Opgesloten in 1930

Op wat voor banen solliciteer je?
Je zou toch bijv zo aan de slag kunnen als orderpicker bij Coolblue? (https://www.werkenbijcoolblue.nl/)

Is het verder niet handig om een aparte bankrekening aan te maken en daar je loon op te laten storten als je eenmaal werk hebt? Op die manier kunnen je ouders er ook echt niet bij, en als jij dan voet bij stuk houdt kan je gewoon sparen.

quote:

Op woensdag 2 augustus 2017 18:46 schreef Amavi het volgende:

[..]

ik zorg er dit keer wel voor dat dat niet gebeurt. mijn stufi was gekregen geld, dat was nog tot daar aan toe en toen ging ik er ook niet tegenin, maar mijn loon zal ik wel een stokje voor steken.

[..]

Dat heb (en werk je) je zelf in de hand. Je kan iedere willekeurige bank vandaag nog binnenlopen om een rekening voor jezelf te openen waar je ouders geen toegang tot hebben. Neemt niet weg dat je ouders van je stelen, maar stap 1 is ervoor zorgen dat het in de toekomst niet meer gebeurt. Dit soort problemen had je een paar jaar terug ook al kunnen ondervangen.

Als je de situatie écht zat bent, zit er maar 1 ding op en dat is voor jezelf opkomen. Dat kan beteken dat je er zelfstandig voor kiest om het huis uit te gaan, maar je kan eens beginnen met een goed gesprek. Je bent 21 en geen 12 meer.

quote:

Op woensdag 2 augustus 2017 22:51 schreef Oerbeer het volgende:

[..]

Dus omdat hij zich dat studiegeld heeft toegeëigend mag jij 15+ jaar even dik gaan aflossen. Daar ben je lekker mee dan.

Ze is toch zelf gestopt, dus dan zou je ook zelf de consequenties kunnen aanvaarden.

Dat het met de ouders te maken heeft dat ze gestopt is is een ander verhaal. Echter kun je in die jaren natuurlijk ook voor jezelf opkomen en studeren. desnoods ga je in de bieb studeren etc.

dat de ouders haar geld gebruiken om een faillissement af te wenden snap ik wel. Ik zou het niet doen, maar het is beter dan je woning etc kwijt te raken als je een potje van 10.000(geen idee) hebt.

quote:

Op woensdag 2 augustus 2017 16:14 schreef Amavi het volgende:
hebben jullie het wel gelezen? er is geen enkele mogelijkheid voor mij om op mezelf te gaan.

Waarom ben je eigenlijk gestopt met school om fulltime te werken om uit huis te gaan?

Ieder mens van jouw leeftijd gaat gewoon uit huis van de studiefinanciering die ze krijgen. Zonde om te stoppen dan juist, want alles wat je daar nog bij leent om je huur+maandlasten te kunnen betalen is ook nog eens de goedkoopste lening die je ooit zult afsluiten.

Gewoon weer naar school gaan en nog ff de stufi vangen waar je nog recht op hebt en daarmee gewoon op kamers gaan.

Debiel gezin, sorry hoor. Ik zou daar ook niet willen blijven wonen, al helemaal niet na m'n 18e nog.

En hoe ga je het aanpakken als je ouders eisen dat je je inkomen moet inleveren?

quote:

Op donderdag 3 augustus 2017 12:10 schreef Amavi het volgende:

[..]

als mbo-er is wat je maximaal kan krijgen een stukje minder dan hbo, heb geprobeerd een kamer te vinden met maximaal bijlenen maar is gewoon niet te doen, heb ook nooit iets kunnen sparen wat je toch wel nodig hebt als je net ergens intrekt. dus dat sparen is de hele reden dat ik nu ga werken, na een jaartje idd bijlenen en op kamers

Mja, ik ben 24 en heb ook nog nooit kunnen sparen, zo'n probleem is dat niet hoor. Ik heb 2 tussenjaren gehad om fulltime te werken om te kunnen sparen, maar heb nooit echt fulltime aan de bak gekund en van sparen is er toen dus ook al niet echt iets van gekomen. Inmiddels weer een paar jaar aan de studie, maar kom toch prima rond van m'n stufi+lening. Je zou van 600 per maand iig al wel rond moeten kunnen komen als je een beetje lage huur hebt, klein kamertje van 300 p/m ofzo.
Een bijbaantje van 2 avonden in de week is ook al makkelijker te vinden, hark je daarbovenop toch ook nog ff 200 p/m binnen.

Als het alle andere studenten (én mbo'ers) ook kan lukken zou het jou toch ook moeten lukken. Ook niet vreemd om daar hulp bij te vragen van mensen die beter weten hoe dat allemaal in z'n werk gaat.

Maar aangezien ik in jouw situatie ook fucking getraumatiseerd en verneukt zou zijn door het kromme gezin waar ik uit kom, zou ik ook echt even bij de huisarts aankloppen voor een doorverwijzing naar een specialist. Hoeven je ouders verder ook allemaal niks van te weten (die krijgen daar ook echt niks van te horen aangezien je gewoon meerderjarig bent), en kun je gewoon ff je ei kwijt met alles waar je mee zit en waar je tegenaan loopt en problemen mee ondervindt. Die kan je dan doorverwijzen naar bijv. een maatschappelijk werker of iemand anders die je kan begeleiden in het proces om én op jezelf te wonen én een beetje bijkomen van 21 jaar in een scheve familieverhouding op te groeien.
Wordt overigens ook allemaal vergoed vanuit de basisverzekering als je zo'n doorverwijzing hebt (en huisartsen doen daar nooit zo moeilijk over als ze je verhaal horen), dus kost je verder niks.

[ Bericht 2% gewijzigd door Moira op 03-08-2017 12:25:52 ]

quote:

Op donderdag 3 augustus 2017 12:26 schreef Amavi het volgende:

[..]

lijkt me inderdaad de beste oplossing! heb idd al een keer eerder een tussenjaar gehad toen ik 18 was, maar zat toen zo balls deep in de depressie dat ik na een maandje sparen gewoon mn shit heb gepakt en een week in m'n eentje naar berlijn ben vertrokken. was eye opening trouwens, moet ik vaker doen zulke dingen, maar anyways.

heb voor binnenkort toch al een afspraak bij de huisarts staan waar mn moeder niet mee naartoe gaat omdat mn kleren ook uit moeten enzo (normaal gaat ze altijd wel mee) dus zal het dan idd maar aankaarten. thanks!

Ja zou ik zeker doen. Al helemaal als je geen steun van je ouders ondervindt (debiel dat ze op je 21e nog mee wil naar de huisarts trouwens, zou echt knettergek worden in zo'n gezin, bah), is het fijn om wel steun te krijgen van professionals om uit die situatie te stappen.

Het is in je early 20's sowieso altijd een beetje leven van een bij elkaar geraapt zooitje centen, maar als je eenmaal op jezelf bent dan groei je daar wel steeds meer in. Dan leer je steeds meer mogelijkheden kennen om elke maand steeds iets beter rond te komen.
Op een houtje bijten is altijd nog beter dan onder zulke weird-ass ouders leven. Sorry hoor, je zal ongetwijfeld van ze houden, maar ik zou daar echt niet tegen kunnen en op m'n 16e al weg zijn blegh

Klote situatie! Je hebt op zo'n moment juist ouders nodig die er voor je zijn. Je werk/studie situatie maakt het lastig om uit huis te gaan en daardoor zit je eigenlijk nu nog vaster. Je verdient je eigen leventje en vrijheid maar hebt daarbij gezien je situatie de hulp van je ouders nodig.

Realiseer je dat het niet normaal is dat ze zo met je omgaan. En dat er mensen zijn die je kunnen helpen. Je moet dat echter wel zelf doen. Die stap zetten.

Say what? Ik kan me bij sommige gevallen nog wel voorstellen dat je je ouder nog mee zou willen hebben maar dan op eigen aangeven. Als je alleen naar je huisarts wil en ma dringt zich op dan zeg je gewoon niet dat je een afspraak hebt.

quote:

Op donderdag 3 augustus 2017 06:46 schreef Myrr het volgende:

Waarom overhandig je je rekeningen niet aan je vader met de boodschap "Ik ben een vrouw, vrouwen hoeven de rekeningen niet te betalen."

Vind dit een goede tip maar dan zullen ze wel weer met een heel lulverhaal komen waarom vrouwen in hun geval zowel moeten schoonmaken als moeten betalen. Of ze worden gewoon boos . Heb het gevoel dat met deze mensen geen discussie te voeren is. Maar misschien zeggen ze wel is waar ook wat schandalig van ons en betalen ze, je weet het niet. Zou het proberen als ik de ts was.

Wat een rot verhaal, zou absoluut niet teveel verwachten van maatschappelijk werkers of psychologen en dergelijke. Leuk als het er is vooral aangrijpen maar verwacht niet dat er iets zal veranderen binnen het gezin. Daarvoor zijn patronen vaak te diep ingesleten en als anderen niet gemotiveerd zijn ze te veranderen dan heb je pech. Je moet hier zelf uit zien te komen, misschien met behulp van mensen die je kunnen begeleiden naar goed betaald werk met weinig uren, een re integratiebureau of zo. Voor jongeren helpt dat vaak nog wel. Als je de mensheid haat en graag bonussen wil zijn er genoeg mogelijkheden op het gebied van sales.

quote:

Op vrijdag 4 augustus 2017 08:15 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Vind dit een goede tip maar dan zullen ze wel weer met een heel lulverhaal komen waarom vrouwen in hun geval zowel moeten schoonmaken als moeten betalen. Of ze worden gewoon boos . Heb het gevoel dat met deze mensen geen discussie te voeren is. Maar misschien zeggen ze wel is waar ook wat schandalig van ons en betalen ze, je weet het niet. Zou het proberen als ik de ts was.

Wat een rot verhaal, zou absoluut niet teveel verwachten van maatschappelijk werkers of psychologen en dergelijke. Leuk als het er is vooral aangrijpen maar verwacht niet dat er iets zal veranderen binnen het gezin. Daarvoor zijn patronen vaak te diep ingesleten en als anderen niet gemotiveerd zijn ze te veranderen dan heb je pech. Je moet hier zelf uit zien te komen, misschien met behulp van mensen die je kunnen begeleiden naar goed betaald werk met weinig uren, een re integratiebureau of zo. Voor jongeren helpt dat vaak nog wel. Als je de mensheid haat en graag bonussen wil zijn er genoeg mogelijkheden op het gebied van sales.

Een psycholoog of maatschappelijk werker verandert ook niks binnen het gezin, daar doe je het ook niet voor. Dat zou hooguit lukken als alle gezinsleden zelf in gezinstherapie zouden willen gaan.
Maar TS leeft haar hele leven al onder scheve gezinsverhoudingen, waar ze zelfs al een depressieve periode aan over heeft gehouden. Bepaalde negatieve gevoelens of ervaringen kunnen in TS dan ook aardig diepgeworteld liggen. Dan kan ze straks wellicht uit huis, maar is de overgang ineens zo'n shock dat ze weer depressief raakt oid. Zoiets kun je dan voor zijn door het proces te doorlopen met een professional, waardoor TS wat hulpt krijgt bij alle stapjes op eigen benen zonder dat ze ineens instort. Op zichzelf leert leven en de beklemmende thuissituatie los leert laten.
Bij zulke gecompliceerde situaties die zo veel met je gevoelens/gedachten/gemoedstoestand doen is het altijd prettig om een professional naast je te hebben ipv het alleen te moeten doorstaan.
Daarnaast helpt een maatschappelijk werker ook bij praktische zaken zoals budgettering, huisvesting, financiën, zodat TS op zichzelf kan gaan wonen en zo ook rond kan komen zonder de hulp van d'r ouders die haar toch niet steunen.

Geen zin om alles door te lezen. Maar waarom kun je niet op kamers wonen in september, studie volgen, lenen bij DUO en een bijbaan ernaast. Net als tienduizenden andere jongeren?

quote:

Op vrijdag 4 augustus 2017 11:31 schreef Moira. het volgende:
n. Dan kan ze straks wellicht uit huis, maar is de overgang ineens zo'n shock dat ze weer depressief raakt oid. Zoiets kun je dan voor zijn door het proces te doorlopen met een professional, waardoor TS wat hulpt krijgt bij alle stapjes op eigen benen zonder dat ze ineens instort.

Ja of het gaat allemaal gewoon prima.

Aawh succes met deze situatie dan maar ^^

quote:

Op woensdag 2 augustus 2017 16:02 schreef Amavi het volgende:
<knip>

Het is natuurlijk een impertinente vraag, maar wat voor culturele/etnische achtergrond heb je eigenlijk!? Ik bedoel, ik kan me gewoon niet voorstellen dat er anno 2017 nog autochtone Nederlanders zijn die hun dochter werkelijk zo behandelen.

Verder: als je nog stufi kunt trekken zou dat een optie zijn om uit huis te kunnen gaan. Gewoon maximaal lenen om zo zelfstandig te kunnen zijn.

[ Bericht 29% gewijzigd door Puntenjager op 05-08-2017 01:45:54 ]

Dubbel

Wat een triest en herkenbaar verhaal is dit zeg. Mijn situatie is niet exact hetzelfde, maar ik werd wel onder de duim gehouden door mijn ouders. Toen ik op mijn 18e van het vwo was gegooid (lang verhaal) en slaagde op de havo, werd mijn moeder uit het niet pissig toen de tompouce op was. Begon te schelden en te tieren, maar het kwam erop neer dat ik nu zou gaan werken, als ik een studie zou volgen werd ik het huis uitgekankerd. Zonder pardon.

Ik heb hierdoor 3 jaar in een flinke dip gezeten. Hier en daar wel een klein bijbaantje, maar ik verdiende niet meer dan de kosten van mijn vaste lasten. Vaak kon ik het ook niet betalen en wilden mijn ouders me niet helpen. Ben meerdere keren van huis weggelopen, in een geval zelfs gaan samenwonen met mijn toenmalige vriend. Verschrikkelijk was dat. Ze hemelden mijn vriend op omdat hij een hoge opleiding had gedaan, maar een laag baantje deed. Hoe lager de baan, hoe beter. Mijn moeder wilde dan ook dat ik een niveauloos baantje zou gaan doen in de haven. Als ik thuis was, werd ik zowat geterroriseerd: ik werd expres om 7 uur 's ochtends wakker gemaakt, terwijl ze wisten dat ik van 4 tot 6 een krantenwijk deed. Moest dan de hele dag opblijven en kutklusjes doen, want een echte arbeider doet dat ook. Denk aan dingen die ik echt niet kan, zoals ramen zemen, of random klusjes niet goedkeuren, zodat ze extra op me konden kankeren. Ik doe het toch fout. Als ze een leuk klusje hadden (afwas, muur verven, stofzuigen), dan mocht dat niet, maar ze vervloekten me wel dat ik geen initiatief nam?

Door de jaren heen ben ik wel mijn eigen ding blijven doen. Dan zijn ze maar pissig. Ze zijn nu toch al niet trots op me, dus waarom zou ik dan luisteren? Het wordt toch niet beter. In 2014 heb ik een grote stap genomen, door me in te schrijven voor een opleiding. Mbo 4, 3 niveaus te hoog. Mbo 1 is voor mijn ouders de heilige graal, dus je kunt je wel voorstellen dat ze niet blij waren. Heb zelfs nog bijna een zelfmoordpoging gedaan omdat ik het niet meer zag zitten. Het boeide ze niet. Als het echt zo kut was moest ik maar gaan.

Ook ben ik door de jaren heen gewoon uit blijven gaan. Ik mocht in eerste instantie niet eens naar buiten, maar nadat ik een keer de stoute schoenen aan had getrokken, bleef ik naar feesten gaan. Wat willen ze doen? Hier heb ik een aantal kennissen aan overgehouden, bij wie ik een kamer kon huren. Vanaf hier is mijn leven weer op de rit gekomen. Echt waar, sinds ik mijn eigen stekkie heb ben ik 100% vooruitgegaan. Je hebt tenminste ruimte vrij in je hoofd om de volgende stappen te zetten. Ook de band met mijn ouders is verbeterd, nog niet helemaal 100%, maar ze hebben gelukkig wel ingezien dat hun aanpak alleen maar averechts werkte.

Blijf vooral je eigen ding doen, hoe moeilijk het ook is. En zoek (maatschappelijke) hulp, zij zijn er voor je om je te helpen. Echt waar, doe het. Ik wens je heel veel sterkte toe.

Hallo Amavi,
Ongelovelijk wat een nare situatie jij in zit. Ook al ben je volwassen, als je zo klein gehouden wordt is het heel eng om je eigen weg te gaan.

Ik zou pas een studie gaan doen als je je beter voelt en weet wat je wil. Je hebt al schulden dus zou niet nog meer gaan lenen bij duo.

Een andere optie is op kamers (hou wel rekening met borg en 'administratiekosten'). Of je inschrijven bij de woningbouw en reageren op loting woningen. Voor veel woningbouwflatjes hoef je geen vast inkomen te hebben.

Eenmaal een nieuw adres vraag je huurtoeslag en een uitkering aan. Als je echt niks hebt kan je ook noodgeld aanvragen bij de gemeente totdat je een uitkering hebt.

Via de uitkering kom je in een sollicitatieproject waarbij ze je aan een baan helpen.

Heel veel succes.

TS wat zit je in een enorm nare situatie. Hoe zien jouw ouders eigenlijk de toekomst voor zich? Dat je de rest van je leven thuis blijft wonen, het huishouden blijft doen en je eventuele inkomen blijft inleveren?

quote:

Op zaterdag 5 augustus 2017 02:31 schreef broccoli. het volgende:
Mbo 4, 3 niveaus te hoog. Mbo 1 is voor mijn ouders de heilige graal, dus je kunt je wel voorstellen dat ze niet blij waren.

Ook al zoiets. Als je zoals ik uit een familie komt waarin zowel de mannen als de vrouwen gestimuleerd worden om het beste uit zichzelf te halen, dan is het moeilijk voor te stellen dat dit niet voor iedereen de normaalste zaak van de wereld is.

Ik vind het heel knap als je een toekomst kunt opbouwen terwijl je ouders dit actief proberen te verhinderen!

Wat ontzettend naar dat je in zo'n situatie zit. Ik kan begrijpen dat het misschien ook wel invloed heeft gehad op de ontwikkeling van je persoonlijkheid.

Je bent een slimme meid en ik vind het heel goed van je dat je stappen zet (zoals solliciteren en hier om advies vragen bijvoorbeeld).
Dit betekent dat je de noodzaak voelt en inziet. Echter, het voelen van de noodzaak kan af en toe enorm wisselen. Omdat je familieleden soms ook misschien in een wat betere bui zitten. Dan is de kans groot dat je dan juist dát moment aangrijpt om te bevestigen wat je al die jaren al hebt geloofd. Namelijk: dat dit normaal is en dat het allemaal wel meevalt. Probeer hier op voorbereid te zijn door je doel en de stappen die ervoor nodig zijn dat te behalen, heel helder te krijgen. Ik denk dat een hulpverlener jou hier heel goed in kan bijstaan.

Daarnaast: neem het mij niet kwalijk als ik het verkeerd heb, echter, is er hier ook sprake van fysiek geweld?

quote:

Op woensdag 2 augustus 2017 16:38 schreef spijkerbroek het volgende:

[..]

Wat is "christelijk wonen"?

Er zal wel een kruis boven de deur hangen.