[Etappe 20] Marseille - Marseille (ITT) #7 Floptour

quote:

Op zondag 23 juli 2017 11:20 schreef SaintOfKillers het volgende:
Ik vind het storend dat de resultaten van "het nieuwe wielrennen" zo sterk beïnvloed worden door valpartijen. Ik heb het idee dat dat vroeger minder gebeurde. Uiteraard vielen er toen ook renners uit, maar tegenwoordig is dat gewoon schering en inslag (niet alleen in de Tour). Dan heb ik het niet over ziek worden of buiten tijd eindigen, maar echt valpartijen.

Ik kan me geen recente grote rondes en klassieke voorjaren herinneren waar de toppers gewoon een hele periode tegen elkaar reden en iedereen zijn kansen kon verdedigen, er plakken er altijd wel een half dozijn tegen het asfalt.

Hoe ver gaan die herinneringen terug?
En vanaf wanneer begint dat "nieuwe wielrennen"?

Wat wel zo is, is dat er veel meer drukte is in de pelotons, en die pelotons zijn groter dan (veel) vroeger.
De drukte wordt voor een groot deel veroorzaakt door de enorme publiciteit en commerciële belangen.
Complete etappes integraal op tv en internet; dus moet er in beeld gereden worden om de sponsoren te behagen. Dringen geblazen.
Bovendien wordt het spektakel steeds meer geforceerd: de gekste steile smalle afdalingen zijn niet mal genoeg. Er moet gescoord worden.

Ik heb thuis 2 ouwe Vlaamse wielrenboekjes over de jaren 1976 en 1977. Een tijd geleden lekker goedkoop tweedehands gekocht. Geweldig leesvoer over twee doorsnee jaartjes uit de goeie ouwe tijd. Het stikt in die goeie ouwe tijd van de valpartijen. In 1976 valt er in de Giro er één dode: Juan Manuel Santisteban (bijgenaamd "Flappie"). Er zijn vele valpartijen in hectische pelotonsprints; Patrick Sercu wordt zwaar gewond afgevoerd. Er wordt gevreesd voor zijn carrière. Sprinter Rik van Linden eindigt in het ziekenhuis met een zware hersenschudding. De winnaar van de eerste bergrit, Ronald De Witte, komt na de finish in botsing met fotografen, valt, loopt zware hoofdwonden op en staakt enkele dagen later de strijd. Roze truidrager Felice Gimondi komt ten val en blijft minutenlang liggen. Niettemin krijgt hij van de artsen toestemming om door te fietsen (waanzin). Hij wint de Giro ook nog omdat zijn 'roze' opvolger Johan De Muynck in de laatste bergetappe zwaar ten val komt en dermate gekneusd raakt dat hij in de slottijdrit kansloos is.
In de Tour komt favoriet en titelverdediger Bernard Thévenet meerdere keren ten val (dalen is niet zijn sterkste punt) en staakt uiteindelijk gedemoraliseerd de strijd. Kanshebber en wereldkampioen Hennie Kuiper valt twee keer; na de tweede val wordt hij weer wakker in het ziekenhuis. Joop Zoetemelk valt niet, maar krijgt wel last van een steenpuist op zijn reet, waardoor hij zijn kansen niet voor de volle 100% kan verdedigen. Van Impe wint de Tour.

In de Giro van 1977 rijgt wereldkampioen Freddy Maertens de ene ritzege na de andere aaneen, tot hij ten val komt en zijn pols breekt. Einde verhaal. Gelukkig voor de ploeg neemt meesterknecht Michel Pollentier de honneurs waar. 'De Kei van Keiem' wint de Giro.
In de Tour van 1977 zit kanshebber Hennie Kuiper in de 1e etappe achter een grote valpartij (en dat bij een klein peloton van 100 man). Hij verliest 15 seconden op alle andere favorieten. Op Alpe-d'Huez wint hij de rit, maar hij komt 8 seconden tekort voor het geel. In de slotklim van die etappe ligt titelverdediger Lucien van Impe voorop, maar hij komt ten val nadat hij wordt aangereden door een volgauto. Kuiper passeert, Van Impe's fiets blijkt kapot, Thévenet passeert ook. Van Impe verliest 3 minuten in 5 kilometer.
Gele truidrager Thévenet komt in de stromende regen op de Champs-Elysées ten val, maar de Raleigh-ploeg van Kuiper weigert om daarvan te profiteren. De Fransman wint de Tour, en geeft enkele jaren later toe dat de jury hem gematst heeft bij dopingcontroles.

W.b. de zogenaamde saaiheid van de laatste jaren nog 1 opmerking: in het (al dan niet) verre verleden begonnen de live-uitzendingen plusminus 30 tot 40 km voor de finish, en dan werd er vaak een flitsende finale 'geregeld', terwijl er veel vaker een wandeletappe van wel zo'n 200 kilometer aan vooraf was gegaan. Of lange 'dodelijk saaie' ontsnappingen. 'We' raken eraan gewend dat we iedere scheet van iedere renner live in beeld kunnen krijgen, en vinden na 5 van dergelijke jaren blijkbaar dat het wielrennen eigenlijk een sleur en een flopshow is.

Of zijn 'we' gewoon zeurende en verwende krengen geworden?

[ Bericht 0% gewijzigd door Toby56 op 23-07-2017 12:21:58 ]

Lammertink was nog gevallen gisteren trouwens

quote:

Op zondag 23 juli 2017 11:41 schreef Jason22 het volgende:
Volgend jaar zit er in ieder geval een ploegentijdrit in van 35 kilometer. Denk niet dat er daarna nog 2 individuele tijdritten volgen, maar waarschijnlijk nog wel een. De vraag is dan hoe lang die gaat zijn en waar die in de Tour zit.

7km eerste dag. Anders vermoord je de kansen van bardet

quote:

Op zondag 23 juli 2017 11:20 schreef SaintOfKillers het volgende:
Ik vind het storend dat de resultaten van "het nieuwe wielrennen" zo sterk beïnvloed worden door valpartijen. Ik heb het idee dat dat vroeger minder gebeurde. Uiteraard vielen er toen ook renners uit, maar tegenwoordig is dat gewoon schering en inslag (niet alleen in de Tour). Dan heb ik het niet over ziek worden of buiten tijd eindigen, maar echt valpartijen.

Ik kan me geen recente grote rondes en klassieke voorjaren herinneren waar de toppers gewoon een hele periode tegen elkaar reden en iedereen zijn kansen kon verdedigen, er plakken er altijd wel een half dozijn tegen het asfalt.

Eens, maar volgens mij is dat meer iets wat we hebben te accepteren dan dat er een realistische oplossing voorhanden is. Toegenomen belangen en cultuurverandering (richting control freak) is vermoedelijk onomkeerbaar, of je moet radicale wijzigingen doorvoeren - veel verdergaand dan een rennertje minder per ploeg.

quote:

Op zondag 23 juli 2017 13:04 schreef trein2000 het volgende:

[..]

7km eerste dag. Anders vermoord je de kansen van bardet

Bardet reed in Düsseldorf sneller dan Uran, Landa en Aru overigens

quote:

Op zondag 23 juli 2017 13:50 schreef Marcoss het volgende:

[..]

Bardet reed in Düsseldorf sneller dan Uran, Landa en Aru overigens

Dan spreekt dat alleen nog maar meer om de tijdrit de eerste dag te doen. Maar was er al niet besloten dat het een rit in lijn was?

quote:

Op zondag 23 juli 2017 13:50 schreef Marcoss het volgende:

[..]

Bardet reed in Düsseldorf sneller dan Uran, Landa en Aru overigens

Tijdrit van Vuillermoz laat volgens mij wel zien dat het niet zo zeer aan het materiaal ligt. Romain was op.

quote:

Op zondag 23 juli 2017 12:57 schreef franklop het volgende:
Lammertink was nog gevallen gisteren trouwens

Het nieuwe wielrennen?

quote:

Op zondag 23 juli 2017 14:06 schreef Felagund het volgende:

[..]

Dan spreekt dat alleen nog maar meer om de tijdrit de eerste dag te doen. Maar was er al niet besloten dat het een rit in lijn was?

Jep, eerst twee vlakke ritten en dan de ploegentijdrit.

quote:

Op zondag 23 juli 2017 11:36 schreef Toby56 het volgende:

[..]

Prima.
Dat betekent dat er bijna niets in deze sport het vermelden waard blijft.
Als ik zo zou redeneren, dan blijft er nul reden over om zo'n sport nog te volgen.

Dat ligt in dit geval aan de koers. Vrij recent had je de Tour nog van 2014 die echt wel prima was. Ook die werd ontsierd door valpartijen van toppers, maar ook heroïsche strijd en een interessant parcours met daardoor een interessant verloop van de wedstrijd.

Niemand zit te wachten op weer een etappe waarin de Skyploeg voorop rijd op basis van de wattage-meters, maar het gebeurt wel en het is niet om aan te gluren.

quote:

Op zondag 23 juli 2017 12:12 schreef Toby56 het volgende:

[..]

Hoe ver gaan die herinneringen terug?
En vanaf wanneer begint dat "nieuwe wielrennen"?

Wat wel zo is, is dat er veel meer drukte is in de pelotons, en die pelotons zijn groter dan (veel) vroeger.
De drukte wordt voor een groot deel veroorzaakt door de enorme publiciteit en commerciële belangen.
Complete etappes integraal op tv en internet; dus moet er in beeld gereden worden om de sponsoren te behagen. Dringen geblazen.
Bovendien wordt het spektakel steeds meer geforceerd: de gekste steile smalle afdalingen zijn niet mal genoeg. Er moet gescoord worden.

Ik heb thuis 2 ouwe Vlaamse wielrenboekjes over de jaren 1976 en 1977. Een tijd geleden lekker goedkoop tweedehands gekocht. Geweldig leesvoer over twee doorsnee jaartjes uit de goeie ouwe tijd. Het stikt in die goeie ouwe tijd van de valpartijen. In 1976 valt er in de Giro er één dode: Juan Manuel Santisteban (bijgenaamd "Flappie"). Er zijn vele valpartijen in hectische pelotonsprints; Patrick Sercu wordt zwaar gewond afgevoerd. Er wordt gevreesd voor zijn carrière. Sprinter Rik van Linden eindigt in het ziekenhuis met een zware hersenschudding. De winnaar van de eerste bergrit, Ronald De Witte, komt na de finish in botsing met fotografen, valt, loopt zware hoofdwonden op en staakt enkele dagen later de strijd. Roze truidrager Felice Gimondi komt ten val en blijft minutenlang liggen. Niettemin krijgt hij van de artsen toestemming om door te fietsen (waanzin). Hij wint de Giro ook nog omdat zijn 'roze' opvolger Johan De Muynck in de laatste bergetappe zwaar ten val komt en dermate gekneusd raakt dat hij in de slottijdrit kansloos is.
In de Tour komt favoriet en titelverdediger Bernard Thévenet meerdere keren ten val (dalen is niet zijn sterkste punt) en staakt uiteindelijk gedemoraliseerd de strijd. Kanshebber en wereldkampioen Hennie Kuiper valt twee keer; na de tweede val wordt hij weer wakker in het ziekenhuis. Joop Zoetemelk valt niet, maar krijgt wel last van een steenpuist op zijn reet, waardoor hij zijn kansen niet voor de volle 100% kan verdedigen. Van Impe wint de Tour.

In de Giro van 1977 rijgt wereldkampioen Freddy Maertens de ene ritzege na de andere aaneen, tot hij ten val komt en zijn pols breekt. Einde verhaal. Gelukkig voor de ploeg neemt meesterknecht Michel Pollentier de honneurs waar. 'De Kei van Keiem' wint de Giro.
In de Tour van 1977 zit kanshebber Hennie Kuiper in de 1e etappe achter een grote valpartij (en dat bij een klein peloton van 100 man). Hij verliest 15 seconden op alle andere favorieten. Op Alpe-d'Huez wint hij de rit, maar hij komt 8 seconden tekort voor het geel. In de slotklim van die etappe ligt titelverdediger Lucien van Impe voorop, maar hij komt ten val nadat hij wordt aangereden door een volgauto. Kuiper passeert, Van Impe's fiets blijkt kapot, Thévenet passeert ook. Van Impe verliest 3 minuten in 5 kilometer.
Gele truidrager Thévenet komt in de stromende regen op de Champs-Elysées ten val, maar de Raleigh-ploeg van Kuiper weigert om daarvan te profiteren. De Fransman wint de Tour, en geeft enkele jaren later toe dat de jury hem gematst heeft bij dopingcontroles.

W.b. de zogenaamde saaiheid van de laatste jaren nog 1 opmerking: in het (al dan niet) verre verleden begonnen de live-uitzendingen plusminus 30 tot 40 km voor de finish, en dan werd er vaak een flitsende finale 'geregeld', terwijl er veel vaker een wandeletappe van wel zo'n 200 kilometer aan vooraf was gegaan. Of lange 'dodelijk saaie' ontsnappingen. 'We' raken eraan gewend dat we iedere scheet van iedere renner live in beeld kunnen krijgen, en vinden na 5 van dergelijke jaren blijkbaar dat het wielrennen eigenlijk een sleur en een flopshow is.

Of zijn 'we' gewoon zeurende en verwende krengen geworden?

Topposting, thanks!
Wat een prachtige heroïsche sport is wielrennen toch

Kom op koersen jongens!

quote:

Op zondag 23 juli 2017 16:18 schreef Blik het volgende:

[..]

Dat ligt in dit geval aan de koers. Vrij recent had je de Tour nog van 2014 die echt wel prima was. Ook die werd ontsierd door valpartijen van toppers, maar ook heroïsche strijd en een interessant parcours met daardoor een interessant verloop van de wedstrijd.

Niemand zit te wachten op weer een etappe waarin de Skyploeg voorop rijd op basis van de wattage-meters, maar het gebeurt wel en het is niet om aan te gluren.

De renners maken de koers. En als de koers leiders kent (hetzij individuele renners, hetzij een volledige ploeg): ja, dan maken zij doorgaans de koers. De Giro kende niet echt zo'n leider, en dat geeft een boeiender koersverloop, ongeacht de aard van het parcours.

Merckx, Hinault en Anquetil (in mindere mate) waren destijds echte patrons. Hinault had (in eerste instantie) niet de ploeg om alles te regelen, Merckx had dat wel. Vandenbossche, Van Springel, Rini Wagtrmans, allemaal top 10 kandidaten die voor een tas geld voor Molteni gingen fietsen.
Hinault regelde gewoon alles in eigen persoon. Hij greep renners bij de broek die prijzen wilden grijpen terwijl Le Blaireu-lui-même een ander in gedachten had. Hij sloeg zelfs demonstranten, die de koers tijdelijk wilden blokkeren, op hun kakement. Zijn rechtse directe was berucht. Verder viel hij vaak verwoestend aan in slechts 1 bergrit en bleef voor de rest volgen, en wachten tot de tijdritten.

Jacques Anquetil volgde zoveel mogelijk in de bergen, en toonde daarbij vooral veel bluf. Belangrijke concurrenten als Poulidor raakten ieder jaar opnieuw weer onder de indruk en aarzelden te lang om heftig aan te vallen. In de tijdritten (die veel langer waren dan nu) reed Anquetil vervolgens iedereen aan gort.

Anquetil, Merckx en Hinault: alledrie wonnen ze 5 keer de Tour. Dat zijn er al 15 die niet aan te gluren waren.
Niettemin: alle 3 Legendes.

Ik houd het erop dat 'we' verwend zijn en snel vergeten hoe 'saai' vorige edities waren.
En mensen die ieder jaar de krenten uit de pap weten te vissen noemen we liever een romanticus of een nostalgische onnozelaar.
Maar het kan de moderne verwende kijker niet megamegamega spectaculair genoeg meer zijn. Je praat echter wel over mensen. 3 weken achtereen buffelen op de fiets is an sich al onmenselijk zwaar genoeg. Maar als er niet dagelijks bikklhard wordt gestreden om het geel, dan is de chips vretende kijker zwaar teleurgesteld en spreekt van een flopshow.

Frappant genoeg noem je mij een nostalgicus, maar geef je zelf aan dat naar apparaten glurende renners de saaiheid zelve zijn. Jij wilt dus ook heroïek en romantiek, maar dan blijkbaar alleen in het Grote Gebaar, en dan ook nog eens iedere dag. Dat Grote Gebaar is echter doorgaans een zeldzame uitschieter, die heel vaakl wegblijft. Dat is net zoiets als van iedere Elfstedentocht (als die ooit nog wordt verreden) gaan verlangen dat het net zo heroïsch wordt als in 1963.

Dit jaar had we geen toptour, maar zeker geen flopshow.
Een loodzwaar spektakel als de Tour kan per definitie eigenlijk geen flopshow zijn.

[ Bericht 4% gewijzigd door Toby56 op 23-07-2017 18:22:50 ]