Is hij dan boos omdat hij zelf ziet dat het gras groen is en liever had gewild dat het rood was, of omdat jij zegt dat het groen is als hij beweert dat het rood is?quote:Op woensdag 19 juli 2017 12:21 schreef Phaidra het volgende:
Ha Kazy, nog gefeliciteerd en welkom!
Even frustratieposten... Mijn peuter zit in de fase dat hij boos kan worden omdat gras groen is en niet rood. En dat De. Hele. Dag. Om. Alles. Vermoeiend voor hemzelf en voor ons .
*noteertquote:Op woensdag 19 juli 2017 14:43 schreef DevilsAndDust het volgende:
[..]
Is hij dan boos omdat hij zelf ziet dat het gras groen is en liever had gewild dat het rood was, of omdat jij zegt dat het groen is als hij beweert dat het rood is?
I kan soms ook nogal stellig dingen vinden (dat hij een meisje is en geen jongen bijvoorbeeld, of zoiets als met het gras had hij ook kunnen zeggen), maar ik praat dan gewoon mee. Er tegenin gaan levert drama op. 'Is het gras rood, liefje? Vind je rood zo'n mooie kleur? Welke kleuren vind je nog meer mooi?' Afgeleid.
Vaak het eerste . Zo boos omdat dingen zijn zoals ze nu eenmaal zijn. Boos omdat je nee zei tegen een koekje en het toen dus niet kreeg. Meestal kan ik er wel om lachen hoor. Maar hij zit zichzelf enorm in de weg hiermee en aan het eind van de dag ben ik er ook wel klaar mee. Zeker omdat kleuter elke gelegenheid aangrijpt om zijn broertje lekker op stang te jagen .quote:Op woensdag 19 juli 2017 14:43 schreef DevilsAndDust het volgende:
[..]
Is hij dan boos omdat hij zelf ziet dat het gras groen is en liever had gewild dat het rood was, of omdat jij zegt dat het groen is als hij beweert dat het rood is?
I kan soms ook nogal stellig dingen vinden (dat hij een meisje is en geen jongen bijvoorbeeld, of zoiets als met het gras had hij ook kunnen zeggen), maar ik praat dan gewoon mee. Er tegenin gaan levert drama op. 'Is het gras rood, liefje? Vind je rood zo'n mooie kleur? Welke kleuren vind je nog meer mooi?' Afgeleid.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Ja dit!quote:Op donderdag 20 juli 2017 19:45 schreef Crumpette het volgende:
Persoonlijk: negeren. ! Nee maar serieus, als je gaat, beloon je het. 1 keer gaan, zeggen dat ze nu lekker gaat slapen, en daarna negeren. En doorzetten met bloedend hart. De volgende avond gaat het beter, beloofd.
Ik zou het niet negeren, ze wil kennelijk iets duidelijk maken. Wat voor behoefte kan er achter zitten? Vindt ze het vervelend dat jullie weg gaan, wil ze wat meer één op één tijd, vindt ze haar slaapkamer eng of haar bed te groot? Wat zegt ze als je haar er naar vraagt, en wat voor oplossing kunnen jullie samen verzinnen?quote:Op donderdag 20 juli 2017 19:41 schreef Selvaria het volgende:
Die peuters van jullie, gaan die doorgaans zonder gedoe slapen? Wij lopen echt al weken- of zelfs maandenlang nog elke 5 minuten naar boven (zo'n 1 à 2 uur lang) omdat N. ons maar terug blijft roepen. Ze trapt bijvoorbeeld bewust de dekens van zich af en begint dan te huilen omdat ze niet meer onder de dekens ligt. Zeker in combinatie met een baby die ook zo'n 1,5 uur nodig heeft om in slaap te komen 's avonds vind ik dat wel heel heftig, is het herkenbaar voor iemand? Ze is wel moe, gaat ook wel graag naar boven, maar ze lijkt gewoon aandacht te vragen.
Tips zijn meer dan welkom.
Vast niet wat je wilt horen, maar ik zit nog iedere avond tussen de 5 min en anderhalf uur bij Js..quote:Op donderdag 20 juli 2017 19:41 schreef Selvaria het volgende:
Die peuters van jullie, gaan die doorgaans zonder gedoe slapen? Wij lopen echt al weken- of zelfs maandenlang nog elke 5 minuten naar boven (zo'n 1 à 2 uur lang) omdat N. ons maar terug blijft roepen. Ze trapt bijvoorbeeld bewust de dekens van zich af en begint dan te huilen omdat ze niet meer onder de dekens ligt. Zeker in combinatie met een baby die ook zo'n 1,5 uur nodig heeft om in slaap te komen 's avonds vind ik dat wel heel heftig, is het herkenbaar voor iemand? Ze is wel moe, gaat ook wel graag naar boven, maar ze lijkt gewoon aandacht te vragen.
Tips zijn meer dan welkom.
oma en tante staan niet in jou schoenen. De oma en tantes hebben hier ook wel hun meningen gehad en ze kunnen mij m'n dak op. En de tekst vroeger dit of dat.. ja fijn en dit is mijn kind en die is andersquote:Op donderdag 20 juli 2017 20:45 schreef Loj het volgende:
[..]
Vast niet wat je wilt horen, maar ik zit nog iedere avond tussen de 5 min en anderhalf uur bij Js..
Het lukt hem niet alleen en hij heeft onze aanwezigheid gewoon nodig..
Bij m'n oudste was dit hetzelfde en kreeg ik rond z'n derde jaar te horen dat ik weg mocht gaan (dit vraag ik altijd)..
En misschien stom, maar voor mij is het ook een "tot rust kom" momentje en fok ik een beetje (nu dus ) of lees ik een boekje.
Ik heb er alle vertrouwen ik dat Js het ook binnen een paar maanden aangeeft dat ik weg mag (heeft hij al 2x gedaan).
Maar dit kost wel tijd (en oma/tante vinden het belachelijk, want we verwennen teveel )
Dat. En zoals ik ook mijn kind niet laat huilen doet een ander dat wel. Lekker belangrijk wat een ander doet.quote:Op donderdag 20 juli 2017 21:29 schreef Goitske het volgende:
[..]
oma en tante staan niet in jou schoenen. De oma en tantes hebben hier ook wel hun meningen gehad en ze kunnen mij m'n dak op. En de tekst vroeger dit of dat.. ja fijn en dit is mijn kind en die is anders
Oh, maar dit doe ik ook. Lekker een half uurtje bij haar liggen lezen, kletsen en knuffelen. Dan geef ik haar een kusje, zeg ik welterusten en dan begint het gedoe van +/- anderhalf uur dus. Vandaag duurde het uiteindelijk iets meer dan een uurtje.quote:Op donderdag 20 juli 2017 20:45 schreef Loj het volgende:
[..]
Vast niet wat je wilt horen, maar ik zit nog iedere avond tussen de 5 min en anderhalf uur bij Js..
Het lukt hem niet alleen en hij heeft onze aanwezigheid gewoon nodig..
Bij m'n oudste was dit hetzelfde en kreeg ik rond z'n derde jaar te horen dat ik weg mocht gaan (dit vraag ik altijd)..
En misschien stom, maar voor mij is het ook een "tot rust kom" momentje en fok ik een beetje (nu dus ) of lees ik een boekje.
Ik heb er alle vertrouwen ik dat Js het ook binnen een paar maanden aangeeft dat ik weg mag (heeft hij al 2x gedaan).
Maar dit kost wel tijd (en oma/tante vinden het belachelijk, want we verwennen teveel )
Het klinkt bij mij als een fase inderdaad. Even uit het veld geslagen door alle veranderingen en dan wat meer bevestiging nodig hebben.quote:Op vrijdag 21 juli 2017 13:27 schreef Franny_G het volgende:
Ik zit zelf een beetje met het volgende. I zit de laatste tijd dus weer erg in haar 'drama'. Niet zo gek, met zo'n nieuw broertje in huis. Maar ze is ook ineens weer een stuk angstiger als het om spelen en klimmen in de speeltuin gaat. Dat had ze als dreumes ook, maar we waren juist zo blij dat ze het afgelopen jaar grote vorderingen heeft gemaakt wat dat betreft. Ze durfde ineens wel van hogere glijbanen af alleen, klauterde zelf omhoog op trapjes etc. Maar dat is nu weer voorbij. Zelfs van kleine glijbanen durft ze niet meer alleen af.
Dat is sneu, en ik merk dat ik daar best geïrriteerd van kan raken. Ben je in een speeltuin, moet je je 3,5 jarige nog assisteren om van een klein glijbaantje af te glijden waar kinderen van net 2 jaar lachend vanaf gaan. Het klinkt lullig, maar ik word daar een beetje ongeduldig van, ook omdat ze het tot voor kort gewoon wel deed. Op het kdv gaan ze de laatste tijd ook wat vaker weg met de kinderen (wegens mooi weer en minder kinderen op de opvang) en ook uitjes naar de speeltuin. Het valt de leidsters nu ook op, dus ze heeft het niet alleen in aanwezigheid van mij/ons. Het is wel sneu dat op zo'n moment haar vriendjes allemaal lekker spelen terwijl zij angstig is en bepaalde dingen niet durft. Laatst waren we met buren naar Monkeytown en daar ging het ook zo: de andere kinderen waren onbekommerd aan het spelen en I lag op een gegeven moment ergens huilend op een trap en toen moest ik naar boven klimmen om haar naar beneden te coachen.
Ik heb al dingen opgezocht over hoogtevrees. Maar het ingewikkelde is dat er weinig peil op te trekken is bij I: de ene keer heeft ze het wel, de andere keer niet. Ze durft bijvoorbeeld wel heel hoog/hard op de schommel te gaan. Ik weet dus niet zo goed hoe hier nu mee om te gaan: wel aandacht aan besteden en haar juist wel vaak meenemen naar speeltuinen, of het juist maar even laten en ervan uitgaan dat dit een fase is?
Wat grappig, ik heb heel erg hoogtevrees en daar heb ik nooit van gehoord. Maar het klinkt heel logisch.quote:Op maandag 24 juli 2017 09:48 schreef Franny_G het volgende:
De ogentest bij het cb ging goed. Bij hoogtevrees wordt ook wel gedacht aan iets met het evenwichtsorgaan. Ik had daar als kind last van, en had bijvoorbeeld ook altijd erge last van wagenziekte. Maar aangezien I het dus niet altijd heeft, denk ik dat het niet iets fysieks is.
Die arme I.quote:Op maandag 24 juli 2017 17:46 schreef Franny_G het volgende:
Stil hier mensen. Terwijl peuters toch zo ontzettend grappig zijn.
Vandaag ook weer zo'n gesprekje met I.
"Mama, waarom ben ik nog geen vier?"
"Omdat je nog drie bent. Je moet nog een beetje groeien."
"Oh, maar ik wil naar school."
"Het kdv is toch ook leuk?"
"Maar mama, wáárom moet ik altijd spelen, spelen, spelen?" *zucht* .
"Als je geen zin hebt, om te spelen, dan ga je toch lekker op een stoel zitten?"
"Ja maar, dan zegt Rita (kdv-leidster): ga van de stoel en ga maar lekker spelen!"
Dat ziet er wel heel tof uit. Die gaat erbij op onze activiteitenlijst.quote:
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |