Kamperen ben ik niet zo dol op, maar brouwen is een leuke hobby.quote:Op dinsdag 27 juni 2017 22:30 schreef qajariaq het volgende:
Vrijwel ieder weekend ga ik kamperen of zo iets. Vaak zelfs alleen ook nog. Verder brouw ik mn eigen bier gewoon in de keuken en andere hobby's kan ik ook tijd naar behoefte aan besteden. Geen commentaar dat het huis naar bierbrouwen ruikt of dat er regelmatig een tentje in de kamer hangt te drogen op na het weekend..
Allemaal dingen die binnen een relatie al snel onder druk zouden staan. Ik ga gewoon lekker mijn eigen gangetje. De laatste relatie is al weer twintig jaar terug. Ik vond dat toen wel fijn maar toen het uit ging had ik weer tijd om er lekker op uit te trekken op mn eigen tempo.
Ik herken dit wel. Ik heb ook meer hartenzeer gehad dus ik ben minder onbevangen en meer op mijn hoede. Zie ook maar een beginnende relatie met werk te combinerenquote:Op dinsdag 27 juni 2017 17:13 schreef Fatoeman het volgende:
Enigszins herkenbaar. Wilde op de middelbare wel een relatie, deels om erbij te horen en ik vond daar een meisje ook erg leuk waarvan ik echt dacht hier kan ik wel goed tijd mee doorbrengen. Nu heb ik dat niet meer en durf ik ook niet meer vol overgave een meisje te versieren. Ben bang dat als het eenmaal gelukt is dat ik haar dan niet meer moet Ik flirt weleens, maar denk als ze vraagt of ik haar leuk vind en als ze zegt dat ze wel wat in mij ziet dat ik gewoon maar nee zeg. Ben sws al redelijk snel op de kop van een meissie uitgekeken
Nederlanders zijn nog nooit van nature romantisch geweest.quote:Op woensdag 28 juni 2017 01:39 schreef Mishu het volgende:
[..]
Ik herken dit wel. Ik heb ook meer hartenzeer gehad dus ik ben minder onbevangen en meer op mijn hoede. Zie ook maar een beginnende relatie met werk te combineren
Toch vind ik het jammer dat onze generatie niet meer zo romantisch is.
Ik heb dit "probleem" ook. En al sinds de middelbare. Het verschil is dat ik mijn hele leven single ben gebleven.quote:Op dinsdag 27 juni 2017 17:13 schreef Fatoeman het volgende:
Enigszins herkenbaar. Wilde op de middelbare wel een relatie, deels om erbij te horen en ik vond daar een meisje ook erg leuk waarvan ik echt dacht hier kan ik wel goed tijd mee doorbrengen. Nu heb ik dat niet meer en durf ik ook niet meer vol overgave een meisje te versieren. Ben bang dat als het eenmaal gelukt is dat ik haar dan niet meer moet Ik flirt weleens, maar denk als ze vraagt of ik haar leuk vind en als ze zegt dat ze wel wat in mij ziet dat ik gewoon maar nee zeg. Ben sws al redelijk snel op de kop van een meissie uitgekeken
Zo iemand ben ik ook. En veel FOK!kers zijn dat ook denk ik.quote:Op dinsdag 27 juni 2017 19:14 schreef marc0871 het volgende:
Zelfde hier.
De vrouwen die ik ken, snappen er net zo min wat van als dat de mannen niet (willen) snappen dat ik niets met voetbal heb.
'Leuk toch, gezellig samen met een vriendin. En dan een klein marco'tje erbij. Dolletjes joh.'
Proberen me ook wel te koppelen aan een vriendin 'die-ook-nog-een-man-zoekt', omdat ik zo'n leuke, lieve, aardige vent schijn te zijn.
1 Keer heeft dat langer dan een halve date geduurd, omdat die vrouw ook meer geïnteresseerd was in een potje seks. Dat waren een paar wilde nachten.
Daarna wilde zij meer en mocht ik opeens zonder condoom erop. Denk het niet.
Interesse was meteen voorbij, voor allebei.
Nee, ik ben een solitair beestje. Een lone wolf. Een einzelganger.
Hier heb je ook gelijk in. Het lijkt me eigenlijk wel relaxt om straks helemaal in mijn eentje te wonen zonder dat iemand ook maar kritiek heeft op wat ik thuis doe. Als je dan zo'n wijf hebt gescoord kun je nog wel eens kritiek krijgen over de inrichting van je huis of ze kan gaan janken omdat jij laat in de nacht nog harde muziek op hebt staan. Als je alleen woont gebeurt dat niet.quote:Op dinsdag 27 juni 2017 22:30 schreef qajariaq het volgende:
Vrijwel ieder weekend ga ik kamperen of zo iets. Vaak zelfs alleen ook nog. Verder brouw ik mn eigen bier gewoon in de keuken en andere hobby's kan ik ook tijd naar behoefte aan besteden. Geen commentaar dat het huis naar bierbrouwen ruikt of dat er regelmatig een tentje in de kamer hangt te drogen op na het weekend..
Allemaal dingen die binnen een relatie al snel onder druk zouden staan. Ik ga gewoon lekker mijn eigen gangetje. De laatste relatie is al weer twintig jaar terug. Ik vond dat toen wel fijn maar toen het uit ging had ik weer tijd om er lekker op uit te trekken op mn eigen tempo.
Ik zou denk ik alleen echt romantisch kunnen zijn als ik het meisje zo geweldig vind. Maar ja, dat is maar 1 of 2 keer in mijn leven geweestquote:Op woensdag 28 juni 2017 01:39 schreef Mishu het volgende:
[..]
Ik herken dit wel. Ik heb ook meer hartenzeer gehad dus ik ben minder onbevangen en meer op mijn hoede. Zie ook maar een beginnende relatie met werk te combineren
Toch vind ik het jammer dat onze generatie niet meer zo romantisch is.
Mja. Maar ik ben al 45.quote:Op woensdag 28 juni 2017 13:50 schreef Libertarisch het volgende:
Ik heb van zeg mijn 16e tot 24e ook nooit interesse gehad in relaties, alleen interesse in seks. Komt wel vaker voor denk ik.
dit.quote:Ben ik misschien gewoon bang en is 'sex only' lekker veilig?
Een heel deel van je verhaal is ook best wel op mij van toepassing. Maar dat heeft mij toch gemaakt wie ik ben. Waarom zou ik daar dan nog iets mee moeten? Ik heb erg veel plezier in mijn einzelganger leven. Het weten van waarom ik alleen wil leven vind ik fijn. Maar ik ben echt niet van plan daar iets aan te veranderen.quote:Op woensdag 28 juni 2017 14:11 schreef SFProphecy het volgende:
[..]
dit.
Net als de rest van ons heb je behoefte aan een emotionele connectie, maar misschien zijn er invloeden in je leven geweest die naast de behoefte aan emotionele connectie je ook bang voor deze emotionele connectie hebben gemaakt, seks met iemand met een emotionele afstand ben je comfortabel mee, maar seks met iemand waarmee je emotioneel intiem bent roept waarschijnlijk andere gevoelens bij je op, gevoelens die je misschien onbewust aan het ontwijken bent.
Hecht je veel waarde aan je onafhanklijkheid en vrijheid?
Ben je het type die het liefst gevoelens zoals verdriet niet snel naar anderen uit en het liefst zelf oplost. Misschien zelfs minder emotioneel bent dan anderen?
Heb je het idee dat je makkelijker mensen los kan laten dan zij jou?
Heb je over het algemeen wellicht een sluimerend wantrouwen in anderen?
Ervaringen met gevoelens van benauwdheid als iemand op emotioneel gebied 'te dichtbij' je komt, waarna je afstand creeert?
Deze vragen geven je misschien meer inzicht in jezelf, als je je erin herkent kan het zijn dat je behoefte aan hechting en intimiteit begraven ligt onder een laag angst, en dat je misschien niet zo nonchalant bent als dat je zelf denkt, maar meer ontwijkend en afwijzend, om niet met het discomfort van je angst geconfronteerd te worden. Onbewust je behoeften onderdrukken en relaties zien als gedoe is dan een makkelijke manier om hechting te ontwijken.
Heb je tijdens je vroege jeugd een ouder gehad die fysiek of emotioneel afwezig was of emotionele disbalansen had?
Zolang je op emotioneel gebied en in relaties tevreden bent is het helemaal goed. Echter zie je op de lange termijn vaak dat de ontevredenheid en frustratie groeit en dat woedeuitbarstingen, paniekaanvallen, verslaving en gevoelens van eenzaamheid en disconnectie de kop kunnen opsteken. Dat zijn pas de momenten dat we de motivatie hebben om te veranderen, als de angst van het veranderen minder zwaar weegt dan de pijn van de huidige situatie.quote:Op woensdag 28 juni 2017 17:53 schreef qajariaq het volgende:
[..]
Een heel deel van je verhaal is ook best wel op mij van toepassing. Maar dat heeft mij toch gemaakt wie ik ben. Waarom zou ik daar dan nog iets mee moeten? Ik heb erg veel plezier in mijn einzelganger leven. Het weten van waarom ik alleen wil leven vind ik fijn. Maar ik ben echt niet van plan daar iets aan te veranderen.
Alleen leven combineer ik met een hoop vrienden, vaak oppervlakkige maar ook best wel intensievere contacten. Daarnaast kan ik prima slap lullen met vreemden en dan toch enige inhoud hebben in een gesprek. Alleen als ik een weekje in Frankrijk of Duitsland ben dan mis ik gezelschap vanwege mijn beperkte taalvaardigheid in Duits en Frans.
Hoeveel mensen zijn in een relatie niet vreselijk éénzaam?
Mooi geschreven.quote:Op woensdag 28 juni 2017 19:11 schreef SFProphecy het volgende:
[..]
Zolang je op emotioneel gebied en in relaties tevreden bent is het helemaal goed. Echter zie je op de lange termijn vaak dat de ontevredenheid en frustratie groeit en dat woedeuitbarstingen, paniekaanvallen, verslaving en gevoelens van eenzaamheid en disconnectie de kop kunnen opsteken. Dat zijn pas de momenten dat we de motivatie hebben om te veranderen, als de angst van het veranderen minder zwaar weegt dan de pijn van de huidige situatie.
Misschien komt er een dag dat de oppervlakkigheid zich bewijst zoals zij is, of misschien dat je op een later moment erachter komt dat je misschien toch meer diepgang wilt, omdat eenzaamheid mee gaat spelen. Misschien stel je op een dag voor jezelf een doel om je angsten uit te dagen, en kom je er gaande weg achter dat er nog meer plezier en kleur in het leven zit dan je al dacht.
Ik was ooit de emotioneel losgekoppelde einzelgänger, maar door een samenloop van omstandigheden ben ik erachter gekomen dat ondanks dat het veilig en vertrouwd voelde het niet de manier was hoe ik de rest van mijn leven door wilde. Omdat op termijn voor mij de nadelen zwaarder wogen dan de voordelen, en dat emoties, diepgang, vertrouwen, kwetsbaarheid en intimiteit mij een heel warm en veilig gevoel gaven zodra ik eraan had gewerkt om er comfortabel mee te zijn, en zou voor geen goud terug willen naar de oude situatie.
Bij mij was er veel frustratie en pijn nodig voordat ik de motivatie had om dingen te gaan veranderen, en was dat er niet geweest was ik er waarschijnlijk nooit aan begonnen. Als je zo gelukkig en voldaan bent, en je doet mensen geen pijn dan is alles toch prima zo, onthoudt alleen dat er misschien meer is dan dit.
Je kan het ook omdraaien. Dat een jaar of twintig terug mijn tweede relatie eindigde kwam er juist veel meer kleur in mijn leven. De toekomst is allang al begonnen wat dat betreft.quote:Op woensdag 28 juni 2017 19:11 schreef SFProphecy het volgende:
[..]
Zolang je op emotioneel gebied en in relaties tevreden bent is het helemaal goed. Echter zie je op de lange termijn vaak dat de ontevredenheid en frustratie groeit en dat woedeuitbarstingen, paniekaanvallen, verslaving en gevoelens van eenzaamheid en disconnectie de kop kunnen opsteken. Dat zijn pas de momenten dat we de motivatie hebben om te veranderen, als de angst van het veranderen minder zwaar weegt dan de pijn van de huidige situatie.
Misschien komt er een dag dat de oppervlakkigheid zich bewijst zoals zij is, of misschien dat je op een later moment erachter komt dat je misschien toch meer diepgang wilt, omdat eenzaamheid mee gaat spelen. Misschien stel je op een dag voor jezelf een doel om je angsten uit te dagen, en kom je er gaande weg achter dat er nog meer plezier en kleur in het leven zit dan je al dacht.
Ik was ooit de emotioneel losgekoppelde einzelgänger, maar door een samenloop van omstandigheden ben ik erachter gekomen dat ondanks dat het veilig en vertrouwd voelde het niet de manier was hoe ik de rest van mijn leven door wilde. Omdat op termijn voor mij de nadelen zwaarder wogen dan de voordelen, en dat emoties, diepgang, vertrouwen, kwetsbaarheid en intimiteit mij een heel warm en veilig gevoel gaven zodra ik eraan had gewerkt om er comfortabel mee te zijn, en zou voor geen goud terug willen naar de oude situatie.
Bij mij was er veel frustratie en pijn nodig voordat ik de motivatie had om dingen te gaan veranderen, en was dat er niet geweest was ik er waarschijnlijk nooit aan begonnen. Als je zo gelukkig en voldaan bent, en je doet mensen geen pijn dan is alles toch prima zo, onthoudt alleen dat er misschien meer is dan dit.
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |