R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Ik ga maar eens zelf met de billen bloot n.a.v. het actuele topic over verlatingsangst. Het leek me netter jegens TO om haar topic haar topic te laten. 
Goed. Zoals veel mediumoudgedienden wel weten, is mijn liefdes- en gevoelsleven een lichte kernramp, al jarenlang. Ik heb veel moeite met mijn single bestaan, heb veel last van eenzaamheid, en in de liefde wil het niet vlotten, ik heb nog steeds geen warm huisje-boompje-beestje en dat doet verdriet. Dat laatste heb ik zelf vast een paar keer gesaboteerd doordat ik me verlatingsangstig heb opgesteld, en hoogstwaarschijnlijk nog steeds doe, alhoewel ik het wel veel beter herken tegenwoordig, weet wat het is en wat ik kan doen om mezelf te troosten. In de basis gaat het erom dat ik bij elke man van tevoren denk dat hij toch wel weer weggaat, want dat hebben ze de afgelopen jaren allemaal gedaan. En het wordt ook steeds meer een echte waarheid en niet alleen maar in mijn hoofd/gevoel/reflexen. Want zie me hier nu eens zitten, bijna 35, ik zit al jaren alleen op de bank! De self-fulfilling prophecy zit inmiddels in gewapend beton!
Als je last hebt van verlatingsangst of bindingsangst, dan zeggen de experts dat je onveilig gehecht bent. Maar dan vraag ik me af, hoezo, wanneer dan? Was mijn jeugd en liefdesleven nu echt zo kut? Waar heb ik dit opgedaan?
Goed. Zoals veel mediumoudgedienden wel weten, is mijn liefdes- en gevoelsleven een lichte kernramp, al jarenlang. Ik heb veel moeite met mijn single bestaan, heb veel last van eenzaamheid, en in de liefde wil het niet vlotten, ik heb nog steeds geen warm huisje-boompje-beestje en dat doet verdriet. Dat laatste heb ik zelf vast een paar keer gesaboteerd doordat ik me verlatingsangstig heb opgesteld, en hoogstwaarschijnlijk nog steeds doe, alhoewel ik het wel veel beter herken tegenwoordig, weet wat het is en wat ik kan doen om mezelf te troosten. In de basis gaat het erom dat ik bij elke man van tevoren denk dat hij toch wel weer weggaat, want dat hebben ze de afgelopen jaren allemaal gedaan. En het wordt ook steeds meer een echte waarheid en niet alleen maar in mijn hoofd/gevoel/reflexen. Want zie me hier nu eens zitten, bijna 35, ik zit al jaren alleen op de bank! De self-fulfilling prophecy zit inmiddels in gewapend beton!
Als je last hebt van verlatingsangst of bindingsangst, dan zeggen de experts dat je onveilig gehecht bent. Maar dan vraag ik me af, hoezo, wanneer dan? Was mijn jeugd en liefdesleven nu echt zo kut? Waar heb ik dit opgedaan?
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Waar is het nou dan misgegaan met mij? Heb ik nou zo'n kutjeugd gehad? Nee toch? Wat dan? Waarom vertoon ik gedrag van een onveilig gehechte? Ligt het aan vroeger of aan te veel tegen mijn zin gescharrel? Ben ik verpest? Hoe ga ik iets vinden met een veilig gehechte? Hoe ga ik mezelf veilig voelen zonder relatie terwijl ik ook zo graag mijn leven wil delen, seks en knuffels wil, een warm gezin wil net als vroeger tot ca. 15 en vooral het grote familieverband dat zo warm was?
[ Bericht 1% gewijzigd door Andromache op 11-08-2017 02:20:52 ]== houdt van sterke anekdotes voor op feesten en partijen ==
--- Ga van dat gas af! - Laat Groningen niet zakken ---
Don't give up Andro: https://www.youtube.com/watch?v=VjEq-r2agqc O+
*O* ESF-gekkie: justice for Elvana en justice for Keiino :'( *O*
Ik sliep door alles heen en was niet extreem afhankelijk, integendeel zelfs, ik was een ontdekkertje en loste veel creatief op.
== houdt van sterke anekdotes voor op feesten en partijen ==
--- Ga van dat gas af! - Laat Groningen niet zakken ---
Don't give up Andro: https://www.youtube.com/watch?v=VjEq-r2agqc O+
*O* ESF-gekkie: justice for Elvana en justice for Keiino :'( *O*
--- Ga van dat gas af! - Laat Groningen niet zakken ---
Don't give up Andro: https://www.youtube.com/watch?v=VjEq-r2agqc O+
*O* ESF-gekkie: justice for Elvana en justice for Keiino :'( *O*
Moest je huilen als je ouders je (even) verlieten? Kon je snel getroost worden toen ze terugkwamen?quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 02:25 schreef Andromache het volgende:
Ik sliep door alles heen en was niet extreem afhankelijk, integendeel zelfs, ik was een ontdekkertje en loste veel creatief op.
Was je ontroostbaar als ze weg waren en weer terug kwamen? Of deed het je allemaal niks, als in geen reactie?
(Als baby zijnde)
Lastig te beantwoorden waarschijnlijk
Dit is jouw enige 'probleem'.quote:Ik ben de oudste, dat ik opeens kwam is de reden dat dit gezin überhaupt heeft kunnen ontstaan, ik gaf mezelf de schuld van wat er allemaal gebeurde.
Er zijn twee dingen die je kunt doen om je situatie aan te pakken.
1. Stop jezelf als probleemgeval te zien. Ik begrijp dat je je soms zo voelt en dat je zo bent gaan denken over jezelf, maar het is onjuist.
2. Ga niet op zoek naar de antwoorden op je vragen.
Klinkt misschien gek, maar het is slecht voor je.
Als je wilt kan ik je helpen andere vragen te stellen, en bovenstaande punten voor je toelichten. Geef het even aan als je dat wilt.
Gevoelige en intelligente personen liggen vaak wat moeilijk in de groep, maar hebben wel vriendschap en erkenning nodig. Vandaar dat ze een vriendje of vriendinnetje willen. Klinkt fijn als je 12 bent omdat je dan een romantisch beeld hebt van een relatie (dat vaak totaal niet stookt met de realiteit, maar daar ben je dan nog niet achter)quote:Maar goed. Toen ging ik naar de middelbare school, maar ik was nog steeds wat zonderling. Ik werd niet meer gepest. Ik kreeg een vriendinnengroep die.het ook niet helemaal was, want dat waren ook buitenbeentjes, en ik wilde juist uit, een vriendje, ja met die gedachten begon ik rond mijn 12e. Waarom eigenlijk?
Wat je hier volgens mij fout doet is je geluk zoeken bij de gratie van de aanwezigheid van iemand anders, terwijl je voor jezelf gelukkig moet zijn. Als je dat was geweest had je het waarschijnlijk ook zelf uitgemaakt: "Oh je hebt geen gevoelens voor me en je wil geen kinderen met me? Wat doe je dan nog bij me?"quote:Ik had levenslust, ging verhuizen,ontmoette hier op Fok iemand waarvan ik dacht dat hij de liefde van mijn leven was, eindelijk iemand met wie het zo goed paste, al die tranen, al dat verdriet, en toen kwam hij, wat hebben wij het geweldig gehad samen en wat voelde ik me fijn bij zijn familie. Maar zijn gevoel ging weg, hij wilde toch geen kinderen, we gingen niet samenwonen, en toen heb ik 2 jaar gehuild en gewanhoopt en doorlopend gedacht dat ik dood wilde, ondertussen nog wel een huis gekocht en opgeknapt (yay).
Ik vermoed dat je zelf zeer intelligent bent en ook eerder therapeuten bezocht hebben die je vermoedelijk al eerder op bepaalde zaken hebben kunnen wijzen.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 02:11 schreef Andromache het volgende:
Ik ga maar eens zelf met de billen bloot (...)
Waar is het nou dan misgegaan met mij? Heb ik nou zo'n kutjeugd gehad? Nee toch? Wat dan?
(...) een warm gezin wil net als vroeger tot ca. 15 en vooral het grote familieverband dat zo warm was?
Van wat je beschrijft over je jeugd heb ik helemaal niet de indruk dat die zo hecht en gelukkig was, eerder behoorlijk instabiel en ook onder een nogal onvoorspelbare dreiging;
Vooral wegens die lastig in te schatten vader die ook zijn eigen problemen had.
Je moeder is daarin juist wel een baken van stabiliteit en in je eigen woorden: "Rots in de Branding" geweest en mogelijk dat je nu ook vooral uit loyaliteit en dankbaarheid tegenover haar over die jeugd enkel goeds wil spreken.
Ik kan me best voorstellen dat vanuit zo'n situatie je bepaalde negatieve dingen meekrijgt;
Je geeft zelf ook aan dat je eigenlijk vanaf je 19e al voor zaken therapie hebt ontvangen;
Wat vermoedelijk verklaart waarom je die jeugd ook uiteindelijk zelf best grondig kunt analyseren, maar ook bepaalde zelfverdeigingsmechanismen daarin inbouwt tegen een 'negatief oordeel.
Jammer is dat alle analyse en het zoeken naar verklaringen verder niet die problemen wegneemt.
"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25
Feest van herkenning. Ik was ook een buitenbeentje, ik werd ook gepest maar ik heb nog steeds wel moeite bijvoorbeeld met vriendschappen die dichtbij komen. Ik zit te denken over je ontwijkende gedragsstoornis en of ik daar iets uit kan halen. Mijn vader was niet onberekenbaar maar niet zo aanwezig. Ik begon ook vroeg met vriendjes. Ik heb ook rond geslet.
Hoewel het rationeel misschien een liefdevol gezin was, je ouders hebben je (onbewust) wel ernstig tekort gedaan. . Geen grapje, mijn jeugd was vele malen stabieler dan de jouwe en ik worstel met hetzelfde probleem. Je had als kind geen controle over je eigen omstandigheden en als puber ben je met seks/vriendjes wel die controle uit gaan oefenen. Ik vind het bepaald geen verrassing dat jij in je latere leeftijd onveilige patronen bent gaan ontwikkelen.
Hoewel het rationeel misschien een liefdevol gezin was, je ouders hebben je (onbewust) wel ernstig tekort gedaan.
. Geen grapje, mijn jeugd was vele malen stabieler dan de jouwe en ik worstel met hetzelfde probleem. Je had als kind geen controle over je eigen omstandigheden en als puber ben je met seks/vriendjes wel die controle uit gaan oefenen. Ik vind het bepaald geen verrassing dat jij in je latere leeftijd onveilige patronen bent gaan ontwikkelen.
Resistance is futile.
Ik vind moeders in deze ook niet zo'n rots in de branding. Toen de scheiding erdoor kwam en TS haar nodig had, was zij niet in staat om Andro's problemen erbij te verwerken. En door te blijven, hield zij de instabiele omgeving in stand.quote:
[..]
Ik vermoed dat je zelf zeer intelligent bent en ook eerder therapeuten bezocht hebben die je vermoedelijk al eerder op bepaalde zaken hebben kunnen wijzen.
Van wat je beschrijft over je jeugd heb ik helemaal niet de indruk dat die zo hecht en gelukkig was, eerder behoorlijk instabiel en ook onder een nogal onvoorspelbare dreiging;
Vooral wegens die lastig in te schatten vader die ook zijn eigen problemen had.
Je moeder is daarin juist wel een baken van stabiliteit en in je eigen woorden: "Rots in de Branding" geweest en mogelijk dat je nu ook vooral uit loyaliteit en dankbaarheid tegenover haar over die jeugd enkel goeds wil spreken.
Ik kan me best voorstellen dat vanuit zo'n situatie je bepaalde negatieve dingen meekrijgt;
Je geeft zelf ook aan dat je eigenlijk vanaf je 19e al voor zaken therapie hebt ontvangen;
Wat vermoedelijk verklaart waarom je die jeugd ook uiteindelijk zelf best grondig kunt analyseren, maar ook bepaalde zelfverdeigingsmechanismen daarin inbouwt tegen een 'negatief oordeel.
Jammer is dat alle analyse en het zoeken naar verklaringen verder niet die problemen wegneemt.
Resistance is futile.
Ik ook!quote:
Ik sliep door alles heen en was niet extreem afhankelijk, integendeel zelfs, ik was een ontdekkertje en loste veel creatief op.
Resistance is futile.
quote:
Jammer is dat alle analyse en het zoeken naar verklaringen verder niet die problemen wegneemt.
Ikzelf niet. Mijn moeder zegt wel eens 'we konden jou rustig tot half 10 in bed laten liggen'. Ik had schijnbaar een huiluurtje maar verder huilde ik als baby'tje nooit. Wat ik wel deed, zodra ik het kon, echt heel jong nog, mijn hoofd wegdraaien als iemand me een kusje wilde geven. Ikzelf ben er van overtuigd dat mijn probleem al begon in mijn baby-tijd. Misschien heeft TS wat aan mijn inzicht.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 02:34 schreef Andyy het volgende:
[..]
Moest je huilen als je ouders je (even) verlieten? Kon je snel getroost worden toen ze terugkwamen?
Was je ontroostbaar als ze weg waren en weer terug kwamen? Of deed het je allemaal niks, als in geen reactie?
(Als baby zijnde)
Lastig te beantwoorden waarschijnlijk
Resistance is futile.
Tot op zekere hoogte ben ik het hier mee eens. Groetjes van iemand die net als TS, niet in staat is om dit onveilige hechtingspatroon te doorbreken.quote:
Resistance is futile.
Ok.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 07:29 schreef Seven. het volgende:
[..]
Tot op zekere hoogte ben ik het hier mee eens. Groetjes van iemand die net als TS, niet in staat is om dit onveilige hechtingspatroon te doorbreken.
[ Bericht 15% gewijzigd door Martin_marvellous op 11-08-2017 08:05:26 ]
Mijn broertje had dit ook. Als baby een tijd in de couveuse gelegen. Schuwde vanaf dat moment ook fysiek contact. Is wel een beetje goedgekomen, maar de tekenen van onveilige hechting zijn er nog wel. Hij heeft ook erge verlatingsangst en instabiele relaties.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 07:28 schreef Seven. het volgende:
[..]
Ikzelf niet. Mijn moeder zegt wel eens 'we konden jou rustig tot half 10 in bed laten liggen'. Ik had schijnbaar een huiluurtje maar verder huilde ik als baby'tje nooit. Wat ik wel deed, zodra ik het kon, echt heel jong nog, mijn hoofd wegdraaien als iemand me een kusje wilde geven. Ikzelf ben er van overtuigd dat mijn probleem al begon in mijn baby-tijd. Misschien heeft TS wat aan mijn inzicht.
[ Bericht 0% gewijzigd door -Strawberry- op 11-08-2017 08:24:09 ]
Je zegt dat je schematherapie hebt gehad. Dat is toch ook gericht op deze patronen en dingen uit je kindertijd?
Dit is trouwens wel een interessant stuk over hechting: http://www.nji.nl/Hechtin(...)chets-Risicofactoren
Hoe is de relatie van je moeder met haar ouders? Is zij veilig gehecht denk je?
Hoe is de relatie van je moeder met haar ouders? Is zij veilig gehecht denk je?
Je hoeft geen geniale Freud te zijn om uit het verhaal van TS de conclusie te trekken dat haar bindings-problemen zeker deels veroorzaakt zijn door het beeld dat de relatie van haar ouders gewekt heeft:quote:
De instabiele vader met (financiele) problemen en de moeder die juist daartegen een 'rots was volgens TS (maar wiens 'raadgevingen ook niet altijd werkten zoals de "schelden doet geen pijn"-tip)
Punt is dat die vaststelling binnen therapie een leuke AHA-erlebnis geeft, enkel daarna dat nog lang niet betekent dat iemand opeens wél die relatie kan vasthouden of een ander partnertype uitzoekt of bepaalde gedragspatronen in een relatie zich veranderen.
Ik heb de indruk dat de TS al erg lang therapieën volgt (sinds haar 19e geeft ze aan).
Uit haar beschrijving krijg ik ook de indruk dat dat levensverhaal best uitgekauwd is.
Dat heeft op momenten ook zeker geholpen, enkel heeft het kennelijk ook nooit kunnen veranderen hoe ze in relaties staat...
Ik vermoed ook dat dat misschien ook iets is dat TS misschien ook niet verder kan verwachten, en ze dan ook moet overwegen wat een alternatief zou zijn:
Wat als ze accepteert dat een gezinsleven zoals haar ouders dat hadden misschien geen realistisch streefdoel voor haar is (wat niet betekent dat je geheel geen relatie kunt hebben, hooguit afstappen van de Idee van een gezinsleven zoals zij dat vroeger ervaren heeft en naar eigen zeggen dat als streven heeft... hoeveel therapeuten en analyses je daar ook aanzet; dat gaat ze nooit op een gelukkige wijze bereiken)
"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25
Hug voor je broertje. Ik ben zelf binnen 15 minuten geboren, de dokter was net te laat om mij op te vangen dus ik schoof zo het matras op. Soms denk ik wel eens dat daar het gedonder begonnen is.quote:
[..]
Mijn broertje had dit ook. Als baby een tijd in de couveuse gelegen. Schuwde vanaf dat moment ook fysiek contact. Is wel een beetje goedgevonden, maar de tekenen van onveilige hechting zijn er nog wel. Hij heeft ook erge verlatingsangst en instabiele relaties.
.
Resistance is futile.
Soms genezen persoonlijkheidsstoornissen dan ook niet en blijft het een patroon. Intensiteit kan wel veranderen. Als je eenmaal volwassen bent is het sowieso lastig om echt te veranderen. Misschien is is dat het voornaamste probleem.quote:
[..]
Je hoeft geen geniale Freud te zijn om uit het verhaal van TS de conclusie te trekken dat haar bindings-problemen zeker deels veroorzaakt zijn door het beeld dat de relatie van haar ouders gewekt heeft:
De instabiele vader met (financiele) problemen en de moeder die juist daartegen een 'rots was volgens TS (maar wiens 'raadgevingen ook niet altijd werkten zoals de "schelden doet geen pijn"-tip)
Punt is dat die vaststelling binnen therapie een leuke AHA-erlebnis geeft, enkel daarna dat nog lang niet betekent dat iemand opeens wél die relatie kan vasthouden of een ander partnertype uitzoekt of bepaalde gedragspatronen in een relatie zich veranderen.
Ik heb de indruk dat de TS al erg lang therapieën volgt (sinds haar 19e geeft ze aan).
Uit haar beschrijving krijg ik ook de indruk dat dat levensverhaal best uitgekauwd is.
Dat heeft op momenten ook zeker geholpen, enkel heeft het kennelijk ook nooit kunnen veranderen hoe ze in relaties staat...
Ik vermoed ook dat dat misschien ook iets is dat TS misschien ook niet verder kan verwachten, en ze dan ook moet overwegen wat een alternatief zou zijn:
Wat als ze accepteert dat een gezinsleven zoals haar ouders dat hadden misschien geen realistisch streefdoel voor haar is (wat niet betekent dat je geheel geen relatie kunt hebben, hooguit afstappen van de Idee van een gezinsleven zoals zij dat vroeger ervaren heeft en naar eigen zeggen dat als streven heeft... hoeveel therapeuten en analyses je daar ook aanzet; dat gaat ze nooit op een gelukkige wijze bereiken)
Wat niet betekent dat TS niet iemand tegen kan komen die heel goed met deze nukken om kan gaan.
Opzich wel redelijke herkenning. Wel een stabiele jeugd gehad, niet gepest. Maar wel altijd het buitenbeentje geweest.
Ouders waren lieve mensen, maar we deden niet aan knuffelen ofzo. Dus de gezinsmomenten kwamen uit af en toe een spelletje, maar dat was vooral op latere leeftijd. En als ik naar m'n ouders ga is dat momenteel echt als "op bezoek/visite" dan gezellig naar mijn pa of ma.
Dit merk ik ook binnen vriendschappen, vind het lastig om gewoon op de bank te hangen en gewoon relaxen / tv te kijken ofzo met vrienden. Ook daar is het echt bezoek en als je uitgepraat raakt tijd om naar huis te gaan.
Mbt relaties, tja, niet heel erg aanwezig en idd ook m'n rondsletperiode gehad. Deels omdat je daardoor 'bevestiging' krijgt, aandacht etc etc. Wel klaar met het scharrelen maar merk het nog wel tijdens het uitgaan dat toch wel een soort contact moet hebben met mannen anders is het niet leuk.
Door deze periode wel heel erg ook m'n gevoelens aan de kant gezet ofzo, waardoor verliefd worden lastig is, kwetsbaar opstellen is ook lastig. Mijn planning aanpassen aan anderen is lastig. En zo nog wel wat dingen wss.
Voordeel voor mij is dat ik niet het huisje boompje beestje echt nastreef of een kinderwens heb. Waardoor ik meer het gevoel heb dat ik genoeg tijd heb om het langzaam aan te doen.
Hmm, niet echt tips ofzo in mijn relaas zie ik nu Sorry
Ouders waren lieve mensen, maar we deden niet aan knuffelen ofzo. Dus de gezinsmomenten kwamen uit af en toe een spelletje, maar dat was vooral op latere leeftijd. En als ik naar m'n ouders ga is dat momenteel echt als "op bezoek/visite" dan gezellig naar mijn pa of ma.
Dit merk ik ook binnen vriendschappen, vind het lastig om gewoon op de bank te hangen en gewoon relaxen / tv te kijken ofzo met vrienden. Ook daar is het echt bezoek en als je uitgepraat raakt tijd om naar huis te gaan.
Mbt relaties, tja, niet heel erg aanwezig en idd ook m'n rondsletperiode gehad. Deels omdat je daardoor 'bevestiging' krijgt, aandacht etc etc. Wel klaar met het scharrelen maar merk het nog wel tijdens het uitgaan dat toch wel een soort contact moet hebben met mannen anders is het niet leuk.
Door deze periode wel heel erg ook m'n gevoelens aan de kant gezet ofzo, waardoor verliefd worden lastig is, kwetsbaar opstellen is ook lastig. Mijn planning aanpassen aan anderen is lastig. En zo nog wel wat dingen wss.
Voordeel voor mij is dat ik niet het huisje boompje beestje echt nastreef of een kinderwens heb. Waardoor ik meer het gevoel heb dat ik genoeg tijd heb om het langzaam aan te doen.
Hmm, niet echt tips ofzo in mijn relaas zie ik nu
Sorry
Ik bedoel het precies andersom. TS is een intelligente vrouw die kans heeft gelukkig te worden zoals iedereen. Ze staat zichzelf alleen 'n beetje in de weg nu. Zeggen dat ze dit moet accepteren vind ik niet terecht, ook al duurt het al zo lang.quote:
Er is àltijd tijd om te veranderen, ts! Élk moment is goed genoeg om je gedachtenpatronen aan te pakken, je bent van nature een compleet mens en daardoor in staat normale relaties op te bouwen. Ik geloof in je.
Het is nooit te laat, ook al is ze 80 dan nòg kan ze gelukkig worden! De natuur is geweldig krachtig.
*hug*quote:
Opzich wel redelijke herkenning. Wel een stabiele jeugd gehad, niet gepest. Maar wel altijd het buitenbeentje geweest.
Ouders waren lieve mensen, maar we deden niet aan knuffelen ofzo. Dus de gezinsmomenten kwamen uit af en toe een spelletje, maar dat was vooral op latere leeftijd. En als ik naar m'n ouders ga is dat momenteel echt als "op bezoek/visite" dan gezellig naar mijn pa of ma.
Dit merk ik ook binnen vriendschappen, vind het lastig om gewoon op de bank te hangen en gewoon relaxen / tv te kijken ofzo met vrienden. Ook daar is het echt bezoek en als je uitgepraat raakt tijd om naar huis te gaan.
Mbt relaties, tja, niet heel erg aanwezig en idd ook m'n rondsletperiode gehad. Deels omdat je daardoor 'bevestiging' krijgt, aandacht etc etc. Wel klaar met het scharrelen maar merk het nog wel tijdens het uitgaan dat toch wel een soort contact moet hebben met mannen anders is het niet leuk.
Door deze periode wel heel erg ook m'n gevoelens aan de kant gezet ofzo, waardoor verliefd worden lastig is, kwetsbaar opstellen is ook lastig. Mijn planning aanpassen aan anderen is lastig. En zo nog wel wat dingen wss.
Voordeel voor mij is dat ik niet het huisje boompje beestje echt nastreef of een kinderwens heb. Waardoor ik meer het gevoel heb dat ik genoeg tijd heb om het langzaam aan te doen.
Hmm, niet echt tips ofzo in mijn relaas zie ik nu
En jij stelt je inderdaad nooit kwetsbaar op. Ik bedacht mij gisteren nog, die Cue_ heeft toch wel een vergelijkbaar probleem natuurlijk (je post al vanaf dag 1 mee in singles topic en dat topic is bijna 10 jaar oud) maar ze praat er gewoon nooit op een kwetsbare over. Je deelt je belevenissen wel, maar je schakelt het gevoel daarbij uit. En dus is Seven. die dramakoningin want ik flikker alles op fok
en Cue_ het lieve meisje. 
Resistance is futile.
Dat ben ik dan weer met jou eens. Het kán wel dusdanig bijgestuurd worden, dat je er heel goed mee om leert te gaan. Maar dat is nu net de moeilijkheid. TS weet niet hoe ze het bij moet sturen. Alleen een stukje bewustwording brengt niet genoeg teweeg om de richting te veranderen.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 08:28 schreef Martin_marvellous het volgende:
[..]
Ik bedoel het precies andersom. TS is een intelligente vrouw die kans heeft gelukkig te worden zoals iedereen. Ze staat zichzelf alleen 'n beetje in de weg nu. Zeggen dat ze dit moet accepteren vind ik niet terecht, ook al duurt het al zo lang.
Er is àltijd tijd om te veranderen, ts! Élk moment is goed genoeg om je gedachtenpatronen aan te pakken, je bent van nature een compleet mens en daardoor in staat normale relaties op te bouwen. Ik geloof in je.
Het is nooit te laat, ook al is ze 80 dan nòg kan ze gelukkig worden! De natuur is geweldig krachtig.
Resistance is futile.
Weet je wel hoe moeilijk dat is? Want het is met het 'voelen' dat je dus keihard op je bek gaat.quote:
Resistance is futile.
Ik ben gezegend met het talent om niet zo goed te kunnen denken, dus het voelen voert bij mij toch al de boventoon.quote:
Maar toch... ik heb de OP niet gelezen, maar zag gelijk (aan de enorme wall of text) dat TS teveel nadenkt. Dat deed ik op gevoel. En dat ging heel makkelijk.
Met voelen of willen?quote:Want het is met het 'voelen' dat je dus keihard op je bek gaat.
Je hebt helemaal gelijk, schat!quote:
[..]
Weet je wel hoe moeilijk dat is? Want het is met het 'voelen' dat je dus keihard op je bek gaat.
Maar het zal wel moeten gebeuren. Het is eigenlijk ook best simpel, practiseren!
Wees lief voor jezelf en verwacht niet dat je alles ineens doet zoals je het uiteindelijk zou willen.
Ben ook alweer 10 jaar vrijgezel, dus dat kan redelijk kloppenquote:
*hug*
En jij stelt je inderdaad nooit kwetsbaar op. Ik bedacht mij gisteren nog, die Cue_ heeft toch wel een vergelijkbaar probleem natuurlijk (je post al vanaf dag 1 mee in singles topic en dat topic is bijna 10 jaar oud) maar ze praat er gewoon nooit op een kwetsbare over. Je deelt je belevenissen wel, maar je schakelt het gevoel daarbij uit. En dus is Seven. die dramakoningin want ik flikker alles op fok
Veelal komt het ook doordat ik erover praten (qua gevoel) weinig nut vind hebben. De zaken veranderen er niet door en discussies die er eventueel door ontstaan maken het enkel groter en niet perse beter of anders. Dusja, waarom dan er uitgebreid over vertellen.
En ik voel het zelden heel intens. Vaak is iets jammer of helaas, en dan is het klaar. Of het was leuk, maar nooit super duper gezellig bv. Het is allemaal snel mat. Want teveel relativeringsvermogen (noem ik het altijd maar)
Ik heb aangegeven dat je van therapie geen andere persoon wordt en ben óók gewoon zelf van mening dat iemand boven de dertig bepaalde karaktereigenschappen of je persoonlijkheid niet _kunt_ veranderen, ook niet als je hard "Tjakka" of "I think I can!" roept.quote:
[..]
Ik bedoel het precies andersom. TS is een intelligente vrouw die kans heeft gelukkig te worden zoals iedereen. Ze staat zichzelf alleen 'n beetje in de weg nu. Zeggen dat ze dit moet accepteren vind ik niet terecht, ook al duurt het al zo lang.
Er is àltijd tijd om te veranderen, ts! Élk moment is goed genoeg om je gedachtenpatronen aan te pakken, je bent van nature een compleet mens en daardoor in staat normale relaties op te bouwen. Ik geloof in je.
Het is nooit te laat, ook al is ze 80 dan nòg kan ze gelukkig worden! De natuur is geweldig krachtig.
Om die reden raad ik aan je dan te concentreren op het omgaan met bepaalde eigenschappen die je weet.
Én te proberen bepaalde patronen te doorbreken zoals het streven naar een relatie "zoals je ouders die hadden", maar juist te kijken wat nu goed bij je eigen persoonlijkheid past (dat kunnen best andere relatievormen of wijzers van samen je leven delen dan het gezinsleven van dertig jaar terug)
Overigens heb ik geen probleem ermee als jij een andere mening hebt en zal ook niet gelijk treurige ";)" gaan posten als jij je mening geeft, misschien kun jij ook dat respect opbrengen
"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25
Ik weet niet of je schrijfstijl representatief is voor hoe je zelf in elkaar zit maar wat een enorm zeurderige tekst vol met zelfmedelijden. Ik denk niet dat je echt onveilig gehecht bent in groep 2 of what ever omdat dat een proces is wat veel eerder in een leven speelt. Heb eerder het idee dat je altijd het gevoel hebt gehad geen grip te hebben op je leven, als kind omdat dat niet kan en als volwassene omdat je dat gewoon niet deed. Misschien is het nu tijd om dat wel te doen.
daar ben ik het wel mee eens. Veel passieve excuses, weinig/geen actieve rol voor jezelf.quote:
Ik weet niet of je schrijfstijl representatief is voor hoe je zelf in elkaar zit maar wat een enorm zeurderige tekst vol met zelfmedelijden. Ik denk niet dat je echt onveilig gehecht bent in groep 2 of what ever omdat dat een proces is wat veel eerder in een leven speelt. Heb eerder het idee dat je altijd het gevoel hebt gehad geen grip te hebben op je leven, als kind omdat dat niet kan en als volwassene omdat je dat gewoon niet deed. Misschien is het nu tijd om dat wel te doen.
Ja doei.
Dat gevoel van geen controle hebben over je eigen leven, gaat hand in hand met verlatingsangst. Wat TS ook heeft.quote:
Ik weet niet of je schrijfstijl representatief is voor hoe je zelf in elkaar zit maar wat een enorm zeurderige tekst vol met zelfmedelijden. Ik denk niet dat je echt onveilig gehecht bent in groep 2 of what ever omdat dat een proces is wat veel eerder in een leven speelt. Heb eerder het idee dat je altijd het gevoel hebt gehad geen grip te hebben op je leven, als kind omdat dat niet kan en als volwassene omdat je dat gewoon niet deed. Misschien is het nu tijd om dat wel te doen.
Resistance is futile.
Hier ben ik het niet mee eens. TS is allang in therapie geweest. TS heeft zelf niet voor deze jeugd gekozen en TS kan niet verweten worden dat ze in dit patroon gerold is. TS weet waarschijnlijk niet meer waar ze het moet zoeken en wat ze nog wel kan doen.quote:
[..]
daar ben ik het wel mee eens. Veel passieve excuses, weinig/geen actieve rol voor jezelf.
Wat dat betreft is Fok wel een kutmedium. Soms kan het heel verhelderend zijn maar mensen zoals jij zitten dan lekker op hun high horse te verkondigen dat het alleen maar passieve excuses zijn.
Resistance is futile.
Voer d'r vooral nog meer excuses. Verandering vraagt om veranderen, niet om blijven hangen in een bepaald beeld wat je van jezelf hebt om een-soort-van-in-het-rijne te komen met je verleden en hoe je nu bent.quote:
[..]
Dat gevoel van geen controle hebben over je eigen leven, gaat hand in hand met verlatingsangst. Wat TS ook heeft.
>mensen zoals jij zitten dan lekker op hun high horse te verkondigen dat het alleen maar passieve excuses zijn.quote:
[..]
Hier ben ik het niet mee eens. TS is allang in therapie geweest. TS heeft zelf niet voor deze jeugd gekozen en TS kan niet verweten worden dat ze in dit patroon gerold is. TS weet waarschijnlijk niet meer waar ze het moet zoeken en wat ze nog wel kan doen.
Wat dat betreft is Fok wel een kutmedium. Soms kan het heel verhelderend zijn maar mensen zoals jij zitten dan lekker op hun high horse te verkondigen dat het alleen maar passieve excuses zijn.
>TS is allang in therapie geweest.
>TS heeft zelf niet voor deze jeugd gekozen
>TS kan niet verweten worden dat ze in dit patroon gerold is
>TS weet waarschijnlijk niet meer waar ze het moet zoeken en wat ze nog wel kan doen
Het is geen waardeoordeel verder hoor, maar wat jij doet is precies wat ik in de OP aflees en als je blijft hangen in dat petroon houdt het gewoon op. Já TS heeft echt mega ongeluk gehad met haar jeugd maar néé als TS daadwerkelijk wilt veranderen moet ze daar afstand van nemen en haar leven in het hier en nu veranderen.
Ik heb een beetje de indruk dat die zelfbeschrijvende tekst ook een beetje het resultaat is van jarenlang praten met therapeuten over je verleden...quote:
[..]
Hier ben ik het niet mee eens. TS is allang in therapie geweest.
Langzaam ga je je dan ook aanpassen op wat de therapeuten graag horen of op inspelen.
"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25
TS, ik lees net dat onveilige hechting te herstellen is tot het 6e levensjaar. Daaruit maak ik op dat onveilige hechting voor die tijd ontstaat en na die tijd wordt het een patroon dat moeilijker te herstellen is omdat de kans op terugval reëeel aanwezig is.
Hahaha, dat is ook wel herkenbaar.quote:
[..]
Ik heb een beetje de indruk dat die zelfbeschrijvende tekst ook een beetje het resultaat is van jarenlang praten met therapeuten over je verleden...
Langzaam ga je je dan ook aanpassen op wat de therapeuten graag horen of op inspelen.
Resistance is futile.
Doe even normaal. Door te stellen dat TS slappe excuses maakt, stel je TS verantwoordelijk voor de situatie waarin ze zit. Dat is domweg niet het geval. Dat ze passief overkomt op jou, is een ander verhaal. TS komt op mij moe gestreden over. Jij ook, get off your high horse. TS heeft niets aan jouw waardeoordeel.quote:
[..]
Voer d'r vooral nog meer excuses. Verandering vraagt om veranderen, niet om blijven hangen in een bepaald beeld wat je van jezelf hebt om een-soort-van-in-het-rijne te komen met je verleden en hoe je nu bent.
'Enorm zeurderige tekst vol zelfmedelijden'. Hoe is dat géén waardeoordeel?
Resistance is futile.
TS is toch een volwassen vrouw of niet?quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 09:16 schreef Seven. het volgende:
Doe even normaal. Door te stellen dat TS slappe excuses maakt, stel je TS verantwoordelijk voor de situatie waarin ze zit. Dat is domweg niet het geval.
Victim blaming. Ik weet haast zeker dat ze dankzij jouw waardevolle inzichten straks vooruitgang zal boeken.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 09:20 schreef zeer het volgende:
[..]
TS is toch een volwassen vrouw of niet?
. Heb jij nou echt het inlevingsvermogen van een steen? Je snapt niet dat je houding totaal averechts werkt? Of denk jij dat andere mensen tegen jou op zullen kijken of zo, 'kijk die zeer eens, hij schopt TS wel even onder d'r luie reet'. Compleet waardeloos.Genoeg offtopic. Ik ga mijn tijd verder niet aan jou besteden en als TS slim is, negeert zij jouw posts ook.
Resistance is futile.
Please zeg, je hebt helemaal gelijk dat TS geen fijne jeugd heeft gehad maar als zij hier en in het nu wilt veranderen zal ze moeten dealen met hoe het hier en nu is. O.b.v. de tekst in OP krijg ik het gevoel dat ze dat niet doet, maar erg de verantwoordelijkheid legt bij haar jeugd wat imho een stap verder gaat dan de reden daar zoeken, dat helpt haar gewoon niet.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 09:25 schreef Seven. het volgende:
[..]
Victim blaming. Ik weet haast zeker dat ze dankzij jouw waardevolle inzichten straks vooruitgang zal boeken.
Ik lees de tekst van de OP vooral als "zo is het gegaan, kunnen jullie hieruit halen waardoor zaken ontstaan zijn", aangezien dat de hulpvraag is in eerste instantie.
Voor de rest is het idd als ze verandering wil, zal ze dat enkel bij zichzelf moeten zoeken en daar wat mee moeten doen Ongeacht wat er in het verleden wel/niet gebeurd is.
Maakt het hoogstens moeilijker, maar dat is het leven.
Voor de rest is het idd als ze verandering wil, zal ze dat enkel bij zichzelf moeten zoeken en daar wat mee moeten doen Ongeacht wat er in het verleden wel/niet gebeurd is.
Maakt het hoogstens moeilijker, maar dat is het leven.
In zekere zin is ieder mens verantwoordelijk hoe hij/zij reageert op de levenssituatie.quote:
[..]
Doe even normaal. Door te stellen dat TS slappe excuses maakt, stel je TS verantwoordelijk voor de situatie waarin ze zit.
In de natuur is kracht aanwezig, genezing is mogelijk op iedere leeftijd ongeacht de conditie.quote:TS, ik lees net dat onveilige hechting te herstellen is tot het 6e levensjaar. Daaruit maak ik op dat onveilige hechting voor die tijd ontstaat en na die tijd wordt het een patroon dat moeilijker te herstellen is omdat de kans op terugval reëeel aanwezig is.
Normaal gesproken begint dat met een stukje bewustwording. Maar wat doe je als het soulsearchen weinig verandering teweeg brengt? Hoe veranderen mensen die wel normaal kunnen voelen hun gedrag?quote:
[..]
In zekere zin is ieder mens verantwoordelijk hoe hij/zij reageert op de levenssituatie.
[..]
In de natuur is kracht aanwezig, genezing is mogelijk op iedere leeftijd ongeacht de conditie.
Resistance is futile.
neem eerst mogelijke alle obstakels weg.quote:
[..]
Normaal gesproken begint dat met een stukje bewustwording. Maar wat doe je als het soulsearchen weinig verandering teweeg brengt? Hoe veranderen mensen die wel normaal kunnen voelen hun gedrag?
je lichaam & ziel weten zelf verder wel wat ze te doen staat.
Volgens mij is TS een gevalletje manisch-depri danwel borderline, aangezien het het ene moment allemaal fantastisch is en de oplossing is gevonden, en een dag later is het leven weer onwijs kut en waarom ben je er nog en wat al niet meer.
Daarnaast trek je nogal voorbarige conclusies door te wauwelen over die hechting, en dan eigenlijk aan te geven dat het gezinsleven - op wat uitschieters na - tot je puberteit eigenlijk best ok was. Dat staat vrij haaks op elkaar.
Je hebt simpelweg professionele hulp nodig. En je zal daarin vooral moeten werken aan die complete fixatie met een relatie, kinderen en het hele 'huisje, boompje, beestje' los te laten. Want ik lees je posts amper, maar áls ik weleens wat lees gaat het vrijwel altijd daar over, en kan je niet normaal meer op een eerste date zonder direct al te denken hoe die man er uit ziet in een Volvo, met een labrador, en jouw spruitjes op z'n schoot.
Daarnaast trek je nogal voorbarige conclusies door te wauwelen over die hechting, en dan eigenlijk aan te geven dat het gezinsleven - op wat uitschieters na - tot je puberteit eigenlijk best ok was. Dat staat vrij haaks op elkaar.
Je hebt simpelweg professionele hulp nodig. En je zal daarin vooral moeten werken aan die complete fixatie met een relatie, kinderen en het hele 'huisje, boompje, beestje' los te laten. Want ik lees je posts amper, maar áls ik weleens wat lees gaat het vrijwel altijd daar over, en kan je niet normaal meer op een eerste date zonder direct al te denken hoe die man er uit ziet in een Volvo, met een labrador, en jouw spruitjes op z'n schoot.
Even voor de zekerheid gezien de TS en het tijdstip van het topic
quote:
Ik ga maar eens zelf met de billen bloot n.a.v. het actuele topic over verlatingsangst. Het leek me netter jegens TO om haar topic haar topic te laten.
Goed. Zoals veel mediumoudgedienden wel weten, is mijn liefdes- en gevoelsleven een lichte kernramp, al jarenlang. Ik heb veel moeite met mijn single bestaan, heb veel last van eenzaamheid, en in de liefde wil het niet vlotten, ik heb nog steeds geen warm huisje-boompje-beestje en dat doet verdriet. Dat laatste heb ik zelf vast een paar keer gesaboteerd doordat ik me verlatingsangstig heb opgesteld, en hoogstwaarschijnlijk nog steeds doe, alhoewel ik het wel veel beter herken tegenwoordig, weet wat het is en wat ik kan doen om mezelf te troosten. In de basis gaat het erom dat ik bij elke man van tevoren denk dat hij toch wel weer weggaat, want dat hebben ze de afgelopen jaren allemaal gedaan. En het wordt ook steeds meer een echte waarheid en niet alleen maar in mijn hoofd/gevoel/reflexen. Want zie me hier nu eens zitten, bijna 35, ik zit al jaren alleen op de bank! De self-fulfilling prophecy zit inmiddels in gewapend beton!
Als je last hebt van verlatingsangst of bindingsangst, dan zeggen de experts dat je onveilig gehecht bent. Maar dan vraag ik me af, hoezo, wanneer dan? Was mijn jeugd en liefdesleven nu echt zo kut? Waar heb ik dit opgedaan?SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Waar is het nou dan misgegaan met mij? Heb ik nou zo'n kutjeugd gehad? Nee toch? Wat dan? Waarom vertoon ik gedrag van een onveilig gehechte? Ligt het aan vroeger of aan te veel tegen mijn zin gescharrel? Ben ik verpest? Hoe ga ik iets vinden met een veilig gehechte? Hoe ga ik mezelf veilig voelen zonder relatie terwijl ik ook zo graag mijn leven wil delen, seks en knuffels wil, een warm gezin wil net als vroeger tot ca. 15 en vooral het grote familieverband dat zo warm was?
|
|
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |