SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Waar is het nou dan misgegaan met mij? Heb ik nou zo'n kutjeugd gehad? Nee toch? Wat dan? Waarom vertoon ik gedrag van een onveilig gehechte? Ligt het aan vroeger of aan te veel tegen mijn zin gescharrel? Ben ik verpest? Hoe ga ik iets vinden met een veilig gehechte? Hoe ga ik mezelf veilig voelen zonder relatie terwijl ik ook zo graag mijn leven wil delen, seks en knuffels wil, een warm gezin wil net als vroeger tot ca. 15 en vooral het grote familieverband dat zo warm was?
[ Bericht 1% gewijzigd door Andromache op 11-08-2017 02:20:52 ]== houdt van sterke anekdotes voor op feesten en partijen ==
--- Ga van dat gas af! - Laat Groningen niet zakken ---
Don't give up Andro: https://www.youtube.com/watch?v=VjEq-r2agqc O+
*O* ESF-gekkie: justice for Elvana en justice for Keiino :'( *O*
Moest je huilen als je ouders je (even) verlieten? Kon je snel getroost worden toen ze terugkwamen?quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 02:25 schreef Andromache het volgende:
Ik sliep door alles heen en was niet extreem afhankelijk, integendeel zelfs, ik was een ontdekkertje en loste veel creatief op.
Dit is jouw enige 'probleem'.quote:Ik ben de oudste, dat ik opeens kwam is de reden dat dit gezin überhaupt heeft kunnen ontstaan, ik gaf mezelf de schuld van wat er allemaal gebeurde.
Gevoelige en intelligente personen liggen vaak wat moeilijk in de groep, maar hebben wel vriendschap en erkenning nodig. Vandaar dat ze een vriendje of vriendinnetje willen. Klinkt fijn als je 12 bent omdat je dan een romantisch beeld hebt van een relatie (dat vaak totaal niet stookt met de realiteit, maar daar ben je dan nog niet achter)quote:Maar goed. Toen ging ik naar de middelbare school, maar ik was nog steeds wat zonderling. Ik werd niet meer gepest. Ik kreeg een vriendinnengroep die.het ook niet helemaal was, want dat waren ook buitenbeentjes, en ik wilde juist uit, een vriendje, ja met die gedachten begon ik rond mijn 12e. Waarom eigenlijk?
Wat je hier volgens mij fout doet is je geluk zoeken bij de gratie van de aanwezigheid van iemand anders, terwijl je voor jezelf gelukkig moet zijn. Als je dat was geweest had je het waarschijnlijk ook zelf uitgemaakt: "Oh je hebt geen gevoelens voor me en je wil geen kinderen met me? Wat doe je dan nog bij me?"quote:Ik had levenslust, ging verhuizen,ontmoette hier op Fok iemand waarvan ik dacht dat hij de liefde van mijn leven was, eindelijk iemand met wie het zo goed paste, al die tranen, al dat verdriet, en toen kwam hij, wat hebben wij het geweldig gehad samen en wat voelde ik me fijn bij zijn familie. Maar zijn gevoel ging weg, hij wilde toch geen kinderen, we gingen niet samenwonen, en toen heb ik 2 jaar gehuild en gewanhoopt en doorlopend gedacht dat ik dood wilde, ondertussen nog wel een huis gekocht en opgeknapt (yay).
Ik vermoed dat je zelf zeer intelligent bent en ook eerder therapeuten bezocht hebben die je vermoedelijk al eerder op bepaalde zaken hebben kunnen wijzen.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 02:11 schreef Andromache het volgende:
Ik ga maar eens zelf met de billen bloot (...)
Waar is het nou dan misgegaan met mij? Heb ik nou zo'n kutjeugd gehad? Nee toch? Wat dan?
(...) een warm gezin wil net als vroeger tot ca. 15 en vooral het grote familieverband dat zo warm was?
Ik vind moeders in deze ook niet zo'n rots in de branding. Toen de scheiding erdoor kwam en TS haar nodig had, was zij niet in staat om Andro's problemen erbij te verwerken. En door te blijven, hield zij de instabiele omgeving in stand.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 07:21 schreef RM-rf het volgende:
[..]
Ik vermoed dat je zelf zeer intelligent bent en ook eerder therapeuten bezocht hebben die je vermoedelijk al eerder op bepaalde zaken hebben kunnen wijzen.
Van wat je beschrijft over je jeugd heb ik helemaal niet de indruk dat die zo hecht en gelukkig was, eerder behoorlijk instabiel en ook onder een nogal onvoorspelbare dreiging;
Vooral wegens die lastig in te schatten vader die ook zijn eigen problemen had.
Je moeder is daarin juist wel een baken van stabiliteit en in je eigen woorden: "Rots in de Branding" geweest en mogelijk dat je nu ook vooral uit loyaliteit en dankbaarheid tegenover haar over die jeugd enkel goeds wil spreken.
Ik kan me best voorstellen dat vanuit zo'n situatie je bepaalde negatieve dingen meekrijgt;
Je geeft zelf ook aan dat je eigenlijk vanaf je 19e al voor zaken therapie hebt ontvangen;
Wat vermoedelijk verklaart waarom je die jeugd ook uiteindelijk zelf best grondig kunt analyseren, maar ook bepaalde zelfverdeigingsmechanismen daarin inbouwt tegen een 'negatief oordeel.
Jammer is dat alle analyse en het zoeken naar verklaringen verder niet die problemen wegneemt.
Ik ook!quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 02:25 schreef Andromache het volgende:
Ik sliep door alles heen en was niet extreem afhankelijk, integendeel zelfs, ik was een ontdekkertje en loste veel creatief op.
quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 07:21 schreef RM-rf het volgende:
Jammer is dat alle analyse en het zoeken naar verklaringen verder niet die problemen wegneemt.
Ikzelf niet. Mijn moeder zegt wel eens 'we konden jou rustig tot half 10 in bed laten liggen'. Ik had schijnbaar een huiluurtje maar verder huilde ik als baby'tje nooit. Wat ik wel deed, zodra ik het kon, echt heel jong nog, mijn hoofd wegdraaien als iemand me een kusje wilde geven. Ikzelf ben er van overtuigd dat mijn probleem al begon in mijn baby-tijd. Misschien heeft TS wat aan mijn inzicht.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 02:34 schreef Andyy het volgende:
[..]
Moest je huilen als je ouders je (even) verlieten? Kon je snel getroost worden toen ze terugkwamen?
Was je ontroostbaar als ze weg waren en weer terug kwamen? Of deed het je allemaal niks, als in geen reactie?
(Als baby zijnde)
Lastig te beantwoorden waarschijnlijk
Tot op zekere hoogte ben ik het hier mee eens. Groetjes van iemand die net als TS, niet in staat is om dit onveilige hechtingspatroon te doorbreken.quote:
Ok.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 07:29 schreef Seven. het volgende:
[..]
Tot op zekere hoogte ben ik het hier mee eens. Groetjes van iemand die net als TS, niet in staat is om dit onveilige hechtingspatroon te doorbreken.
Mijn broertje had dit ook. Als baby een tijd in de couveuse gelegen. Schuwde vanaf dat moment ook fysiek contact. Is wel een beetje goedgekomen, maar de tekenen van onveilige hechting zijn er nog wel. Hij heeft ook erge verlatingsangst en instabiele relaties.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 07:28 schreef Seven. het volgende:
[..]
Ikzelf niet. Mijn moeder zegt wel eens 'we konden jou rustig tot half 10 in bed laten liggen'. Ik had schijnbaar een huiluurtje maar verder huilde ik als baby'tje nooit. Wat ik wel deed, zodra ik het kon, echt heel jong nog, mijn hoofd wegdraaien als iemand me een kusje wilde geven. Ikzelf ben er van overtuigd dat mijn probleem al begon in mijn baby-tijd. Misschien heeft TS wat aan mijn inzicht.
Je hoeft geen geniale Freud te zijn om uit het verhaal van TS de conclusie te trekken dat haar bindings-problemen zeker deels veroorzaakt zijn door het beeld dat de relatie van haar ouders gewekt heeft:quote:
Hug voor je broertje. Ik ben zelf binnen 15 minuten geboren, de dokter was net te laat om mij op te vangen dus ik schoof zo het matras op. Soms denk ik wel eens dat daar het gedonder begonnen is. .quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 08:03 schreef -Strawberry- het volgende:
[..]
Mijn broertje had dit ook. Als baby een tijd in de couveuse gelegen. Schuwde vanaf dat moment ook fysiek contact. Is wel een beetje goedgevonden, maar de tekenen van onveilige hechting zijn er nog wel. Hij heeft ook erge verlatingsangst en instabiele relaties.
Soms genezen persoonlijkheidsstoornissen dan ook niet en blijft het een patroon. Intensiteit kan wel veranderen. Als je eenmaal volwassen bent is het sowieso lastig om echt te veranderen. Misschien is is dat het voornaamste probleem.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 08:16 schreef RM-rf het volgende:
[..]
Je hoeft geen geniale Freud te zijn om uit het verhaal van TS de conclusie te trekken dat haar bindings-problemen zeker deels veroorzaakt zijn door het beeld dat de relatie van haar ouders gewekt heeft:
De instabiele vader met (financiele) problemen en de moeder die juist daartegen een 'rots was volgens TS (maar wiens 'raadgevingen ook niet altijd werkten zoals de "schelden doet geen pijn"-tip)
Punt is dat die vaststelling binnen therapie een leuke AHA-erlebnis geeft, enkel daarna dat nog lang niet betekent dat iemand opeens wél die relatie kan vasthouden of een ander partnertype uitzoekt of bepaalde gedragspatronen in een relatie zich veranderen.
Ik heb de indruk dat de TS al erg lang therapieën volgt (sinds haar 19e geeft ze aan).
Uit haar beschrijving krijg ik ook de indruk dat dat levensverhaal best uitgekauwd is.
Dat heeft op momenten ook zeker geholpen, enkel heeft het kennelijk ook nooit kunnen veranderen hoe ze in relaties staat...
Ik vermoed ook dat dat misschien ook iets is dat TS misschien ook niet verder kan verwachten, en ze dan ook moet overwegen wat een alternatief zou zijn:
Wat als ze accepteert dat een gezinsleven zoals haar ouders dat hadden misschien geen realistisch streefdoel voor haar is (wat niet betekent dat je geheel geen relatie kunt hebben, hooguit afstappen van de Idee van een gezinsleven zoals zij dat vroeger ervaren heeft en naar eigen zeggen dat als streven heeft... hoeveel therapeuten en analyses je daar ook aanzet; dat gaat ze nooit op een gelukkige wijze bereiken)
Ik bedoel het precies andersom. TS is een intelligente vrouw die kans heeft gelukkig te worden zoals iedereen. Ze staat zichzelf alleen 'n beetje in de weg nu. Zeggen dat ze dit moet accepteren vind ik niet terecht, ook al duurt het al zo lang.quote:
*hug*quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 08:24 schreef Cue_ het volgende:
Opzich wel redelijke herkenning. Wel een stabiele jeugd gehad, niet gepest. Maar wel altijd het buitenbeentje geweest.
Ouders waren lieve mensen, maar we deden niet aan knuffelen ofzo. Dus de gezinsmomenten kwamen uit af en toe een spelletje, maar dat was vooral op latere leeftijd. En als ik naar m'n ouders ga is dat momenteel echt als "op bezoek/visite" dan gezellig naar mijn pa of ma.
Dit merk ik ook binnen vriendschappen, vind het lastig om gewoon op de bank te hangen en gewoon relaxen / tv te kijken ofzo met vrienden. Ook daar is het echt bezoek en als je uitgepraat raakt tijd om naar huis te gaan.
Mbt relaties, tja, niet heel erg aanwezig en idd ook m'n rondsletperiode gehad. Deels omdat je daardoor 'bevestiging' krijgt, aandacht etc etc. Wel klaar met het scharrelen maar merk het nog wel tijdens het uitgaan dat toch wel een soort contact moet hebben met mannen anders is het niet leuk.
Door deze periode wel heel erg ook m'n gevoelens aan de kant gezet ofzo, waardoor verliefd worden lastig is, kwetsbaar opstellen is ook lastig. Mijn planning aanpassen aan anderen is lastig. En zo nog wel wat dingen wss.
Voordeel voor mij is dat ik niet het huisje boompje beestje echt nastreef of een kinderwens heb. Waardoor ik meer het gevoel heb dat ik genoeg tijd heb om het langzaam aan te doen.
Hmm, niet echt tips ofzo in mijn relaas zie ik nu Sorry
Dat ben ik dan weer met jou eens. Het kán wel dusdanig bijgestuurd worden, dat je er heel goed mee om leert te gaan. Maar dat is nu net de moeilijkheid. TS weet niet hoe ze het bij moet sturen. Alleen een stukje bewustwording brengt niet genoeg teweeg om de richting te veranderen.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 08:28 schreef Martin_marvellous het volgende:
[..]
Ik bedoel het precies andersom. TS is een intelligente vrouw die kans heeft gelukkig te worden zoals iedereen. Ze staat zichzelf alleen 'n beetje in de weg nu. Zeggen dat ze dit moet accepteren vind ik niet terecht, ook al duurt het al zo lang.
Er is àltijd tijd om te veranderen, ts! Élk moment is goed genoeg om je gedachtenpatronen aan te pakken, je bent van nature een compleet mens en daardoor in staat normale relaties op te bouwen. Ik geloof in je.
Het is nooit te laat, ook al is ze 80 dan nòg kan ze gelukkig worden! De natuur is geweldig krachtig.
Weet je wel hoe moeilijk dat is? Want het is met het 'voelen' dat je dus keihard op je bek gaat.quote:
Ik ben gezegend met het talent om niet zo goed te kunnen denken, dus het voelen voert bij mij toch al de boventoon.quote:
Met voelen of willen?quote:Want het is met het 'voelen' dat je dus keihard op je bek gaat.
Je hebt helemaal gelijk, schat!quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 08:32 schreef Seven. het volgende:
[..]
Weet je wel hoe moeilijk dat is? Want het is met het 'voelen' dat je dus keihard op je bek gaat.
Ben ook alweer 10 jaar vrijgezel, dus dat kan redelijk kloppenquote:Op vrijdag 11 augustus 2017 08:30 schreef Seven. het volgende:
*hug*
En jij stelt je inderdaad nooit kwetsbaar op. Ik bedacht mij gisteren nog, die Cue_ heeft toch wel een vergelijkbaar probleem natuurlijk (je post al vanaf dag 1 mee in singles topic en dat topic is bijna 10 jaar oud) maar ze praat er gewoon nooit op een kwetsbare over. Je deelt je belevenissen wel, maar je schakelt het gevoel daarbij uit. En dus is Seven. die dramakoningin want ik flikker alles op fok en Cue_ het lieve meisje.
Ik heb aangegeven dat je van therapie geen andere persoon wordt en ben óók gewoon zelf van mening dat iemand boven de dertig bepaalde karaktereigenschappen of je persoonlijkheid niet _kunt_ veranderen, ook niet als je hard "Tjakka" of "I think I can!" roept.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 08:28 schreef Martin_marvellous het volgende:
[..]
Ik bedoel het precies andersom. TS is een intelligente vrouw die kans heeft gelukkig te worden zoals iedereen. Ze staat zichzelf alleen 'n beetje in de weg nu. Zeggen dat ze dit moet accepteren vind ik niet terecht, ook al duurt het al zo lang.
Er is àltijd tijd om te veranderen, ts! Élk moment is goed genoeg om je gedachtenpatronen aan te pakken, je bent van nature een compleet mens en daardoor in staat normale relaties op te bouwen. Ik geloof in je.
Het is nooit te laat, ook al is ze 80 dan nòg kan ze gelukkig worden! De natuur is geweldig krachtig.
daar ben ik het wel mee eens. Veel passieve excuses, weinig/geen actieve rol voor jezelf.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 08:57 schreef zeer het volgende:
Ik weet niet of je schrijfstijl representatief is voor hoe je zelf in elkaar zit maar wat een enorm zeurderige tekst vol met zelfmedelijden. Ik denk niet dat je echt onveilig gehecht bent in groep 2 of what ever omdat dat een proces is wat veel eerder in een leven speelt. Heb eerder het idee dat je altijd het gevoel hebt gehad geen grip te hebben op je leven, als kind omdat dat niet kan en als volwassene omdat je dat gewoon niet deed. Misschien is het nu tijd om dat wel te doen.
Dat gevoel van geen controle hebben over je eigen leven, gaat hand in hand met verlatingsangst. Wat TS ook heeft.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 08:57 schreef zeer het volgende:
Ik weet niet of je schrijfstijl representatief is voor hoe je zelf in elkaar zit maar wat een enorm zeurderige tekst vol met zelfmedelijden. Ik denk niet dat je echt onveilig gehecht bent in groep 2 of what ever omdat dat een proces is wat veel eerder in een leven speelt. Heb eerder het idee dat je altijd het gevoel hebt gehad geen grip te hebben op je leven, als kind omdat dat niet kan en als volwassene omdat je dat gewoon niet deed. Misschien is het nu tijd om dat wel te doen.
Hier ben ik het niet mee eens. TS is allang in therapie geweest. TS heeft zelf niet voor deze jeugd gekozen en TS kan niet verweten worden dat ze in dit patroon gerold is. TS weet waarschijnlijk niet meer waar ze het moet zoeken en wat ze nog wel kan doen.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 09:02 schreef motorbloempje het volgende:
[..]
daar ben ik het wel mee eens. Veel passieve excuses, weinig/geen actieve rol voor jezelf.
Voer d'r vooral nog meer excuses. Verandering vraagt om veranderen, niet om blijven hangen in een bepaald beeld wat je van jezelf hebt om een-soort-van-in-het-rijne te komen met je verleden en hoe je nu bent.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 09:02 schreef Seven. het volgende:
[..]
Dat gevoel van geen controle hebben over je eigen leven, gaat hand in hand met verlatingsangst. Wat TS ook heeft.
>mensen zoals jij zitten dan lekker op hun high horse te verkondigen dat het alleen maar passieve excuses zijn.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 09:06 schreef Seven. het volgende:
[..]
Hier ben ik het niet mee eens. TS is allang in therapie geweest. TS heeft zelf niet voor deze jeugd gekozen en TS kan niet verweten worden dat ze in dit patroon gerold is. TS weet waarschijnlijk niet meer waar ze het moet zoeken en wat ze nog wel kan doen.
Wat dat betreft is Fok wel een kutmedium. Soms kan het heel verhelderend zijn maar mensen zoals jij zitten dan lekker op hun high horse te verkondigen dat het alleen maar passieve excuses zijn.
Ik heb een beetje de indruk dat die zelfbeschrijvende tekst ook een beetje het resultaat is van jarenlang praten met therapeuten over je verleden...quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 09:06 schreef Seven. het volgende:
[..]
Hier ben ik het niet mee eens. TS is allang in therapie geweest.
Hahaha, dat is ook wel herkenbaar.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 09:11 schreef RM-rf het volgende:
[..]
Ik heb een beetje de indruk dat die zelfbeschrijvende tekst ook een beetje het resultaat is van jarenlang praten met therapeuten over je verleden...
Langzaam ga je je dan ook aanpassen op wat de therapeuten graag horen of op inspelen.
Doe even normaal. Door te stellen dat TS slappe excuses maakt, stel je TS verantwoordelijk voor de situatie waarin ze zit. Dat is domweg niet het geval. Dat ze passief overkomt op jou, is een ander verhaal. TS komt op mij moe gestreden over. Jij ook, get off your high horse. TS heeft niets aan jouw waardeoordeel.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 09:08 schreef zeer het volgende:
[..]
Voer d'r vooral nog meer excuses. Verandering vraagt om veranderen, niet om blijven hangen in een bepaald beeld wat je van jezelf hebt om een-soort-van-in-het-rijne te komen met je verleden en hoe je nu bent.
TS is toch een volwassen vrouw of niet?quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 09:16 schreef Seven. het volgende:
Doe even normaal. Door te stellen dat TS slappe excuses maakt, stel je TS verantwoordelijk voor de situatie waarin ze zit. Dat is domweg niet het geval.
Victim blaming. Ik weet haast zeker dat ze dankzij jouw waardevolle inzichten straks vooruitgang zal boeken. . Heb jij nou echt het inlevingsvermogen van een steen? Je snapt niet dat je houding totaal averechts werkt? Of denk jij dat andere mensen tegen jou op zullen kijken of zo, 'kijk die zeer eens, hij schopt TS wel even onder d'r luie reet'. Compleet waardeloos.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 09:20 schreef zeer het volgende:
[..]
TS is toch een volwassen vrouw of niet?
Please zeg, je hebt helemaal gelijk dat TS geen fijne jeugd heeft gehad maar als zij hier en in het nu wilt veranderen zal ze moeten dealen met hoe het hier en nu is. O.b.v. de tekst in OP krijg ik het gevoel dat ze dat niet doet, maar erg de verantwoordelijkheid legt bij haar jeugd wat imho een stap verder gaat dan de reden daar zoeken, dat helpt haar gewoon niet.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 09:25 schreef Seven. het volgende:
[..]
Victim blaming. Ik weet haast zeker dat ze dankzij jouw waardevolle inzichten straks vooruitgang zal boeken. . Heb jij nou echt het inlevingsvermogen van een steen? Je snapt niet dat je houding totaal averechts werkt? Of denk jij dat andere mensen tegen jou op zullen kijken of zo, 'kijk die zeer eens, hij schopt TS wel even onder d'r luie reet'. Compleet waardeloos.
In zekere zin is ieder mens verantwoordelijk hoe hij/zij reageert op de levenssituatie.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 09:16 schreef Seven. het volgende:
[..]
Doe even normaal. Door te stellen dat TS slappe excuses maakt, stel je TS verantwoordelijk voor de situatie waarin ze zit.
In de natuur is kracht aanwezig, genezing is mogelijk op iedere leeftijd ongeacht de conditie.quote:TS, ik lees net dat onveilige hechting te herstellen is tot het 6e levensjaar. Daaruit maak ik op dat onveilige hechting voor die tijd ontstaat en na die tijd wordt het een patroon dat moeilijker te herstellen is omdat de kans op terugval reëeel aanwezig is.
Normaal gesproken begint dat met een stukje bewustwording. Maar wat doe je als het soulsearchen weinig verandering teweeg brengt? Hoe veranderen mensen die wel normaal kunnen voelen hun gedrag?quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 09:30 schreef Martin_marvellous het volgende:
[..]
In zekere zin is ieder mens verantwoordelijk hoe hij/zij reageert op de levenssituatie.
[..]
In de natuur is kracht aanwezig, genezing is mogelijk op iedere leeftijd ongeacht de conditie.
neem eerst mogelijke alle obstakels weg.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 09:38 schreef Seven. het volgende:
[..]
Normaal gesproken begint dat met een stukje bewustwording. Maar wat doe je als het soulsearchen weinig verandering teweeg brengt? Hoe veranderen mensen die wel normaal kunnen voelen hun gedrag?
quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 02:11 schreef Andromache het volgende:
Ik ga maar eens zelf met de billen bloot n.a.v. het actuele topic over verlatingsangst. Het leek me netter jegens TO om haar topic haar topic te laten.
Goed. Zoals veel mediumoudgedienden wel weten, is mijn liefdes- en gevoelsleven een lichte kernramp, al jarenlang. Ik heb veel moeite met mijn single bestaan, heb veel last van eenzaamheid, en in de liefde wil het niet vlotten, ik heb nog steeds geen warm huisje-boompje-beestje en dat doet verdriet. Dat laatste heb ik zelf vast een paar keer gesaboteerd doordat ik me verlatingsangstig heb opgesteld, en hoogstwaarschijnlijk nog steeds doe, alhoewel ik het wel veel beter herken tegenwoordig, weet wat het is en wat ik kan doen om mezelf te troosten. In de basis gaat het erom dat ik bij elke man van tevoren denk dat hij toch wel weer weggaat, want dat hebben ze de afgelopen jaren allemaal gedaan. En het wordt ook steeds meer een echte waarheid en niet alleen maar in mijn hoofd/gevoel/reflexen. Want zie me hier nu eens zitten, bijna 35, ik zit al jaren alleen op de bank! De self-fulfilling prophecy zit inmiddels in gewapend beton!
Als je last hebt van verlatingsangst of bindingsangst, dan zeggen de experts dat je onveilig gehecht bent. Maar dan vraag ik me af, hoezo, wanneer dan? Was mijn jeugd en liefdesleven nu echt zo kut? Waar heb ik dit opgedaan?SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Waar is het nou dan misgegaan met mij? Heb ik nou zo'n kutjeugd gehad? Nee toch? Wat dan? Waarom vertoon ik gedrag van een onveilig gehechte? Ligt het aan vroeger of aan te veel tegen mijn zin gescharrel? Ben ik verpest? Hoe ga ik iets vinden met een veilig gehechte? Hoe ga ik mezelf veilig voelen zonder relatie terwijl ik ook zo graag mijn leven wil delen, seks en knuffels wil, een warm gezin wil net als vroeger tot ca. 15 en vooral het grote familieverband dat zo warm was?
ok, ik respecteer je.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 08:41 schreef RM-rf het volgende:
[..]
Ik heb aangegeven dat je van therapie geen andere persoon wordt en ben óók gewoon zelf van mening dat iemand boven de dertig bepaalde karaktereigenschappen of je persoonlijkheid niet _kunt_ veranderen, ook niet als je hard "Tjakka" of "I think I can!" roept.
Om die reden raad ik aan je dan te concentreren op het omgaan met bepaalde eigenschappen die je weet.
Én te proberen bepaalde patronen te doorbreken zoals het streven naar een relatie "zoals je ouders die hadden", maar juist te kijken wat nu goed bij je eigen persoonlijkheid past (dat kunnen best andere relatievormen of wijzers van samen je leven delen dan het gezinsleven van dertig jaar terug)
Overigens heb ik geen probleem ermee als jij een andere mening hebt en zal ook niet gelijk treurige ";)" gaan posten als jij je mening geeft, misschien kun jij ook dat respect opbrengen
En welke obstakels zijn dat in het geval van TS?quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 09:42 schreef Martin_marvellous het volgende:
[..]
neem eerst mogelijke alle obstakels weg.
je lichaam & ziel weten zelf verder wel wat ze te doen staat.
Hoppa, dit dus.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 09:42 schreef Cyanide- het volgende:
Volgens mij is TS een gevalletje manisch-depri danwel borderline, aangezien het het ene moment allemaal fantastisch is en de oplossing is gevonden, en een dag later is het leven weer onwijs kut en waarom ben je er nog en wat al niet meer.
Daarnaast trek je nogal voorbarige conclusies door te wauwelen over die hechting, en dan eigenlijk aan te geven dat het gezinsleven - op wat uitschieters na - tot je puberteit eigenlijk best ok was. Dat staat vrij haaks op elkaar.
Je hebt simpelweg professionele hulp nodig. En je zal daarin vooral moeten werken aan die complete fixatie met een relatie, kinderen en het hele 'huisje, boompje, beestje' los te laten. Want ik lees je posts amper, maar áls ik weleens wat lees gaat het vrijwel altijd daar over, en kan je niet normaal meer op een eerste date zonder direct al te denken hoe die man er uit ziet in een Volvo, met een labrador, en jouw spruitjes op z'n schoot.
Misschien zit daar, bij het daten, nog wel het grootste obstakel inderdaad. Die obsessie met een gezin stichten. Alsof je nooit gelukkig kunt zijn zonder. Dat is al een oordeel over vrouwen in de dertig die single zijn, maar als je dan ook nog eens echt wanhopig bent dan merk je dat echt wel tijdens het daten. En niks zo onprettig als wanhoop.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 09:42 schreef Cyanide- het volgende:
Volgens mij is TS een gevalletje manisch-depri danwel borderline, aangezien het het ene moment allemaal fantastisch is en de oplossing is gevonden, en een dag later is het leven weer onwijs kut en waarom ben je er nog en wat al niet meer.
Daarnaast trek je nogal voorbarige conclusies door te wauwelen over die hechting, en dan eigenlijk aan te geven dat het gezinsleven - op wat uitschieters na - tot je puberteit eigenlijk best ok was. Dat staat vrij haaks op elkaar.
Je hebt simpelweg professionele hulp nodig. En je zal daarin vooral moeten werken aan die complete fixatie met een relatie, kinderen en het hele 'huisje, boompje, beestje' los te laten. Want ik lees je posts amper, maar áls ik weleens wat lees gaat het vrijwel altijd daar over, en kan je niet normaal meer op een eerste date zonder direct al te denken hoe die man er uit ziet in een Volvo, met een labrador, en jouw spruitjes op z'n schoot.
Ja, of in ieder geval dat geforceerde loslaten, zo is zo'n beetje iedere relatie al gedoemd voor hij uberhaupt gestart is. Geen enkele man vindt het fijn als er vanaf date 1 een soort immense druk op ligt want ze móet kinderen, ze móet een gezin, ze móet gelukkig in de liefde worden. Zo werkt het niet.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 09:55 schreef -Strawberry- het volgende:
[..]
Misschien zit daar, bij het daten, nog wel het grootste obstakel inderdaad. Die obsessie met een gezin stichten. Alsof je nooit gelukkig kunt zijn zonder. Dat is al een oordeel over vrouwen in de dertig die single zijn, maar als je dan ook nog eens echt wanhopig bent dan merk je dat echt wel tijdens het daten. En niks zo onprettig als wanhoop.
Misschien zou therapie zich daar op moeten richten? Die kinderwens wat meer loslaten?
dit is een goede instelling.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 09:56 schreef Tegan het volgende:
Sterkte TS. Deels heel herkenbaar verhaal voor mij . Wat voor mij helpt is dat ik geen kinderwens heb en/of toekomstwens. Ik wil gewoon iedere dag niet verdrietig zijn. Ik zoek de kleinere geluksmomenten op. En een eventuele partner is een aanvulling geen invulling. Doet me daarom veel minder als ik nu verlaten zou worden...
dit klinkt meer als overleven dan leven tbhquote:Op vrijdag 11 augustus 2017 09:56 schreef Tegan het volgende:
Ik wil gewoon iedere dag niet verdrietig zijn.
Inderdaad, zo is het. Maar goed, misschien komt die wens ook wel voort uit een soort verlatingsangst? Dat ze dan niet meer alleen is? Misschien hangt het samen.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 09:57 schreef Cyanide- het volgende:
[..]
Ja, of in ieder geval dat geforceerde loslaten, zo is zo'n beetje iedere relatie al gedoemd voor hij uberhaupt gestart is. Geen enkele man vindt het fijn als er vanaf date 1 een soort immense druk op ligt want ze móet kinderen, ze móet een gezin, ze móet gelukkig in de liefde worden. Zo werkt het niet.
Zo voelt het ook wel soms. Maarja het alternatief is me altijd klote voelen en niet kunnen werken etc. Dan is dit toch wel een goed leventje . Ik vind het idee dat ik nog vijftig jaar voor mezelf moet zorgen en werk moet hebben erg zwaar, maar er is niemand die dat niet heeft en/of mijn druk gaat verlichten.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 10:02 schreef zeer het volgende:
[..]
dit klinkt meer als overleven dan leven tbh
gelukkigquote:Op vrijdag 11 augustus 2017 10:06 schreef Tegan het volgende:
Dan is dit toch wel een goed leventje .
Je maakt hier de inschattingsfout dat mensen oneindig 'maakbaar' zijn en dus deels verantwoordelijk zijn voor de situatie waarin ze nu zitten, door hun eigen gedrag (of dat niet te veranderen). Als je in een put zit dan moet je gewoon een knopje omgooien en positief gaan denken, dan komt alles op zijn tijd goed toch?quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 09:26 schreef zeer het volgende:
[..]
Please zeg, je hebt helemaal gelijk dat TS geen fijne jeugd heeft gehad maar als zij hier en in het nu wilt veranderen zal ze moeten dealen met hoe het hier en nu is. O.b.v. de tekst in OP krijg ik het gevoel dat ze dat niet doet, maar erg de verantwoordelijkheid legt bij haar jeugd wat imho een stap verder gaat dan de reden daar zoeken, dat helpt haar gewoon niet.
Hechtingsstijltheorie is een significante voorspeller voor het hebben van stabiele of instabiele relaties laterquote:
Freud is onzin en huis tuin en keuken psychologie ookquote:Op vrijdag 11 augustus 2017 08:16 schreef RM-rf het volgende:
[..]
Je hoeft geen geniale Freud te zijn om uit het verhaal van TS de conclusie te trekken dat haar bindings-problemen zeker deels veroorzaakt zijn door het beeld dat de relatie van haar ouders gewekt heeft:
De instabiele vader met (financiele) problemen en de moeder die juist daartegen een 'rots was volgens TS (maar wiens 'raadgevingen ook niet altijd werkten zoals de "schelden doet geen pijn"-tip)
Hechtingsstijl is daarvoor al bepaald,als baby zijnde al.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 08:57 schreef zeer het volgende:
Ik denk niet dat je echt onveilig gehecht bent in groep 2 of what ever
Bron? Volgens mij is dat onmogelijkquote:Op vrijdag 11 augustus 2017 09:14 schreef Seven. het volgende:
TS, ik lees net dat onveilige hechting te herstellen is tot het 6e levensjaar.
Dit denk ik ook.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 09:55 schreef -Strawberry- het volgende:
[..]
Misschien zit daar, bij het daten, nog wel het grootste obstakel inderdaad. Die obsessie met een gezin stichten. Alsof je nooit gelukkig kunt zijn zonder. Dat is al een oordeel over vrouwen in de dertig die single zijn, maar als je dan ook nog eens echt wanhopig bent dan merk je dat echt wel tijdens het daten. En niks zo onprettig als wanhoop.
Misschien zou therapie zich daar op moeten richten? Die kinderwens wat meer loslaten?
Bedoel je dat TS mogelijk een gezin als de oplossing ziet voor de verlatingsangst? Interessante gedachte.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 10:05 schreef -Strawberry- het volgende:
[..]
Inderdaad, zo is het. Maar goed, misschien komt die wens ook wel voort uit een soort verlatingsangst? Dat ze dan niet meer alleen is? Misschien hangt het samen.
Onvoorwaardelijke liefde van een kindquote:Op vrijdag 11 augustus 2017 10:26 schreef Seven. het volgende:
[..]
Bedoel je dat TS mogelijk een gezin als de oplossing ziet voor de verlatingsangst? Interessante gedachte.
Kun jij serieus niet werken als je je echt in gaat voelen in je verlatingsangst?quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 10:06 schreef Tegan het volgende:
[..]
Zo voelt het ook wel soms. Maarja het alternatief is me altijd klote voelen en niet kunnen werken etc. Dan is dit toch wel een goed leventje . Ik vind het idee dat ik nog vijftig jaar voor mezelf moet zorgen en werk moet hebben erg zwaar, maar er is niemand die dat niet heeft en/of mijn druk gaat verlichten.
Uhh, dat is gewoon een feit... Daar windt ze zelf ook geen doekjes om. De Eindoplossing is in haar geval een gezinnetje, dan is alles vergeven en vergeten en zal ze Het Ultieme Geluk bereiken.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 10:26 schreef Seven. het volgende:
[..]
Bedoel je dat TS mogelijk een gezin als de oplossing ziet voor de verlatingsangst? Interessante gedachte.
quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 10:30 schreef Cyanide- het volgende:
[..]
Uhh, dat is gewoon een feit... Daar windt ze zelf ook geen doekjes om. De Eindoplossing is in haar geval een gezinnetje, dan is alles vergeven en vergeten en zal ze Het Ultieme Geluk bereiken.
Een psycholoog die ergens een columnpje geschreven heeft, ik hecht er niet teveel waarde aan. Maar ik geloof persoonlijk wel dat je je hechtingsstijl kunt veranderen. En dat die ook verschillend is. Ik ben ook van verlatingsangst wel eens omgeslagen naar bindingsangst bijvoorbeeld. Dus er is wel hoop maar TS (en met haar alle anderen die hier meeposten en meelezen) hebben gewoon ontzettend veel moeite met begrijpen wát ze dan moeten veranderen. Ik weet het zelf ook nog steeds niet meer ik denk dat ik op een goed spoor zit.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 10:20 schreef Andyy het volgende:
[..]
Hechtingsstijltheorie is een significante voorspeller voor het hebben van stabiele of instabiele relaties later
[..]
Freud is onzin en huis tuin en keuken psychologie ook
[..]
Hechtingsstijl is daarvoor al bepaald,als baby zijnde al.
[..]
Bron? Volgens mij is dat onmogelijk
Ik denk namelijk dat ik alleen van mijn eigen kind onvoorwaardelijk kan houden.. .quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 10:27 schreef -Strawberry- het volgende:
[..]
Onvoorwaardelijke liefde van een kind
Ik maak TS geenszins uit voor een zeurkous maar heb het idee dat ze de verantwoordelijkheid bij anderen neerlegt (papa die dr sloeg, mama die geen tijd had, kinderen die haar pestte) wat ook super logisch is als je als kind in die situatie zit maar dat nu de realiteit is dat ze een volwassen vrouw is in een totaal andere situatie en dat ze dus beter als zodanig om kan gaan met haar verleden en toekomst.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 10:18 schreef Stoney3K het volgende:
[..]
Je maakt hier de inschattingsfout dat mensen oneindig 'maakbaar' zijn en dus deels verantwoordelijk zijn voor de situatie waarin ze nu zitten, door hun eigen gedrag (of dat niet te veranderen). Als je in een put zit dan moet je gewoon een knopje omgooien en positief gaan denken, dan komt alles op zijn tijd goed toch?
In de praktijk werkt het zo alleen totaal niet, want om uit zo'n negatieve gedachtenspiraal te komen is enorme wilskracht nodig en een support network dat je op kan vangen als dat niet direct lukt.
Reacties zoals jij ze schrijft bewerkstelligen precies het omgekeerde: TS uitmaken voor zeurkous omdat ze haar gevoelens van zich af schrijft en haar (impliciet) voor faalhaas uit maken omdat ze het patroon niet zelf verandert helpt haar alleen maar van de regen in de drup.
Ik lees hier ook vooral een verhaal van iemand die een beetje ten einde raad aan het raken is en niet meer weet waar ze het moet zoeken, en dus vooral even een steuntje in de rug zoekt.
Je gelooft het, maar kan het ook? Volgens mij niet.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 10:36 schreef Seven. het volgende:
[..]
Een psycholoog die ergens een columnpje geschreven heeft, ik hecht er niet teveel waarde aan. Maar ik geloof persoonlijk wel dat je je hechtingsstijl kunt veranderen.
Laat ik het anders stellen. Ik weet dat het kan want ik ken ook andere hechtingsstijlen uit mijn eigen ervaring.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 10:47 schreef Andyy het volgende:
[..]
Je gelooft het, maar kan het ook? Volgens mij niet.
grgr een psycholoog
Anekdotisch bewijs is geen bewijs. Je kan er mee leren omgaan, maar het kan niet verandert wordenquote:Op vrijdag 11 augustus 2017 10:49 schreef Seven. het volgende:
[..]
Laat ik het anders stellen. Ik weet dat het kan want ik ken ook andere hechtingsstijlen uit mijn eigen ervaring.
En ik weiger te geloven dat er geen hoop is.
Negerwat?quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 08:35 schreef zovty het volgende:
[..]
Ik ben gezegend met het talent om niet zo goed te kunnen denken,
je kunt je inzicht veranderen over hoe je naar jezelf kijkt. Simpel gezegd ga je dan beseffen dat er eigenlijk geen probleem was in eerste instantie. Jij hebt dus gelijk, maar seven heeft óók gelijk. Dit is talloze malen bewezen.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 10:52 schreef Andyy het volgende:
[..]
Anekdotisch bewijs is geen bewijs. Je kan er mee leren omgaan, maar het kan niet verandert worden
Toch mooi dat mensen zoiets in één en dezelfde post durven neer te knallen.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 09:42 schreef Cyanide- het volgende:
Volgens mij is TS een gevalletje manisch-depri danwel borderline [...].
Daarnaast trek je nogal voorbarige conclusies [...].
Ik stel nimmer teleur.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 11:01 schreef Friek_ het volgende:
[..]
Toch mooi dat mensen zoiets in één en dezelfde post durven neer te knallen.
quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 11:01 schreef Friek_ het volgende:
[..]
Toch mooi dat mensen zoiets in één en dezelfde post durven neer te knallen.
quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 11:01 schreef Friek_ het volgende:
[..]
Toch mooi dat mensen zoiets in één en dezelfde post durven neer te knallen.
Is er dan wel een oplossing?quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 10:52 schreef Andyy het volgende:
[..]
Anekdotisch bewijs is geen bewijs. Je kan er mee leren omgaan, maar het kan niet verandert worden
Oh woooooowwww, wel heel extreem.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 11:16 schreef DancingPhoebe het volgende:
Andro, om het even in extremen te trekken: wanneer een kindje Syrië moet ontvluchten, met alle ontberingen van dien, misschien wel jarenlange ellende en gruwelijkheden meemaken en zien gebeuren en god weet hoe veel tijd er overheen gaat voor er weer een rustige thuishaven is. Maar dat kindje heeft wél continu beide ouders, die veel van elkaar en dat kindje hielden, om zich heen gehad.
Had dat kindje dan een veilige jeugd?
Ligt er denk ik ook aan of/hoe dat kind ervaren heeft dat die ouders van hem hielden.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 11:16 schreef DancingPhoebe het volgende:
Had dat kindje dan een veilige jeugd?
Nou ja laten we voor het voorbeeld even aannemen dat het textbook perfect parenting was, waar zelfs de kleine imperfecties perfect waren. Ofzo.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 11:21 schreef Cue_ het volgende:
[..]
Ligt er denk ik ook aan of/hoe dat kind ervaren heeft dat die ouders van hem hielden.
(muggenzifterij misschien wel, maargoed)
Bedoel, mijn ouders zullen ook wel van mij houden, maar het is niet dat ik dat bewust zie of merk zeg maar.
En zeker in extreme situaties lijkt mij dat dat wel een groot verschil maakt.
ok. ik hoor 't graag van je.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 12:00 schreef Andromache het volgende:
Jongens, ontzettend bedankt voor alle reacties. Even stil van. Ik moet het even laten bezinken en goed nadenken wat ik als reactie wil schrijven.
ben jij gelukkig zonder man? Je weet toch, jullie hebben ons écht nodigquote:Op vrijdag 11 augustus 2017 11:21 schreef TheInnocent het volgende:
Ik krijg het idee dat je denkt dat een man je van de eenzaamheid zal redden. Heb je geen leuk leven met vrienden, leuk werk, sociale activiteiten, hobbies, warm contact met ouders en goede vriendinnen die je steun bieden? Probleem is denk ik dat je dan afhankelijk wordt van de man, terwijl je een gelukkig leven zou moeten kunnen hebben met of zonder die man.
Volgens wetenschap worden vrouwen pas depressief zonder vriendinnen, en mannen depri zonder een vrouw... dus eigenlijk hebben jullie ons echt nodigquote:Op vrijdag 11 augustus 2017 12:05 schreef Martin_marvellous het volgende:
[..]
ben jij gelukkig zonder man? Je weet toch, jullie hebben ons écht nodig
ik geloof niet in de wetenschap, dus kom maar met 'n beter argument.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 12:38 schreef TheInnocent het volgende:
[..]
Volgens wetenschap worden vrouwen pas depressief zonder vriendinnen, en mannen depri zonder een vrouw... dus eigenlijk hebben jullie ons echt nodig
I rest my case.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 12:00 schreef Andromache het volgende:
Jongens, ontzettend bedankt voor alle reacties. Even stil van. Ik moet het even laten bezinken en goed nadenken wat ik als reactie wil schrijven.
Ik ben gelukkig zonder een man, maar ook met een man die mij warmte en een beschermend gevoel geeft en in wiens armen ik kan liggenquote:Op vrijdag 11 augustus 2017 12:05 schreef Martin_marvellous het volgende:
[..]
ben jij gelukkig zonder man? Je weet toch, jullie hebben ons écht nodig
ik denk nog steeds dat je het laatste prefereert.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 12:41 schreef TheInnocent het volgende:
[..]
Ik ben gelukkig zonder een man, maar ook met een man die mij warmte en een beschermend gevoel geeft en in wiens armen ik kan liggen
quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 12:00 schreef Andromache het volgende:
Jongens, ontzettend bedankt voor alle reacties. Even stil van. Ik moet het even laten bezinken en goed nadenken wat ik als reactie wil schrijven.
Nouja. Ik verwoord het msschien verkeerd. Maar ja. Ik kan niet hoog functioneren als ik ook moet omgaan met enorm veel angsten. Dat bedoel ik. Niet dat ik dan niets meer kan.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 10:29 schreef Seven. het volgende:
[..]
Kun jij serieus niet werken als je je echt in gaat voelen in je verlatingsangst?
Jeetje, dat klinkt best wel ernstig.. Ben je niet bang dat het vroeg of laat allemaal als een orkaan tot uitbarsting komt? Ik vind het idee dat ik dat niet zou kunnen juist weer eng, maar zo zie je maar weer dat iedereen daarin weer anders reageert.
Mooi gezegd .quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 12:41 schreef ChildoftheStars het volgende:
(Ik heb niet het hele topic gelezen, sorry als ik iets dubbels zeg) Misschien moet je eerst leren om tevreden vrijgezel te zijn. Dat je je goed voelt in je eigen aanwezigheid. Dat je alleen echt gelukkig kan zijn. Meestal is dat de stap waardoor relaties al dan niet slagen. Je hangt dan je geluk te veel aan een ander op, terwijl je dat eigenlijk vanuit jezelf moet laten komen.
Met jou als persoon is echt niks mis en je bent een heel mooi mens. Probeer dat (eventueel met wat hulp) in te gaan zien. Dan kom je ook vanzelf een partner tegen die je wel accepteert zoals je bent en weet je de foute mensen af te wijzen. Zet eerst jezelf op nummer één
Knuffel
tijd om de spoken in je leven aan te pakken?quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 13:21 schreef Tegan het volgende:
[..]
Nouja. Ik verwoord het msschien verkeerd. Maar ja. Ik kan niet hoog functioneren als ik ook moet omgaan met enorm veel angsten. Dat bedoel ik. Niet dat ik dan niets meer kan.
In een notendop maar dat is precies hoe het werkt. De vraag is dan ook hoe TS dit kan doorbreken.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 13:51 schreef HaHaJa het volgende:
TS hunkert naar de geborgenheid en veiligheid van een relatie, anderen in haar omgeving hebben dit immers ook. In een soort wanhoop de verkeerde mannen aanklampen om dit te krijgen, maar iedere keer gaat het mis. All over the place zijn en denken dat huisje boompje beestje binnen drie maanden voor de deur staat.
Welke kerel is dan nog te vertrouwen als het zo vaak mis gaat? Zal deze keer ook wel weer fout gaan.
Zorgen dat dat huisje boompje beestje minder belangrijk wordt. Evt door therapie.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 16:00 schreef Seven. het volgende:
[..]
In een notendop maar dat is precies hoe het werkt. De vraag is dan ook hoe TS dit kan doorbreken.
En zij die geen huisje boompje beestje nastreven? Tegan en ik willen allebei geen 'doorsnee gezinnetje'.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 16:02 schreef -Strawberry- het volgende:
[..]
Zorgen dat dat huisje boompje beestje minder belangrijk wordt. Evt door therapie.
Nee maar jij hebt evengoed een duidelijk beeld van wat je graag zou willen.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 16:11 schreef Seven. het volgende:
[..]
En zij die geen huisje boompje beestje nastreven? Tegan en ik willen allebei geen 'gezinnetje'.
Ja, dit verbaast je misschien maar ik wil graag een alternatief gezinnetje, dus met een leuke homo of een leuk homostel. Ik heb zelfs een beetje iets tegen het idee van een traditioneel gezin voor mezelf (ik zie ook dat het wel heel leuk kan zijn voor anderen maar ik denk niet dat vader/moeder/kindje voor mij zou werken). En ik wil een huis kopen en daar Seven. overheen kalken, iets wat mij (en mij alleen) op het lijf geschreven is. Dus ik heb een duidelijk beeld van de komende tien jaar. Maar die dingen zijn niet afhankelijk van mijn partner en deze dingen stel ik me ook voor met hulp van buitenaf maar niet samen met iemand. Ik ga daar gewoon voor, ik laat verlatingsangst echt niet in de weg komen van in mijn eigen dromen.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 16:12 schreef DancingPhoebe het volgende:
[..]
Nee maar jij hebt evengoed een duidelijk beeld van wat je graag zou willen.
Maar waarom wil je dat jezelf bewijzen? Wat is het nut ervan?quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 16:20 schreef Seven. het volgende:
Eigenlijk is de droom in deze aan mezelf bewijzen dat ik wél in staat ben tot het aangaan van een normale relatie.
Door je filter aan te passen wat betreft mannen. Wacht een aantal dates met seks, hoe moeilijk dat ook is. App je date niet kapot. Leg niet je ziel bloot binnen een aantal dates. Laat de kinderwens van de andere kant komen en antwoord daar bevestigend op (punt). Gedraag je niet als getrouwd stel binnen afzienbare tijd.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 16:00 schreef Seven. het volgende:
[..]
In een notendop maar dat is precies hoe het werkt. De vraag is dan ook hoe TS dit kan doorbreken.
Nou ja, eigen moet ik zeggen, dat ik dit aan mijn familie kan bewijzen!quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 16:28 schreef Cue_ het volgende:
[..]
Maar waarom wil je dat jezelf bewijzen? Wat is het nut ervan?
Waarom zou je iets 'normaals' willen als dat niet perse is wat bij je past.
Als je droom is een leuke relatie te hebben, snap ik het helemaal, maar als het om 'bewijzen' gaat, dan verliest het al snel gevoel en is het meer een doel die je wilt bereiken.
Dat is sowieso iets wat je niet moet willen doen. Maar denk dat jij dat ook wel snaptquote:Op vrijdag 11 augustus 2017 16:36 schreef Seven. het volgende:
Nou ja, eigen moet ik zeggen, dat ik dit aan mijn familie kan bewijzen!
Ik heb wel klein complexje doordat ik mijn eigen relaties aan die van mijn broer en zussen en ouders spiegel.
Dit is een belangrijke.quote:
Ommegot nu wil ik ook hapnoquote:Op vrijdag 11 augustus 2017 17:14 schreef Moonah het volgende:
[..]
Dit is een belangrijke.
Ik heb het topic met interesse (en herkenning ) gelezen.
'Probleem' van therapie vind ik zelf dat het vaak zo cogntief, rationeel blijft. Je wéét wel hoe het zit, maar het vóelt niet zo. Bij mij was dat tenminste zo, na een jaar individuele psychotherapie en daarna een opname van 3 maanden. Ik wist precies hoe het allemaal werkte bij mij. Maar dat 'gat in mijn buik' bleef....
Toen ben ik haptotherapie gaan doen. De therapeute die me daarbij begeleidde heeft mij daadwerkelijk met mijn gevoel in contact gebracht. Zij heeft mij ahw opnieuw 'opgevoed'. Dwz we zijn samen door allerlei fases van mijn leven gegaan. Niet rationeel, zoals bij de eerdere therapieën, maar in contact met mijn gevoel. Ik kan het niet omschrijven hoe het gaat. Mensen hebben vaak het beeld van 'zweverig', maar dat viel (bij mijn therapeute iig) erg mee.
Metafoor die voor mij geldt: mijn fundament was erg wankel. Ik deed ontzettend mijn best daar de prachtigste huizen op te bouwen, maar die stortten uiteindelijk allemaal in. Tijdens de cognitieve benadering kreeg ik inzicht in de bouwtekeningen. Tijdens de haptotherapie leerde ik om op het zwakke fundament een piepklein huisje te bouwen, mijn huisje. Dat werd in eerste instantie gestut door mijn therapeute. Maar ik leerde ook hulp en steun te vragen bij anderen, zodat mijn huisje nog meer gestut werd. Van daaruit ben ik verder gaan bouwen. Geen luchtkastelen meer, maar een fijn huis dat bij mij past.
Tijdens de hapto heb ik ook afscheid genomen van alle toekomstplaatjes die ik in mijn hoofd had gemaakt, ik hoefde ze bij wijze van spreken alleen nog maar in te kleuren (en dat mislukte dus telkens). Ook van mijn kinderwens heb ik met deze haptotherapeute oprecht afscheid genomen. Mijn fundament is wat het is. Bij heftige tegenslag val ik nog wel eens zachtjes terug in oude patronen. Maar ik heb ze leren herkennen en kan ze nu snel ombuigen.
Feitelijk ben ik geheeld tijdens dit proces. En van daaruit bleek dat ik wél een stabiele en gezonde relatie aan kan gaan (inmiddels 16 jaar) en hebben we samen een zoon (bijna 11).
Al met al, er is dus echt hoop. Je kunt jezelf met de juiste hulp helen, maar het kost tijd, veel tijd.
Sterkte dames, en veel succes!
Gheghe, misschien is dat het effect van hapNo.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 17:26 schreef DancingPhoebe het volgende:
[..]
Ommegot nu wil ik ook hapno
Maar dan wil ik straks ook ineens een kind
Ach aardappelaardappel.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 17:30 schreef Moonah het volgende:
[..]
Gheghe, misschien is dat het effect van hapNo.
Ik heb hapTo gedaan.
Herkenbaar. Ik benader mezelf snel negatief, dat er iets mis is met mij. Waar dat vandaan komt? Vast de omgang met leeftijdsgenoten vroeger. Dat zonderlinge gevoel. Ik ben nu eigenlijk wel blij dat ik onafhankelijk was en principieel tegen merkkleding en meeloperij was, want daar heb ik nu profijt van in mijn karakter. Maar de reflex is een zelfbenadering van 'oei'.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 06:22 schreef Martin_marvellous het volgende:
[..]
Er zijn twee dingen die je kunt doen om je situatie aan te pakken.
1. Stop jezelf als probleemgeval te zien. Ik begrijp dat je je soms zo voelt en dat je zo bent gaan denken over jezelf, maar het is onjuist.
Ik heb een heel sterk beeld meegekregen, dat een relatie hoort, dat een gezin de norm is. Ik ben daar tamelijk traditioneel in. Dus ik deed het gedoe van mijn ex eigenlijk af als 'hij draait nog wel bij'. Ik dacht echt tot twee maanden voor het uitging dat ik hem nog wel bij kon draaien, we gingen steeds meer zijn angsten erover concreet maken met 'waar gaan we dan wonen, en wat voor soort huis, en hoe gaat dat dan dit dat', maar daarna nam hij rap afstand. Ik nam met steeds minder genoegen in de loop der tijd trouwens ook wat betreft mate van contact, hij nam nooit op als ik belde want hij wilde op zichzelf zijn. Dat heb ik geaccepteerd omdat de rest zo goed was als we bij elkaar waren. Maar ja. Hij past niet echt bij me op het diepe niveau. Het is wel goed zo.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 07:19 schreef jaha het volgende:
Wat je hier volgens mij fout doet is je geluk zoeken bij de gratie van de aanwezigheid van iemand anders, terwijl je voor jezelf gelukkig moet zijn. Als je dat was geweest had je het waarschijnlijk ook zelf uitgemaakt: "Oh je hebt geen gevoelens voor me en je wil geen kinderen met me? Wat doe je dan nog bij me?"
Nee, absoluut niet, haar moeder is zwaar mishandeld door mijn opa met frustraties over zijn Indië-soldatenverleden en waarschijnlijk ook iets van vroeger dat hij als slimme man nooit heeft kunnen studeren (arbeiders-/schippersmilieu). Beppe bleef ook bij pake kost wat kost. En ik heb het idee dat er verhoudingsgewijs meer mis is gegaan bij mijn moeder dan bij mijn tantes want die zijn een stuk zelfstandiger dan zij.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 08:07 schreef -Strawberry- het volgende:
Hoe is de relatie van je moeder met haar ouders? Is zij veilig gehecht denk je?
Dit doet me denken aan mijn cursus mindfulness waar ik minder mee doe momenteel. Hieronder ook de tip van haptotherapie, die ik al eerder gekregen heb. Ik ga daar alsnog mee aan de slag dit najaar. Maar op dat denken kon ik altijd terugvallen, hè? Dat is professioneel/intellectueel mijn grote kracht.quote:
Bedankt voor je supermooie verhaal Inderdaad, haptotherapie is waarschijnlijk iets voor mij.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 17:14 schreef Moonah het volgende:
[..]
Toen ben ik haptotherapie gaan doen. [knip]
Ik ben tamelijk laat aan een echt goede vorm van therapie begonnen, eerstelijns-RET was onvoldoende, wat wel bleek na een aantal herhalingen. Ik vind zeker dat na 2011 de intensiteit van mijn klachten is veranderd. Ik vermoed echter wel dat destijds misschien niet helemaal de goede diagnose is gesteld, omdat ik toch veel blijf herkennen in ADD nu met een serieuze en veeleisende baan, maar ook wel wat borderlinetrekjes. Ik ben kwetsbaar, en ik wil die kwetsbaarheden verminderen. Ik ga eind deze maand naar de huisarts voor een verwijsbrief.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 08:23 schreef -Strawberry- het volgende:
[..]
Soms genezen persoonlijkheidsstoornissen dan ook niet en blijft het een patroon. Intensiteit kan wel veranderen. Als je eenmaal volwassen bent is het sowieso lastig om echt te veranderen. Misschien is is dat het voornaamste probleem.
Geen grip, dat gevoel, dat klopt, maar ik ben het er niet mee eens dat ik er niets aan gedaan heb. Ik heb therapie aangepakt, ik heb me aangesloten, ik heb vrienden gemaakt, ik ben van laatst-gekozen-met-gym naar regelmatig sporten gegaan, ik heb mijn hele leven omgegooid door ook zelf 250 km verderop te gaan wonen in 2013 wat me toen erg goed deed, ik heb de spellenclub opgepakt, ga als het moet zelf naar festivals, ik probeer echt te veranderen in de omgang met mannen (ik heb net 5 appjes van date en hij wacht maar even een paar uur, zo werkt dit toch? ). Ik zal inderdaad nooit de superdaadkrachtige worden op emotioneel niveau, ik ben eerder angstig, maar ik kom er langzaam wel waar ik zijn moet.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 08:57 schreef zeer het volgende:
Ik weet niet of je schrijfstijl representatief is voor hoe je zelf in elkaar zit maar wat een enorm zeurderige tekst vol met zelfmedelijden. Ik denk niet dat je echt onveilig gehecht bent in groep 2 of what ever omdat dat een proces is wat veel eerder in een leven speelt. Heb eerder het idee dat je altijd het gevoel hebt gehad geen grip te hebben op je leven, als kind omdat dat niet kan en als volwassene omdat je dat gewoon niet deed. Misschien is het nu tijd om dat wel te doen.
Misschien vergoeilijk ik vroeger inderdaad. Ik ben gewoon niet zwaar mishandeld, ze waren geen alcoholisten, ze hebben binnen de eenmaal uitgekomen moeilijkheden allebei op hun manier hun best gedaan om een dak boven ons hoofd te houden. En inmiddels was ik al bijna volwassen, dus ja... ? Het houdt ergens op, het wijzen met de vinger, ik hou heel veel van hen.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 09:42 schreef Cyanide- het volgende:
Volgens mij is TS een gevalletje manisch-depri danwel borderline, aangezien het het ene moment allemaal fantastisch is en de oplossing is gevonden, en een dag later is het leven weer onwijs kut en waarom ben je er nog en wat al niet meer.
Daarnaast trek je nogal voorbarige conclusies door te wauwelen over die hechting, en dan eigenlijk aan te geven dat het gezinsleven - op wat uitschieters na - tot je puberteit eigenlijk best ok was. Dat staat vrij haaks op elkaar.
Je hebt simpelweg professionele hulp nodig. En je zal daarin vooral moeten werken aan die complete fixatie met een relatie, kinderen en het hele 'huisje, boompje, beestje' los te laten. Want ik lees je posts amper, maar áls ik weleens wat lees gaat het vrijwel altijd daar over, en kan je niet normaal meer op een eerste date zonder direct al te denken hoe die man er uit ziet in een Volvo, met een labrador, en jouw spruitjes op z'n schoot.
Ik wil iets schrijven op deze reactie maar ik weet niet goed wat. Mag ik slechts zeggen dat ik denk dat je analyse juist is?quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 10:20 schreef RM-rf het volgende:
[..]
Dit denk ik ook.
Op het moment dat je van mening bent dat een relatie absoluut _moet_ slagen, geeft dat al een enorme druk.
Het kan een erg geruststellende gedachte zijn om de optie van het beeindigen van een relatie niet als slecht te zien of een 'falen'.
Soms blijken gewoon twee personen niet goed samen een relatie te kunnen hebben, dan is het ook niet erg of soms beter om op een gegeven moment te besluiten gescheiden wegen te gaan.
Ook daarna kan die relatie nog steeds waardevol zijn geweest en je kunt ervan geleerd hebben of fijne momenten genoten hebben samen, ook al blijf je niet eeuwig samen.
Hierbij speelt misschien voor TS ook mee dat ze dat voorbeeld van haar moeder heeft, die kennelijk zelf besloten had ondanks alle problemen, zelfs mishandeling en instabiel gedrag, d'r vader niet te verlaten, vermoedelijk ook 'voor het gezin' ;
Niet alle tips en keuzes van die "rots-in-de-branding"-moeder zijn echter altijd zo perfect en behulpzaam gebleken voor TS,
Net als dat haar moeders "schelden-doet-geen-pijn"-mantra, de pijn van het pesten niet wegnam is het voor TS misschien goed te realiseren dat ze een ander leven leidt dan haar moeder en ook andere keuzes zal moeten maken.
Sowieso heb ik wat twijfels bij dat idee van de TS over haar 'warme gezinsleven': "... terwijl ik ook zo graag (...) een warm gezin wil net als vroeger tot ca. 15 en vooral het grote familieverband dat zo warm was?"
In hoeverre is dat beeld over haar verleden iets dat ze deels ook misschien geconstrueerd heeft door bv. de herinneringen over het misbruik en de pesterijen later te 'vergoeilijken'?
Nou, het was goed of redelijk goed zolang ik wat met hem had, maar toen hij afstand begon te nemen en het uit ging, was alles weer terug wat ik dacht kwijt te zijn, claimen, dat heel sterke gevoel dat ik toch verlaten word, want hee, dat was zojuist gebeurd door iemand bij wie ik dacht dat dat nooit zou gebeuren omdat we het zo gezellig en leuk hadden en werkelijk enorm konden lachen met elkaar. Alles weer in duigen.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 10:34 schreef Lienekien het volgende:
Wat mij in de OP opvalt, is dat degene met wie je (Andro) dacht een langdurige relatie op te kunnen bouwen, toch niet op één lijn zat met je. Dat is pech hebben. Maar dat heeft toch niks te maken met hechtingsproblematiek bij jou?
En waarom overkomt ons dat dan? Gewoon pech?quote:Ik krijg de indruk, overigens ook als ik Sevens belevenissen lees, dat het wel vaker is dat jullie gewoon niet de juiste treffen die wil wat jij ook wil. Met de juiste partner zouden een hoop struggles misschien helemaal niet meer zo aan de orde zijn.
Dit. Ik denk dat dat ook niet haalbaar is à la een topsporter ofzo.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 10:46 schreef Friek_ het volgende:
Ik lees in de tekst van Andro niet veel zelfmedelijden - eerder dat ze gewoon oprecht vertelt hoe ze het zelf ervoer. Snap wel dat mensen graag wat meer 'power' willen zien en een houding a la 'ik laat me niet bepalen door mijn verleden', maar zo'n houding is waarschijnlijk voor haar (nog) niet weggelegd.
Dat is toch niet zo? Met verenigingsgenoten knuffel ik niet op de bank, en die neem ik ook beslist niet mee naar de familie met kerst, omdat die vanwege hun 'functie' simpelweg nooit zo dichtbij kunnen en zullen komen als een levenspartner. Sorry, maar ik vind dat te ver gezocht. Aan de bar leuk, met een enkele vriendin van de volleybal heb ik nu een heel leuke en ook best diepgaande vriendschap, echt een ontzettend lief en leuk mens.quote:Ik snap heel goed dat je graag een relatie wil voor dat veilige, warme gevoel en om de eenzaamheid te bestrijden, maar dat is naar mijn smaak geen gezonde insteek op de vraag waarom je een relatie met iemand wil. Het probleem is dat het een behoorlijk instrumentele benadering is: de ander als middel om een bepaald doel te bereiken. Nee, je wil een relatie met iemand vanwege diegene zelf. Zolang je blijft hangen in die benadering zul je als een neuroot op zoek blijven naar een kerel die eindelijk dat kan geven. Terwijl je die ook via andere wegen kan voorzien in die specifieke behoeften (vriendschap, verenigingsleven, etc). En bovendien: het is geen schande om alleen te blijven.
Ik zou veel meer naar mijn ouders toe willen maar ik moet altijd nog zo veel van mezelf. Als je mijn to-do-list eens zou zien.. waar ik nooit iets aan doe. Dat zijn smoesjes. Daarom probeer ik morgenavond mijn moeder op te zoeken En mijn vader was hier laatst een hele middag en dat was supergezellig! Vriendschappen mogen meer diepgang krijgen. Van de 15 heb ik niet met allemaal een dusdanig diepe band dat ik al mijn kwetsbaarheden durf te tonen. Ongeveer de helft wel. Of nee... ik heb niet het idee dat zij hun kwetsbaarheden aan mij tonen, want dat bewaren ze voor hun partner! Waar mijn vriendinnetje van volleybal wel over haar problemen met mij praat, mis ik dat juist een beetje van de andere kant van de oude vriendenclub, waardoor me daar toch een pietsie dat gevoel van onveiligheid bekruipt als ik me daar kwetsbaar toon.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 11:21 schreef TheInnocent het volgende:
Ik krijg het idee dat je denkt dat een man je van de eenzaamheid zal redden. Heb je geen leuk leven met vrienden, leuk werk, sociale activiteiten, hobbies, warm contact met ouders en goede vriendinnen die je steun bieden? Probleem is denk ik dat je dan afhankelijk wordt van de man, terwijl je een gelukkig leven zou moeten kunnen hebben met of zonder die man.
Nou, drie maanden overdrijf je schromelijk. Maar voor de rest heb je gelijk, zo gaat het dus en daar baal ik van.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 13:51 schreef HaHaJa het volgende:
TS hunkert naar de geborgenheid en veiligheid van een relatie, anderen in haar omgeving hebben dit immers ook. In een soort wanhoop de verkeerde mannen aanklampen om dit te krijgen, maar iedere keer gaat het mis. All over the place zijn en denken dat huisje boompje beestje binnen drie maanden voor de deur staat.
Welke kerel is dan nog te vertrouwen als het zo vaak mis gaat? Zal deze keer ook wel weer fout gaan.
Ho ho, ik zeg niet dat je er niks aan gedaan hebt en dat je je leven niet probeert te veranderen. Op basis van het verhaal in je OP krijg ik alleen het gevoel dat je jezelf als een slachtoffer ziet, wat je in feite ook bent omdat andere mensen je gevormd hebben tot wie je bent, maar dat dat op *dit* moment in je leven enorm destructief werkt omdat dat wat je gemist heb als kind je nooit meer gaat krijgen. Het heeft dus imho ook helemaal geen zin om je hele geschiedenis kapot te analyseren zodat je het _precieze_ moment kunt bepalen wanneer jij geworden bent tot wat je bent maar dat verandert letterlijk he-le-maal niks.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 17:47 schreef Andromache het volgende:
Geen grip, dat gevoel, dat klopt, maar ik ben het er niet mee eens dat ik er niets aan gedaan heb. Ik heb therapie aangepakt, ik heb me aangesloten, ik heb vrienden gemaakt, ik ben van laatst-gekozen-met-gym naar regelmatig sporten gegaan, ik heb mijn hele leven omgegooid door ook zelf 250 km verderop te gaan wonen in 2013 wat me toen erg goed deed, ik heb de spellenclub opgepakt, ga als het moet zelf naar festivals, ik probeer echt te veranderen in de omgang met mannen (ik heb net 5 appjes van date en hij wacht maar even een paar uur, zo werkt dit toch? ). Ik zal inderdaad nooit de superdaadkrachtige worden op emotioneel niveau, ik ben eerder angstig, maar ik kom er langzaam wel waar ik zijn moet.
Het belangrijkste is denk ik dat als je met oude (dysfunctionele) patronen leeft, je vaak een partner treft die daarop aansluit. Op de lange termijn leidt dat meestal niet tot stabiliteit omdat die patronen in het heden niet meer nuttig zijn en ze meestentijds tegen je werken. En dús ook de relatie die daarop gebaseerd is.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 18:01 schreef Lienekien het volgende:
Ja, voor een deel is het pech, als je iemand treft waarmee jij wel maar hij niet met jou een langdurige relatie wilt.
Voor een deel is het misschien ook zoeken op de verkeerde plek (zoiets als Tinder lijkt me meer iets voor veel en vluchtig dan voor altijd).
En voor een deel misschien wel dat je er zelf niet genoeg in investeert, misschien toch de relatie opblaast door gedrag dat die ander bij je wegdrijft.
Zie bv het bekende voorbeeld van vrouwen die in hun jeugd mishandeld zijn. Zij treffen (zoeken....) vaak ook een partner die hen mishandelt.
Oh Moonah . Ik heb net mijn 3e sessie gehad, ik voel het nog steeds in mijn maag! Vandaag voor het eerst heel concreet gevoeld, alsof de inhoud van mijn hersenpan een pirouette deed. Precies wat jij beschrijft, CBT is prachtig maar anyseren hoe je iets moet voelen als je opgesloten zit in je eigen hoofd, is totaal zinloos. Prachtig om patronen mee te doorgronden maar niet om in contact te komen met je gevoel.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 17:14 schreef Moonah het volgende:
[..]
Dit is een belangrijke.
Ik heb het topic met interesse (en herkenning ) gelezen.
'Probleem' van therapie vind ik zelf dat het vaak zo cogntief, rationeel blijft. Je wéét wel hoe het zit, maar het vóelt niet zo. Bij mij was dat tenminste zo, na een jaar individuele psychotherapie en daarna een opname van 3 maanden. Ik wist precies hoe het allemaal werkte bij mij. Maar dat 'gat in mijn buik' bleef....
Toen ben ik haptotherapie gaan doen. De therapeute die me daarbij begeleidde heeft mij daadwerkelijk met mijn gevoel in contact gebracht. Zij heeft mij ahw opnieuw 'opgevoed'. Dwz we zijn samen door allerlei fases van mijn leven gegaan. Niet rationeel, zoals bij de eerdere therapieën, maar in contact met mijn gevoel. Ik kan het niet omschrijven hoe het gaat. Mensen hebben vaak het beeld van 'zweverig', maar dat viel (bij mijn therapeute iig) erg mee.
Metafoor die voor mij geldt: mijn fundament was erg wankel. Ik deed ontzettend mijn best daar de prachtigste huizen op te bouwen, maar die stortten uiteindelijk allemaal in. Tijdens de cognitieve benadering kreeg ik inzicht in de bouwtekeningen. Tijdens de haptotherapie leerde ik om op het zwakke fundament een piepklein huisje te bouwen, mijn huisje. Dat werd in eerste instantie gestut door mijn therapeute. Maar ik leerde ook hulp en steun te vragen bij anderen, zodat mijn huisje nog meer gestut werd. Van daaruit ben ik verder gaan bouwen. Geen luchtkastelen meer, maar een fijn huis dat bij mij past.
Tijdens de hapto heb ik ook afscheid genomen van alle toekomstplaatjes die ik in mijn hoofd had gemaakt, ik hoefde ze bij wijze van spreken alleen nog maar in te kleuren (en dat mislukte dus telkens). Ook van mijn kinderwens heb ik met deze haptotherapeute oprecht afscheid genomen. Mijn fundament is wat het is. Bij heftige tegenslag val ik nog wel eens zachtjes terug in oude patronen. Maar ik heb ze leren herkennen en kan ze nu snel ombuigen.
Feitelijk ben ik geheeld tijdens dit proces. En van daaruit bleek dat ik wél een stabiele en gezonde relatie aan kan gaan (inmiddels 16 jaar) en hebben we samen een zoon (bijna 11).
Al met al, er is dus echt hoop. Je kunt jezelf met de juiste hulp helen, maar het kost tijd, veel tijd.
Sterkte dames, en veel succes!
Als ik jou verhaal zo lees, is het allemaal een uit de hand gelopen iets.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 17:47 schreef Andromache het volgende:
Megamultiquotereactie, dank allen nogmaals!
[..]
Herkenbaar. Ik benader mezelf snel negatief, dat er iets mis is met mij. Waar dat vandaan komt? Vast de omgang met leeftijdsgenoten vroeger. Dat zonderlinge gevoel. Ik ben nu eigenlijk wel blij dat ik onafhankelijk was en principieel tegen merkkleding en meeloperij was, want daar heb ik nu profijt van in mijn karakter. Maar de reflex is een zelfbenadering van 'oei'.
[..]
Ik heb een heel sterk beeld meegekregen, dat een relatie hoort, dat een gezin de norm is. Ik ben daar tamelijk traditioneel in. Dus ik deed het gedoe van mijn ex eigenlijk af als 'hij draait nog wel bij'. Ik dacht echt tot twee maanden voor het uitging dat ik hem nog wel bij kon draaien, we gingen steeds meer zijn angsten erover concreet maken met 'waar gaan we dan wonen, en wat voor soort huis, en hoe gaat dat dan dit dat', maar daarna nam hij rap afstand. Ik nam met steeds minder genoegen in de loop der tijd trouwens ook wat betreft mate van contact, hij nam nooit op als ik belde want hij wilde op zichzelf zijn. Dat heb ik geaccepteerd omdat de rest zo goed was als we bij elkaar waren. Maar ja. Hij past niet echt bij me op het diepe niveau. Het is wel goed zo.
[..]
Nee, absoluut niet, haar moeder is zwaar mishandeld door mijn opa met frustraties over zijn Indië-soldatenverleden en waarschijnlijk ook iets van vroeger dat hij als slimme man nooit heeft kunnen studeren (arbeiders-/schippersmilieu). Beppe bleef ook bij pake kost wat kost. En ik heb het idee dat er verhoudingsgewijs meer mis is gegaan bij mijn moeder dan bij mijn tantes want die zijn een stuk zelfstandiger dan zij.
[..]
Dit doet me denken aan mijn cursus mindfulness waar ik minder mee doe momenteel. Hieronder ook de tip van haptotherapie, die ik al eerder gekregen heb. Ik ga daar alsnog mee aan de slag dit najaar. Maar op dat denken kon ik altijd terugvallen, hè? Dat is professioneel/intellectueel mijn grote kracht.
[..]
Bedankt voor je supermooie verhaal Inderdaad, haptotherapie is waarschijnlijk iets voor mij.
[..]
Ik ben tamelijk laat aan een echt goede vorm van therapie begonnen, eerstelijns-RET was onvoldoende, wat wel bleek na een aantal herhalingen. Ik vind zeker dat na 2011 de intensiteit van mijn klachten is veranderd. Ik vermoed echter wel dat destijds misschien niet helemaal de goede diagnose is gesteld, omdat ik toch veel blijf herkennen in ADD nu met een serieuze en veeleisende baan, maar ook wel wat borderlinetrekjes. Ik ben kwetsbaar, en ik wil die kwetsbaarheden verminderen. Ik ga eind deze maand naar de huisarts voor een verwijsbrief.
[..]
Geen grip, dat gevoel, dat klopt, maar ik ben het er niet mee eens dat ik er niets aan gedaan heb. Ik heb therapie aangepakt, ik heb me aangesloten, ik heb vrienden gemaakt, ik ben van laatst-gekozen-met-gym naar regelmatig sporten gegaan, ik heb mijn hele leven omgegooid door ook zelf 250 km verderop te gaan wonen in 2013 wat me toen erg goed deed, ik heb de spellenclub opgepakt, ga als het moet zelf naar festivals, ik probeer echt te veranderen in de omgang met mannen (ik heb net 5 appjes van date en hij wacht maar even een paar uur, zo werkt dit toch? ). Ik zal inderdaad nooit de superdaadkrachtige worden op emotioneel niveau, ik ben eerder angstig, maar ik kom er langzaam wel waar ik zijn moet.
[..]
Misschien vergoeilijk ik vroeger inderdaad. Ik ben gewoon niet zwaar mishandeld, ze waren geen alcoholisten, ze hebben binnen de eenmaal uitgekomen moeilijkheden allebei op hun manier hun best gedaan om een dak boven ons hoofd te houden. En inmiddels was ik al bijna volwassen, dus ja... ? Het houdt ergens op, het wijzen met de vinger, ik hou heel veel van hen.
Wat betreft het heen en weer schieten, ik denk dat dat het verschil is tussen wat ik voel en wat ik als zeer intelligent persoon rationeel kan bedenken/accepteren.
Hulp ga ik zoeken, ik sta al op een wachtlijst voor een persoonlijkheidsonderzoek, een nieuwe diagnose, ik heb trouwens al hulp maar in de eerste lijn. Stelt het je trouwens gerust dat mijn offline leven vooral draait om muziek, spellen doen, uitgaan, dansen?
[..]
Ik wil iets schrijven op deze reactie maar ik weet niet goed wat. Mag ik slechts zeggen dat ik denk dat je analyse juist is?
[..]
Nou, het was goed of redelijk goed zolang ik wat met hem had, maar toen hij afstand begon te nemen en het uit ging, was alles weer terug wat ik dacht kwijt te zijn, claimen, dat heel sterke gevoel dat ik toch verlaten word, want hee, dat was zojuist gebeurd door iemand bij wie ik dacht dat dat nooit zou gebeuren omdat we het zo gezellig en leuk hadden en werkelijk enorm konden lachen met elkaar. Alles weer in duigen.
[..]
En waarom overkomt ons dat dan? Gewoon pech?
[..]
Dit. Ik denk dat dat ook niet haalbaar is à la een topsporter ofzo.
[..]
Dat is toch niet zo? Met verenigingsgenoten knuffel ik niet op de bank, en die neem ik ook beslist niet mee naar de familie met kerst, omdat die vanwege hun 'functie' simpelweg nooit zo dichtbij kunnen en zullen komen als een levenspartner. Sorry, maar ik vind dat te ver gezocht. Aan de bar leuk, met een enkele vriendin van de volleybal heb ik nu een heel leuke en ook best diepgaande vriendschap, echt een ontzettend lief en leuk mens.
[..]
Ik zou veel meer naar mijn ouders toe willen maar ik moet altijd nog zo veel van mezelf. Als je mijn to-do-list eens zou zien.. waar ik nooit iets aan doe. Dat zijn smoesjes. Daarom probeer ik morgenavond mijn moeder op te zoeken En mijn vader was hier laatst een hele middag en dat was supergezellig! Vriendschappen mogen meer diepgang krijgen. Van de 15 heb ik niet met allemaal een dusdanig diepe band dat ik al mijn kwetsbaarheden durf te tonen. Ongeveer de helft wel. Of nee... ik heb niet het idee dat zij hun kwetsbaarheden aan mij tonen, want dat bewaren ze voor hun partner! Waar mijn vriendinnetje van volleybal wel over haar problemen met mij praat, mis ik dat juist een beetje van de andere kant van de oude vriendenclub, waardoor me daar toch een pietsie dat gevoel van onveiligheid bekruipt als ik me daar kwetsbaar toon.
[..]
Nou, drie maanden overdrijf je schromelijk. Maar voor de rest heb je gelijk, zo gaat het dus en daar baal ik van.
Voor de duidelijkheid: wat bedoel je dan precies met aansluiten? Want zo te lezen bedoel je dat niet in positieve zin.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 18:30 schreef Moonah het volgende:
[..]
Het belangrijkste is denk ik dat als je met oude (dysfunctionele) patronen leeft, je vaak een partner treft die daarop aansluit. Op de lange termijn leidt dat meestal niet tot stabiliteit omdat die patronen in het heden niet meer nuttig zijn en ze meestentijds tegen je werken. En dús ook de relatie die daarop gebaseerd is.
Dat kan zowel in positieve zin als in negatieve zin uitpakken. Als je je als slachtoffer opstelt en je treft een partner die de redder wil spelen kan het best kans van slagen hebben. Tref je als slachtoffer echter iemand die je nog meer naar beneden haalt, lijkt het me niet zo'n geslaagde combinatie.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 19:12 schreef Lienekien het volgende:
[..]
Voor de duidelijkheid: wat bedoel je dan precies met aansluiten? Want zo te lezen bedoel je dat niet in positieve zin.
Hoe bedoel je rationeel? Je beoordeelt het op basis van je herinneringen en die kunnen rooskleuriger zijn dan de werkelijkheid.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 07:23 schreef Seven. het volgende:
Hoewel het rationeel misschien een liefdevol gezin was, je ouders hebben je (onbewust) wel ernstig tekort gedaan. . Geen grapje, mijn jeugd was vele malen stabieler dan de jouwe en ik worstel met hetzelfde probleem. Je had als kind geen controle over je eigen omstandigheden en als puber ben je met seks/vriendjes wel die controle uit gaan oefenen. Ik vind het bepaald geen verrassing dat jij in je latere leeftijd onveilige patronen bent gaan ontwikkelen.
Ja de hele psychologie en psychiatrie zitten er naast inderdaad.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 22:06 schreef Mojo.jojo het volgende:
Wat een non-dusiscussie over fouten van ouders. Sorry hoor.
Als ze perfect waren geweest had je nu zelf geen reet gekund. Je moet in je leven toch echt wel wat weerstand kunnen ervaren om te groeien. Zonder tegenwind kan je niet vliegen.
Gelukkig heb je als kind normaalgesproken alle kansen om te leren, te ontwikkelen, fouten te maken en zelfstandig(er) te worden.
Het is maar net wat je er zelf mee doet. Echt, mensen die doen alsof 90% van hun leven hen overkomt.
Nee, maar TS wel. Dat is gewoon een ruggegraatloze jankerd met issues die alle oorzaken voor haar problemen buiten haarzelf zoekt. Boehoe wat heeft ze het zwaar gehad zeg doordat niet altijd alles voor de wind ging.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 22:09 schreef DancingPhoebe het volgende:
[..]
Ja de hele psychologie en psychiatrie zitten er naast inderdaad.
Voel je je beter nu je deze gifbeker uitgekotst hebt?quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 22:57 schreef IkStampOpTacos het volgende:
[..]
Nee, maar TS wel. Dat is gewoon een ruggegraatloze jankerd met issues die alle oorzaken voor haar problemen buiten haarzelf zoekt. Boehoe wat heeft ze het zwaar gehad zeg doordat niet altijd alles voor de wind ging.
Ach joh, ik schenk hier geeneens aandacht aan, ik weet dat hij het helemaal mis heeft maar achter een schermpje is het makkelijk vuilspuiten.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 23:45 schreef Seven. het volgende:
[..]
Voel je je beter nu je deze gifbeker uitgekotst hebt?
Maar er dan met een omweg tóch aandacht aan besteden. De parallellen met het grote plaatje hier zijn..lichtelijk ironisch.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 23:58 schreef Andromache het volgende:
[..]
Ach joh, ik schenk hier geeneens aandacht aan, ik weet dat hij het helemaal mis heeft maar achter een schermpje is het makkelijk vuilspuiten.
Hate to break it to ya, maar...ja.quote:Op vrijdag 11 augustus 2017 17:47 schreef Andromache het volgende:
En waarom overkomt ons dat dan? Gewoon pech?
Tuurlijk. Niks aan het handje. Je moet vooral niet willen weten wat er mis is. Laat staan het begrijpen. Zo pakken psychologen en psychiaters het ook aanquote:Op vrijdag 11 augustus 2017 06:22 schreef Martin_marvellous het volgende:
[..]
Dit is jouw enige 'probleem'.
Er zijn twee dingen die je kunt doen om je situatie aan te pakken.
1. Stop jezelf als probleemgeval te zien. Ik begrijp dat je je soms zo voelt en dat je zo bent gaan denken over jezelf, maar het is onjuist.
2. Ga niet op zoek naar de antwoorden op je vragen.
Klinkt misschien gek, maar het is slecht voor je.
Als je wilt kan ik je helpen andere vragen te stellen, en bovenstaande punten voor je toelichten. Geef het even aan als je dat wilt.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Het is keihard en de tere zieltjes hier zullen wel moord en brand gaan schreeuwen, maar kort door de bocht ben je (TS) gewoon een rare1 (Ik heb je optreden bij Per Seconde Wijzer gezien en ik schrok eerlijk gezegd een beetje)
Het is natuurlijk een glijdende schaal en de grens is arbitrair, maar 'normale' mensen zien dat echt binnen een seconde. Ook kinderen zien dat meteen. Daarom werd je ook gepest vroeger. Of hoorde je er in ieder geval nooit helemaal bij (precies je pijnpunt).
Gelukkig zijn volwassen mensen doorgaans minder hard voor elkaar en heb je nu grote groep vrienden
Ook ben je niet echt knap. Dat is wederom keihard om tegen iemand te zeggen, maar het is wel belangrijk om te begrijpen waarom je zo weinig succes hebt op het relatievlak. Want als het op relaties aankomt hebben volwassenen nog precies dezelfde hardheid als kinderen hebben: raar of lelijk!? => bleh, motten we niet!
Dat seks met mannen wèl een bereikbaar station voor je is, komt door het simpele feit dat mannen voor alleen seks veel lagere eisen stellen dan voor een relatie. Voor een relatie denkt zelfs een man toch wel drie keer na.
Hoe nu je probleem / problemen op te lossen!? Ten eerste is de classificatie 'raar' natuurlijk een erg grove tweedeling. Bij jou komt het m.i. vooral neer op een zeer diepgewortelde onzekerheid. Waarschijnlijk gecombineerd met een hele trits aan andere psychologische probleempjes en afwijkingen. Van dysthymie via relatief hoge intelligentie (is niet de norm, dus letterlijk gezien ook iets raars) tot een afwijkende mening en gedachtenwereld.
Dus probeer vooral zelfzekerheid te kweken waardoor je niet zo angstig en gejaagd overkomt op mensen/mannen. Bij normale mensen geeft die zelfzekerheid een soort rust. Ze twijfelen gewoon niet of veel en veel minder aan zichzelf en wat ze doen.
Professionele hulp hierbij lijkt me wel een goed idee, want in tegenstelling tot sommige adviezen hier lijkt me je problemen niet begrijpen of zelfs ontkennen niet tot een automagische oplossing van alles leiden.
Voor uiterlijke aantrekkelijkheid hebben vrouwen al lang kasten vol met oplossingen. Letterlijk kasten vol. Namelijk kleding en make up. Natuurlijk kun je daar niet alles mee bereiken, maar stiekem toch heel veel.
Tevens zit er een verband tussen dat zonderlinge en aantrekkelijkheid. Mensen die raar worden gevonden worden zelden aantrekkelijk gevonden.
PS 1. Ik weet echt wel wie het zegt. Ik ben zelf ook altijd een beetje een buitenbeentje geweest. Volgens mij vinden mensen mij nog net bij de groep 'normale' mensen behoren, maar dan wel eentje die zich niet genoeg conformeert en daar kotsen veel mensen behoorlijk op.
Ook doe ik echt lang niet alles goed in mijn leven. Verre van. Dus ook wat dat betreft is het geen kritiek. Ik wil alleen de rook van desinformatie en pseudopsychologische lulkoek een beetje wegblazen hier.
PS 2. Ik vind je verlangen naar een lieve vriend waarmee je ziel en zaligheid kunt delen meer dan begrijpelijk. Totale lulkoek dat dat juist je probleem zou zijn. Vrijwel alle mensen hebben dat verlangen. Sterker nog, daar draait het hele leven om. Anders zou de overgrote meerderheid niet in een relatie zitten of iig heel veel moeite doen om een partner te krijgen. Wat zeg ik!? Zonder dat mechanisme zouden we niet bestaan!
1 Ze noemt zichzelf ook zonderling dus ZO raar is die kwalificatie niet.
[ Bericht 1% gewijzigd door Puntenjager op 12-08-2017 01:42:48 ]I've got 99 problems, but a bitch ain't one.
heb het niet gelezen behalve iets over een knappe vrouwquote:Op zaterdag 12 augustus 2017 02:03 schreef hetzalallemaalwel het volgende:
[..]
waarom lees jij tldr topics?
Mensen die lelijk zijn worden ook veel nagekeken. Ik weet trouwens niet of je knap of lelijk bent, want ik heb die aflevering nooit gezien.quote:Op zaterdag 12 augustus 2017 01:55 schreef Andromache het volgende:
Hey Puntenjager bedankt maar ik ben wel knap, dat zegt iedereen ook, en sorry, ik word veel nagekeken door mannen. Spijt me maar is echt zo! Met bril lijk ik alleen veel strenger.
Picsquote:Op zaterdag 12 augustus 2017 01:55 schreef Andromache het volgende:
Hey Puntenjager bedankt maar ik ben wel knap, dat zegt iedereen ook, en sorry, ik word veel nagekeken door mannen. Spijt me maar is echt zo! Met bril lijk ik alleen veel strenger.
Misschien kleed je je gewoon opvallend?quote:Op zaterdag 12 augustus 2017 01:55 schreef Andromache het volgende:
Hey Puntenjager bedankt maar ik ben wel knap, dat zegt iedereen ook, en sorry, ik word veel nagekeken door mannen. Spijt me maar is echt zo! Met bril lijk ik alleen veel strenger.
Ja. Bij jongens vooral als hun vader de slechte ouder is geloof ik.quote:Op zaterdag 12 augustus 2017 12:23 schreef Vimbavimba het volgende:
en als je een 'slechte' ouder hebt en een 'goede' kan je dan ook hechtingsproblemen krijgen?
slecht als in het kind niet aankunnen.
en bij meisje de moeder?quote:Op zaterdag 12 augustus 2017 12:44 schreef -Strawberry- het volgende:
[..]
Ja. Bij jongens vooral als hun vader de slechte ouder is geloof ik.
Neequote:Op zaterdag 12 augustus 2017 12:23 schreef Vimbavimba het volgende:
en als je een 'slechte' ouder hebt en een 'goede' kan je dan ook hechtingsproblemen krijgen?
slecht als in het kind niet aankunnen.
Nee.quote:Op zaterdag 12 augustus 2017 12:44 schreef -Strawberry- het volgende:
[..]
Ja. Bij jongens vooral als hun vader de slechte ouder is geloof ik.
Oh echt wel. In ieder geval dat van een slechte ouder en hechtingsproblemen (want mijn ervaring).quote:
Dat weet ik zo niet, maar de vader en vooral de voorbeeldfunctie is belangrijker van vader tot zoon. Zoon heeft ook meer kans op zelfmoord of alcoholmisbruik als de vader datzelfde doet dan wanneer de moeder die problemen heeft.quote:
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |