Het verslag:
Ik pakte de auto, en reed bij huis weg. Ik was net wat te laat weg gegaan, maar dat overkomt me wel vaker. Met "vlot" doorrijden is het meestal wel op te lossen. De heenrit was verder niet echt noemenswaardig, behalve dan een dwars staande vrachtwagen op de weg vlak bij m'n huis (iets met laden en lossen), en dat ik bijna de afslag naar het ziekenhuis miste. Verder geen traag rijdende bejaarden op de weg, bonk golfjes (of waar de relkinders ook maar in rijden), of 200 km per uur rijdende Audi's/BMW's op de snelweg. Zelfs geen inhalende vrachtwagens. Wel nog een stoplicht die 5 minuten op rood bleef staan, maar ach, het was niet dat ik AL BIJNA TE LAAT WAS, of zo. Ik reed netjes 2 minuten voor tijd de parkeergarage in, en zat precies op tijd in de wachtkamer.
Na een paar minuten wachten was ik al aan de beurt (vorige keer liepen ze ruim 20 minuten uit). Logisch ook wel, er zat bijna geen mens in de wachtkamer, iets met vakantietijd en bouwvak en zo. Ik nam netjes plaats op stoel 1, en wachtte af wat er zou gaan gebeuren. Mevrouw de orthodontist-assistente-controleur vroeg hoe het allemaal gegaan was, of ik nog ergens last van had, en of ik het idee had dat er wat los zat. Naar mijn idee was het allemaal prima, dus na dat gezegd te hebben ging de controle beginnen. Spannend!
Mevrouw orthodontist-assistente-controleur (voortaan mevrouw OAC) keek eens even goed hoe alles eruit zag, maakte was slotjes los, controleerde of alles nog goed zat, en zegt dan doodleuk: "Nou, ik kan niet veel voor je doen. De draad doen z'n werk nog prima, dus die laten we mooi nog even zitten. Als deze draad uitgewerkt is zetten we er een dikkere draad in." Na nog wat te controleren vervolgt ze: "Ja, als ik er nu een dikkere draad in zet gaan je wortels kapot. Dat doen we dus niet." Vervolgens klikt ze alles weer vast, en kan ik weer gaan. Alles bij elkaar duurde het amper 10 minuten.
Weer terug in de parkeergarage accepteert het betaal ding m'n kaartje niet (terwijl ik eerst al 5 minuten naar een koppel heb lopen luisteren die stond te bakkeleien waarom hun pinpas het niet deed). Bij de tweede keer invoeren zegt de machine doodleuk dat er niks te betalen is. Ik vertrouw het niet helemaal, maar zoek toch de auto maar op en rij naar de uitgang. En zowaar gaat de slagboom gewoon voor me open. Zoals ene Linda al een keer zong: "'t is een wonder." Voor de terugweg besluit ik maar even een alternatieve route te rijden door het mooie Drentse landschap. Ik scheur wel nog even de snelweg op en af, maar verder zijn het prachtige binnenweggetjes. Tip voor jullie allen, Drenthe is geweldig voor een korte (of lange) vakantie. Gewoon doen, en je kunt er ook nog eens heel mooi fietsen. Ellen ten Damme zong er al eens over. Het wordt zelfs aangeprezen in reclames.
Eenmaal weer thuis zie ik op de klok dat ik amper een uur weg ben geweest. En dan toch nu dit dampende verslag. Deel twee volgt ergens in oktober, ik hoop dat jullie er zin in hebben.
Ongeïnteresseerd maar toch aanwezig.