[CENTRAAL] MARS - De Missies! Deel 12

quote:

Op donderdag 8 februari 2018 15:26 schreef -CRASH- het volgende:

'Starman' misses Mars orbit, heads to asteroid belt

ach ja, dan gaat ie ietsje verder. Beter dan dat hij recht in de zon vliegt ofzo

En ja hoor, we zijn een dagje verder

08-02-2018

Beweging die denkt dat aarde plat is noemt Tesla in ruimte één grote samenzweringstheorie: “FakeX”


 © Photo News

Wetenschap & Planeet Samenzweringstheorieën, ze zijn van alle tijden en van alle slag. Het lijstje met ruimtevaartexploten die volgens sommigen niet koosjer zijn, heeft er nu een nieuw vehikel bij: de (geslaagde) lancering van de Falcon Heavy draagraket met als nuttige lading een Tesla-sportwagen.

Dinsdagavond slaagde het Amerikaanse bedrijf SpaceX erin bij de eerste test met zijn zware versie van zijn Falcon te scoren. Dat het gevaarte voor die test geen nepsatelliet meevoerde - zoals bij dergelijke demonstratievluchten meestal het geval is - maar een heuse Tesla-sportwagen was mooi meegenomen publiciteit voor de raket- én autobouwer. Hun ceo is dezelfde: Elon Musk.

Meer nog, de wagen werd met een dummy astronaut gefilmd terwijl hij na de lancering rond de Aarde draaide.

Maar dat kan niet volgens de Flat Earth Society, aldus de gezaghebbende website space.com. Die organisatie spaart moeite noch tijd om te propageren dat onze planeet niet rond, maar plat is.

Volgens de Flat Earth Society hoort SpaceX thuis bij instanties die daaromtrent samenzweren, zoals bijvoobeeld het Amerikaanse ruimtevaartbureau NASA.
De Flat Earth Society zegt ten gronde dat de foto’s van de Tesla in space door “FakeX” gephotoshopped zijn.

(HLN)

08-02-2018

Geringe zwaartekracht was funest voor Marsatmosfeer


UV-straling van de zon ioniseert atomen en moleculen in de Marsatmosfeer, waardoor een ionosfeer ontstaat. Deze laag veroorzaakt een magnetisch veld dat de zonnewind afremt en afbuigt. (ESA)

Zijn geringe zwaartekracht en het ontbreken van een magnetisch veld maken dat de buitenste atmosfeer van de planeet Mars een gemakkelijke prooi is voor de zonnewind. Gegevens van de Europese ruimtesonde Mars Express wijzen er echter op dat ook de ultraviolette straling van de zon een woordje meespreekt.

Veel wijst erop dat Mars lang geleden een dichtere atmosfeer had dan nu. Dat betekent dat er nogal wat atmosferisch gas moet zijn weggelekt.

Een reden daarvoor kan zijn dat de planeet geen globaal magnetisch veld heeft, zoals de aarde. Zo’n veld vormt als het ware een beschermend schild rond de planeet, dat de zonnewind – de stroom van geladen deeltjes die de zon voortdurend uitstoot – uit de buurt houdt.

De enige bescherming die Mars heeft, is het geïnduceerde magnetische veld dat wordt opgewekt in het bovenste deel van zijn atmosfeer, de ionosfeer. Dat veld ontstaat doordat ultraviolette straling van de zon elektronen losmaakt uit de daar aanwezige. atomen en moleculen, waardoor deze een (positieve) elektrische lading krijgen.

De afgelopen 14 jaar heeft de Mars Express gekeken naar de geladen deeltjes die vanuit de ionosfeer van Mars naar de ruimte ontsnappen. Aangenomen werd dat het ontsnappen van deze ionen wordt veroorzaakt doordat de energie van de zonnewind door de barrière van het geïnduceerde magnetische veld heen weet te dringen.

Uit de metingen van de Mars Express blijkt echter dat er onder invloed van de uv-straling van de zon meer ionen ontstaan dan de zonnewind kan afvoeren. Dat er desondanks netto ionen ontsnappen komt doordat de uv-straling de losgeslagen elektronen genoeg energie geeft, dat ze niet alleen de ruimte in verdwijnen, maar daarbij ook ionen met zich meeslepen.

Cruciaal daarbij is dat de zwaartekracht van Mars zo gering is. Daardoor is een klein zetje voldoende om ionen te laten ontsnappen. Met andere woorden: de zonnewind heeft waarschijnlijk maar heel weinig directe invloed gehad op het weglekken van de Marsatmosfeer. (EE)

(allesoversterrenkunde.nl)

09-02-2018

Mars Reconnaissance Orbiter wordt voorbereid op zijn oude dag


Artist’s impression van de Mars Reconnaissance Orbiter. (NASA/JPL)

De Amerikaanse ruimtesonde Mars Reconnaissance Orbiter (MRO), die sinds 2006 om de planeet Mars cirkelt, kijkt sinds kort wat vaker naar de sterren. Niet voor de lol, maar om minder afhankelijk te zijn van de ‘stokoude’ gyroscopen die de sonde in de juiste stand houden.

De MRO werkt al twee keer zo lang als van tevoren was gepland, en NASA wil hem graag nog tot in de tweede helft van het volgende decennium in bedrijf houden. Omdat de gyroscopen niet het eeuwige leven hebben, wordt nu getest of de ’star tracker’ van de ruimtesonde hun functie (grotendeels) kan overnemen.

De MRO is voorzien van twee star trackers die zijn uitgerust met een camera en software die kan herkennen welke heldere sterren in het beeldveld van die camera te zien zijn. Op die manier kan de actuele oriëntatie van de ruimtesonde worden bepaald en kan het normale onderzoeksprogramma worden voortgezet.

Ook wordt geprobeerd om de accu’s van de MRO zo lang mogelijk te laten werken door ze wat verder op te laden dan voorheen. De meeste tijd trekt de ruimtesonde gewoon stroom van zijn zonnepanelen, maar tijdens elke omloop van twee uur bevindt hij zich gedurende 40 minuten in de schaduw van Mars en is hij op zijn accu’s aangewezen.

De zes wetenschappelijke instrumenten van de ruimtesonde doen nog steeds hun werk, maar vertonen zo langzamerhand wel wat kuren. Zo zijn sommige beelden die de hoge-resolutiecamera HiRISE van Mars maakt sinds vorig jaar om onduidelijke redenen niet meer haarscherp. (EE)

(allesoversterrenkunde.nl)

16-02-2018

Opportunity begint aan 5000ste dag op Mars


Deze foto van Perseverance Valley heeft Opportunity gemaakt op 4 januari 2018, zijn 4958ste dag op Mars. (NASA/JPL-Caltech)

Op zaterdag 17 februari maakt het Marskarretje Opportunity zijn 5000ste zonsopkomst op Mars mee. Opportunity landde op 25 januari 2004 op de planeet, voor een missie die aanvankelijk maar negentig dagen zou gaan duren. NASA hield er namelijk rekening mee dat Opportunity niet bestand zou zijn tegen de ijzige Marswinter. Inmiddels heeft hij echter al acht van die winters doorstaan.

Op dit moment onderzoek het Marskarretje een brede geul aan de westrand van de inslagkrater Endeavour die Perseverance Channel wordt genoemd. Onduidelijk is hoe deze geul is ontstaan. Er wordt rekening gehouden met verschillende ontstaansscenario’s waarbij water, wind of ijs de drijvende kracht kan zijn geweest. (EE)

(allesoversterrenkunde)

19-02-2018

Rusland investeert 90 miljoen euro in zoektocht naar leven op Mars


 © EPA

Moskou wil de komende jaren zo’n 90 miljoen euro investeren in het Europees-Russische onderzoeksproject ExoMars. Met het project zoeken het ruimtevaartagentschap Roskosmos en zijn Europese partner ESA naar sporen van leven op de Rode Planeet.

Het grootste deel van de investering staat gepland voor 2019 en 2020, meldt het persagentschap Interfax. Met ExoMars zoeken Rusland en ESA naar sporen van leven op de Rode Planeet. België speelt een belangrijke rol bij ExoMars.

Al in oktober 2016 hebben beide organisaties een sonde in een baan rond Mars gebracht. Een lander crashte. De verwachting is dat de sonde medio maart gereed is met de laatste manoeuvres om een analyse van de atmosfeer te beginnen. België is toonaangevend in dat atmosfeeronderzoek. Exomars heeft nog een tweede luik met de lancering in 2020 van een robotjeep.

(HLN)

19-02-2018

Er is even geen contact mogelijk met de robots op Mars

De orbiter die hun signalen doorzet naar de aarde, kampt met een technisch probleempje.

Afgelopen donderdag ging de Mars Reconnaissance Orbiter in standby-modus nadat deze een onverwachts lage acculading detecteerde, zo laat NASA weten. Onduidelijk is nog wat er precies mis is. En terwijl de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie dat uitzoekt, doet de orbiter het rustig aan. Dat betekent dat deze momenteel geen wetenschappelijk onderzoek doet en tevens geen doorgeefluik vormt voor de rovers op het oppervlak van Mars.

Accu’s
De Mars Reconnaisance Orbiter draait op zonne-energie. In tijden van schaduw wordt deze echter aangedreven door twee accu’s die tegelijkertijd gebruikt worden en normaliter een vrijwel identieke lading hebben. Maar eind vorige week ging er dus iets mis. Projectmanager Dan Johnston legt uit dat momenteel nog uitgezocht wordt, waar het precies misging. “Zo kunnen we het gedrag van de accu’s beter begrijpen en meer manieren vinden om ze in de toekomst te managen.”

Vertrouwen
NASA hoopt dat de Mars Reconnaissance Orbiter zo snel mogelijk weer ingezet kan worden om signalen van de rovers door te zetten naar de aarde en vice versa. Maar dan wil de ruimtevaartorganisatie eerst wel vertrouwen hebben in de orbiter. En dat kan nog wel enkele dagen duren. Zodra het contact met de rovers hersteld is, kan de orbiter ook zijn eigen wetenschappelijke onderzoek weer oppakken. Zo was de orbiter nog druk bezig met het vinden van geschikte landingsplaatsen voor toekomstige missies naar Mars.

De Mars Reconnaissance Orbiter is al een oudje: het ruimtevaartuig cirkelt al sinds 2006 rond de rode planeet. De missie moest oorspronkelijk zeker twee jaar duren, maar is al vijf keer verlengd. Toch wil dat niet zeggen dat de orbiter gemakkelijk gemist kan worden. Het ruimtevaartuig speelt immers een cruciale rol voor de huidige en toekomstige rovers op Mars.

(scientias.nl)

21-02-2018

Europese Marssonde gaat snuffelen naar methaan


Impressie van de ExoMars Trace Gas Orbiter tijdens het ‘aerobraken’, waarbij zijn zonnepanelen als ‘remmen’ dienden. (ESA/ATG medialab)

Door langs de bovenste lagen van de atmosfeer te strijken heeft de Europese ruimtesonde ExoMars zichzelf in een lage omloopbaan om de planeet Mars gemanoeuvreerd. Hierdoor kan de ruimtesonde, die voluit ExoMars Trace Gas Orbiter heet, binnenkort naar methaan in de Marsatmosfeer gaan ‘snuffelen’.

De ExoMars-sonde is in oktober 2016 aangekomen bij Mars. Tot nu toe volgde hij echter een langgerekte baan die hem tot op 200 kilometer van Mars bracht, maar waarvan het verste punt bijna 100 duizend kilometer van de planeet verwijderd was.

Dat verste punt is nu teruggebracht tot ruim duizend kilometer. De komende weken zullen de stuwraketjes van ExoMars de omloopbaan geleidelijk omvormen tot een cirkelbaan op een hoogte van 400 kilometer. Naar verwachting zal de ruimtesonde omstreeks 21 april zijn onderzoeksactiviteiten kunnen hervatten.

Vanaf dat moment wordt ExoMars zo georiënteerd dat zijn camera omlaag en zijn spectrometers op de zon zijn gericht. Die configuratie heeft tot doel om sporengassen in de Marsatmosfeer, waaronder dus methaan, te inventariseren. Deze gassen kunnen afkomstig zijn van geologische en mogelijk zelfs van biologische processen. Daarnaast zal ook worden gezocht naar bevroren watervoorraden vlak onder het planeetoppervlak. (EE)

(allesoversterrenkunde)

20-02-2018

Sporen van Marslander Phoenix bedolven onder stof


Het landingsgebied van Phoenix. Tien jaar na de landing zijn de donkere 'sporen' vrijwel verdwenen. (NASA/JPL-Caltech)

De Amerikaanse Marslander Phoenix, die op 25 mei 2008 een zachte landing maakte in het noordpoolgebied van Mars, is steeds moeilijker terug te vinden, zoals blijkt uit deze vergelijking van twee opnamen van de Mars Reconnaissance Orbiter, gemaakt vanuit een omloopbaan rond de rode planeet. (Klik op de foto om de vergelijking te zien.)

De lander zelf bevindt zich aan de bovenzijde van de foto; rechts is het gebied zichtbaar waar de parachute is neergekomen. De remraketten van de lander en de neerdalende parachute bliezen indertijd veel stof weg, waardoor de donkerder bodem van Mars zichtbaar werd, zoals duidelijk zichtbaar is op een foto die in de zomer van 2008 is gemaakt. Eind 2017 zijn de twee opvallende donkere vlekken haast niet meer te herkennen; het bevroren Marsoppervlak is opnieuw bedekt door een laag stof.

Phoenix deed in 2008 enkele maanden lang onderzoek aan de dampkring en de bodem van Mars. Vlak onder het oppervlak trof de lander grote hoeveelheden ijs aan. (GS)

(allesoversterrenkunde)

(26-02-2018)

Opnieuw bewijs voor leven op Mars?
Zeldzame regenbui doet beestjes ontwaken


 © IMAGEGLOBE - Het dorre, onherbergzame oppervlak van Mars.

Wetenschap & Planeet Wetenschappers hebben in het droogste deel van de Zuid-Amerikaanse woestijn Atacama microben gevonden die decennialang in ‘slaapstand’ in de grond hebben gelegen. Tot er regenbuien kwamen, die de beestjes weer wekten. Intrigerend, want hetzelfde principe zou van toepassing kunnen zijn op Mars, stellen de onderzoekers.

Zonder water, geen leven. Maar door in een soort slaapstand te gaan, blijken organismen verbazend lang te kunnen overleven. Dat blijkt uit een nieuwe studie die gepubliceerd is in het vakblad Proceedings of the National Academy of Sciences. De resultaten zijn gebaseerd op bodemstalen die genomen werden tussen 2015 en 2017.

Het is niet de eerste keer dat er microben in de woestijn gevonden zijn. Maar tot nu toe was het niet duidelijk of het om oorspronkelijke bewoners ging, of restanten van beestjes die waren aangedragen door de wind.

Zeldzame regenbui

Een extreem zeldzame regenbui in 2015 bracht het antwoord. Het water zette een explosie van biologische activiteit in gang. Genetische tests onthulden nadien dat meerdere inheemse bacteriesoorten zich hadden aangepast aan het leven in de onherbergzame woestijn.

Opvolgbezoeken in 2016 en 2017 brachten aan het licht dat dezelfde beestjes langzaamaan opnieuw in een slaaptoestand gingen, naarmate de grond er omheen opdroogde.

Leven op Mars?

De microben leefden in het droogste deel van de woestijn, maar hetzelfde principe zou van toepassing kunnen zijn op Mars. “Dit zijn plaatsen waar je nooit van zou verwachten dat iets er zou kunnen overleven”, zegt planeetwetenschapper Dirk Schulze-Makuch van Washington State University aan The Independent. “Ons onderzoek toont aan dat als iets kan overleven in de droogste omgeving op aarde, er een goede kans is dat dat ook op Mars kan.”

“We geloven dat deze microben honderden of zelfs duizenden jaren kunnen overleven in een slaaptoestand, in omstandigheden die zeer gelijkaardig zijn aan de situatie op Mars”, vervolgt Schulze-Makuch. “En dat ze weer tot leven kunnen komen als het regent.”

Miljarden jaren geleden had Mars oceanen en meren, waar mogelijk vroege levensvormen voorkwamen. Toen de planeet droger en kouder werd, zouden die op dezelfde manier overleefd kunnen hebben als de microben in Atacama.

“Als er ooit leven was op Mars, zou dat volgens ons onderzoek mogelijk plaatsgevonden hebben onder het bijzonder dorre oppervlak van vandaag”, zegt de wetenschapper. Een robot die in 2021 op Mars zal landen in het kader van de ExoMars-missie zal twee meter diep in de bodem graven, op zoek naar tekenen van leven.

(HLN)

23-02-2018

Mars Odyssey ziet de manen van Mars voorbijkomen

Hallo!

De twee kleine maantjes van Mars – Phobos en Deimos – zijn vanaf de aarde alleen te zien door hele goede telescopen. Maar ruimtesonde Mars Odyssey heeft een beter zicht op de twee en legde ze meteen maar even in een video vast.

Video
De video bestaat uit 19 foto’s die in een periode van 17 seconden zijn opgenomen. De beelden zijn gemaakt op 15 februari 2018. Op het moment van de foto’s was het ruimtevaartuig ongeveer 5.615 kilometer van Phobos verwijderd. De afstand tot Deimos was rond de 19.670 kilometer.


Bewegen ze nou?
In het filmpje lijkt het net alsof de twee manen bewegen. Maar dat is gezichtsbedrog! Laat je niets wijsmaken, het is Mars Odyssey zelf die in de 17 seconden net vanaf een andere plek een kiekje maakt.

Phobos
Mars Odyssey bracht al eerder een bezoekje aan één van de manen van Mars. Zo legde hij vorig jaar september ook al Phobos op beeld vast. De ruimtesonde is al sinds 2002 op onderzoek uit rond de planeet Mars, maar kan pas sinds kort de maan Phobos goed in beeld brengen. Phobos is één van de kleinste maantjes in ons zonnestelsel en lijkt een beetje op een rugbybal: de langste kant is 27 kilometer lang. Leuk weetje: Phobos is de enige maan in het zonnestelsel die sneller om zijn moederplaneet draait dan dat de moederplaneet rond zijn eigen as draait. Zo doet Phobos er 7 uur en 39 minuten over een rondje om de rode planeet, terwijl een dag op Mars 24 uur en 40 minuten duurt.

Mars Odyssey is de langst opererende ruimtesonde die ooit naar de vierde planeet is gestuurd. En hij heeft al behoorlijk wat ontdekkingen gedaan. Zo heeft hij bijvoorbeeld waterijs onder het oppervlak van de rode planeet ontdekt. Daarnaast is Mars Odyssey ook een belangrijke schakel in het contact tussen Marsrover Opportunity en de Aarde.

(scientias.nl)

01-03-2018

Marswagentje Curiosity boort nu net zoals jij dat doet

Na een probleempje met de boor moest er geïmproviseerd worden op Mars.

Het is misschien wel één van de gaafste instrumenten aan boord van Marsrover Curiosity: zijn boor. Daarmee kan de rover gaatjes boren in gesteenten op Mars, waarna het losgekomen materiaal geanalyseerd kan worden in een speciaal laboratorium aan boord van het Marswagentje. Eenmaal op Mars aangekomen gebruikte Curiosity de boor fanatiek en dat heeft al heel wat nieuwe informatie over de rode planeet opgeleverd. Maar in december 2016 gaat het mis: de boor stopt ermee.

Motor
Al snel wordt duidelijk dat een haperende motor de boosdoener is. En helaas is die motor van cruciaal belang. Je moet je voorstellen dat de boor ontworpen is om gebruikt te worden in combinatie met twee vingerachtige stabilisatoren. Deze zorgen ervoor dat de robotarm stevig op het te boren gesteente staat. En daarna pas zorgt een motor ervoor dat de boor tussen de twee stabilisatoren in naar beneden zakt en zich in het gesteente draait. Maar die motor gaf in december 2016 dus de geest, waardoor de boor niet meer bij het gesteente kon komen.

Oplossing
Het afgelopen jaar is er hard gewerkt aan een oplossing. En NASA kan nu eindelijk mededelen er één gevonden te hebben die lijkt te werken. Onderzoekers hebben de boor helemaal naar beneden laten komen, waardoor deze nu tot voorbij de stabilisatoren reikt. Hierdoor kan deze weer bij het gesteente. Maar het betekent wel dat de stabilisatoren geen rol meer spelen. En dus moesten de onderzoekers een andere manier vinden om de boor stabiel te houden. En dat is gelukt. De rover gebruikt zijn complete robotarm om de boor in het gesteente te duwen en corrigeert de positie van de boor – afgaand op metingen van een druksensor – daarbij voortdurend. De sensor in kwestie was eigenlijk ontwikkeld om de robotarm een halt toe te roepen op het moment dat deze een flinke elektrische schok kreeg, maar biedt Curiosity nu een soort van tastzin en helpt de rover om de boor recht te houden en te voorkomen dat deze vast komt te zitten in het gesteente. “We boren nu op Mars zoals je dat ook thuis doet,” stelt onderzoeker Steven Lee. “Mensen zijn heel goed in het recht houden van de boor, zonder dat ze daar eigenlijk bij na hoeven te denken. Curiosity zo programmeren dat deze dit ook zelf kon doen, was een uitdaging, met name omdat deze daar niet voor ontworpen was.”


Links zie je de oude situatie: de stabilisatoren steken boven de boor uit en vereisen dat de boor nadat de stabilisatoren op het gesteente zijn gedrukt door een motor naar beneden wordt geduwd. Rechts de nieuwe situatie: de boor is zo ver mogelijk uitgedraaid, tot voorbij de stabilisatoren. Afbeelding: NASA (via YouTube).

Monsters
Natuurlijk is de oplossing eerst uitvoerig op aarde getest. Daarbij werd gebruik gemaakt van Curiosity’s dubbelganger. Die tests verliepen echter zo goed, dat Curiosity inmiddels ook op Mars al op de nieuwe manier geboord heeft. En dat is goed gegaan. Wel moet worden opgemerkt dat de rover nog niet zo heel diep geboord heeft. Dat zal binnenkort getest moeten worden. Dan zal ook moeten blijken of de nieuwe manier die NASA bedacht heeft om de met de boor verzamelde monsters naar het lab aan boord van Curiosity te brengen, werkt. Normaliter werd dat verzorgd door een apparaatje aan boord van Curiosity, maar nu de boor helemaal is uitgedraaid, kan dat apparaatje de monsters niet meer afvoeren. En dus moet de boor het zelf doen. Dat gaat – grofweg – op dezelfde manier als wij mensen zout uit een zoutvaatje proberen te krijgen: door erop te tikken. Experimenten met Curiosity’s dubbelganger suggereren dat die aanpak werkt, maar of dat op Mars – met een andere atmosfeer en zwaartekracht – ook zo is, moet nog blijken.


Uiteindelijk hoopt NASA natuurlijk dat de rover op korte termijn weer net zo fanatiek kan gaan boren als deze vóór het eind van 2016 deed. Onderzoekers staan te springen om de gesteenten in het gebied waar Curiosity zich momenteel bevindt, aan nader onderzoek te onderwerpen. Een aantal van die gesteenten is rijk aan hematiet, een mineraal dat vormt in de aanwezigheid van water. Een analyse van deze gesteenten zou meer duidelijkheid kunnen geven over de omstandigheden waar dit gebied in een ver verleden – toen Mars nog nat en warm was – mee te maken had.

(scientias.nl)

26-03-2018

Curiosity rijdt al 2.000 sols op Mars

Ruim 2.000 Martiaanse dagen op een verre, koude planeet. Dat is een indrukwekkende prestatie!

Sinds augustus 2012 trotseert de Marsrover Curiosity het ruwe terrein van de rode planeet. Inmiddels heeft het beestje ruim 2.000 dagen op Mars afgelegd. Een dag op Mars – ook wel ‘sol’ genoemd – duurt iets langer dan op aarde. De planeet Mars draait namelijk in 24 uur, 39 minuten en 35 seconden één keer om zijn as.

Kort voor zijn verjaardag maakte Curiosity de foto bovenaan dit artikel. Daarop kijkt Curiosity naar hogergelegen delen van Mount Sharp. Sinds september 2014 is de Marsrover deze berg aan het beklimmen. Deze berg is opgebouwd uit lagen en elke laag kan ons meer vertellen over het klimaat dat Mars in de tijd dat die laag ontstond, had. Door het gaandeweg hogerop te zoeken, hoopt Curiosity meer te weten te komen over de klimaatveranderingen die Mars doormaakte en de impact die dat had op de leefbaarheid van de planeet.

Wist je dat Curiosity na zijn landing al 18,7 kilometer heeft afgelegd? Dit betekent dat de Marsrover zo’n tien meter per dag rijdt.

Kunstmatige intelligentie
Sinds 2016 heeft Curiosity kunstmatige intelligentie en kiest de rover zijn eigen doelen voor het ChemCam-instrument. De rover besluit zelfstandig om bepaalde stenen te onderzoeken. Daarvoor gebruikt Curiosity een handig algoritme, dat geprogrammeerd is door wetenschappers. Zo kijkt de rover o.a. naar de grootte en helderheid van stenen.

Chemische reacties
Curiosity is al bijna zes jaar bewoner van de rode planeet en heeft in die tijd veel ontdekkingen gedaan. Eind 2016 ontdekte Curiosity dat het erop lijkt dat in de Gale-krater langdurig chemische reacties plaatsvonden die op aarde cruciaal zijn gebleken voor leven. Curiosity toonde eerder al aan dat de Gale-krater een meer bevatte dat alle chemische ingrediënten die nodig zijn voor leven – plus de chemische energie die leven vereist – herbergde. Maar of er daadwerkelijk ooit leven was op Mars? Dat weet nog niemand.

Mars 2020-rover
Overigens wordt er hard gewerkt aan de opvolger van Curiosity. De Mars 2020-rover krijgt 23 camera’s en kan zo zeer scherpe foto’s maken van het oppervlak van de planeet. Dankzij deze camera’s kan de Mars 2020-rover obstakels vermijden en ritjes plannen. In vergelijking: Curiosity heeft zeventien camera’s.

(scientias.nl)

quote:

Op zondag 4 maart 2018 14:13 schreef -CRASH- het volgende:
NASA Publiceert Meer Dan Duizend Haarscherpe Foto's Van Mars
En wat er te zien is, is buitegewoon mooi.

HIRISE images