Elatik blijkt toch wel een grotere rol te hebben gehad dan ze zegt, als je onderstaand artikel leest:
Vandaag zal de gemeenteraad van Amsterdam burgemeester Eberhard van der Laan uithoren over zijn ’kindje’, het deradicalisatieteam van gemeente. Zoals deze krant reeds meldde, blijkt het team te gesloten en onprofessioneel aangestuurd. Dat erkent de burgemeester nu ook. Ondanks zijn antwoorden en brief van gisteren, neemt de raad nog geen genoegen met zijn schriftelijke verweer.
Na de aanval van moslimterroristen op de redactie van het satirische weekblad Charlie Hebdo is het overal in Europa onrustig.
,,In Amsterdam komen sleutelfiguren in actie. Ze nemen contact met elkaar op en delen wat zij om zich heen zien gebeuren. Ze constateren dat het aantal Islamofobe uitingen in de stad schrikbarend toeneemt. Er zijn meldingen van vrouwen van wie de hoofddoek wordt afgetrokken of die bekogeld worden met bier. De gebeurtenissen in Frankrijk leiden in Amsterdam tot conflicten tussen burgers.”
Met deze alarmerende alinea begint het boekje Sleutelfiguren, van Naoal Dinia van het inmiddels in opspraak geraakte bureau Scholten&Partners. Dat bedrijfje verdient goed geld aan het uitvoeren van allerlei projecten om radicalisering tegen te gaan.
Dinia schetst een alarmerend beeld over hoe de aanslag op Charlie Hebdo tot reacties leidt in Amsterdam. ,,Er klopt alleen weinig van”, zegt een prominent deelnemer aan het netwerk tegen radicalisering van de gemeente Amsterdam. ,,Ze hebben die informatie over het biergooien en zo uitgezocht, er bleek allemaal niks van te kloppen.”
Maar de verhalen leidden wel de aandacht af van een dreiging die veel serieuzer was: de bereidheid van in Amsterdam opgegroeide jongeren om aanslagen te plegen uit naam van de islam. Het sleutelfigurenproject was bedoeld om jongeren uit een ‘isolement’ te halen, schrijft Dinia. Maar in de praktijk zijn de veelal Marokkaanse Amsterdamse jongens allesbehalve alleen. Met tientallen reizen ze naar het kalifaat, in de stad zelf trekken ze zichzelf in kleine groepjes terug om van imams te leren over de jihad.
Neem Abderrazak A. O. Twee weken nadat op de Dam duizenden Amsterdammers onder het motto ‘je suis Charlie’ hun afschuw uiten over de slachtpartij op de redactie van het Parijse tijdschrift, sticht hij op de Ceintuurbaan brand bij een huis waarvan de bewoner het gewaagd heeft een cartoon van Charlie Hebdo op het raam te plakken, een stille herinnering aan het luidkeels protest in het hart van de stad. De brandstichter blijft kijken hoe de brand zich ontwikkelt, en dat doet hem uiteindelijk de das om.
Omdat hij niet verklaart over het motief van zijn daad, klaagt de officier van justitie hem niet aan wegens terrorisme, maar enkel wegens brandstichting. De rechtbank is zeven maanden na de brand, als op zitting eindelijk het motief publiek wordt, minder mild. Abderrazak krijgt een onvoorwaardelijke straf, van drie jaar. Na het uitzitten van tweederde van die straf wordt hij in april dit jaar vrijgelaten.
Als de afdeling Radicalisering en Polarisatie onder leiding van de inmiddels met strafontslag weggestuurde Saadia A. T. er niet was geweest, had Abderrazak nu misschien nog wel in de bajes gezeten. Want op de Stopera lijken de feiten ondergeschikt aan de beeldvorming. Dat bleek zelfs aan het begin van het wekenlange onderzoek van deze krant naar de corruptie van Saadia, hartsvriendin van PvdA-prominent Fatima Elatik (volgens velen de bedenker van de ‘sleutelfiguren’) en diens partner Mounir Dadi.
Als de verslaggevers al snel een beeld vormen van een klein groepje vertrouwelingen dat vriendjes en vriendinnen inhuurt voor goedbetaalde klussen, klinkt het in kringen rond de burgemeester al snel ‘dat er misschien wel een kliekje is’, maar dat we dit ‘vooral niet moeten zien als PvdA-kliek’. Dat is nog ruim voordat de verslaggevers stuiten op prominente en stiekeme sociaaldemocraten die de afgelopen jaren een flinke stempel op de Mokumse politiek hebben gedrukt.
Want de enigen van wie niet direct vaststaat dat ze een PvdA-lidmaatschapskaart hebben (gehad), zijn de mensen die daadwerkelijk met hun gympen in de modder staan. Straatwerkers die niets moeten hebben van het evangelie van ‘sleutelfiguren’ dat door dagvoorzitters als Fatima Elatik wordt verspreid in luxe zaaltjes van hotels en musea.
Neem het fraudegeval dat nu de hoofdmoot van het strafonderzoek tegen Saadia is, een project tegen radicalisering op internet. Dat werd uitgevoerd door een relatie, Saïd J. Bij de presentatie vorig jaar bleek het te gaan om een app voor de smartphone die niet veel meer lijkt te kunnen dan WhatsApp al kan. En die software is gratis, en goed beveiligd.
Saadia ging de fout in door ook hier weer een vriend in te huren, net als eerder voor het begeleiden van ouders van Syriëgangers. Maar de vraag die in het spoeddebat vanmiddag evenzeer op tafel ligt, is waarom zij steeds haar gang kon blijven gaan. Niet alleen dankzij haar directe chefs, ook de burgemeester zat bovenop het dossier. Zo was hij kort na de aanval op Charlie Hebdo zelf de dagvoorzitter tijdens een avond waarin de raadsleden over de aanpak met sleutelfiguren werden geïnformeerd.
Ook toen hulde Van der Laan zich al in geheimzinnigheid: niets had over de bijeenkomst bekend mogen worden. ,,Die was officieel geheim verklaard. Dat had gezien de inhoud helemaal niet gehoeven, de meeste dingen waren niet zo bijzonder dat je er een straf op moet zetten om openbaarheid te voorkomen.”
De gemeenteraad neemt in elk geval nog geen genoegen met de antwoorden van Van der Laan, die hij gisteren -twee dagen later dan aanvankelijk was bedoeld, stuurde. D66-fractievoorzitter zegt dat er nog „heel veel vragen en zorgen” in zijn fractie leven. „Het fraudegeval is geen opzicht zelf staand incident en het is goed dat de burgemeester dat onderschrijft. Welke berichten in de krant zijn waar? Zijn er signalen van radicalisering gemist? Wat is er gedaan om dat in de toekomst te voorkomen? De onderste steen moet boven. We willen duidelijkheid en de garantie dat we onze jongeren zo goed mogelijk beschermen tegen radicalisering.”
Van der Laan omzeilt in zijn antwoorden kritische vragen van CDA'er Boomsma door te schrijven dat 'in 2017' geen meldingen kwamen over wanprestaties van zijn ambtenaren. Het was echter in de periode 2013 tot en met 2015 dat ambtenaren niet thuisgaven voor noodkreten over reizen naar het kalifaat en zelfs het plegen van een aanslag in Europa. "Saadia had een borrel en kon daarom niet weg, een andere keer wilde ze niet in actie komen omdat ze de volgende dag vroeg op moest", herinnert radicaliseringsexpert Marion Huisinga zich. Deze krant heeft emailconversaties over de voorvallen gelezen
Vandaag belooft de burgemeester openbaarheid. Maar het is de vraag hoeveel: alleen over de zaken die de media de afgelopen maanden boven tafel kregen? Of vertelt hij echt het volledige verhaal?
http://www.telegraaf.nl/Debat is straks live te volgen:
https://amsterdam.raadsinformatie.nl/live