quote:
Op donderdag 3 augustus 2017 12:38 schreef DeParo het volgende:[..]
Vertel nou eens concreet wat Obama dan heeft gedaan om de economie te stimuleren en vooral wat zijn grotere visie was voor Amerika?
Dit begint een beetje een surrealistisch verhaal te worden. Ik leg je uit wat Obama in de beperkte jaren dat de Democraten iets van zeggenschap hadden heeft gedaan en hoe hij de crisis te lijf is gegaan. Jij blijft maar hangen in 'grote visies'. Grote visies zijn een onzinnig concept binnen een systeem dat een president hooguit een mandaat van 8 jaar geeft, dat te maken heeft met een onafhankelijke juridische en parlement, een federale structuur met relatief autonome staten, enzovoort. De visie van Obama lijkt me echt niet zo moeilijk. Een sociaaldemocratie met een grote rol voor de overheid in het ondersteunen van de zwakkeren en faciliteren en inperken van de markt waar nodig.
quote:
[..]
[..]
Heel praktisch gezien klinkt dat mooi maar in werkelijkheid zitten Medicaid en Obamacare elkaar juist in de weg. Omdat Obamacare niet aantrekkelijk is voor jonge gezonde mensen die voorheen geen verzekering hadden, maar wel in aanmerking komen, is het voor hun aantrekkelijker om zich of niet op te geven voor Obamacare of het via hun werk te regelen in andere pakketten. Jonge mensen die zich er wel voor hebben opgegeven, zeker in de lage en gewone middenklasse, zitten met hoge premiums. Medicaid en Medicare waren er ook al voor Obamacare. Ja, deze programma's zijn uitgebreid onder Obama, tegelijkertijd kost het de overheid meer geld omdat veel Amerikanen niet de stap naar Obamacare kunnen maken. Medicaid zou makkelijk uitgebreid kunnen worden als Obamacare aantrekkelijker was voor jonge werkgevers.
Je betoog wordt met de minuut warriger. Je gooit 101 zaken door elkaar en springt van de hak op de tak. Laten we even terug gaan naar wat je nou eigenlijk oorspronkelijk zegt, namelijk dat Obamacare niets doet voor mensen met lage inkomens en dat die torenhoge premiums betalen. Daar breng ik tegenin dat Medicaid is uitgebreid van zo uit m'n hoofd 100% naar 133% van het federal poverty level. Oftewel een uitbreiding medicaid voor mensen die het geld niet hebben voor een verzekering. Dan hebben we de premiums in de marketplaces. Wederom afhankelijk van het inkomen als percentage van het federal poverty level geldt dat er binnen Obamacare weer een premium cap is obv subsidies:
quote:
Het voornaamste probleem zit niet zo zeer in bedrijven met een kleiner aantal werknemers die worden verplicht hun werknemers te verzekeren. Het probleem zit hem in het feit dat bepaalde bedrijven met relatief jonge gezonde werknemers duur betaalde plannen kunnen kopen voor hun werknemers en dat dit niet wordt gedestimuleerd. Deze bedrijven kiezen voor deze optie omdat ze het van de belasting af kunnen trekken of andere voordelen krijgen. Ze nemen de hoge premiums dus voor lief. Indien het minder voordelig was voor het bedrijf zou er makkelijker een ander pakket worden gekozen voor de werknemers, of zouden zij dit zelf moeten regelen [en individuele werknemers zullen naar verwachting minder snel een duur pakket kiezen], en komen er meer jonge en gezonde mensen in lagere plannen en pakketten terecht waarmee de prijs dus wordt gedrukt.
Waarom dit niet gebeurd? Bedrijven vinden het aantrekkelijk maar vooral omdat de hogere middenklasse dure plannen krijgt via de werkgever die zij anders niet hadden kunnen betalen. Dus ja, Obamacare en Medicaid zorgen er in theorie voor dat meer mensen toegang hebben tot gezondheidszorg, maar de kloof die je probeert te dichten kan je alleen dichten indien je de mensen die van de vorige situatie profiteerde worden gekort. Nu heb je een situatie waarin meer en meer mensen oftewel Medicaid krijgen [en kosten stijgen], in Obamacare met dure premiums zitten [eveneens ongunstig voor kleinere bedrijven en ook de werknemers], en de hogere middenklasse de dure pakketten kan houden.
Het probleem bij zorgsystemen is juist niet dat relatief jonge, gezonde werknemers duurbetaalde plannen krijgen. Integendeel, het probleem is exact het tegenovergestelde namelijk dat die zich niet of nauwelijks verzekeren. Die betalen namelijk wel premies, maar doen weinig beroep op zorg, waarbij dat verschil weer compenseert voor mensen die juist veel meer aan zorg ontvangen dan dat ze aan premie betalen. Als ik je verhalen goed interpreteer dan zit je nogal in over het feit dat het systeem niet volstrekt egalitair is. Dat mag, maar het is ook nooit de insteek geweest dat elke Amerikaan recht zou hebben op een volledig vergoeding anusbleekbehandeling.
quote:
[..]
[..]
Ik kan jou hetzelfde vragen mbt Obama en Clinton. Je zegt dat ze wat centristischer zijn maar ik vraag eigenlijk voor welk Amerika zij staan? Wat is hun beeld van hoe Amerika er in pakweg 10 jaar uit zou moeten zien? Wat willen zij concreet voor de Amerikaanse bevolking betekenen?
Sanders staat voor een sociaaldemocratische visie met meer overheidscontrole en het dichten van de kloof tussen arm en rijk. Dat is zijn toekomstbeeld voor Amerika. Een visie is altijd een algemeenheid oftewel een algemene stelling. De plannen geven concrete invulling aan een stelling. Maar een plan is waardeloos als het niet onderdeel is van een visie gericht op de lange termijn. Obama en Clinton, en de Clintons, hadden geen langetermijn visie, individuele plannen ja, maar dat zou niks veranderen aan de huidige status quo in Amerika.
Dat is vreemd dat je dat nog moet vragen, want ik heb nou al een aantal voorbeelden aangegeven op het gebied van zorg, economie en infrastructuur.
Bovendien staan Obama en H. Clinton in hoofdlijnen ook gewoon voor hetzelfde als Sanders hoor. Het stukje 'visie' uit de campagne van Clinton over de economie:
quote:
Hillary Clinton believes we need to build an economy that works for everyone, not just those at the top. But today, there are still powerful interests fighting to protect their own profits and privileges at the expense of everyone else. Too many of the rules and incentives in our economy encourage those at the top to abuse their power and take advantage of consumers, workers, small businesses, and taxpayers. That makes it tougher for even well-meaning CEOs to take the high road.
Het is allemaal niet zo spannend. Tussen een Clinton / Obama en Sanders zitten echt alleen maar nuanceverschillen, geen verschillen in grootse visie. Die heb je ook niet aangetoond, je blijft alleen maar herkauwen dat Obama en Clinton zogenaamd geen visie hebben en Sanders wel. Ik weet niet waar jouw obsessie met grootse visies vandaan komt, maar grootse visies slaan altijd dood in democratische systemen. In mijn ogen zie je daarom ook de teleurstellingscyclus in de Amerikaanse politiek. In campagnetijd zijn er weer mooie sprekers of sprekers die hele tirades houden tegen het systeem en na 4 of 8 jaar blijkt dat de praktijk toch weer heel wat weerbarstiger is.
quote:
[..]
[..]
De economische realiteit is altijd relevant maar grote bedrijven zijn er in mindere mate afhankelijk van. Kleinere bedrijven zijn over het algemeen kwetsbaarder voor de economische realiteit. Ivm de politieke realiteit zie je bij de grote Amerikaanse corporaties dat zij deze direct kunnen beinvloeden en er dus eveneens minder afhankelijk van zijn. Kleine bedrijven kunnen zich verenigen in lobbygroepen, heb je gelijk in, maar zijn individueel gezien minder afhankelijk. Ze hebben eveneens weinig invloed op het collectief. Terwijl een grote corporatie of onderneming in principe alleen kan opereren.
[..]
Het gaat niet om pure chaos. Met het woord chaos had ik het alleen over wat er in het Witte Huis zelf gebeurt. Maar nogmaals in Amerika zit een President die tot dusverre nauwelijks enig concreet voorstel er doorheen krijgt en continue in relletjes en onrust verzeilt raakt. Als de President invloed zou hebben op de economie zou dat betekenen dat bedrijven verwachten dat het in de toekomst slechter gaat. De politieke realiteit is ontzettend belangrijk voor bedrijven om wel of niet te investeren. Momenteel werk ik in een land veel samen met PwC en uit onze surveys blijkt dat de politieke realiteit, onrust, een grote reden is voor bedrijven van verschillende omvang om wel of niet te investeren, zich te vestigen in een land, of uit te breiden.
In Amerika gebeurt dat niet, sterker nog, bedrijven investeren wel degelijk. Ze breiden uit, nemen meer mensen aan, en proberen hun marktpositieve agressief te versterken zowel binnen als buiten de grenzen. Dat mag meer dan opmerkelijk worden genoemd.
Je lijkt het toch echt niet te snappen. Je herhaalt nu wéér dat politieke onrust en instabiliteit een belangrijke reden is voor bedrijven om te investeren / uit te breiden. Maar er ís helemaal geen politieke instabiliteit of onrust. Je haalt termen door elkaar.
quote:
Ik vroeg het hierboven al maar wat zijn de concrete invloeden van Obama geweest op de Amerikaanse economie. Je benoemt de FED maar deze opereert enigszins onafhankelijk van wat er in het Witte Huis gebeurt. Daar heeft Obama concreet gezien weinig invloed op gehad. Ik zie wat individuele plannen die wel of niet een stimulerende invloed kunnen hebben op de economie maar geen concrete strategie voor de lange termijn hoe Amerika er in de nabije toekomst uit zou moeten zien.
De Fed is strikt genomen onafhankelijk, maar de board of Governors wordt wel benoemd door de president. Het is echter ook niet 'de private sector / private equity'. Daarnaast noemde ik toch vrij duidelijk de stimuluspackages onder Obama. De implementatie van TARP en het doorvoeren van de ARRA bijvoorbeeld. Dat is toch echt vrij klassiek Keynesiaans beleid.
quote:
Sterker nog. Een veel interessanter plan wat benoemd had kunnen worden is de energie-onafhankelijke koers die Amerika is gaan varen in de afgelopen jaren, de agressive havenontwikkelingen [vooral gericht op diezelfde energie-onafhankelijke koers], en hoe Amerikaanse bedrijven hebben gereageerd op externe ontwikkelingen zoals een minder competief China [weer meer zijn gaan investeren in eigen land]. Het enige probleem in deze kwestie is de vraag in hoeverre dit uit de hoge hoed van Obama en zijn regering kwam. Het antwoord is nauwelijks. Het zijn dezelfde investeerders geweest die ik al eerder heb genoemd die dit beleid er doorheen hebben gedrukt en deze koers zijn gaan varen. Het is ook een alternatieve theorie waarom juist Rex Tillerson als minister is gekozen, niet vanwege zijn Rusland-connectie, maar de olie-connectie. En dit is geen duister complot maar simpelweg de politieke realiteit waarbij het de private sector is die steeds meer op de stoel van de federale overheid is gaan zitten.
Dus het is geen misvatting van mijn kant, zoals ik al eerder zij, het is de private sector in Amerika die momenteel een eigen politieke realiteit kan creeeren en daarmee ook druk bezig is in deze.
Westerse economieën zijn geen planeconomieën. Die bleken doorgaans ook niet zo best te werken. De private sector bepaalt inderdaad de 'koers' van de economie binnen de daarvoor door de overheid gestelde richtlijnen. Amerika is ook niet echt een 'energie-onafhankelijke' koers gaan varen. De term is wat onhandig geformuleerd, maar ik neem aan dat het om nationale onafhankelijkheid van import van energie gaat. Stijgende prijzen van olie (en daarmee gas) hebben fracking rendabeler gemaakt en daarmee ook de import van LNG sterk gereduceerd. Dat kan zo maar weer omslaan een sterker nog, de groei van de productie van schaliegas is alweer afgevlakt.
In Westerse landen zijn het altijd de marktkrachten die de koers bepalen waarin de overheid sturend op kan treden middels subsidies, belastingen of in het ergste geval verboden. Westerse landen zijn geen China waar de overheid beslist dat 'het land' marktleider moet worden in zonne-energie en vervolgens de hele economie die kant op stuurt.
quote:
[..]
[..]
Zoals eerder gesteld gaat het verder dan lobbyen maar is het directe controle op de overheid en kandidaten. Kijk vooral niet naar traditionele bedrijven maar meer naar P.E. en grote investeerders in deze.
Je praat weer in vage algemeenheden.