R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Ik had gehoopt hier niet te hoeven posten maar ik zie gewoon echt geen andere optie meer. Ben zo'n beetje de wanhoop nabij.
Ik heb hier ooit een topic gepost over dat mijn vriendin geen toekomst zag. We hebben er allebei hard aan gewerkt, maar uiteindelijk bleek dat één van de twee (ik dus) nog maar echt in de relatie zat en heeft zij er begin april een eind aan gemaakt. Mijn eerste emotie was opluchtig; ik speelde zelf al langer met het idee, maar ik wilde gewoon ontzettend graag dat het goed zou komen, omdat ik zoveel van haar hield. Wij zijn 7,5 jaar samen geweest. Verder zijn we als volwassen mensen uit elkaar gegaan, geen vechten of schreeuwen, gewoon in goed overleg.
Echter, de eerste 2 weken na de breuk waren hell on earth. Ik wist gewoon echt niet waar ik het zoeken moest. Ik was enorm verdrietig, ik functioneerde niet op mijn werk, had geen houvast en geen mensen om me heen die me konden steunen. Zij was mijn steun en toeverlaat. Mijn familie bood het aan natuurlijk, maar daar kan ik mijn ei niet kwijt. Na die 2 weken wist ik dat er iets moest veranderen en heb ik na wat rondneuzen hier op FOK de Breakup Recovery Guide gevonden. Die heeft me een heel eind op weg geholpen. Natuurlijk gaat alles met ups en downs, maar onder de streep ging het steeds beter.
Begin dit jaar, toen wij nog samen waren, werd bij mijn opa een ongeneeslijke ziekte geconstateerd. Hij is precies een week geleden overleden en de begrafenis was gisteren. De afgelopen week deed het me opvallend weinig dat hij er niet meer was - je gunt niemand zo'n ziekte - maar sinds gisteren stort gewoon mijn hele wereld om me heen in elkaar.
Gisteren mistte ik mijn ex weer enorm. Alle progressie die ik had geboekt had was tijdens en na de begrafenis in één klap weg. Ik miste haar en haar steun enorm. Wederom heb ik alleen familie om op terug te vallen, maar op een of andere manier kan of wil ik me daar niet bij uiten. Zij lijkt echter helemaal bevrijd te zijn van de relatie (ook al krijg ik nagenoeg niets mee van haar leven, we hebben geen contact meer) en ik ervaar ook een gebrek aan respect vanuit haar kant voor het overlijden van mijn opa. Ze weet dat hij er niet meer is, en ik had gehoopt dat ze wat meer 'interesse' zou tonen of steun zou bieden, ook al is ze dat natuurlijk niet meer verplicht.
Ik weet gewoon van gekheid niet meer wat ik moet doen. Het verdriet van beide zaken is immens en daar komt nog bij dat ik al sinds begin dit jaar weinig tot geen plezier meer heb in mijn werk. Op de 2 genoemde weken na doe ik mijn werk gewoon goed, alleen ben ik veel sneller geïrriteerd en kan ik minder van mensen hebben. Ik krijg het in mijn hoofd allemaal niet meer bij elkaar en ook al probeer ik zoveel mogelijk afleiding te vinden, elke keer komt alles weer bij elkaar in mijn hoofd op de momenten dat ik alleen ben. En ik woon nu dus alleen.
Ik heb echt geen idee wat ik van dit topic verwacht, maar alle tips en trucs om hiermee te dealen worden gewaardeerd. Ik trek het voor geen meter meer.
Help.
PS. Ik heb veel context ook weggelaten om de OP kort en bondig te houden. Informatie die er toe doet komt vanzelf wel bovendrijven in vervolgposts.
Ik heb hier ooit een topic gepost over dat mijn vriendin geen toekomst zag. We hebben er allebei hard aan gewerkt, maar uiteindelijk bleek dat één van de twee (ik dus) nog maar echt in de relatie zat en heeft zij er begin april een eind aan gemaakt. Mijn eerste emotie was opluchtig; ik speelde zelf al langer met het idee, maar ik wilde gewoon ontzettend graag dat het goed zou komen, omdat ik zoveel van haar hield. Wij zijn 7,5 jaar samen geweest. Verder zijn we als volwassen mensen uit elkaar gegaan, geen vechten of schreeuwen, gewoon in goed overleg.
Echter, de eerste 2 weken na de breuk waren hell on earth. Ik wist gewoon echt niet waar ik het zoeken moest. Ik was enorm verdrietig, ik functioneerde niet op mijn werk, had geen houvast en geen mensen om me heen die me konden steunen. Zij was mijn steun en toeverlaat. Mijn familie bood het aan natuurlijk, maar daar kan ik mijn ei niet kwijt. Na die 2 weken wist ik dat er iets moest veranderen en heb ik na wat rondneuzen hier op FOK de Breakup Recovery Guide gevonden. Die heeft me een heel eind op weg geholpen. Natuurlijk gaat alles met ups en downs, maar onder de streep ging het steeds beter.
Begin dit jaar, toen wij nog samen waren, werd bij mijn opa een ongeneeslijke ziekte geconstateerd. Hij is precies een week geleden overleden en de begrafenis was gisteren. De afgelopen week deed het me opvallend weinig dat hij er niet meer was - je gunt niemand zo'n ziekte - maar sinds gisteren stort gewoon mijn hele wereld om me heen in elkaar.
Gisteren mistte ik mijn ex weer enorm. Alle progressie die ik had geboekt had was tijdens en na de begrafenis in één klap weg. Ik miste haar en haar steun enorm. Wederom heb ik alleen familie om op terug te vallen, maar op een of andere manier kan of wil ik me daar niet bij uiten. Zij lijkt echter helemaal bevrijd te zijn van de relatie (ook al krijg ik nagenoeg niets mee van haar leven, we hebben geen contact meer) en ik ervaar ook een gebrek aan respect vanuit haar kant voor het overlijden van mijn opa. Ze weet dat hij er niet meer is, en ik had gehoopt dat ze wat meer 'interesse' zou tonen of steun zou bieden, ook al is ze dat natuurlijk niet meer verplicht.
Ik weet gewoon van gekheid niet meer wat ik moet doen. Het verdriet van beide zaken is immens en daar komt nog bij dat ik al sinds begin dit jaar weinig tot geen plezier meer heb in mijn werk. Op de 2 genoemde weken na doe ik mijn werk gewoon goed, alleen ben ik veel sneller geïrriteerd en kan ik minder van mensen hebben. Ik krijg het in mijn hoofd allemaal niet meer bij elkaar en ook al probeer ik zoveel mogelijk afleiding te vinden, elke keer komt alles weer bij elkaar in mijn hoofd op de momenten dat ik alleen ben. En ik woon nu dus alleen.
Ik heb echt geen idee wat ik van dit topic verwacht, maar alle tips en trucs om hiermee te dealen worden gewaardeerd. Ik trek het voor geen meter meer.
Help.
PS. Ik heb veel context ook weggelaten om de OP kort en bondig te houden. Informatie die er toe doet komt vanzelf wel bovendrijven in vervolgposts.
Misschien omdat ze lang samen zijn geweest?quote:Op zondag 25 juni 2017 11:42 schreef Maghrebijnse het volgende:
Begrijp niet waarom jouw ex zich nog om jou moet bekommeren en je dat nog verwacht ook.
misunderstood
Kan, maar hoeft niet. Zij heeft ervoor gekozen dat niet te doen en dat is ook prima.quote:Op zondag 25 juni 2017 11:43 schreef DKS het volgende:
[..]
Misschien omdat ze lang samen zijn geweest?
Dat staat er niet. Hij had gehoopt dat ze belangstelling zou tonen. Het is niet abnormaal wanneer een persoon die je kent overlijd, je op zijn minst de nabestaanden condoleert met hun verlies. Maar goed, my two cents.quote:
Begrijp niet waarom jouw ex zich nog om jou moet bekommeren en je dat nog verwacht ook.
TS, je geeft aan dat de Breakup guide je heeft geholpen. Is het een idee dat weer op te pakken om over je liefdesverdriet heen te komen?
Edit: voor wat betreft rouwverwerking denk ik dat steun zoeken bij familie de eerste stap is.
“What do I wear in bed? Why, Chanel No. 5, of course”
Netjes is het nietquote:
[..]
Kan, maar hoeft niet. Zij heeft ervoor gekozen dat niet te doen en dat is ook prima.
misunderstood
Tja. Begrijp hem wel, maar haar ook wel. Ik zou mijn ex ook niet condoleren als ik zou horen dat zijn vader of moeder is overleden. Ex is ex.quote:
[..]
Dat staat er niet. Hij had gehoopt dat ze belangstelling zou tonen. Het is niet abnormaal als een persoon die je kent overlijd, je op zijn minst de nabestaanden condoleert met hun verlies. Maar goed, my two cents.
TS, je geeft aan dat de Breakup guide je heeft geholpen. Is het een idee dat weer op te pakken om over je liefdesverdriet heen te komen?
Edit: voor wat betreft rouwverwerking denk ik dat steun zoeken bij familie de eerste stap is.
Vind ik dus ook. Serieus hij moet echt even ruggengraat tonen. Gedraag je als een man.quote:
[..]
Hoezo? Ze is hem echt niks meer verplicht.
Ja goed, ik zou dat wel doen. Maar dat is verder het doel van dit topic niet. Ieder zijn keuze daarinquote:
[..]
Tja. Begrijp hem wel, maar haar ook wel. Ik zou mijn ex ook niet condoleren als ik zou horen dat zijn vader of moeder is overleden. Ex is ex.
.
“What do I wear in bed? Why, Chanel No. 5, of course”
En zijn keus denkt er blijkbaar net zo over als ik en dat is verder ook niet fout.quote:Op zondag 25 juni 2017 11:52 schreef Samzz het volgende:
[..]
Ja goed, ik zou dat wel doen. Maar dat is verder het doel van dit topic niet. Ieder zijn keuze daarin
Nee klopt, we noemen het fatsoen hier.quote:
Is een kleine moeite om even iets te laten horen toch?
misunderstood
quote:
"A leader must be a terror to the few who are evil in order to protect the lives and well-being of the many who are good"
Mag je als man geen verdriet hebben wanneer je relatie van 7 jaar uit gaat en vervolgens je opa ook nog eens overlijdt?quote:
“What do I wear in bed? Why, Chanel No. 5, of course”
Even voor de goede orde: natuurlijk is mijn ex niets verplicht. Ze had gevraagd of ik haar wilde informeren als hij overleden was, dus dat heb ik gedaan. Ze heeft me toen ook gecondoleerd, maar dat ervaarde ik als vrij kil. Ik had gehoopt dat ze me iets meer zou ondersteunen gedurende deze week, misschien twee. Niet als verplichting, maar gewoon door die 7.5 jaar had ik iets meer verwacht. Of dat nou terecht of onterecht is, dat is hoe ik me voel en hoe ik mezelf ook op zou stellen.
Wat betreft de BRG: die kan ik er wel weer bijpakken, maar het zit 'm nu meer in de hoeveelheid verdriet die er van alle kanten komt en er gewoon geen lichtpuntje meer lijkt te zijn. Rationeel weet ik wel dat er ooit licht aan het einde van de tunnel is, maar emotioneel gezien zit ik er echt zwaar doorheen.
Wat betreft de BRG: die kan ik er wel weer bijpakken, maar het zit 'm nu meer in de hoeveelheid verdriet die er van alle kanten komt en er gewoon geen lichtpuntje meer lijkt te zijn. Rationeel weet ik wel dat er ooit licht aan het einde van de tunnel is, maar emotioneel gezien zit ik er echt zwaar doorheen.
Verdriet om je overleden opa. Maar niet janken dat je ex je niet gecondoleerd heeft. Serieus dat hij daar überhaupt aan denkt.quote:
[..]
Mag je als man geen verdriet hebben wanneer je relatie van 7 jaar uit gaat en vervolgens je opa ook nog eens overlijdt?
Hoi TS,
Hoe oud ben je en hoe oud is je opa geworden.
Dat je opa en je vriendin zijn weggevallen uit je leven is ontzettend klote en gooit alles overhoop.
Dat je ex niets van zich laat horen is misschien bitter, maar het is over en voorbij. De steun die je hoopt te krijgen van haar is er niet, dat moet je accepteren.
Het heeft weinig zin om naar het verleden te kijken, maar kijk vooruit.
Ben je werk zat, zoek een andere baan.
Ben je het alleen zijn zat, zoek een nieuwe chick.
Heb je behoefte om te zuipen, bel je oude vrienden op.
Heb je behoefte aan familie, geef het aan en zoek de steun.
Je ex komt niet terug, koester de mooie momenten.
Je opa komt niet terug, koester de mooie momenten.
Ben je smorgens verdrietig, ga niet met een lach op je gezicht naar buiten toe, laat de emoties de vrije loop.
Aan alles komt een eind, relaties, het leven en emoties.
Ook al zie je het nu niet, iedere achtbaan van emoties komt ooit tot stilstand.
Schrijf op hoe je voelt, wat je wilt en wat je niet wilt.
En ga plannen maken.
Succes
Hoe oud ben je en hoe oud is je opa geworden.
Dat je opa en je vriendin zijn weggevallen uit je leven is ontzettend klote en gooit alles overhoop.
Dat je ex niets van zich laat horen is misschien bitter, maar het is over en voorbij. De steun die je hoopt te krijgen van haar is er niet, dat moet je accepteren.
Het heeft weinig zin om naar het verleden te kijken, maar kijk vooruit.
Ben je werk zat, zoek een andere baan.
Ben je het alleen zijn zat, zoek een nieuwe chick.
Heb je behoefte om te zuipen, bel je oude vrienden op.
Heb je behoefte aan familie, geef het aan en zoek de steun.
Je ex komt niet terug, koester de mooie momenten.
Je opa komt niet terug, koester de mooie momenten.
Ben je smorgens verdrietig, ga niet met een lach op je gezicht naar buiten toe, laat de emoties de vrije loop.
Aan alles komt een eind, relaties, het leven en emoties.
Ook al zie je het nu niet, iedere achtbaan van emoties komt ooit tot stilstand.
Schrijf op hoe je voelt, wat je wilt en wat je niet wilt.
En ga plannen maken.
Succes
Hell To The Liars
Oh wel gecondoleerd. Nou dan? Wat wil je? Dat ze naar je toe komt en je handje vasthoudt en knuffelt? Je bent haar ex.
Heeft ze wel gedaan. Hij verwacht blijkbaar meer dan condoleren.quote:
[..]
Nee klopt, we noemen het fatsoen hier.
Is een kleine moeite om even iets te laten horen toch?
Oh dat werpt al weer ander ligt. Je schept voor jezelf verwachtingen, niet heel verstandig. Ze heeft je netjes gecondoleerd, meer kun je niet verwachten.quote:
Even voor de goede orde: natuurlijk is mijn ex niets verplicht. Ze had gevraagd of ik haar wilde informeren als hij overleden was, dus dat heb ik gedaan. Ze heeft me toen ook gecondoleerd, maar dat ervaarde ik als vrij kil. Ik had gehoopt dat ze me iets meer zou ondersteunen gedurende deze week, misschien twee. Niet als verplichting, maar gewoon door die 7.5 jaar had ik iets meer verwacht. Of dat nou terecht of onterecht is, dat is hoe ik me voel en hoe ik mezelf ook op zou stellen.
Wat betreft de BRG: die kan ik er wel weer bijpakken, maar het zit 'm nu meer in de hoeveelheid verdriet die er van alle kanten komt en er gewoon geen lichtpuntje meer lijkt te zijn. Rationeel weet ik wel dat er ooit licht aan het einde van de tunnel is, maar emotioneel gezien zit ik er echt zwaar doorheen.
Voor wat betreft je rouwproces, iedereen verwerkt dat op zijn of haar eigen manier. Er is daarin geen goed of fout, wel zou ik adviseren wel te blijven praten over hoe je je voelt, ga het niet opkroppen. Eventueel kun je een therapeut inschakelen om je te helpen je verdriet te verwerken.
“What do I wear in bed? Why, Chanel No. 5, of course”
Het klopt inderdaad dat ik misschien bij mezelf verwachtingen heb geschept, en dat is absoluut niet handig. Alleen de meesten in dit topic lijken de nadruk hierop te leggen, terwijl het eigenlijk als context bedoeld was.
Het gaat er mij om wat er zich in mijn hoofd afspeelt en dat er zoveel tegelijk komt dat ik het gewoon niet meer kan behappen en ik kan er ook niet zelf uitbreken.
Bedankt voor de diverse tips die al langsgekomen zijn.
Het gaat er mij om wat er zich in mijn hoofd afspeelt en dat er zoveel tegelijk komt dat ik het gewoon niet meer kan behappen en ik kan er ook niet zelf uitbreken.
Bedankt voor de diverse tips die al langsgekomen zijn.
Het punt is natuurlijk dat jouw ex ook weet dat als ze je nu echt gaat steunen, dat ze jou weer valse hoop gaat geven. En dan is de klap erna nog groter.
Dus zij zit ook vast tussen wel willen steunen maar ook de zaken niet nog complexer willen maken.
Ze is duidelijk begaan met je want ze wou op de hoogte blijven en heeft je gecondoleerd. Meer mag je hier niet achter zoeken.
Over je mentale toestand: je zit nu in een zware verwerkingstijd. Het beste is deze verwerking ook te laten gebeuren. Er in mee gaan. Anders blijft het daarna steeds omhoog komen!
En eigenijk moet je hiermee dus wel naar je familie gaan. Ook zij zijn een vader, schoonvader, broer,.. kwijt met het overlijden van je opa. Net zij staan nu het dichtst bij je.
Dus zij zit ook vast tussen wel willen steunen maar ook de zaken niet nog complexer willen maken.
Ze is duidelijk begaan met je want ze wou op de hoogte blijven en heeft je gecondoleerd. Meer mag je hier niet achter zoeken.
Over je mentale toestand: je zit nu in een zware verwerkingstijd. Het beste is deze verwerking ook te laten gebeuren. Er in mee gaan. Anders blijft het daarna steeds omhoog komen!
En eigenijk moet je hiermee dus wel naar je familie gaan. Ook zij zijn een vader, schoonvader, broer,.. kwijt met het overlijden van je opa. Net zij staan nu het dichtst bij je.
Horum omnium fortissimi sunt Belgae
Waarom wil je steun van je ex?
Of laat ik het zo zeggen: je bent niet helemaal stabiel momenteel, wat denk je dat haar steun bij jou gaat veroorzaken? Volgens mij ga je je dan weer aan haar vastklampen...
Je bent nog niet over haar heen, dus 'gepaste afstand' houden is wel zo verstandig (van haar). Zolang jij nog zoveel verwacht van haar, kun je haar niet op een 'normale' - als een (!) vriend - manier benaderen.
Om nog maar niets te zeggen over het feit dat de dood voor sommigen gewoon raar/vreemd/awkward is; moeilijk onderwerp waar niet iedereen even mee om kan gaan. Kan me heel goed voorstellen dat je ex gewoon geen zin heeft in drama/gedoe.
Verder schuif je je familie wel heel erg snel aan de kant. Deel je gedachten in behapbare stukjes, zodat je ze makkelijker kunt aanpakken en ze ook makkelijker kunt delen met familie.
Je probeert meerdere verdrieten tegelijk te verwerken, dat lijkt me chaotisch...
Of laat ik het zo zeggen: je bent niet helemaal stabiel momenteel, wat denk je dat haar steun bij jou gaat veroorzaken? Volgens mij ga je je dan weer aan haar vastklampen...
Je bent nog niet over haar heen, dus 'gepaste afstand' houden is wel zo verstandig (van haar). Zolang jij nog zoveel verwacht van haar, kun je haar niet op een 'normale' - als een (!) vriend - manier benaderen.
Om nog maar niets te zeggen over het feit dat de dood voor sommigen gewoon raar/vreemd/awkward is; moeilijk onderwerp waar niet iedereen even mee om kan gaan. Kan me heel goed voorstellen dat je ex gewoon geen zin heeft in drama/gedoe.
Verder schuif je je familie wel heel erg snel aan de kant. Deel je gedachten in behapbare stukjes, zodat je ze makkelijker kunt aanpakken en ze ook makkelijker kunt delen met familie.
Je probeert meerdere verdrieten tegelijk te verwerken, dat lijkt me chaotisch...
|
|
