk wordt van de man, terwijl je een gelukkig leven zou moeten kunnen hebben met of zonder die man. :)
DancingPhoebevrijdag 11 augustus 2017 @ 11:28
quote:
6s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 11:21 schreef Cue_ het volgende:

[..]

Ligt er denk ik ook aan of/hoe dat kind ervaren heeft dat die ouders van hem hielden.
(muggenzifterij misschien wel, maargoed)

Bedoel, mijn ouders zullen ook wel van mij houden, maar het is niet dat ik dat bewust zie of merk zeg maar.
En zeker in extreme situaties lijkt mij dat dat wel een groot verschil maakt.
Nou ja laten we voor het voorbeeld even aannemen dat het textbook perfect parenting was, waar zelfs de kleine imperfecties perfect waren. Ofzo.
Mojo.jojovrijdag 11 augustus 2017 @ 11:39
Als je als volwassene gevangen bent in (emotionele) overlevingsmechanismen die je als kind hebt ontwikkeld, dan is een realiteitscheck op zijn plaats.

Als kind ben je bijvoorbeeld bang voor monsters onder je bed. Als volwassene weet je wel beter.

Problematischer wordt het echter als je emotioneel te beperkt bent om andere overlevingsmechanismen te ontwikkelen cq grip te krijgen op de reflexen die te heftig reageren.

Ik ga er verder geen lang verhaal van maken want hulp van een professional lijkt me dan meer op zijn plek (al dan niet voor acceptatie dat het nooit ideaal zal worden, of om te leren toch wat veelzijdiger te reageren op bepaalde emoties).
Andromachevrijdag 11 augustus 2017 @ 12:00
Jongens, ontzettend bedankt voor alle reacties. :* :* :* Even stil van. :{ Ik moet het even laten bezinken en goed nadenken wat ik als reactie wil schrijven.
Martin_marvellousvrijdag 11 augustus 2017 @ 12:03
quote:
0s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 12:00 schreef Andromache het volgende:
Jongens, ontzettend bedankt voor alle reacties. :* :* :* Even stil van. :{ Ik moet het even laten bezinken en goed nadenken wat ik als reactie wil schrijven.
;) ok. ik hoor 't graag van je.
Martin_marvellousvrijdag 11 augustus 2017 @ 12:05
quote:
0s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 11:21 schreef TheInnocent het volgende:
Ik krijg het idee dat je denkt dat een man je van de eenzaamheid zal redden. Heb je geen leuk leven met vrienden, leuk werk, sociale activiteiten, hobbies, warm contact met ouders en goede vriendinnen die je steun bieden? Probleem is denk ik dat je dan afhankelijk wordt van de man, terwijl je een gelukkig leven zou moeten kunnen hebben met of zonder die man. :)
ben jij gelukkig zonder man? Je weet toch, jullie hebben ons écht nodig ;)
TheInnocentvrijdag 11 augustus 2017 @ 12:38
quote:
13s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 12:05 schreef Martin_marvellous het volgende:

[..]

ben jij gelukkig zonder man? Je weet toch, jullie hebben ons écht nodig ;)
Volgens wetenschap worden vrouwen pas depressief zonder vriendinnen, en mannen depri zonder een vrouw... dus eigenlijk hebben jullie ons echt nodig ;)
Martin_marvellousvrijdag 11 augustus 2017 @ 12:39
quote:
1s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 12:38 schreef TheInnocent het volgende:

[..]

Volgens wetenschap worden vrouwen pas depressief zonder vriendinnen, en mannen depri zonder een vrouw... dus eigenlijk hebben jullie ons echt nodig ;)
ik geloof niet in de wetenschap, dus kom maar met 'n beter argument. ^O^
ChildoftheStarsvrijdag 11 augustus 2017 @ 12:41
(Ik heb niet het hele topic gelezen, sorry als ik iets dubbels zeg) Misschien moet je eerst leren om tevreden vrijgezel te zijn. Dat je je goed voelt in je eigen aanwezigheid. Dat je alleen echt gelukkig kan zijn. Meestal is dat de stap waardoor relaties al dan niet slagen. Je hangt dan je geluk te veel aan een ander op, terwijl je dat eigenlijk vanuit jezelf moet laten komen.

Met jou als persoon is echt niks mis en je bent een heel mooi mens. Probeer dat (eventueel met wat hulp) in te gaan zien. Dan kom je ook vanzelf een partner tegen die je wel accepteert zoals je bent en weet je de foute mensen af te wijzen. Zet eerst jezelf op nummer één

Knuffel :*
zovtyvrijdag 11 augustus 2017 @ 12:41
quote:
0s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 12:00 schreef Andromache het volgende:
Jongens, ontzettend bedankt voor alle reacties. :* :* :* Even stil van. :{ Ik moet het even laten bezinken en goed nadenken wat ik als reactie wil schrijven.
I rest my case.
TheInnocentvrijdag 11 augustus 2017 @ 12:41
quote:
13s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 12:05 schreef Martin_marvellous het volgende:

[..]

ben jij gelukkig zonder man? Je weet toch, jullie hebben ons écht nodig ;)
Ik ben gelukkig zonder een man, maar ook met een man die mij warmte en een beschermend gevoel geeft en in wiens armen ik kan liggen O+
Martin_marvellousvrijdag 11 augustus 2017 @ 12:43
quote:
1s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 12:41 schreef TheInnocent het volgende:

[..]

Ik ben gelukkig zonder een man, maar ook met een man die mij warmte en een beschermend gevoel geeft en in wiens armen ik kan liggen O+
ik denk nog steeds dat je het laatste prefereert.

[ Bericht 0% gewijzigd door Martin_marvellous op 11-08-2017 12:50:41 ]
DancingPhoebevrijdag 11 augustus 2017 @ 13:07
quote:
0s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 12:00 schreef Andromache het volgende:
Jongens, ontzettend bedankt voor alle reacties. :* :* :* Even stil van. :{ Ik moet het even laten bezinken en goed nadenken wat ik als reactie wil schrijven.
:*
Teganvrijdag 11 augustus 2017 @ 13:21
quote:
7s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 10:29 schreef Seven. het volgende:

[..]

Kun jij serieus niet werken als je je echt in gaat voelen in je verlatingsangst? :@
Jeetje, dat klinkt best wel ernstig.. Ben je niet bang dat het vroeg of laat allemaal als een orkaan tot uitbarsting komt? Ik vind het idee dat ik dat niet zou kunnen juist weer eng, maar zo zie je maar weer dat iedereen daarin weer anders reageert.
Nouja. Ik verwoord het msschien verkeerd. Maar ja. Ik kan niet hoog functioneren als ik ook moet omgaan met enorm veel angsten. Dat bedoel ik. Niet dat ik dan niets meer kan.
Teganvrijdag 11 augustus 2017 @ 13:21
quote:
0s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 12:41 schreef ChildoftheStars het volgende:
(Ik heb niet het hele topic gelezen, sorry als ik iets dubbels zeg) Misschien moet je eerst leren om tevreden vrijgezel te zijn. Dat je je goed voelt in je eigen aanwezigheid. Dat je alleen echt gelukkig kan zijn. Meestal is dat de stap waardoor relaties al dan niet slagen. Je hangt dan je geluk te veel aan een ander op, terwijl je dat eigenlijk vanuit jezelf moet laten komen.

Met jou als persoon is echt niks mis en je bent een heel mooi mens. Probeer dat (eventueel met wat hulp) in te gaan zien. Dan kom je ook vanzelf een partner tegen die je wel accepteert zoals je bent en weet je de foute mensen af te wijzen. Zet eerst jezelf op nummer één

Knuffel :*
Mooi gezegd :*.
Martin_marvellousvrijdag 11 augustus 2017 @ 13:22
quote:
1s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 13:21 schreef Tegan het volgende:

[..]

Nouja. Ik verwoord het msschien verkeerd. Maar ja. Ik kan niet hoog functioneren als ik ook moet omgaan met enorm veel angsten. Dat bedoel ik. Niet dat ik dan niets meer kan.
tijd om de spoken in je leven aan te pakken?
HaHaJavrijdag 11 augustus 2017 @ 13:51
TS hunkert naar de geborgenheid en veiligheid van een relatie, anderen in haar omgeving hebben dit immers ook. In een soort wanhoop de verkeerde mannen aanklampen om dit te krijgen, maar iedere keer gaat het mis. All over the place zijn en denken dat huisje boompje beestje binnen drie maanden voor de deur staat.
Welke kerel is dan nog te vertrouwen als het zo vaak mis gaat? Zal deze keer ook wel weer fout gaan.
Seven.vrijdag 11 augustus 2017 @ 16:00
quote:
7s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 13:51 schreef HaHaJa het volgende:
TS hunkert naar de geborgenheid en veiligheid van een relatie, anderen in haar omgeving hebben dit immers ook. In een soort wanhoop de verkeerde mannen aanklampen om dit te krijgen, maar iedere keer gaat het mis. All over the place zijn en denken dat huisje boompje beestje binnen drie maanden voor de deur staat.
Welke kerel is dan nog te vertrouwen als het zo vaak mis gaat? Zal deze keer ook wel weer fout gaan.
In een notendop maar dat is precies hoe het werkt. De vraag is dan ook hoe TS dit kan doorbreken.
-Strawberry-vrijdag 11 augustus 2017 @ 16:02
quote:
7s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 16:00 schreef Seven. het volgende:

[..]

In een notendop maar dat is precies hoe het werkt. De vraag is dan ook hoe TS dit kan doorbreken.
Zorgen dat dat huisje boompje beestje minder belangrijk wordt. Evt door therapie.
Seven.vrijdag 11 augustus 2017 @ 16:11
quote:
0s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 16:02 schreef -Strawberry- het volgende:

[..]

Zorgen dat dat huisje boompje beestje minder belangrijk wordt. Evt door therapie.
En zij die geen huisje boompje beestje nastreven? Tegan en ik willen allebei geen 'doorsnee gezinnetje'.
DancingPhoebevrijdag 11 augustus 2017 @ 16:12
quote:
12s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 16:11 schreef Seven. het volgende:

[..]

En zij die geen huisje boompje beestje nastreven? Tegan en ik willen allebei geen 'gezinnetje'.
Nee maar jij hebt evengoed een duidelijk beeld van wat je graag zou willen.
Seven.vrijdag 11 augustus 2017 @ 16:20
quote:
1s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 16:12 schreef DancingPhoebe het volgende:

[..]

Nee maar jij hebt evengoed een duidelijk beeld van wat je graag zou willen.
Ja, dit verbaast je misschien maar ik wil graag een alternatief gezinnetje, dus met een leuke homo of een leuk homostel. Ik heb zelfs een beetje iets tegen het idee van een traditioneel gezin voor mezelf (ik zie ook dat het wel heel leuk kan zijn voor anderen maar ik denk niet dat vader/moeder/kindje voor mij zou werken). En ik wil een huis kopen en daar Seven. overheen kalken, iets wat mij (en mij alleen) op het lijf geschreven is. Dus ik heb een duidelijk beeld van de komende tien jaar. Maar die dingen zijn niet afhankelijk van mijn partner en deze dingen stel ik me ook voor met hulp van buitenaf maar niet samen met iemand. Ik ga daar gewoon voor, ik laat verlatingsangst echt niet in de weg komen van in mijn eigen dromen.

Eigenlijk is de droom in deze aan mezelf bewijzen dat ik wél in staat ben tot het aangaan van een normale relatie. Misschien moet ik dat minder belangrijk maken, best wel een dingetje geworden in mijn hoofd.
Cue_vrijdag 11 augustus 2017 @ 16:28
quote:
2s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 16:20 schreef Seven. het volgende:
Eigenlijk is de droom in deze aan mezelf bewijzen dat ik wél in staat ben tot het aangaan van een normale relatie.
Maar waarom wil je dat jezelf bewijzen? Wat is het nut ervan?
Waarom zou je iets 'normaals' willen als dat niet perse is wat bij je past.

Als je droom is een leuke relatie te hebben, snap ik het helemaal, maar als het om 'bewijzen' gaat, dan verliest het al snel gevoel en is het meer een doel die je wilt bereiken.
HaHaJavrijdag 11 augustus 2017 @ 16:36
quote:
7s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 16:00 schreef Seven. het volgende:

[..]

In een notendop maar dat is precies hoe het werkt. De vraag is dan ook hoe TS dit kan doorbreken.
Door je filter aan te passen wat betreft mannen. Wacht een aantal dates met seks, hoe moeilijk dat ook is. App je date niet kapot. Leg niet je ziel bloot binnen een aantal dates. Laat de kinderwens van de andere kant komen en antwoord daar bevestigend op (punt). Gedraag je niet als getrouwd stel binnen afzienbare tijd.
Kortom trap op die rem en kijk eerst eens wat je aan de andere kant hebt zitten. Wat voor vlees heb ik überhaupt in de kuip?
Seven.vrijdag 11 augustus 2017 @ 16:36
quote:
6s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 16:28 schreef Cue_ het volgende:

[..]

Maar waarom wil je dat jezelf bewijzen? Wat is het nut ervan?
Waarom zou je iets 'normaals' willen als dat niet perse is wat bij je past.

Als je droom is een leuke relatie te hebben, snap ik het helemaal, maar als het om 'bewijzen' gaat, dan verliest het al snel gevoel en is het meer een doel die je wilt bereiken.
Nou ja, eigen moet ik zeggen, dat ik dit aan mijn familie kan bewijzen!
Ik heb wel klein complexje doordat ik mijn eigen relaties aan die van mijn broer en zussen en ouders spiegel.
Cue_vrijdag 11 augustus 2017 @ 16:38
quote:
2s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 16:36 schreef Seven. het volgende:
Nou ja, eigen moet ik zeggen, dat ik dit aan mijn familie kan bewijzen!
Ik heb wel klein complexje doordat ik mijn eigen relaties aan die van mijn broer en zussen en ouders spiegel.
Dat is sowieso iets wat je niet moet willen doen. Maar denk dat jij dat ook wel snapt :)
Moonahvrijdag 11 augustus 2017 @ 17:14
quote:
0s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 08:29 schreef zovty het volgende:
Minder denken, meer voelen.
Dit is een belangrijke.

Ik heb het topic met interesse (en herkenning ;) ) gelezen.
'Probleem' van therapie vind ik zelf dat het vaak zo cogntief, rationeel blijft. Je wéét wel hoe het zit, maar het vóelt niet zo. Bij mij was dat tenminste zo, na een jaar individuele psychotherapie en daarna een opname van 3 maanden. Ik wist precies hoe het allemaal werkte bij mij. Maar dat 'gat in mijn buik' bleef....

Toen ben ik haptotherapie gaan doen. De therapeute die me daarbij begeleidde heeft mij daadwerkelijk met mijn gevoel in contact gebracht. Zij heeft mij ahw opnieuw 'opgevoed'. Dwz we zijn samen door allerlei fases van mijn leven gegaan. Niet rationeel, zoals bij de eerdere therapieën, maar in contact met mijn gevoel. Ik kan het niet omschrijven hoe het gaat. Mensen hebben vaak het beeld van 'zweverig', maar dat viel (bij mijn therapeute iig) erg mee.

Metafoor die voor mij geldt: mijn fundament was erg wankel. Ik deed ontzettend mijn best daar de prachtigste huizen op te bouwen, maar die stortten uiteindelijk allemaal in. Tijdens de cognitieve benadering kreeg ik inzicht in de bouwtekeningen. Tijdens de haptotherapie leerde ik om op het zwakke fundament een piepklein huisje te bouwen, mijn huisje. Dat werd in eerste instantie gestut door mijn therapeute. Maar ik leerde ook hulp en steun te vragen bij anderen, zodat mijn huisje nog meer gestut werd. Van daaruit ben ik verder gaan bouwen. Geen luchtkastelen meer, maar een fijn huis dat bij mij past.

Tijdens de hapto heb ik ook afscheid genomen van alle toekomstplaatjes die ik in mijn hoofd had gemaakt, ik hoefde ze bij wijze van spreken alleen nog maar in te kleuren (en dat mislukte dus telkens). Ook van mijn kinderwens heb ik met deze haptotherapeute oprecht afscheid genomen. Mijn fundament is wat het is. Bij heftige tegenslag val ik nog wel eens zachtjes terug in oude patronen. Maar ik heb ze leren herkennen en kan ze nu snel ombuigen.

Feitelijk ben ik geheeld tijdens dit proces. En van daaruit bleek dat ik wél een stabiele en gezonde relatie aan kan gaan (inmiddels 16 jaar) en hebben we samen een zoon (bijna 11).

Al met al, er is dus echt hoop. Je kunt jezelf met de juiste hulp helen, maar het kost tijd, veel tijd.

Sterkte dames, en veel succes! :*
DancingPhoebevrijdag 11 augustus 2017 @ 17:26
quote:
14s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 17:14 schreef Moonah het volgende:

[..]

Dit is een belangrijke.

Ik heb het topic met interesse (en herkenning ;) ) gelezen.
'Probleem' van therapie vind ik zelf dat het vaak zo cogntief, rationeel blijft. Je wéét wel hoe het zit, maar het vóelt niet zo. Bij mij was dat tenminste zo, na een jaar individuele psychotherapie en daarna een opname van 3 maanden. Ik wist precies hoe het allemaal werkte bij mij. Maar dat 'gat in mijn buik' bleef....

Toen ben ik haptotherapie gaan doen. De therapeute die me daarbij begeleidde heeft mij daadwerkelijk met mijn gevoel in contact gebracht. Zij heeft mij ahw opnieuw 'opgevoed'. Dwz we zijn samen door allerlei fases van mijn leven gegaan. Niet rationeel, zoals bij de eerdere therapieën, maar in contact met mijn gevoel. Ik kan het niet omschrijven hoe het gaat. Mensen hebben vaak het beeld van 'zweverig', maar dat viel (bij mijn therapeute iig) erg mee.

Metafoor die voor mij geldt: mijn fundament was erg wankel. Ik deed ontzettend mijn best daar de prachtigste huizen op te bouwen, maar die stortten uiteindelijk allemaal in. Tijdens de cognitieve benadering kreeg ik inzicht in de bouwtekeningen. Tijdens de haptotherapie leerde ik om op het zwakke fundament een piepklein huisje te bouwen, mijn huisje. Dat werd in eerste instantie gestut door mijn therapeute. Maar ik leerde ook hulp en steun te vragen bij anderen, zodat mijn huisje nog meer gestut werd. Van daaruit ben ik verder gaan bouwen. Geen luchtkastelen meer, maar een fijn huis dat bij mij past.

Tijdens de hapto heb ik ook afscheid genomen van alle toekomstplaatjes die ik in mijn hoofd had gemaakt, ik hoefde ze bij wijze van spreken alleen nog maar in te kleuren (en dat mislukte dus telkens). Ook van mijn kinderwens heb ik met deze haptotherapeute oprecht afscheid genomen. Mijn fundament is wat het is. Bij heftige tegenslag val ik nog wel eens zachtjes terug in oude patronen. Maar ik heb ze leren herkennen en kan ze nu snel ombuigen.

Feitelijk ben ik geheeld tijdens dit proces. En van daaruit bleek dat ik wél een stabiele en gezonde relatie aan kan gaan (inmiddels 16 jaar) en hebben we samen een zoon (bijna 11).

Al met al, er is dus echt hoop. Je kunt jezelf met de juiste hulp helen, maar het kost tijd, veel tijd.

Sterkte dames, en veel succes! :*
Ommegot nu wil ik ook hapno :o

Maar dan wil ik straks ook ineens een kind :o
Moonahvrijdag 11 augustus 2017 @ 17:30
quote:
1s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 17:26 schreef DancingPhoebe het volgende:

[..]

Ommegot nu wil ik ook hapno :o

Maar dan wil ik straks ook ineens een kind :o
Gheghe, misschien is dat het effect van hapNo.
Ik heb hapTo gedaan. ;)
DancingPhoebevrijdag 11 augustus 2017 @ 17:31
quote:
10s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 17:30 schreef Moonah het volgende:

[..]

Gheghe, misschien is dat het effect van hapNo.
Ik heb hapTo gedaan. ;)
Ach aardappelaardappel.
Andromachevrijdag 11 augustus 2017 @ 17:47
Megamultiquotereactie, dank allen nogmaals!

quote:
1s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 06:22 schreef Martin_marvellous het volgende:

[..]
Er zijn twee dingen die je kunt doen om je situatie aan te pakken.
1. Stop jezelf als probleemgeval te zien. Ik begrijp dat je je soms zo voelt en dat je zo bent gaan denken over jezelf, maar het is onjuist.

Herkenbaar. Ik benader mezelf snel negatief, dat er iets mis is met mij. Waar dat vandaan komt? Vast de omgang met leeftijdsgenoten vroeger. Dat zonderlinge gevoel. Ik ben nu eigenlijk wel blij dat ik onafhankelijk was en principieel tegen merkkleding en meeloperij was, want daar heb ik nu profijt van in mijn karakter. :) Maar de reflex is een zelfbenadering van 'oei'.

quote:
0s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 07:19 schreef jaha het volgende:
Wat je hier volgens mij fout doet is je geluk zoeken bij de gratie van de aanwezigheid van iemand anders, terwijl je voor jezelf gelukkig moet zijn. Als je dat was geweest had je het waarschijnlijk ook zelf uitgemaakt: "Oh je hebt geen gevoelens voor me en je wil geen kinderen met me? Wat doe je dan nog bij me?"
Ik heb een heel sterk beeld meegekregen, dat een relatie hoort, dat een gezin de norm is. Ik ben daar tamelijk traditioneel in. Dus ik deed het gedoe van mijn ex eigenlijk af als 'hij draait nog wel bij'. Ik dacht echt tot twee maanden voor het uitging dat ik hem nog wel bij kon draaien, we gingen steeds meer zijn angsten erover concreet maken met 'waar gaan we dan wonen, en wat voor soort huis, en hoe gaat dat dan dit dat', maar daarna nam hij rap afstand. Ik nam met steeds minder genoegen in de loop der tijd trouwens ook wat betreft mate van contact, hij nam nooit op als ik belde want hij wilde op zichzelf zijn. Dat heb ik geaccepteerd omdat de rest zo goed was als we bij elkaar waren. Maar ja. Hij past niet echt bij me op het diepe niveau. Het is wel goed zo.

quote:
1s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 08:07 schreef -Strawberry- het volgende:
Hoe is de relatie van je moeder met haar ouders? Is zij veilig gehecht denk je?
Nee, absoluut niet, haar moeder is zwaar mishandeld door mijn opa met frustraties over zijn Indië-soldatenverleden en waarschijnlijk ook iets van vroeger dat hij als slimme man nooit heeft kunnen studeren (arbeiders-/schippersmilieu). Beppe bleef ook bij pake kost wat kost. En ik heb het idee dat er verhoudingsgewijs meer mis is gegaan bij mijn moeder dan bij mijn tantes want die zijn een stuk zelfstandiger dan zij.

quote:
0s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 08:29 schreef zovty het volgende:
Minder denken, meer voelen.
Dit doet me denken aan mijn cursus mindfulness waar ik minder mee doe momenteel. Hieronder ook de tip van haptotherapie, die ik al eerder gekregen heb. Ik ga daar alsnog mee aan de slag dit najaar. Maar op dat denken kon ik altijd terugvallen, hè? Dat is professioneel/intellectueel mijn grote kracht.

quote:
14s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 17:14 schreef Moonah het volgende:

[..]
Toen ben ik haptotherapie gaan doen. [knip]

Bedankt voor je supermooie verhaal O+ Inderdaad, haptotherapie is waarschijnlijk iets voor mij. :)

quote:
1s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 08:23 schreef -Strawberry- het volgende:

[..]

Soms genezen persoonlijkheidsstoornissen dan ook niet en blijft het een patroon. Intensiteit kan wel veranderen. Als je eenmaal volwassen bent is het sowieso lastig om echt te veranderen. Misschien is is dat het voornaamste probleem.
Ik ben tamelijk laat aan een echt goede vorm van therapie begonnen, eerstelijns-RET was onvoldoende, wat wel bleek na een aantal herhalingen. Ik vind zeker dat na 2011 de intensiteit van mijn klachten is veranderd. Ik vermoed echter wel dat destijds misschien niet helemaal de goede diagnose is gesteld, omdat ik toch veel blijf herkennen in ADD nu met een serieuze en veeleisende baan, maar ook wel wat borderlinetrekjes. Ik ben kwetsbaar, en ik wil die kwetsbaarheden verminderen. Ik ga eind deze maand naar de huisarts voor een verwijsbrief.

quote:
0s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 08:57 schreef zeer het volgende:
Ik weet niet of je schrijfstijl representatief is voor hoe je zelf in elkaar zit maar wat een enorm zeurderige tekst vol met zelfmedelijden. Ik denk niet dat je echt onveilig gehecht bent in groep 2 of what ever omdat dat een proces is wat veel eerder in een leven speelt. Heb eerder het idee dat je altijd het gevoel hebt gehad geen grip te hebben op je leven, als kind omdat dat niet kan en als volwassene omdat je dat gewoon niet deed. Misschien is het nu tijd om dat wel te doen.
Geen grip, dat gevoel, dat klopt, maar ik ben het er niet mee eens dat ik er niets aan gedaan heb. Ik heb therapie aangepakt, ik heb me aangesloten, ik heb vrienden gemaakt, ik ben van laatst-gekozen-met-gym naar regelmatig sporten gegaan, ik heb mijn hele leven omgegooid door ook zelf 250 km verderop te gaan wonen in 2013 wat me toen erg goed deed, ik heb de spellenclub opgepakt, ga als het moet zelf naar festivals, ik probeer echt te veranderen in de omgang met mannen (ik heb net 5 appjes van date en hij wacht maar even een paar uur, zo werkt dit toch? :7 ). Ik zal inderdaad nooit de superdaadkrachtige worden op emotioneel niveau, ik ben eerder angstig, maar ik kom er langzaam wel waar ik zijn moet.
quote:
2s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 09:42 schreef Cyanide- het volgende:
Volgens mij is TS een gevalletje manisch-depri danwel borderline, aangezien het het ene moment allemaal fantastisch is en de oplossing is gevonden, en een dag later is het leven weer onwijs kut en waarom ben je er nog en wat al niet meer.

Daarnaast trek je nogal voorbarige conclusies door te wauwelen over die hechting, en dan eigenlijk aan te geven dat het gezinsleven - op wat uitschieters na - tot je puberteit eigenlijk best ok was. Dat staat vrij haaks op elkaar.

Je hebt simpelweg professionele hulp nodig. En je zal daarin vooral moeten werken aan die complete fixatie met een relatie, kinderen en het hele 'huisje, boompje, beestje' los te laten. Want ik lees je posts amper, maar áls ik weleens wat lees gaat het vrijwel altijd daar over, en kan je niet normaal meer op een eerste date zonder direct al te denken hoe die man er uit ziet in een Volvo, met een labrador, en jouw spruitjes op z'n schoot.
Misschien vergoeilijk ik vroeger inderdaad. Ik ben gewoon niet zwaar mishandeld, ze waren geen alcoholisten, ze hebben binnen de eenmaal uitgekomen moeilijkheden allebei op hun manier hun best gedaan om een dak boven ons hoofd te houden. En inmiddels was ik al bijna volwassen, dus ja... ? Het houdt ergens op, het wijzen met de vinger, ik hou heel veel van hen.

Wat betreft het heen en weer schieten, ik denk dat dat het verschil is tussen wat ik voel en wat ik als zeer intelligent persoon rationeel kan bedenken/accepteren.

Hulp ga ik zoeken, ik sta al op een wachtlijst voor een persoonlijkheidsonderzoek, een nieuwe diagnose, ik heb trouwens al hulp maar in de eerste lijn. Stelt het je trouwens gerust dat mijn offline leven vooral draait om muziek, spellen doen, uitgaan, dansen? :)

quote:
0s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 10:20 schreef RM-rf het volgende:

[..]

Dit denk ik ook.
Op het moment dat je van mening bent dat een relatie absoluut _moet_ slagen, geeft dat al een enorme druk.

Het kan een erg geruststellende gedachte zijn om de optie van het beeindigen van een relatie niet als slecht te zien of een 'falen'.
Soms blijken gewoon twee personen niet goed samen een relatie te kunnen hebben, dan is het ook niet erg of soms beter om op een gegeven moment te besluiten gescheiden wegen te gaan.
Ook daarna kan die relatie nog steeds waardevol zijn geweest en je kunt ervan geleerd hebben of fijne momenten genoten hebben samen, ook al blijf je niet eeuwig samen.

Hierbij speelt misschien voor TS ook mee dat ze dat voorbeeld van haar moeder heeft, die kennelijk zelf besloten had ondanks alle problemen, zelfs mishandeling en instabiel gedrag, d'r vader niet te verlaten, vermoedelijk ook 'voor het gezin' ;

Niet alle tips en keuzes van die "rots-in-de-branding"-moeder zijn echter altijd zo perfect en behulpzaam gebleken voor TS,
Net als dat haar moeders "schelden-doet-geen-pijn"-mantra, de pijn van het pesten niet wegnam is het voor TS misschien goed te realiseren dat ze een ander leven leidt dan haar moeder en ook andere keuzes zal moeten maken.

Sowieso heb ik wat twijfels bij dat idee van de TS over haar 'warme gezinsleven': "... terwijl ik ook zo graag (...) een warm gezin wil net als vroeger tot ca. 15 en vooral het grote familieverband dat zo warm was?"
In hoeverre is dat beeld over haar verleden iets dat ze deels ook misschien geconstrueerd heeft door bv. de herinneringen over het misbruik en de pesterijen later te 'vergoeilijken'?
Ik wil iets schrijven op deze reactie maar ik weet niet goed wat. Mag ik slechts zeggen dat ik denk dat je analyse juist is?

quote:
1s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 10:34 schreef Lienekien het volgende:
Wat mij in de OP opvalt, is dat degene met wie je (Andro) dacht een langdurige relatie op te kunnen bouwen, toch niet op één lijn zat met je. Dat is pech hebben. Maar dat heeft toch niks te maken met hechtingsproblematiek bij jou?

Nou, het was goed of redelijk goed zolang ik wat met hem had, maar toen hij afstand begon te nemen en het uit ging, was alles weer terug wat ik dacht kwijt te zijn, claimen, dat heel sterke gevoel dat ik toch verlaten word, want hee, dat was zojuist gebeurd door iemand bij wie ik dacht dat dat nooit zou gebeuren omdat we het zo gezellig en leuk hadden en werkelijk enorm konden lachen met elkaar. Alles weer in duigen.

quote:
Ik krijg de indruk, overigens ook als ik Sevens belevenissen lees, dat het wel vaker is dat jullie gewoon niet de juiste treffen die wil wat jij ook wil. Met de juiste partner zouden een hoop struggles misschien helemaal niet meer zo aan de orde zijn.
En waarom overkomt ons dat dan? Gewoon pech?

quote:
2s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 10:46 schreef Friek_ het volgende:
Ik lees in de tekst van Andro niet veel zelfmedelijden - eerder dat ze gewoon oprecht vertelt hoe ze het zelf ervoer. Snap wel dat mensen graag wat meer 'power' willen zien en een houding a la 'ik laat me niet bepalen door mijn verleden', maar zo'n houding is waarschijnlijk voor haar (nog) niet weggelegd.
Dit. Ik denk dat dat ook niet haalbaar is à la een topsporter ofzo.

quote:
Ik snap heel goed dat je graag een relatie wil voor dat veilige, warme gevoel en om de eenzaamheid te bestrijden, maar dat is naar mijn smaak geen gezonde insteek op de vraag waarom je een relatie met iemand wil. Het probleem is dat het een behoorlijk instrumentele benadering is: de ander als middel om een bepaald doel te bereiken. Nee, je wil een relatie met iemand vanwege diegene zelf. Zolang je blijft hangen in die benadering zul je als een neuroot op zoek blijven naar een kerel die eindelijk dat kan geven. Terwijl je die ook via andere wegen kan voorzien in die specifieke behoeften (vriendschap, verenigingsleven, etc). En bovendien: het is geen schande om alleen te blijven.
Dat is toch niet zo? Met verenigingsgenoten knuffel ik niet op de bank, en die neem ik ook beslist niet mee naar de familie met kerst, omdat die vanwege hun 'functie' simpelweg nooit zo dichtbij kunnen en zullen komen als een levenspartner. Sorry, maar ik vind dat te ver gezocht. Aan de bar leuk, met een enkele vriendin van de volleybal heb ik nu een heel leuke en ook best diepgaande vriendschap, echt een ontzettend lief en leuk mens. O+

quote:
0s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 11:21 schreef TheInnocent het volgende:
Ik krijg het idee dat je denkt dat een man je van de eenzaamheid zal redden. Heb je geen leuk leven met vrienden, leuk werk, sociale activiteiten, hobbies, warm contact met ouders en goede vriendinnen die je steun bieden? Probleem is denk ik dat je dan afhankelijk wordt van de man, terwijl je een gelukkig leven zou moeten kunnen hebben met of zonder die man. :)
Ik zou veel meer naar mijn ouders toe willen maar ik moet altijd nog zo veel van mezelf. Als je mijn to-do-list eens zou zien.. waar ik nooit iets aan doe. Dat zijn smoesjes. Daarom probeer ik morgenavond mijn moeder op te zoeken :) En mijn vader was hier laatst een hele middag en dat was supergezellig! Vriendschappen mogen meer diepgang krijgen. Van de 15 heb ik niet met allemaal een dusdanig diepe band dat ik al mijn kwetsbaarheden durf te tonen. Ongeveer de helft wel. Of nee... ik heb niet het idee dat zij hun kwetsbaarheden aan mij tonen, want dat bewaren ze voor hun partner! Waar mijn vriendinnetje van volleybal wel over haar problemen met mij praat, mis ik dat juist een beetje van de andere kant van de oude vriendenclub, waardoor me daar toch een pietsie dat gevoel van onveiligheid bekruipt als ik me daar kwetsbaar toon.

quote:
7s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 13:51 schreef HaHaJa het volgende:
TS hunkert naar de geborgenheid en veiligheid van een relatie, anderen in haar omgeving hebben dit immers ook. In een soort wanhoop de verkeerde mannen aanklampen om dit te krijgen, maar iedere keer gaat het mis. All over the place zijn en denken dat huisje boompje beestje binnen drie maanden voor de deur staat.
Welke kerel is dan nog te vertrouwen als het zo vaak mis gaat? Zal deze keer ook wel weer fout gaan.
Nou, drie maanden overdrijf je schromelijk. Maar voor de rest heb je gelijk, zo gaat het dus en daar baal ik van.
Lienekienvrijdag 11 augustus 2017 @ 18:01
Ja, voor een deel is het pech, als je iemand treft waarmee jij wel maar hij niet met jou een langdurige relatie wilt.

Voor een deel is het misschien ook zoeken op de verkeerde plek (zoiets als Tinder lijkt me meer iets voor veel en vluchtig dan voor altijd).

En voor een deel misschien wel dat je er zelf niet genoeg in investeert, misschien toch de relatie opblaast door gedrag dat die ander bij je wegdrijft.
zeervrijdag 11 augustus 2017 @ 18:21
quote:
0s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 17:47 schreef Andromache het volgende:
Geen grip, dat gevoel, dat klopt, maar ik ben het er niet mee eens dat ik er niets aan gedaan heb. Ik heb therapie aangepakt, ik heb me aangesloten, ik heb vrienden gemaakt, ik ben van laatst-gekozen-met-gym naar regelmatig sporten gegaan, ik heb mijn hele leven omgegooid door ook zelf 250 km verderop te gaan wonen in 2013 wat me toen erg goed deed, ik heb de spellenclub opgepakt, ga als het moet zelf naar festivals, ik probeer echt te veranderen in de omgang met mannen (ik heb net 5 appjes van date en hij wacht maar even een paar uur, zo werkt dit toch? :7 ). Ik zal inderdaad nooit de superdaadkrachtige worden op emotioneel niveau, ik ben eerder angstig, maar ik kom er langzaam wel waar ik zijn moet.
Ho ho, ik zeg niet dat je er niks aan gedaan hebt en dat je je leven niet probeert te veranderen. Op basis van het verhaal in je OP krijg ik alleen het gevoel dat je jezelf als een slachtoffer ziet, wat je in feite ook bent omdat andere mensen je gevormd hebben tot wie je bent, maar dat dat op *dit* moment in je leven enorm destructief werkt omdat dat wat je gemist heb als kind je nooit meer gaat krijgen. Het heeft dus imho ook helemaal geen zin om je hele geschiedenis kapot te analyseren zodat je het _precieze_ moment kunt bepalen wanneer jij geworden bent tot wat je bent maar dat verandert letterlijk he-le-maal niks.

Als ik jou was zou ik op zoek gaan naar een psycholoog die met jou op zoek wilt gaan naar wat je nú nodig hebt om te kunnen functioneren op de manier zoals jíj dat wilt. In mijn ervaring praten psychologen je naar de bek en willen ze je diagnosticeren op basis van je verleden terwijl je problemen zich in het heden afspelen.
Moonahvrijdag 11 augustus 2017 @ 18:30
quote:
1s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 18:01 schreef Lienekien het volgende:
Ja, voor een deel is het pech, als je iemand treft waarmee jij wel maar hij niet met jou een langdurige relatie wilt.

Voor een deel is het misschien ook zoeken op de verkeerde plek (zoiets als Tinder lijkt me meer iets voor veel en vluchtig dan voor altijd).

En voor een deel misschien wel dat je er zelf niet genoeg in investeert, misschien toch de relatie opblaast door gedrag dat die ander bij je wegdrijft.

Zie bv het bekende voorbeeld van vrouwen die in hun jeugd mishandeld zijn. Zij treffen (zoeken....) vaak ook een partner die hen mishandelt.
Het belangrijkste is denk ik dat als je met oude (dysfunctionele) patronen leeft, je vaak een partner treft die daarop aansluit. Op de lange termijn leidt dat meestal niet tot stabiliteit omdat die patronen in het heden niet meer nuttig zijn en ze meestentijds tegen je werken. En dús ook de relatie die daarop gebaseerd is.
Seven.vrijdag 11 augustus 2017 @ 18:38
quote:
14s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 17:14 schreef Moonah het volgende:

[..]

Dit is een belangrijke.

Ik heb het topic met interesse (en herkenning ;) ) gelezen.
'Probleem' van therapie vind ik zelf dat het vaak zo cogntief, rationeel blijft. Je wéét wel hoe het zit, maar het vóelt niet zo. Bij mij was dat tenminste zo, na een jaar individuele psychotherapie en daarna een opname van 3 maanden. Ik wist precies hoe het allemaal werkte bij mij. Maar dat 'gat in mijn buik' bleef....

Toen ben ik haptotherapie gaan doen. De therapeute die me daarbij begeleidde heeft mij daadwerkelijk met mijn gevoel in contact gebracht. Zij heeft mij ahw opnieuw 'opgevoed'. Dwz we zijn samen door allerlei fases van mijn leven gegaan. Niet rationeel, zoals bij de eerdere therapieën, maar in contact met mijn gevoel. Ik kan het niet omschrijven hoe het gaat. Mensen hebben vaak het beeld van 'zweverig', maar dat viel (bij mijn therapeute iig) erg mee.

Metafoor die voor mij geldt: mijn fundament was erg wankel. Ik deed ontzettend mijn best daar de prachtigste huizen op te bouwen, maar die stortten uiteindelijk allemaal in. Tijdens de cognitieve benadering kreeg ik inzicht in de bouwtekeningen. Tijdens de haptotherapie leerde ik om op het zwakke fundament een piepklein huisje te bouwen, mijn huisje. Dat werd in eerste instantie gestut door mijn therapeute. Maar ik leerde ook hulp en steun te vragen bij anderen, zodat mijn huisje nog meer gestut werd. Van daaruit ben ik verder gaan bouwen. Geen luchtkastelen meer, maar een fijn huis dat bij mij past.

Tijdens de hapto heb ik ook afscheid genomen van alle toekomstplaatjes die ik in mijn hoofd had gemaakt, ik hoefde ze bij wijze van spreken alleen nog maar in te kleuren (en dat mislukte dus telkens). Ook van mijn kinderwens heb ik met deze haptotherapeute oprecht afscheid genomen. Mijn fundament is wat het is. Bij heftige tegenslag val ik nog wel eens zachtjes terug in oude patronen. Maar ik heb ze leren herkennen en kan ze nu snel ombuigen.

Feitelijk ben ik geheeld tijdens dit proces. En van daaruit bleek dat ik wél een stabiele en gezonde relatie aan kan gaan (inmiddels 16 jaar) en hebben we samen een zoon (bijna 11).

Al met al, er is dus echt hoop. Je kunt jezelf met de juiste hulp helen, maar het kost tijd, veel tijd.

Sterkte dames, en veel succes! :*
Oh Moonah O+ . Ik heb net mijn 3e sessie gehad, ik voel het nog steeds in mijn maag! Vandaag voor het eerst heel concreet gevoeld, alsof de inhoud van mijn hersenpan een pirouette deed. Precies wat jij beschrijft, CBT is prachtig maar anyseren hoe je iets moet voelen als je opgesloten zit in je eigen hoofd, is totaal zinloos. Prachtig om patronen mee te doorgronden maar niet om in contact te komen met je gevoel.
Godshandvrijdag 11 augustus 2017 @ 19:02
quote:
0s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 17:47 schreef Andromache het volgende:
Megamultiquotereactie, dank allen nogmaals!

[..]

Herkenbaar. Ik benader mezelf snel negatief, dat er iets mis is met mij. Waar dat vandaan komt? Vast de omgang met leeftijdsgenoten vroeger. Dat zonderlinge gevoel. Ik ben nu eigenlijk wel blij dat ik onafhankelijk was en principieel tegen merkkleding en meeloperij was, want daar heb ik nu profijt van in mijn karakter. :) Maar de reflex is een zelfbenadering van 'oei'.

[..]

Ik heb een heel sterk beeld meegekregen, dat een relatie hoort, dat een gezin de norm is. Ik ben daar tamelijk traditioneel in. Dus ik deed het gedoe van mijn ex eigenlijk af als 'hij draait nog wel bij'. Ik dacht echt tot twee maanden voor het uitging dat ik hem nog wel bij kon draaien, we gingen steeds meer zijn angsten erover concreet maken met 'waar gaan we dan wonen, en wat voor soort huis, en hoe gaat dat dan dit dat', maar daarna nam hij rap afstand. Ik nam met steeds minder genoegen in de loop der tijd trouwens ook wat betreft mate van contact, hij nam nooit op als ik belde want hij wilde op zichzelf zijn. Dat heb ik geaccepteerd omdat de rest zo goed was als we bij elkaar waren. Maar ja. Hij past niet echt bij me op het diepe niveau. Het is wel goed zo.

[..]

Nee, absoluut niet, haar moeder is zwaar mishandeld door mijn opa met frustraties over zijn Indië-soldatenverleden en waarschijnlijk ook iets van vroeger dat hij als slimme man nooit heeft kunnen studeren (arbeiders-/schippersmilieu). Beppe bleef ook bij pake kost wat kost. En ik heb het idee dat er verhoudingsgewijs meer mis is gegaan bij mijn moeder dan bij mijn tantes want die zijn een stuk zelfstandiger dan zij.

[..]

Dit doet me denken aan mijn cursus mindfulness waar ik minder mee doe momenteel. Hieronder ook de tip van haptotherapie, die ik al eerder gekregen heb. Ik ga daar alsnog mee aan de slag dit najaar. Maar op dat denken kon ik altijd terugvallen, hè? Dat is professioneel/intellectueel mijn grote kracht.

[..]

Bedankt voor je supermooie verhaal O+ Inderdaad, haptotherapie is waarschijnlijk iets voor mij. :)

[..]

Ik ben tamelijk laat aan een echt goede vorm van therapie begonnen, eerstelijns-RET was onvoldoende, wat wel bleek na een aantal herhalingen. Ik vind zeker dat na 2011 de intensiteit van mijn klachten is veranderd. Ik vermoed echter wel dat destijds misschien niet helemaal de goede diagnose is gesteld, omdat ik toch veel blijf herkennen in ADD nu met een serieuze en veeleisende baan, maar ook wel wat borderlinetrekjes. Ik ben kwetsbaar, en ik wil die kwetsbaarheden verminderen. Ik ga eind deze maand naar de huisarts voor een verwijsbrief.

[..]

Geen grip, dat gevoel, dat klopt, maar ik ben het er niet mee eens dat ik er niets aan gedaan heb. Ik heb therapie aangepakt, ik heb me aangesloten, ik heb vrienden gemaakt, ik ben van laatst-gekozen-met-gym naar regelmatig sporten gegaan, ik heb mijn hele leven omgegooid door ook zelf 250 km verderop te gaan wonen in 2013 wat me toen erg goed deed, ik heb de spellenclub opgepakt, ga als het moet zelf naar festivals, ik probeer echt te veranderen in de omgang met mannen (ik heb net 5 appjes van date en hij wacht maar even een paar uur, zo werkt dit toch? :7 ). Ik zal inderdaad nooit de superdaadkrachtige worden op emotioneel niveau, ik ben eerder angstig, maar ik kom er langzaam wel waar ik zijn moet.

[..]

Misschien vergoeilijk ik vroeger inderdaad. Ik ben gewoon niet zwaar mishandeld, ze waren geen alcoholisten, ze hebben binnen de eenmaal uitgekomen moeilijkheden allebei op hun manier hun best gedaan om een dak boven ons hoofd te houden. En inmiddels was ik al bijna volwassen, dus ja... ? Het houdt ergens op, het wijzen met de vinger, ik hou heel veel van hen.

Wat betreft het heen en weer schieten, ik denk dat dat het verschil is tussen wat ik voel en wat ik als zeer intelligent persoon rationeel kan bedenken/accepteren.

Hulp ga ik zoeken, ik sta al op een wachtlijst voor een persoonlijkheidsonderzoek, een nieuwe diagnose, ik heb trouwens al hulp maar in de eerste lijn. Stelt het je trouwens gerust dat mijn offline leven vooral draait om muziek, spellen doen, uitgaan, dansen? :)

[..]

Ik wil iets schrijven op deze reactie maar ik weet niet goed wat. Mag ik slechts zeggen dat ik denk dat je analyse juist is?

[..]

Nou, het was goed of redelijk goed zolang ik wat met hem had, maar toen hij afstand begon te nemen en het uit ging, was alles weer terug wat ik dacht kwijt te zijn, claimen, dat heel sterke gevoel dat ik toch verlaten word, want hee, dat was zojuist gebeurd door iemand bij wie ik dacht dat dat nooit zou gebeuren omdat we het zo gezellig en leuk hadden en werkelijk enorm konden lachen met elkaar. Alles weer in duigen.

[..]

En waarom overkomt ons dat dan? Gewoon pech?

[..]

Dit. Ik denk dat dat ook niet haalbaar is à la een topsporter ofzo.

[..]

Dat is toch niet zo? Met verenigingsgenoten knuffel ik niet op de bank, en die neem ik ook beslist niet mee naar de familie met kerst, omdat die vanwege hun 'functie' simpelweg nooit zo dichtbij kunnen en zullen komen als een levenspartner. Sorry, maar ik vind dat te ver gezocht. Aan de bar leuk, met een enkele vriendin van de volleybal heb ik nu een heel leuke en ook best diepgaande vriendschap, echt een ontzettend lief en leuk mens. O+

[..]

Ik zou veel meer naar mijn ouders toe willen maar ik moet altijd nog zo veel van mezelf. Als je mijn to-do-list eens zou zien.. waar ik nooit iets aan doe. Dat zijn smoesjes. Daarom probeer ik morgenavond mijn moeder op te zoeken :) En mijn vader was hier laatst een hele middag en dat was supergezellig! Vriendschappen mogen meer diepgang krijgen. Van de 15 heb ik niet met allemaal een dusdanig diepe band dat ik al mijn kwetsbaarheden durf te tonen. Ongeveer de helft wel. Of nee... ik heb niet het idee dat zij hun kwetsbaarheden aan mij tonen, want dat bewaren ze voor hun partner! Waar mijn vriendinnetje van volleybal wel over haar problemen met mij praat, mis ik dat juist een beetje van de andere kant van de oude vriendenclub, waardoor me daar toch een pietsie dat gevoel van onveiligheid bekruipt als ik me daar kwetsbaar toon.

[..]

Nou, drie maanden overdrijf je schromelijk. Maar voor de rest heb je gelijk, zo gaat het dus en daar baal ik van.
Als ik jou verhaal zo lees, is het allemaal een uit de hand gelopen iets.

Ten eerste je jeugd:
-je ouders namen het blijkbaar niet altijd voor je op. Zie dat gedoe met de juf op school. Hoe zij met jou als baby om gingen is waarschijnlijk moeilijk te achterhalen, zelf weet je daar natuurlijk niet veel van. Verder af en toe de ruzies met je vader. Je waardeert vooral gezellige momenten met de hele familie, maar beschrijft vrij afstandelijk de relatie met je ouders. Knuffelden en speelden zij met je? Werd je getroost bij een ongelukje met pijn? Zijn ze nog steeds van "Los het zelf op?". Of kan je er tegenwoordig wel bij uithuilen?

-ik denk zelf dat jij moeite had met mensen om te gaan. Ik plak er geen label op, misschien heeft een therapeut dat inmiddels gedaan, maar feit blijft dat vanuit de vroege jeugd jijzelf beschrijft moeite te hebben contact te maken met anderen. In de loop van de tijd is het jou wel gelukt om goed met mensen om te gaan (ik lees vanaf de studententijd een toename van contacten), maar dat heeft wel veel bloed, zweet en tranen gekost...

-dus dat heeft wel enorme impact gehad op jouw zelfbeeld gehad: je wilde steeds meer vanaf dat moment dat je niet geaccepteerd werd juist aardig gevonden worden ipv gepest (wie niet?). Met als gevolg dat je juist meer gepest werd. Je twijfelt daardoor chronisch of jij er wel mag zijn. Natuurlijk mag je er zijn! Echter kan een man die negatieve zelfwaardering echt niet zomaar weg halen. Je moet er eerst zelf in geloven :)

-mogelijk heeft jouw wens (even psychologie van de koude grond) naar een gezin "omdat dat in ons gezin zo hoort" dieper met een verlangen naar acceptatie en liefde van je ouders te maken. In plaats van "tanden op elkaar" hoop je eindelijk te horen dat je er echt bij hoort!

Ja, leuk Godshand, maar wat NU?
Hierboven is al wat gesuggereerd, haptotherapie kan helpen, maar vooral zou ik werken aan je zelfbeeld. Een open deur, maar leer (geld eigenlijk net als Seven. hoewel haar problemen weer andere oorzaken hebben) jezelf te accepteren. Leer tevreden alleen te zijn en alleen te geloven dat jij er mag zijn. Vanuit dat punt kan je van anderen gaan houden om wie zij zijn, en niet als potentiële zaad- en gezinsdonoren. Dan hoeft er geen verlatingsangst meer zijn, als ze dan jou verlaten, pech gehad, je bent nog goede vrienden met je zelf :)
Dat gezin komt later wel en anders maar niet :)
Lienekienvrijdag 11 augustus 2017 @ 19:12
quote:
0s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 18:30 schreef Moonah het volgende:

[..]

Het belangrijkste is denk ik dat als je met oude (dysfunctionele) patronen leeft, je vaak een partner treft die daarop aansluit. Op de lange termijn leidt dat meestal niet tot stabiliteit omdat die patronen in het heden niet meer nuttig zijn en ze meestentijds tegen je werken. En dús ook de relatie die daarop gebaseerd is.
Voor de duidelijkheid: wat bedoel je dan precies met aansluiten? Want zo te lezen bedoel je dat niet in positieve zin.
Moonahvrijdag 11 augustus 2017 @ 19:32
quote:
1s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 19:12 schreef Lienekien het volgende:

[..]

Voor de duidelijkheid: wat bedoel je dan precies met aansluiten? Want zo te lezen bedoel je dat niet in positieve zin.
Dat kan zowel in positieve zin als in negatieve zin uitpakken. Als je je als slachtoffer opstelt en je treft een partner die de redder wil spelen kan het best kans van slagen hebben. Tref je als slachtoffer echter iemand die je nog meer naar beneden haalt, lijkt het me niet zo'n geslaagde combinatie.
#ANONIEMvrijdag 11 augustus 2017 @ 21:30
quote:
7s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 07:23 schreef Seven. het volgende:

Hoewel het rationeel misschien een liefdevol gezin was, je ouders hebben je (onbewust) wel ernstig tekort gedaan. :* . Geen grapje, mijn jeugd was vele malen stabieler dan de jouwe en ik worstel met hetzelfde probleem. Je had als kind geen controle over je eigen omstandigheden en als puber ben je met seks/vriendjes wel die controle uit gaan oefenen. Ik vind het bepaald geen verrassing dat jij in je latere leeftijd onveilige patronen bent gaan ontwikkelen.
Hoe bedoel je rationeel? Je beoordeelt het op basis van je herinneringen en die kunnen rooskleuriger zijn dan de werkelijkheid.
DancingPhoebevrijdag 11 augustus 2017 @ 21:58
Het is veilig om te -blijven- denken dat je ouders niets verkeerd hebben gedaan. Juist wanneer je van ze houdt.

Alle mensen waar ik van hou hebben in hun leven dingen verkeerd gedaan. Ook jij. Ook ik. Ook mijn ouders.

Ik vond het moeilijk dat heel sec te zien.

Ja, zij waren degene die me hadden moeten beschermen tegen bepaalde dingen die toch zijn gebeurd. En daarin schoten ze te kort en daardoor raakte ik op een bepaalde manier beschadigd. Punt.

Dat uitgangspunt klinkt hard. En eerlijk is eerlijk, ik zal het nooit zo tegen ze uitspreken. En daar komt juist het mooie.... omdat ik ook begrijp dat het ze niet gelukt is. Ik begrijp dat ze in de omstandigheden waarin ons gezin op dat moment zat, ze eigenlijk ook maar wat deden, ze vooral reageerden. Internet bestond nog niet, op veel dingen rustte nog een taboe en als er al passende hulp beschikbaar zou zijn geweest, waren mijn ouders iig niet mondig en onderlegd genoeg om die te vinden.

Ze probeerden, ze reageerden, vaak met de handen in het haar. Maar wél met de beste intenties en vol liefde en goede bedoelingen.

Ondanks dat ik nooit heb genoemd dat -heel zwart wit- ik beschadigd ben geraakt in die periode, waarin alleen zij mij hadden kunnen beschermen, heeft mijn vader (en mijn vader is de spreekbuis van mijn moeder, die nooit geleerd heeft over emoties en moeilijke dingen te praten) later vaak genoemd dat hij inziet dat die periode voor mij kut moet zijn geweest en dat ze dat waarschijnlijk -voor mij- beter aan hadden moeten pakken. Maar dat hij hoopte dat ik begreep dat zij eigenlijk ook maar wat deden in het gevecht waar ze in zaten en dat ze altijd van uit de beste intenties hebben gehandeld en besloten, met heel veel liefde voor en bezorgdheid om hun kinderen.

Dus misschien zit de sleutel tot jouw succes wel in toegeven dat het niet zo gek is dat jij onveilig gehecht bent en dat je daardoor in je volwassen leven tegen dingen oploopt. Dat je in die periode gedrag hebt aangeleerd dat tóén helpend, maar nu enkel destructief is.

En dat je dat wilt rechtzetten. Omdat je het waard bent.

* DancingPhoebe flipt hair
Mojo.jojovrijdag 11 augustus 2017 @ 22:06
Wat een non-dusiscussie over fouten van ouders. Sorry hoor.

Als ze perfect waren geweest had je nu zelf geen reet gekund. Je moet in je leven toch echt wel wat weerstand kunnen ervaren om te groeien. Zonder tegenwind kan je niet vliegen.

Gelukkig heb je als kind normaalgesproken alle kansen om te leren, te ontwikkelen, fouten te maken en zelfstandig(er) te worden.

Het is maar net wat je er zelf mee doet. Echt, mensen die doen alsof 90% van hun leven hen overkomt. :')
DancingPhoebevrijdag 11 augustus 2017 @ 22:09
quote:
18s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 22:06 schreef Mojo.jojo het volgende:
Wat een non-dusiscussie over fouten van ouders. Sorry hoor.

Als ze perfect waren geweest had je nu zelf geen reet gekund. Je moet in je leven toch echt wel wat weerstand kunnen ervaren om te groeien. Zonder tegenwind kan je niet vliegen.

Gelukkig heb je als kind normaalgesproken alle kansen om te leren, te ontwikkelen, fouten te maken en zelfstandig(er) te worden.

Het is maar net wat je er zelf mee doet. Echt, mensen die doen alsof 90% van hun leven hen overkomt. :')
Ja de hele psychologie en psychiatrie zitten er naast inderdaad.
IkStampOpTacosvrijdag 11 augustus 2017 @ 22:57
quote:
1s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 22:09 schreef DancingPhoebe het volgende:

[..]

Ja de hele psychologie en psychiatrie zitten er naast inderdaad.
Nee, maar TS wel. Dat is gewoon een ruggegraatloze jankerd met issues die alle oorzaken voor haar problemen buiten haarzelf zoekt. Boehoe wat heeft ze het zwaar gehad zeg doordat niet altijd alles voor de wind ging. :')
Seven.vrijdag 11 augustus 2017 @ 23:45
quote:
0s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 22:57 schreef IkStampOpTacos het volgende:

[..]

Nee, maar TS wel. Dat is gewoon een ruggegraatloze jankerd met issues die alle oorzaken voor haar problemen buiten haarzelf zoekt. Boehoe wat heeft ze het zwaar gehad zeg doordat niet altijd alles voor de wind ging. :')
Voel je je beter nu je deze gifbeker uitgekotst hebt?
Andromachevrijdag 11 augustus 2017 @ 23:58
quote:
13s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 23:45 schreef Seven. het volgende:

[..]

Voel je je beter nu je deze gifbeker uitgekotst hebt?
Ach joh, ik schenk hier geeneens aandacht aan, ik weet dat hij het helemaal mis heeft maar achter een schermpje is het makkelijk vuilspuiten.
CoolGuyzaterdag 12 augustus 2017 @ 00:01
quote:
1s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 23:58 schreef Andromache het volgende:

[..]

Ach joh, ik schenk hier geeneens aandacht aan, ik weet dat hij het helemaal mis heeft maar achter een schermpje is het makkelijk vuilspuiten.
Maar er dan met een omweg tóch aandacht aan besteden. De parallellen met het grote plaatje hier zijn..lichtelijk ironisch.
Argentozaterdag 12 augustus 2017 @ 00:41
quote:
0s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 17:47 schreef Andromache het volgende:
En waarom overkomt ons dat dan? Gewoon pech?
Hate to break it to ya, maar...ja.

In ieder geval de meest waarschijnlijke verklaring.
leolinedancezaterdag 12 augustus 2017 @ 01:01
quote:
1s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 02:11 schreef Andromache het volgende:
seks en knuffels wil,
Vooral dat 1e deel kan nooit moeilijk zijn.
Puntenjagerzaterdag 12 augustus 2017 @ 01:22
quote:
1s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 06:22 schreef Martin_marvellous het volgende:

[..]

Dit is jouw enige 'probleem'.

Er zijn twee dingen die je kunt doen om je situatie aan te pakken.
1. Stop jezelf als probleemgeval te zien. Ik begrijp dat je je soms zo voelt en dat je zo bent gaan denken over jezelf, maar het is onjuist.
2. Ga niet op zoek naar de antwoorden op je vragen.
Klinkt misschien gek, maar het is slecht voor je.

Als je wilt kan ik je helpen andere vragen te stellen, en bovenstaande punten voor je toelichten. Geef het even aan als je dat wilt.
Tuurlijk. Niks aan het handje. Je moet vooral niet willen weten wat er mis is. Laat staan het begrijpen. Zo pakken psychologen en psychiaters het ook aan ^O^

SPOILER
Hoe vaak je dit advies niet leest hier in R&P. Vooral bij mannen die geen vrouw weten te versieren => Vooral niks doen! |

|:(
Het is keihard en de tere zieltjes hier zullen wel moord en brand gaan schreeuwen, maar kort door de bocht ben je (TS) gewoon een rare1 (Ik heb je optreden bij Per Seconde Wijzer gezien en ik schrok eerlijk gezegd een beetje)
Het is natuurlijk een glijdende schaal en de grens is arbitrair, maar 'normale' mensen zien dat echt binnen een seconde. Ook kinderen zien dat meteen. Daarom werd je ook gepest vroeger. Of hoorde je er in ieder geval nooit helemaal bij (precies je pijnpunt).
Gelukkig zijn volwassen mensen doorgaans minder hard voor elkaar en heb je nu grote groep vrienden ^O^

Ook ben je niet echt knap. Dat is wederom keihard om tegen iemand te zeggen, maar het is wel belangrijk om te begrijpen waarom je zo weinig succes hebt op het relatievlak. Want als het op relaties aankomt hebben volwassenen nog precies dezelfde hardheid als kinderen hebben: raar of lelijk!? => bleh, motten we niet!
Dat seks met mannen wèl een bereikbaar station voor je is, komt door het simpele feit dat mannen voor alleen seks veel lagere eisen stellen dan voor een relatie. Voor een relatie denkt zelfs een man toch wel drie keer na.

Hoe nu je probleem / problemen op te lossen!? Ten eerste is de classificatie 'raar' natuurlijk een erg grove tweedeling. Bij jou komt het m.i. vooral neer op een zeer diepgewortelde onzekerheid. Waarschijnlijk gecombineerd met een hele trits aan andere psychologische probleempjes en afwijkingen. Van dysthymie via relatief hoge intelligentie (is niet de norm, dus letterlijk gezien ook iets raars) tot een afwijkende mening en gedachtenwereld.
Dus probeer vooral zelfzekerheid te kweken waardoor je niet zo angstig en gejaagd overkomt op mensen/mannen. Bij normale mensen geeft die zelfzekerheid een soort rust. Ze twijfelen gewoon niet of veel en veel minder aan zichzelf en wat ze doen.
Professionele hulp hierbij lijkt me wel een goed idee, want in tegenstelling tot sommige adviezen hier lijkt me je problemen niet begrijpen of zelfs ontkennen niet tot een automagische oplossing van alles leiden.

Voor uiterlijke aantrekkelijkheid hebben vrouwen al lang kasten vol met oplossingen. Letterlijk kasten vol. Namelijk kleding en make up. Natuurlijk kun je daar niet alles mee bereiken, maar stiekem toch heel veel.
Tevens zit er een verband tussen dat zonderlinge en aantrekkelijkheid. Mensen die raar worden gevonden worden zelden aantrekkelijk gevonden.

PS 1. Ik weet echt wel wie het zegt. Ik ben zelf ook altijd een beetje een buitenbeentje geweest. Volgens mij vinden mensen mij nog net bij de groep 'normale' mensen behoren, maar dan wel eentje die zich niet genoeg conformeert en daar kotsen veel mensen behoorlijk op.
Ook doe ik echt lang niet alles goed in mijn leven. Verre van. Dus ook wat dat betreft is het geen kritiek. Ik wil alleen de rook van desinformatie en pseudopsychologische lulkoek een beetje wegblazen hier.

PS 2. Ik vind je verlangen naar een lieve vriend waarmee je ziel en zaligheid kunt delen meer dan begrijpelijk. Totale lulkoek dat dat juist je probleem zou zijn. Vrijwel alle mensen hebben dat verlangen. Sterker nog, daar draait het hele leven om. Anders zou de overgrote meerderheid niet in een relatie zitten of iig heel veel moeite doen om een partner te krijgen. Wat zeg ik!? Zonder dat mechanisme zouden we niet bestaan!

1 Ze noemt zichzelf ook zonderling dus ZO raar is die kwalificatie niet.

[ Bericht 1% gewijzigd door Puntenjager op 12-08-2017 01:42:48 ]
Andromachezaterdag 12 augustus 2017 @ 01:55
Hey Puntenjager bedankt maar ik ben wel knap, dat zegt iedereen ook, en sorry, ik word veel nagekeken door mannen. Spijt me maar is echt zo! Met bril lijk ik alleen veel strenger.
#ANONIEMzaterdag 12 augustus 2017 @ 02:00
O hechten aan mensen ofzo? Nee.
hetzalallemaalwelzaterdag 12 augustus 2017 @ 02:03
quote:
1s.gif Op zaterdag 12 augustus 2017 02:00 schreef Drug het volgende:
O hechten aan mensen ofzo? Nee.
waarom lees jij tldr topics?
#ANONIEMzaterdag 12 augustus 2017 @ 02:07
quote:
1s.gif Op zaterdag 12 augustus 2017 02:03 schreef hetzalallemaalwel het volgende:

[..]

waarom lees jij tldr topics?
heb het niet gelezen behalve iets over een knappe vrouw
#ANONIEMzaterdag 12 augustus 2017 @ 02:14
Ik heb winkelhaak op mijn wang, slechte hechting toen stuur van fiets er doorheen ging op mijn 4e
bascrosszaterdag 12 augustus 2017 @ 02:55
quote:
0s.gif Op zaterdag 12 augustus 2017 01:55 schreef Andromache het volgende:
Hey Puntenjager bedankt maar ik ben wel knap, dat zegt iedereen ook, en sorry, ik word veel nagekeken door mannen. Spijt me maar is echt zo! Met bril lijk ik alleen veel strenger.
Mensen die lelijk zijn worden ook veel nagekeken. Ik weet trouwens niet of je knap of lelijk bent, want ik heb die aflevering nooit gezien.
leolinedancezaterdag 12 augustus 2017 @ 09:49
quote:
0s.gif Op zaterdag 12 augustus 2017 01:55 schreef Andromache het volgende:
Hey Puntenjager bedankt maar ik ben wel knap, dat zegt iedereen ook, en sorry, ik word veel nagekeken door mannen. Spijt me maar is echt zo! Met bril lijk ik alleen veel strenger.
Pics
-Strawberry-zaterdag 12 augustus 2017 @ 12:12
quote:
0s.gif Op zaterdag 12 augustus 2017 01:55 schreef Andromache het volgende:
Hey Puntenjager bedankt maar ik ben wel knap, dat zegt iedereen ook, en sorry, ik word veel nagekeken door mannen. Spijt me maar is echt zo! Met bril lijk ik alleen veel strenger.
Misschien kleed je je gewoon opvallend?
Vimbavimbazaterdag 12 augustus 2017 @ 12:23
en als je een 'slechte' ouder hebt en een 'goede' kan je dan ook hechtingsproblemen krijgen?


slecht als in het kind niet aankunnen.
-Strawberry-zaterdag 12 augustus 2017 @ 12:44
quote:
1s.gif Op zaterdag 12 augustus 2017 12:23 schreef Vimbavimba het volgende:
en als je een 'slechte' ouder hebt en een 'goede' kan je dan ook hechtingsproblemen krijgen?


slecht als in het kind niet aankunnen.
Ja. Bij jongens vooral als hun vader de slechte ouder is geloof ik.
Voetbalmeisjezaterdag 12 augustus 2017 @ 12:54
Misschien heb je een stoornis of zo. Autisme? Heb je die diagnose? Je maakt je zo druk overal om en neemt alles zo ontzettend serieus.
Vimbavimbazaterdag 12 augustus 2017 @ 12:54
quote:
1s.gif Op zaterdag 12 augustus 2017 12:44 schreef -Strawberry- het volgende:

[..]

Ja. Bij jongens vooral als hun vader de slechte ouder is geloof ik.
en bij meisje de moeder?
Andyyzaterdag 12 augustus 2017 @ 13:01
quote:
1s.gif Op zaterdag 12 augustus 2017 12:23 schreef Vimbavimba het volgende:
en als je een 'slechte' ouder hebt en een 'goede' kan je dan ook hechtingsproblemen krijgen?

slecht als in het kind niet aankunnen.
Nee
quote:
1s.gif Op zaterdag 12 augustus 2017 12:44 schreef -Strawberry- het volgende:

[..]

Ja. Bij jongens vooral als hun vader de slechte ouder is geloof ik.
Nee.
Vimbavimbazaterdag 12 augustus 2017 @ 13:19
quote:
6s.gif Op zaterdag 12 augustus 2017 13:01 schreef Andyy het volgende:

[..]

Nee

[..]

Nee.
kan je dat onderbouwen?
-Strawberry-zaterdag 12 augustus 2017 @ 13:26
quote:
6s.gif Op zaterdag 12 augustus 2017 13:01 schreef Andyy het volgende:

[..]

Nee
Oh echt wel. In ieder geval dat van een slechte ouder en hechtingsproblemen (want mijn ervaring).
-Strawberry-zaterdag 12 augustus 2017 @ 13:28
quote:
1s.gif Op zaterdag 12 augustus 2017 12:54 schreef Vimbavimba het volgende:

[..]

en bij meisje de moeder?
Dat weet ik zo niet, maar de vader en vooral de voorbeeldfunctie is belangrijker van vader tot zoon. Zoon heeft ook meer kans op zelfmoord of alcoholmisbruik als de vader datzelfde doet dan wanneer de moeder die problemen heeft.
Andyyzaterdag 12 augustus 2017 @ 13:34
quote:
1s.gif Op zaterdag 12 augustus 2017 13:19 schreef Vimbavimba het volgende:

[..]

kan je dat onderbouwen?
Dat komt al veel eerder, als baby zijnde ontwikkel je al een hechtingsstijl die naar mijn weten grotendeels genetisch bepaald is.
quote:
1s.gif Op zaterdag 12 augustus 2017 13:26 schreef -Strawberry- het volgende:

[..]

Oh echt wel. In ieder geval dat van een slechte ouder en hechtingsproblemen (want mijn ervaring).
Ja, er wordt hier telkens met anekdotes en pseudo psychologie gegooid. Daar heeft TS echt wat aan :')
#ANONIEMzaterdag 12 augustus 2017 @ 13:35
quote:
1s.gif Op zaterdag 12 augustus 2017 12:23 schreef Vimbavimba het volgende:
en als je een 'slechte' ouder hebt en een 'goede' kan je dan ook hechtingsproblemen krijgen?

slecht als in het kind niet aankunnen.
Volgens mij is het eerder zo dat je als kind geneigd bent dan de goede ouder te idealiseren. Terwijl beide ouders vaak onderdeel zijn van een bepaald patroon.
-Strawberry-zaterdag 12 augustus 2017 @ 13:40
quote:
6s.gif Op zaterdag 12 augustus 2017 13:34 schreef Andyy het volgende:

[..]

Dat komt al veel eerder, als baby zijnde ontwikkel je al een hechtingsstijl die naar mijn weten grotendeels genetisch bepaald is.

[..]

Ja, er wordt hier telkens met anekdotes en pseudo psychologie gegooid. Daar heeft TS echt wat aan :')
Het gaat erom dat jij zegt dat het niet kan. Dat klopt gewoon niet. Dan moet je zeggen dat het meestal geen hechtingsproblemen veroorzaakt en daar een bron bij geven als je blijkbaar beter bent dan de pseudo psychologen hier.
-Strawberry-zaterdag 12 augustus 2017 @ 13:41
Andy sorry je hebt wel gelijk wat betreft een hechtingsstoornis. Problemen tussen ouders en kind, de band tussen hen en de hechting is een stuk breder, maar betreft inderdaad geen hechtingsproblematiek in de klinische zin van het woord.

[ Bericht 100% gewijzigd door -Strawberry- op 12-08-2017 13:51:16 ]
Voetbalmeisjezaterdag 12 augustus 2017 @ 13:58
quote:
3s.gif Op zaterdag 12 augustus 2017 01:22 schreef Puntenjager het volgende:

[..]

Tuurlijk. Niks aan het handje. Je moet vooral niet willen weten wat er mis is. Laat staan het begrijpen. Zo pakken psychologen en psychiaters het ook aan ^O^

SPOILER
Hoe vaak je dit advies niet leest hier in R&P. Vooral bij mannen die geen vrouw weten te versieren => Vooral niks doen! |

|:(
Het is keihard en de tere zieltjes hier zullen wel moord en brand gaan schreeuwen, maar kort door de bocht ben je (TS) gewoon een rare1 (Ik heb je optreden bij Per Seconde Wijzer gezien en ik schrok eerlijk gezegd een beetje)
Het is natuurlijk een glijdende schaal en de grens is arbitrair, maar 'normale' mensen zien dat echt binnen een seconde. Ook kinderen zien dat meteen. Daarom werd je ook gepest vroeger. Of hoorde je er in ieder geval nooit helemaal bij (precies je pijnpunt).
Gelukkig zijn volwassen mensen doorgaans minder hard voor elkaar en heb je nu grote groep vrienden ^O^

Ook ben je niet echt knap. Dat is wederom keihard om tegen iemand te zeggen, maar het is wel belangrijk om te begrijpen waarom je zo weinig succes hebt op het relatievlak. Want als het op relaties aankomt hebben volwassenen nog precies dezelfde hardheid als kinderen hebben: raar of lelijk!? => bleh, motten we niet!
Dat seks met mannen wèl een bereikbaar station voor je is, komt door het simpele feit dat mannen voor alleen seks veel lagere eisen stellen dan voor een relatie. Voor een relatie denkt zelfs een man toch wel drie keer na.

Hoe nu je probleem / problemen op te lossen!? Ten eerste is de classificatie 'raar' natuurlijk een erg grove tweedeling. Bij jou komt het m.i. vooral neer op een zeer diepgewortelde onzekerheid. Waarschijnlijk gecombineerd met een hele trits aan andere psychologische probleempjes en afwijkingen. Van dysthymie via relatief hoge intelligentie (is niet de norm, dus letterlijk gezien ook iets raars) tot een afwijkende mening en gedachtenwereld.
Dus probeer vooral zelfzekerheid te kweken waardoor je niet zo angstig en gejaagd overkomt op mensen/mannen. Bij normale mensen geeft die zelfzekerheid een soort rust. Ze twijfelen gewoon niet of veel en veel minder aan zichzelf en wat ze doen.
Professionele hulp hierbij lijkt me wel een goed idee, want in tegenstelling tot sommige adviezen hier lijkt me je problemen niet begrijpen of zelfs ontkennen niet tot een automagische oplossing van alles leiden.

Voor uiterlijke aantrekkelijkheid hebben vrouwen al lang kasten vol met oplossingen. Letterlijk kasten vol. Namelijk kleding en make up. Natuurlijk kun je daar niet alles mee bereiken, maar stiekem toch heel veel.
Tevens zit er een verband tussen dat zonderlinge en aantrekkelijkheid. Mensen die raar worden gevonden worden zelden aantrekkelijk gevonden.

PS 1. Ik weet echt wel wie het zegt. Ik ben zelf ook altijd een beetje een buitenbeentje geweest. Volgens mij vinden mensen mij nog net bij de groep 'normale' mensen behoren, maar dan wel eentje die zich niet genoeg conformeert en daar kotsen veel mensen behoorlijk op.
Ook doe ik echt lang niet alles goed in mijn leven. Verre van. Dus ook wat dat betreft is het geen kritiek. Ik wil alleen de rook van desinformatie en pseudopsychologische lulkoek een beetje wegblazen hier.

PS 2. Ik vind je verlangen naar een lieve vriend waarmee je ziel en zaligheid kunt delen meer dan begrijpelijk. Totale lulkoek dat dat juist je probleem zou zijn. Vrijwel alle mensen hebben dat verlangen. Sterker nog, daar draait het hele leven om. Anders zou de overgrote meerderheid niet in een relatie zitten of iig heel veel moeite doen om een partner te krijgen. Wat zeg ik!? Zonder dat mechanisme zouden we niet bestaan!

1 Ze noemt zichzelf ook zonderling dus ZO raar is die kwalificatie niet.
Het heeft alles met gedrag te maken. Uiterlijk, tsja, de lelijkste personen kunnen nog wel een relatie hebben. Natuurlijk helpt uiterlijk bij het contact, maar ik weet zeker dat het uiteindelijk niet gaat helpen als je een stabiele relatie wil, zeg maar.

Wanhoop. Aanhankelijkheid. Te graag willen. Het helpt gewoon niet bij het wíllen van een partner en dat lees ik hier. Dat ellenlange zeuren dat het niet lukt, de zoektocht. Hoe zij in het leven staat gaat dat gewoon niet lukken, tenzij ze iemand neemt die ook zo wanhopig op zoek is naar iemand.

Ik heb over uiterlijk ook wel geleerd: ik heb een heel knappe vriendin - met make-up, maar toch ;) - en ze heeft altijd de meest 'aantrekkelijke' vriendjes. Als in: ze worden aantrekkelijk gevonden door een grote groep vrouwen. Rijke voetballers, bekend, charmant, blabla, maar ze wordt uiteindelijk altijd verneukt. Eventjes een relatie, maar geen van de jongens wil haar voor een langdurige relatie. En waardoor? Wanhoop, te graag willen, aanhankelijk zijn. Leuk voor even, maar mensen knappen dan af. En mijns inziens terecht.

En inderdaad: hulp zoeken. Want het maakt het gewoon moeilijker als je zo in het leven staat.
Andyyzaterdag 12 augustus 2017 @ 14:07
quote:
2s.gif Op zaterdag 12 augustus 2017 13:40 schreef -Strawberry- het volgende:

[..]

Het gaat erom dat jij zegt dat het niet kan. Dat klopt gewoon niet. Dan moet je zeggen dat het meestal geen hechtingsproblemen veroorzaakt en daar een bron bij geven als je blijkbaar beter bent dan de pseudo psychologen hier.
Klopt, ik ben een echte psycholoog
quote:
1s.gif Op zaterdag 12 augustus 2017 13:41 schreef -Strawberry- het volgende:
Andy sorry je hebt wel gelijk wat betreft een hechtingsstoornis. Problemen tussen ouders en kind, de band tussen hen en de hechting is een stuk breder, maar betreft inderdaad geen hechtingsproblematiek in de klinische zin van het woord.
^O^
Martin_marvellouszaterdag 12 augustus 2017 @ 14:17
quote:
0s.gif Op zaterdag 12 augustus 2017 01:55 schreef Andromache het volgende:
Hey Puntenjager bedankt maar ik ben wel knap, dat zegt iedereen ook, en sorry, ik word veel nagekeken door mannen. Spijt me maar is echt zo! Met bril lijk ik alleen veel strenger.
:9~ is dat echt zo?
Martin_marvellouszaterdag 12 augustus 2017 @ 14:18
quote:
0s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 21:58 schreef DancingPhoebe het volgende:

* DancingPhoebe flipt hair
oehh, sexy!
Martin_marvellouszaterdag 12 augustus 2017 @ 14:18
quote:
3s.gif Op zaterdag 12 augustus 2017 01:22 schreef Puntenjager het volgende:

[..]

Tuurlijk. Niks aan het handje. Je moet vooral niet willen weten wat er mis is. Laat staan het begrijpen. Zo pakken psychologen en psychiaters het ook aan ^O^

|Hoe vaak je dit advies niet leest hier in R&P. Vooral bij mannen die geen vrouw weten te versieren => Vooral niks doen! |


Ehh. Je begrijpt me verkeerd. :|

ik zeg dat ze haar probleem niet áls probleem moet zien, dus op 'n andere wijze benaderen!eerst kwam je steeds van rechts bijv. en dan zeg ik probeer het eens vanaf links.

hiermee zeg ik dus niet dat ze om de hete brei moet blijven draaien, maar er fundamenteel anders mee omzal moeten gaan!

SPOILER
wat betreft jouw bagetaliserende gebral dat ze een uitzichtloos geval is die alle hoop op succes mag vergeten zeg ik

Vuk jou! :{w Lul
TheInnocentzaterdag 12 augustus 2017 @ 14:20
quote:
6s.gif Op zaterdag 12 augustus 2017 13:01 schreef Andyy het volgende:

[..]

Nee

[..]

Nee.
Stel dat een jongen op vroege leeftijd, bijv. als kleuter, het overlijden van zijn vader kan herinneren en opgevoed is door een alleenstaande moeder.. denk je dan niet dat deze zich ook moeilijk zal hechten? Het zien van het leed, de opvoeding zonder een vader, de angst dat hij pijn zal veroorzaken als hij er niet meer zal zijn als vader? Ik zeg hier maar wat, maar ergens denk ik dat mensen zich dan op een andere manier ontwikkelen.. niet makkelijker er op vertrouwen dat "het wel goed komt"..
S95Sedanzaterdag 12 augustus 2017 @ 14:27
Allemaal leuk en aardig (ik heb niet alles gelezen overigens) maar uiteindelijk ben je zelf alleen degene die verandering in je leven kan veroorzaken. En juist door vast te houden aan onredelijke beelden of dingen die in het verleden geweest zijn blijf je hangen.

Ik denk dat het ook wel gezegd is maar probeer te leren om te accepteren dat je het verleden niet meer kan veranderen maar wel wat nog moet komen in de toekomst

Hechtingstoornis of hoe je het ook wil noemen is geen excuus om zelf ervoor te zorgen dat het beter wordt..
Martin_marvellouszaterdag 12 augustus 2017 @ 14:28
Ligt er ook altijd weer aan of de jongen een sterk karakter heeft of niet, en hoe hij zo'n verlies persoonlijk weer verwerkt. :{w

Alsjeblieft en bedankt. ;)
Andyyzaterdag 12 augustus 2017 @ 14:31
quote:
1s.gif Op zaterdag 12 augustus 2017 14:20 schreef TheInnocent het volgende:

[..]

Stel dat een jongen op vroege leeftijd, bijv. als kleuter, het overlijden van zijn vader kan herinneren en opgevoed is door een alleenstaande moeder.. denk je dan niet dat deze zich ook moeilijk zal hechten? Het zien van het leed, de opvoeding zonder een vader, de angst dat hij pijn zal veroorzaken als hij er niet meer zal zijn als vader? Ik zeg hier maar wat, maar ergens denk ik dat mensen zich dan op een andere manier ontwikkelen.. niet makkelijker er op vertrouwen dat "het wel goed komt"..
Ik ga in op het hechtingsstijl deel, niet wat er op latere leeftijd gebeurd. Uiteraard heeft dat invloed op het kind
quote:
0s.gif Op zaterdag 12 augustus 2017 14:27 schreef S95Sedan het volgende:
Hechtingstoornis of hoe je het ook wil noemen is geen excuus om zelf ervoor te zorgen dat het beter wordt..
Het is keer op keer aangetoond dat hechtingsstijl een significante predictor is voor latere relaties in het leven.
TheInnocentzaterdag 12 augustus 2017 @ 14:32
quote:
6s.gif Op zaterdag 12 augustus 2017 14:31 schreef Andyy het volgende:

[..]

Ik ga in op het hechtingsstijl deel, niet wat er op latere leeftijd gebeurd. Uiteraard heeft dat invloed op het kind

[..]

Het is keer op keer aangetoond dat hechtingsstijl een significante predictor is voor latere relaties in het leven.
Wat bedoel je met hechtingsstijl? Hoe weet iemand wat voor stijl die heeft?
Andyyzaterdag 12 augustus 2017 @ 14:34
quote:
1s.gif Op zaterdag 12 augustus 2017 14:32 schreef TheInnocent het volgende:

[..]

Wat bedoel je met hechtingsstijl? Hoe weet iemand wat voor stijl die heeft?
Attachment theorie. Is heel simpel te testen door bv een baby alleen achter te laten en de reacties te observeren. Ouders weten vast wel of een kind ging huilen als zij even weg gingen en of ze makkelijk te troosten waren daarna
S95Sedanzaterdag 12 augustus 2017 @ 14:34
quote:
6s.gif Op zaterdag 12 augustus 2017 14:31 schreef Andyy het volgende:

[..]

Ik ga in op het hechtingsstijl deel, niet wat er op latere leeftijd gebeurd. Uiteraard heeft dat invloed op het kind

[..]

Het is keer op keer aangetoond dat hechtingsstijl een significante predictor is voor latere relaties in het leven.
Dus is het een excuus?

Als je niet tevreden bent waar je staat in het leven dan ben je zelf verantwoordelijk voor om daar wat aan te veranderen. En al kan je dat niet alleen dan zijn er tegenwoordig echt talloze hulpmiddelen die je een zet in de goede richting kunnen bieden maar een excuus is het gewoon niet.
Andyyzaterdag 12 augustus 2017 @ 14:36
quote:
0s.gif Op zaterdag 12 augustus 2017 14:34 schreef S95Sedan het volgende:

[..]

Dus is het een excuus?

Als je niet tevreden bent waar je staat in het leven dan ben je zelf verantwoordelijk voor om daar wat aan te veranderen. En al kan je dat niet alleen dan zijn er tegenwoordig echt talloze hulpmiddelen die je een zet in de goede richting kunnen bieden maar een excuus is het gewoon niet.
Het is geen excuus, het is een verklaring. Maar een psycholoog kan daarbij helpen
TheInnocentzaterdag 12 augustus 2017 @ 14:44
quote:
6s.gif Op zaterdag 12 augustus 2017 14:34 schreef Andyy het volgende:

[..]

Attachment theorie. Is heel simpel te testen door bv een baby alleen achter te laten en de reacties te observeren. Ouders weten vast wel of een kind ging huilen als zij even weg gingen en of ze makkelijk te troosten waren daarna
Dat staat los van milieufactoren, dus wat het kind meemaakt als peuter, kleuter, puber, de periode dat iemand persoonlijkheid ontwikkelt. Denk je niet dat het een combinatie van factoren is?
Voetbalmeisjezaterdag 12 augustus 2017 @ 18:44
quote:
0s.gif Op zaterdag 12 augustus 2017 14:27 schreef S95Sedan het volgende:
Allemaal leuk en aardig (ik heb niet alles gelezen overigens) maar uiteindelijk ben je zelf alleen degene die verandering in je leven kan veroorzaken. En juist door vast te houden aan onredelijke beelden of dingen die in het verleden geweest zijn blijf je hangen.

Ik denk dat het ook wel gezegd is maar probeer te leren om te accepteren dat je het verleden niet meer kan veranderen maar wel wat nog moet komen in de toekomst

Hechtingstoornis of hoe je het ook wil noemen is geen excuus om zelf ervoor te zorgen dat het beter wordt..
Precies.
jodelahityzaterdag 12 augustus 2017 @ 19:02
Als je knap bent en streng lijkt met bril op dan je bril afdoen bij dates.
Martin_marvellouszaterdag 12 augustus 2017 @ 20:45
nee joh. ik val juist op knap & streng!

[ Bericht 1% gewijzigd door Martin_marvellous op 12-08-2017 20:59:17 ]
Martin_marvellouszaterdag 12 augustus 2017 @ 20:46
quote:
1s.gif Op zaterdag 12 augustus 2017 14:44 schreef TheInnocent het volgende:

[..]

Dat staat los van milieufactoren, dus wat het kind meemaakt als peuter, kleuter, puber, de periode dat iemand persoonlijkheid ontwikkelt. Denk je niet dat het een combinatie van factoren is?
SPOILER
8aa6a4a99d9aded35378950304e828c6--native-american-artwork-native-american-artists.jpg
natuuurlijk niet. :') heeft allemaal met hechtingsstijl te maken, alleen échte psychologen kunnen haar nog redden ..

[ Bericht 2% gewijzigd door Martin_marvellous op 12-08-2017 20:57:54 ]
Marrijezondag 13 augustus 2017 @ 18:07
Welke aflevering van per seconde wijzer?
Seven.zondag 13 augustus 2017 @ 21:29
quote:
1s.gif Op zondag 13 augustus 2017 18:07 schreef Marrije het volgende:
Welke aflevering van per seconde wijzer?
Ook nieuwsgierig. :P
Voetbalmeisjezondag 13 augustus 2017 @ 21:30
Waarom willen mensen eigenlijk zo graag 'n relatie als in dat het MOET.
jodelahityzondag 13 augustus 2017 @ 21:39
quote:
0s.gif Op zondag 13 augustus 2017 21:30 schreef Voetbalmeisje het volgende:
Waarom willen mensen eigenlijk zo graag 'n relatie als in dat het MOET.
Waarom denken mensen van andere mensen dat ze graag een relatie willen omdat het moet? Dat is een betere vraag voor jezelf. Want ik kan je zo al vertellen dat mensen (gemiddeld gesproken) geen relatie willen omdat het moet.
Voetbalmeisjezondag 13 augustus 2017 @ 21:41
quote:
0s.gif Op zondag 13 augustus 2017 21:39 schreef jodelahity het volgende:

[..]

Waarom denken mensen van andere mensen dat ze graag een relatie willen omdat het moet? Dat is een betere vraag voor jezelf. Want ik kan je zo al vertellen dat mensen (gemiddeld gesproken) geen relatie willen omdat het moet.
Dat bedoel ik niet, maar waarom willen mensen zo graag een relatie. Waarom moet dat van die mensen perse? Ik snap dat niet. Het komt of het komt niet.
Seven.zondag 13 augustus 2017 @ 21:47
quote:
0s.gif Op zondag 13 augustus 2017 21:30 schreef Voetbalmeisje het volgende:
Waarom willen mensen eigenlijk zo graag 'n relatie als in dat het MOET.
Kunnen verschillende redenen voor zijn. Omdat men denkt gelukkiger te zijn. Omdat men denkt dat het zo hoort. Tegen het alleen zijn. Omdat iemand graag een kind wil maar dan alleen op de traditionele heteronormatieve manier bijvoorbeeld.
jodelahityzondag 13 augustus 2017 @ 21:52
quote:
1s.gif Op zondag 13 augustus 2017 21:41 schreef Voetbalmeisje het volgende:

[..]

Dat bedoel ik niet, maar waarom willen mensen zo graag een relatie. Waarom moet dat van die mensen perse? Ik snap dat niet. Het komt of het komt niet.
Wat seven zegt is op 4 punten al volledig. Zelf zou ik stellen dat het gewoon zo geprogrammeerd is in ons. Overleven is het doel, voortplanten, en we hebben de luxe om een monogame relatie te kunnen aangaan daarbij. Als jij honger hebt wil je ook eten toch? Als mensen graag een kind willen voelen ze dat ook enigzins op die manier (goed hierop kan ik afgestraft worden maar het idee is duidelijk). Of als ze dus een relatie willen. Of vriendschap. Of warmte door een CV ketel, wat dan ook. Het is niet dat het moet, maar ze willen het graag genoeg.

En vanuit mijn redenatie gedacht heb jij dus niet sterk genoeg de drang om een relatie te willen om er echt over in te kunnen zitten. Terwijl je je kan voorstellen dat als je 2 weken niks kan eten je wel heel graag zou willen eten. Het is gewoon dat als je iets niet genoeg mist (jij een relatie in dit geval) je je moeilijker kan voorstellen dat je het graag zou willen. Maar als je iets wel genoeg mist (eten) dan kan je het je wel voorstellen (bijvoorbeeld). Nou en tussen eten en relaties en wat dan ook kan je je wel voorstellen dat het er allemaal maar net van afhangt hoeveel waarde men aan alles hecht dus ja.
Seven.maandag 14 augustus 2017 @ 10:30
TS, heb je mijn post over hapto al gelezen?
Cue_maandag 14 augustus 2017 @ 11:53
quote:
7s.gif Op maandag 14 augustus 2017 10:30 schreef Seven. het volgende:
TS, heb je mijn post over hapto al gelezen?
Ik heb er wel even naar gekeken. Ziet er interessant uit, volgens mij doet een vriendin van mij dat ook. Jammer dat het niet compleet vergoed wordt.
Rockefellowmaandag 14 augustus 2017 @ 15:48
Als je als vrouw van 35 nog geen gezin hebt terwijl je dit wel ambieert ben je gewoon fucked. De kans dat je nog een geschikte partner vindt is zeer minimiem waardoor de kans zeer groot is dat je eventuele kinderen met vergelijkbare problematiek opzadelt.
Lienekienmaandag 14 augustus 2017 @ 15:55
quote:
0s.gif Op maandag 14 augustus 2017 15:48 schreef Rockefellow het volgende:
Als je als vrouw van 35 nog geen gezin hebt terwijl je dit wel ambieert ben je gewoon fucked. De kans dat je nog een geschikte partner vindt is zeer minimiem waardoor de kans zeer groot is dat je eventuele kinderen met vergelijkbare problematiek opzadelt.
Zulke algemene uitspraken zijn echt onzinnig om te doen.
DancingPhoebemaandag 14 augustus 2017 @ 16:01
Ik ga toch ook eens haptonomie proberen denk ik. Dan maar zelf betalen.
Seven.maandag 14 augustus 2017 @ 16:10
quote:
0s.gif Op maandag 14 augustus 2017 16:01 schreef DancingPhoebe het volgende:
Ik ga toch ook eens haptonomie proberen denk ik. Dan maar zelf betalen.
Als je wil, kan ik mijn topic wel blijven updaten, misschien krijg je dan een idee of het bij je zou passen. :) . Ik ben iig blij dat ik het een kans heb gegeven, ik luister nu al veel beter naar mijn lijf.
Seven.maandag 14 augustus 2017 @ 16:12
quote:
1s.gif Op maandag 14 augustus 2017 15:55 schreef Lienekien het volgende:

[..]

Zulke algemene uitspraken zijn echt onzinnig om te doen.
Niet alleen onzinnig, ook domweg niet waar.
DancingPhoebemaandag 14 augustus 2017 @ 16:20
quote:
7s.gif Op maandag 14 augustus 2017 16:10 schreef Seven. het volgende:

[..]

Als je wil, kan ik mijn topic wel blijven updaten, misschien krijg je dan een idee of het bij je zou passen. :) . Ik ben iig blij dat ik het een kans heb gegeven, ik luister nu al veel beter naar mijn lijf.
Ja graag. Al ga ik het denk sowieso eens op zoek naar een geschikte in de buurt :Y
Rockefellowmaandag 14 augustus 2017 @ 16:28
quote:
1s.gif Op maandag 14 augustus 2017 15:55 schreef Lienekien het volgende:

[..]

Zulke algemene uitspraken zijn echt onzinnig om te doen.
Het lijkt mij wel zinnig om te beseffen dat het gedroomde huisje-boompje-beestje scenario zo goed als praktisch onhaalbaar is geworden. Alle hulp die nu wordt ingeschakeld zal dat dus ook niet dat als doel moeten hebben. Terwijl het wel de trigger was om hulp te zoeken.

Lijkt mij niet onzinniger dan andere uitspraken in dit topic.
quote:
7s.gif Op maandag 14 augustus 2017 16:12 schreef Seven. het volgende:

[..]

Niet alleen onzinnig, ook domweg niet waar.
Mannen zullen geneigd zijn eerder met een jonger exemplaar een gezin te stichten, daarnaast zijn er zijn een hoop piraten die jacht maken op gewillige dames met deze problematiek. Types waar TS ook nog gevoelig voor lijkt. Dat maakt het bijzonder ingewikkeld een fatsoenlijke partner te vinden om een gezin mee te stichten.

Als je 35 - en ook nog eens mentaal zoekende - bent lijkt het me niet onverstandig om in ieder geval voorzichtig aan het idee te wennen dat het niet meer gaat gebeuren. Niet met een fatsoenlijke partner in ieder geval.
Lienekienmaandag 14 augustus 2017 @ 16:34
quote:
0s.gif Op maandag 14 augustus 2017 16:28 schreef Rockefellow het volgende:

[..]

Het lijkt mij wel zinnig om te beseffen dat het gedroomde huisje-boompje-beestje scenario zo goed als praktisch onhaalbaar is geworden. Alle hulp die nu wordt ingeschakeld zal dat dus ook niet dat als doel moeten hebben. Terwijl het wel de trigger was om hulp te zoeken.

Lijkt mij niet onzinniger dan andere uitspraken in dit topic.

[..]

Mannen zullen geneigd zijn eerder met een jonger exemplaar een gezin te stichten, daarnaast zijn er zijn een hoop piraten die jacht maken op gewillige dames met deze problematiek. Types waar TS ook nog gevoelig voor lijkt. Dat maakt het bijzonder ingewikkeld een fatsoenlijke partner te vinden om een gezin mee te stichten.

Als je 35 - en ook nog eens mentaal zoekende - bent lijkt het me niet onverstandig om in ieder geval voorzichtig aan het idee te wennen dat het niet meer gaat gebeuren. Niet met een fatsoenlijke partner in ieder geval.
Ik weet gewoon niet waar ik moet beginnen. Wat een onzin dat je op die leeftijd geen fatsoenlijke partner meer zou kunnen vinden. Je maakt hier echt een fikse denkfout.

En daar laat ik het maar bij.
Rockefellowmaandag 14 augustus 2017 @ 16:37
quote:
1s.gif Op maandag 14 augustus 2017 16:34 schreef Lienekien het volgende:

[..]

Ik weet gewoon niet waar ik moet beginnen. Wat een onzin dat je op die leeftijd geen fatsoenlijke partner meer zou kunnen vinden. Je maakt hier echt een fikse denkfout.
Een fatsoenlijke partner om kinderen mee te maken? Zeer kleine kans.
quote:
En daar laat ik het maar bij.
Dat snap ik.
Andromachemaandag 14 augustus 2017 @ 16:39
quote:
7s.gif Op maandag 14 augustus 2017 10:30 schreef Seven. het volgende:
TS, heb je mijn post over hapto al gelezen?
Hoi! Ja, maar ik had niet de tijd en de rust om het volledig tot me te nemen. Dit komt later. Dank in ieder geval voor je openhartige bijdrage! :*
Lienekienmaandag 14 augustus 2017 @ 16:40
quote:
0s.gif Op maandag 14 augustus 2017 16:37 schreef Rockefellow het volgende:

[..]

Een fatsoenlijke partner om kinderen mee te maken? Zeer kleine kans.

[..]

Dat snap ik.
Nee, je snapt er juist niks van. Geeft niet, verder. :*
DancingPhoebemaandag 14 augustus 2017 @ 16:41
Wat een onzin.

Mijn vriend ontmoet als thirty-somethinger en hij -zelf fourty somethinger- had met liefde nog aan een gezin begonnen met me.

Een paar jaar daarvoor tijdje gedate met een eind dertiger, die met de vriendin die hij na mij kreeg een gezinnetje is gesticht.

Daarna een man die even oud was en zichzelf pas op die leeftijd pas voor het eerst vader zag worden, indien geschikte partner.

Daartussen vooral veel mannen (vnl) gesproken van begin / half 30 die vooral langzaam hun wildste haren aan het kwijtraken waren en aan gezinnetje begonnen te denken.

Allemaal erg anecdotal, maar gezien het feit dat ik écht weinig beb gedate vind ik dit een bizar hoge score.

Dat was ook eigenlijk mijn grootste datefrustratie. Dat ook alle mannen uiteindelijk huisjeboompjebaby willen.
Puntenjagerwoensdag 16 augustus 2017 @ 00:16
quote:
0s.gif Op maandag 14 augustus 2017 16:41 schreef DancingPhoebe het volgende:
Wat een onzin.

Mijn vriend ontmoet als thirty-somethinger en hij -zelf fourty somethinger- had met liefde nog aan een gezin begonnen met me.

Een paar jaar daarvoor tijdje gedate met een eind dertiger, die met de vriendin die hij na mij kreeg een gezinnetje is gesticht.

Daarna een man die even oud was en zichzelf pas op die leeftijd pas voor het eerst vader zag worden, indien geschikte partner.

Daartussen vooral veel mannen (vnl) gesproken van begin / half 30 die vooral langzaam hun wildste haren aan het kwijtraken waren en aan gezinnetje begonnen te denken.

Allemaal erg anecdotal, maar gezien het feit dat ik écht weinig beb gedate vind ik dit een bizar hoge score.

Dat was ook eigenlijk mijn grootste datefrustratie. Dat ook alle mannen uiteindelijk huisjeboompjebaby willen.
1 Aspect waar Rockefellow natuurlijk gewoon gelijk in heeft is de eindigheid van de vruchtbaarheid van een vrouw. Op je 35ste is er nog niet zo veel aan de hand, maar na je 40ste begint het toch erg moeilijk te worden. Zelfs met medische noodgrepen.
Andromachezaterdag 19 augustus 2017 @ 10:19
De angst. Ik zit er nu middenin. Het is net aan, we vinden het allebei lastig om kwetsbaarheid te tonen, hij zegt niet zo'n apper te zijn, ik kan hem pas dinsdag voor het eerst weer fatsoenlijk zien (ben weekend weg en maandag tot 21:30 sporttraining, heel misschien wil hij me ophalen?) en afgelopen maandagochtend was de laatste keer dat ik hem zag. Ik vind het vreselijk, ik wil elke dag bevestiging, het liefst, dat hij me na dit weekend nog wil zien, dat ik er toe doe voor hem, dat hij niet weggaat. Laatste appje was van hem, beetje kortaf, terwijl ik drie appjes achter elkaar heb gestuurd. Ik ga mezelf dwingen om niks te sturen zolang hij niks stuurt. Ik wil dat hij initiatief neemt en dat ik hem niet wegjaag doordat ik weer wat plan om elkaar te zien. De laatste keer ging op zijn initiatief trouwens.

Ik ben gewoon zo bang dat er weer iemand bij me weggaat. Zo bang. Zie hier de gedachten. Laat dit weekend snel voorbij gaan en laat me weer snel de knusheid met hem ervaren en laat er ontwikkeling in zitten. Want hij is denk ik echt de moeite waard.
8777zaterdag 19 augustus 2017 @ 10:20
quote:
0s.gif Op zaterdag 19 augustus 2017 10:19 schreef Andromache het volgende:
De angst. Ik zit er nu middenin. Het is net aan, we vinden het allebei lastig om kwetsbaarheid te tonen, hij zegt niet zo'n apper te zijn, ik kan hem pas dinsdag voor het eerst weer fatsoenlijk zien en afgelopen maandagochtend was de laatste keer dat ik hem zag. Ik vind het vreselijk, ik wil elke dag bevestiging, het liefst, dat hij me na dit weekend nog wil zien, dat ik er toe doe voor hem, dat hij niet weggaat. Laatste appje was van hem, beetje kortaf, terwijl ik drie appjes achter elkaar heb gestuurd. Ik ga mezelf dwingen om niks te sturen zolang hij niks stuurt. Ik wil dat hij initiatief neemt en dat ik hem niet wegjaag doordat ik weer wat plan om elkaar te zien. De laatste keer ging op zijn initiatief trouwens.

Ik ben gewoon zo bang dat er weer iemand bij me weggaat. Zo bang. Zie hier de gedachten. Laat dit weekend snel voorbij gaan en laat me weer snel de knusheid met hem ervaren en laat er ontwikkeling in zitten. Want hij is denk ik echt de moeite waard.
Jeetje wat treurig. Waarom zoek je geen vent die er hetzelfde instaat als jij?
Andromachezaterdag 19 augustus 2017 @ 10:26
quote:
1s.gif Op zaterdag 19 augustus 2017 10:20 schreef 8777 het volgende:

[..]

Jeetje wat treurig. Waarom zoek je geen vent die er hetzelfde instaat als jij?
Nou dat is hij wel in de zin van dat hij het eerst het woord exclusief en vriendin uitsprak, en dat we elkaar elke week willen zien was hij het helemaal mee eens. Ik ben allang blij dat dat me overkomt bij iemand met wie ik het ook wil, wederzijds dus. Maar het appcontact zijn we niet gelijk in. Dat is een utopie, toch? En het is me al zo veel vaker overkomen, deze angst en wegjagen, ook bij mannnen die duidelijk minder goed bij me pasten dan hij, dus het ligt ook aan mij.
motorbloempjezaterdag 19 augustus 2017 @ 10:27
God hemel zeg, 'hoe jaag je iemand weg 101'… als ik die vent was was ik al weg geweest. Doe rustig.
Andromachezaterdag 19 augustus 2017 @ 10:29
Dus maar afwachten tot hij wat stuurt? En als ik maandag nog niks gehoord heb zelf bellen? Laatste keer contact was gisterochtend.
motorbloempjezaterdag 19 augustus 2017 @ 10:33
Ga door met je eigen leven. Doe je eigen ding. Dit is intens onaantrekkelijk.
DancingPhoebezaterdag 19 augustus 2017 @ 10:35
Volgens mij is dat geen utopie. Dat het zo uit elkaar ligt is volgens mij een uitzondering.

Maar ook weer geen ramp, dus het niet voeden door het steeds aandacht te geven, lijkt me verstandig.
8777zaterdag 19 augustus 2017 @ 10:35
quote:
1s.gif Op zaterdag 19 augustus 2017 10:26 schreef Andromache het volgende:

[..]

Nou dat is hij wel in de zin van dat hij het eerst het woord exclusief en vriendin uitsprak, en dat we elkaar elke week willen zien was hij het helemaal mee eens. Ik ben allang blij dat dat me overkomt bij iemand met wie ik het ook wil, wederzijds dus. Maar het appcontact zijn we niet gelijk in. Dat is een utopie, toch? En het is me al zo veel vaker overkomen, deze angst en wegjagen, ook bij mannnen die duidelijk minder goed bij me pasten dan hij, dus het ligt ook aan mij.
Maar als hij weet dat je dit zo voelt kan hij je ook tegemoet komen.
Molozaterdag 19 augustus 2017 @ 11:09
Oh dear lord, best kans dat als je dit verstikkende gedrag zo laat zien hij al mentaal zijn spullen aan het pakken is hoor.
Hopeloos onaantrekkelijk dit.
Groei eens op of zoek hulp, dit is niet normaal
Mojo.jojozaterdag 19 augustus 2017 @ 11:10
quote:
1s.gif Op zaterdag 19 augustus 2017 10:29 schreef Andromache het volgende:
Dus maar afwachten tot hij wat stuurt? En als ik maandag nog niks gehoord heb zelf bellen? Laatste keer contact was gisterochtend.
Wat heb je er aan om die angst maar aandacht te blijven geven? Je voedt het alleen maar.

Sowieso helpt het niet om iemand emotionele verplichtingen op te leggen. Het verkleint je kans om positief verrast te worden enorm. Funest op den duur.

Als je het leuk met elkaar hebt mag je er wel een beetje van uitgaan dat iemand, ook tijdens stilte, het beste met je voor heeft?
8777zaterdag 19 augustus 2017 @ 11:10
Of je zoekt iemand met hetzelfde probleem.
Molozaterdag 19 augustus 2017 @ 11:12
quote:
0s.gif Op zaterdag 19 augustus 2017 11:10 schreef 8777 het volgende:
Of je zoekt iemand met hetzelfde probleem.
Lekker elkaars angst voeden, elkaar testen en continu onzeker maken.
8777zaterdag 19 augustus 2017 @ 11:13
quote:
1s.gif Op zaterdag 19 augustus 2017 11:12 schreef Molo het volgende:

[..]

Lekker elkaars angst voeden, elkaar testen en continu onzeker maken.
Dat hoeft niet zo te zijn.
Molozaterdag 19 augustus 2017 @ 11:14
quote:
1s.gif Op zaterdag 19 augustus 2017 11:13 schreef 8777 het volgende:

[..]

Dat hoeft niet zo te zijn.
Jij denkt dat TS stabiel wordt van een angstig intens wiebelig persoon?
8777zaterdag 19 augustus 2017 @ 11:18
quote:
1s.gif Op zaterdag 19 augustus 2017 11:14 schreef Molo het volgende:

[..]

Jij denkt dat TS stabiel wordt van een angstig intens wiebelig persoon?
Dat niet.
Ik ben zelf ook iemand die constant bevestiging nodig heeft, mijn vriendin heeft hetzelfde, dus zij begrijpt mij en ik haar.
Molozaterdag 19 augustus 2017 @ 11:27
quote:
1s.gif Op zaterdag 19 augustus 2017 11:18 schreef 8777 het volgende:

[..]

Dat niet.
Ik ben zelf ook iemand die constant bevestiging nodig heeft, mijn vriendin heeft hetzelfde, dus zij begrijpt mij en ik haar.
Niet in de categorie van TS denk ik?
8777zaterdag 19 augustus 2017 @ 11:36
quote:
1s.gif Op zaterdag 19 augustus 2017 11:27 schreef Molo het volgende:

[..]

Niet in de categorie van TS denk ik?
Geen idee hoe ernstig het is bij ts.
Molozaterdag 19 augustus 2017 @ 11:40
quote:
1s.gif Op zaterdag 19 augustus 2017 11:36 schreef 8777 het volgende:

[..]

Geen idee hoe ernstig het is bij ts.
Haar pohi en dit topic geven wel een aardig beeld toch
-Strawberry-zaterdag 19 augustus 2017 @ 11:43
quote:
1s.gif Op zaterdag 19 augustus 2017 10:26 schreef Andromache het volgende:

[..]

Nou dat is hij wel in de zin van dat hij het eerst het woord exclusief en vriendin uitsprak, en dat we elkaar elke week willen zien was hij het helemaal mee eens. Ik ben allang blij dat dat me overkomt bij iemand met wie ik het ook wil, wederzijds dus. Maar het appcontact zijn we niet gelijk in. Dat is een utopie, toch? En het is me al zo veel vaker overkomen, deze angst en wegjagen, ook bij mannnen die duidelijk minder goed bij me pasten dan hij, dus het ligt ook aan mij.
Klinkt wel borderline verlatingsangst achtig. Misschien zou je nu juist met therapie hiermee aan de slag moeten? En hopen dat je de vent in de tussentijd niet afschrikt.
8777zaterdag 19 augustus 2017 @ 11:49
quote:
1s.gif Op zaterdag 19 augustus 2017 11:40 schreef Molo het volgende:

[..]

Haar pohi en dit topic geven wel een aardig beeld toch
Ja ik zit net te lezen, ik herken mezelf er wel in maar niet op alle punten. En ik denk dat het bij haar erger is dan bij mij. Ik heb deze angst ook niet in mijn jeugd opgelopen maar later.
Spanky78zaterdag 19 augustus 2017 @ 11:49
quote:
1s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 09:02 schreef motorbloempje het volgende:

[..]

daar ben ik het wel mee eens. Veel passieve excuses, weinig/geen actieve rol voor jezelf.
Ik denk dat ts enigszins passief en introvert is en daar wel moeite heeft. Kan me voorstellen dat je na een tijd rondklooien met relaties je best even kut voelt daarover en dat mag best.

Toch deel ik ergens je oordeel (voor zover ik vanaf hier kan oordelen) dat het meer lijkt op geef jezelf een schop onder de kont en maak er wat van.

Ben geen psycholoog, maar een hechtingsstoornis is wel iets heel anders dan in groep 4 verhuizen.

Dus ts. Ik voel wel met je mee. Maar je zult er zelf uit.moeten komen. Ik zou dit niet medicalisere n en zoeken naar allerlei psychiatrische shit. Je bent slim. En dat geeft afstand. Dat is soms eenzaam. Yup.

Maar je lijkt me niet ziek. Dus het is aan jou om er och wat van te maken. Je hebt misschien nog wat liefdesverdriet.om die ene kerel. Een ander kom je wel tegen. En ja. Met 35 speelt er denk ik nog heel.wat anders. Je biologische klok.
Spanky78zaterdag 19 augustus 2017 @ 11:51
quote:
1s.gif Op zaterdag 19 augustus 2017 11:43 schreef -Strawberry- het volgende:

[..]

Klinkt wel borderline verlatingsangst achtig. Misschien zou je nu juist met therapie hiermee aan de slag moeten? En hopen dat je de vent in de tussentijd niet afschrikt.
Ik vind dat jij de zaken teveel als een behandelaar bekijkt. Ook echt behandelen bij alles wat je ziet.

Overigens denk ik dat dat heel goed bedoeld is. Maar vind het niet verstandig alles meteen een 'ziekte' te maken. Mensen zijn soms wat apart en anders. So what?
Voetbalmeisjezaterdag 19 augustus 2017 @ 12:24
quote:
1s.gif Op zaterdag 19 augustus 2017 10:29 schreef Andromache het volgende:
Dus maar afwachten tot hij wat stuurt? En als ik maandag nog niks gehoord heb zelf bellen? Laatste keer contact was gisterochtend.
Itt de rest zou ik gisterochtend ook wel lang vinden als je net in de verliefdedate vriendjevriendinnetje fase zit. En dat de apps ook nog kortaf waren, zou ik dan ook onzeker van worden. Tenzij hij druk bezig is met iets?
Andromachezaterdag 19 augustus 2017 @ 14:46
Was het maar dinsdagavond, dan weet ik tenminste of ook deze man er weer mee kapt of dat we elkaar weer gezien hebben en dat ik mijn verwachtingen qua contact heb kunnen bespreken en dat we daar voor de toekomst een weg in hebben kunnen vinden. Pure hel dit. Sta op Lowlands te janken.
Cue_zaterdag 19 augustus 2017 @ 14:54
Dus nu heb je iemand, waarbij t heel goed klikt en je je goed voelt. Die voor zover ik me goed herinner, je al z'n vriendinnetje heeft genoemd.
Je bent op Lowlands en je bent zo bang dat het misgaat dat je daar niet kan genieten?

Je ziet elkaar disndag weer. Geniet en als t dan niets wordt. Ja dan is tbkut. Maar dat is dinsdag pas. Nu genieten, want nu hebben jullie t leuk en heb je een feestje daar!

En als t echt zo diep zit, dan moet je er echt met iemand over praten hoor.
Twijfels en angst is normaal, maar je leven is meer dan enkel een man.
#ANONIEMzaterdag 19 augustus 2017 @ 14:59
Als hij niet zo'n apper is kun je toch ook gewoon even bellen?
DancingPhoebezaterdag 19 augustus 2017 @ 15:01
quote:
0s.gif Op zaterdag 19 augustus 2017 14:46 schreef Andromache het volgende:
Was het maar dinsdagavond, dan weet ik tenminste of ook deze man er weer mee kapt of dat we elkaar weer gezien hebben en dat ik mijn verwachtingen qua contact heb kunnen bespreken en dat we daar voor de toekomst een weg in hebben kunnen vinden. Pure hel dit. Sta op Lowlands te janken.
Je weigert ook gewoon gelukkig te zijn he?
Andromachezaterdag 19 augustus 2017 @ 15:10
quote:
1s.gif Op zaterdag 19 augustus 2017 15:01 schreef DancingPhoebe het volgende:

[..]

Je weigert ook gewoon gelukkig te zijn he?
Ik weet niet wat mentale rust is.
Lienekienzaterdag 19 augustus 2017 @ 15:12
Hoe kan het nou dat je met al die jaren therapie nog niet hebt geleerd om je eigen onrustveroorzakende gedachten een beetje om te buigen?
DancingPhoebezaterdag 19 augustus 2017 @ 15:12
quote:
1s.gif Op zaterdag 19 augustus 2017 15:10 schreef Andromache het volgende:

[..]

Ik weet niet wat mentale rust is.
Dit als iemand die op een drumstel drumt en zegt "ik weet niet wat stilte is".
Andromachezaterdag 19 augustus 2017 @ 15:14
quote:
1s.gif Op zaterdag 19 augustus 2017 15:12 schreef DancingPhoebe het volgende:

[..]

Dit als iemand die op een drumstel drumt en zegt "ik weet niet wat stilte is".
Kinda en dank voor de muzikale referentie _O_
Droopiezaterdag 19 augustus 2017 @ 15:14
quote:
1s.gif Op zaterdag 19 augustus 2017 15:12 schreef DancingPhoebe het volgende:

[..]

Dit als iemand die op een drumstel drumt en zegt "ik weet niet wat stilte is".
Exact dit.
Met alle respect Andro, dit veroorzaak je echt zelf.

Je kan heel veel dingen proberen te verklaren met "issues" uit het verleden.

Maar je trapt iedere keer zelf het gaspedaal in met je volle verstand en achteraf ga je overal de schuld leggen behalve bij jezelf op dat moment.
DancingPhoebezaterdag 19 augustus 2017 @ 15:22
Nu gewoon een pil poppen, bravo induiken en voelen dat alles liefde is en alles goed komt.

Neem het niet te letterlijk en hou je broekje aan. Weet niet hoe je vlam daar over denkt.
Mojo.jojozaterdag 19 augustus 2017 @ 15:31
quote:
0s.gif Op zaterdag 19 augustus 2017 14:46 schreef Andromache het volgende:
Was het maar dinsdagavond, dan weet ik tenminste of ook deze man er weer mee kapt of dat we elkaar weer gezien hebben en dat ik mijn verwachtingen qua contact heb kunnen bespreken en dat we daar voor de toekomst een weg in hebben kunnen vinden. Pure hel dit. Sta op Lowlands te janken.
Beter neem je een huisdier. Daarvan verwacht je niet dat het je appt maar kun je wel van onvoorwaardelijke liefde op aan. Wellicht kun je dan ook wat makkelijker met stilte van een date omgaan omdat je leven al gevuld is met veel liefde van je huisdier en hopelijk ook familie. Een relatie moet gevoelsmatig een beetje de kers op de taart van je leven zijn, niet de taart zelf?
Andromachezaterdag 19 augustus 2017 @ 15:34
quote:
15s.gif Op zaterdag 19 augustus 2017 15:12 schreef Lienekien het volgende:
Hoe kan het nou dat je met al die jaren therapie nog niet hebt geleerd om je eigen onrustveroorzakende gedachten een beetje om te buigen?
Omdat er weinig realistische helpende tegenovertuigingen zijn tegenover de gedachte 'hij gaat er mee kappen', elke man die ik echt leuk vond, is er ook mee gekapt, ja eentje heb ik zelf afgebroken tien jaar geleden.

Deze specifiek denkt vast aan me maar ziet geen reden me loos te appen omdat er niks is, en we toch al half afgesproken hebben 'we zien elkaar wel weer na LL' (zo terloops zei ik het letterlijk). Hij heeft rust, ik niet.
DancingPhoebezaterdag 19 augustus 2017 @ 15:35
Dus misschien passen jullie wel helemaal niet goed bij elkaar?
Andromachezaterdag 19 augustus 2017 @ 15:35
quote:
14s.gif Op zaterdag 19 augustus 2017 15:31 schreef Mojo.jojo het volgende:

[..]

Beter neem je een huisdier. Daarvan verwacht je niet dat het je appt maar kun je wel van onvoorwaardelijke liefde op aan. Wellicht kun je dan ook wat makkelijker met stilte van een date omgaan omdat je leven al gevuld is met veel liefde van je huisdier en hopelijk ook familie. Een relatie moet gevoelsmatig een beetje de kers op de taart van je leven zijn, niet de taart zelf?
Wat is geschikt als je elf uur per dag van huis bent, niet van kattennagels houdt, wel van knuffelen, en op een appartement woont?
Molozaterdag 19 augustus 2017 @ 15:44
Je bent ook totaal niet impulsief of een fladderaar hè.

Maar geschikt: een Rowdy, net als in Scrubs




Zach-Braff-and-Rowdy-in-Scrubs.jpg

[ Bericht 36% gewijzigd door Molo op 19-08-2017 15:53:17 ]
Samzzzaterdag 19 augustus 2017 @ 16:16
quote:
1s.gif Op zaterdag 19 augustus 2017 15:34 schreef Andromache het volgende:

[..]

Omdat er weinig realistische helpende tegenovertuigingen zijn tegenover de gedachte 'hij gaat er mee kappen', elke man die ik echt leuk vond, is er ook mee gekapt, ja eentje heb ik zelf afgebroken tien jaar geleden.

Deze specifiek denkt vast aan me maar ziet geen reden me loos te appen omdat er niks is, en we toch al half afgesproken hebben 'we zien elkaar wel weer na LL' (zo terloops zei ik het letterlijk). Hij heeft rust, ik niet.
Je zegt zelf 'we zien elkaar na LL', duidelijk toch?

Geniet van LL. Je ziet m daarna weer.
Puzziezaterdag 19 augustus 2017 @ 16:47
quote:
0s.gif Op zaterdag 19 augustus 2017 14:46 schreef Andromache het volgende:
Was het maar dinsdagavond, dan weet ik tenminste of ook deze man er weer mee kapt of dat we elkaar weer gezien hebben en dat ik mijn verwachtingen qua contact heb kunnen bespreken en dat we daar voor de toekomst een weg in hebben kunnen vinden. Pure hel dit. Sta op Lowlands te janken.
'Jouw verwachtingen'
Doen die van hem er ook toe in jouw plaatje?

Ik heb dit topic redelijk gevolgd en je verhaal gelezen. Ik ken je verder niet van hier,
maar wat ontzettend jammer dat je zo negatief bent en alleen maar aan het invullen bent voor die ander.
Je legt alles bij hem neer,
Waar is jouw eigen aandeel in dit geheel?

Je zou zelf contact op kunnen nemen, hem een appje sturen,bellen smssen.
Gewoon uit interesse bijvoorbeeld en omdat je het leuk vind om ff met hem te kletsen.appen whatever..
Op mij komt het heel erg over alsof je een slachtoffer van deze situatie,van hem bent,
en dat begrijp ik niet helemaal want dat ben je niet.
Je maakt van jezelf slachtoffer en het lijkt bijna alsof dit je kick is(bijna)

"kijk het gaat weer fout, deze wil me ook al niet,mooi excuus om hier te vermelden dat je moet janken,en ja, mensen vinden je vast zielig.
Maar ik zit dit het eigenlijk vol verbazing te lezen.

Wat een druk moet die ander voelen, ik krijg het er zelf al bijna benauwd van.

Ik denk dat iets alleen kans van slagen kan hebben (in vriendschap , relatie)
als je mensen de ruimte geeft,jezelf die ruimte geeft en durft te vertrouwen op de ander '
Maar belangrijker nog: durft te vertrouwen op jezelf.

Uit eigen ervaring weet ik dat mannen niet zo snel bellen, of appen.
Dat kan wel eens lastig zijn misschien ( of onzeker voelen maar je kan er zelf ook wat aan doen
en dit is geen reden om de deur (die nog niet eens half openstaat) meteen meteen al dicht te gooien.

Ik wens je iig heel erg veel Sterkte!
Andromachezaterdag 19 augustus 2017 @ 16:52
Altijd als ik weer appte bij dit gevoel ging het fout want dan claimde ik... Vriendinnetje hier zei ook 'laat hem maar weer appen, geef hem de ruimte om moeite voor jou te doen'. Dus nu wacht ik maar.

Ik wil gewoon niet dat het weer fout gaat want dat gaat het altijd als ik handel, als ik actief ben, als ik contact maak. Dus ja, ik laat het maar bij hem, want ik kan hier geen ene kloot van.

[ Bericht 33% gewijzigd door Andromache op 19-08-2017 16:58:12 ]
Andromachezaterdag 19 augustus 2017 @ 17:01
En nou ja misschien bedoelt hij met 'ik ben niet zo'n apper' niet dat hij het niet leuk vindt als ik wat stuur, ja dat heb ik dan misschien ingevuld.
DancingPhoebezaterdag 19 augustus 2017 @ 17:01
Als je jezelf bent dus? Dus ga je je maar als een ander gedragen? Dan heb JIJ uiteindelijk nog geen relatie, maar je gecreëerde alter-ego.

Ga nou eens uit van je eigen kracht man. Durf te zeggen: dit ben ik, graag of niet. En ja, niet doet pijn (vooral omdat je die pijn gaat aangrijpen om de waarheid die je voor jezelf wil creëren te onderbouwen), maar doorhanessen obv leugens nog veel meer.

Ben je niet te oud voor dit soort regeltjes?
Andromachezaterdag 19 augustus 2017 @ 17:03
quote:
0s.gif Op zaterdag 19 augustus 2017 17:01 schreef DancingPhoebe het volgende:
Als je jezelf bent dus? Dus ga je je maar als een ander gedragen? Dan heb JIJ uiteindelijk nog geen relatie, maar je gecreëerde alter-ego.

Ga nou eens uit van je eigen kracht man. Durf te zeggen: dit ben ik, graag of niet. En ja, niet doet pijn (vooral omdat je die pijn gaat aangrijpen om de waarheid die je voor jezelf wil creëren te onderbouwen), maar doorhanessen obv leugens nog veel meer.

Ben je niet te oud voor dit soort regeltjes?
Mijzelf is niet goed want die claimde meermaals. Dus met in nota bene therapie en anderszins praten en Fok heb ik regels geleerd en g-schema's en gedoe om ander gedrag proberen te vertonen, en dat is dus kennelijk ook niet goed.
DancingPhoebezaterdag 19 augustus 2017 @ 17:05
Je gedrag is wel anders maar je voelt alles nog even hysterisch heb ik het idee?
DancingPhoebezaterdag 19 augustus 2017 @ 17:05
Plus ik denk dat je in de fout gaat bij de aanname dat "jijzelf" het bent die zo claimt.

Eerder je beschadigingen en littekens.
Cue_zaterdag 19 augustus 2017 @ 17:06
Ik kan soms ook vest claimen, vaak vragen of date langs wil komen bv.
Vooral overmatig enthousiasme vanuit mij. Hij kan gewoon nee zeggen en daar zoek ik (gelukkig) niets achter.

Dit heb ik hem ook al snel aangegeven toen ik merkte dat ik dat deed. Zodat ie zich niet bezwaard zou voelen ofzo.

Maar door het uit te spreken scheelt het bij beide in foute verwachtingen of evt foutief invulling van wat iemand bedoelt of wilt.

Dat jij een apper bent hoeft niet erg te zijn. Vertel hem dat, app hem, maar zorg er dan wel voor dat jij het niet erg vindt als hij niet altijd wat terug stuurt.
Molozaterdag 19 augustus 2017 @ 17:08
Het gaat er niet om dat hij moet appen om moeite voor jou te doen, het gaat erom dat jullie gewoon als volwassenen contact hebben met elkaar.

Je klinkt als een klein kind
bascrosszaterdag 19 augustus 2017 @ 17:10
Als je zo afhankelijk bent van iemand is er iets mis met je.
Mojo.jojozaterdag 19 augustus 2017 @ 17:16
quote:
1s.gif Op zaterdag 19 augustus 2017 15:35 schreef Andromache het volgende:

[..]

Wat is geschikt als je elf uur per dag van huis bent, niet van kattennagels houdt, wel van knuffelen, en op een appartement woont?
🐰 ?

Geen idee. Maar zorg voor iets dat je gevoel niét in zo'n alles of niets dimensie terecht komt. Iets dat je vaak doet beseffen dat een relatie maar een klein deel van je leven uit maakt, zodat wanneer je angst even de kop op steekt, je voelt dat je een heel stevig fundament hebt dat 90% van je leven gewoon heel fijn maakt.
Andromachezaterdag 19 augustus 2017 @ 17:25
Nou ik heb geappt van 'alles goed, hier leuk, zin je te zien doei'. Ik ben duidelijk iets kwijt nu. Hij moet maar zien wat ie ermee doet. Dit ben ik, luchtiger kan en wil ik niet zonder dat het negeren is van mij uit. Hier heeft 'ie het idd maar mee te doen. En anders niet. En nu naar een nieuwe band.
Andromachezaterdag 19 augustus 2017 @ 17:26
quote:
0s.gif Op zaterdag 19 augustus 2017 17:05 schreef DancingPhoebe het volgende:
Je gedrag is wel anders maar je voelt alles nog even hysterisch heb ik het idee?
Ja, de angst is weer skyhigh na een stuk minder de eerste 2 jaar met ex.
DancingPhoebezaterdag 19 augustus 2017 @ 17:30
Door de aanwezigheid van een ander dus? Ipv doordat je de problemen hebt geconfronteerd en opgelost?
Andromachezaterdag 19 augustus 2017 @ 17:34
quote:
0s.gif Op zaterdag 19 augustus 2017 17:30 schreef DancingPhoebe het volgende:
Door de aanwezigheid van een ander dus? Ipv doordat je de problemen hebt geconfronteerd en opgelost?
Nou aanwezig was hij niet. Maar ik had een langeafstandsrelatie waar ik van op kon, waar ik wist wat ik kon verwachten qua contact en betrokkenheid en alle leuke dingen.

Ik ws héél hard bezig geweest, en 1,5 jaar later werd ik beloond met hem. Dus het was goed,kennelijk.
niepleujezaterdag 19 augustus 2017 @ 17:39
quote:
0s.gif Op zaterdag 19 augustus 2017 17:25 schreef Andromache het volgende:
Nou ik heb geappt van 'alles goed, hier leuk, zin je te zien doei'. Ik ben duidelijk iets kwijt nu. Hij moet maar zien wat ie ermee doet. Dit ben ik, luchtiger kan en wil ik niet zonder dat het negeren is van mij uit. Hier heeft 'ie het idd maar mee te doen. En anders niet. En nu naar een nieuwe band.
Ik zou ook niet weten wat er mis is met een dergelijk berichtje.
DancingPhoebezaterdag 19 augustus 2017 @ 17:41
Hij had geen beloning moeten zijn.

Jouw leuke leven waarin je hem niet nodig had/hebt zou de beloning moeten zijn.

Je kunt toch ook niet zo'n druk op iemand leggen..?

Jij bent mijn beloning want ik deed het werk... das toch net een beetje als die ene droogtrekker in dating.... "ik heb recht op een meisje"...
Andromachezaterdag 19 augustus 2017 @ 17:43
quote:
0s.gif Op zaterdag 19 augustus 2017 17:39 schreef Voszje het volgende:

[..]

Ik zou ook niet weten wat er mis is met een dergelijk berichtje.
Van alles bij de mannen met bindingsangst die me niet leukgenoeg vonden voor iets serieus van wie ik veel littekens heb.
S95Sedanzaterdag 19 augustus 2017 @ 17:45
quote:
0s.gif Op zaterdag 19 augustus 2017 17:41 schreef DancingPhoebe het volgende:
Hij had geen beloning moeten zijn.

Jouw leuke leven waarin je hem niet nodig had/hebt zou de beloning moeten zijn.

Je kunt toch ook niet zo'n druk op iemand leggen..?

Jij bent mijn beloning want ik deed het werk... das toch net een beetje als die ene droogtrekker in dating.... "ik heb recht op een meisje"...
Dit dus, het is geen beloning want je kwam hem waarschijnlijk tegen dat je er niet mee bezig was omdat je zelf gelukkiger was. Werk daar eens aan in plaats van het zo zien zoals je nu doet want geluk hoort niet af te hangen van het wel/niet hebben van een relatie.
niepleujezaterdag 19 augustus 2017 @ 17:48
quote:
1s.gif Op zaterdag 19 augustus 2017 17:43 schreef Andromache het volgende:

[..]

Van alles bij de mannen met bindingsangst die me niet leukgenoeg vonden voor iets serieus van wie ik veel littekens heb.
Dus dan lag het toch vooral aan die mannen?

Je moet nu niet gaan denken dat je vriend het app contact te veel vindt of niet leuk vindt. Als hij aangeeft zelf niet zo'n apper te zijn, dan betekent het niet dat hij jouw appjes niet leuk vindt. Hij heeft er zelf gewoon niet zoveel mee en daar hoeft echt niet iets achter te zitten.
Puzziezaterdag 19 augustus 2017 @ 18:31
quote:
1s.gif Op zaterdag 19 augustus 2017 17:43 schreef Andromache het volgende:

[..]

Van alles bij de mannen met bindingsangst die me niet leukgenoeg vonden voor iets serieus van wie ik veel littekens heb.
Zie je wat je nou zelf eigenlijk doet?

Sorry hoor maar zie je zelf niet hoe ontzettend zielig dit klinkt?
Ik probeer een aantal dingen te begrijpen maar volgens mij voel jij je prima op je gemak in je slachtofferschap.
'Het komt allemaal door die gemene mannen met bindingsangst die jou niet leuk genoeg vonden'

Het ligt iig nooit aan jou.

Ik snap niet waarom jij daar zo graag in wil blijven hangen.
Ik vind het oprecht jammer dat je blijkbaar niet in staat bent om iets daarin te (kunnen/willen veranderen. Maar telkens de schuld leggen bij anderen zegt meer over jou dan over die anderen
Scary_Maryzaterdag 19 augustus 2017 @ 18:53
quote:
0s.gif Op zaterdag 19 augustus 2017 11:10 schreef 8777 het volgende:
Of je zoekt iemand met hetzelfde probleem.
Nee, beter iemand die het geen probleem vindt om zo zijn liefde te uiten en/of te pleasen.

quote:
1s.gif Op zaterdag 19 augustus 2017 11:49 schreef Spanky78 het volgende:

[..]

Ik denk dat ts enigszins passief en introvert is en daar wel moeite heeft. Kan me voorstellen dat je na een tijd rondklooien met relaties je best even kut voelt daarover en dat mag best.
Is ze echt passief en introvert of is het meer angst die belemmert? De angst om het fout te doen zeg maar.

Verder zou het me niet verbazen als de moeite ook voorkomt uit het iq, waar het eq een beetje bij achter lijkt te blijven..
Spanky78zaterdag 19 augustus 2017 @ 19:06
quote:
0s.gif Op zaterdag 19 augustus 2017 18:53 schreef Scary_Mary het volgende:

[..]

Nee, beter iemand die het geen probleem vindt om zo zijn liefde te uiten en/of te pleasen.

[..]

Is ze echt passief en introvert of is het meer angst die belemmert? De angst om het fout te doen zeg maar.

Verder zou het me niet verbazen als de moeite ook voorkomt uit het iq, waar het eq een beetje bij achter lijkt te blijven..
Nah. Ze hangt lekker passief in haar zelfbedachte aandoening. Dan kan ze er zelf.niet zoveel aan doen. Niet haar schuld en is ze best zielig.

En ondanks dat ik met de eenzaamheid wel meevoel, want dat is niet leuk, vind ik dat ze.er zelf uit zal moeten komen.

Kortom: laat het even allemaal los en stort je in het leven. Nou holds barred.

En wbt slim: daar kan ik over meepraten. Is geen excuus, wel een extra moeilijkheidsgraad als het op een echte inhoudelijke klik aankomt (maar wie heeft er geen lastige puntjes)
Lienekienzaterdag 19 augustus 2017 @ 19:10
quote:
1s.gif Op zaterdag 19 augustus 2017 15:34 schreef Andromache het volgende:

[..]

Omdat er weinig realistische helpende tegenovertuigingen zijn tegenover de gedachte 'hij gaat er mee kappen', elke man die ik echt leuk vond, is er ook mee gekapt, ja eentje heb ik zelf afgebroken tien jaar geleden.

Deze specifiek denkt vast aan me maar ziet geen reden me loos te appen omdat er niks is, en we toch al half afgesproken hebben 'we zien elkaar wel weer na LL' (zo terloops zei ik het letterlijk). Hij heeft rust, ik niet.
Maar je bent NU op LowLands om plezier te maken. Je hebt met hem weer een afspraak op dinsdag. Er is niks dat er nu op wijst dat het dinsdag niet heel gezellig gaat worden. Dus je bent nu een verliefde vrouw op een festival, genietend van vandaag en kriebels omdat je na het weekend je vriendje weer ziet. Kan het leven beter?
Scary_Maryzaterdag 19 augustus 2017 @ 20:50
quote:
1s.gif Op zaterdag 19 augustus 2017 15:34 schreef Andromache het volgende:

[..]

Omdat er weinig realistische helpende tegenovertuigingen zijn tegenover de gedachte 'hij gaat er mee kappen', elke man die ik echt leuk vond, is er ook mee gekapt, ja eentje heb ik zelf afgebroken tien jaar geleden.
Als je echt gelooft dat al die leuke mannen er toch wel mee gaan kappen, waar doe je dan al die moeite voor? Waar vecht je dan eigenlijk tegen als je er toch niet in zou geloven?
Hoe zou een dagelijks appje je ineens wel kunnen overtuigen van het wel blijven van meneer?

quote:
Deze specifiek denkt vast aan me maar ziet geen reden me loos te appen omdat er niks is, en we toch al half afgesproken hebben 'we zien elkaar wel weer na LL' (zo terloops zei ik het letterlijk). Hij heeft rust, ik niet.
Je zou je kunnen berusten in dat alles, dus ook relaties, gewoon eindig zijn. Het leven en dus ook in het liefdesleven krijg je nu eenmaal geen harde garanties. Woorden, beloftes, daden, etc. Allemaal prachtig, maar jij kan net als hij op elk gegeven moment ondanks de beste intenties toch iets anders willen. Of dood neervallen, waarbij je niet letterlijk afgewezen wordt, maar net zo goed weer verlaten en alleen kan voelen. Risico van het vak, onderdeel des levens ditdat.
Maar goed, dat is dan ook weer net hetgeen wat je liefde zo kan verdiepen. Juist die kwetsbaarheid. De beslissing om ongeacht de dag van morgen, vandaag in ieder geval te plukken.

Wat zou het wel de moeite waard maken om zo een risico te lopen? Waarom denk je het wel aan te durven als hij gehoor gaat geven aan een dagelijks appje?

quote:
1s.gif Op zaterdag 19 augustus 2017 16:52 schreef Andromache het volgende:
Altijd als ik weer appte bij dit gevoel ging het fout want dan claimde ik... Vriendinnetje hier zei ook 'laat hem maar weer appen, geef hem de ruimte om moeite voor jou te doen'. Dus nu wacht ik maar.

Ik wil gewoon niet dat het weer fout gaat want dat gaat het altijd als ik handel, als ik actief ben, als ik contact maak. Dus ja, ik laat het maar bij hem, want ik kan hier geen ene kloot van.
Je claimt denk ik vooral als je dingen doet voor een gehoopt effect (reactie) ipv het gewoon te willen uiten. Op het oog lijkt het eenzelfde actie, maar de motivatie verschilt en daar hangt het gevoel van succes dan ook nauw mee samen. En daar zit dan ook weer een discrepantie hier..

quote:
0s.gif Op zaterdag 19 augustus 2017 17:01 schreef Andromache het volgende:
En nou ja misschien bedoelt hij met 'ik ben niet zo'n apper' niet dat hij het niet leuk vindt als ik wat stuur, ja dat heb ik dan misschien ingevuld.
Of hij bedoelt het direct over zichzelf, dat hij gewoon geen apper is. Wat verder totaal los staat van jou en hoe geweldig hij jou vindt. Net zoals jouw hogere mate van appen gewoon los zou kunnen staan van hoe jij denkt dat hij zich over jou zou moeten voelen. Omdat jij gewoon wel een apper zou kunnen zijn die nu eenmaal graag iets meedeelt. Ofzo..

quote:
1s.gif Op zaterdag 19 augustus 2017 17:03 schreef Andromache het volgende:

[..]

Mijzelf is niet goed want die claimde meermaals. Dus met in nota bene therapie en anderszins praten en Fok heb ik regels geleerd en g-schema's en gedoe om ander gedrag proberen te vertonen, en dat is dus kennelijk ook niet goed.
Het lijkt bot gezegd gewoon een iets andere verpakking voor dezelfde kern. In die zin is dat claimen dan ook geen verleden tijd, omdat je nog steeds de ander nodig denkt te hebben zodat jij jezelf goed genoeg zou mogen/kunnen voelen. Niet zo raar dat je dan ook niet zo een verschil merkt, ook al is er nu wel iemand..
TheInnocentzaterdag 19 augustus 2017 @ 21:10
Heb je nu een relatie met deze jongen? En hoe lang kennen jullie elkaar? Hoeveel relaties heb je voor hem gehad?
Scary_Maryzaterdag 19 augustus 2017 @ 21:11
quote:
1s.gif Op zaterdag 19 augustus 2017 17:43 schreef Andromache het volgende:

[..]

Van alles bij de mannen met bindingsangst die me niet leukgenoeg vonden voor iets serieus van wie ik veel littekens heb.
Ze klinken nogal vers, om niet te zeggen als nog open wonden. Als het na enige rouwverwerking, nog zo traumatisch ervaren wordt, zou emdr dan misschien niet een optie zijn?

quote:
1s.gif Op zaterdag 19 augustus 2017 19:06 schreef Spanky78 het volgende:

[..]

Nah. Ze hangt lekker passief in haar zelfbedachte aandoening. Dan kan ze er zelf.niet zoveel aan doen. Niet haar schuld en is ze best zielig.

En ondanks dat ik met de eenzaamheid wel meevoel, want dat is niet leuk, vind ik dat ze.er zelf uit zal moeten komen.

Kortom: laat het even allemaal los en stort je in het leven. Nou holds barred.

En wbt slim: daar kan ik over meepraten. Is geen excuus, wel een extra moeilijkheidsgraad als het op een echte inhoudelijke klik aankomt (maar wie heeft er geen lastige puntjes)
Zelfbedachte aandoening of niet, er is een wezenlijk probleem. En ja, ze zal het sowieso zelf moeten doen, maar adequate ondersteuning kan daar wel in helpen. Zeker als je door de bomen het bos niet meer ziet. In dat opzicht kan het iq denk ik ook een extra struikelblok vormen bij een therapeut met wie het klikt (en doorheen kan en willen laten prikken). Daarom heb ik ts ook eerder een hapto aangeraden, bij wie het wellicht makkelijker op gevoelsniveau zou kunnen klikken, andere ingang dan de verbale slimheid alleen of ook daar vooral willen pleaserij zeg maar..
TheInnocentzaterdag 19 augustus 2017 @ 21:14
quote:
0s.gif Op zaterdag 19 augustus 2017 21:11 schreef Scary_Mary het volgende:

[..]

Ze klinken nogal vers, om niet te zeggen als nog open wonden. Als het na enige rouwverwerking, nog zo traumatisch ervaren wordt, zou emdr dan misschien niet een optie zijn?

[..]

Zelfbedachte aandoening of niet, er is een wezenlijk probleem. En ja, ze zal het sowieso zelf moeten doen, maar adequate ondersteuning kan daar wel in helpen. Zeker als je door de bomen het bos niet meer ziet. In dat opzicht kan het iq denk ik ook een extra struikelblok vormen bij een therapeut met wie het klikt (en doorheen kan en willen laten prikken). Daarom heb ik ts ook eerder een hapto aangeraden, bij wie het wellicht makkelijker op gevoelsniveau zou kunnen klikken, andere ingang dan de verbale slimheid alleen of ook daar vooral willen pleaserij zeg maar..
Aandoening? Is het niet gewoon verlatingsangst door onzekerheid en verlangen naar warmte/ zekerheid? Wat doet een hapto precies?
Scary_Maryzaterdag 19 augustus 2017 @ 21:25
quote:
1s.gif Op zaterdag 19 augustus 2017 21:14 schreef TheInnocent het volgende:

[..]

Aandoening? Is het niet gewoon verlatingsangst door onzekerheid en verlangen naar warmte/ zekerheid? Wat doet een hapto precies?
Spanky78 gebruikt die term. Gewoon lijkt me sowieso niet de juiste omschrijving, gezien de heftigheid en duur waarmee ts het lijkt te ervaren en in hoeverre het haar in de weg zit. Maar ongeacht welk labeltje dit nou precies veroorzaakt, denk ik dat het wel een goed punt is om minder te gaan duiden hoe dit gekomen is en meer focus te gaan leggen op wat je nou met zoiets kan en wil enzo.

Ik heb je dit al meerdere keren zien vragen nu, dus denk dat je beter gewoon eens rond gaat bellen naar hapto's. Bel er eens drie ofzo en boek een consult bij degene bij wie je het prettigste voelt. Dan kun je wat meer maatwerk horen over wat een pro jou specifiek zou kunnen bieden. Het is geen harde wetenschap met één tactiek ofzo.
Als je benieuwd bent naar persoonlijke ervaringen, dan zou je in Seven's topic kunnen kijken. Daar omschrijft zij iets van drie consulten aan het einde van deel 1 geloof ik, maar zeker weten doe ik dat niet meer.
Molozaterdag 19 augustus 2017 @ 21:28
EMDR is niet een soort trucje wat je maar bij iedereen kunt doen. Kan me zelfs voorstellen dat een behandelaar er bij TS niet eens aan durft te beginnen.

Zelfde zou (m.i.) moeten gelden voor haptotherapie
Scary_Maryzaterdag 19 augustus 2017 @ 21:42
quote:
1s.gif Op zaterdag 19 augustus 2017 21:28 schreef Molo het volgende:
EMDR is niet een soort trucje wat je maar bij iedereen kunt doen. Kan me zelfs voorstellen dat een behandelaar er bij TS niet eens aan durft te beginnen.

Zelfde zou (m.i.) moeten gelden voor haptotherapie
Eens wat betreft het trucje, maar een consult boeken staat m.i. dan ook niet gelijk aan een behandeling. Juist in een consult kun je als behandelaar en cliënt beter aftasten of iets wel of niet geschikt is. Die lijkt me namelijk meer geschikt om te beoordelen dan wij op zo een forum..
Molozaterdag 19 augustus 2017 @ 21:47
quote:
0s.gif Op zaterdag 19 augustus 2017 21:42 schreef Scary_Mary het volgende:

[..]

Eens wat betreft het trucje, maar een consult boeken staat m.i. dan ook niet gelijk aan een behandeling. Juist in een consult kun je als behandelaar en cliënt beter aftasten of iets wel of niet geschikt is. Die lijkt me namelijk meer geschikt om te beoordelen dan wij op zo een forum..
Ja ok, daar kan ik me in vinden.
DancingPhoebewoensdag 23 augustus 2017 @ 13:22
Issie al weg?
leolinedancewoensdag 23 augustus 2017 @ 13:53
De TT is nogal verwarrend
Seven.woensdag 23 augustus 2017 @ 14:00
quote:
0s.gif Op zaterdag 19 augustus 2017 14:46 schreef Andromache het volgende:
Was het maar dinsdagavond, dan weet ik tenminste of ook deze man er weer mee kapt of dat we elkaar weer gezien hebben en dat ik mijn verwachtingen qua contact heb kunnen bespreken en dat we daar voor de toekomst een weg in hebben kunnen vinden. Pure hel dit. Sta op Lowlands te janken.
Gevangen in je eigen hoofd, dusdanig analyseren dat je het zelf kapot beredeneert. Dat is deze post, niet meer en niet minder. Ik kan wel zeggen 'kap met analyseren' maar dat heeft geen zin. Je kunt nu ook gaan analyseren waarom je zoveel analyseert trouwens. Doe ik ook wel eens, dan hoop je daarin nog een 'oorzaak' te vinden en oorzaken kun je aanpakken.

quote:
1s.gif Op zaterdag 19 augustus 2017 16:52 schreef Andromache het volgende:
Altijd als ik weer appte bij dit gevoel ging het fout want dan claimde ik... Vriendinnetje hier zei ook 'laat hem maar weer appen, geef hem de ruimte om moeite voor jou te doen'. Dus nu wacht ik maar.

Ik wil gewoon niet dat het weer fout gaat want dat gaat het altijd als ik handel, als ik actief ben, als ik contact maak. Dus ja, ik laat het maar bij hem, want ik kan hier geen ene kloot van.
Dit is trouwens ook een probleem. Input van fokkers. Doorgaans sla je hierdoor alleen maar verder door in je analyse. Is voor mij ook makkelijk gezegd trouwens, want ik heb exact hetzelfde.

quote:
1s.gif Op zaterdag 19 augustus 2017 21:14 schreef TheInnocent het volgende:

[..]

Aandoening? Is het niet gewoon verlatingsangst door onzekerheid en verlangen naar warmte/ zekerheid? Wat doet een hapto precies?
Zie ook mijn pohi. Ik heb volgende week weer een sessie, het is niet echt uit te leggen.
Seven.woensdag 23 augustus 2017 @ 14:01
TS, heb je de paniekaanval van afgelopen weekend overleefd?
Seven.woensdag 23 augustus 2017 @ 14:35
quote:
0s.gif Op zaterdag 19 augustus 2017 21:42 schreef Scary_Mary het volgende:

[..]

Eens wat betreft het trucje, maar een consult boeken staat m.i. dan ook niet gelijk aan een behandeling. Juist in een consult kun je als behandelaar en cliënt beter aftasten of iets wel of niet geschikt is. Die lijkt me namelijk meer geschikt om te beoordelen dan wij op zo een forum..
Héél eerlijk? Ik dacht bij hapto eerst 'wtf... zweverig gedoe'. Pas tijdens sessie 3 begon ik echt iets te merken en dat hakte er ook gelijk hard in :P .
Moonahwoensdag 23 augustus 2017 @ 20:43
Hulde Scary Mary voor je analyse. Vooral onderstaand stukje vind ik erg treffend:
quote:
0s.gif Op zaterdag 19 augustus 2017 20:50 schreef Scary_Mary het volgende:
Het lijkt bot gezegd gewoon een iets andere verpakking voor dezelfde kern. In die zin is dat claimen dan ook geen verleden tijd, omdat je nog steeds de ander nodig denkt te hebben zodat jij jezelf goed genoeg zou mogen/kunnen voelen. Niet zo raar dat je dan ook niet zo een verschil merkt, ook al is er nu wel iemand..
Dit is dus waarom ook ik TS haptonomie heb aangeraden. Daarmee kun je tot de kern van de pijn komen. En als je die dan echt hebt gevoeld en doorleefd kun je vanuit daar je gedrag veranderen. Je gedrag heeft dan een heel andere basis en komt niet meer voort uit oude pijn...

Ik heb het je geloof ik al eerder gezegd Andro, ik herken zo veel van jouw hunkering, die heb ik in het verleden ook zo enorm gevoeld. Je Lowlands crisis had zo van mij kunnen zijn, 20 jaar geleden. Afschuwelijk. Het voelt zo veel rustiger als je die eenmaal los kunt laten.

Ik ben heel benieuwd hoe het nu met jou en je lover gaat.
TheInnocentwoensdag 23 augustus 2017 @ 21:06
quote:
0s.gif Op zaterdag 19 augustus 2017 21:25 schreef Scary_Mary het volgende:

[..]

Spanky78 gebruikt die term. Gewoon lijkt me sowieso niet de juiste omschrijving, gezien de heftigheid en duur waarmee ts het lijkt te ervaren en in hoeverre het haar in de weg zit. Maar ongeacht welk labeltje dit nou precies veroorzaakt, denk ik dat het wel een goed punt is om minder te gaan duiden hoe dit gekomen is en meer focus te gaan leggen op wat je nou met zoiets kan en wil enzo.

Ik heb je dit al meerdere keren zien vragen nu, dus denk dat je beter gewoon eens rond gaat bellen naar hapto's. Bel er eens drie ofzo en boek een consult bij degene bij wie je het prettigste voelt. Dan kun je wat meer maatwerk horen over wat een pro jou specifiek zou kunnen bieden. Het is geen harde wetenschap met één tactiek ofzo.
Als je benieuwd bent naar persoonlijke ervaringen, dan zou je in Seven's topic kunnen kijken. Daar omschrijft zij iets van drie consulten aan het einde van deel 1 geloof ik, maar zeker weten doe ik dat niet meer.
Denk jij dat ik een hapto nodig heb?
TheInnocentwoensdag 23 augustus 2017 @ 21:09
quote:
7s.gif Op woensdag 23 augustus 2017 14:00 schreef Seven. het volgende:

[..]

Gevangen in je eigen hoofd, dusdanig analyseren dat je het zelf kapot beredeneert. Dat is deze post, niet meer en niet minder. Ik kan wel zeggen 'kap met analyseren' maar dat heeft geen zin. Je kunt nu ook gaan analyseren waarom je zoveel analyseert trouwens. Doe ik ook wel eens, dan hoop je daarin nog een 'oorzaak' te vinden en oorzaken kun je aanpakken.

[..]

Dit is trouwens ook een probleem. Input van fokkers. Doorgaans sla je hierdoor alleen maar verder door in je analyse. Is voor mij ook makkelijk gezegd trouwens, want ik heb exact hetzelfde.

[..]

Zie ook mijn pohi. Ik heb volgende week weer een sessie, het is niet echt uit te leggen.
Is het vergelijkbaar met mindfullness? Dat is ook best zweverig.. ademhalingsoefeningen en focus leggen op bepaalde punten van je lichaam, mind cleanen, gedachten loslaten, "je leeft hier in het nu" - spreuken :P
Scary_Marywoensdag 23 augustus 2017 @ 23:29
quote:
2s.gif Op woensdag 23 augustus 2017 14:35 schreef Seven. het volgende:

[..]

Héél eerlijk? Ik dacht bij hapto eerst 'wtf... zweverig gedoe'. Pas tijdens sessie 3 begon ik echt iets te merken en dat hakte er ook gelijk hard in :P .
Misschien een signaal dat het iets voor je is, juist omdat het zo een ver van je bed show lijkt :P Maar fijn dat je het kan ervaren (als in toelaten ipv afstoten en/of doorploegen). Ik hoop dat het je veel moois gaat brengen!

quote:
1s.gif Op woensdag 23 augustus 2017 20:43 schreef Moonah het volgende:
Hulde Scary Mary voor je analyse. Vooral onderstaand stukje vind ik erg treffend:

[..]

Dit is dus waarom ook ik TS haptonomie heb aangeraden. Daarmee kun je tot de kern van de pijn komen. En als je die dan echt hebt gevoeld en doorleefd kun je vanuit daar je gedrag veranderen. Je gedrag heeft dan een heel andere basis en komt niet meer voort uit oude pijn...
Hulde voor jou dat je die lappen tekst doorgekomen bent :*

Denk ook dat een haptonoom misschien makkelijker contact kan maken, omdat het een andere insteek heeft dan een psych, waar je mentaal en verbaal bezig bent vooral. Kan een voordeel zijn als je bovengemiddeld slim bent en je verbale kwaliteiten je redmiddel en afweer zijn ahw. Als de persoon tegenover je op dat gebied daar niet zo opgewassen tegen is (en je misschien ook stiekem een beetje neerkijkt op de ander, ook omdat het soms zo pijnlijk duidelijk kan zijn dat zo een professional je ook al niet zo lijkt te begrijpen/kan bereiken), dan kan dat de veiligheid van achter je verdedigingsmuur willen zitten versterken en misschien ook het gevoel dat het toch hopeloos is. Ofzo.
Degene die ik haar aanraadde is vast niet slimmer qua iq, maar wel echt een gevoelsmens (zij het wel op praktische wijze, niet zo een zweefteef). In dat opzicht kan daar misschien wel makkelijker meer respect voor worden opgebracht. Tevens een enorme muziekliefhebber, waardoor ik het zo voor me zie dat zo een connectie ook een stukje veiligheid kan bieden om wel meer open te durven staan. Omdat je elkaar in ieder geval op dat gebied kan verstaan cq begrijpen.

Ben trouwens ook benieuwd hoe het nu gaat. Hoop dat ze toch nog van LL heeft kunnen genieten enzo.

quote:
1s.gif Op woensdag 23 augustus 2017 21:06 schreef TheInnocent het volgende:

[..]

Denk jij dat ik een hapto nodig heb?
Moeilijk te zeggen om diverse redenen. Ik denk dat je er sowieso wel iets aan zou kunnen hebben, zoals iedereen eigenlijk, als je vastloopt op bepaalde dingen en/of niet zo lekker in je vel zit of in contact staat met je lijf en je een hapto treft met wie het klikt.
Maar misschien is het beter om een eigen topic op te starten, zodat Andro's topic ook van haar blijft zeg maar..

quote:
1s.gif Op woensdag 23 augustus 2017 21:09 schreef TheInnocent het volgende:

[..]

Is het vergelijkbaar met mindfullness? Dat is ook best zweverig.. ademhalingsoefeningen en focus leggen op bepaalde punten van je lichaam, mind cleanen, gedachten loslaten, "je leeft hier in het nu" - spreuken :P
Er is wel een zekere overlap mi (bewustwording), maar hapto werkt ook naar buiten (meer tweerichtingsverkeer) zeg maar. Je haptonoom zou je door aanrakingen een andere bewustwording mee kunnen geven, dan wanneer je zelf bijvoorbeeld zo een body scan zou doen. Wat meer focus op en in je lijf en ook hoe je in relatie tot anderen voelt, even heel kort door de bocht gesteld.
Mindfulness is voor mij, ondanks natuurlijk de bewustwording en alles, meer focus op of misschien liever gezegd vanuit hoofd. Ofzo, maar dat is wel een beetje persoonlijk natuurlijk. Net zoals een goede begeleider ook enigszins maatwerk zal toespitsen op wat je nodig hebt en hoe je dat beste op kan nemen. Ik vond het een stuk minder zweverig toen ik eens echt op onderzoek uit ging en iemand trof die me dat vrij nuchter en concreet uit kon leggen zonder dat we met ongeschoren oksels in fleurige fladderpakjes bij volle maan hoefden te meeten.
Vandaar ook mijn advies om bij nieuwsgierigheid en interesse gewoon contact op te nemen met een pro, die als het klikt kan levellen met je en zo duidelijker kan zijn wat het voor jou zou kunnen inhouden. Omdat het dus ook niet één one size fits all truukje is enzo..
Mishudonderdag 24 augustus 2017 @ 00:30
quote:
1s.gif Op vrijdag 11 augustus 2017 02:11 schreef Andromache het volgende:
Ik ga maar eens zelf met de billen bloot n.a.v. het actuele topic over verlatingsangst. Het leek me netter jegens TO om haar topic haar topic te laten. :*

Goed. Zoals veel mediumoudgedienden wel weten, is mijn liefdes- en gevoelsleven een lichte kernramp, al jarenlang. Ik heb veel moeite met mijn single bestaan, heb veel last van eenzaamheid, en in de liefde wil het niet vlotten, ik heb nog steeds geen warm huisje-boompje-beestje en dat doet verdriet. Dat laatste heb ik zelf vast een paar keer gesaboteerd doordat ik me verlatingsangstig heb opgesteld, en hoogstwaarschijnlijk nog steeds doe, alhoewel ik het wel veel beter herken tegenwoordig, weet wat het is en wat ik kan doen om mezelf te troosten. In de basis gaat het erom dat ik bij elke man van tevoren denk dat hij toch wel weer weggaat, want dat hebben ze de afgelopen jaren allemaal gedaan. En het wordt ook steeds meer een echte waarheid en niet alleen maar in mijn hoofd/gevoel/reflexen. Want zie me hier nu eens zitten, bijna 35, ik zit al jaren alleen op de bank! De self-fulfilling prophecy zit inmiddels in gewapend beton!

Als je last hebt van verlatingsangst of bindingsangst, dan zeggen de experts dat je onveilig gehecht bent. Maar dan vraag ik me af, hoezo, wanneer dan? Was mijn jeugd en liefdesleven nu echt zo kut? Waar heb ik dit opgedaan?

SPOILER
Geboren. Mijn moeder en vader werkten allebei halve dagen en op een gegeven moment ging mijn vader fulltime werken en werd mijn moeder huismoeder. Op 4-jarige leeftijd kwam mijn broertje. Ik woonde in een vrij kinderloze wijk, er was alleen een ouder meisje van 12 jaar. Mijn vader was vaak laat thuis.

We verhuisden 250 km verderop. Eenmaal op de nieuwe school had iedereen halverwege groep 1 al vriendjes en wilde niemand met mij spelen, wat deed dat mij pijn. Thuisspeelafspraakjes kwamen er wel en dat was leuk. De nieuwe wijk had ook weinig kinderen. Ik was 6 en ik kreeg een zusje. Mijn broertje en zusje hadden wel veel kinderen van hun leeftijd om hen heen en zij trokken ook erg naar elkaar toe. Ik ben altijd dat buitenbeentje gebleven. Ik werd door kinderen uit hogere klassen gepest. In mijn eigen klas was ik gewoon de wat rare hyperslimme. De juf nam me totaal niet serieus, en mijn moeder loste het op door te adviseren dat ik maar moest zeggen 'schelden doet niet zeer' tegen mijn pesters. Stond ik daar regelmatig met tranen in mijn ogen 'schelden doet niet zeer' te zeggen en werd ik alleen maar harder uitgelachen. Ik snapte de sociale codes ook niet. Ik zat in groep twee en drie heel veel thuis omdat ik erg kwakkelde met mijn luchtwegen, dat helpt niet mee voor binding en hechting. Ik zit dan ook tegen hoogbegaafd aan. In een brief van de huisarts schijnt te hebben gestaan over mij als zesjarige, terwijl ik een mollige baby was: 'Ik zag een bleek, mager kind.' Ik heb ook nog heel lang in bed geplast.

Ik was rond 8 jaar (dus, als tegenreactie) een behoorlijk opstandig kind. Mijn moeder kon me niet altijd aan, ik weet nog goed dat mijn vader, inmiddels meer thuis, dan ineens van het schaatsen op tv opsprong en me een klap kwam geven. Toen ik tien was, heeft hij me een keer een blauwe duim geslagen en een keer zo hard op mijn oor na een heel brutale opmerking van mij dat ik mijn evenwicht verloor en op de plavuizen vloer viel. Dat deed vooral emotioneel pijn. Hij heeft er wel veel sorry voor gezegd, maar goed, hij heeft een onberekenbare kant, mijn moeder vermoedt ADHD bij hem. Mijn moeder was heel veel aan het zorgen voor ons, aan niets is het ons fysiek te kort gekomen. Maar emotioneel was er weinig steun, want er was altijd wel een wasje dat opgevouwen moest worden, of iets gedweild.

Ik wil wel even benadrukken dat ik heel lieve ouders heb, niemand doet het perfect. Mijn moeder is de allerliefste van de hele wereld, ze zorgt zo goed voor ons, nog steeds. Mijn vader is zo geappig, slim, weet veel, is steeds meer voor.ons gaan doen, naar heinde en verre rijden, kon allemaal niet op. We weten alle drie wat goed en slecht is, we zijn zelfstandig, adrem, hebben veel vrienden, goed werk, we zijn goed terechtgekomen en ik ben hen voor alle goede dingen heel dankbaar. Wat hebben we toch ook talloze fijne spelletjesmiddagen met mijn vader gehad, moeder zette hapjes klaar, kon niet op. Dagenlange bezoekjes aan onze thuisprovincie, in de stad waar ze zijn opgegroeid, bij beppe langs, winkelen in de stad, verhalen over hun oude buurt, daarna nog bij mijn tante langs in de boerderij, eventueel met de hele bups logeren in beppes souterrain, overal bedden, supergezellig, en 's avonds heel laat terug, wat waren dat toch geweldige en warme familiedagen, zonder uitzondering. Ik mis dat in het hier en nu enorm.

Maar goed. Toen ging ik naar de middelbare school, maar ik was nog steeds wat zonderling. Ik werd niet meer gepest. Ik kreeg een vriendinnengroep die.het ook niet helemaal was, want dat waren ook buitenbeentjes, en ik wilde juist uit, een vriendje, ja met die gedachten begon ik rond mijn 12e. Waarom eigenlijk? Was dit de eerste verlatingsangst? Ik heb in die tijd nooit echt gehoord waar ik bij wilde horen. Maar hee, je bent een puber. Jongens zagen me niet staan. Waar ontmoette ik die ook? School? Ik wilde gewoon dst iemand me zei dat ik ertoe deed. Ik was gewoon niet die hippe, een beetje een gangzwerver was ik wel. Ik had wel veel oppervlakkige leuke sociale contacten, dat ging leuk,mensen zeiden dat ik opvallend veel hoi-doeicontacten had, dus dat deed ik goed. Ik deed veel buitenschoolse activiteiten, en genoot van mijn kunsten bij ballet. Ik werd ook zekerder van mezelf door theater op school. Ik leerde meer van me af te bijten bij de gebruikelijke opmerkingen jegens een zonderlinge. Dat was echt geen pesten, maar gewoon pubergedoe op een school in de Randstad.

Toen werd voor ath/gym5 de hele klassenindeling overhoop gehaald en kwam ik met twee klootzakken van de havo in de klas die me feilloos eruit pikten, want ook al werd ik geduld, ik bleef kwetsbaar. Te meer omdat het toen thuis helemaal mis was. Er bleken heel veel schulden te zijn, dit heeft tien jaar voortgesleept trouwens tot mij ouders ein-de-lijk scheidden. Ik kwam daar bij toeval achter, maar mijn broertje en zusje mochten niks weten. Op de vlucht verhuizen, weer 150 km weer een andere kant op, toevallig waar mijn andere beppe inmiddels woonde, waar ze nu nog steeds wonen. Ik was 16, 17, en moest de laatste twee klassen overbruggen. Ik deed het goed op school, maar daarna heb ik nauwelijks iets gedaan, ja 1 keer nog een tien gehaald op een repetitie perfectum Grieks. Hoe ik mijn diploma gehaald heb? Geen idee. Het was gewoon intens klote thuis..opeens was ik uit mijn veilige omgeving gehaald, gelukkig wel naar een regio waar ik het al kende vanwege beppe en andere tante, maar elke keer weer was er thuis die.angst? Staat er weer een schuldeiser voor de deur? Wat heeft mijn vader nu weer voor rare fratsen uitgehaald om.aan geld te komen? Hij heeft ooit uit wanhoop, ik zag hem jankend, de auto voor krap 2000 verkocht terwijl die nog 10.000 waard was (guldens). Het was totaal onberekenbaar thuis. Ik ben dan ook blijven zitten van 5 naar 5. Sociaal ging het op die Oost-Nederlandse school met meer dorpskinderen trouwens supergoed, wat was dat een fijne klas en leuke sfeer onder de kinderen. Het heeft verdomme nog bijna tien jaar moeten duren, totdat ze eindelijk uit elkaar gingen. Mijn rots in de branding, mijn moeder, deed niets maar dan ook niets om ons te beschermen, wat heb ik haar dat kwalijk genomen. Wat maakten ze elkaar het leven ook zuur. Mijn broertje ging even met crimineeltjes om, godzijdank is dat snel gestopt, toen zat hij vervolgens altijd bij de ouders van zijn vriendinnetjes. Ik geef hem groot gelijk.

Goed, dan ben je negentien en ga je gelukkig studeren. Maar er was weinig aandacht voor mij, ze waren druk met zichzelf. Ik zat vooral depressief thuis, ik was begonnen aan een moeilijke studie omdat dat mijn favoriete schoolvak was, en ik moest gewoon ook het huis uit. Mijn droom, een tussenjaar naar Australië ofzo op.een highschool, daar was geen geld voor. Ik moest wel weg, maar ik wilde niet, ik wilde aandacht voor mijn verdriet, maar ik moest overal stilhouden wat de echte reden van onze verhuizing was, de tere vriendschappen van vroeger was ik eigenlijk kwijt, en onderhield ik eerlijk gezegd ook niet omdat ik met mezelf.onder de arm liep. Er kwam dus niets van die studie omdat ik me zo vreselijk veel zorgen maakte om thuis. Maar stoppen en werken durfde ik niet, want ik hoorde nu eindelijk bij de andere studenten,weer afscheid nemen kon ik niet, bovendien hield ik angstvallig vast aan mijn goed betalende weekendbaantje bij mijn ouders in het dorp. Was dit verlatingsangst? Ik ben de oudste, dat ik opeens kwam is de reden dat dit gezin überhaupt heeft kunnen ontstaan, ik gaf mezelf de schuld van wat er allemaal gebeurde. Ik was zo depressief, na de introductieweek sloot ik me eigenlijk nergens bij aan want ik vond het doodeng eigenlijk, alles wat er op me af kwam. Ik ben twee jaar eenzaam geweest. En toen kwam gelukkig de studentenvereniging die ik eindelijk opzocht op mijn 21e en.kreeg ik ook ein-de-lijk een vriendje (ik was niet verliefd maar vond hem wel superleuk en dan deed ik eindelijk mee).

Goed. Genoeg. De experts zeggen dat als het ontstaan is, het in deze periode moet zijn geweest. Dus de laatste 14 jaar doe ik in vleugelvlucht: het ging uit, ik ging rondsletten, zocht verkeerde aandacht, wilde.liefde maar bleef in ONS hangen, enorm gekwetst, veel drank, veel tot laat, nieuw vriendje ruim een jaar, was heel leuk, ik vond dat hij veel zeurde.en maakte het.impulsief uit (bindingsangst?), op halve kracht of minder studeren, deed maar wat, ernstige faalangst, stufi op, werken dus naast studie, tussen 2007 en 2013 veel gescharreld en gefeest maar ondertussen doodongelukkig, het werd nooit wat maar ik wilde zo graag, op de een of andere manier toch door al het leuks aan mij en die geweldige studentenvereniging een groep.van zo'n 15 vrienden gekregen die nog steeds bestaat, in 2011 heb ik een jaar schematherapie gevolgd vanwege een ontwijkende persoonlijkheidsstoornis/dysthymie, dat heeft geholpen want opeens had ik een diploma en niet lang daarna ook een goede baan. Ik had levenslust, ging verhuizen,ontmoette hier op Fok iemand waarvan ik dacht dat hij de liefde van mijn leven was, eindelijk iemand met wie het zo goed paste, al die tranen, al dat verdriet, en toen kwam hij, wat hebben wij het geweldig gehad samen en wat voelde ik me fijn bij zijn familie. Maar zijn gevoel ging weg, hij wilde toch geen kinderen, we gingen niet samenwonen, en toen heb ik 2 jaar gehuild en gewanhoopt en doorlopend gedacht dat ik dood wilde, ondertussen nog wel een huis gekocht en opgeknapt (yay).

En nu zijn we 2017 en ben ik weer aan het daten waar ik weer potentieel mis zie gaan wat ik altijd mis doe. Ik kan het inperken, MAAR EIGENLIJK MOET HIJ NUUUUUUU HIER ZIJN. En nee natuurlijk app ik dat niet, maar 'ik ben niet zo'n apper' en 'ik ben een verstokt vrijgezel' en 'ik ben erg op mezelf' doet mij alweer vermoeden dat hij wel weer eens bindingsangstig zou kunnen zijn. Altijd hetzelfde liedje.

Qua sociale eenzaamheid die tijdens ex speelde omdat ik al mijn vrije tijd in hem stak, WANT NU MOET HET GOED GAAN, dat heb ik inmiddels aangepakt door NMLK, sportclub, spellenclub en dansles in mijn nieuwe woonplaats. Echt diep gaan de contacten nog niet, maar dan nog betwijfel ik of dat echt het leven delen zoals in een relatie kan vervangen.
Waar is het nou dan misgegaan met mij? Heb ik nou zo'n kutjeugd gehad? Nee toch? Wat dan? Waarom vertoon ik gedrag van een onveilig gehechte? Ligt het aan vroeger of aan te veel tegen mijn zin gescharrel? Ben ik verpest? Hoe ga ik iets vinden met een veilig gehechte? Hoe ga ik mezelf veilig voelen zonder relatie terwijl ik ook zo graag mijn leven wil delen, seks en knuffels wil, een warm gezin wil net als vroeger tot ca. 15 en vooral het grote familieverband dat zo warm was?
Je lijkt een beetje op mij.

Ik denk dat je gewoon even al je negatieve gevoelens moet stilzetten en bij het daten gewoon moet kijken of er een klik is. Sowieso stoot pessimisme en doemdenken af. Je kan het best benoemen maar ga van je eigen kracht uit.
Seven.donderdag 24 augustus 2017 @ 08:27
quote:
1s.gif Op woensdag 23 augustus 2017 21:09 schreef TheInnocent het volgende:

[..]

Is het vergelijkbaar met mindfullness? Dat is ook best zweverig.. ademhalingsoefeningen en focus leggen op bepaalde punten van je lichaam, mind cleanen, gedachten loslaten, "je leeft hier in het nu" - spreuken :P
Nee. Hoewel de therapeut wel een hele mindful man is. Ik zal zo even een update posten.
Andromachedonderdag 31 augustus 2017 @ 14:53
Ik heb Lowlands overleefd (hij stuurde na 45 min enthousiast iets terug), het gaat nog steeds leuk, en we hebben elkaar dus weer twee keer gezien. Ik heb het nu weer, nu ik per ongeluk huilde naast hem en bekende 'ik ben verliefd en ben bang je kwijt te raken'. Hij: 'Wat mooi :* '
Nou. Verdomme ik wil niet zo kwetsbaar zijn.

En vervolgens heb ik nog twee keer bevestiging gevraagd. Ik ga mezelf nu trainen in minimaal één dag niets sturen. Vandaag is ook weer volgepland, dat helpt. En ja, ik zal moeten accepteren dat ik mezelf altijd onveilig voel. Dat kan geen ander voor me oplossen. Dat moet ik of zelf doen, of me er bij neerleggen dat ik ben zoals ik nu ben/voel/denk en daar niemand anders verantwoordelijk voor houden. Dat kan een ander persoon nooit oplossen en dat zou ook niet goed zijn. Ik ga na de vakantie in september eens kijken naar haptotherapie, ik heb al een naam te horen gekregen van een Fok-kennis.
#ANONIEMdonderdag 31 augustus 2017 @ 15:03
quote:
0s.gif Op donderdag 31 augustus 2017 14:53 schreef Andromache het volgende:
Ik heb Lowlands overleefd (hij stuurde na 45 min enthousiast iets terug), het gaat nog steeds leuk, en we hebben elkaar dus weer twee keer gezien. Ik heb het nu weer, nu ik per ongeluk huilde naast hem en bekende 'ik ben verliefd en ben bang je kwijt te raken'. Hij: 'Wat mooi :* '
Nou. Verdomme ik wil niet zo kwetsbaar zijn.
Je bént kwetsbaar, omdat je om hem geeft. Als je nergens om geeft en niets hoopt/verwacht kun je weinig verliezen. Dus het gaat hier enkel om het tonen van kwetsbaarheid. Kwetsbaarheid niet tonen maakt je niet minder kwetsbaar. Eerder integendeel.
Andromachedonderdag 31 augustus 2017 @ 15:38
Ja, ik vind hem heel leuk en na de laatste keer nog bijzonderder dan eerder. Zo interessant is hij. Zo gewoon, zo doe-maar-normaal maar toch ook filosofisch ingesteld, slim, grappig, muzikaal, positief, met vertrouwen de wereld tegemoet, zakelijk op orde, heerlijk lekker ding (en hij blijkt vroeger langharig rocktuig te zijn geweest :o _O_). Zucht. Ja, wat ben ik gezegend dat ik weer verliefd kan worden op zo'n bijzondere man.

Nu nog mezelf in het emotioneel-psychisch gareel houden krijgen -O- .

[ Bericht 2% gewijzigd door Andromache op 31-08-2017 15:44:48 ]
DancingPhoebedonderdag 31 augustus 2017 @ 15:43
quote:
0s.gif Op donderdag 31 augustus 2017 15:38 schreef Andromache het volgende:
Zucht. Ja, wat ben ik gezegend dat ik weer verliefd kan worden op zo'n bijzondere man.

quote:
0s.gif Op donderdag 31 augustus 2017 15:38 schreef Andromache het volgende:

Nu nog mezelf in het emotioneel-psychisch gareel houden -O-
Krijgen dus.
Andromachedonderdag 31 augustus 2017 @ 15:44
quote:
0s.gif Op donderdag 31 augustus 2017 15:43 schreef DancingPhoebe het volgende:

[..]

[..]

Krijgen dus.
Fixed
DancingPhoebedonderdag 31 augustus 2017 @ 15:48
Doe nou niet gelijk zo overtrokken chick. Ontspan! Je hebt een summerfling, daar geniet je van, meer waarde heeft het op dit moment niet.

Alles meer dan dat is gebaseerd op wensen en hopen en hoe-jij-het-het-liefst-zou-zijn.

Je ziet het nog steeds als stop 1 op de weg naar 2,1-kind-in-het-noorden-stad. En als het dus niks wordt ga je ook verdriet hebben of je grote liefde je verlaten heeft. Terwijl je een geile summerfilng hebt met een leuke gast. Balen als het geen vervolg krijgt. Geen ramp van nucleaire proporties waar je jaaaren van moet bijkomen.

Geniet eens met gepaste luchtigheid *O*

Ben blij voor je dat het fijn loopt!
Martin_marvellousdonderdag 31 augustus 2017 @ 18:45
quote:
0s.gif Op donderdag 31 augustus 2017 15:38 schreef Andromache het volgende:

[..]
Nu nog mezelf in het emotioneel-psychisch gareel houden krijgen -O- .
misschien is het observeren van je gevoelens 'n idee. gewoon, zonder er meteen betekenis aan te geven. :{