quote:
Hé, van mijn kant vrij veel bewondering voor auteurs als Bouazza en Pfeiffer (ja, die dicht ik soortgelijke literaire capaciteiten toe), maar om er toch even een paar puntjes uit te lichten:
"
De tegenstander de zeepkist onder de voeten vandaan willen laten schoppen door anderen (!), is een beroep op morele superioriteit en een hooghartige verhulling van de eigen zwakte en kwaliteit in de vorm van kakelende kwantiteit."
Daar is geen sprake van. Ook zonder adverteerders kunnen de opvattingen van GeenStijl/Powned gewoon gedeeld en besproken worden. Ze verdienen er alleen geen geld meer aan als adverteerders zich er liever niet meer mee geassocieerd zien worden.
Komt nog bij dat een zogenoemd 'beroep op morele superioriteit' een bijna onmisbaar onderdeel is van welke morele discussie dan ook. Bouazza doet het zelf* ongetwijfeld ook. Jij ook. Ik ook.
"
En nu is er – na veel andere voorbeelden – de kwestie van Powned. Een artikel over een verdronken Syrische jongen die niet kon zwemmen. Het intussen verwijderde stuk droop van de pekzwarte humor."
Hmja, wat grappig is, is voor discussie vatbaar, maar als je wil berichten over een verdronken kind door... Nou ja, lees het zelf. Punt lijkt me duidelijk. Zelfs Weesie vond het goor.
"
De lynchkudde van de ophefmakers toont het gevaar van sentimentaliteit aan. Ze zijn zo moreel verheven dat zij zonder gewetenswroeging iemand proberen te breken door hem/haar te criminaliseren zonder tussenkomst van de wet, laat staan van de rechter."
"
Er is niks mis met Twitteraars en FaceBookers die de jeuk in de vingertoppen bevredigen, maar wanneer zij de jeuk in de handpalmen om hulptroepen in te roepen niet kunnen onderdrukken dan wordt het pas immoreel."
*Nou, daar is ie dan. De morele superioriteit van Hafid Bouazza.
"
Als je boven een onbetamelijk satirische column moet waarschuwen dat de lezer(es) te maken heeft met ‘een stilistische oefening in iemand uitschelden’ dan haal je de kern weg van het bewuste stuk. Als de oude en eerbiedwaardige traditie van het literair schelden niet vanzelf duidelijk wordt, dan zou ten eerste de oefening al mislukt zijn en ten tweede het equivalent vormen van een schilderij van een manke hond tentoonstellen en daaronder schrijven: ‘Schilderij van een manke hond.’
Met andere woorden: het is een erkenning van ’s schrijvers onkunde om zich in het bewuste genre uit te drukken. "
Exact dat dikgedrukte. Satire is een lastige stijlvorm. Simpelweg grappig doen over een dood kind en daar dan wat rechtsradicaal gelul omheen breien is geen satire. Ja, als het op Joop zou staan als persiflage van hoe media als GeenStijl en Powned nieuws brengen. Maar niet als het het medium zelf betreft. Dan is het niks meer dan een bevestiging van al bestaande oordelen.