http://en.asaninst.org/co(...)a-and-reunification/quote:By far, the most ambitious outbound investment effort by China is the "One Belt, One Road" initiative. The "belt" refers to overland routes from central China to Europe. The "road" refers to maritime routes from eastern China to Southeast Asia, Africa, and Europe.
It is a recreation of the original Silk Road caravan route of the thirteenth century, and China's glory days as a naval power led by Admiral Zheng He in the Ming Dynasty in the early fifteenth century.
The scope of the One Belt, One Road initiative is immense. It will include port facilities, railroads, highways, telecommunications channels, airports, transshipment facilities, renewable energy sources, and more strung out from Xian to Rotterdam, and from Guangzhou to Venice.
Beyond the main corridors of the belt and road, there are many ranches and capillaries not shown in detail. Of these offshoots, one of the most critical is a transportation link from Kashgar in western China to the port of Gwadar on the Arabian Sea in Pakistan. This route passes through disputed territory in Kashmir that could lead to a war with China and Pakistan on one side, and India on the other.
Another critical belt link runs from Kunming in southern China through Myanmar, Thailand, and Malaysia before terminating in Singapore.
ALTERNATIVE TEXT: Main routes in China's "One Belt, One Road" Initiative are shown above. The overland belt is in green and the maritime road is in blue.
At a global leaders' summit in Beijing on May 14-15, 2017, President Xi Jinping of China laid out his vision for the One Belt, One Road and committed $55 billion of lending capacity.
Vladimir Putin, president of Russia, was one of many foreign leaders present. The US sent a low level delegation, probably including CIA assets, attempting to get a read on Putin, Xi and the North Korean delegation.
The problem with One Belt, One Road is that many of the potential recipients of development loans are not highly creditworthy or have a track record of defaulting on debts or requiring substantial debt restructuring in order to stay current.
As with Chinese bank loans to SOEs, the NDB, AIIB, and One Belt, One Road efforts are not primarily economic but political. China is seeking to use its economic clout to create jobs and control critical infrastructure.
In the end, China is attempting to create a geopolitical sphere of influence of even greater scope than the Japanese Empire prior to World War II, called by Japan "The Greater East Asian Co-Prosperity Sphere."
As with its other policies, China will turn liquid assets into illiquid assets in order to pursue its ambitions. This could make sense if nothing goes wrong. But, things will go wrong.
China will face a monumental liquidity crisis sooner than later and find that its liquid assets have been turned into bridges to nowhere.
De bovenstaande tekst biedt een enigszins simplistische maar tegelijkertijd interessant alternatief om naar het Chinese 'one belt one road'-initiatief te kijken. Een afnemende vraag en teruglopende groei heeft China (en grote Chinese bedrijven) gedwongen meer geld buiten de eigen markt af te zetten om de eigen economie niet te verzwakken.
Tegelijkertijd neemt dat een enorm risico met zich mee. De foreign exchange reserves staan onder druk en geld stroomt het land uit. Projecten buiten China zijn verre van winstgevend en worden in relatief risicovolle omgevingen uitgevoerd. De woningmarkt in een land als Maleisie ligt volledig op z'n gat omdat Chinese bedrijven erop los blijven bouwen. Zonder dat de vraag er nog daadwerkelijk is. Een vergelijkbaar scenario lijkt zich momenteel in Indonesie te voltrekken.
China lijkt zich tegelijkertijd enigszins bewust van het risico. Het land snapt dat het niet eindeloos geld kan uitgeven als er geen winst tegenover staat. Het heeft het voor bedrijven moeilijker gemaakt zomaar geld uit te geven in andere landen en het heeft ook het 'dumpen' van goedkope producten enigszins aan banden gelegd. Het OBOR-initatief gaat dan ook uiterst langzaam.
Kijk bijvoorbeeld naar de Chinese beloftes over spoorprojecten (veel HS-lijnen):
Ondanks Chinese beloftes komt er bizar weinig van de grond.
Maar is het snel genoeg? Zit China op een bubbel die gaat klappen als de schulden te groot worden en bedrijven niet meer kunnen lenen, noch hun schulden kunnen terugbetalen, Ondanks maatregelen blijven de Chinezen geld uitgeven als water over de hele wereld. Het 'OBOR'-initiatief mag dan nog in de kinderschoenen staan. Bedrijven laten zich echter niet tegenhouden. Bovendien speelt er een politiek-strategisch spel mee. Hoe realistisch is dat China uberhaupt de leidende wereldmacht wordt waarvan velen denken dat het een kwestie van tijd is? Of zal China juist moeten toezien hoe het invloed gaat inleveren?
[ Bericht 5% gewijzigd door DeParo op 09-08-2017 16:36:46 ]
Meer achtergrondinformatie? Heeft misschien te maken met de strijd die Alibaba (plus andere Chinese e-commerce giganten) en Amazon o.a. uitvechten in de markt.quote:Op woensdag 9 augustus 2017 17:57 schreef Jordy-B het volgende:
Ik verbaas me alleen al over het feit dat China rustig alle verzendkosten sponsort. Maakt niet uit wat je verstuurt, al kost het twintig cent, het wordt gewoon gratis naar Nederland verscheept. Dat kan toch niet blijven?
Kijkend naar het verleden lijkt het erop dat China ook nu op een behoorlijk credit-bubbel zit:quote:Op donderdag 10 augustus 2017 05:49 schreef Eyjafjallajoekull het volgende:
Was de bubbel niet al geklapt een paar jaar terug? Toen de Chinese beurs bijna halveerde. Ik hoor vaak verhalen van bubbels in China, maar volgens mij klappen ze nooit zo hard dat het hele land voor jaren stil ligt.
De omstandigheden van 2013 herhalen zich dan ook enigszins. China heeft veel maatregelen genomen om de kredietgroei tegen te gaan maar met uiteenlopende resultaten. Het is nog verre van voldoende:
“Credit has been growing faster than the economy every year, sometimes at double the rate of the economy, and that can’t go on forever. Even if they slow down to the point where credit growth rises at the same rate as the economy, Beijing will have a problem. When you have the train running at such a high speed, one bad patch of track can catch you out.”
Zie: https://www.bloomberg.com(...)ite-regulatory-curbs
Het is belangrijk om dit enigszins in de gaten te houden.
Nou, sinds de handel op chinese webshops bezig is, en dat is al ruim tien jaar, betaal je geen verzendkosten als je het vanuit China met China Post laat versturen, want China sponsort de verzending dus. Dat geldt eigenlijk voor alle Chinese webshops, dus niet alleen Alibaba, maar ook Dealextreme, gearbest, ibuygou, aliexpress, DHgate, banggood, etc.quote:
[..]
Meer achtergrondinformatie? Heeft misschien te maken met de strijd die Alibaba (plus andere Chinese e-commerce giganten) en Amazon o.a. uitvechten in de markt.
Het heeft ongetwijfeld te maken met de concurrentiepositie van China op de wereldmarkt. Ze duiken met hun producten ruim onder de prijs van bijvoorbeeld de Nederlandse bedrijven, juist omdat de verzendkosten gratis zijn. En dat betekent dat de export van China geweldig loopt, maar het kan natuurlijk niet zo zijn dat mensen dingen bestellen voor enkele losse euro's en dat China daar een tientje of twee bij legt om het ding verzonden te krijgen.
[ Bericht 2% gewijzigd door Jordy-B op 10-08-2017 13:50:53 ]
Een BBC programma heette: China, how do they do that. Het verwees naar dat geleend geld ook terugbetaald moeten worden. Gepensioneerde CEO's van financiële instellingen gaven er hun visie. Het blijkt dat aan China rond de 40.000 miljard USD zijn geleend die China voor de aanleg van havens, vliegvelden, hoge snelheidstreinen, autobanen etc -infrastructuur- heeft uitgegeven.quote:
China mag dan wel in een bubbel zitten, maar denk niet dat dat in Europa en Amerika anders is. De hele wereldeconomie is gebaseerd op schulden. China heeft alsnog een grote machtspositie gekregen door de "vrijhandelsakkoorden" die wij met ze hebben afgesloten. Een groot deel van onze industrie zit daar
Dat is zoveel dat de grens is overschreden dat verwacht kan worden dat dat nog terugbetaald kan worden. China zou veel meer moeten groeien dan het nu doet en dat voor lange tijd dat terugbetaling reëel is. Het antwoord op de vraag : "how do they do that"
bleef dan ook open. Vooropgestelde ontwikkelingen kunnen door onvoorziene omstandigheden snel veranderen. De 7 Klovendam staat bijvoorbeeld op een geologische instabiele ondergrond. Een sterke beving is genoeg.
De subsidiëring van van alles en nog wat -zoals verliesgevende post bezorging- is een achterhaald uitvloeisel van het communisme. China tart de natuur en financiële wetten. Dat gaat zich een keer wreken.
Met respect, je moet je bronnen niet van Britse staatstelevisie halenquote:
[..]
Een BBC programma heette: China, how do they do that. Het verwees naar dat geleend geld ook terugbetaald moeten worden. Gepensioneerde CEO's van financiële instellingen gaven er hun visie. Het blijkt dat aan China rond de 40.000 miljard USD zijn geleend die China voor de aanleg van havens, vliegvelden, hoge snelheidstreinen, autobanen etc -infrastructuur- heeft uitgegeven.
Dat is zoveel dat de grens is overschreden dat verwacht kan worden dat dat nog terugbetaald kan worden. China zou veel meer moeten groeien dan het nu doet en dat voor lange tijd dat terugbetaling reëel is. Het antwoord op de vraag : "how do they do that"
bleef dan ook open. Vooropgestelde ontwikkelingen kunnen door onvoorziene omstandigheden snel veranderen. De 7 Klovendam staat bijvoorbeeld op een geologische instabiele ondergrond. Een sterke beving is genoeg.
De subsidiëring van van alles en nog wat -zoals verliesgevende post bezorging- is een achterhaald uitvloeisel van het communisme. China tart de natuur en financiële wetten. Dat gaat zich een keer wreken.
De maakindustrie komt inmiddels meer en meer op haar schreden terug omdat de voordelen van het produceren in China meer en meer aan het verdampen zijn. Een andere drijfveer het land als productie locatie de rug toe te keren is dat intellectuele eigendom totaal NIET gerespecteerd word. Je product ligt sneller in de Chinese en winkels internationaal als dat je ze zelf hebt.quote:
China mag dan wel in een bubbel zitten, maar denk niet dat dat in Europa en Amerika anders is. De hele wereldeconomie is gebaseerd op schulden. China heeft alsnog een grote machtspositie gekregen door de "vrijhandelsakkoorden" die wij met ze hebben afgesloten. Een groot deel van onze industrie zit daar
Ik ben het er helemaal mee eens dat China niet de enige is met een torenhoge op termijn onhoudbare schuld. Japan is bijv. al decennia technisch bankroet. Italië staat met 134 procent schuld van zijn BBP op de kiep. Aangezien financiële instellingen nauw met elkaar verweeft zijn hoeft het maar bij een van de grotere schulddragers fout te gaan om een domino te bewerkstelligen.
In China gaat het verder dan alleen schulden, daar heb je bedrijven die te groot zijn geworden voor de eigen markt en ook intern niet meer kunnen concurreren, omdat deze bedrijven zich massaal op de buitenlandse markt storten, en China de keuze moet maken tussen een slinkende foreign exchange reserves of oplopende schulden, dat is een onhoudbare situatie.quote:
China mag dan wel in een bubbel zitten, maar denk niet dat dat in Europa en Amerika anders is. De hele wereldeconomie is gebaseerd op schulden. China heeft alsnog een grote machtspositie gekregen door de "vrijhandelsakkoorden" die wij met ze hebben afgesloten. Een groot deel van onze industrie zit daar
Vandaag:quote:
[..]
De maakindustrie komt inmiddels meer en meer op haar schreden terug omdat de voordelen van het produceren in China meer en meer aan het verdampen zijn. Een andere drijfveer het land als productie locatie de rug toe te keren is dat intellectuele eigendom totaal NIET gerespecteerd word. Je product ligt sneller in de Chinese en winkels internationaal als dat je ze zelf hebt.
Ik ben het er helemaal mee eens dat China niet de enige is met een torenhoge op termijn onhoudbare schuld. Japan is bijv. al decennia technisch bankroet. Italië staat met 134 procent schuld van zijn BBP op de kiep. Aangezien financiële instellingen nauw met elkaar verweeft zijn hoeft het maar bij een van de grotere schulddragers fout te gaan om een domino te bewerkstelligen.
Bron: FT.comquote:Mr Trump is expected to sign a presidential memorandum on Monday asking his top trade negotiator to examine launching an investigation into China’s intellectual property regime. Administration officials say the move signals a tough new US approach to Beijing’s unfair trade practices.
Interessant dus wat er gaat gebeuren omtrent dit onderzoek en nieuws.
Daar is China ook net een maatje te groot voor. Net als Rusland waar de economie ondanks de opgelegde sancties weer aantrekt.quote:
Was de bubbel niet al geklapt een paar jaar terug? Toen de Chinese beurs bijna halveerde. Ik hoor vaak verhalen van bubbels in China, maar volgens mij klappen ze nooit zo hard dat het hele land voor jaren stil ligt.
Zijn er nog meer lezers die dan meteen aan ADO denken ?quote:Ondanks Chinese beloftes komt er bizar weinig van de grond.
Het is niet alleen ADO maar veel Chinese clubs proberen ook hun geld, waarschijnlijk krijgen ze dat weer via grote bedrijven, te gebruiken om grote spelers uit Europa te krijgen. Ook daar poberen de overheid en de Chinese voetbalbond een stokje voor te steken zodat de reserves niet leeglopen. Vandaag nog in het nieuws:quote:
[..]
Zijn er nog meer lezers die dan meteen aan ADO denken ?
https://www.yahoo.com/new(...)220806--finance.html
Gaat dan om specifiek voetbalclubs maar met transfers niet anders.
1) China groeit harder dan gedacht:
2) Deze groei is een gevolg dat China bedrijven toestaat meer schulden te hebben. As a result, the IMF now expects China’s non-financial sector debt to exceed 290 per cent of GDP by 2022, compared with 235 per cent last year. The fund had previously estimated that debt levels would stabilise at 270 per cent of GDP over the next five years.
3) China's credit gap verliest het momentum en zet een dalende lijn in:
4) Om de economie gezonder te maken, krediet te doen laten groeien, en schulden af te nemen moet consumptie groeien. China is een enorme outlier op het gebied van consumptie. De samenleving wordt gekenmerkt door weinig aankopen en veel sparen:
5) Positiever nieuws. Sociale uitgaven groeien maar ook hier kan meer worden gedaan.
6) Ten slotte. Productiviteit is laag. China moet beter gebruik maken van 'resources' en iets doen tegen verliesmakende bedrijven, bedrijven met overcapaciteit, en de verlammende dominantie van staatsbedrijven.
Meer achtergronden:
http://www.imf.org/en/New(...)utlook-in-Six-Charts
https://www.ft.com/content/4ca05a5a-81a3-11e7-a4ce-15b2513cb3ff