[Etappe 5] Vittel - La Planche des Belles Filles SKYWEELDE #3

Etappe 5: Vittel - La Planches des Belles Filles, 160,5 km

Lang leek de vierde rit een van de saaiste ritten ooit te worden. Direct vanuit het vertrek demarreerde Guillaume van Keirsbulck en niemand had interesse om hem te volgen. Logisch ook, want iedereen wist dat het een massasprint ging worden. Guillaume, het voormalige supertalent, die tijdens bergritten blijkbaar graag aan auto's hangt, reed de godganse rit compleet voor lul. Op 16 kilometer van het eind was het klaar en kon de sprintvoorbereiding gaan beginnen. Dat leek lange tijd zonder incidenten te verlopen, op een renner van Bahrain-Merida die even van de weg raakte na. Het ging goed, tot de laatste kilometer. In die laatste kilometer ontstond er een grote valpartij, toen Sagan ingeklemd raakte tussen twee renners van FDJ. Hij ontsnapte, maar de mannen van FDJ kwamen minder goed weg. Er gingen redelijk wat renners onderuit, waaronder de gele trui, Geraint Thomas, en Dylan Groenewegen. Het droomtreintje van Lotto Jumbo ontspoorde dus weer, bijzonder spijtig. Door de valpartij bleef er vooraan maar een klein groepje over, amper 10 man zouden gaan sprinten om de dagwinst. Normaal gesproken kan je met zo'n kleine groep wel een redelijk veilige sprint rijden, maar daar was in dit geval geen sprake van. Iedereen week van zijn lijn af en daardoor ontstond een zware valpartij van Cavendish, waar Degenkolb en Swift dan weer overheen vielen. Arnaud Demare viel niet en hij droogde in de sprint Sagan, Kristoff en Greipel af. Hij werd de eerste Franse sprinter sinds Jimmy Casper die nog eens een rit in de Tour wist te winnen, meer dan elf jaar na dato. Veel aandacht voor Demare was er alleen niet, het ging al vrij snel over het incident tussen Cavendish en Sagan. Persoonlijke voorkeuren bleken nogal een rol te spelen bij deze discussie, dus een consensus is er nog steeds niet. Naar mijn mening wijkt Sagan dusdanig van zijn lijn af dat hij de deur dichtgooit voor Cavendish. Cavendish wil langs Sagan op het moment dat er nog voldoende ruimte is, maar Sagan smijt de deur dicht, er is geen ruimte meer en Cavendish kan geen kant meer op. Derhalve is het volledig terecht om Sagan terug te plaatsen in de uitslag. Dan laat ik de elleboog verder nog buiten beschouwing, alleen al het afwijken van de lijn is voldoende om hem naar achteren te plaatsen. Met de initiële beslissing van de jury viel dus eigenlijk, achteraf gezien, best goed te leven. Dat de mensjes bij Dimension Data daarna niet tevreden waren en nog een keer gingen klagen leverde uiteindelijk een totale uitsluiting van Sagan op. Hij bracht door zijn manoeuvres andere renners in gevaar. Daar is eigenlijk geen speld tussen te krijgen. Door zijn actie komt Cavendish ten val, die daardoor zijn schouderblad breekt. Bovendien vielen nog twee andere renners. Dat Cavendish niet in het gat hoeft te duiken wil niet zeggen dat Sagan dan maar mag uitwijken. De argumentatie van de jury is, hoewel het vrij summier is, nog wel enigszins te volgen. Het is in ieder geval een duidelijk statement dat men de wereldkampioen uit koers neemt na zo'n actie. Wie weet gaan sprinters zich hierdoor in de toekomst anders gedragen, hoewel die kans mij niet al te groot lijkt. Vooral omdat de winnaar, Demare, niet werd teruggezet voor een eveneens gevaarlijk manoeuvre. Hij zwiepte van rechts naar links en reed bijna Bouhanni van zijn sokken. Die willekeur is wel altijd vrij hinderlijk bij de edele wielersport. Het feit dat de ploeg anno 2017 nog moet klagen voor de jury eens de beelden gaat bekijken is tamelijk achterhaald. Hoe dan ook, zonder Sagan en Cavendish gaan we verder met de Tour. Tijdens de volgende rit krijgen we de eerste echte aankomst bergop. Dat klinkt leuk, maar de aanloop richting die klim is redelijk waardeloos. De kans is aanwezig dat het broekje rond de heupen kan blijven hangen.




Veel aankomsten zijn er nog niet geweest in Vittel, maar iedere keer dat de Tour naar dit kuuroord trekt is het een dubbel bezoek. Na een aankomst in Vittel volgt steevast een vertrek. In 1964 was er zelfs een Grand Départ in Vittel, met als eerste rit een proloog in en rond het dorp en later op de dag nog een korte rit in lijn richting Esch-sur-Alzette. Beide ritten werden gewonnen door Charly. Grosskost. Na de aankomst in 1990, toen Nijdam won, was er een dag later een tijdrit richting Épinal, de stad waar in dat jaar ene Nacer Bouhanni werd geboren. Die tijdrit werd vrij verrassend gewonnen door de Mexicaanse klimmer Raul Alcala, die als achtste in het klassement zou eindigen. Later won Alcala op 46-jarige leeftijd nog eens het nationaal kampioenschap tijdrijden van Mexico, daar kan Chris Horner nog een puntje aan zuigen. Na de aankomst in Vittel in 2009 volgde er een dag later een heuvelachtige rit door de Vogezen, richting Colmar. Die rit werd op overtuigende wijze gewonnen door Heinrich Haussler, van wie we in die tijd nog dachten dat hij voorbestemd was voor grote dingen. Dat bleek in de jaren daarna vies tegen te vallen helaas. Nu volgt er dus weer een rit door de Vogezen, met start vanuit Vittel. In Vittel zit ook nog een Club Med, dat is een grote Franse organisatie die tal van luxueuze resorts uitbaat. Sinds 1964 staat het resort in Vittel, in de buurt van de thermale baden. In de omgeving kom je een flinke golfbaan tegen, een van de twee in dit dorp. Even verderop ligt ook nog het hippodroom, de lokale paardenrenbaan. Tijdens beide wereldoorlogen was Vittel een populaire plaats. Gedurende de Eerste Wereldoorlog was het dorp vooral het domein van de Amerikanen, die een deel van hun mannen hadden gestald in alle hotels van Vittel. Tijdens de Tweede Wereldoorlog waren het dan weer de Duitsers die het hier een aantal jaar voor het zeggen hadden. Zij gebruikten Vittel als een interneringskamp, waar enkele honderden Amerikaanse en Engelse families gevangen werden gehouden. Tegenwoordig is het gelukkig allemaal pais en vree in Vittel, zodoende kan deze rit zonder problemen starten op de parkeerplaats van de lokale Lidl, die tijdens de laatste kilometer van de vorige rit al gepasseerd werd.



Na een kort rondje door Vittel gaan de renners vrij snel richting het zuiden fietsen. In het begin van de rit is het behoorlijk vlak. In de eerste kilometers gaat het zelfs heel licht naar beneden, maar dan wel zo licht dat het haast niet opvalt. De wegen zijn vergelijkbaar met die van de finale tijdens de vorige rit. Breed genoeg, maar wel redelijk wat bochtjes en langs de kant van de weg vrij weinig begroeiing. Na een aantal kilometer rijdt het peloton door Thuillières, waar een chateautje staat, en daarna komen ze in een bos terecht. De weg door het bos is lang en vrij bochtig, maar het blijft ook nog een tijd vlak. Onderweg passeren we een aantal dorpjes, waarvan er een paar nog best fraai zijn ook. Na 30 kilometer rijden we het departement Haute-Saône binnen en vlak daarvoor is er het eerste kleine bultje onderweg, een kilometer of drie vals plat omhoog. In de Haute-Saône komt het peloton op een vrij smalle weg terecht, die ze richting Demangevelle gaat brengen. In Demangevelle zijn er twee bochten naar links en daarna wordt er over een bredere weg verder gefietst richting Vauvillers. Deze weg is behoorlijk recht en een aantal kilometer lang ook behoorlijk vlak. Daarna begint de weg wel voorzichtig wat omhoog te lopen, maar meer dan vals plat wordt het nooit. Na 44 kilometer komen de renners door Vauvillers, een klein dorpje met amper 700 inwoners. Ondanks het feit dat er hier helemaal niets te doen is, beschikken ze in dit dorp toch over een opvallend gebouwtje. Het Hotel de Ville was vroeger een chateau en heeft een ietwat kitscherig dak. Na Vauvillers fietst het peloton nog 16 kilometer verder over dezelfde, brede weg, zonder dat er veel hoogteverschillen zijn. Af en toe een beetje op, af en toe een beetje af, maar vooral veel vlak.



Voorbij Bouligney verlaten de renners de grote weg en rijden ze over smallere wegen via Saint-Loup-sur-Semouse richting Hautevelle, waar ze na 64 kilometer passeren. De wegen zijn bochtig en de omgeving is bosrijk, maar verder is er nog steeds weinig te beleven aangezien het voorlopig vlak blijft. Na Hautevelle worden de wegen weer wat rechter en begint het wat glooiender worden, maar alsnog is het episch saai. Er wordt koers gezet richting Luxeuil-les-Bains en buiten deze stad, waar ze een mooie kerk hebben, begint de weg wel wat omhoog te lopen. Dit stelt alleen ook niet veel voor, want stel je voor dat je in een bergrit een fatsoenlijke klim zou stoppen. Moeten we niet aan denken, dus we houden het bij drie kilometer vals plat, richting Fougerolles. Ziet er op het profielkaartje uit alsof er daadwerkelijk iets aan de hand is, maar dan valt het in de praktijk vaak tegen. Na Fougerolles, waar het peloton na 83 kilometer passeert, gaat het weer even omhoog. Liefst vier kilometer, met in die kilometers een stijging van liefst 100 meter. Het begint met een f en het eindigt op lopshow. Na dit bijzonder spannende intermezzo in de Franse bossen volgt er een kleine afdaling en dan is het weer een aantal kilometer vlak, terwijl er richting de tussensprint van de dag wordt gefietst. Die kleine afdaling stelt overigens ook geen reet voor, net zoals de rest van deze rit. Onderweg naar de tussensprint passeren de renners het land van de 1000 vijvers. Er liggen hier in de omgeving dus 1000 plasjes water, echt fantastisch. Midden tussen deze 1000 vijvers ligt Faucogney-et-la-Mer, een klein dorpje met amper 600 inwoners. Hier is na 102 kilometer de tussensprint van de dag. Nog 60 kilometer te gaan en de koers gaat na 100 totaal onzinnige kilometers dan eindelijk een heel klein beetje beginnen.



Buiten Faucogney komen de renners op een typisch Vogezenweggetje terecht en hier gaat het 2,3 kilometer lang behoorlijk stevig omhoog, aan 8%. Er wordt geklommen richting het dorpje Esmoulières. Na 107,5 kilometer bereiken de renners dit dorp en hier zijn ook wat bergpuntjes te verdienen, want de organisatie heeft besloten om hier een colletje van de derde categorie van te maken. In Esmoulières zijn de renners alleen nog lang niet boven, want de weg blijft nog tien kilometer omhoog lopen. Het zwakt wel steeds verder af, in totaal stijgt het in die tien kilometer maar 200 meter. Vals plat dus, dat steeds minder vals plat wordt. De renners rijden richting de Col de Croix, waar geen bergpunten te verdienen zijn. Na 121 kilometer bereiken ze de top van deze klim, maar de laatste vier kilometer richting de top is het totaal vlak. Eenmaal boven gaat het mis. Je kan rechtdoor blijven rijden, dan ga je richting Ballon de Servance, een prima klimmetje van 10 kilometer aan 5%. Ook Ballon d'Alsace is niet ver van hier en makkelijk te bereiken. In plaats daarvan slaat het peloton rechtsaf en gaan ze rijden naar het dorpje Servance, in dalende lijn. Deze afdaling stelt bijzonder weinig voor. De weg is breed en er zijn amper bochten, eigenlijk gaat het zelfs bijna volledig rechtdoor. Na 127 kilometer komen de renners dan door Servance en in dit dorp zou je linksaf kunnen slaan. Als je dat doet, kom je de Col des Chevrères tegen. Dit is een klim die voorkwam in de Tour van 2014, tijdens de rit naar La Planche des Belles Filles. In totaal bijna negen kilometer lang, met een zwaar tussenstuk van 3,5 kilometer aan 9,5%. Zou je makkelijk in je rit kunnen stoppen om het ergens op te laten lijken, maar tijdens deze laffe Tour gaan we dat natuurlijk niet doen. Zoek het lekker uit met je moeilijke ritten, we houden het makkelijk. Daarom wordt er na Servance rechtdoor naar beneden gereden, over grandioos vlakke en brede wegen.



Van Servance wordt er richting Belonchamp gefietst en tijdens dit stuk gaat het nog vijf kilometer lichtjes naar beneden, zonder veel gedoe. Voorbij Belonchamp is het nog drie kilometer volledig vlak en daarna slaat het peloton linksaf, richting Fresse. Al snel begint de weg licht omhoog te lopen, met liefst drie hele kilometer aan 3%. We volgen ondertussen dezelfde weg als tijdens de Tourrit naar La Planche des Belles Filles in 2012 en toen gebeurde er hier niet veel. Er kan dan ook niet veel gebeuren, want na Fresse is het een kilometer vlak en daarna gaat het nog vijf kilometer verder omhoog aan amper 2%. Eenmaal boven volgt er een korte afdaling, met een paar niet zo lastige bochtjes, richting Plancher-les-Mines. Dit dorpje bereiken de renners na 152 kilometer en dan is het nog maar acht kilometer tot de streep. In Plancher-les-Mines begint de weg al voorzichtig omhoog te lopen, maar de klim begint officieel pas twee kilometer later. De ondertussen welbekende klim naar La Planche des Belles Filles. Na 2012 en 2014 zijn we hier nu voor de derde keer en dus weten we ongeveer hoe de klim in elkaar zit. 5,9 kilometer lang en 8,5% gemiddeld, vrij steil en lastig dus, zeker voor Franse begrippen. De klim begint meteen steil, met een kilometer aan 9,4%. Daarna zwakt het wat af richting 7%, maar vervolgens krijgen de renners te maken met twee kilometer aan 9,5%. Richting de top wordt het iets eenvoudiger, met een kilometer aan 8%, maar het venijn zit hier echt in de staart. Heel even vlakt het af, maar dan gaat het in de laatste meters aan 20% omhoog. Dit is het stuk waar de grootste gaten vallen. Na 160 kilometer koers een sprintje op het eind, om als eerste boven te komen op deze klim van de eerste categorie.



Het verhaal van La Planche des Belles Filles is ondertussen ook bekend, veronderstel ik. In het kort komt het op het volgende neer: La Planche des Belles Filles heeft natuurlijk een mooi verhaal. Een legende zelfs. Tijdens de Dertigjarige Oorlog zouden Zweedse huurlingen dit gebied hebben geterroriseerd. Meisjes, die niet misbruikt wilden worden door deze wrede barbaren, vluchtten naar deze berg. Ze gingen nog liever dood dan dat ze misbruikt zouden worden. Daarom sprongen ze van het plateau naar beneden, hun dood tegemoet. Vaak kwamen ze dan in het ondergelegen meer terecht, dat de naam Étang des Belles Filles (vijver van de mooie meisjes) draagt. Of het klopt of niet, in ieder geval een bijzonder verhaal. Er is ook een beeld op de top, dat dit hele verhaal moet uitbeelden. Dit heb ik schaamteloos gekopieerd uit mijn voorbeschouwing van de rit van 2014, want als de ASO niet creatief is hoef ik het ook niet te zijn natuurlijk. Sinds de introductie van de klim in 2012 is het nu al de derde keer dat we hier zijn, terwijl de klim nu ook weer niet zo heel bijzonder is. Nadeel is ook dat het de organisatie nog niet echt gelukt is om een leuk parcours uit te stippelen rond de klim. In 2014 ging dat nog best goed, met enkele klassieke Vogezenklimmen en een wat lastigere klim in de aanloop naar de slotklim, maar in 2012 en ook nu is het een misdaad tegen de menselijkheid. De reden dat de organisatie hier graag komt zal ongetwijfeld liggen aan het feit dat er boven op de top een skistation ligt. Naar alle waarschijnlijkheid is alle aandacht die zo'n Touretappe oplevert hier goed bevallen en financieel gezien zal het ze ook geen windeieren hebben gelegd. Daarom gaan we nu op zoek naar een opvolger voor Chris Froome en Vincenzo Nibali. Froome was de eerste winnaar hier, in de tijd dat hij nog relatief onbekend was. In de Vuelta van 2011 brak hij uit het niets door en in het jaar daarna zou hij de meesterknecht moeten zijn van Wiggins. Dat was hij ook wel, alleen ging hij op La Planche des Belles Filles voor eigen succes op die laatste steile strook. Twee jaar later was Nibali, na het uitvallen van Froome en Contador, duidelijk de sterkste.



Het is de eerste korte rit in lijn van deze Tour en dus de eerste mogelijkheid voor de renners om een beetje fatsoenlijk uit te slapen. Ze hoeven pas om 13:10 aan het vertrek te staan in Vittel. Na een tien minuten durende neutralisatie gaat Christian Prudhomme met zijn vlaggetje zwaaien en gaat het hopelijk een boeiende strijd worden tussen de mannen die in de vlucht van de dag willen zitten. Hopelijk zo boeiend, dat het minstens een uur duurt voor de vluchters weg zijn. De uitzending begint namelijk pas om 14:10, na een kilometer of 40 koers. De finish boven op de berg van de mooie meisjes wordt verwacht tussen 17:04 en 17:28. Het weer zal tijdens deze rit prima zijn, eindelijk weer dat echt bij de Tour past. Warm, zonnetje, 28 graden. Geen zuchtje wind en ook geen spatje regen. Ook in de omgeving van de finish zal het niet heel veel anders zijn, aan de voet van de klim wordt ook 28 graden verwacht, zonder wind of regen. Afgelopen rit was al redelijk warm, maar nu wordt het helemaal zweten.



Een eerste bergrit is altijd lastig te voorspellen, zeker als het eigenlijk maar een halfbakken bergrit is. Voorlopig zijn de winnaars op La Planche des Belles Filles Chris Froome en Vincenzo Nibali. Twee keer werd de rit dus gecontroleerd en won de beste klimmer in koers. Met die feiten in het achterhoofd lijkt het nogal voor de hand te liggen dat we nu hetzelfde scenario gaan krijgen. Deze rit is bijzonder eenvoudig te controleren, wegens een schrijnend gebrek aan bergen. Ploegen met klassementsrenners die vast een duidelijk signaal willen afgeven kunnen de boel hier makkelijk bij elkaar houden. Het hangt er natuurlijk ook grotendeels vanaf wie er in de vlucht van de dag zitten. Sinds een aantal maanden is Robert Gesink een erkende rittenkaper en op voorhand vond hij deze rit niet zo geschikt voor een vlucht. Aan zijn expertise durf ik niet te twijfelen, dus ga ik uit van een strijd tussen de mannen met gele ambities. Het zou ook wel fijn zijn om die mannen alvast in actie te zien, want de laatste paar keer is La Planche des Belles Filles in ieder geval wel een goede indicatie gebleken. Renners die het hier goed doen eindigen ook hoog in Parijs.
1. Porte. Ondanks het feit dat hij geen geweldige tijdrit reed, denk ik toch dat onze zwemmer in een blakende vorm verkeert. Hij was sterk in de rit naar Longwy, daar demarreerde hij op het eind nog. Bovendien zijn we nu op een soort klim waar hij altijd een goed gevoel van krijgt. Een beetje een Old Wilunga Hill, daar waar hij in het voorjaar iedereen altijd totaal weet te vernederen. Dat gaat hij nu ook doen, want Porte is dit jaar buitengewoon sterk en bovendien zal hij nog wel een beetje boos zijn op Froome en Sky. Die agressie moet er sowieso nog uit en dat kan goed op zo'n korte, maar steile klim.
2. Froome. Het hele jaar niet zo sterk als we van hem gewend zijn, maar tot nu toe lijkt hij zijn vorm toch aanzienlijk aangescherpt te hebben. De tijdrit was bijzonder goed, maar bergop is het nog afwachten. We hebben hem nog nooit zo vaak hopeloos peddelend achter andere renners aan zien fietsen als dit jaar. Of nouja, oké, dat zagen we hem tot halverwege 2011 natuurlijk ook in iedere koers doen, maar sindsdien is hij toch niet meer zo vaak in verlegenheid gebracht. Sky is wel een wonderbaarlijke ploeg, waar ze het begrip pieken een nieuwe dimensie geven, dus ik sluit ook niet uit dat Froome hier even met een halve minuut voorsprong wint en de rest van de concurrentie huilend naar huis stuurt. Kan allemaal, is het nieuwe wielrennen. Maar voorlopig doe ik toch maar even naïef en ga ik er vanuit dat hij zijn matigere vorm van de rest van het jaar mee heeft genomen naar de Tour.
3. Dan Martin. Dan houdt wel van een steile aankomst, dat zien we ieder jaar weer tijdens de Waalse Pijl. We zien dan ook dat hij zich totaal niet kan positioneren en dat hij altijd vanuit een kansloze positie zichzelf naar voren moet knokken. Als het tijdens deze rit lang bij elkaar blijft verwacht ik weer zo'n scenario. Dan weet iedereen dat de laatste lastige strook aan 20% gaat beginnen en net op dat moment laat Dan zich inhalen door een paar jongens. Moet ie weer vanuit een geslagen positie naar voren rijden en dan haalt ie nog net een podiumplaats binnen. Arme jongen.
4. Thomas. Hij heeft ondertussen al twee keer op de grond gelegen, dus het is even afwachten of dat veel effect gaat hebben op zijn prestaties. Sky kennende zal dat allemaal wel meevallen. Ze hebben nu weer zo'n unieke situatie als in 2012, met twee achterlijk sterke renners. Welbeschouwd hebben ze nu zelfs meer dan twee achterlijk sterke renners, maar ik neem toch maar aan dat de rest mag gaan knechten. Thomas zal er waarschijnlijk wel alles aan doen om zijn gele trui te behouden, want uiteindelijk zal Froome toch de kopman zijn. Tenzij Thomas tijdens deze rit ineens de sterkste blijkt te zijn, dat kan nog leuke situaties opleveren. Verwacht ik eigenlijk niet, want zelfs deze mutant moet wel even normaal blijven doen.
5. Bardet. Ook Romain heeft al een keer op de grond gelegen, maar daar lijkt hij weinig hinder van te ondervinden. Hij is het hele jaar al uitstekend in vorm, hoewel de echte topuitslagen toch nog een beetje ontbreken. Dat moet tijdens de Tour komen, de ronde waar hij zo lang naar heeft toegeleefd. Nu Pinot niet voor het klassement gaat is hij de grote Franse hoop. In 2014 reed hij al heel sterk op deze klim, hij werd toen vijfde op 22 seconden van Nibali. Nu, met wat meer ervaring en vooral betere benen, maar ook meer concurrentie, verwacht ik weer een vijfde plaats. Ook niks mis mee.

KWIATGOD

-Syntix

quote:

Op woensdag 5 juli 2017 16:55 schreef noodgang het volgende:
Sky

Soort Galacticos