R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
I rest my case.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 12:00 schreef Andromache het volgende:
Jongens, ontzettend bedankt voor alle reacties.
Ik moet het even laten bezinken en goed nadenken wat ik als reactie wil schrijven.
Ik ben gelukkig zonder een man, maar ook met een man die mij warmte en een beschermend gevoel geeft en in wiens armen ik kan liggenquote:Op vrijdag 11 augustus 2017 12:05 schreef Martin_marvellous het volgende:
[..]
ben jij gelukkig zonder man? Je weet toch, jullie hebben ons écht nodig
ik denk nog steeds dat je het laatste prefereert.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 12:41 schreef TheInnocent het volgende:
[..]
Ik ben gelukkig zonder een man, maar ook met een man die mij warmte en een beschermend gevoel geeft en in wiens armen ik kan liggen
[ Bericht 0% gewijzigd door Martin_marvellous op 11-08-2017 12:50:41 ]
quote:
Jongens, ontzettend bedankt voor alle reacties.
I'll be walking home after drinking all my pennies. I'll keep passing the open windows. I'll dance, even if I have nowhere to do it but in my own living room.
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
Nouja. Ik verwoord het msschien verkeerd. Maar ja. Ik kan niet hoog functioneren als ik ook moet omgaan met enorm veel angsten. Dat bedoel ik. Niet dat ik dan niets meer kan.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 10:29 schreef Seven. het volgende:
[..]
Kun jij serieus niet werken als je je echt in gaat voelen in je verlatingsangst?
Jeetje, dat klinkt best wel ernstig.. Ben je niet bang dat het vroeg of laat allemaal als een orkaan tot uitbarsting komt? Ik vind het idee dat ik dat niet zou kunnen juist weer eng, maar zo zie je maar weer dat iedereen daarin weer anders reageert.
Mooi gezegdquote:
(Ik heb niet het hele topic gelezen, sorry als ik iets dubbels zeg) Misschien moet je eerst leren om tevreden vrijgezel te zijn. Dat je je goed voelt in je eigen aanwezigheid. Dat je alleen echt gelukkig kan zijn. Meestal is dat de stap waardoor relaties al dan niet slagen. Je hangt dan je geluk te veel aan een ander op, terwijl je dat eigenlijk vanuit jezelf moet laten komen.
Met jou als persoon is echt niks mis en je bent een heel mooi mens. Probeer dat (eventueel met wat hulp) in te gaan zien. Dan kom je ook vanzelf een partner tegen die je wel accepteert zoals je bent en weet je de foute mensen af te wijzen. Zet eerst jezelf op nummer één
Knuffel
.
tijd om de spoken in je leven aan te pakken?quote:
[..]
Nouja. Ik verwoord het msschien verkeerd. Maar ja. Ik kan niet hoog functioneren als ik ook moet omgaan met enorm veel angsten. Dat bedoel ik. Niet dat ik dan niets meer kan.
TS hunkert naar de geborgenheid en veiligheid van een relatie, anderen in haar omgeving hebben dit immers ook. In een soort wanhoop de verkeerde mannen aanklampen om dit te krijgen, maar iedere keer gaat het mis. All over the place zijn en denken dat huisje boompje beestje binnen drie maanden voor de deur staat.
Welke kerel is dan nog te vertrouwen als het zo vaak mis gaat? Zal deze keer ook wel weer fout gaan.
Welke kerel is dan nog te vertrouwen als het zo vaak mis gaat? Zal deze keer ook wel weer fout gaan.
In een notendop maar dat is precies hoe het werkt. De vraag is dan ook hoe TS dit kan doorbreken.quote:
TS hunkert naar de geborgenheid en veiligheid van een relatie, anderen in haar omgeving hebben dit immers ook. In een soort wanhoop de verkeerde mannen aanklampen om dit te krijgen, maar iedere keer gaat het mis. All over the place zijn en denken dat huisje boompje beestje binnen drie maanden voor de deur staat.
Welke kerel is dan nog te vertrouwen als het zo vaak mis gaat? Zal deze keer ook wel weer fout gaan.
Resistance is futile.
Zorgen dat dat huisje boompje beestje minder belangrijk wordt. Evt door therapie.quote:
[..]
In een notendop maar dat is precies hoe het werkt. De vraag is dan ook hoe TS dit kan doorbreken.
En zij die geen huisje boompje beestje nastreven? Tegan en ik willen allebei geen 'doorsnee gezinnetje'.quote:
[..]
Zorgen dat dat huisje boompje beestje minder belangrijk wordt. Evt door therapie.
Resistance is futile.
Nee maar jij hebt evengoed een duidelijk beeld van wat je graag zou willen.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 16:11 schreef Seven. het volgende:
[..]
En zij die geen huisje boompje beestje nastreven? Tegan en ik willen allebei geen 'gezinnetje'.
I'll be walking home after drinking all my pennies. I'll keep passing the open windows. I'll dance, even if I have nowhere to do it but in my own living room.
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
Ja, dit verbaast je misschien maar ik wil graag een alternatief gezinnetje, dus met een leuke homo of een leuk homostel. Ik heb zelfs een beetje iets tegen het idee van een traditioneel gezin voor mezelf (ik zie ook dat het wel heel leuk kan zijn voor anderen maar ik denk niet dat vader/moeder/kindje voor mij zou werken). En ik wil een huis kopen en daar Seven. overheen kalken, iets wat mij (en mij alleen) op het lijf geschreven is. Dus ik heb een duidelijk beeld van de komende tien jaar. Maar die dingen zijn niet afhankelijk van mijn partner en deze dingen stel ik me ook voor met hulp van buitenaf maar niet samen met iemand. Ik ga daar gewoon voor, ik laat verlatingsangst echt niet in de weg komen van in mijn eigen dromen.quote:
[..]
Nee maar jij hebt evengoed een duidelijk beeld van wat je graag zou willen.
Eigenlijk is de droom in deze aan mezelf bewijzen dat ik wél in staat ben tot het aangaan van een normale relatie. Misschien moet ik dat minder belangrijk maken, best wel een dingetje geworden in mijn hoofd.
Resistance is futile.
Maar waarom wil je dat jezelf bewijzen? Wat is het nut ervan?quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 16:20 schreef Seven. het volgende:
Eigenlijk is de droom in deze aan mezelf bewijzen dat ik wél in staat ben tot het aangaan van een normale relatie.
Waarom zou je iets 'normaals' willen als dat niet perse is wat bij je past.
Als je droom is een leuke relatie te hebben, snap ik het helemaal, maar als het om 'bewijzen' gaat, dan verliest het al snel gevoel en is het meer een doel die je wilt bereiken.
Door je filter aan te passen wat betreft mannen. Wacht een aantal dates met seks, hoe moeilijk dat ook is. App je date niet kapot. Leg niet je ziel bloot binnen een aantal dates. Laat de kinderwens van de andere kant komen en antwoord daar bevestigend op (punt). Gedraag je niet als getrouwd stel binnen afzienbare tijd.quote:
[..]
In een notendop maar dat is precies hoe het werkt. De vraag is dan ook hoe TS dit kan doorbreken.
Kortom trap op die rem en kijk eerst eens wat je aan de andere kant hebt zitten. Wat voor vlees heb ik überhaupt in de kuip?
Nou ja, eigen moet ik zeggen, dat ik dit aan mijn familie kan bewijzen!quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 16:28 schreef Cue_ het volgende:
[..]
Maar waarom wil je dat jezelf bewijzen? Wat is het nut ervan?
Waarom zou je iets 'normaals' willen als dat niet perse is wat bij je past.
Als je droom is een leuke relatie te hebben, snap ik het helemaal, maar als het om 'bewijzen' gaat, dan verliest het al snel gevoel en is het meer een doel die je wilt bereiken.
Ik heb wel klein complexje doordat ik mijn eigen relaties aan die van mijn broer en zussen en ouders spiegel.
Resistance is futile.
Dat is sowieso iets wat je niet moet willen doen. Maar denk dat jij dat ook wel snaptquote:
Nou ja, eigen moet ik zeggen, dat ik dit aan mijn familie kan bewijzen!
Ik heb wel klein complexje doordat ik mijn eigen relaties aan die van mijn broer en zussen en ouders spiegel.
Dit is een belangrijke.quote:
Ik heb het topic met interesse (en herkenning
) gelezen. 'Probleem' van therapie vind ik zelf dat het vaak zo cogntief, rationeel blijft. Je wéét wel hoe het zit, maar het vóelt niet zo. Bij mij was dat tenminste zo, na een jaar individuele psychotherapie en daarna een opname van 3 maanden. Ik wist precies hoe het allemaal werkte bij mij. Maar dat 'gat in mijn buik' bleef....
Toen ben ik haptotherapie gaan doen. De therapeute die me daarbij begeleidde heeft mij daadwerkelijk met mijn gevoel in contact gebracht. Zij heeft mij ahw opnieuw 'opgevoed'. Dwz we zijn samen door allerlei fases van mijn leven gegaan. Niet rationeel, zoals bij de eerdere therapieën, maar in contact met mijn gevoel. Ik kan het niet omschrijven hoe het gaat. Mensen hebben vaak het beeld van 'zweverig', maar dat viel (bij mijn therapeute iig) erg mee.
Metafoor die voor mij geldt: mijn fundament was erg wankel. Ik deed ontzettend mijn best daar de prachtigste huizen op te bouwen, maar die stortten uiteindelijk allemaal in. Tijdens de cognitieve benadering kreeg ik inzicht in de bouwtekeningen. Tijdens de haptotherapie leerde ik om op het zwakke fundament een piepklein huisje te bouwen, mijn huisje. Dat werd in eerste instantie gestut door mijn therapeute. Maar ik leerde ook hulp en steun te vragen bij anderen, zodat mijn huisje nog meer gestut werd. Van daaruit ben ik verder gaan bouwen. Geen luchtkastelen meer, maar een fijn huis dat bij mij past.
Tijdens de hapto heb ik ook afscheid genomen van alle toekomstplaatjes die ik in mijn hoofd had gemaakt, ik hoefde ze bij wijze van spreken alleen nog maar in te kleuren (en dat mislukte dus telkens). Ook van mijn kinderwens heb ik met deze haptotherapeute oprecht afscheid genomen. Mijn fundament is wat het is. Bij heftige tegenslag val ik nog wel eens zachtjes terug in oude patronen. Maar ik heb ze leren herkennen en kan ze nu snel ombuigen.
Feitelijk ben ik geheeld tijdens dit proces. En van daaruit bleek dat ik wél een stabiele en gezonde relatie aan kan gaan (inmiddels 16 jaar) en hebben we samen een zoon (bijna 11).
Al met al, er is dus echt hoop. Je kunt jezelf met de juiste hulp helen, maar het kost tijd, veel tijd.
Sterkte dames, en veel succes!
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Ommegot nu wil ik ook hapnoquote:Op vrijdag 11 augustus 2017 17:14 schreef Moonah het volgende:
[..]
Dit is een belangrijke.
Ik heb het topic met interesse (en herkenning
'Probleem' van therapie vind ik zelf dat het vaak zo cogntief, rationeel blijft. Je wéét wel hoe het zit, maar het vóelt niet zo. Bij mij was dat tenminste zo, na een jaar individuele psychotherapie en daarna een opname van 3 maanden. Ik wist precies hoe het allemaal werkte bij mij. Maar dat 'gat in mijn buik' bleef....
Toen ben ik haptotherapie gaan doen. De therapeute die me daarbij begeleidde heeft mij daadwerkelijk met mijn gevoel in contact gebracht. Zij heeft mij ahw opnieuw 'opgevoed'. Dwz we zijn samen door allerlei fases van mijn leven gegaan. Niet rationeel, zoals bij de eerdere therapieën, maar in contact met mijn gevoel. Ik kan het niet omschrijven hoe het gaat. Mensen hebben vaak het beeld van 'zweverig', maar dat viel (bij mijn therapeute iig) erg mee.
Metafoor die voor mij geldt: mijn fundament was erg wankel. Ik deed ontzettend mijn best daar de prachtigste huizen op te bouwen, maar die stortten uiteindelijk allemaal in. Tijdens de cognitieve benadering kreeg ik inzicht in de bouwtekeningen. Tijdens de haptotherapie leerde ik om op het zwakke fundament een piepklein huisje te bouwen, mijn huisje. Dat werd in eerste instantie gestut door mijn therapeute. Maar ik leerde ook hulp en steun te vragen bij anderen, zodat mijn huisje nog meer gestut werd. Van daaruit ben ik verder gaan bouwen. Geen luchtkastelen meer, maar een fijn huis dat bij mij past.
Tijdens de hapto heb ik ook afscheid genomen van alle toekomstplaatjes die ik in mijn hoofd had gemaakt, ik hoefde ze bij wijze van spreken alleen nog maar in te kleuren (en dat mislukte dus telkens). Ook van mijn kinderwens heb ik met deze haptotherapeute oprecht afscheid genomen. Mijn fundament is wat het is. Bij heftige tegenslag val ik nog wel eens zachtjes terug in oude patronen. Maar ik heb ze leren herkennen en kan ze nu snel ombuigen.
Feitelijk ben ik geheeld tijdens dit proces. En van daaruit bleek dat ik wél een stabiele en gezonde relatie aan kan gaan (inmiddels 16 jaar) en hebben we samen een zoon (bijna 11).
Al met al, er is dus echt hoop. Je kunt jezelf met de juiste hulp helen, maar het kost tijd, veel tijd.
Sterkte dames, en veel succes!
Maar dan wil ik straks ook ineens een kind
I'll be walking home after drinking all my pennies. I'll keep passing the open windows. I'll dance, even if I have nowhere to do it but in my own living room.
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
Gheghe, misschien is dat het effect van hapNo.quote:
[..]
Ommegot nu wil ik ook hapno
Maar dan wil ik straks ook ineens een kind
Ik heb hapTo gedaan.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Ach aardappelaardappel.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 17:30 schreef Moonah het volgende:
[..]
Gheghe, misschien is dat het effect van hapNo.
Ik heb hapTo gedaan.
I'll be walking home after drinking all my pennies. I'll keep passing the open windows. I'll dance, even if I have nowhere to do it but in my own living room.
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
Megamultiquotereactie, dank allen nogmaals!
Maar de reflex is een zelfbenadering van 'oei'.
Inderdaad, haptotherapie is waarschijnlijk iets voor mij.
). Ik zal inderdaad nooit de superdaadkrachtige worden op emotioneel niveau, ik ben eerder angstig, maar ik kom er langzaam wel waar ik zijn moet.
Wat betreft het heen en weer schieten, ik denk dat dat het verschil is tussen wat ik voel en wat ik als zeer intelligent persoon rationeel kan bedenken/accepteren.
Hulp ga ik zoeken, ik sta al op een wachtlijst voor een persoonlijkheidsonderzoek, een nieuwe diagnose, ik heb trouwens al hulp maar in de eerste lijn. Stelt het je trouwens gerust dat mijn offline leven vooral draait om muziek, spellen doen, uitgaan, dansen?
En mijn vader was hier laatst een hele middag en dat was supergezellig! Vriendschappen mogen meer diepgang krijgen. Van de 15 heb ik niet met allemaal een dusdanig diepe band dat ik al mijn kwetsbaarheden durf te tonen. Ongeveer de helft wel. Of nee... ik heb niet het idee dat zij hun kwetsbaarheden aan mij tonen, want dat bewaren ze voor hun partner! Waar mijn vriendinnetje van volleybal wel over haar problemen met mij praat, mis ik dat juist een beetje van de andere kant van de oude vriendenclub, waardoor me daar toch een pietsie dat gevoel van onveiligheid bekruipt als ik me daar kwetsbaar toon.
Herkenbaar. Ik benader mezelf snel negatief, dat er iets mis is met mij. Waar dat vandaan komt? Vast de omgang met leeftijdsgenoten vroeger. Dat zonderlinge gevoel. Ik ben nu eigenlijk wel blij dat ik onafhankelijk was en principieel tegen merkkleding en meeloperij was, want daar heb ik nu profijt van in mijn karakter.quote:
[..]
Er zijn twee dingen die je kunt doen om je situatie aan te pakken.
1. Stop jezelf als probleemgeval te zien. Ik begrijp dat je je soms zo voelt en dat je zo bent gaan denken over jezelf, maar het is onjuist.
Maar de reflex is een zelfbenadering van 'oei'. Ik heb een heel sterk beeld meegekregen, dat een relatie hoort, dat een gezin de norm is. Ik ben daar tamelijk traditioneel in. Dus ik deed het gedoe van mijn ex eigenlijk af als 'hij draait nog wel bij'. Ik dacht echt tot twee maanden voor het uitging dat ik hem nog wel bij kon draaien, we gingen steeds meer zijn angsten erover concreet maken met 'waar gaan we dan wonen, en wat voor soort huis, en hoe gaat dat dan dit dat', maar daarna nam hij rap afstand. Ik nam met steeds minder genoegen in de loop der tijd trouwens ook wat betreft mate van contact, hij nam nooit op als ik belde want hij wilde op zichzelf zijn. Dat heb ik geaccepteerd omdat de rest zo goed was als we bij elkaar waren. Maar ja. Hij past niet echt bij me op het diepe niveau. Het is wel goed zo.quote:
Wat je hier volgens mij fout doet is je geluk zoeken bij de gratie van de aanwezigheid van iemand anders, terwijl je voor jezelf gelukkig moet zijn. Als je dat was geweest had je het waarschijnlijk ook zelf uitgemaakt: "Oh je hebt geen gevoelens voor me en je wil geen kinderen met me? Wat doe je dan nog bij me?"
Nee, absoluut niet, haar moeder is zwaar mishandeld door mijn opa met frustraties over zijn Indië-soldatenverleden en waarschijnlijk ook iets van vroeger dat hij als slimme man nooit heeft kunnen studeren (arbeiders-/schippersmilieu). Beppe bleef ook bij pake kost wat kost. En ik heb het idee dat er verhoudingsgewijs meer mis is gegaan bij mijn moeder dan bij mijn tantes want die zijn een stuk zelfstandiger dan zij.quote:
Hoe is de relatie van je moeder met haar ouders? Is zij veilig gehecht denk je?
Dit doet me denken aan mijn cursus mindfulness waar ik minder mee doe momenteel. Hieronder ook de tip van haptotherapie, die ik al eerder gekregen heb. Ik ga daar alsnog mee aan de slag dit najaar. Maar op dat denken kon ik altijd terugvallen, hè? Dat is professioneel/intellectueel mijn grote kracht.quote:
Bedankt voor je supermooie verhaalquote:
[..]
Toen ben ik haptotherapie gaan doen. [knip]
Inderdaad, haptotherapie is waarschijnlijk iets voor mij. Ik ben tamelijk laat aan een echt goede vorm van therapie begonnen, eerstelijns-RET was onvoldoende, wat wel bleek na een aantal herhalingen. Ik vind zeker dat na 2011 de intensiteit van mijn klachten is veranderd. Ik vermoed echter wel dat destijds misschien niet helemaal de goede diagnose is gesteld, omdat ik toch veel blijf herkennen in ADD nu met een serieuze en veeleisende baan, maar ook wel wat borderlinetrekjes. Ik ben kwetsbaar, en ik wil die kwetsbaarheden verminderen. Ik ga eind deze maand naar de huisarts voor een verwijsbrief.quote:
[..]
Soms genezen persoonlijkheidsstoornissen dan ook niet en blijft het een patroon. Intensiteit kan wel veranderen. Als je eenmaal volwassen bent is het sowieso lastig om echt te veranderen. Misschien is is dat het voornaamste probleem.
Geen grip, dat gevoel, dat klopt, maar ik ben het er niet mee eens dat ik er niets aan gedaan heb. Ik heb therapie aangepakt, ik heb me aangesloten, ik heb vrienden gemaakt, ik ben van laatst-gekozen-met-gym naar regelmatig sporten gegaan, ik heb mijn hele leven omgegooid door ook zelf 250 km verderop te gaan wonen in 2013 wat me toen erg goed deed, ik heb de spellenclub opgepakt, ga als het moet zelf naar festivals, ik probeer echt te veranderen in de omgang met mannen (ik heb net 5 appjes van date en hij wacht maar even een paar uur, zo werkt dit toch?quote:
Ik weet niet of je schrijfstijl representatief is voor hoe je zelf in elkaar zit maar wat een enorm zeurderige tekst vol met zelfmedelijden. Ik denk niet dat je echt onveilig gehecht bent in groep 2 of what ever omdat dat een proces is wat veel eerder in een leven speelt. Heb eerder het idee dat je altijd het gevoel hebt gehad geen grip te hebben op je leven, als kind omdat dat niet kan en als volwassene omdat je dat gewoon niet deed. Misschien is het nu tijd om dat wel te doen.
). Ik zal inderdaad nooit de superdaadkrachtige worden op emotioneel niveau, ik ben eerder angstig, maar ik kom er langzaam wel waar ik zijn moet. Misschien vergoeilijk ik vroeger inderdaad. Ik ben gewoon niet zwaar mishandeld, ze waren geen alcoholisten, ze hebben binnen de eenmaal uitgekomen moeilijkheden allebei op hun manier hun best gedaan om een dak boven ons hoofd te houden. En inmiddels was ik al bijna volwassen, dus ja... ? Het houdt ergens op, het wijzen met de vinger, ik hou heel veel van hen.quote:
Volgens mij is TS een gevalletje manisch-depri danwel borderline, aangezien het het ene moment allemaal fantastisch is en de oplossing is gevonden, en een dag later is het leven weer onwijs kut en waarom ben je er nog en wat al niet meer.
Daarnaast trek je nogal voorbarige conclusies door te wauwelen over die hechting, en dan eigenlijk aan te geven dat het gezinsleven - op wat uitschieters na - tot je puberteit eigenlijk best ok was. Dat staat vrij haaks op elkaar.
Je hebt simpelweg professionele hulp nodig. En je zal daarin vooral moeten werken aan die complete fixatie met een relatie, kinderen en het hele 'huisje, boompje, beestje' los te laten. Want ik lees je posts amper, maar áls ik weleens wat lees gaat het vrijwel altijd daar over, en kan je niet normaal meer op een eerste date zonder direct al te denken hoe die man er uit ziet in een Volvo, met een labrador, en jouw spruitjes op z'n schoot.
Wat betreft het heen en weer schieten, ik denk dat dat het verschil is tussen wat ik voel en wat ik als zeer intelligent persoon rationeel kan bedenken/accepteren.
Hulp ga ik zoeken, ik sta al op een wachtlijst voor een persoonlijkheidsonderzoek, een nieuwe diagnose, ik heb trouwens al hulp maar in de eerste lijn. Stelt het je trouwens gerust dat mijn offline leven vooral draait om muziek, spellen doen, uitgaan, dansen?
Ik wil iets schrijven op deze reactie maar ik weet niet goed wat. Mag ik slechts zeggen dat ik denk dat je analyse juist is?quote:
[..]
Dit denk ik ook.
Op het moment dat je van mening bent dat een relatie absoluut _moet_ slagen, geeft dat al een enorme druk.
Het kan een erg geruststellende gedachte zijn om de optie van het beeindigen van een relatie niet als slecht te zien of een 'falen'.
Soms blijken gewoon twee personen niet goed samen een relatie te kunnen hebben, dan is het ook niet erg of soms beter om op een gegeven moment te besluiten gescheiden wegen te gaan.
Ook daarna kan die relatie nog steeds waardevol zijn geweest en je kunt ervan geleerd hebben of fijne momenten genoten hebben samen, ook al blijf je niet eeuwig samen.
Hierbij speelt misschien voor TS ook mee dat ze dat voorbeeld van haar moeder heeft, die kennelijk zelf besloten had ondanks alle problemen, zelfs mishandeling en instabiel gedrag, d'r vader niet te verlaten, vermoedelijk ook 'voor het gezin' ;
Niet alle tips en keuzes van die "rots-in-de-branding"-moeder zijn echter altijd zo perfect en behulpzaam gebleken voor TS,
Net als dat haar moeders "schelden-doet-geen-pijn"-mantra, de pijn van het pesten niet wegnam is het voor TS misschien goed te realiseren dat ze een ander leven leidt dan haar moeder en ook andere keuzes zal moeten maken.
Sowieso heb ik wat twijfels bij dat idee van de TS over haar 'warme gezinsleven': "... terwijl ik ook zo graag (...) een warm gezin wil net als vroeger tot ca. 15 en vooral het grote familieverband dat zo warm was?"
In hoeverre is dat beeld over haar verleden iets dat ze deels ook misschien geconstrueerd heeft door bv. de herinneringen over het misbruik en de pesterijen later te 'vergoeilijken'?
Nou, het was goed of redelijk goed zolang ik wat met hem had, maar toen hij afstand begon te nemen en het uit ging, was alles weer terug wat ik dacht kwijt te zijn, claimen, dat heel sterke gevoel dat ik toch verlaten word, want hee, dat was zojuist gebeurd door iemand bij wie ik dacht dat dat nooit zou gebeuren omdat we het zo gezellig en leuk hadden en werkelijk enorm konden lachen met elkaar. Alles weer in duigen.quote:
Wat mij in de OP opvalt, is dat degene met wie je (Andro) dacht een langdurige relatie op te kunnen bouwen, toch niet op één lijn zat met je. Dat is pech hebben. Maar dat heeft toch niks te maken met hechtingsproblematiek bij jou?
En waarom overkomt ons dat dan? Gewoon pech?quote:Ik krijg de indruk, overigens ook als ik Sevens belevenissen lees, dat het wel vaker is dat jullie gewoon niet de juiste treffen die wil wat jij ook wil. Met de juiste partner zouden een hoop struggles misschien helemaal niet meer zo aan de orde zijn.
Dit. Ik denk dat dat ook niet haalbaar is à la een topsporter ofzo.quote:
Ik lees in de tekst van Andro niet veel zelfmedelijden - eerder dat ze gewoon oprecht vertelt hoe ze het zelf ervoer. Snap wel dat mensen graag wat meer 'power' willen zien en een houding a la 'ik laat me niet bepalen door mijn verleden', maar zo'n houding is waarschijnlijk voor haar (nog) niet weggelegd.
Dat is toch niet zo? Met verenigingsgenoten knuffel ik niet op de bank, en die neem ik ook beslist niet mee naar de familie met kerst, omdat die vanwege hun 'functie' simpelweg nooit zo dichtbij kunnen en zullen komen als een levenspartner. Sorry, maar ik vind dat te ver gezocht. Aan de bar leuk, met een enkele vriendin van de volleybal heb ik nu een heel leuke en ook best diepgaande vriendschap, echt een ontzettend lief en leuk mens.quote:Ik snap heel goed dat je graag een relatie wil voor dat veilige, warme gevoel en om de eenzaamheid te bestrijden, maar dat is naar mijn smaak geen gezonde insteek op de vraag waarom je een relatie met iemand wil. Het probleem is dat het een behoorlijk instrumentele benadering is: de ander als middel om een bepaald doel te bereiken. Nee, je wil een relatie met iemand vanwege diegene zelf. Zolang je blijft hangen in die benadering zul je als een neuroot op zoek blijven naar een kerel die eindelijk dat kan geven. Terwijl je die ook via andere wegen kan voorzien in die specifieke behoeften (vriendschap, verenigingsleven, etc). En bovendien: het is geen schande om alleen te blijven.
Ik zou veel meer naar mijn ouders toe willen maar ik moet altijd nog zo veel van mezelf. Als je mijn to-do-list eens zou zien.. waar ik nooit iets aan doe. Dat zijn smoesjes. Daarom probeer ik morgenavond mijn moeder op te zoekenquote:
Ik krijg het idee dat je denkt dat een man je van de eenzaamheid zal redden. Heb je geen leuk leven met vrienden, leuk werk, sociale activiteiten, hobbies, warm contact met ouders en goede vriendinnen die je steun bieden? Probleem is denk ik dat je dan afhankelijk wordt van de man, terwijl je een gelukkig leven zou moeten kunnen hebben met of zonder die man.
En mijn vader was hier laatst een hele middag en dat was supergezellig! Vriendschappen mogen meer diepgang krijgen. Van de 15 heb ik niet met allemaal een dusdanig diepe band dat ik al mijn kwetsbaarheden durf te tonen. Ongeveer de helft wel. Of nee... ik heb niet het idee dat zij hun kwetsbaarheden aan mij tonen, want dat bewaren ze voor hun partner! Waar mijn vriendinnetje van volleybal wel over haar problemen met mij praat, mis ik dat juist een beetje van de andere kant van de oude vriendenclub, waardoor me daar toch een pietsie dat gevoel van onveiligheid bekruipt als ik me daar kwetsbaar toon. Nou, drie maanden overdrijf je schromelijk. Maar voor de rest heb je gelijk, zo gaat het dus en daar baal ik van.quote:
TS hunkert naar de geborgenheid en veiligheid van een relatie, anderen in haar omgeving hebben dit immers ook. In een soort wanhoop de verkeerde mannen aanklampen om dit te krijgen, maar iedere keer gaat het mis. All over the place zijn en denken dat huisje boompje beestje binnen drie maanden voor de deur staat.
Welke kerel is dan nog te vertrouwen als het zo vaak mis gaat? Zal deze keer ook wel weer fout gaan.
== houdt van sterke anekdotes voor op feesten en partijen ==
--- Ga van dat gas af! - Laat Groningen niet zakken ---
Don't give up Andro: https://www.youtube.com/watch?v=VjEq-r2agqc O+
*O* ESF-gekkie: justice for Elvana en justice for Keiino :'( *O*
--- Ga van dat gas af! - Laat Groningen niet zakken ---
Don't give up Andro: https://www.youtube.com/watch?v=VjEq-r2agqc O+
*O* ESF-gekkie: justice for Elvana en justice for Keiino :'( *O*
Ja, voor een deel is het pech, als je iemand treft waarmee jij wel maar hij niet met jou een langdurige relatie wilt.
Voor een deel is het misschien ook zoeken op de verkeerde plek (zoiets als Tinder lijkt me meer iets voor veel en vluchtig dan voor altijd).
En voor een deel misschien wel dat je er zelf niet genoeg in investeert, misschien toch de relatie opblaast door gedrag dat die ander bij je wegdrijft.
Voor een deel is het misschien ook zoeken op de verkeerde plek (zoiets als Tinder lijkt me meer iets voor veel en vluchtig dan voor altijd).
En voor een deel misschien wel dat je er zelf niet genoeg in investeert, misschien toch de relatie opblaast door gedrag dat die ander bij je wegdrijft.
The love you take is equal to the love you make.
Ho ho, ik zeg niet dat je er niks aan gedaan hebt en dat je je leven niet probeert te veranderen. Op basis van het verhaal in je OP krijg ik alleen het gevoel dat je jezelf als een slachtoffer ziet, wat je in feite ook bent omdat andere mensen je gevormd hebben tot wie je bent, maar dat dat op *dit* moment in je leven enorm destructief werkt omdat dat wat je gemist heb als kind je nooit meer gaat krijgen. Het heeft dus imho ook helemaal geen zin om je hele geschiedenis kapot te analyseren zodat je het _precieze_ moment kunt bepalen wanneer jij geworden bent tot wat je bent maar dat verandert letterlijk he-le-maal niks.quote:
Geen grip, dat gevoel, dat klopt, maar ik ben het er niet mee eens dat ik er niets aan gedaan heb. Ik heb therapie aangepakt, ik heb me aangesloten, ik heb vrienden gemaakt, ik ben van laatst-gekozen-met-gym naar regelmatig sporten gegaan, ik heb mijn hele leven omgegooid door ook zelf 250 km verderop te gaan wonen in 2013 wat me toen erg goed deed, ik heb de spellenclub opgepakt, ga als het moet zelf naar festivals, ik probeer echt te veranderen in de omgang met mannen (ik heb net 5 appjes van date en hij wacht maar even een paar uur, zo werkt dit toch?
Als ik jou was zou ik op zoek gaan naar een psycholoog die met jou op zoek wilt gaan naar wat je nú nodig hebt om te kunnen functioneren op de manier zoals jíj dat wilt. In mijn ervaring praten psychologen je naar de bek en willen ze je diagnosticeren op basis van je verleden terwijl je problemen zich in het heden afspelen.
Het belangrijkste is denk ik dat als je met oude (dysfunctionele) patronen leeft, je vaak een partner treft die daarop aansluit. Op de lange termijn leidt dat meestal niet tot stabiliteit omdat die patronen in het heden niet meer nuttig zijn en ze meestentijds tegen je werken. En dús ook de relatie die daarop gebaseerd is.quote:
Ja, voor een deel is het pech, als je iemand treft waarmee jij wel maar hij niet met jou een langdurige relatie wilt.
Voor een deel is het misschien ook zoeken op de verkeerde plek (zoiets als Tinder lijkt me meer iets voor veel en vluchtig dan voor altijd).
En voor een deel misschien wel dat je er zelf niet genoeg in investeert, misschien toch de relatie opblaast door gedrag dat die ander bij je wegdrijft.
Zie bv het bekende voorbeeld van vrouwen die in hun jeugd mishandeld zijn. Zij treffen (zoeken....) vaak ook een partner die hen mishandelt.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
|
|
