quote:
Een foute of onjuiste overtuiging houd het volgende in. En dat bedoel ik echt letterlijk en daar heb ik m'n hersens over gebroken.
Ten diepste kan ons denken ook filosofisch bezien enkel uit DNA troep bestaan. Oftewel allemaal nulletjes en eentjes. Dat zit in m'n hoofd. Die visie heb ik. Ik vergelijk m'n hoofd met een puur technisch goedje. Oftewel, iets waar ik echt onderscheid in kan zien. Hoe ik denk waarover ik denk en wat ik denk. Ik begrijp wat ik denk en ik begrijp hoe m'n harses werkt. Nog niet helemaal maar daar ben ik tot in de treure mee bezig geweest en daar is nog steeds werk aan. Hoe het stukje neurologisch (logica) oftewel, de hersengebieden trachten te begrijpen. Zo begrijp ik al dat middelst gedeelte van m'n pan al bijzonder goed als zeg ik het zelf. Dat zie ik als een spiegel waar alles in komt en valt. Iets met een corpus callosum. Ik kan dat bijna op een hele goede manier zien werkend verkrijgen spreekwoordelijk gesproken. Hoe het brein van mij zeg maar werkt. Ook de linkerkant en rechterkant en ook de ziekten en aandoeningen die niet of nauwelijks te begrijpen zijn. (Interesseert me nogal hoe dat kan werken en is En kan ik technisch bezien niet bevatten maar begrijpen doe ik het al wel een beetje. Ik ben daar persoonlijk al aardig ver in gevorderd, puur alszijnde: ik zie veel aanwijzingen en ik begin dat stukje van m'n hersens steeds beter te snappen begrijpen doe ik het nog niet puur en letterlijk hoe dat in elkaar steekt. )Zelf merk ik door een zogenaamde aandoening van mij een scherpe snijdende steek in mijn hersenhelft van voor tot achteren of andersom ofzo schijnt bijzonder te zijn ik weet het, niks aan gedaan het zal wel) die ik een keer duidelijk merkbaar kon voelen. Dat echt een lijn mijn hersens open leek te splijten. En daar ga en ben ik me nog en wil ik me eigenlijk echt een keer goed in gaan verdiepen. Waarom dat zo is. Waarom ik dat ook zo belangrijk vind, die corpus callosum. Ik zie dat ten dele als een bizarre gift cq ervaring om dat te mogen ervaren. Oftewel, sindsdien begrijp ik veel meer van mezelf en kan ik meer begrijpen. Ik ben niet meer achteruit qua hersencapaciteit en gebruik gegaan, juist vooruit. Kan veel sneller denken redeneren dan voor die splijtingservaring in m'n hersens. Ik voelde zeg maar een lijn lopen die van achter naar voor of juist andersom weet het niet meer precies want ik schrok me kapot. Alsof een mes sneed tussen mijn beide hersenhelften. Toen had ik echt zo'n holy fucking shit jesus christ what the fuck momentje. Geen black-out gekregen oid wel even last gehad van rare rotzooi in m'n kop. Dat moest ik eff allemaal tijdens een procesje of meerdere om het kort door de bocht af te snijden even puur gaan begrijpen en een plaats geven. Het gevoel dat dat moest zeg maar. Die teringbende waar geen enkele logica in zat zeg maar een plek te geven. En ik had echt het idee dat ik gestoord kon worden, ( was 1 moment een letterlijke bijna doodservaring van tyfus bliep niks meer, walgelijk vies en goor was dat net of het lampje een deel van mij kon verlammen) niet naar een huisarts gegaan met die klacht btw. Wel soort van maar ten dele ik heb dat niet aangekaart. In ieder geval: ik zag mezelf echt bijna kapot gaan. Moest heel veel denkbeeldig een plek geven. En dat proces ging ik lerende weg steeds beter begrijpen en dat ging op den duur echt vlot. Was er snel vanaf itt andere verhalen van mensen die er schijnbaar heel lang last van hebben. Ik niet schijnbaar. Die troep in m'n hoofd had ik zo opgeruimd. Ik moest keihard zijn om de eindstreep te behalen. En daar ging ik voor. Was wat dat betreft echt stevig aanpoten. Zoek maar eens op: breuk corpus callosum. Gespleten brein in principe. Dat is de letterlijke uitleg soort van. Nogmaals: ik heb nergens last van als persoon zijnde. Ook geen epilepsie oid. Gewoon schoon aan de haak. Zonder tumor die dienst doet als eventuele stoorzender. Alles is en werkt kraakhelder in m'n harses.
Dan snap je wel wat ik bedoel met: niet alles letterlijk nemen. Ik spring van de hak op de tak en ik zie cq hoor lees en alles heel letterlijk. Kan overkomen alszijnde de tering wat zit die diep in z'n kop te graven. Integendeel. Ik leer steeds beter letterlijk figuurlijk en een miniem verschil daartussen in ook te doorgronden. Kost alleen eff wat tijd om schijnbaar die naweeën op te lossen. En daar bedoel ik mee; mezelf volledig leren te begrijpen. Ook filosofie wat mij betreft. Maar al lees ik wat over het oosten. Dan gaat het om zelfkennis. Of jezelf onderzoeken zienswijze. En dat hanteren. Je eigen compleet op een operatietafel krijgen en zo jezelf onderzoeken. Volledig naakt, van alle ballast ontdoen. Zeg maar: het verschil van aangevallen voelen worden en daar resoluut een punt achter kunnen zetten. Het is eff een gevoeletje denken en daar een tussenruimte in zien te creeeren. En dat is de basis van mijn onderzoek spirit. Overal een ruimte zien te creeeren in alles wat ik ervaar. Net hetzelfde als pure gevoelens en verlangens. En daar streef ik naar om die pure gevoelens niet meer als leidend en 'waar' te ervaren. Alles in m'n harses en lichaam en geest is maar een gevoel mentaliteit. Het zegt niks letterlijk van: he ik heb verdriet en nu moet ik zo hard huilen!
gewoon bam. Optyfen met die troep ik ben zelfstandig en ik ben leidend. Gevoeletjes niet. Optyfen met die bende. Ik wil ruimte in m'n kop.
Beetje langdradig verhaal maar ach. Zo weet een gek ook waarom een gek gek lijkt misschien
Oftewel, nogmaals om niet als gek over te kunnen komen. M'n binnenkant zie ik als eentjes en nulletjes. Er kan en mag niks fout zijn. Want als dat zo werkt. Dan kan er niks anders zijn dan 1 en 0 in m'n hoofd. Oftewel, een foute of onjuiste verbinding is niet mogelijk. Kan wel mogelijk zijn maar zo is het mooi dus niet. En dat enkel op lees duidelijk: persoonsbasis denken en overtuiging! Niet over het denken wat men doet over een onderwerp. Dat is enkel een statisch objectief geheel wat men kan onderzoeken. Oftewel: datgene waar men dan aan denkt is niet een overtuiging of van de persoon zelf. Objectief blijvend kunnen relativeren en redeneren zeg maar. En dat gewoon ten alle tijde kunnen doen zeg maar. Vandaar: er kan geen fout zitten in m'n kop. In de letterlijke zin: als iets fout is oftewel niet klopt dan lukt het mij niet om een verbinding tot stand te stellen tussen een 0 en een 1. En dat moet mogelijk zijn. En dat doe ik ten alle tijde. (En moet verdomme lukken!
) Neemt niet weg dat ik dat ten alle tijde naast me neer kan leggen. Die vraag hangt ergens en komt vroeg of laat altijd weer bij me op. Heb dan ook geen brain damage ofzo maar visueel denkbeeldig is er ook een merkbaar verschil. Oftewel ik lach me kapot om wat me bezield om de stomste dingen in te beelden. Ik kan zeg maar heel m'n omgeving fantasieloos zien (normale stand) en denkbeeldig een compleet layer eroverheen plakken. Veel meer dan eerst zeg maar. Echt soms onderbroekenlol wat dat betreft. Word meer als ik dat beoefen crux gesproken want het kost eff wat energie. Soms ben ik eff buiten adem
ook van het lachen gieren en brullen Bijvoorbeeld Inbeelden dat als het regent de regen goudgeel opkleurt en dan denken aan de circulatie van het leven. En ondertussen erover denken dat al dat water wat ik zie onze voorouders uit zichzelf hebben voortgebracht. Of andere debiele zaken die ik me denkbeeldig voor me kan plaatsen. Niet echt van: tyfus het lijkt echt waar! Maar meer van de indruk hebben dat dat zo eruit ziet. Niet en wel het daadwerkelijk zien. Moeilijk letterlijk uit te leggen hoe ik dat verschil echt zie al denk ik erover na.
[ Bericht 0% gewijzigd door Faz3D op 16-07-2017 21:52:58 ]