R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Ik had gehoopt hier niet te hoeven posten maar ik zie gewoon echt geen andere optie meer. Ben zo'n beetje de wanhoop nabij.
Ik heb hier ooit een topic gepost over dat mijn vriendin geen toekomst zag. We hebben er allebei hard aan gewerkt, maar uiteindelijk bleek dat één van de twee (ik dus) nog maar echt in de relatie zat en heeft zij er begin april een eind aan gemaakt. Mijn eerste emotie was opluchtig; ik speelde zelf al langer met het idee, maar ik wilde gewoon ontzettend graag dat het goed zou komen, omdat ik zoveel van haar hield. Wij zijn 7,5 jaar samen geweest. Verder zijn we als volwassen mensen uit elkaar gegaan, geen vechten of schreeuwen, gewoon in goed overleg.
Echter, de eerste 2 weken na de breuk waren hell on earth. Ik wist gewoon echt niet waar ik het zoeken moest. Ik was enorm verdrietig, ik functioneerde niet op mijn werk, had geen houvast en geen mensen om me heen die me konden steunen. Zij was mijn steun en toeverlaat. Mijn familie bood het aan natuurlijk, maar daar kan ik mijn ei niet kwijt. Na die 2 weken wist ik dat er iets moest veranderen en heb ik na wat rondneuzen hier op FOK de Breakup Recovery Guide gevonden. Die heeft me een heel eind op weg geholpen. Natuurlijk gaat alles met ups en downs, maar onder de streep ging het steeds beter.
Begin dit jaar, toen wij nog samen waren, werd bij mijn opa een ongeneeslijke ziekte geconstateerd. Hij is precies een week geleden overleden en de begrafenis was gisteren. De afgelopen week deed het me opvallend weinig dat hij er niet meer was - je gunt niemand zo'n ziekte - maar sinds gisteren stort gewoon mijn hele wereld om me heen in elkaar.
Gisteren mistte ik mijn ex weer enorm. Alle progressie die ik had geboekt had was tijdens en na de begrafenis in één klap weg. Ik miste haar en haar steun enorm. Wederom heb ik alleen familie om op terug te vallen, maar op een of andere manier kan of wil ik me daar niet bij uiten. Zij lijkt echter helemaal bevrijd te zijn van de relatie (ook al krijg ik nagenoeg niets mee van haar leven, we hebben geen contact meer) en ik ervaar ook een gebrek aan respect vanuit haar kant voor het overlijden van mijn opa. Ze weet dat hij er niet meer is, en ik had gehoopt dat ze wat meer 'interesse' zou tonen of steun zou bieden, ook al is ze dat natuurlijk niet meer verplicht.
Ik weet gewoon van gekheid niet meer wat ik moet doen. Het verdriet van beide zaken is immens en daar komt nog bij dat ik al sinds begin dit jaar weinig tot geen plezier meer heb in mijn werk. Op de 2 genoemde weken na doe ik mijn werk gewoon goed, alleen ben ik veel sneller geïrriteerd en kan ik minder van mensen hebben. Ik krijg het in mijn hoofd allemaal niet meer bij elkaar en ook al probeer ik zoveel mogelijk afleiding te vinden, elke keer komt alles weer bij elkaar in mijn hoofd op de momenten dat ik alleen ben. En ik woon nu dus alleen.
Ik heb echt geen idee wat ik van dit topic verwacht, maar alle tips en trucs om hiermee te dealen worden gewaardeerd. Ik trek het voor geen meter meer.
Help.
PS. Ik heb veel context ook weggelaten om de OP kort en bondig te houden. Informatie die er toe doet komt vanzelf wel bovendrijven in vervolgposts.
Ik heb hier ooit een topic gepost over dat mijn vriendin geen toekomst zag. We hebben er allebei hard aan gewerkt, maar uiteindelijk bleek dat één van de twee (ik dus) nog maar echt in de relatie zat en heeft zij er begin april een eind aan gemaakt. Mijn eerste emotie was opluchtig; ik speelde zelf al langer met het idee, maar ik wilde gewoon ontzettend graag dat het goed zou komen, omdat ik zoveel van haar hield. Wij zijn 7,5 jaar samen geweest. Verder zijn we als volwassen mensen uit elkaar gegaan, geen vechten of schreeuwen, gewoon in goed overleg.
Echter, de eerste 2 weken na de breuk waren hell on earth. Ik wist gewoon echt niet waar ik het zoeken moest. Ik was enorm verdrietig, ik functioneerde niet op mijn werk, had geen houvast en geen mensen om me heen die me konden steunen. Zij was mijn steun en toeverlaat. Mijn familie bood het aan natuurlijk, maar daar kan ik mijn ei niet kwijt. Na die 2 weken wist ik dat er iets moest veranderen en heb ik na wat rondneuzen hier op FOK de Breakup Recovery Guide gevonden. Die heeft me een heel eind op weg geholpen. Natuurlijk gaat alles met ups en downs, maar onder de streep ging het steeds beter.
Begin dit jaar, toen wij nog samen waren, werd bij mijn opa een ongeneeslijke ziekte geconstateerd. Hij is precies een week geleden overleden en de begrafenis was gisteren. De afgelopen week deed het me opvallend weinig dat hij er niet meer was - je gunt niemand zo'n ziekte - maar sinds gisteren stort gewoon mijn hele wereld om me heen in elkaar.
Gisteren mistte ik mijn ex weer enorm. Alle progressie die ik had geboekt had was tijdens en na de begrafenis in één klap weg. Ik miste haar en haar steun enorm. Wederom heb ik alleen familie om op terug te vallen, maar op een of andere manier kan of wil ik me daar niet bij uiten. Zij lijkt echter helemaal bevrijd te zijn van de relatie (ook al krijg ik nagenoeg niets mee van haar leven, we hebben geen contact meer) en ik ervaar ook een gebrek aan respect vanuit haar kant voor het overlijden van mijn opa. Ze weet dat hij er niet meer is, en ik had gehoopt dat ze wat meer 'interesse' zou tonen of steun zou bieden, ook al is ze dat natuurlijk niet meer verplicht.
Ik weet gewoon van gekheid niet meer wat ik moet doen. Het verdriet van beide zaken is immens en daar komt nog bij dat ik al sinds begin dit jaar weinig tot geen plezier meer heb in mijn werk. Op de 2 genoemde weken na doe ik mijn werk gewoon goed, alleen ben ik veel sneller geïrriteerd en kan ik minder van mensen hebben. Ik krijg het in mijn hoofd allemaal niet meer bij elkaar en ook al probeer ik zoveel mogelijk afleiding te vinden, elke keer komt alles weer bij elkaar in mijn hoofd op de momenten dat ik alleen ben. En ik woon nu dus alleen.
Ik heb echt geen idee wat ik van dit topic verwacht, maar alle tips en trucs om hiermee te dealen worden gewaardeerd. Ik trek het voor geen meter meer.
Help.
PS. Ik heb veel context ook weggelaten om de OP kort en bondig te houden. Informatie die er toe doet komt vanzelf wel bovendrijven in vervolgposts.
Misschien omdat ze lang samen zijn geweest?quote:Op zondag 25 juni 2017 11:42 schreef Maghrebijnse het volgende:
Begrijp niet waarom jouw ex zich nog om jou moet bekommeren en je dat nog verwacht ook.
misunderstood
Kan, maar hoeft niet. Zij heeft ervoor gekozen dat niet te doen en dat is ook prima.quote:Op zondag 25 juni 2017 11:43 schreef DKS het volgende:
[..]
Misschien omdat ze lang samen zijn geweest?
Dat staat er niet. Hij had gehoopt dat ze belangstelling zou tonen. Het is niet abnormaal wanneer een persoon die je kent overlijd, je op zijn minst de nabestaanden condoleert met hun verlies. Maar goed, my two cents.quote:
Begrijp niet waarom jouw ex zich nog om jou moet bekommeren en je dat nog verwacht ook.
TS, je geeft aan dat de Breakup guide je heeft geholpen. Is het een idee dat weer op te pakken om over je liefdesverdriet heen te komen?
Edit: voor wat betreft rouwverwerking denk ik dat steun zoeken bij familie de eerste stap is.
“What do I wear in bed? Why, Chanel No. 5, of course”
Netjes is het nietquote:
[..]
Kan, maar hoeft niet. Zij heeft ervoor gekozen dat niet te doen en dat is ook prima.
misunderstood
Tja. Begrijp hem wel, maar haar ook wel. Ik zou mijn ex ook niet condoleren als ik zou horen dat zijn vader of moeder is overleden. Ex is ex.quote:
[..]
Dat staat er niet. Hij had gehoopt dat ze belangstelling zou tonen. Het is niet abnormaal als een persoon die je kent overlijd, je op zijn minst de nabestaanden condoleert met hun verlies. Maar goed, my two cents.
TS, je geeft aan dat de Breakup guide je heeft geholpen. Is het een idee dat weer op te pakken om over je liefdesverdriet heen te komen?
Edit: voor wat betreft rouwverwerking denk ik dat steun zoeken bij familie de eerste stap is.
Vind ik dus ook. Serieus hij moet echt even ruggengraat tonen. Gedraag je als een man.quote:
[..]
Hoezo? Ze is hem echt niks meer verplicht.
Ja goed, ik zou dat wel doen. Maar dat is verder het doel van dit topic niet. Ieder zijn keuze daarinquote:
[..]
Tja. Begrijp hem wel, maar haar ook wel. Ik zou mijn ex ook niet condoleren als ik zou horen dat zijn vader of moeder is overleden. Ex is ex.
.
“What do I wear in bed? Why, Chanel No. 5, of course”
En zijn keus denkt er blijkbaar net zo over als ik en dat is verder ook niet fout.quote:Op zondag 25 juni 2017 11:52 schreef Samzz het volgende:
[..]
Ja goed, ik zou dat wel doen. Maar dat is verder het doel van dit topic niet. Ieder zijn keuze daarin
Nee klopt, we noemen het fatsoen hier.quote:
Is een kleine moeite om even iets te laten horen toch?
misunderstood
quote:
"A leader must be a terror to the few who are evil in order to protect the lives and well-being of the many who are good"
Mag je als man geen verdriet hebben wanneer je relatie van 7 jaar uit gaat en vervolgens je opa ook nog eens overlijdt?quote:
“What do I wear in bed? Why, Chanel No. 5, of course”
Even voor de goede orde: natuurlijk is mijn ex niets verplicht. Ze had gevraagd of ik haar wilde informeren als hij overleden was, dus dat heb ik gedaan. Ze heeft me toen ook gecondoleerd, maar dat ervaarde ik als vrij kil. Ik had gehoopt dat ze me iets meer zou ondersteunen gedurende deze week, misschien twee. Niet als verplichting, maar gewoon door die 7.5 jaar had ik iets meer verwacht. Of dat nou terecht of onterecht is, dat is hoe ik me voel en hoe ik mezelf ook op zou stellen.
Wat betreft de BRG: die kan ik er wel weer bijpakken, maar het zit 'm nu meer in de hoeveelheid verdriet die er van alle kanten komt en er gewoon geen lichtpuntje meer lijkt te zijn. Rationeel weet ik wel dat er ooit licht aan het einde van de tunnel is, maar emotioneel gezien zit ik er echt zwaar doorheen.
Wat betreft de BRG: die kan ik er wel weer bijpakken, maar het zit 'm nu meer in de hoeveelheid verdriet die er van alle kanten komt en er gewoon geen lichtpuntje meer lijkt te zijn. Rationeel weet ik wel dat er ooit licht aan het einde van de tunnel is, maar emotioneel gezien zit ik er echt zwaar doorheen.
Verdriet om je overleden opa. Maar niet janken dat je ex je niet gecondoleerd heeft. Serieus dat hij daar überhaupt aan denkt.quote:
[..]
Mag je als man geen verdriet hebben wanneer je relatie van 7 jaar uit gaat en vervolgens je opa ook nog eens overlijdt?
Hoi TS,
Hoe oud ben je en hoe oud is je opa geworden.
Dat je opa en je vriendin zijn weggevallen uit je leven is ontzettend klote en gooit alles overhoop.
Dat je ex niets van zich laat horen is misschien bitter, maar het is over en voorbij. De steun die je hoopt te krijgen van haar is er niet, dat moet je accepteren.
Het heeft weinig zin om naar het verleden te kijken, maar kijk vooruit.
Ben je werk zat, zoek een andere baan.
Ben je het alleen zijn zat, zoek een nieuwe chick.
Heb je behoefte om te zuipen, bel je oude vrienden op.
Heb je behoefte aan familie, geef het aan en zoek de steun.
Je ex komt niet terug, koester de mooie momenten.
Je opa komt niet terug, koester de mooie momenten.
Ben je smorgens verdrietig, ga niet met een lach op je gezicht naar buiten toe, laat de emoties de vrije loop.
Aan alles komt een eind, relaties, het leven en emoties.
Ook al zie je het nu niet, iedere achtbaan van emoties komt ooit tot stilstand.
Schrijf op hoe je voelt, wat je wilt en wat je niet wilt.
En ga plannen maken.
Succes
Hoe oud ben je en hoe oud is je opa geworden.
Dat je opa en je vriendin zijn weggevallen uit je leven is ontzettend klote en gooit alles overhoop.
Dat je ex niets van zich laat horen is misschien bitter, maar het is over en voorbij. De steun die je hoopt te krijgen van haar is er niet, dat moet je accepteren.
Het heeft weinig zin om naar het verleden te kijken, maar kijk vooruit.
Ben je werk zat, zoek een andere baan.
Ben je het alleen zijn zat, zoek een nieuwe chick.
Heb je behoefte om te zuipen, bel je oude vrienden op.
Heb je behoefte aan familie, geef het aan en zoek de steun.
Je ex komt niet terug, koester de mooie momenten.
Je opa komt niet terug, koester de mooie momenten.
Ben je smorgens verdrietig, ga niet met een lach op je gezicht naar buiten toe, laat de emoties de vrije loop.
Aan alles komt een eind, relaties, het leven en emoties.
Ook al zie je het nu niet, iedere achtbaan van emoties komt ooit tot stilstand.
Schrijf op hoe je voelt, wat je wilt en wat je niet wilt.
En ga plannen maken.
Succes
Hell To The Liars
Oh wel gecondoleerd. Nou dan? Wat wil je? Dat ze naar je toe komt en je handje vasthoudt en knuffelt? Je bent haar ex.
Heeft ze wel gedaan. Hij verwacht blijkbaar meer dan condoleren.quote:
[..]
Nee klopt, we noemen het fatsoen hier.
Is een kleine moeite om even iets te laten horen toch?
Oh dat werpt al weer ander ligt. Je schept voor jezelf verwachtingen, niet heel verstandig. Ze heeft je netjes gecondoleerd, meer kun je niet verwachten.quote:
Even voor de goede orde: natuurlijk is mijn ex niets verplicht. Ze had gevraagd of ik haar wilde informeren als hij overleden was, dus dat heb ik gedaan. Ze heeft me toen ook gecondoleerd, maar dat ervaarde ik als vrij kil. Ik had gehoopt dat ze me iets meer zou ondersteunen gedurende deze week, misschien twee. Niet als verplichting, maar gewoon door die 7.5 jaar had ik iets meer verwacht. Of dat nou terecht of onterecht is, dat is hoe ik me voel en hoe ik mezelf ook op zou stellen.
Wat betreft de BRG: die kan ik er wel weer bijpakken, maar het zit 'm nu meer in de hoeveelheid verdriet die er van alle kanten komt en er gewoon geen lichtpuntje meer lijkt te zijn. Rationeel weet ik wel dat er ooit licht aan het einde van de tunnel is, maar emotioneel gezien zit ik er echt zwaar doorheen.
Voor wat betreft je rouwproces, iedereen verwerkt dat op zijn of haar eigen manier. Er is daarin geen goed of fout, wel zou ik adviseren wel te blijven praten over hoe je je voelt, ga het niet opkroppen. Eventueel kun je een therapeut inschakelen om je te helpen je verdriet te verwerken.
“What do I wear in bed? Why, Chanel No. 5, of course”
Het klopt inderdaad dat ik misschien bij mezelf verwachtingen heb geschept, en dat is absoluut niet handig. Alleen de meesten in dit topic lijken de nadruk hierop te leggen, terwijl het eigenlijk als context bedoeld was.
Het gaat er mij om wat er zich in mijn hoofd afspeelt en dat er zoveel tegelijk komt dat ik het gewoon niet meer kan behappen en ik kan er ook niet zelf uitbreken.
Bedankt voor de diverse tips die al langsgekomen zijn.
Het gaat er mij om wat er zich in mijn hoofd afspeelt en dat er zoveel tegelijk komt dat ik het gewoon niet meer kan behappen en ik kan er ook niet zelf uitbreken.
Bedankt voor de diverse tips die al langsgekomen zijn.
Het punt is natuurlijk dat jouw ex ook weet dat als ze je nu echt gaat steunen, dat ze jou weer valse hoop gaat geven. En dan is de klap erna nog groter.
Dus zij zit ook vast tussen wel willen steunen maar ook de zaken niet nog complexer willen maken.
Ze is duidelijk begaan met je want ze wou op de hoogte blijven en heeft je gecondoleerd. Meer mag je hier niet achter zoeken.
Over je mentale toestand: je zit nu in een zware verwerkingstijd. Het beste is deze verwerking ook te laten gebeuren. Er in mee gaan. Anders blijft het daarna steeds omhoog komen!
En eigenijk moet je hiermee dus wel naar je familie gaan. Ook zij zijn een vader, schoonvader, broer,.. kwijt met het overlijden van je opa. Net zij staan nu het dichtst bij je.
Dus zij zit ook vast tussen wel willen steunen maar ook de zaken niet nog complexer willen maken.
Ze is duidelijk begaan met je want ze wou op de hoogte blijven en heeft je gecondoleerd. Meer mag je hier niet achter zoeken.
Over je mentale toestand: je zit nu in een zware verwerkingstijd. Het beste is deze verwerking ook te laten gebeuren. Er in mee gaan. Anders blijft het daarna steeds omhoog komen!
En eigenijk moet je hiermee dus wel naar je familie gaan. Ook zij zijn een vader, schoonvader, broer,.. kwijt met het overlijden van je opa. Net zij staan nu het dichtst bij je.
Horum omnium fortissimi sunt Belgae
Waarom wil je steun van je ex?
Of laat ik het zo zeggen: je bent niet helemaal stabiel momenteel, wat denk je dat haar steun bij jou gaat veroorzaken? Volgens mij ga je je dan weer aan haar vastklampen...
Je bent nog niet over haar heen, dus 'gepaste afstand' houden is wel zo verstandig (van haar). Zolang jij nog zoveel verwacht van haar, kun je haar niet op een 'normale' - als een (!) vriend - manier benaderen.
Om nog maar niets te zeggen over het feit dat de dood voor sommigen gewoon raar/vreemd/awkward is; moeilijk onderwerp waar niet iedereen even mee om kan gaan. Kan me heel goed voorstellen dat je ex gewoon geen zin heeft in drama/gedoe.
Verder schuif je je familie wel heel erg snel aan de kant. Deel je gedachten in behapbare stukjes, zodat je ze makkelijker kunt aanpakken en ze ook makkelijker kunt delen met familie.
Je probeert meerdere verdrieten tegelijk te verwerken, dat lijkt me chaotisch...
Of laat ik het zo zeggen: je bent niet helemaal stabiel momenteel, wat denk je dat haar steun bij jou gaat veroorzaken? Volgens mij ga je je dan weer aan haar vastklampen...
Je bent nog niet over haar heen, dus 'gepaste afstand' houden is wel zo verstandig (van haar). Zolang jij nog zoveel verwacht van haar, kun je haar niet op een 'normale' - als een (!) vriend - manier benaderen.
Om nog maar niets te zeggen over het feit dat de dood voor sommigen gewoon raar/vreemd/awkward is; moeilijk onderwerp waar niet iedereen even mee om kan gaan. Kan me heel goed voorstellen dat je ex gewoon geen zin heeft in drama/gedoe.
Verder schuif je je familie wel heel erg snel aan de kant. Deel je gedachten in behapbare stukjes, zodat je ze makkelijker kunt aanpakken en ze ook makkelijker kunt delen met familie.
Je probeert meerdere verdrieten tegelijk te verwerken, dat lijkt me chaotisch...
Omdat ze 7 jaar samen zijn geweest en het gewoon goed fatsoen is dat je meeleeft met iemand waarvan een dierbare is overleden, ook al ben je niet meer bij elkaar. Dat jij dit raar vindt zegt heel veel over jou en de relaties die je hebt.quote:
Begrijp niet waarom jouw ex zich nog om jou moet bekommeren en je dat nog verwacht ook.
-quote:
[..]
Vind ik dus ook. Serieus hij moet echt even ruggengraat tonen. Gedraag je als een man.
[ Bericht 7% gewijzigd door Budapestenaar op 25-06-2017 12:51:49 (te dom om op te reageren) ]
Een pityfuck misschien.quote:
Oh wel gecondoleerd. Nou dan? Wat wil je? Dat ze naar je toe komt en je handje vasthoudt en knuffelt? Je bent haar ex.
Die pseudo psychologische oneliners altijd die zogenaamd heel veelzeggend moeten zijnquote:
[..]
Omdat ze 7 jaar samen zijn geweest en het gewoon goed fatsoen is dat je meeleeft met iemand waarvan een dierbare is overleden, ook al ben je niet meer bij elkaar. Dat jij dit raar vindt zegt heel veel over jou en de relaties die je hebt.
Die meid heeft begin april een eind gemaakt aan de relatie. Je blijft niet bij elkaar omdat iemand in de familie ziek wordt. Dat is hier dus ook niet gebeurd, die meid heeft er een eind aan gemaakt.
Daarnaast gaat het TS ook helemaal niet om dat zij er niet bij is/wil zijn, of een zogenaamd gebrek aan respect, maar omdat hij dit als strohalm ziet om toch contact met d'r te hebben, gebaseerd op hoop. Het gaat hem totaal niet helpen als zij daar wel zou zijn dus zelfs al had ze er bij willen zijn, was het voor TS op de langere termijn beter geweest als ze dan niét was gekomen.
TS kan gewoon niet omgaan met de breuk, en nu is zijn opa overleden en wil hij dat gebruiken om 'terecht' boos te zijn op zijn ex omdat zij zogenaamd daar had moeten zijn. Als je over een gebrek aan respect wil spreken is het wel de dood van iemand aanwenden om 'terecht' boos te zijn op je ex terwijl dat niet terecht is.
Breitling - Instruments for Professionals
TS gaf zelf aan aan dat het niet slim was verwachtingen bij zichzelf te scheppen.
Kunnen we terug naar adviezen over hoe hij met zijn verdriet om kan gaan?
Kunnen we terug naar adviezen over hoe hij met zijn verdriet om kan gaan?
“What do I wear in bed? Why, Chanel No. 5, of course”
De reden dat zij het 'moet zijn', is omdat ik niemand anders heb, meer is het niet. Ik heb niemand anders, zij is 8 jaar mijn steun en toeverlaat geweest: ergo, het hart verlangt daar naar terug. Zo simpel kan het zijn.
Nee, ik wil geen pity fuck, nee ik wil ook niet terug in een relatie met haar: ik weet dat het beter is zo, en dat geldt voor beide kanten. Dat mijn hart zoveel pijn doet wil niet zeggen dat mijn hoofd het niet meer doet, maar mijn hoofd loopt over en ik kan het allemaal niet meer plaatsen.
Vandaar de vraag om adviezen.
Nee, ik wil geen pity fuck, nee ik wil ook niet terug in een relatie met haar: ik weet dat het beter is zo, en dat geldt voor beide kanten. Dat mijn hart zoveel pijn doet wil niet zeggen dat mijn hoofd het niet meer doet, maar mijn hoofd loopt over en ik kan het allemaal niet meer plaatsen.
Vandaar de vraag om adviezen.
En daar schep je voor jezelf onrealistische verwachtingen.quote:
De reden dat zij het 'moet zijn', is omdat ik niemand anders heb, meer is het niet. Ik heb niemand anders, zij is 8 jaar mijn steun en toeverlaat geweest: ergo, het hart verlangt daar naar terug. Zo simpel kan het zijn.
Nee, ik wil geen pity fuck, nee ik wil ook niet terug in een relatie met haar: ik weet dat het beter is zo, en dat geldt voor beide kanten. Dat mijn hart zoveel pijn doet wil niet zeggen dat mijn hoofd het niet meer doet, maar mijn hoofd loopt over en ik kan het allemaal niet meer plaatsen.
Vandaar de vraag om adviezen.
Focus op het verwerken van je verdriet. Er zijn zo veel mogelijkheden.
“What do I wear in bed? Why, Chanel No. 5, of course”
Dat is waar ik naartoe wil maar ik weet gewoon niet hoe. Het is één grote waas op dit moment en voor mijn gevoel stapelt zich het alleen maar op. Zoals ik al zei, voor het overlijden van mijn opa zette ik echt wel stappen wat haar betreft. Dat ging gewoon merkbaar beter. Alleen nu mijn opa er niet meer is ben ik enorm kwetsbaar en komt al het verdriet wat ik vanwege haar had ook weer allemaal terug. Niet onverwachts overigens, maar wel klote.quote:
[..]
En daar schep je voor jezelf onrealistische verwachtingen.
Focus op het verwerken van je verdriet. Er zijn zo veel mogelijkheden.
De adviezen tot dusver worden daarom zeer gewaardeerd.
Accepteer dat DE steun die je mist er niet meer is en niet meer komt.
Kunnen sommige mensen wel lopen blerren dat je niet zo moet zeiken, maar na een relatie van 7,5 jaar binnen 2 maanden je vriendin en opa verliezen, tsja dan is bijna alles waar je vroeger op kon bouwen weg en dat is deze periode even een flinke zure appel.
Dit heeft tijd nodig, en enige wat ik kan aanraden ga het verdriet niet teveel opkroppen en zonder je niet teveel af.
succes TS
Kunnen sommige mensen wel lopen blerren dat je niet zo moet zeiken, maar na een relatie van 7,5 jaar binnen 2 maanden je vriendin en opa verliezen, tsja dan is bijna alles waar je vroeger op kon bouwen weg en dat is deze periode even een flinke zure appel.
Dit heeft tijd nodig, en enige wat ik kan aanraden ga het verdriet niet teveel opkroppen en zonder je niet teveel af.
succes TS
Hell To The Liars
Je zou dagelijks naar de gym kunnen en het contact met je vrienden weer oppakken. Ik denk dat het goed is dat je ergens die negatieve energie kwijt kan. Doe anders ook aan mindfullness oid. We hebben natuurlijk allemaal iemand nodig die ons handje vasthoudt in barre tijden, maar wees er van bewust dat jij zelf kiest of je de slachtofferrol aanneemt of dat je de survivor wordt.quote:
[..]
Dat is waar ik naartoe wil maar ik weet gewoon niet hoe. Het is één grote waas op dit moment en voor mijn gevoel stapelt zich het alleen maar op. Zoals ik al zei, voor het overlijden van mijn opa zette ik echt wel stappen wat haar betreft. Dat ging gewoon merkbaar beter. Alleen nu mijn opa er niet meer is ben ik enorm kwetsbaar en komt al het verdriet wat ik vanwege haar had ook weer allemaal terug. Niet onverwachts overigens, maar wel klote.
De adviezen tot dusver worden daarom zeer gewaardeerd.
TS, je verhaal klinkt ontzettend herkenbaar. Als ik de 7,5 jaar verander in 5 jaar en de overleden opa verander in een zwaar zieke moeder, is het eigenlijk precies mijn verhaal.
Om met het slechte nieuws te beginnen: je zult je waarschijnlijk nog een hele poos kut voelen. Waar een paar users in dit topic heel gemakkelijk aan voorbij gaan is dat jouw liefde voor je ex niet is verdwenen op het moment dat zij de relatie verbreekt. En juist op moeilijke momenten zou je willen dat je terug kunt vallen op iemand van wie je heel veel houdt. Iemand met wie je 7,5 jaar lief en leed hebt gedeeld.
De recovery guide die hier genoemd wordt, ken ik niet. Maar ik neem aan dat er dingen in staan als afleiding zoeken, structuur aanbrengen in je leven, sporten om endorfine aan te maken en stress kwijt te raken?
Vast allemaal waar, maar ik denk dat het vooral tijd nodig heeft. Vergelijk het met de rouwperiode na het overlijden van een dierbare. Zeker het eerste jaar word je continu herinnerd aan het verlies: de eerste zomervakantie zonder je ex, de eerste kerst zonder je ex, de eerste jaarwisseling zonder, je ex, etc.
Naast het verwerken van alle emoties en pijn, moet je ook bepaalde reflexen afleren. Je was 7,5 jaar gewend dat je vriendin er altijd voor je was en vice versa. Dat is ineens niet meer zo. Dingen die je lang samen deed, moet je nu weer alleen doen. Ook het verwerken van vervelende gebeurtenissen hoort daar helaas bij.
Hoe lang het precies duurt voordat je alle verdriet hebt verwerkt en weer gewend bent om op jezelf terug te vallen, is voor iedereen anders. En welke weg je moet volgen om je weer goed te voelen, hangt ook sterk van je eigen persoonlijkheid af.
Ik zie veel mensen die het zoeken in reboundrelaties of de beest uithangen. Zelf ben ik daar niet het type voor. Vroeger of later zul je toch de confrontatie aan moeten gaan met je eigen gevoelens.
Bij mij heeft het dik een jaar geduurd voordat ik me weer enigszins normaal voelde en gewend was aan een leven zonder mijn ex. Missen doe ik haar tot op de dag van vandaag.
Sterkte!
Om met het slechte nieuws te beginnen: je zult je waarschijnlijk nog een hele poos kut voelen. Waar een paar users in dit topic heel gemakkelijk aan voorbij gaan is dat jouw liefde voor je ex niet is verdwenen op het moment dat zij de relatie verbreekt. En juist op moeilijke momenten zou je willen dat je terug kunt vallen op iemand van wie je heel veel houdt. Iemand met wie je 7,5 jaar lief en leed hebt gedeeld.
De recovery guide die hier genoemd wordt, ken ik niet. Maar ik neem aan dat er dingen in staan als afleiding zoeken, structuur aanbrengen in je leven, sporten om endorfine aan te maken en stress kwijt te raken?
Vast allemaal waar, maar ik denk dat het vooral tijd nodig heeft. Vergelijk het met de rouwperiode na het overlijden van een dierbare. Zeker het eerste jaar word je continu herinnerd aan het verlies: de eerste zomervakantie zonder je ex, de eerste kerst zonder je ex, de eerste jaarwisseling zonder, je ex, etc.
Naast het verwerken van alle emoties en pijn, moet je ook bepaalde reflexen afleren. Je was 7,5 jaar gewend dat je vriendin er altijd voor je was en vice versa. Dat is ineens niet meer zo. Dingen die je lang samen deed, moet je nu weer alleen doen. Ook het verwerken van vervelende gebeurtenissen hoort daar helaas bij.
Hoe lang het precies duurt voordat je alle verdriet hebt verwerkt en weer gewend bent om op jezelf terug te vallen, is voor iedereen anders. En welke weg je moet volgen om je weer goed te voelen, hangt ook sterk van je eigen persoonlijkheid af.
Ik zie veel mensen die het zoeken in reboundrelaties of de beest uithangen. Zelf ben ik daar niet het type voor. Vroeger of later zul je toch de confrontatie aan moeten gaan met je eigen gevoelens.
Bij mij heeft het dik een jaar geduurd voordat ik me weer enigszins normaal voelde en gewend was aan een leven zonder mijn ex. Missen doe ik haar tot op de dag van vandaag.
Sterkte!
Ze heeft gecondoleerd. Wat wil je nog meer? Jeetje.quote:
[..]
Omdat ze 7 jaar samen zijn geweest en het gewoon goed fatsoen is dat je meeleeft met iemand waarvan een dierbare is overleden, ook al ben je niet meer bij elkaar. Dat jij dit raar vindt zegt heel veel over jou en de relaties die je hebt.
Dat is correct, maar dat maakt de ex van TS niet direct respectloos, en dat is wel wat hij zegt. Dan kan hij wel proberen om daar hier bevestiging van te vinden, maar dan mag hij best gewezen worden op het feit dat dat 1. niet respectloos is en 2. dat hele gedoe niets met haar, maar alles met zijn liefdesverdriet te maken heeft.quote:
Accepteer dat DE steun die je mist er niet meer is en niet meer komt.
Kunnen sommige mensen wel lopen blerren dat je niet zo moet zeiken, maar na een relatie van 7,5 jaar binnen 2 maanden je vriendin en opa verliezen, tsja dan is bijna alles waar je vroeger op kon bouwen weg en dat is deze periode even een flinke zure appel.
Dit heeft tijd nodig, en enige wat ik kan aanraden ga het verdriet niet teveel opkroppen en zonder je niet teveel af.
succes TS
De realiteit is wat de realiteit is, en die hele berg waar je tegen op ziet omdat je niet weet hoe je er aan moet beginnen maakt onderdeel uit van verwerking. Je ziet het als een taak om er aan te beginnen, maar het hele 'het als een taak zien' is ook onderdeel van die verwerking waar je zo graag naartoe wil.
Je kunt echter niet gaan slapen en over een jaar wakker worden en klaar, dat is niet hoe het werkt. Je zult er doorheen moeten en er is geen handleiding hoe dat te doen. Je zult het gewoon van minuut per minuut moeten nemen zoals het komt. Dat wordt na X tijd beter, maar die X tijd moet je eerst door, er zijn geen shortcuts, en er is geen handleiding hoe het te doen.
Breitling - Instruments for Professionals
Klopt, ze is niet triest.quote:
[..]
Dat is correct, maar dat maakt de ex van TS niet direct respectloos, en dat is wel wat hij zegt. Dan kan hij wel proberen om daar hier bevestiging van te vinden, maar dan mag hij best gewezen worden op het feit dat dat 1. niet respectloos is en 2. dat hele gedoe niets met haar, maar alles met zijn liefdesverdriet te maken heeft.
De realiteit is wat de realiteit is, en die hele berg waar je tegen op ziet omdat je niet weet hoe je er aan moet beginnen maakt onderdeel uit van verwerking. Je ziet het als een taak om er aan te beginnen, maar het hele 'het als een taak zien' is ook onderdeel van die verwerking waar je zo graag naartoe wil.
Je kunt echter niet gaan slapen en over een jaar wakker worden en klaar, dat is niet hoe het werkt. Je zult er doorheen moeten en er is geen handleiding hoe dat te doen. Je zult het gewoon van minuut per minuut moeten nemen zoals het komt. Dat wordt na X tijd beter, maar die X tijd moet je eerst door, er zijn geen shortcuts, en er is geen handleiding hoe het te doen.
Maar dat hij haar triest vind snap ik wel (over een jaar zal hij heel anders naar deze periode kijken en zal hij er anders over denken, hopelijk).
Iedere reden dat hij nu kan aangrijpen om contact met zijn ex te hebben zou hij hebben benut.
En ex is slim genoeg geweest om daar op te anticiperen.
Het besef zal komen, maar eerst moet ie rust in zijn lijf krijgen (tip van theinnoncent over sporten is een goede), dan in zijn hoofd (praten en/ of schrijven) orde scheppen en dan ben je weer 2 maanden verder.
Tijd heelt alle wonden, de littekens blijven.
Oja, over die berg.
Kijk niet naar die berg, maar kijk naar de kleine stapjes en stukjes.
Hell To The Liars
Miss dat zij naar hem toe gaat en hem "geeft"? Mannen zijn raar.quote:
[..]
Ze heeft gecondoleerd. Wat wil je nog meer? Jeetje.
Vergeet niet te liken en te abonneren op mijn vlog:
https://youtu.be/oavMtUWDBTM?t=25s
https://youtu.be/oavMtUWDBTM?t=25s
Tja, blijkbaar moet je je ex knuffelen en steunen tegenwoordig bij overlijden van zijn of haar geliefden.quote:
[..]
Miss dat zij naar hem toe gaat en hem "geeft"? Mannen zijn raar.
Maar TS, je moet die verwachtingen niet hebben. Ze heeft je gecondoleerd en dat is meer dan fatsoenlijk. Verplaats je eens in haar positie. Zou jij haar andersom steunen als haar opa zou komen te overlijden?
Ik heb geen van mijn exen nog ooit hoeven zien ook in zon situatie.quote:
[..]
Miss dat zij naar hem toe gaat en hem "geeft"? Mannen zijn raar.
|
|
