Oké, mijn geheugen is weer opgefrist! Kijk, als ik puur voor het nummer en de act ga (en daar draait het per slot van rekening om), staat Rhythm Inside van Loïc Nottet roestvast bovenaan. Maar de Belgen hebben eigenhandig mijn interesse in het festival aangewakkerd, speciaal twee nummers, en die verdienen het ook om vermeld te worden, en niet in de laatste plaats omdat ik het oprecht ook leuke liedjes vind.
Allereerst J'aime la vie. Daar is mijn ESF obsessie mee begonnen. Ik herinner me nog dat ik op een zondagochtend aan het spelen was in de huiskamer en de radio stond aan en mijn moeder zei 'hé Cee, dit liedje op de radio heeft gisteren een grote prijs gewonnen bij die wedstrijd die je op tv zag (maar niet af kon kijken want BEDTIJD).' En dat was dus het nummer van Sandra Kim. Sindsdien heb ik geen enkel jaar meer overgeslagen en was ik ook oud genoeg om de heeeeeele puntentelling live te mogen zien.
In die tussentijd ontstond bij mijn vriendinnen en zusje een obsessie voor de band Clouseau. En toegegeven, ik vond ze ook erg leuk. Beatles taferelen bij ons thuis ik zeg het je. En toen deden ze ineens mee met het ESF. Mijn zusje en ik zaten zowat VASTGEPLAKT aan het tv-scherm. Tegelijkertijd stond mijn cassetterecorder aan om de live radio-uitzending van het festival op te nemen. Bonkende zenuwen toen ze op tv waren, nog bonkendere zenuwen tijdens de puntentelling en tranen in de ogen toen bleek dat onze Clouseaukes geheel onterecht afgeserveerd werden.
Ik ben er nog kwaad over.
Al jarenlang gaan we ieder jaar naar een concert van ze, meestal in een uitverkocht Sportpaleis in Antwerpen, en áls ze Geef het op doen, is dat een hoogtepunt van de avond, zus en ik staan dan als volslagen debielen woord-voor-woord mee te zingen terwijl de rest van de zaal zoiets heeft van awel ik zou deze fase binnen de carrière van d'n Koen en d'n Kris toch liever willen vergèèète.
Dus, dat. Loïc, Sandra en Clouseau. Daar heb je mijn Top 3.
[ Bericht 0% gewijzigd door Cee op 30-07-2017 00:17:57 ]