Denkend aan een bak makrelen,
verlaten in Almere stad,
deed mijn hart vermoeden,
dat de minderheid het moeilijk had.
Ik denk aan jullie zonder macht,
maar wel huilend,
diep in de nacht.
Geen inwisselbare code's,
en geen voicechat bovendien,
liet mij toch het ware leven,
van een Fok!ker weer eens zien.
Keihard genaaid,
dat is de leef,
nooit ready, altijd skeer,
Ik lees wel door,
heb het beste met jullie voor,
en tot morgen,
proberen we het
weer een keer