Als zwanger worden/blijven niet zo makkelijk gaat #168

quote:

Op maandag 10 juli 2017 15:13 schreef MaJo het volgende:
Ik zou zo graag een pup willen hebben Maar manlief wil het niet

quote:

Op maandag 10 juli 2017 15:31 schreef Kyara het volgende:

[..]

Oh, nou, in dat geval duim ik dan maar voor een plakker

quote:

Op maandag 10 juli 2017 19:28 schreef droomvrouwtje het volgende:
B_U 7 eicellen is echt niet slecht

Majo wij kregen in het ziekenhuis met de tp te horen hoeveel bevruchtingen er waren en wat er ingevroren kon worden. Of werden gebeld, hing een beetje van het resultaat af eigenlijk.

En dankjewel allemaal voor de lieve knuffels en woorden

quote:

Op maandag 10 juli 2017 22:50 schreef droomvrouwtje het volgende:
10 cellig is idd goed. Hier ook 10 en 12. Zelfs na ontdooien wat ook goed is.

Mijn duimen draaien voor je

quote:

Op maandag 10 juli 2017 22:54 schreef Arja het volgende:
Oh ik weet dat allemaal niet meer precies majo.
Maar als ik jou was zou ik morgen zelf even terugbellen uit nieuwsgierigheid.
Heb je je voor- en achternaam ingesproken op je voicemail. Dan spreken ze vaak wel in

quote:

Op maandag 10 juli 2017 23:55 schreef Barreltje het volgende:
majo.. wij kregen een brief thuis..
masr dat was een ander ziekenhuis en kliniek dan die van jou.. dus ik weet niet hoe of wat..

bu.. wat spannend! ben je tevreden met 7 eitjes? wat jammer dat het iets pijnlijker was.. wanneer heb je nu de tp?

ik heb vanavond de ovitrelle gezet.. woensdag het lab bellen dat ze kunnen gaan ontdooien.. dan zondsg of maandag tp.. als alles goed ontdooit dan he?
en dan gaan we voor een datum drieling hoor majo en BU!

quote:

Na lang wikken en wegen toch besloten om hier mee te schrijven en een account aangemaakt. Twijfel, omdat ik niet zoals de meesten hier veel medische ellende achter de rug heb op het gebied van zwanger worden. En ik een beetje het gevoel heb alsof ik 'vals speel'.

Mijn probleem zit ‘m meer in de angst om moeder te worden. En mede daardoor is het (denk ik) nog niet gelukt. Ik heb mijn jeugd niet echt als positief ervaren en mezelf daarom beloofd nooit aan kinderen te beginnen. Toen ik mijn vriend leerde kennen heb ik hem dat ook meteen verteld. Hij heeft trouwens wel een enorme kinderwens. Heel erg lastig voor hem,ook omdat ik al die jaren nooit kon beloven dat ik er echt voor kon gaan. En doordat ik lange tijd psychische problemen heb was ik ook niet gemotiveerd om een kind op de wereld te zetten.

Maar 16 jaar later sta ik er nu heel anders tegenover. Nu ben ik gelukkig, stabiel en geniet ik van het leven. En ik zou nu maar wat graag een kleintje van ons tweeën willen. Daarnaast heb ik nog wel steeds die angst. Die heeft ervoor gezorgd dat ik mijn kop in het zand heb gestoken (wij beiden eigenlijk) en ik was er heilig van overtuigd dat het goed zou komen op het gebied van zwangerschap. Ik heb volgens mij de boel wel (onbewust) gesaboteerd op vaak buiten mijn vruchtbare dagen te seksen. En daarnaast waren er ook nog eens periodes dat ik het toch opeens absoluut niet wilde.

Maar omdat de tijd nu wel begint te dringen en we niet meer de luxe hebben om eens rustig achterover te leunen ( ik heb net mijn 39e verjaardag achter de rug en mijn vriend is 44) besloten we om ons binnen te buiten laten te keren. Want wie weet was er wel iets medisch mis met (één van) ons? Tot zover geen duidelijke problemen. Het zaad van mijn vriend was prima en mij bij klopt alles aan de binnenkant ook als een bus. Alleen (en daar had ik niet op gerekend en is wel heel logisch) is mijn eitjesvoorraad aan het slinken. Dus de gynaecoloog stelde IVF voor.

Dat was wel een enorme domper, want we hoopten beiden dat we konden starten met KI . Ik had dan ook behoorlijke ethische bezwaren tegen IVF. Maar een mens past zich aan en daarnaast durfden we ook niet meer op de natuurlijke manier aan de slag te gaan. Mijn hart gaat ook niet echt sneller meer kloppen als ik aan ons seksleven denk

We zijn net begonnen met het lange protocol en slik nu sinds een dag of tien de pil. Ik vind alles echt heel erg heftig en vooral omdat ik geconfronteerd wordt met mijn angsten op het gebied van moederschap. Nu móet ik er wel mee bezig zijn en dat is eigenlijk alleen maar goed. Het hele IVF traject is ook pittig maar het scheelt wel dat we er koud in stappen. In maart zat ik bij de huisarts met een verzoek tot een verwijzing naar de gynaecoloog en had ik nooit gehoord van eskimo's, ijslolly’s,rietjes en het vriesvak van het ziekenhuis En nu beginnen we al met het hele circus.

Ik heb ook de mazzel dat ik een hele relaxte werkgever heb. Ik mag gewoon mijn gang gaan. Nu kan dat ook heel makkelijk met mijn functie en doordat ik vaak thuiswerk mist niemand mij in persoon.

Zo, toch nog een heel verhaal. Hoop de komende tijd met jullie mee te leven en het nalezen van de afgelopen topics helpt al.

quote:

Op woensdag 12 juli 2017 07:08 schreef DorothyGale het volgende:
Ja het is inderdaad overweldigend en we laten ons maar meevoeren met de stroom

Wat mooi dat je al van jongs af aan moeder wil worden Las dat je pupo bent, spannend hoor deze weken! Lukt het om afleiding te vinden?

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op woensdag 12 juli 2017 13:24 schreef MaJo het volgende:

[..]

Dat is het beste wat je kan doen Advies: als het langer duurt, neem dan ook eens een pauze. Dat geleefd worden breekt je echt op op een gegeven moment.

quote:

Op woensdag 12 juli 2017 14:00 schreef Barreltje het volgende:

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

hier vanmorgen gebeld over de ijslollie.
Zaterdag komt ie uit de diepvries en dan wordt ik zondag morgen gebeld of ie goed ontdooit is en lekker deelt en dan zondag middag de evt. tp.. Ik ben benieuwd.. ik vroeg nog even hoeveel cellen het waren en toen vertelde de lab assisitente dat het een klompje is en dat de cellen niet meer te tellen zijn ik begreep het niet helemaal, maar het zal wel goed zijn dan

quote:

Op woensdag 12 juli 2017 15:09 schreef coccinelle het volgende:

[..]

Klopt. Hier nu een verplichte pauze omdat er een bloedvat geknapt is in de cyste en deze eerst weg moet voor we verder gaan met stimulatie. En de pauze voelt heel dubbel. Aan de ene kant willen wij zo graag door met zelf proberen tot start ICSI. Maar even geen stress omtrent het zwanger worden is ook heerlijk en hadden we blijkbaar beiden ook wel nodig.

En nu hopen dat de cyste weg gaat voor september. Anders wordt deze operatief verwijderd en duurt het nog langer voor we kunnen beginnen met ICSI.

quote:

Op donderdag 13 juli 2017 07:39 schreef DorothyGale het volgende:

[..]

Spannende dagen Barreltje! Is dit je eerste IVF poging? En hoeveel keer heb je IUI gedaan?

[..]

Frustrerend Coccinelle dat je nu zelf niet echt een keuze hebt. Hopelijk gaat de cyste weg en kan je over een paar maanden beginnen met ICSI.

Het lijkt me inderdaad heel belangrijk om tussendoor pauze te nemen. Heb wel gemerkt dat sinds we de keuze maakten om met IVF te starten het heel moeilijk is om écht te ontspannen. Ik ben er toch onbewust vaak mee bezig en nu ik de pil slik, elke dag. Toch durf ik door mijn leeftijd niet een pauze in te lassen.