R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Beste lezers,
Momenteel zit ik twee weken zonder baan. Ik heb gewerkt voor verschillende financiële instellingen.
Nu ik zo thuiszit bedenk ik mij eigenlijk hoe slap en zwak ik ben.
Ik heb in het financiële wereldje nooit veel contacten of een degelijk netwerk opgebouwd.
Met huffen en puffen deed ik wat er van mij gevraagd werd, daarom snap ik dat werkgevers mij nooit een vast contract hebben geven. Ik geef dan makkelijk de schuld aan een moeilijke jeugd of aan anderen. Eigenlijk weet ik mijn god niet wat ik te zoeken heb in zo'n bedrijf.
Op werk en in mijn privé leven ondervind ik hetzelfde, ik irriteer mij snel aan mensen die veel praten, opzichtig aanwezig zijn en snel contacten leggen, stiekem ben ik jaloers denk ik. Soms ga ik daar ook tegenin of zeg ik er wat van, dan sta ik weer verkeerd op de radar, terwijl anderen hun mond houden.
Met vrouwen wil het ook niet zo vlotten. Soms denk ik: jongen poest je tanden, lach en praat eens als een leuke spontane jongen met een vrouw, maar eigenlijk schijt ik al zeven kleuren bij die gedachte. De gedachte dat ik (op een botte manier) voor het oog van anderen word afgewezen weerhoud mij daarvan, dan schakel ik over naar zo'n dating app, waarbij ik bij voorbaat al weet dat ik hier geen liefde ga vinden. Niet dat ik daarbuiten veel te zoeken heb, na pak 'm beet 2 min kunnen vrouwen al mijn wanhoop van mijn gezicht aflezen, waardoor er weinig spannends meer overblijft van onze ontmoeting.
Mijn vader is gestorven aan de gevolgen van roken. Verbaasd me niks, want het was een slappe, passieve, zwakke man.
Blijkbaar zit het in de genen, want ik ben net zo als hem, ik rook ook een pakje per dag.
Doei
[ Bericht 0% gewijzigd door L_ op 06-07-2017 01:23:43 ]
Momenteel zit ik twee weken zonder baan. Ik heb gewerkt voor verschillende financiële instellingen.
Nu ik zo thuiszit bedenk ik mij eigenlijk hoe slap en zwak ik ben.
Ik heb in het financiële wereldje nooit veel contacten of een degelijk netwerk opgebouwd.
Met huffen en puffen deed ik wat er van mij gevraagd werd, daarom snap ik dat werkgevers mij nooit een vast contract hebben geven. Ik geef dan makkelijk de schuld aan een moeilijke jeugd of aan anderen. Eigenlijk weet ik mijn god niet wat ik te zoeken heb in zo'n bedrijf.
Op werk en in mijn privé leven ondervind ik hetzelfde, ik irriteer mij snel aan mensen die veel praten, opzichtig aanwezig zijn en snel contacten leggen, stiekem ben ik jaloers denk ik. Soms ga ik daar ook tegenin of zeg ik er wat van, dan sta ik weer verkeerd op de radar, terwijl anderen hun mond houden.
Met vrouwen wil het ook niet zo vlotten. Soms denk ik: jongen poest je tanden, lach en praat eens als een leuke spontane jongen met een vrouw, maar eigenlijk schijt ik al zeven kleuren bij die gedachte. De gedachte dat ik (op een botte manier) voor het oog van anderen word afgewezen weerhoud mij daarvan, dan schakel ik over naar zo'n dating app, waarbij ik bij voorbaat al weet dat ik hier geen liefde ga vinden. Niet dat ik daarbuiten veel te zoeken heb, na pak 'm beet 2 min kunnen vrouwen al mijn wanhoop van mijn gezicht aflezen, waardoor er weinig spannends meer overblijft van onze ontmoeting.
Mijn vader is gestorven aan de gevolgen van roken. Verbaasd me niks, want het was een slappe, passieve, zwakke man.
Blijkbaar zit het in de genen, want ik ben net zo als hem, ik rook ook een pakje per dag.
Doei
[ Bericht 0% gewijzigd door L_ op 06-07-2017 01:23:43 ]
Op een kantoor werken is ook zwaar klote.
Wat lijkt je leuk om te doen?
En waarom vind je jezelf slap en zwak? Vinden andere mensen dat ook?
Wat lijkt je leuk om te doen?
En waarom vind je jezelf slap en zwak? Vinden andere mensen dat ook?
Deceit for a lifetime has taken it's toll.
An emotional void, I feel numb and cold.
You're all dead to me now. And has been for long.
The time has come to reap what you've sown.
An emotional void, I feel numb and cold.
You're all dead to me now. And has been for long.
The time has come to reap what you've sown.
Beste Harvest,quote:Op donderdag 6 juli 2017 01:16 schreef Harvest89 het volgende:
Op een kantoor werken is ook zwaar klote.
Wat lijkt je leuk om te doen?
Ik ben 2 weken thuis en daarvoor naar één jobcoach geweest en ik weet het nog steeds niet. Ik ben wel goed met cijfers en wel oké met talen, verder heb ik geen echt talent of hobby's.
Ik zou wel wat meer met klanten/mensen willen werken, maar door mijn eigenaardigheden denk ik daar niet goed uit de verf te komen, of ik ben te slap om één stap te maken, of ik heb de ambitie niet.
Ik vind mijzelf slap en zwak omdat ik weet dat ik meer kan maar snel opgeef of ingeef aan belemmerende gedachtes of angsten. Dat varieert van niet stoppen met roken, tot luiheid en gebrek aan stappen ondernemen met vrouwen die ik leuk vind.quote:
En waarom vind je jezelf slap en zwak? Vinden andere mensen dat ook?
Hoe oud ben je?
Ben je al eens naar een psycholoog geweest?
Ben je al eens naar een psycholoog geweest?
Deceit for a lifetime has taken it's toll.
An emotional void, I feel numb and cold.
You're all dead to me now. And has been for long.
The time has come to reap what you've sown.
An emotional void, I feel numb and cold.
You're all dead to me now. And has been for long.
The time has come to reap what you've sown.
Ja sinds kind al, ik ben nu 30.quote:
Hoe oud ben je?
Ben je al eens naar een psycholoog geweest?
Op een gegeven moment hadden mijn meest recente psycholoog en ik elkaar niks meer te zeggen.
Wellicht moet ik weer eens gaan. Één van de dingen die mij bij zijn gebleven was het idee om naar een grote stad te verhuizen, wellicht heb ik daar meer aansluiting op sociaal en intellectueel gebied. Van dat verhuizen is niks terecht gekomen, door de absurd hoge huurprijzen.
Hebben we allemaal niet zulke gedachten af en toe?
Hoeveel mensen krijgen tegenwoordig nou nog een vast contract? Het is niet voor niks dat de Rabobank reclame er een grap over maakt.
Het leven is gewoon 'uitdagend' voor onze generatie (ben zelf 28) maar het is een uitdaging om positief te blijven en afwijzingen niet persoonlijk op te vatten. Het is gewoon de tijdsgeest.
Vroeger pleegden alle jongeren zelfmoord vanwege dat boek van Goethe. Nu is iedereen depressief door social media en de flexibele arbeidsmarkt. Tja.
Je moet trouwens wel stoppen met roken
Dat kan nu ook want je krijgt dan slapeloze nachten en je hebt nu geen werk waar je moet verschijnen. Pak je kans!
Hoeveel mensen krijgen tegenwoordig nou nog een vast contract? Het is niet voor niks dat de Rabobank reclame er een grap over maakt.
Het leven is gewoon 'uitdagend' voor onze generatie (ben zelf 28) maar het is een uitdaging om positief te blijven en afwijzingen niet persoonlijk op te vatten. Het is gewoon de tijdsgeest.
Vroeger pleegden alle jongeren zelfmoord vanwege dat boek van Goethe. Nu is iedereen depressief door social media en de flexibele arbeidsmarkt. Tja.
Je moet trouwens wel stoppen met roken
Dat kan nu ook want je krijgt dan slapeloze nachten en je hebt nu geen werk waar je moet verschijnen. Pak je kans!
Misschien eens een beroepskeuzetest gaan doen bij het arbeidsbureau?
Je weet niet wat er uit kan komen. Werken met mensen, kinderen, dieren, tuinieren, fotograferen, koken, enz.
In de omgang met mensen zou je jezelf wel wat meer open kunnen stellen. Dus niet zo gauw ergeren, maar gewoon goed kijken. En je omgang met vrouwen, tja. Hoe krampachtiger je je daarin opstelt, hoe minder succes.
Doe eens gek en meld je aan voor een of andere pretcursus en zie wat je daar tegenkomt.
Je weet niet wat er uit kan komen. Werken met mensen, kinderen, dieren, tuinieren, fotograferen, koken, enz.
In de omgang met mensen zou je jezelf wel wat meer open kunnen stellen. Dus niet zo gauw ergeren, maar gewoon goed kijken. En je omgang met vrouwen, tja. Hoe krampachtiger je je daarin opstelt, hoe minder succes.
Doe eens gek en meld je aan voor een of andere pretcursus en zie wat je daar tegenkomt.
Nou ja in een hoekje zitten sniffen is ook een levensdoel, uiteindelijk zul je je zelf een schop onder de kont moeten geven en er wat aan doen.
Ga op een team sport leer je weer mensen kennen en de rest volgt vanzelf wel.
Ga op een team sport leer je weer mensen kennen en de rest volgt vanzelf wel.
Misschien heb jij werkloos zijn juist even nodig om jezelf te zijn en aan jezelf te kunnen werken.
Je werkt om te leven niet om je leven inhoud en waarde te geven. Daarnaast is er nog een ander cliché: je kan pas van een ander houden wanneer je van jezelf houdt.
Dus pak je kans, je bent nu vrij, hebt 'vakantie', ga naar het park, cafe, coffeeshop, hobby club, vrijwilligerswerk, etc. Je hebt nu juist de tijd om nieuwe sociale contacten te maken en om te 'oefenen'.
Je werkt om te leven niet om je leven inhoud en waarde te geven. Daarnaast is er nog een ander cliché: je kan pas van een ander houden wanneer je van jezelf houdt.
Dus pak je kans, je bent nu vrij, hebt 'vakantie', ga naar het park, cafe, coffeeshop, hobby club, vrijwilligerswerk, etc. Je hebt nu juist de tijd om nieuwe sociale contacten te maken en om te 'oefenen'.
Dit.quote:
Basic dingetjes als dagelijks je tanden poetsen lijkt me al een goede stap vooruit
Probeer juist zeer kleine en praktische stappen om je zelfvertrouwen te versterken.
Zonder gelijk je voor te houden een supersocia persoon te worden of vrouwen te versieren..
Maar gewoon te merken dat het wel degelijk wat brengt om anderen opmerkzaam op je te maken en langzaam uit je schulp te kruipen.
Let op je lichaamshouding (rechtop staan/zitten, voor je uit kijken, niet kromlopen en/of naar de bodem kijken).
Kijk anderen recht aan en probeer meer te lachen of een vriendelijk gezicht te hebben.
Een gesprek kun je altijd beginnen met een geïnteresseerde vraag.
Zelfvertrouwen werkt vaak zelf-versterkend:
Als je iets meer begint te krijgen, is het vaak makkelijker contact met anderen te maken en dit uit te bouwen.
Het 'begin' is vaak het moeilijke.... maar, je kunt dit wel zelf doen, gewoon met kleine stappen.
(Persoonlijk geloof ik minder in het idee dat je veel kunt bereiken met grote veranderingen of het dromen daarover; zoals een verhuizing)
"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25
|
|
