Genetische ongelijkheid in aantrekkelijkheid is vreselijk.

Op mijn werk heb je ook knappe mensen en ronduit lelijke. Zijn geen van allen het pispaaltje ofzo, en staan ook niet onderaan de sociale ladder. Misschien heb jij gewoon de pech dat je lelijk bent én sociaal onhandig en vervolgens gaat denken dat mensen waarvan jij het idee hebt dat ze je onderaan de sociale ladder plaatsen dat doen vanwege je uiterlijk. Ik gooi maar een balletje op.

quote:

Op zondag 16 juli 2017 15:56 schreef Hedera het volgende:

[..]

Maar andersom zie je bijna nooit knappe mannen met een lelijke vrouw.

Klopt. Maarja, elke keer dat je een lelijk persoon samen met een knap persoon ziet, is er dus ook een knap persoon die samen is met een lelijk persoon.

Men gaat er dan wel heel makkelijk van uit dat 'die lelijke persoon wel erg leuk moet zijn, want anders zou hij/zij niet naast zo'n knap persoon lopen'. Terwijl het natuurlijk ook prima kan dat een of beiden een enorme droplul/sufkut zijn.

[ Bericht 16% gewijzigd door probeer op 16-07-2017 16:05:55 ]

quote:

Op zondag 16 juli 2017 15:59 schreef jodelahity het volgende:
Op mijn werk heb je ook knappe mensen en ronduit lelijke. Zijn geen van allen het pispaaltje ofzo, en staan ook niet onderaan de sociale ladder. Misschien heb jij gewoon de pech dat je lelijk bent én sociaal onhandig en vervolgens gaat denken dat mensen waarvan jij het idee hebt dat ze je onderaan de sociale ladder plaatsen dat doen vanwege je uiterlijk. Ik gooi maar een balletje op.

Wat natuurlijk lekker makkelijk is, want met die redenering kun je altijd het slachtoffer spelen. Immers, uiterlijk kun je niet (nauwelijks) veranderen, maar je houding wel. Alleen dat laatste is lastig en het is wel zo lekker om in de comfortzone te blijven zitten en "gerechtvaardigd" om je heen te kunnen slaan.

quote:

Op zondag 16 juli 2017 15:59 schreef jodelahity het volgende:
Op mijn werk heb je ook knappe mensen en ronduit lelijke. Zijn geen van allen het pispaaltje ofzo, en staan ook niet onderaan de sociale ladder. Misschien heb jij gewoon de pech dat je lelijk bent én sociaal onhandig en vervolgens gaat denken dat mensen waarvan jij het idee hebt dat ze je onderaan de sociale ladder plaatsen dat doen vanwege je uiterlijk. Ik gooi maar een balletje op.

En onderaan die sociale ladder kom je minder snel als je knap bent. Want dat compenseert toch het een en ander.

quote:

Op zondag 16 juli 2017 16:01 schreef CoolGuy het volgende:

[..]

Wat natuurlijk lekker makkelijk is, want met die redenering kun je altijd het slachtoffer spelen. Immers, uiterlijk kun je niet (nauwelijks) veranderen, maar je houding wel. Alleen dat laatste is lastig en het is wel zo lekker om in de comfortzone te blijven zitten en "gerechtvaardigd" om je heen te kunnen slaan.

Uiterlijk kan je makkelijker veranderen dan je persoonlijkheid of houding. Dat laatste is waarschijnlijk langdurige therapie voor nodig, in het geval van TS.

quote:

Op zondag 16 juli 2017 15:59 schreef -Strawberry- het volgende:

[..]

Maar TS geeft dus al aan dat hij door zijn ervaringen ook qua persoonlijkheid zich niet goed heeft kunnen ontwikkelen.

Dus tja, wat heeft hij aan die wijsheid?

Dan weet hij waar hij zich op kan focussen. Waar hij zelf aan kan werken. Ipv zijn complete leven, zijn geluk, zijn persoonlijkheid, af te laten hangen van hoe anderen zijn uiterlijk beoordelen.

Verantwoordelijkheid over zijn eigen leven nemen door flink aan die persoonlijkheid te gaan werken.

quote:

Op zondag 16 juli 2017 16:03 schreef -Strawberry- het volgende:

[..]

Uiterlijk kan je makkelijker veranderen dan je persoonlijkheid of houding. Dat laatste is waarschijnlijk langdurige therapie voor nodig, in het geval van TS.

Ik praat niet over een hoedje op zetten of andere kleding he. Als je echt een lelijk uiterlijk hebt, dan heb je plastische chirurgie, en voor de rest houdt het wel op. Het kán dus wel, maar lastig.

Dat TS een levensgroot issue heeft is me wel duidelijk, maar zijn houding is het gene dat hem tegenwerkt, niet zijn uiterlijk. Vermoed ik.

quote:

Op zondag 16 juli 2017 16:03 schreef -Strawberry- het volgende:

[..]

Uiterlijk kan je makkelijker veranderen dan je persoonlijkheid of houding. Dat laatste is waarschijnlijk langdurige therapie voor nodig, in het geval van TS.

Klopt. Maar die verandering is emanciperend. Het geeft hem weer macht en zeggenschap over zijn eigen leven. Het leert hem hoe hij om kan gaan met 'dingen waar je nou eenmaal niets aan kan doen'. Waar het leven echt vol van zit.

In plaats van, 'wachten op de volgende tegenslag die het leven gaat brengen om die te ondergaan als een weerloze guppy en het de volledige schuld te geven van je eigen ongelukkig-zijn'.

Maar ja, inderdaad. Jaren van therapie, hulpverlening, vallen en weer opstaan. Maar voornamelijk eigen motivatie en inzet. Dat laatste is verreweg het moeilijkste, en daar lijkt het TS compleet aan te ontbreken (of iig op een verkeerde manier, resulterende in die focus op zijn uiterlijk).

quote:

Op zondag 16 juli 2017 16:03 schreef probeer het volgende:

[..]

Dan weet hij waar hij zich op kan focussen. Waar hij zelf aan kan werken. Ipv zijn complete leven, zijn geluk, zijn persoonlijkheid, af te laten hangen van hoe anderen zijn uiterlijk beoordelen.

Verantwoordelijkheid over zijn eigen leven nemen door flink aan die persoonlijkheid te gaan werken.

'Aan je persoonlijkheid werken' lees ik vaak en het klopt ook wel, maar hoe dat er concreet uit zou moeten zien... ik snap dat TS daar niet zoveel aan heeft. Zonder enige vorm van bevestiging van buitenaf is het moeilijk om je zelfbeeld te verbeteren. Natuurlijk moet je ergens beginnen, en niet afwachten tot die bevestiging een keer komt, maar ik snap de moeilijkheid wel. Daarbij komt nog een soort van algehele frustratie met de maatschappij die zo oppervlakkig ingesteld is.

Dat mensen mij nu bijv. heel anders behandelen dan vroeger toen ik dik en lelijk was, heb ik ook nog wel eens moeite mee. Dat ik niet precies weet welke bedoeling mensen hebben als ze zomaar een praatje met me maken, voornamelijk mannen dan. Want dat gebeurde jaren geleden nooit. Ik kon ook pas een beter zelfbeeld krijgen toen die bevestiging van buitenaf kwam, nadat ik mijn uiterlijk had veranderd. Dus op een bepaalde manier snap ik TS; ik denk niet dat ik mijn persoonlijkheid had kunnen veranderen zonder die bevestiging en toegenomen zichtbaarheid. Zonder me eindelijk gewild te voelen. Had het via een andere weg gekund? Wellicht. Maar ik denk wel dat ik nu veel gelukkiger ben en ik betwijfel of ik het was geweest als ik er nog zo uitzag als toen. Tja, misschien ook mijn gebrek dan.

quote:

Op zondag 16 juli 2017 16:10 schreef probeer het volgende:

[..]

Klopt. Maar die verandering is emanciperend. Het geeft hem weer macht en zeggenschap over zijn eigen leven. Het leert hem hoe hij om kan gaan met 'dingen waar je nou eenmaal niets aan kan doen'. Waar het leven echt vol van zit.

In plaats van, 'wachten op de volgende tegenslag die het leven gaat brengen om die te ondergaan als een weerloze guppy en het de volledige schuld te geven van je eigen ongelukkig-zijn'.

Ik denk dat therapie gericht op acceptatie bij hem vooral belangrijk zou kunnen zijn. En eigenwaarde putten uit andere kwaliteiten.

quote:

Op zondag 16 juli 2017 16:12 schreef -Strawberry- het volgende:

[..]

Ik denk dat therapie gericht op acceptatie bij hem vooral belangrijk zou kunnen zijn. En eigenwaarde putten uit andere kwaliteiten.

Ehh .. zo uit mijn hoofd een paar .. Psychomotorische therapie kan hem leren om zelfverzekerder te zijn in zijn eigen lichaam en het maakt hem fitter. Schema-therapie kan hem inzicht geven in het ontstaan van zijn denk-processen, of iig degene waarmee hij zichzelf zo beperkt in zijn doen en laten. Cognitieve gedragstherapie kan hem heel concreet leren welk gedrag hij in specifieke situaties vertoont, en hoe dat (oa door oefening) te verbeteren. Constructionele gedragstherapie lijkt er een beetje op, maar richt zich minder op specifieke lastige situaties en meer op de relatie tussen TS en zijn omgeving. Creatieve therapie kan hem leren zichzelf vrijelijk te uiten, en inderdaad wellicht andere kwaliteiten ontdekken. Rationeel-emotieve therapie kan hem leren dat hele 'ik vind mezelf lelijk dús ik voel me slecht' wat meer te verkennen en los te laten.

quote:

Op zondag 16 juli 2017 16:12 schreef -Strawberry- het volgende:

[..]

Ik denk dat therapie gericht op acceptatie bij hem vooral belangrijk zou kunnen zijn. En eigenwaarde putten uit andere kwaliteiten.

Schematherapie
En dan het liefst in een groep met mensen die zulke problemen hebben dat je je na afloop een gezegend mens voelt met mindere problemen
Alles kapot relativeren

quote:

Op zondag 16 juli 2017 16:11 schreef -Strawberry- het volgende:

[..]

'Aan je persoonlijkheid werken' lees ik vaak en het klopt ook wel, maar hoe dat er concreet uit zou moeten zien... ik snap dat TS daar niet zoveel aan heeft. Zonder enige vorm van bevestiging van buitenaf is het moeilijk om je zelfbeeld te verbeteren. Natuurlijk moet je ergens beginnen, en niet afwachten tot die bevestiging een keer komt, maar ik snap de moeilijkheid wel. Daarbij komt nog een soort van algehele frustratie met de maatschappij die zo oppervlakkig ingesteld is.

Ik denk niet dat wij (gebrek aan kennis, professionaliteit en ervaring) op basis van de info die TS geeft al kunnen zeggen welke behandelmethodes het beste voor TS zouden kunnen zijn. Dat is aan de professionals, die icm TS na waarschijnlijk meerdere intakegesprekken een behandelplan opstellen.

quote:

Dat mensen mij nu bijv. heel anders behandelen dan vroeger toen ik dik en lelijk was, heb ik ook nog wel eens moeite mee. Dat ik niet precies weet welke bedoeling mensen hebben als ze zomaar een praatje met me maken, voornamelijk mannen dan. Want dat gebeurde jaren geleden nooit. Ik kon ook pas een beter zelfbeeld krijgen toen die bevestiging van buitenaf kwam, nadat ik mijn uiterlijk had veranderd. Dus op een bepaalde manier snap ik TS; ik denk niet dat ik mijn persoonlijkheid had kunnen veranderen zonder die bevestiging en toegenomen zichtbaarheid. Zonder me eindelijk gewild te voelen. Had het via een andere weg gekund? Wellicht. Maar ik denk wel dat ik nu veel gelukkiger ben en ik betwijfel of ik het was geweest als ik er nog zo uitzag als toen. Tja, misschien ook mijn gebrek dan.

Hm, ik zie je punt. Het wegnemen van dat obstakel heeft je uiteindelijk in staat gesteld jezelf die positieve verandering door te maken. Als dat ook een optie voor TS is zou ik hem zeker nemen. Maar dat is wat anders dan dat complete blind-staren wat hij er nu op doet. 'Als ik maar knapper word, dan word ik gelukkig, dús is knapper worden het enige wat ik moet doen'. Het gaat mis bij zowel de 'dan' (al dan niet in mindere mate) als bij de 'dus'.

[ Bericht 1% gewijzigd door probeer op 18-07-2017 12:34:21 ]

Klinkt als aangeleerde hulpeloosheid, defensieve projectie, zelfbeeldprojectie enz. Kortom: de kunst om anderen de schuld te geven van je eigen tekortkomingen.
Waar zijn je copingskills TS?

Ik weet, het is makkelijk praten als je, zoals ik niet al te slecht bedeeld bent door moeder natuur (ik kon het niet laten), maar je hebt toch echt zelf in de hand hoe je dat wat je 'denkt' tekort te komen te compenseren.

Eerste les is dan dat mensen (en ik praat volledig vanuit mijn eigen belevingswereld) NIET op uiterlijk vallen, maar op eigenschappen die jou eigen persoon sterker maken. In mijn geval zijn de twee allerbelangrijkste buitengewoon gewaarde eigenschappen; iemand met onnavolgbare zelfvertrouwen (charme), iemand die me buikpijn kan geven van het lachen (in mijn geval een beetje zwarte humor).

Ver en ver daarna.....komt de rest en als ik de maatstaf van het gemiddeld symetrisch schoonheidsideaal ernaast hou, zit dat momenteel NIET bij mij op de bank. Wel iemand waar ik verschrikkelijk veel van hou, mee kan lachen, huilen, vechten en een die me af en toe alle hoeken van de kamer laat zien (zelfvertrouwen)

quote:

Op zondag 16 juli 2017 16:32 schreef JaJammerJan het volgende:

[..]

Enorm hard werken, 24/7, allemaal om een normale persoonlijkheid te krijgen, iets wat de meeste mensen eigenlijk gratis cadeau krijgen uit de 'normale' jeugd die zij wel hebben mogen beleven. Wat een kutleven gaat dat worden.

Mijn hele leven werk ik al hard aan zaken waar ik 0 plezier uit haal, omdat het me zogenaamd een gelukkig leven op zou leveren. School/Universiteit is saai en vervelend, maar ik doe het omdat het me een goede toekomst op zou leveren. Sporten/fitness is saai en vervelend, maar ik doe het omdat het gezond is en mij er beter uit laat zien. De noodzaak om (gezond) te eten is irritant en tijdverspilling, maar ik moet het doen om te overleven. Tijd met 'vrienden' doorbrengen, tijd met familie doorbrengen, allemaal hetzelfde. Saaie boel waar ik nooit blij mee ben geweest.

Wanneer komt er ooit plezier in dit kutleven? Stel dat ik mijn leven ga 'verbeteren' en 24/7 aan mezelf ga werken. Ik zie mij dan over 10 jaar als iemand die van buitenaf 'prima' functioneert (net zoals nu eigenlijk), maar van binnen nog steeds verdorven en dezelfde depressieve persoon is die ik nu ben.

Dit heeft verder niks met je uiterlijk te maken. Er zijn maar weinig mensen die school echt leuk vinden bijvoorbeeld. En niet leuk om met vrienden om te gaan, wtf?

quote:

Op zondag 16 juli 2017 16:32 schreef JaJammerJan het volgende:

[..]

is het überhaupt mogelijk om de mentale schade die ik nu heb in 10 jaar aan verkeerde sociale ontwikkeling ooit nog goed te maken? Ik heb het idee dat mijn level al een verloren zaak is.

Ligt er nogal aan wat die verkeerde sociale ontwikkeling inhoudt. Je kunt allerlei kanten op. Je moet het zo zien: gedrag en gedachten komen voort uit patronen, die leer je aan, al dan niet door vervelende of traumatische ervaringen. Maar die zijn ook weer af te leren of te veranderen. Hoe dat er verder uit zou kunnen zien en wat je kunt bereiken hangt geheel af van je verleden, je motivatie, eventuele vaardigheden die je mist, onverwerkt verleden, et cetera. Misschien met psychotherapie, misschien met sova-training, misschien met schematherapie, misschien met een praatgroep, misschien met lichaamgerichte therapie, cognitieve gedragstherapie, de mogelijkheden zijn eindeloos.

quote:

Op zondag 16 juli 2017 16:58 schreef JaJammerJan het volgende:

[..]

Onzin. Ik zag iedereen altijd lachen en shit op school en chillen in de pauze's, etc. Blijdschap als ze een goed punt terugkregen, etc. Dat heb ik amper gehad.
Vrienden heb ik zoiezo weinig gehad uiteraard. En daarmee chillen was altijd 'ok', nooit echt leuk of iets.

Ik ben gewoon geen normaal functionerend mens zo te zien. Het is voorbij voor mij.

Met die negatieve instelling ga je er niet komen iig.

quote:

Op zondag 16 juli 2017 16:58 schreef JaJammerJan het volgende:

[..]

Onzin. Ik zag iedereen altijd lachen en shit op school en chillen in de pauze's, etc. Blijdschap als ze een goed punt terugkregen, etc. Dat heb ik amper gehad.
Vrienden heb ik zoiezo weinig gehad uiteraard. En daarmee chillen was altijd 'ok', nooit echt leuk of iets.

Ik ben gewoon geen normaal functionerend mens zo te zien. Het is voorbij voor mij.

quote:

Op zondag 16 juli 2017 16:59 schreef Xa1pt het volgende:

[..]

Met die negatieve instelling ga je er niet komen iig.

Dit inderdaad. Volgens mij ben je gewoon een beetje depressief en is dat je probleem

Zeg TS, ben je misbruikt vroeger, heb je een ernstige ziekte gehad in je jeugd.

Als je eenmaal in de GGZ hulpverlening zit zal je merken dat de normale mens echt niet zo massaal is dan jij denkt.

Met een jaartje of 2 kan je leven er heel anders uit zien.
Moet je alleen minder klagen en meer knokken.

Ja sommige mensen zijn veel meer bevoordeeld dan jij.
Maar er zullen zat mensen zijn die met alle liefde met jou willen ruilen. Kankerpatienten, gehandicapten die niet kunnen lopen, etc etc.

De slachtofferrol kan je blijven verkondigen/ aannemen, maar als je je problemen niet gaat aanpakken in je hoofd, zal plastische chirurgie je ook niet helpen.
Van een 6 maak je geen 8 qua uiterlijk.

quote:

Op zondag 16 juli 2017 16:32 schreef JaJammerJan het volgende:

[..]

is het überhaupt mogelijk om de mentale schade die ik nu heb in 10 jaar aan verkeerde sociale ontwikkeling ooit nog goed te maken? Ik heb het idee dat mijn level al een verloren zaak is

Zou je niet in ieder geval willen dat je het probeert? De figuurlijke handdoek in de ring gooien is ook zo fatalistisch.

quote:

Hoeveel wijsheid verwacht je dat een 10-jarige die gepest wordt, heeft? Nee, mensen, vooral kinderen, zijn een speelbal van hun omgeving en externe factoren.

Ok, fair enough.

quote:

Ik weet niet of mijn persoonlijkheid nog te redden is.

Ik ook niet, maar 'nee heb je, ja kan je krijgen'.

quote:

De levensjaren van 10 tot 21 jaar oud zijn te enorm bepalend voor de ontwikkeling van de hersenen ...

Klopt. We praten dan ook niet alleen over het doorbreken van negatieve patronen, maar ook over het 'door eindeloze repetitie, vallen en opstaan' aanleren van positieve patronen en gedrag. En gezien de biologische ontwikkeling van je hersenen is dat op latere leeftijd een stuk lastiger, maar wetenschappelijk gezien niet onmogelijk.

quote:

... en hebben mij denk ik voor de rest van mijn leven verdoemd.

Dit is je subjectieve doem-denken. Leer dat soort denken herkennen, om te beseffen dat het geen objectieve waarheid is, maar eerder een gevolg van enorm depressieve gedachten-gangen.

quote:

Ik zal nooit de persoon kunnen zijn die ik had willen zijn.

Welkom bij de club. Dat is ook weer zoiets wat vrijwel elk mens op deze wereld heeft (of zal) moeten erkennen en accepteren.

quote:

Het menselijk brein is een vreselijk ontworpen orgaan. Mensen die een kutleven hebben, vallen alleen maar verder in dat uitzichtloze gat. In plaats van dat mijn brein zich gemotiveerder gaat opstellen om te veranderen, ontwikkelt het een depressieve stoornis waardoor ik nergens meer plezier uit haal en niet de energie of motivatie heb om aan mijzelf te werken. WTF is dit kutlichaam dat ik gekregen heb.

Het ding versterkt net zo goed positiviteit. Zie oa euforie, en de hele 'geluksstofjes'-hormoonhuishoudingen.

quote:

En zo voel ik me ook, hulpeloos. Wat heb ik gedaan om in deze kutsituatie terecht te komen dan? Voor mij voelt het alsof ik geen invloed heb op mijn eigen ontwikkeling, want waarom zou ik ooit ervoor kiezen om in de positie te staan waar ik nu in sta? En toch sta ik er.

En onder andere daarom lijkt het me juist zo belangrijk dat je leert dat er wel degelijk zaken zijn waar je zelf invloed op hebt. Ok, wellicht niet zozeer op het gegeven zelf, maar echt volledig op de manier waarop je daar mee om gaat. En juist dat is zo enorm vormend voor een mens. Was het niet Sartre die zei dat het je daden zijn en niet je opvattingen, die bepalen wat voor een mens je bent?

quote:

Enorm hard werken, 24/7 ...

Jup. Hartstikke oneerlijk. Maar zelfs die oneerlijkheid valt relatief gezien echt enorm mee. Zeker de helft van de mensheid is een heel stuk slechter af. Al koop je daar echt helemaal niets voor.

quote:

.. allemaal om een normale persoonlijkheid te krijgen, iets wat de meeste mensen eigenlijk gratis cadeau krijgen uit de 'normale' jeugd die zij wel hebben mogen beleven.

Ja, bepaalde persoonlijkheidskenmerken of eigenschappen zullen ook wel (op zijn minst gedeeltelijk) erfelijk bepaald zijn. Maar de ontwikkeling daarvan en het daadwerkelijke tot uiting laten komen van die kenmerken, kost voor ieder mens moeite, energie en inzet. Als zoals jij zegt ieder mens een speelbal is van zijn/haar omgeving, dan hebben al die gelukkige edoch imperfecte mensen geleerd om zichzelf niet al te veel door die omgeving te laten beperken in hun persoonlijke welzijn?

quote:

Wat een kutleven gaat dat worden.

Heb je een andere optie dan? Ja, bij de pakken neer zitten. Dan hoef je iig niets te doen, en heb je 100% garantie op een ongelukkige uitkomst.

quote:

Mijn hele leven werk ik al hard aan zaken waar ik 0 plezier uit haal, omdat het me zogenaamd een gelukkig leven op zou leveren. School/Universiteit is saai en vervelend, maar ik doe het omdat het me een goede toekomst op zou leveren. Sporten/fitness is saai en vervelend, maar ik doe het omdat het gezond is en mij er beter uit laat zien. De noodzaak om (gezond) te eten is irritant en tijdverspilling, maar ik moet het doen om te overleven. Tijd met 'vrienden' doorbrengen, tijd met familie doorbrengen, allemaal hetzelfde. Saaie boel waar ik nooit blij mee ben geweest.

Zijn die dingen echt saai, of haal jij er door je depressieve staat gewoon geen voldoening uit? Wanneer je dat laatste kan veranderen (en ja, dat kan dus) dan lijken me die zaken juist de dingen die iemand geluk en plezier brengen. En getuige de rest van je posts lijken me dat ook de zaken waar je eigenlijk naar verlangt.

quote:

Wanneer komt er ooit plezier in dit kutleven?

Dat kan ik je niet voorspellen. Wat ik je wel kan voorspellen is dat het er sowieso nooit komt wanneer je er niet zelf actief naar op zoek gaat. Weer dat 'eigen inbreng' stukje. Daar valt en staat het hele leven mee.

quote:

Stel dat ik mijn leven ga 'verbeteren' en 24/7 aan mezelf ga werken. Ik zie mij dan over 10 jaar als iemand die van buitenaf 'prima' functioneert (net zoals nu eigenlijk), maar van binnen nog steeds verdorven en dezelfde depressieve persoon is die ik nu ben.

Weer dat doem-denken door je depressieve gedachten. Begrijpelijk, maar geen waarheid.

[ Bericht 1% gewijzigd door probeer op 16-07-2017 17:20:44 ]

Je erkent en accepteert dat je inmiddels een, zoals je het zelf verwoordt, 'slechte persoonlijkheid' hebt. Wordt het dan ook niet eens tijd om te erkennen dat bepaalde manieren van denken die je hebt (en oa continue in dit topic laat zien) die jij als complete en enige waarheid ervaart, juist door die 'slechte persoonlijkheid' een enorm verdraaide perceptie kunnen zijn, en daarmee dus in feite onjuist? Daarmee doel ik dus op dat 'het is allemaal ellende en niets wat ik doe kan dat veranderen'.

Maw en wat korter door de bocht; je bent zo verneukt dat wat jij denkt ook niet meer klopt. En dat het dus wellicht een verstandig idee is om wat meer te luisteren naar professionals?

Is dit een kloon van Deluzion?

quote:

Op zondag 16 juli 2017 16:32 schreef JaJammerJan het volgende:

Wanneer komt er ooit plezier in dit kutleven? Stel dat ik mijn leven ga 'verbeteren' en 24/7 aan mezelf ga werken. Ik zie mij dan over 10 jaar als iemand die van buitenaf 'prima' functioneert (net zoals nu eigenlijk), maar van binnen nog steeds verdorven en dezelfde depressieve persoon is die ik nu ben.

Plezier is een houding, dat heeft niks met je uiterlijk te maken.
Volgens mij ben ik iemand die best een lastig leven heeft gehad (en geloof me, mensen die me kennen vinden dat een understatement), ondanks dat ik niet lelijk ben, maar door 24/7 keihard te werken aan mezelf, leer ik wel gelukkig te zijn, ondanks alle psychische problemen (PTSS, eetstoornis, psychoses en depressies). Plezier hebben is waardering hebben voor je omgeving. Je kan studeren, je kan sporten, je hebt mensen om je heen: Heel veel mensen kunnen dit niet zeggen.
Met dit zelfmedelijden schop je alleen jezelf maar onderuit. Je geeft jezelf geen kansen. Dat ligt niet aan je uiterlijk, dat ligt eraan dat je niet wil werken aan jezelf.