40+ 40+ - Memory Lane
Midden in een midlife crisis? Moet je die nog krijgen of ben je die al voorbij? Hier kun je je ei kwijt over ouder worden en herinneringen aan vervlogen tijden.
43 jaar geleden dat nummer 14 schitterde op het WK-74. Cruijffie is niet meer. Overleed maart 2016. De herinnering blijft aan een groot mens en aan een groot sportman. De in 2000 tot Europees voetballer van de 20e eeuw gekozen Cruijff was op dat legendarische WK in 1974 pas 26 jaar jong. Ik was destijds niet ouder dan 11. Niet denkend aan de nabije toekomst. Al helemaal niet aan het jaar 2017 waarin we nu leven. 40-45 had nog geen betekenis. 4711 evenmin. Een verleden had ik niet. Althans, dat lag al lang achter me. Als 11jarige leef je in het heden. Het heden van De Kromme met nummer 10 op het WK-74 in West-Duitsland. Had nog nooit gehoord van George Orwells onheilspellende boek 1984. Van Beatles gitarist George Harrison, ondanks veel nummer 1 hits met De Beatles, kende ik het bestaan niet. Hoe George zijn best ook zou doen, zelfs bij deze legendarische Ierse Europees voetballer van het jaar 1967 ging er geen slaapkamerlichtje branden in 1974.
Het leeftijdsverschil tussen de jonge Herman en de oudere Johan was met 15 jaar eigenlijk niet eens zo groot. Toch waren het 2 verschillende werelden. Alsof Neil Armstrong vanaf de maan naar de aarde keek en besefte dat de aarde relatief jong is. Met de meest geavanceerde lens zou Armstrong nog de eeuwigheid niet kunnen bevatten. Mijn huidige leeftijd van 54 klinkt relatief oud. Gelukkig ben ik jong van geest en is de geest uit de fles. 54 is wel het jaar, net als 74, dat West Duitsland onterecht wereldkampioen werd. 50 jaar geleden werd George Best, op jonge leeftijd, Europees voetballer van het jaar. Op latere leeftijd had ie heel wat op zijn lever. Ik was 25 jaartjes jong toen Nederland in 1988 Europees kampioen werd. De 33 jaren daarna zijn omgevlogen. Via de exploderende Space Shuttle in 1989 en de aanslag plegende vliegtuigen op 9-11. Herinneringen die je uit je geheugen wil wissen. Daar waar je de successen van de grote voetballers in die 33 jaar wil koesteren.
Ik koester, als muziekliefhebber, ook de gedachten aan m'n muzikale helden uit het klankrijke verleden. Op mijn 18e ging ik met vrienden in 1979 voor het eerst naar Pinkpop. Een jaar later, 1980 zag ik Bono van U2 in de stellage van het Pinkpop-podium klimmen. Stiekem hoopte ik dat ie naar beneden zou vallen. Dan was ik erbij geweest. Zoals ik 6 jaar later in De Meer zat om de vermaarde omhaal van Marco van Basten tegen FC Den Bosch live te zien, en in 1988 in het stadion van HSV achter het doel stond toen San Marco in de laatste minuut tegen de Duitsers de 2-1 er in gleed. Herinneringen die nu nog kippenvel veroorzaken. Tijdloze herinneringen, herinneringen waarbij de tijd even lijkt stil te staan.
Een 71 jarige rocker, die meer dan 40 albums heeft uitgebracht, bezorgt me ook nog steeds het euforische gevoel dat ik als 11jarig voetballiefhebbertje voelde bij het Totaalvoetbal van Oranje op het WK-74. Een zanger/gitarist die zich al vanaf de jaren 60 continue vernieuwt, zonder zijn roots uit het oog te verliezen. Als snotaap in de zestiger jaren waren The Monkees mijn muzikale helden. Wist ik veel dat ze De Beatles wilden naäpen. Deze Canadese muzikale held speelt de pannen nog steeds van het dak. Alsof ie Cruijff of van Basten is in hun jonge jaren. Cruijff en van Basten kun je zonder omhaal van woorden geniale voetballers noemen. Dinosaur Sr, Neil Young, mag je ook in die categorie scharen. Piet Keizer noemde men de koning van de schaar. De oude rot Neil Young, raakt als een jonge God nog steeds de gevoelige snaar. Dan zeggen cijfers, leeftijd of jaartallen niks meer. Pietje en Johan houden in de voetbalhemel als Godenzonen samen een balletje hoog. Zoals Neil Young de eer hooghoudt van muzikanten die je recht in het hart raken.
Als Neil Young de sterren van de hemel speelt, houdt deze 54jarige het niet droog. Zoals ooit de jonge, 11jarige Herman na de verloren WK finale in 1974. Zich niet realiserend dat schoonheid uiteindelijk altijd overwint. Keep on rocking in the free world..........
Het leeftijdsverschil tussen de jonge Herman en de oudere Johan was met 15 jaar eigenlijk niet eens zo groot. Toch waren het 2 verschillende werelden. Alsof Neil Armstrong vanaf de maan naar de aarde keek en besefte dat de aarde relatief jong is. Met de meest geavanceerde lens zou Armstrong nog de eeuwigheid niet kunnen bevatten. Mijn huidige leeftijd van 54 klinkt relatief oud. Gelukkig ben ik jong van geest en is de geest uit de fles. 54 is wel het jaar, net als 74, dat West Duitsland onterecht wereldkampioen werd. 50 jaar geleden werd George Best, op jonge leeftijd, Europees voetballer van het jaar. Op latere leeftijd had ie heel wat op zijn lever. Ik was 25 jaartjes jong toen Nederland in 1988 Europees kampioen werd. De 33 jaren daarna zijn omgevlogen. Via de exploderende Space Shuttle in 1989 en de aanslag plegende vliegtuigen op 9-11. Herinneringen die je uit je geheugen wil wissen. Daar waar je de successen van de grote voetballers in die 33 jaar wil koesteren.
Ik koester, als muziekliefhebber, ook de gedachten aan m'n muzikale helden uit het klankrijke verleden. Op mijn 18e ging ik met vrienden in 1979 voor het eerst naar Pinkpop. Een jaar later, 1980 zag ik Bono van U2 in de stellage van het Pinkpop-podium klimmen. Stiekem hoopte ik dat ie naar beneden zou vallen. Dan was ik erbij geweest. Zoals ik 6 jaar later in De Meer zat om de vermaarde omhaal van Marco van Basten tegen FC Den Bosch live te zien, en in 1988 in het stadion van HSV achter het doel stond toen San Marco in de laatste minuut tegen de Duitsers de 2-1 er in gleed. Herinneringen die nu nog kippenvel veroorzaken. Tijdloze herinneringen, herinneringen waarbij de tijd even lijkt stil te staan.
Een 71 jarige rocker, die meer dan 40 albums heeft uitgebracht, bezorgt me ook nog steeds het euforische gevoel dat ik als 11jarig voetballiefhebbertje voelde bij het Totaalvoetbal van Oranje op het WK-74. Een zanger/gitarist die zich al vanaf de jaren 60 continue vernieuwt, zonder zijn roots uit het oog te verliezen. Als snotaap in de zestiger jaren waren The Monkees mijn muzikale helden. Wist ik veel dat ze De Beatles wilden naäpen. Deze Canadese muzikale held speelt de pannen nog steeds van het dak. Alsof ie Cruijff of van Basten is in hun jonge jaren. Cruijff en van Basten kun je zonder omhaal van woorden geniale voetballers noemen. Dinosaur Sr, Neil Young, mag je ook in die categorie scharen. Piet Keizer noemde men de koning van de schaar. De oude rot Neil Young, raakt als een jonge God nog steeds de gevoelige snaar. Dan zeggen cijfers, leeftijd of jaartallen niks meer. Pietje en Johan houden in de voetbalhemel als Godenzonen samen een balletje hoog. Zoals Neil Young de eer hooghoudt van muzikanten die je recht in het hart raken.
Als Neil Young de sterren van de hemel speelt, houdt deze 54jarige het niet droog. Zoals ooit de jonge, 11jarige Herman na de verloren WK finale in 1974. Zich niet realiserend dat schoonheid uiteindelijk altijd overwint. Keep on rocking in the free world..........
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
43 jaar geleden dat nummer 14 schitterde op het WK-74. Cruijffie is niet meer. Overleed maart 2016. De herinnering blijft aan een groot mens en aan een groot sportman. De in 2000 tot Europees voetballer van de 20e eeuw gekozen Cruijff was op dat legendarische WK in 1974 pas 26 jaar oud. Ik was als jong spelertje van NIVO Sparta destijds niet ouder dan 11. Niet denkend aan de nabije toekomst. Al helemaal niet aan het jaar 2017 waarin we nu leven. 40-45 had nog geen betekenis. 1953, het oprichtingsjaar van NIVO, evenmin. Een verleden had ik niet. Althans, dat lag al lang achter me. Als 11jarig straatvoetballertje leefde je in het heden. Het heden van De Kromme met nummer 10 op het WK-74 in West-Duitsland. Had nog nooit gehoord van George Orwells onheilspellende boek 1984. Van gitarist George Harrison, ondanks veel nummer 1 hits met De Beatles, kende ik het bestaan niet. Hoe King George zijn best ook zou doen, zelfs bij deze legendarische Ierse Europees voetballer van het jaar, gekroond in 1967, ging er op Vogelenzang 25 geen slaapkamerlampje branden.
Het leeftijdsverschil tussen de jonge Herman en de oudere Johan was met 15 jaar eigenlijk niet eens zo groot. Toch waren het 2 verschillende werelden. Alsof Neil Armstrong vanaf de maan naar de aarde keek en besefte dat de aarde relatief jong is. Met de meest geavanceerde lens zou Armstrong nog steeds de eeuwigheid niet kunnen bevatten. Mijn huidige leeftijd van 54 klinkt relatief oud. Gelukkig ben ik jong van geest en is de geest uit de fles. 54 is wel het jaar, net als 74, dat West Duitsland onterecht wereldkampioen voetbal werd. 50 jaar geleden werd George Best, op jonge leeftijd, Europees voetballer van het jaar. Op latere leeftijd had ie heel wat meer op zijn kerfstok en op zijn lever. Ik was 25 jaartjes jong toen Nederland in 1988 Europees kampioen werd. De 29 jaren daarna zijn omgevlogen. Via de exploderende Space Shuttle in 1989 en de aanslag plegende vliegtuigen op 9-11. Herinneringen die je uit je geheugen wil wissen. Daar waar je de grote voetbalsuccessen uit die bijna 30 jaar blijvend wil koesteren.
Ik koester, als muziekliefhebber, ook de gedachten aan m'n muzikale helden uit het klank- en glansrijke verleden. Op mijn 18e ging ik in 1979, met vrienden uit Bommel en de Bommelerwaard, voor het eerst naar Pinkpop. Een jaar later, 1980, zag ik Bono van U2 in de stellages van het Pinkpop-podium klimmen. Stiekem hoopte ik dat ie naar beneden zou vallen. Dan zou ik erbij zijn geweest. Zoals ik 6 jaar later in De Meer zat om de vermaarde omhaal van Marco van Basten tegen FC Den Bosch live te zien, en in 1988 in het Volkspark stadion van HSV achter het doel stond toen San Marco, in de laatste minuut tegen de West- Duitsers de 2-1 er in gleed. Herinneringen die nog steeds voor kippenvel zorgen. Tijdloze herinneringen, herinneringen waarbij de tijd even lijkt stil te staan.
Een 71 jarige oer-rocker uit Canada, die meer dan 40 albums heeft uitgebracht, bezorgt me ook nog steeds het euforische gevoel dat ik, als 11jarige Bommelse pleintjesvoetballer achter de Philipsschool, voelde kijkend naar het 'totaalvoetbal' van Oranje op het WK-74. Een zanger/gitarist die zich al vanaf de jaren 60 continue vernieuwt, zonder zijn roots en hartstocht uit het oog te verliezen. Als snotaap in de zestiger jaren waren The Monkees mijn eerste muzikale helden. Wist ik veel dat ze De Beatles wilden na-apen en mijn pad zouden plaveiden op weg naar Dinosaurus Sr.
Deze Canadese muzikale held speelt de pannen nog steeds van de stadiondaken. Alsof ie Cruijff of van Basten is in hun jonge jaren. Cruijff en van Basten kun je zonder omhaal van woorden geniale voetballers noemen. Dinosaur Sr, Neil Young, mag je ook tot die categorie scharen.
Piet Keizer werd door voetballiefhebbers de koning van de schaar genoemd. De oude rot Neil Young, raakt als een inspirerende jonge God nog steeds de gevoelige snaar. Dan zeggen cijfers, leeftijd of jaartallen niks meer. Pietje en Johan houden tegenwoordig in de voetbalhemel, als echte Godenzonen, samen een balletje hoog. Zoals Neil Young de eer hooghoudt van de oprechte muzikant die je recht in het hart raakt.
Als Neil Young de sterren van de muzikantenhemel speelt, houdt deze 54jarige Bommelse, sentimentele romanticus het niet droog. Zoals ooit een 11jarig menneke, op Vogelenzang 25 starend naar de televisie, na de verloren WK finale tegen natte pupillen vocht. Zich nog niet realiserend dat schoonheid uiteindelijk altijd zal overwinnen. Keep on rocking in the free world..........
Het leeftijdsverschil tussen de jonge Herman en de oudere Johan was met 15 jaar eigenlijk niet eens zo groot. Toch waren het 2 verschillende werelden. Alsof Neil Armstrong vanaf de maan naar de aarde keek en besefte dat de aarde relatief jong is. Met de meest geavanceerde lens zou Armstrong nog steeds de eeuwigheid niet kunnen bevatten. Mijn huidige leeftijd van 54 klinkt relatief oud. Gelukkig ben ik jong van geest en is de geest uit de fles. 54 is wel het jaar, net als 74, dat West Duitsland onterecht wereldkampioen voetbal werd. 50 jaar geleden werd George Best, op jonge leeftijd, Europees voetballer van het jaar. Op latere leeftijd had ie heel wat meer op zijn kerfstok en op zijn lever. Ik was 25 jaartjes jong toen Nederland in 1988 Europees kampioen werd. De 29 jaren daarna zijn omgevlogen. Via de exploderende Space Shuttle in 1989 en de aanslag plegende vliegtuigen op 9-11. Herinneringen die je uit je geheugen wil wissen. Daar waar je de grote voetbalsuccessen uit die bijna 30 jaar blijvend wil koesteren.
Ik koester, als muziekliefhebber, ook de gedachten aan m'n muzikale helden uit het klank- en glansrijke verleden. Op mijn 18e ging ik in 1979, met vrienden uit Bommel en de Bommelerwaard, voor het eerst naar Pinkpop. Een jaar later, 1980, zag ik Bono van U2 in de stellages van het Pinkpop-podium klimmen. Stiekem hoopte ik dat ie naar beneden zou vallen. Dan zou ik erbij zijn geweest. Zoals ik 6 jaar later in De Meer zat om de vermaarde omhaal van Marco van Basten tegen FC Den Bosch live te zien, en in 1988 in het Volkspark stadion van HSV achter het doel stond toen San Marco, in de laatste minuut tegen de West- Duitsers de 2-1 er in gleed. Herinneringen die nog steeds voor kippenvel zorgen. Tijdloze herinneringen, herinneringen waarbij de tijd even lijkt stil te staan.
Een 71 jarige oer-rocker uit Canada, die meer dan 40 albums heeft uitgebracht, bezorgt me ook nog steeds het euforische gevoel dat ik, als 11jarige Bommelse pleintjesvoetballer achter de Philipsschool, voelde kijkend naar het 'totaalvoetbal' van Oranje op het WK-74. Een zanger/gitarist die zich al vanaf de jaren 60 continue vernieuwt, zonder zijn roots en hartstocht uit het oog te verliezen. Als snotaap in de zestiger jaren waren The Monkees mijn eerste muzikale helden. Wist ik veel dat ze De Beatles wilden na-apen en mijn pad zouden plaveiden op weg naar Dinosaurus Sr.
Deze Canadese muzikale held speelt de pannen nog steeds van de stadiondaken. Alsof ie Cruijff of van Basten is in hun jonge jaren. Cruijff en van Basten kun je zonder omhaal van woorden geniale voetballers noemen. Dinosaur Sr, Neil Young, mag je ook tot die categorie scharen.
Piet Keizer werd door voetballiefhebbers de koning van de schaar genoemd. De oude rot Neil Young, raakt als een inspirerende jonge God nog steeds de gevoelige snaar. Dan zeggen cijfers, leeftijd of jaartallen niks meer. Pietje en Johan houden tegenwoordig in de voetbalhemel, als echte Godenzonen, samen een balletje hoog. Zoals Neil Young de eer hooghoudt van de oprechte muzikant die je recht in het hart raakt.
Als Neil Young de sterren van de muzikantenhemel speelt, houdt deze 54jarige Bommelse, sentimentele romanticus het niet droog. Zoals ooit een 11jarig menneke, op Vogelenzang 25 starend naar de televisie, na de verloren WK finale tegen natte pupillen vocht. Zich nog niet realiserend dat schoonheid uiteindelijk altijd zal overwinnen. Keep on rocking in the free world..........
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
|
|
